fredodesmet-blog - Tumblr blog

[fredodesmet-blog]

Tijd om m’n linkedin profiel aan te passen

“I’ve been involved in music all my adult life. I didn’t plan it that way, and it wasn’t even a serious ambition at first, but that’s the way it turned out. A very happy accident, if you ask me. It’s a little bit strange, though, to realise that a large part of my identity is tied to something that is completely ephemeral. You can’t touch music - it exists only at the moment it is being apprehended - and yet it can profoundly alter how we view the world and our place in it.”

Zo begint David Byrne zijn boek: How Music Works. Herkenbaar vind ik dat. Door een decennium als dj door het leven te gaan, kreeg ik niet alleen inzicht in events en media-beleving, ik zat bovendien op eerste rij om de nieuwe, so-called sociale, media de muziek-industrie te zien veranderen. Meer nog, ik werd, net zoals Byrne beschrijft, geschoold in werken met mensen en ontastbare boodschappen.

Zowel in de talrijke community projecten van Avenue L (pop-up Café’s, campagnes, koffiebars, events, …) als de crossmedia projecten bij Fisheye was de uitdaging vaak om het onzichtbare vorm te geven. Vijf jaar Gent M organiseren was daarin ook een grote hulp. De meer dan 30 evenementen over ‘digital’ en ‘disruption’ (5 jaar geleden heette dat nog niet zo) hebben mijn wereldbeeld verruimd. Als gastheer van Gent M heb ik het privilege de meest inspirerende denkers en doeners van het Vlaamse innovatie landschap persoonlijk te leren kennen.

Mijn professioneel bochtenwerk van de laatste 15 jaar heeft me een interessante combinatie skills aangeleerd. Het heeft me in de eerste plaats een verbindingsdenker gemaakt. Tijd om m’n linkedin profiel aan te passen, want ik ben vanaf heden freelance digital en media creative.

To be continued…

[fredodesmet-blog]

Leestip: ‘A conversation piece’. 

Saskia Scheltjens schreef een nabeschouwing bij Gent M #34. Het was een avond over spontane togetherness waarbij Hannes Couvreur het over de kracht van verhalen had. Saskia schreef er een mooie en persoonlijk artikel over. Een tekst die me aansprak en ontroerde. Toen ik het gisterenavond (eindelijk) las, kreeg ik het gevoel dat ik klaar was met Gent M. Mooier als dit zal het niet worden. Maar misschien ben ik vooral klaar voor de volgende stap. Ik denk het wel. To be continued... De tekst begint zo: 

Deze #GentM reeks draait rond het thema ‘togetherness’. Een Engels begrip dat bij een eerste voorbereidende bijeenkomst bij ‘In the Pocket’ met veel aplomb en een tikkeltje uitdagend op de muur werd geprojecteerd. Een avond wild gebrainstorm volgde. Het blijkt een begrip te zijn waar veel mensen zich door voelen aangesproken maar wat om één of andere reden ook lang vaag bleef, zelfs na de eerste avonden van deze serie. Pas op de avond met Hannes Couvreur op 26 mei 2015 had ik voor het eerst het gevoel dat we dat woord dichterbij kwamen. En dat dat belangrijk was. Waarom? Dat is wat ik in deze tekst wil proberen te ontdekken. Als het over zaken gaat die me na aan het hart liggen ben ik van het langzaam herkauwende soort.

Lees het artikel hier.  

[fredodesmet-blog]

Talk: Virtual Reality & 360 contentbeleving.

Donderdag 18 juni in Ancienne Belgique. Ik geef er talk over VR en de Experience Economy. 

[fredodesmet-blog]

Thanks @FredoFredonis and everyone for a night to remember at #GentM loved every minute of it!

@StevenVBe 

[fredodesmet-blog]

Opinie: Gent is afgestudeerd als provinciestad dit weekend.

Het grappigste zijn de smsjes. Om me proficiat te wensen met de titel. Ze komen van mensen uit Brussel en Antwerpen. Zelf iemand uit Brugge, een collega die bovendien die-hard Club Brugge fan is. Ik moet wel toegeven dat ik hem een beetje getreiterd heb de laatste weken. Die sms was voorspeld.

Maar we zijn, voor het eerst in onze geschiedenis landskampioen, en we zijn er trots op. We - dat is Gent en omstreken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat die smsjes ook naar mij komen.  Bij de verhuis van het Ottenstadion naar de Ghelamco Arena heb ik mijn abonnement niet verlengd. Mijn verdienste is dus eigenlijk nihil. Maar toch, de blijdschap is algemeen. Iedereen is Buffalo deze week. We are one family, de nieuwe slogan van de club sinds het nieuwe stadion.

Het zijn grote dagen voor Gent. In dezelfde week van de titelwedstrijd tegen Standard werd het Gentse bedrijf Engagor gekocht door het Amerikaanse Clarabridge. Dit is niet alleen voor de oprichter Folke Lemaitre groot nieuws. Clarabridge wil het Engagor hoofdkantoor aan Sluizeke gebruiken als springplank naar Europa. Niet Berlijn, Amsterdam, Parijs of Brussel, maar Gent komt naast de offices in London en Barcelona te staan.

