“Ang Magkaibigan Bobo at Matalino”
Taohan: Juan (Bobo)
Pedro (Matalino)
Kanor (sobrang bobo)
Introduksyon:
Bata palang matalik ng magkakaibigan ang dalawang tao mag-kaiba
Ang pag-iisip, si Juan na bobo at si Kanor sobrang bobo at si Pedro
May taglay na katalinohan. Pareho na silang ulila, kayat pinangako
Nilang di nila pababayaan ang isat-isa. Napag-isipan maghanap ng t
Trabaho.
Unang Eksena:
Pedro- Juan? (tinawag si Juan) we need to find a job. Wala na tayong pera.
Juan- Ikaw nalang. Alam mo namang over qualified ako sa lahat ng trabaho
Walang tatanggap sa akin.
Pedro- wow! Hiyang-hiya naman ang utak ko sa sinabi mo. Tingnan mo nga
Katawan mo hindi nagagamit.
Juan- Alam mo bang preserved itong katawan ko. Maraming nakakagusto nito.
Pedro- Anong preserved?
Juan- Preserved, yong itinatabi muna.
Pedro- Reserved yon bobo.
Juan- Parehas lang yon mas bobo ka. Walang pinagkaiba yon.
Kanor- Hahaha… (tumawa ng malakas) Gumagana paba utak niyo? Deserved
Yon. Deserved.
Pedro- Mabuti naman Kanor dumating kana. Kailangan na nating maghanap
Ng trabaho.
Kanor- Oh sige para naman may pang sugal na ko.
Juan- sugal ka ng sugal di ka naman nananalo jan. ako sayo sa casino ka. Sa
Casino maraming babae.
Kanor- Di ko kailangan ng babae. Yang mga babaeng yan katawan lang habol
Sa akin.
Juan- Alam naman nating sa ating tatlo ako ang pinakamagandang katawan.
Ako yong hina habol ng mga babaeng yan. Ang dami kuna nga pinaiyak.
Pedro- Tingnan niyo nga sarili niyo sa salamin, kahit isang babae walang
Lalapit sa inyo.(kanor at juan tumimgin sa salamin)
Juan- (Nagulat) oh my gaaaad…… !!!!!
Kanor- Juan? Bakit?
Juan- Sira na sa salamin natin. Kailangan nating ng bago.
Kanor- Patingin nga. (nagulat) oh my gaaad…!!!! Bakit ang gwapo ko? Hahaha!!
Juan yong mukha mo yong sira. Dinamay mo yong salamin.
Juan- Hindi, Bakit ibang tao nakikita ko? Ang pangit.
Pedro- Ikaw yan juan. Ngayon mo lang ba nakita mukha mo?
Juan- Hindi, talaga eh. Hindi ko mukha yan.
Kanor- Tanggapin mo ng pangit ka talaga.
Pedro- Tama nay an. Mag-isip na kayo sa kukunin yong trabaho
Pangalawang Eksena:
Ang tatlo ay may kanya kanya ng isip na trabaho.
Kanor- Ang pasukin kong trabaho ay mag sugal.
Juan- Mabuti kappa kanor may naisip na. ako wala ako maisip.
Kanor- Kahit anong isip mo, wala kang maisip. Wala kasing utak.
Juan- Kayo pala wala talaga akong maisip. Bakit ko hindi ko naisip yon?
Kanor- Mabuti nalang matalino ako. Pagsusugal yong napili ko. Ikaw pano
Yan wala kang maisip kasi wala kang isip ano sasabihin natin kay
Pedro?
Juan- Sabihin nalang natin na wala akong isip. Kaya di ako makahanap ng
Trabaho.(pinontahan nina kanor at juan si pedro)
Kanor- Pedro pagsusugal ang kukunin ko trabaho.
Pedro- Ano…. (naputol)
Juan- Pedro hindi na ako magtatrabaho. Wala wala pala ako isip diba kanor?
