Don't wanna be here? Send us removal request.
Text
Ano kayang pakiramdam na may nag bablog din para sayo? yung ikaw yung mga subject sa mga post nya, tapos ii stalk nya yung blog ko. Hehehe siguro nakakakilig yung ganon,ano po?
50 notes
·
View notes
Text
đ» rochelle.treyes đœđč
âAdd me on snapchatâ = I will probably never snap u and u will probably never snap me but we can watch each otherâs stories.
221K notes
·
View notes
Text
âClark,
A few weeks will have passed by the time you read this (even given your newfound organizational skills, I doubt you will have made it to Paris before early September). I hope the coffee is good and strong and the croissants fresh and that the weather is still sunny enough to sit outside on one of those metallic chairs that never sit quite level on the pavement. Itâs not bad, the Marquis. The steak is also good, if you fancy coming back for lunch. And if you look down the road to your left you will hopefully see LâArtisan Parfumeur where, after you read this, you should go and try the scent called something like Papillons ExtrĂȘme (canât quite remember). I always did think it would smell great on you.
Okay, instructions over. There are a few things I wanted to say and would have told you in person, but a) you would have got all emotional and b) you wouldnât have let me say all this out loud. You always did talk too much.
So here it is: the cheque you got in the initial envelope from Michael Lawler was not the full amount, but just a small gift, to help you through your first weeks of unemployment, and to get you to Paris.
When you get back to England, take this letter to Michael in his London office and he will give you the relevant documents so you can access an account he has set up for me in your name. This account contains enough for you to buy somewhere nice to live and to pay for your degree course and your living expenses while you are in full-time education.
My parents will have been told all about it. I hope that this, and Michael Lawlerâs legal work, will ensure there is as little fuss as possible.
Clark, I can practically hear you starting to hyperventilate from here. Donât start panicking, or trying to give it away â itâs not enough for you to sit on your arse for the rest of your life. But it should buy you your freedom, both from that claustrophobic little town we both call home, and from the kind of choices you have so far felt you had to make.
Iâm not giving the money to you because I want you to feel wistful, or indebted to me, or to feel that itâs some kind of bloody memorial.
Iâm giving you this because there is not much that makes me happy any more, but you do.
I am conscious that knowing me has caused you pain, and grief, and I hope that one day when you are less angry with me and less upset you will see not just that I could only have done the thing that I did, but also that this will help you live a really good life, a better life, than if you hadnât met me.
Youâre going to feel uncomfortable in your new world for a bit. It always does feel strange to be knocked out of your comfort zone. But I hope you feel a bit exhilarated too. Your face when you came back from diving that time told me everything; there is a hunger in you, Clark. A fearlessness. You just buried it, like most people do.
Iâm not really telling you to jump off tall buildings, or swim with whales or anything (although I would secretly love to think you were), but to live boldly. Push yourself. Donât settle. Wear those stripy legs with pride. And if you insist on settling down with some ridiculous bloke, make sure some of this is squirrelled away somewhere. Knowing you still have possibilities is a luxury. Knowing I might have given them to you has alleviated something for me.
So this is it. You are scored on my heart, Clark. You were from the first day you walked in, with your ridiculous clothes and your bad jokes and your complete inability to ever hide a single thing you felt. You changed my life so much more than this money will ever change yours.
Donât think of me too often. I donât want to think of you getting all maudlin. Just live well.
Just live.
Love, Willâ
252 notes
·
View notes
Text
Maybe we just have to wait for that one person to be accountable for all the happiness and love we craved about. Someone who is worth all the pain and sleepless nights. Someone who is just that awesome to handle all the truths we lied about with the people we donât trust.Â
21 notes
·
View notes
Text
Kung mahal mo ipaglaban mo, kung gaano pa yan kahirap, kung gaano pa kakumplikado ang sitwasyon nyo, kung mahal nyo ang isaât isa, you will end up with each other. Walang sukuan, walang bitawan, ipaglaban ang dapat, maniwala kung ano ang dapat.
18 notes
·
View notes
Text
Ang sabi mo mag pahinga na muna tayo. Hindi ko naman akalain na ang gusto mo pala ay sumuko na. Mukha akong tanga sa kakaisip ng supresa sa pag balik mo. Ayun pala ako ang masusupresa, oo nga pala, bumalik ka naman. Bumalik ka para sabihin ayaw mo na.
15 notes
·
View notes
Text
Minsan naman sa buhay mo, subukan mo naman akong ipaglaban.
13 notes
·
View notes
Text
One of the most amazing feelings in the world is having someone fall in love with you who you thought you never had a chance with.
22 notes
·
View notes
Conversation
Alam mo, ang swerte mo, kasi ikaw mamahalin mo na lang siya, nasayo na siya, oo alam kong wala ako sa posisyon sabihin 'to pero sana mahalin mo siya the way na mahalin ka niya, masaya ako kapag masaya siya. Ang swerte mo, kasi mahal ka ng taong mahal ko.