Deze week kwam er ook een erkenning voor Vooruit als kunstinstelling. Het is natuurlijk een welverdiende eer, maar Vooruit is voor mij veel meer dan een culturele instelling. Ik geloof dat Vooruit ook een grote sociale en economische impact op onze stad heeft. De aanleg van het ambitieuze terras was niet enkel economisch interessant, het maakt van “de Vooruit” nòg meer een ontmoetingsplaats.

Beschouwingen over al dan niet een echte kampioen of topclub zijn laat ik aan Hans Vandeweghe.

Maar ik ben ben er wel van overtuigd dat die landstitel wel eens meer zou kunnen betekenen dan een spannend voetbaljaar. Het zou, zoals mijn copain Bart Meyskens zo schoon verwoorde deze week, een kaskade kunnen veroorzaken. De spontane viering dit weekend was bijna grotesk. Het deed me denken aan het ritueel bij het afstuderen. Allemaal samen de hoed in de lucht gooien, klaar om de nieuwe wereld in te trekken.

Gent is afgestudeerd als provinciestad dit weekend. Er staan nieuwe uitdagingen voor de deur. Het zal - voor ons Gentenaars - een uitdaging zijn om Gent niet meer als klein te beschouwen. Als een dorp dat van Vooruit tot Simon Says reikt. Want geef toe, we gaan naar Iron Muide in het weekend, kijken naar de voetbal in Kerk Gentbrugge. Dat is Gent. Om maar te zwijgen van de trommelaar van de buffalo’s. Die is van Deinze (link).

Het heeft natuurlijk iets, om zo klein te zijn. Het is gezellig. Het is veilig. Het feit dat de grote betogingen en politieke acties in de hoofdstad plaatsvinden heeft mijn inziens niet enkel met ligging en schaal te maken. Vaak zijn dat namelijk initiatieven die gaan over grenzen bewaken. Geen werk op zondag, geen asociaal beleid… Enkele van de manifestaties die dit jaar in onze stad plaatsvonden waren van een anker kaliber. De vredevolle optocht naar aanleiding van de aanslagen in Parijs, de Hart Boven Hard manifestaties, het feest voor de buffalo’s. Dat gaat over grenzen verleggen. (trouwens opmerkelijk hoe veilig en gecontroleerd de chaos was, dit weekend)

Ongeacht de titel vooral een sportieve prestatie was, moeten we het de mensen achter de schermen aangeven. Tegen weer en wind beslissen een nieuw stadium te bouwen, dat is een ambitieus plan. Om het GentM adagio van vorig jaar nog eens boven te halen: What is the next step? Wel, this is it. Ik geloof dat onze stad klaar is voor de volgende stap. Tijd om onze eigen grens te verleggen.

[fredodesmet-blog]

(via https://soundcloud.com/fredonis/fredos-podcast-1-over-togetherness?utm_source=soundcloud&utm_campaign=share&utm_medium=tumblr)

[fredodesmet-blog]

Gent M 2015: togetherness. 

Gent M komt er aan en we hebben echt een geweldige affiche. Zowel het beeld als het programma. En ik ben ook echt enthousiast over het thema: togetherness. Omdat we daar eens deftig over moeten praten.

De namen van de sprekers die houd ik nog even achter de hand. Dat is voor als de nieuwe website klaar is. Ja, een nieuwe site, volgende week ofzo op dit adres gentm.be.

Half maart vroegen we via een blogpost op de oude website de dinsdagavonden in mei vrij te houden. Voor een reeks van 4 #GentM events. Wel, het zijn er 5 geworden. We nemen de eerste dinsdag van juni er ook bij. Het programma was toen nog in concept fase, het thema moest nog wat groeien. Ook de affiche was nog in sleep-modus.

Ondertussen zijn we wakker en deel ik graag de geweldige affiche met jou. Thomas bracht een mini-wereld tot leven met gin-tonics, talks, dj’s, brainstorms, koffiebar en co-working, een podcast… het zit er allemaal in. Het beeld is helemaal togetherness. Helemaal Gent M. ...

Togetherness dus, waar heb ik het over? Toen we in 2010 het plan opvatten om ‘nerd nights’ (zo was de werktitel) te organiseren in Gent werden we getriggerd door een noodzaak. ‘Waarom doet de Stad niets voor de digitale industrie in Gent?’ Daarnaast werden we gedreven door een soort innovatie-optimisme. Een naïef geloof dat ‘digital’ ons dichter bij elkaar zou brengen, het onze stad anders zou laten beleven, het ondernemen zou vereenvoudigen en het onderwijs heruitvinden…

Ondertussen, 4 jaar later, is de impact van digitale technologie bijna onzichtbaar groot geworden. We hebben het nu over wearables en connected devices, over IoT en start-up ecosystemen. We, of althans ikzelf en veel van de Gent M-bezoekers, leven in een wereld waarin bijna alles georganiseerd is in informatienetwerken. Peter Hinssen schreef er een boek over: the network always wins. Must read! @Hinssen is Belgiës grootste disruption profeet en dat is geen verrassing. Bedrijven zoals Uber, Alibaba of Airbnb doen mijn inziens niets anders dan de verbinding creëren, het netwerk installeren. Ook in het gewone leven speelt connectivity een grote rol. Ik ben deze week op vakantie aan de kust in Nederland en sinds mijn sim-kaart niet meer werkt, lijkt het alsof de vakantie nu  echt begonnen is. Gelukkig is er wifi is ons huisje want anders konden we geen muziek meer luisteren via spotify… Catch my drift? In ieder geval, ik stel me de vraag; tegenwoordig zijn we bijna altijd connected, maar zijn we daarom ook verbonden?