Kanor- Oo, matagal ng walang isip si Juan. Kayat hindi siya maka trabaho.
Pedro- Anong pasusugal hindi trabaho yan. At juan alam ko na bobo ka pero
Hindi ibigsabihin di kana makapagtrabaho.
Juan- Sabi kasi ni kanor wala akong isip kaya di na ako magtrabaho.
Pedro- Tama nayan pupunta tayo ng manila. (hindi niya sinabi na malayo)
Pangatlong Eksena:
Ang tatlo ay pumayag na sa pasya na sa manila na sila maghanap.
Juan- Saan ba yong manila lalakarin lang na natin yon.
Kanor- Malamang andyan lang sa malapit. Hindi naman tayo magtatrabaho
Malayo diba? Tunay nga wala kang isip.
Juan- hoy kanor my brain is developing at nalaman kong may isip ako. Di mo
Lang alam.
Kanor- Isipin mo nga kung sa malayo tayo magtatrabaho lalo tayong
Maghihirap.
Juan- Kaya nga tayo magtatrabaho para hindi tayo mahirapan. Pano tayo
Maghihirap.
Kanor- Una, ang hirap gumising ng maaga kung malayo pagtatrabahoan natin
Pangalawa. Baka pagpunta natin uwian na.
Juan- Saan banda ang mahihirap don? Eh parang mabuti nga yong hindi na
Tayo magtatrabaho may sweldo pa tayo.
Kanor- Oo nga no. kung malayo parating tayong huli, hindi na natin kailangan
Pumasok kasi pawi na mga magiging kasamahan natin. Ang ganda nga
Non.
Juan- Sige. Tanungin natin si pedro saan yon. (si juan at kanor pinuntahan si
Pedro para tanungin kung saan ang maniala)
Kanor- Pedro! Pedro! Pedro malayo ba nag manila?
Juan- Dapat tayong sa malayo magtrabaho pedro.
Pedro- Malayo ang manila kailangan nating sumakay ng Bangka at eroplano.
(masaya ang dalawa sa naririnig)
Kanor- Ang saya araw-araw tayong sasakay ng bangka at eroplano.
Juan- Oo nga makakasakay ulit ako …. (naputol)
Kanor- Nakasakay kaba ng eroplano dati?
Juan- Hahahaha nakalimot kaba na marami akong eroplano dati?
At kaya kung gawin ulit yon.
Kanor- Bobo ka talaga juan maliliit yong mga eroplano mo dati. Hindi mo
Naman sinakyan non.
Juan- Bangka ang ibig kong sabihing makakasakay ako ulit.
Kanor- Akala ko kasi yong mga maliit mong eroplano.
Juan- Bukas na bukas gagawa ako ng eroplanong malaki para masakyan
Natin papuntang trabaho.
Pang-apat Eksena:
(kinabukasan) si Juan ay nakagawa ng eroplano at ipinakita na niya
Ito sa kanyang mga kaibigan.
Juan- Ito na ang nagawa kong eroplano. Hindi ko matapos tapsos ubos na mga
Papel natin sa bahay.
Kanor- sigurado ka bang kakasyan tayong tatlo diyan?
Pedro- Eroplanong papel yan. Hindi natin masakyan yan papuntang manila.
Juan- Ginandahan ko naman ito ah!!!
Pedro- Pano yan lilipad?
Juan- katulad nung bata pa tayo iihipan.
Pedro- Hindi nga pwede. Hindi yan makakapunta ng manila. At hindi natin
Masasakyan.
Kanor- Oh diba pedro. Hindi natin masakyan. Maliit at kulang pa.
Juan- Oo nga nuh… kailangan pa natin ng maraming papel.
Pedro- Tama na nga yan basto hindi yan pwede. Tulungan niyo nalang ako
Makakahanap n pera. Manghihiram muna tayo pang pasahe papuntang
Manila. Yon na muna isipin natin. Kanor diba may natabi ka naming
Pera jan?
