fucking-exhausted-blog

[fucking-exhausted-blog]

Pare-pareho naman siguro tayo dito sa Tumblr. Mga sugatan ang pagkatao.

(via bitterenaryoako)

[fucking-exhausted-blog]

kausapin niyo naman ako please, us2 q na mamatay 

[fucking-exhausted-blog]

mamamatay na’ko sa sakit na dulot mo sakin.

[fucking-exhausted-blog]

[fucking-exhausted-blog]

sana mapagod nako 

[fucking-exhausted-blog]

masakit, masakit. ewan ko e. Basta ang alam ko lang pinapatay nako sasakit,

[fucking-exhausted-blog]

March 5, 2018

Wag niyo na basahin ‘to. Hindi to mahalaga. Wala lang akong mapagsabihan ng nararamdaman ko. Wala ako kausap, kaya dito ako nagtatype.

Nung March 3, nakipagbreak ulit siya sakin. As usual umiyak ako, nagmakaawa. (What is self worth?) Di ko na naiisip yan. Wala nakong pake, tuluyan ko na din namang nawala na yung sarili ko. Hindi ko na mahanap. Sa sobrang pagmamahal ko, parang ayoko ng hanapin.(Sorry, ang tanga tanga ko) Siguro kung mga 100x nya ko hiniwalayan, 100x ko din siyang hinabol. (Ubod tanga, sorry ulit) Pero this time, unlike sa mga past na away namin... after ng away sinasabi nya ng “Hindi naman totoo yun, hindi naman kita hihiwalayan tlga”. Pero syempre pag pinagtabuyan ka, maiisip mo pa bang bukas babalikan ka pa niya? 

Bago mag March 4, pinilit ko tlgang ayusin. Kahit ayaw nya na tlga. Kahit sobra nakong hilahod kaka makaawa sa kanya, na sana wag niya naman akong iwan. Kase sobrang sakit. Feeling ko sa tuwing nag aaway kami, iyak yung ikakamatay ko. Kasi sobra akong umiyak. Feeling ko tumitigil yung puso ko tapos mga ilang segundo saka ulit ako mkakahinga. So yun na nga, back to the topic. Pinilit ko tlga. (Kahit hindi pa ako okay, kahit sanay nako sa pangtataboy, kahit wala nyang sorry.) Inayos ko, kasi sa part na yon may pagkakamali din ako. Naging okay kami kahit papano, kahit hindi sobra sobrang okay. Kahit papano, nakaya kong matulog.

Kinabukasan. March 4. Tinanong ko siya kung totoo ba tlgang hihiwalayan nya ko. Sabi ko sa kanya wag nya nakong iiwan ulit (Usual thing na sinasabi ko sa kanya kinabukasan ng away, tapos reply nya hindi naan daw tlga)Per that time, sabi nya sakin “Magpapakaplastic ako kung hindi”. Grabe may after shock pa pala yung iniyak ko nung gabi. Pero mas masakit yung time na yan. Grbe yung hinagulgol ko, feeling ko bibitayin nako that time. (OA na kung OA sa pagkaka describe. Pero sobrang sakit. Andami na naming issue pero nung March 4 nung sinabi nya yan. Parang di ko na kayang bumangon) Nahuli pa ako ng tita ko na umiiyak. Sabi nya sakin kung nananaginip daw ako, di ako nagsalita at umiling lang. Tinatanong nya ako kung anong problema pero di ko sinagot. Hanggang sa CR di ko kayang maligo, 30 mins akong nkaupo. Walang wala na tlga ako sa sarili. Tinry ko hindi isipin, kasi birthday ng lolo ko that time. Madami akong haharapin na mga tao. Hindi pwedeng bloodshot yung mata ko. Maraming magtatanong sakin.