Daarom gaat de Gent M campagne dit jaar over togetherness. Persoonlijk hoop ik door de gesprekken antwoorden te vinden op deze drie vragen.

1. Hoe werkt verbondenheid tussen mensen. Hoe manifesteert togetherness zich in ons leven, werk, media, etc?

2. Brengt digitale technologie ons dichter bij elkaar. Helpt het ons om meer mens te worden?

3. En ten slotte, wat is de togetherness van Gent M. Wie zijn de mensen in ‘onze’ community en wat verbindt hen? (Dat laatste is een vraag naar de creatieve industrie en de identiteit van Gent M.)

Nu, geen schrik, in praktijk zal het niet zo filosofisch zijn, het zal bovendien niet zo veel verschillen van vorig jaar. We hebben elke avond een gesprek met één of twee centrale gasten. Inspirerende stemmen die vertellen over hun werk, hun passie, hun project. Zoals je kan zien op de affiche zullen we het hebben over sociale (mensen op de werkvloer), digitale (communities), economische (Vlaanderen in de wereld), technologische (gadgets) en spontane (verrassing!) togetherness. Vijf dinsdagavonden op rij op een locatie dicht bij De Krook. Iedereen welkom!

[fredodesmet-blog]

Blog: Vrijmarkt, een ideetje voor de Gentse Feesten. 

De reden waarom Sandton Reyloft tot het beste Belgische hotel van 2014 verkozen werd, is niet omwille van de slimme interieur keuzes of de hallucinante (wand)tapijten - no pun intended. Dat heeft meer te maken met de zaakvoerder Duco Heijbroek die niet alleen in zijn hotel, maar ook in het gewone leven oprecht gul en gastvrij is - en dat ook van zijn personeel verwacht. Vraag naar hem als je eens in de buurt bent, het is de moeite.

Exact een jaar geleden ging ik met Liesbet een paar dagen naar Amsterdam. We verbleven in Hotel De Filosoof aan het Voldel Park en daar zat Duco voor iets tussen. Een prachtig hotel nabij een historisch park. Ideaal om een weekendje tot rust te komen. Dachten we…

En zo vertrokken we, zonder kinderen en zonder stadsgids naar Amsterdam. Liesbet en ik waren kompleet onvoorbereid op het feit dat het voor de eerste keer Koningsdag was, de vervanger voor Koninginnedag. Denk aan de chaos van de Gentse Feesten vermengt met de decibels van de Street Parade en giet daar een oranje sauce-hollandaise over; dan heb je Koningsdag. Weinig chillen aan dus.

Nu, eenmaal dat we de choque verteerd hadden, was het eigenlijk een bijzondere ervaring. Want Koningsdag wordt in Amsterdam gevierd met een vrijmarkt. Je moet een hollander zijn om zo een woord te bedenken. Vrijmarkt is namelijk een markt waarbij iedereen vrij is te verpatsen wat hij wil. Simpel. Kinderen verkopen hun koekjes of oud speelgoed. Volwassenen hun huisraad of cocktails. En andere proberen een centje te verdienen door een optreden te geven met hun band of synthesizer. Alles kan, alles mag (min of meer). Zolang je de avond voordien maar een plaats reserveert op straat. Iedereen open en vrij naast elkaar. Radicaal, zoals het internet ook is.

Geweldig vind ik dat. Echt waar. Niet te geloven dat ik daar nog nooit van gehoord had! En… zou zoiets niet in Gent passen? Tijdens de Gentse Feesten bijvoorbeeld? Wordt er niet vaak gezegd dat de Feesten niks meer met de gewone Gentenaar te maken hebben? Ewel dan? Waar wachten we op? Laten we een vrijmarkt organiseren! Op maandag 20 juli, de dag voor de nationale feestdag? Onze dag. De vrijmarkt. Het is maar een ideetje.

[fredodesmet-blog]

Voornemen: Be hard on your opinions

DM: Bent u zelf eigenlijk zelfstandig?

PDK: Nee, maar ik sluit nooit iets uit.

Dat is de laatste vraag in een interview met Peter De Keyzer naar aanleiding van zijn opiniestuk in De Tijd: Iedereen wordt ondernemer. Je moet het artikel maar eens lezen. Voor wie geen abbonement heeft op De Tijd kan dat via Blendle.