Juan- Siguradong wala ng pera yan naubus na sa kakasugal.
Kanor- Pasensya na Pedro. Nung sinabi mo kasing magtatrabaho tayo inubos
Ko nap era ko. Kasi magkakapera ako ulit pag maytrabaho na ako.
Pedro- Hay nako. Hindi pa nga tayo makahanap. Maghahanap tayo.
Kanor- yon nga maghahanap tayo, tapos magkakapera tayo. Kaya inubos ko
Pera ko sa sugal. Alam niyo naming parati akong natatalo kaya wala na
Akong pera. Saying nga eh!!
Juan- Anong sayang yong natatalo ka parati sa sugal?
Kanor- Hindi yon. Yong aalis na tayo ditto sayang yong sugalan nawawala
Na ako dun.
Pedro- O sya tama na. ikaw Juan may natabi ka jan?
Juan- Aahh- ehh …. Wala eh
Pedro- Anong wala diba wala ka naming pag gagustuhan nakit wala?
Magpaliwanag ka nga?
Juan- Ang sakit mo nalang magsalita pedro.
Pedro- Anong masakit? Nagtatanong lang ako nga maayos.
Juan- Bakit pa ako magpapaliwanag? Ang sakit pa ako magpapaliwanag?
Oo maitim ako. Alam na alam ko yon. Sana naman wag mo akong
Sabihang magpaliwanag. Pinamukha mo talaga sa akin… (naputol)
Pedro- Hindi iyon ang ibig kong sabihin.
Kanor- Hahaha… magpaliwanag ka kasi Juan. Sobran itim mo na. hindi kana
Makita sa ailim.
Juan- Ouch ha!!!! Oo kaya na ang maputi. Maputi naman ngipin ko ha. Di
Kagaya sa inyo hindi lang naninilaw may mga itim-itim pa.
Kanor- Pinabayaan ka siguro ng magulang mo. Binilad ka tapos hindi ibinili
Kaya napagod ka para kang sunog na isang piniprito
Juan- Pano yon? Wala nga akong magulang.
Kanor- Baka iba ang nagprito sayo.
Pedro- Magpaliwanag kana Juan.
Juan- Ayuko nga. Ito na talaga ang kulay ko.
Pedro- Hindi yan kulay mo. Sabihin mo saan na ang pera mo?
Juan- ahhhhh!!! Yan pala. Naubos na nga. Bumuli ako ng maraming papel
Para gawing eroplano. Para yon ang sasakyan natin.
Pedro- hindi talaga kayo nag-isip!!! (galit si pedro)
Juan- Malaking tulong na yon. Masasakyan natin.
Pedro- Hindi nga natin masasakyan yon!! Kailangan natin na malaking pera
Kung hindi sana ninyo ginasta mga pera niyo malaking tulong n asana
Yon. Kailanagn natin manghiram.( ang tatlo ay nag-iisip kanino
Manghiram)
Pang limang Eksena:
Naging problema ng tatlo ang paghanap ng taong paghiraman ng pera.
Pedro ay may kakunting pera lang at kukulangin pa ito. Habang ang
Dalawa ay wala talagang mahiramang pera kahit sino at anong lapit pa
Nial. Mabuti nalang may nahiramang pera si pedro.
Kanor- Pano na yan? Kahit sa sugalan wala akong mahiraman pera. Baka
Isugal ko daw. Ikaw juan? May nahiraman kaba?
Juan- Wala nga eh.. alam mo naman na di pa ako lumalapit. Lumalayo na sila.
Gwapo naman ako.
Kanor- Nakikita k aba talaga? Ohhh baka natatakot sila par aka kasing
Hold upper.
Juan- Hindi naman ako gabi nanghiram. Baka nga para akong hold upper.
Kanor- Si pedro kaya may pera kaya yon.
Juan- Siguro hindi pa siya dumadating. Saan na kaya yon.(ang dalawa ay
Naghihintay kay pedro)
Kanor- Ang tagal naman ni pedro.