Tinry ko ulit ayusin. Ginadahan ko yung mood ko sa kanya. Hindi ko man sya nilambing ng husto, pero yung way ng pagtetext ko sa kanya concern at pinapagnda ko tlga yung mood naming dalawa. (Isipin niyo nakaya ko yun kahit wasak na wasak nako. Ni hindi ko na nga kaya ngumiti sa bday ng lolo ko kasi sobrang sakit ng dibdib ko. Naging okay lang ako nung dumating friends ko kasi kailgan ko magpretend)

“Naks, di kayo nag aaway ah”- sabi ng bestfriend ko. “Hahahahaha, ayos lang.”- sabi ko. (Nagbreak na nga kami eh haha char. ) 

Tinatry namin maging okay. Magwowork pa kaya? Yung pakiramdam ko ngayon kahit medyo okay na ulit kami. Wasak na wasak ako. Parang di ko na alam iisipin ko. Di ko na alam kung paano ako magoopen up ng nararamdaman sa kanya kasi baka matorete na sya at magalit at hiwalayan ako ulit. Ang sakit sakit na naman ngayong gabi. Parang ang mangyayare na lang iiwasan ko na lang lagi na mag away kami. Ang sakit, sasabog yung puso ko. Di ko na alam kung paano mabuhay pa, kung maraming beses nakong namatay.

[fucking-exhausted-blog]

[fucking-exhausted-blog]

Every occasions, fucked up yung buhay ko. Mag iisang taon nakong hindi masaya every may kasiyahan na nagaganap. Parang ako lang yung ginagago every time. New year. Valentine’s. Monthsary.

February 14 is the worst date for me. Yes kahapon. Sinimulan ko sa pagmamakaawa sa taong mahal ko na magstay sa buhay ko. Halos mabaliw nako kakaisip, kakatext na sana wag niya ako iwan. Hahaha. Sa sobrang tanga ko, inintay ko siya magising. (Oo gago hindi ako ntulog buong gabi. Kasi di ako makatulog. ) Habang siya nirereject yung calls ko at mahimbing na natutulog. Mga bandang 4am na nag text ako ng goodmorning at sinabing usap kami pagkagising nya (Sobrang desperada ko na. Pathetic. Bobo. Tanga. Lahat lahat na) Nagtext sya ng “Ano?” (Sana namatay na lang ako kagabi. or Patay na talga ako ngayon) Nagcall ako, as usual. Iniiyakan ko siya. Nagmamakaawang wag nyang iwan. Kaso wala. Nag away lang ulit kami at pinatayan ako ng call.

Yung pakiramdam ko na araw araw nagmamakawa, eh wala nakong pake. Sa lagi kong ginagawa yun eh, sguro wala ng halaga. Kasi hindi ko na din nakikita self worth ko. Hindi ko mahal sarili ko. At nawala na yung buong pagkatao ko sa sobrang pagmamahal ko sa kanya. Totoong nakaka bitter ngayon. Yung andaming nagsasaya. Samantalang ikaw, umiiyak yung kalooban mo ng walang nakaka alam. Namatay ka nung gabi, ng walang nakaka alam. Di ka na makahinga pero walang nagtanong sayo kung okay ka lang. Ang sakit. Ang sakit putangina. Ang sakiiit putangina. 

Yung pakiramdam ko araw araw, kapag tinanong ako ng random people o kahit na sino kung okay ba ‘ko, baka humagulgol ako sa iyak. Sobra ko ng wasak. Hindi ko na alam kung paano buoin yung sarili ko. Sana sa tuwing tinataboy nya ko, sana mamatay nako. O sana isang buwan na lang akong comatose. Tutal araw araw naman kaming nag aaway at araw araw din akong namamatay. 

Hindi ako masaya. 

At sana bukas di na’ko magising pa.

Kasi di ko na kayang araw araw akong nagdudusa

[fucking-exhausted-blog]

reblog for good things to happen to you

the universe will listen

[fucking-exhausted-blog]

fav

Would you lie with me and just forget the world?

[fucking-exhausted-blog]

She was hurt too many times causing her to believe that no one wants a damaged heart.

ma.c.a // They see the cracks and they leave (via vomitingwords)

[fucking-exhausted-blog]

[fucking-exhausted-blog]

[fucking-exhausted-blog]

sht

@aliveinsideink

[fucking-exhausted-blog]

11:11

I wish I could love myself like the way I love the people I love.

I wish I could buy myself things too for my own happiness. And cook a special dish or spend nights to bake a cake perfectly for myself. I wish I’d have something nice to say to the reflection I get to see every time I look in the mirror. I wish I could also say YES to myself when it wants something. I wish, for once, I could put myself above anyone else. I wish I could fight for it. Too.

[fucking-exhausted-blog]

“baka kailangan mo lang siguro ng pahinga”

“sana pahinga na lang ako, para kailanganin mo din”