Nu, ik ken Peter De Keyzer niet en het zou al te makkelijk zijn over hem te oordelen op basis van dit - euh - detail. Hij pleit overigens voor zaken die me intrigeren: ondernemen, innovatie, een basisinkomen… Maar het deed me wel denken aan een zin uit talk van Tim Minchin. Daarom, een persoonlijke tip aan (vul hier naam in) en andere opiniemakers: be hard on your opinions.

Het is één van de 9 levenslessen die Tim Minchin bij het afstuderen aan de studenten van de University of Western Australia meegeeft. Ik was zo onder de indruk van het ritme en de taalvaardigheid van de speech dat ik een tweede keer gekeken heb. (Toen ik hem aan mijn vrouw wou tonen een derde en zonet een vierde keer trouwens.) En telkenmale ben ik tegelijk dankbaar en jaloers. Jaloers omdat ik dit niet zelf heb kunnen schrijven, dankbaar omdat het zo herkenbaar is. Wat hij zegt, maar ook de manier waarop. Het jongensachtig plezier om de smart-ass te zijn.

Herkenbaar dus, zelf in de dingen die (nog) niet helemaal bij me passen zoals: be hard on your opinions. Ja, ik bluf af en toe een opinie de wereld in. Mijn verdediging: er zijn redenen voor. De snelheid van de media, de verwachting van de gesprekspartner, de passie over het onderwerp. Maar dat zijn argumenten van een kwaaie pier. Be hard on your opinions. Be intellectually rigorous. Identify your biases, your prejudices, your privilege.

 Dat en ‘Exercise’ zijn mijn voornemens voor 2015. Voila.

Bij wijze van eindejaarslijst vat ik de talk even samen. Niet dat het een reden is om niet te kijken, dat zou zonde zijn. 

1. You don’t have to have a dream. 

"… I advocate passionate dedication to the pursuit of short-term goals. Be micro-ambitious. Put your head down and work with pride on whatever is in front of you. …"

2. Don’t Seek Happiness

"… Keep busy and aim to make someone else happy, and you might find you get some as a side effect. …" 

3. Remember, It’s All Luck 

"… Understanding that you can’t truly take credit for your successes, nor truly blame others for their failures will humble you and make you more compassionate.… "

4. Exercise

"… Play a sport, do yoga, pump iron, run… whatever… but take care of your body. You’re going to need it. … " 

5. Be Hard On Your Opinions 

"… We must think critically, and not just about the ideas of others. Be hard on your beliefs. … " 

6. Be a teacher.

"… Even if you’re not a Teacher, be a teacher. Share your ideas. Don’t take for granted your education. Rejoice in what you learn, and spray it. … "

7. Define Yourself By What You Love

"… We have tendency to define ourselves in opposition to stuff… But try to also express your passion for things you love. … "

8. Respect People With Less Power Than You.

"… I don’t care if you’re the most powerful cat in the room, I will judge you on how you treat the least powerful. So there. … "

9. Don’t Rush.

"… You don’t need to already know what you’re going to do with the rest of your life. … "

En dan de samenvatting op het einde (let ook op de ‘until I change it’).

And in my opinion (until I change it), life is best filled by learning as much as you can about as much as you can, taking pride in whatever you’re doing, having compassion, sharing ideas, running(!), being enthusiastic. And then there’s love, and travel, and wine, and sex, and art, and kids, and giving, and mountain climbing … but you know all that stuff already.

2015, i am ready for you.

[fredodesmet-blog]

Kijk, de sticker van Gent M hangt er nog steeds. Ofwel zijn ze erg lui bij Voka, ofwel vinden ze het een goeie vraag. Misschien denken ze, we laten dat hangen tot de volgende reeks. Dat zou ook kunnen.

Speaking of which. Er is een doodle voor wie deel van zijn van het Gent M team. Een kick-off meeting voor Gent M 2015 is dat. (EDIT: de datum is 21 januari, om 19u)

Heb je je ooit afgevraagd hoe het is om Gent M te mee organiseren. Dat is 1 heel leuke brainstorm over de inhoud en voor de rest taakjes opvolgen. Kun je eens om munt gaan, wil je die stoelen eens wegzetten, heb je die blogpost al geschreven, kun je de mensen verbieden de om binnen te komen (tenzij ze eerst voor de camera plaatsnemen)?

Alle gekheid op een stokje. Gent M 2014 was dankzij het team een succesvolle reeks. Of dat in 2015 ook lukt is nog maar de vraag. De ambitie is groot. De droom zo nodig nog groter. Ik wil namelijk de wereld verbeteren. Iedereen welkom. 

EDIT: de doodle is afgesloten, de datum is 21 januari, om 19u. Locatie tbc. Stuur me een berichtje als je ook wil komen.

[fredodesmet-blog]

Video in 360 graden test. 

[fredodesmet-blog]

over 'Ernst', een Oculus Docu

Ken je het Sanctuary Wood Museum in de buurt van Ieper? Als je het al een museum kunt noemen, het is eerder een museum-cafe. Op de gevel van het gebouw staat er "Sanctuary Wood Museum Hill 62". Ernaast en erboven hangen er reclame panelen. Coca Cola links, Stella Artois onder. Voor het museum wappert een vlag van een andere frisdrankmerk. Ice-tea denk ik.