Juan- Baka nauna na si manila para maghanap nap era at babalik ditto
Para kunin tayo.
Kanor- So? Tayo nalang dalawa ditto? (masaya) ako na nag gagamit sa kwarto
Pedro. Hindi ko na rin maririnig hilik mo.
Juan- Tahimik na rin ang kwarto kung wala ak. Hindi kana ilipat na natin mga
Gamit mo.
Kanor- Sige… sige… sandali lang nakalimutan ko.
Juan- Ano? Babalik pab si pedro?
Kanor- Hindi. Nakalimutan kong wala pala akong gamit. Gamit niyo lang
Yong ginagamit ko.
Juan- Hahaha. Yong gamit ni pedro yon nalang paghahatian natin.( habang an
Dalawa ay abala sa pag-aayos ng mga gamit. Biglang dumating si pedro)
Pedro- Anong ginagawa niyo?
Kanor- Hahatiin naming.. (naputol dahil, tinakpan ni juan ang bibig ni kanor)
Juan- Wala naglilinis…
Kanor- Sabi kasi ni juan wala na…. (naputol)
Pedro- Anong wala? Anong sabi ni Juan?
Kanor- (tinapik ni juan) ah ano kasi (naputol)
Juan- Ano kasi mag-iimpake na kami. Sinali naming ang saya para di kana
Mahirapan.
Kanor- May pera na ba tayo pedro?
Pedro- Meron peru kakaunti lang kulang parin.
Juan- Hindi na ako mag-iimpake ibabalik ko na to?
Pedro- hindi ko pa alam(tininganan ang mga gamit)
Kanor- Hindi na tayo aalis? Hindi na tayo mag tatrabaho?
(naisipan ni pedro na ibenta ang ilang gamit)
Pedro- ilabas nyo mga ibang gamit. Iibebenta natin ang iba.
Kanor- Wag! Sayang yong mga gamit ko. Ay wala pala akong gamit. Sige benta
Niyo na lahat.(napilitan ang tatlo na ibenta ang mga ibang gamit nila)
Pang pitong Eksena:
Nakakalap na ang tatlo ng pera, peru wala an silang gamit na gagamitin
Kakaunti ba lamang. Tumungo na rin ang tatlo para bumuli ng ticket
Na eroplano. Naghanda na rin sila sa kanilang pag-aalis.
Pedro- Kailanagan nating maghanda. Malapit na tayong aalis.
Juan- dadalihin ang bahay ni pedro?
Kanor- Malamang hindi.
Juan- Bakit hind?
Pedro- Hindi, pano natin madadala ito?
Kanor- Oo nga. Tatlo lang yung nabiling ticket natin. Wala tayong ticket para
Sa bahay.
Juan- Oo nga. Kailangan nati bumili ulit para madala natin ang balay.
Pedro- Walang babalik. Hindi natin madadala ang bahay . wag kayong
Mag-alala. May mga kakilala ko dun.(nang araw . dumating narin ang
Oras ng kanilang pag-aalis)
Juan- (nalula nung nakita ang eroplano) sobrang laki . pwede pa masakay
Natin ang bahay natin. Balikan natin.
Kanor- Tama balikan natin.
Pedro- Aalis na tayo. (ang dalawa ay nanginginig sa pagpasuk. Natatakot dahil
Una pa nilang sakay ng eroplano)
Juan- Kanor? Okay ka lang ba? (hinampas si kanor)
Kanor- di ako makahinga.
Juan- bakit?
Kanor- feel k lang.. di ba pwede?
Juan- Akala ko dahil natatakot ka.
Kanor- alam mob a kong saan na tayo?
Juan- Oo. Naka upo ako katabi kayo.
Kanor- Hindi yon. Habang andito tayo saang lugar na tayo?
Juan- (tininganan ang bintana at nanlaki ang mata) hindi ko alam eh.
Kanor- Bakit lumaki ang mata mo?
Pedro- Takot k aba juan?