Merkwaardiger dan de verzameling is het verhaal van het museum, maar dat vertel ik je later wel eens. Het meest indrukwekkend is de collectie verascoop kijkers. De Verascoop was een camera van Franse makelij waarmee je stereo foto's kon maken. In zo een kijkdoos zie je als het ware een 3D dia. Taferelen uit de oorlog. Die 3D foto's in die kijkers en de gewone foto's aan de muur brengen je plots heel dicht bij Wereld Oorlog I. Dichter dan alle expo's en loopgraven uit de streek. Inclusief de loopgraaf in de achtertuin.

Vorig jaar nam Fisheye deel aan een doclab van IDFA, het International Documentary Film Festival Amsterdam. Dit jaar hebben ze ons gevraagd het DocLab Immersive Reality programma mee vorm te geven. We kregen de vrijheid te doen wat we wilden. Tijdens het festival gaan we, samen met een aantal andere creatives, op zoek naar de grenzen van non-fictie storytelling. Ze hadden het idee om iets te doen met een Oculus Rift dit jaar. Docu's in virtual reality. Het onderwerp konden we zelf kiezen. 

We willen dezelfde beleving oproepen als het Santuary Wood Museum op Hill 62 doet. De kijker, op een bijna toevallige manier, heel dicht bij de realiteit van de oorlog brengen. In tegenstelling tot de meeste Oculus Rift projecten hebben we besloten geen rollercoaster te maken. Geen bommen en granaten. Geen typische game ervaring, zoals je al misschien eens hebt gezien op een Oculus demo. Want geef toe, die zijn eigelijk even retro als de hoverboard. 

Hoofdpersoon in ons verhaal is Ernst, een frontsoldaat. Je volgt hem in een loopgraaf, een echte zoals die nu nog bestaat. Hij vertelt over zijn ervaringen. Het verhaal zal een tiental minuten duren (afhankelijk van je parcours). De beleving iets langer. Na de film geven we de kijker namelijk een document mee. Ze krijgen extra informatie, leren iets over de context. We zullen de bezoekers bovendien ook vragen niet te vertellen wat hij ervan vond. Dat is een gesprek dat hij eerst met zichzelf moet doen.

Het was lang zoeken, maar we (Wim, Simon en ik) hebben besloten de gamification mogelijkheden links te laten liggen, de technologie te onder-benutten als het ware. We willen een non-fictie verhaal maken, een interactieve docu over een soldaat in de Eerste Wereldoorlog. Wat je ziet en hoort is voor het grootste deel echt. Het is de bedoeling de kijker aan het denken te zetten. Ik merk bij mezelf en veel generatiegenoten dat we overtuigd zijn dat de oorlog achter ons ligt. Dat ons leven veilig en beschermd is. Dat een oorlog zoals we er over lezen niet meer zal gebeuren. In Syrië ja, maar niet bij ons. 

Daarom alleen al is stilstaan bij de WOI belangrijk. Het besef dat die gruwel in onze achtertuin heeft plaatsgevonden is een optie die we maar al te graag graag uitvinken. Bedoeling is dat onze docu aanzet tot contemplatie. Hopelijk kan de Oculus Rift ons hierbij helpen. Deze docu is een proof of concept, een oefening om alle stappen tot een virtual reality verhaal te beheersen. Het gaat echter niet om de technologie, maar om wat de kijker er mee doet. Dat zullen we pas weten op IDFA in Amsterdam. Benieuwd wat Ernst-Jan Pfauth er van zal denken.

Het DocLab Immersive Reality programma is een initiatief van IDFA DocLab en de Brakke Grond.

Ons team:

Wim Forceville: Fisheye

Fredo De Smet : Art Director & verhalenverteller

Simon Hold : Sound Artist

Yves Schots : 3D Scan specialist

Willem Mertens : 3D artist

Gergory Van Lerbergen : Unity & 3D Ninja

Kris Goubert: Fotografie

Oscar Raby: New Media Artist & Co workshop Leader

Veerle De Vreese : programmator De Brakke Grond

[fredodesmet-blog]

Mail: de toekomst van de krant en het journaal

We gingen na de GentM reeks een reunië houden. Een BBQ met alle medewerkers. Het is er niet van gekomen. Alleen voor Thomas heb ik eens mogen koken. Vorige maand was dat, thais eten en brainstormen over de toekomst van media in Vlaanderen. Heerlijk. Dit is een mail aan Thomas Smolders, #GentM nerd van het eerste uur en ondertussen belg-baas bij Blendle. 

Hey Thomas

Een google search bracht me nog tot jouw artikels in De Morgen over de next step van media. Het ziet er allemaal nog beter uit op die nieuwe site van DeMorgen. Omdat ik apetrots was toen het verscheen, heb ik het je nooit durven zeggen dat ik eigenlijk ook een beetje teleurgesteld was toen ik het las. Niet door die artikels over Gent M zelf, die waren goed. Smiley. Maar over dat opiniestuk over de toekomst van de krant: "De krant van de toekomst weet wat je wil lezen" (21-03-14). Ik hoop dat je de nuance van deze uitspraak kan begrijpen, let me try to explain...

Ten eerste vind ik het vreemd dat jij dat artikel schrijft. Ik schat je hoog in, dat weet je wel. Dat doe ik al sinds het begin dat wel elkaar ontmoetten - Gent M 2011 denk ik. Toch vind/vond ik het vreemd dat iemand als jij, een student, de toekomst van de krant mag/moet voorspellen. Is er dan geen enkele professionele specialist die dat kan doen? Is er niemand die ons de weg kan tonen en waar we naar kunnen opkijken? Of heeft DeMorgen je even voor de leeuwen gegooid in de hoop dat je dan zou stoppen met zeuren? 

Dit sentiment is er dus één van teleurstelling (in de sector), maar ook van angst. De gedachte dat de jonge garde het echt zal moeten overpakken. Scary.

Daarnaast was ik beetje teleurgesteld door de inhoud van het artikel. Ik zat een beetje op mijn honger. Versta me goed, je hebt waarschijnlijk gelijk. In de toekomst zullen de kranten slim worden. De content geselecteerd op basis van mijn leesgedrag, de advertentie gericht op mijn koopgedrag. We worden allemaal consument dus de krant van de toekomst weet wat ik wil lezen. Maar is dat ook de toekomst van de krant? Heeft de krant geen maatschappelijke rol en moet ze daarom niet traditioneel blijven? De nieuwe Morgen die nu meer zalm is, zegt eigenlijjk gewoon dat ze ouderwets wil blijven.

Laten we het even vanuit een ander perspectief bekijken. Binnenkort zitten we samen om over televisienieuws te brainstormen. Wat was het eerste dat je in opkwam toen je de uitnodiging in je mailbox kreeg? Zal dat gesprek gaan over de technische mogelijkheden van televisie-toestellen? Wordt het een smart-tv versus second screen avond. Of dacht je aan de rol van de nieuwsuitzending als medium, als nieuwsbreker en voorlichter.

Wat is de toekomst van het journaal? Wat is de toekomst van de krant? Heb je daar een kijk op? En is die veranderd door je werk bij Blendle? Dat zou ik echt graag willen weten.

[fredodesmet-blog]

Mail: “Bruce Sterling”

Een mail aan Wim De Waele en Bart Becks, die op het moment dat ik de brief schreef op doorreis waren in de VS. Zowel Bart en Wim hebben met de dagen volgend op de mail vriendelijk en attent geantwoord.

Hey Wim, Bart

kennen jullie Simon? Het is een goede vriend van me, de peter van Otis ook. De man met wie ik veel muziek gemaakt heb. 

Simon stuurde me deze ochtend een email met de titel BAM. Aangezien we gisteren samen aan het dansen waren op de afscheidsrave van 10daysOff in de Vooruit had ik een houseplaat verwacht. Of techno eerder, Simon kennende. 

Simon is zo iemand die soms veel tijd heeft, of neemt. Ik durf het hem wel eens kwalijk nemen. Alsof ik die tijd niet heb (noch neem). Hij stuurt me dan emails met gedachten, bedenkingen bij artikels, documentaires of interviews. Hij stuurt me zelf boeken (die ik moet lezen volgens hem). Pakjes van Amazon. Leuk.

In die traditie bleek zijn BAM mail geen techno-knaller te zijn maar een link naar een talk van Bruce Sterling. De talk duurt 22 minuten en je zou echt eens moeten kijken. Sterling praat in Barcelona over smart cities, over disrupted technology. In de zaal zit de munteenheid van de smart city, de maker-movement, de creatieve entrepreneur. De welbeminde en veelbeschreven doelgroep van Gent M, De Krook of iMinds.

Het verhaal deed me denken aan wat je onlangs zei, Wim, na je laatste bezoek aan de VS. Het was iets in de trend van: wie gaat al die werkgelegenheid opvangen? Misschien citeer ik je verkeerd, maar het was een uitspraak die daar op leek en me bijgebleven is. Het deed een belletje rinkelen. Deze talk van Bruce Sterling doet dat ook. Het biedt een interessante kijk op het Silicon Valley ideaal. Het deed me denken aan jullie uitstap in de VS nu: de internationalisering van iMinds. Wat zou dat betekenen, vraag ik me dan af? Ik zou het er graag eens over hebben met jullie. Daarom alvast deze mail. Hopelijk heb of neem je de tijd om hem te lezen ;-)

In ieder geval, doe ze daar de groeten in Vegas. Ik ben er exact 5 jaar geleden getrouwd. 

groet

Fredo

[fredodesmet-blog]

Gent M 2014 - Wat hebben we gedaan?

Verdwaasd zit ik naar de stapel foto’s te kijken. Het is wat overblijft van de Wall of Fame die we voor de laatste Gent M hadden samengesteld. Alle foto’s die online verschenen zijn, op papier gezet en tegen een muur geplakt. “De foto’s zijn vàn jullie en vòòr jullie, dus neem maar mee wat je wil” had ik aangekondigd. De overschot ligt hier voor mijn neus. Dit was Gent M 2104. Ik kijk er naar en vraag me af: Wat betekent dit eigenlijk?