Juan- Kailanagn kong lakihan para Makita ko kung saan na tayo.
Kanor- Hindi na kailangan yun. Ang gagawin mo lang ay ilabas mo ang iyong
Kamay. Yon yong sabi-sabi nila. Pagmalamig daw nasa snow na tayo
Kung maiinit nasa dessert na tayo. Kung may mawawala sa kamay
Mo sa pilipinas tayo.
Juan- A ganon ba yon? (sinirang ang bintana inilabas ang kamay) dahil sa
Ginawa ni juan ng crash ang eroplanong kanlang sinasakyan. Sila
Lang tatlo ang naka ligtas at naglanding ito sa isang islang hindi
Nila alam kung may tao ba o wala. Inalam nila at nilibot ang paligid.
Napagtantong walang ibang tao kaya namuhay sila doon.
0 notes
“UNFORTUNATE LOVE”
Cast: John (Father of Maxine) Doctor 1
Vina (Mother of Maxine) Doctor Perez
Maxine Nurse 1 (Sofie)
Judith (Mother of Andrie) Nurse 2 (Trish)
Andrie
SCENE 1
Maxine went to the hospital for work, she work there as a nurse then she meet a new guy pantient.
Doctor: (Hurriedly) Prepare the operation room, Maxine secure his head. Marami ng dugo nawala sa kaniya.
Maxine: Yes doc, the operating room is ready doc, Andoon na rin yong pantient at si Doc Perez for your to assist.
(A few hours later the operation ended successfully)
Doc Perez: He is almost and of his live good thing, nadala agad siya dito maraming dugo ang nawala sa kaniya. We need to look further to his situation.
Nurse 1: Yes doc, Maxine and I , kami nap o bahala sa kanya.
Maxine: We will call you if he will regain his consciousness. Sime wala paring pamilya pumupunta ditto for him.
Doc perez: Okay I’ll go to my othe patient
(Maxine and Nurse 1, Look andrie side Andrie’s pamilya not yet coming)
Nurse 1: I heard, wala daw ang pamilya makakapunta for him. Only yong boss lang niya ang nakontak information department.
Maxine: Well that little bit sad. Well look at him, he is kind a attractive.
Nurse 1: Yeah, siguro single siya. Kasi kung meron dapat andito na yong gf niya.
Maxine: Baka hindi pa niya alam. Baka hindi pa nasabi ng pinagtrabahoan nito.
Nurse 1: Almost 7 hours na nung kinontak yong mga number sa phone.
Maxine: we can wait naman til tomorrow diba? Check ko muna siya and off na Din ako.
Nurse 1: Okay, umm pwede paki tingnan din yong room 28. Napaka hard Headed ng pasyenting yon. Di pa kasi dumadating si Trish Late na siya sa shift niya. Pasyente niya yon, thanks.
Maxine: Okay, I will
(After Maxine’s shift she went home)
SCENE 2
At the house of Maxine where her Mom and dad at.
Maxine: Mommy, daddy I’m home.hmmm ang bango ano ulam?
Nina: Oh tamang tama, I’m cooking your favorite buttered shimp.
Maxine: wow! I cant wait to eat.
John: What? May boyfriend kana? Pakilala mo naman anong klaseng lalaki siya? May trabaho ba? Kasing gwapo ko ba?
Maxine: Dad, that’s not it. Sa trabaho ko lang po.
Vina: Enough, Maxine maligo kana patapos na ako. Kakain tayo pagkatapos mo.
Maxine: Yes Momshie!
SCENE 3
The family is Eating together.
John: So ano pala yong sasabihin mo sa amin anak?
Maxine: Its Just………, well we have new patient. Grabi yong nangyari sa Kanya most of us thought mamatay na siya.
Vina: Then, wala namang bago sa ganyan nasabi mo na, mga ganyang scenario
Maxine: Well this is new Mom, kasi till now walang pumupunta sa kanya. Pamilya niya. Grabi yong nangyari sa kanya, pero wala man lang nagpunta doon agad. Nakausap na yong boss ng patient. Hindi ko alam kong pinaalam bas a pamilya.