Overdonderd was ik door de complimenten op die laatste avond. Meer dan 20 mensen kwamen me de hand schudden, of een ander onhandig gebaar om hun dank of respect uit te drukken. Ja, 20 man, ik vind dat echt veel. Je weet toch hoe Belgen zijn. De complimenten waren natuurlijk niet alleen voor mij bedoeld, ik heb Gent M niet alleen georganiseerd. Bedankt aan het geweldige team dat me geholpen heeft om dit project waar te maken. Maar van dat team hebben die toeschouwers weinig gemerkt. Tien weken hebben ze vooral op mijn gezicht moeten kijken. Dat alleen al verdient een bravo aan hun zijde.

Die foto’s, die complimenten, het doet me wat, moet ik zeggen. We hebben blijkbaar iets betekend voor deze Stad. De vraag is wat? Wat hebben we gedaan? Al meer dan een week ben ik zoek naar een antwoord op die vraag. Wat ik heb gedaan op persoonlijk niveau is me wel duidelijk. Ik heb voor eens en voor altijd afscheid genomen van mezelf als stotteraar. Wat 35 jaar lang iets is geweest dat me afremde om dingen te ondernemen, vragen te stellen of ideeën te delen, is het nu iets dat me motiveert om dat allemaal tegelijkertijd te doen. Voila, daar heb je het, een coming-out. ...

Er was die rode draad, de centrale vraag: wat is the next step? Een vraag die een optimistisch antwoord moest krijgen van een aantal experts diè the next step gezet hebben. Na de eerste avond bleef er niet veel meer over van dat optimisme. Jo Caudron legde als een verbeten indignado alle zwakke plekken van onze media en maatschappij bloot. Het was zoals bij een dj-set; afbouwen om dan weer op te bouwen. Ik kon me geen betere start inbeelden. Gent M #22 zou over het DNA van de Stad gaan, een begrip dat Bart Meyskens en ik al een tijdje koesteren. Wat als je het DNA van een creatieve generatie kon begrijpen en beschrijven? Zou dat niet leerrijk zijn voor de huidige creative class? De man die daar een antwoord op kon bieden was Pol Heyvaert, regisseur en peetvader van de Kung Fu generatie; lees Bent Van Looy, Soulwax, Titus De Voogt, Jonas Boel, etc. Pol was, verrassend genoeg, zenuwachtig en bracht daarom Stephen Dewaele mee als sparring partner. En als die mannen zeggen dat ‘ge gewoon uw goesting moet doen en contrair moet durven zijn’, dan kun je niet anders dan dat heel erg serieus te nemen.

Twee keer hebben we het over Business gehad, twee keer in een duo debat. Sofie Verhalle en Pieter Goiris vochten een robbetje ‘hoe leid je een agency’ uit. Over groeien en stappen zetten in de creatieve service industrie. Voor mij persoonlijk een minder geslaagde avond, het geluid zat niet mee en ik had me nooit tussen hen in mogen zetten. Maar wel de avond die de meeste reacties heeft uitgelokt. Een paar weken later legden Folke Lemaitre en Murielle Scherre uit waarom België te klein geworden is voor hun product en hun ambitie. Een heerlijke combinatie was dat, een lingerie-merk tegenover een web-app. De linker- en rechterhersenhelft naast elkaar. De mens is een grappig ras.

Zoals te verwachten bleken de twee minst opvallende avonden de twee meest interessante te zijn. Met Jeroen Lemaire over the next step in technologie. Jeroen is naast In The Pocket-baas ook futuroloog. Hij kent alles van nieuwe technologieën en kan op alles een zinnige toekomstvisie formuleren. Om de avond wat schwung te geven maakten we een rad van buzzwords: #iBeacons, #Wearables, #GoogleGlass, ze kwamen allemaal aan bod. Concrete antwoorden kregen we niet zo veel van Nico Verplancke. De vraag of Google ons digitaal collectief geheugen is, was dan ook een abstract thema. Maar Nico schepte wel een uiterst interessant kader om grondig na te denken over data, zoekmachines en -je kan het al raden- privacy. Nico nam ook de moeite om uit te leggen wat het VIAA is, en dat werd toch eens tijd. Want het VIAA komt, zo hoop ik toch, in De Krook en dat vind ik erg belangrijk.

Daarom was het ook zo’n grote eer om Thomas Marzano in Gent te ontvangen. Thomas’ roots liggen in de dance underground van Eindhoven, de stad van Philips. Hij werkt dan ook al jaren voor deze multinational en is nu Head of Brand Design. De hoofdletters komen van hem en wijzen op een discours die we niet zo goed kennen in Gent: think big & global. Voor ik het wist was de tijd om en waren we bijna vergeten om het over city marketing en communities te hebben.

Wat kunnen die Hollanders het trouwens goed uitleggen. Er kwamen er nog over de vloer, voor ons tweeluik over journalistiek. Alexander Klöpping en Marten Blankensteijn presenteerden Blendle aan de Gent M community. Een platform dat het mogelijk maakt om artikels te shoppen in plaats van de ganse krant te kopen. Een revolutie in de online journalistiek wordt het genoemd, the holy grail van micro-aankopen. En terecht. Ze kwamen, zagen en overwonnen, want ze namen Thomas Smolders mee naar Nederland. Gent M medewerker van het eerste uur, die nu in Amsterdam woont. Zo jammer en zo wijs ook. Thomas heeft trouwens twee keer over ons in De Morgen geschreven met artikels over Blendle (Gent M #27) en over De Correspondent (Gent M #26). Ernst-Jan Pfauth, die andere jonge wolf uit Nederland, kwam met passie het verhaal van De Correspondent vertellen. Een verhaal van keuzes maken en daar trouw aan zijn.  Een verhaal waar ik jaloers op ben. Ja, dit was voor mij de mooiste avond van de reeks. Ik hoop dat onze paden nog kruisen, Ernst-Jan.

Soms ontmoet je iemand en denk je, dit zou een vriend kunnen zijn. Ernst-Jan Pfauth is zo iemand. Tom Palmaerts is er ook zo eentje. Gent M had de eer deze European Trendwatcher of the Year te mogen ontvangen. Wij gaven hèm de eer om de reeks af te sluiten. Want als er één iemand iets nuttig over de next step zou kunnen zeggen, dan is hij het wel, dacht ik. Tom Palmaerts op Gent M was echt geweldig. Niet alleen omdat we het eindelijk eens over trendwatchen zelf konden praten (hoe werkt dat?) of omdat we Generatie X, Y, Z konden analyseren in de zaal. Maar vooral omdat Tom een professional keynote-speaker is en ik het erg plezant vond om hem uit zijn comfort zone te halen.

Voila, voor degene die er niet bij waren, dat was het ongeveer: 10 keer Gent M. Elke week maakte Kris of Thomas een reeks foto’s, elke week maakte Gilles en Lendert een after video. En elke week was er meer dan 100 man. 104 inschrijvingen op de voorlaatste sessie, de rustigste (bestaat dat woord?), en 194 op de openingsavond, de drukste. Het was een succes, dat staat vast. Het zou dan ook logisch zijn dat ik nu iets over volgend seizoen schrijf, wat er nog aan bod zou moeten komen. Maar dan heb ik nog altijd geen antwoord op de vraag: wat hebben we gedaan? Ik vind het belangrijk eerst dat te weten alvorens we over de toekomst kunnen nadenken.

Volgens mijn vrouw Liesbet (ze was één van die Gent M crew) hebben we een soort rave georganiseerd. Alhoewel muziek niet zo’n grote rol speelde dit jaar vind ik dat een mooie vergelijking. Een underground party waar je geen affiches van ziet in het straatbeeld en dat ook nooit hetzelfde zou zijn in een officiële feestzaal. Gent M als een ideeën- feest met mezelf als resident dj. Zo was het wel een beetje. Het was niet de bedoeling om mezelf in de spotlight te zetten, maar nu ik er op terugkijk was het format redelijk compromisloos. Ik wou gesprekken voeren, één op één, vragen stellen die je vaak net niet hoort op conferenties. En hopen dat de mensen in de zaal dat ook zouden doen. Daarin zijn we, mijn inziens, helemaal geslaagd.

Dus, wat in onze next step? Kunnen we verder met deze formule? Blijven we hacketons organiseren voor nerds die met woorden programmeren? Doen we volgende jaar nog zo eens een reeks? Misschien moeten we volwassen worden, vaste partners zoeken en officiële events organiseren met een stream enzo. Of duiken we helemaal onder, en nemen we samen de trein naar Amsterdam. Amsterdam M, klinkt toch goed? Wat denk jij?

Fredo De Smet, uw Gent M gastheer

[fredodesmet-blog]

"Do you think it would be a good idea to make a collage in wood, but then the size of a house?" asked Strook for this Pop-Up Street project in Bruges we're organizing. 

"Euhm, of course" I said. 

[fredodesmet-blog]

Evenveel tijd op Unief als in de Charlatan

Waarom is Gent zo een creatieve stad? Omdat er een Universiteit en een Vooruit is? Ik kan geen vrede nemen met zo een antwoorden. Mijn inziens heeft de charlatan er veel meer mee te maken. Ik heb in ieder geval evenveel tijd besteed in zowel de unief als de charla. Het heeft ook veel meer met mensen en netwerken te maken denk ik. Daarom de vraag, kunnen we het DNA van die mensen analyseren, het geheugen van die netwerken meten om inzicht te krijgen in de dynamiek van de creativiteit. En zo ja, wat zal dat DNA over de toekomst vertellen? Dat zijn de dingen die ik me afvraag en waar ik sowieso geen antwoord op zal krijgen. Maar laten we het toch eens proberen. Vanavond: Gent M #22 - The DNA of the city. Met Pol Heyvaert.