John: Well that’s strange. Kawawa naman siya. Baka bukas may makakapunta. Baka malayo lang yong family.
Maxine: we all hope too pa. Di pa rin kasi nagigising. We cant get more info except his 1D. Lang, employer ID wala ding nakalagay na contact in Case of emergency.
Vina: Be optimist. Bukas gising na yong pansyente mo. So you don’t have to Worry, okay?
Maxine: Yes. Mom, nakakaawa lang.
John: Mahirap talaga yong magkasakit, pero mas mahirap yong naglasakit ka ng mag-isa.
Maxine: Yes indeed dad. I hope bukas o pagdating ko gising na yon.
Vina: Kaya kung tapos kana go to rest na, pagod ka maaga pa shif mo bukas.
Maxine: Wait lang Ma, kakatapos ko lang kumain eh.
John: Mauna na akong matulog may trip pa ako bukas.
Maxine: Okay dad good night. Papasok na rin ako sa room ko maya-maya.
(The family peacefully sleeping)
SCENE 4
Maxine is arrived at the hospital eith nurse 2 since nurse 1 is off duty.
Nurse 2: Yong patient natin sa room 26 gising na pala.
Maxine: (happy) wow! That’s good to know. (A few hours later Maxine father came, bringing lunch for Maxine)
Nurse 2: Hello po! Nagchecheck pa si Maxine sa mga patient.
John: Okay, hatid ko lang tong lunch niya. Nakalimutan niya kasi.
Nurse 2: Ang swerte naman talaga nitong si Maxine, Tito noh (pabirong tanong), I wish, I have a father like you po tito John.
John: Normal naming ginagawa ko to since bata pa si Maxine. (change the topic) By the way yong patient niyo, na ikwento ni Maxine now is he?
Nurse 2: Oh about him, nagising nap o siya tito. Strange lang ayaw niyang ipaalam sa mom niya nan a ospital na siya.
John: well that’s good, anyways matagal paba si Maxine.
Nurse 2:Redding the name of Andrie’s Mother) Judith Bautista.
John: Ano? Sino? Who’s that?
Nurse 2: Baka maya maya pa po si Maxine tito. Hihintayin niyo po ba?
John: Hindi yon, who is Judith Bautista? You mention it earlier (shocked)
Nurse 2: Ahhh…… Yesss siya po yong Mother ni Andrie, yong patient naming kahapon nan a ikwento ni Maxine sa inyo.
John: (cannot understand his feelings and confused) bakit wala siya, na aksedenti yong anak niya and wala siya. Yong father? Wala na din ba?
Nurse 2: According to andrie yong patient naming, He can’t contact his mom. Ayaw din niyang ilagay yong mom niya sa ID niya incase of emergency. Wala din siyang father. Single mom lang yong mom niya.
John: What do mean, bakit ayaw niya.
Nurse2P: Yong Mom niya may sakit po kasi sa puso. If malaman pa ng mom niya baka ma trigger and atakehin pa.
John: (ask for the address of Judith Bautista) if you don’t mind pwede ko bang mahingi ang address ng Judith, seems she so familiar to me.
Nurse 2: Yes po tito. Ito po.
John: Ok thanks pakisabi ni Maxine dumaan ako. I have to go.
Scene 5
John rush to the address which the nurse 2 gave him. The address of Judith Bautista. Later on, After a long travel John arrive to the address, It’s Judith Bautista’s home.
John: Judith? Is that you? (Can’t understand his emotion)
Judith: Why are you here? (suprised)
John: Why? Bakit ka nawala (crying). Bakit mo ko iniwan? 25 years, you suddenly disappear without no trace. Without knowing kung san ka hanapin.
Judith: How do you find me? I’m sorry(guilty)
John: Hindi na yon importante, ang importante is yong ngayon. Gusto kung malaman bakit mo ako iniwan? I don’t understand, saan ako nagkulang? May iba ba? Hindi kaba masaya…..(cut)
Judith: Please leave (calm)
John: Hindi ako aalis without answer. Gusto kong malaman.
Judith: John Please??? (desperate) enough ang tanda na natin det over. Ang tagal na nun, 25 years may pamilya na ako. (lying)
John: Enough?!!? (angry) anong enough, Yes 25 years. 25 years of missing you. 25 years of wondering why you left. You told me that you love me till the end.
Judith: John Please stop. (nagmamakaawa)
John: Yes, I have family already. Kung hindi mo ako iniwan, Ako. Ikaw, tayo sana yong bubuo ng Pamilya natin. I don’t understand Judith. I dedicated my life to you. I work hard for you. (crying)
Judith: I wish I can answer you but I can’t. I really can’t. I’m trying to fight foe us, but its not worth it. Our love was amistake. I cannot be with you. Everyday is getting worst, yet I’m very happy. To the point it kills me.
John: Oh diba, napasaya kita, pinasaya kita at kaya kung pasayahin kapa.
Judith: But I don’t want that kind of happiness. I moved on so please leave. Our love story ended. Move on John. ( Enter the house and shut the door)
John: (cant do anything but to leave) Kung alam mo lang ano-anong dinanas ko ng mawala ka Judith, my world almost fall. Peru di ako nawalan ng pag-asang Makita ka ulit. Nakita kita ngayon, But it’s too late. (talking to his self)
Judith: (learning to the door) John, I want to tell you everything. That I love
You, that really miss you, everyday since I left you. I hope you will understand if I’m going to teel you. That we have a son and I’m hoping to complete this family. I really want to hug you John. But still cant, I cant do nothing. You have your family and I want you to be happy. I wish I cant tell you na may sakit ako, at yon yong aanilan I cannot be with you. Our love, my love to you is like a poison that going to kill you.Me anytime. Kaya kailangan kong lumayo sa iyo. From this day I still Love you. (Talking to herself).
SCENE 6
John went back to hospital to talk to Andrie about his mom. While Maxine is off to her shift.
John: (calm) Im Joh Tan. You don’t know me, But I know your Mother.
Andrie: Sir I know you. Classmate kayo ng Mommy nong High to College. You become lovers High School palang.
John: Naikwento niya pala sayo tungkol sa akin (smile)
Andrie: Yes sir, kayo po daw kasi yong onegreat and true love niya.
John: Kung ako bat siya lumayo? Tungkol bas a papa mo?
Andrie: Even ako di ko nakilala yong Dad sa pictures lang. namatay daw kasi siya since when I was a kid. Tungkol naman po sa pag-iwan niya sa inyo. She has a reason po.
John: Anong rason? Di ko maitindihan.
Andrie: Di niyo po alam. Di niya kayang sabihin na may sakit siya sa puso. Nong sakit niya yon lalang lumalala pagkasama kayo. Kaya pinabuti ng lola ko na ilayo yong mom ko sa inyo?
John: Anong salit, puso? Bakit di ko alam to (shock)
Andrie: Ayaw niyang malaman niyo po ba about sa sakit niya baka kasi magiging mahirap pa ang situasyon kaya mas minabuti ng mommy ko lumisan ng di niyo nalalaman.
John: (Tears drop) Ang unfair niya.
Andrie: Yes nagging selfish siya. Peru yan po yong bumabay sa kanya ang paglayo sa inyo.
John: Sana man lang sinabi niya.
Andrie: Gusto niya pong sabihin, hindi niya lang alam kong paano. Hindi siya pwedeng maging sobrang masaya, malungkot, ma surprise o ma excite. Lahat na yong nararamdaman niya when ever shes with you. kaya umalis siya.
John understand everything. So he let his self to move on and give Judith assurance na so that he wont disturbed. Atleast , right now john has the answers and his wmpitiness has filled...
0 notes