19 notes
·
View notes
Photo


since i'll be deleting my tumblr sooner. mwaps luv u all đđ»đ
0 notes
Text
Kapag ba sinabi kong lalaban ako, kakapit ka parin ba? Kapag ba sinabi kong kaya pa, itutuloy mo pa ba? Kapag ba niyakap ko ang ating mga ala-alang naghihingalo na. Isasalba mo pa kaya?
Gusto kong kumapit sa pag-asang maging âtayoâ. Pero pano ko mananalo kung sa umpisa palang talo nako? Ang hirap lumaban kung siya mismo di nakakapit sayo. Kaya mo pa bang di sumuko?
Kakapit ako kahit kamay ko'y dumudugo. Kahit na pilit mong sinasabing âTama na, bitawan mo nakoâ. Lalaban ako, di ko to isusuko. Ipagpipilitan ko kahit puro sakit na ang nararamdaman ko.
Bibilang ako ng isa hanggang sampo. Bibilangin ko ang oras bago ako sumuko. Dadamhin ang sakit at pait na nadama ko sa pag-ibig mo. Ibubuhos ang natitirang alas ko. Maghahanda sa mga salitang âhuli na toâ.
Iibig ako sa huling pagkakataon. Sasaktan ang sarili bago ako umalis sa dati nating mundo. Para balang araw kapag nagkita tayong muli, masasabi kong âdi ako yung sumukoâ.
Mahal, paalam na. Akin nang isasarado ang libro na hawak natin. Susunugin na ang mga araw na minsa'y naging satin. Akin nang ibabaon ang mga ala-alang ating pinagsaluhan. Paalam pero lahat ay may hangganan.
Lahat tayo nasasaktan. Lahat tayo naranasan mapabayaan. Lahat tayo ay matututong lumisan. At, lahat tayo matutong magpaalam.
Mahal, ito na ang huling âtayoâ na babanggitin ko. Mahal, paalam na.
âTama naâ Isang akda ni Peppermintchuu
19 notes
·
View notes
Text
naalala ko noong bata ako nilalagyan ko ng tanda ang lapis ko sulat at mga tuldok sa tagiliran o pangalan para mas matandaan.
ngunit kahit anong gawin ko ay nawawala parin kahit anong tago ko dito ay nahuhulog, nakukuha parin.
ansakit isipin na kahit akin ay nawawala parin may tanda na ngunit nakukuha parin.
antanda ko na at ako'y natuto na sa kolehiyo, ballpen ang dinadala itim, asul o pula o kahit walang tinta kahit anong meron, âdi ka ligtas ka sakanila.
antanda ko na at ako'y may nalaman pa na ang ballpen ay pwedeng lagyan ng pangalan sa gitna nakasulat ang buong pangalan sa papel upang hindi makuha ng iba.
antanda ko na ngunit parang may kulang pa nakalimutan yata sabihin ng aking ina na hindi lahat ng may pangalan ay di na makukuha ng iba pero nagkakamali ako, nagkamali ka, nagkamali sila.
Hindi na pala ako isang bata na kapag nakuhaan ng lapis ay magsusumbong sa ina para makuha ang bagay na dapat ay akin na.
nakalimutan ko, hindi na pala ako bata na iiyak sa oras na makuhaan ng gamit ng iba hindi na nga pala ako bata na bibili ng iba pag di na makuha ang bagay na dapat ay sa kanya.
antanda ko na nga pala kailangan ko nang ilaban sya kailangan ko nang matuto magbigay sa iba kailangan ko nang matuto isuko ang isang bagay na dapat ay sa akin talaga.
sapagkat nalaman ko na na kahit may pangalan o tanda mo pa bastaât di mo iningatan ay makukuha ng iba.
para sa lapis kong sirang sira na/ vii
47 notes
·
View notes
Text
When you love someone, you donât stop. Ever. Even when people judge you. Even when everyone is against you. You donât stop. When they call you crazy, when all your friends left you already for being so stubborn with the fact of hurting yourself more on the process of love. You still wonât give up.
162 notes
·
View notes
Text
Sana nga gano'n lang kadali ang magpaalam. Na kapag sinabi kong âAlis na akoâ ay magagawa ko ngang lumisan.
Sana nga gano'n lang kadali ang umiwas. Na kapag sinabi kong âIiwan na kitaâ ay magagawa ko ngang humakbang palayo.
Sana nga gano'n lang kadali ang bumitaw. Na kapag sinabi kong âNangangalay na akoâ ay magagawa ko ngang hindi na kumapit.
Sana nga gano'n lang kadali ang umayaw. Na kapag sinabi kong âTama na âtoâ ay magagawa ko ngang talikuran ka.
Sana nga gano'n lang kadali ang lumimot. Na kapag sinabi kong âKinalimutan na kitaâ ay magagawa ko ngang burahin ka sa aking alaala.
Sana nga gano'n lang kadali ang magpaggap. Na kapag sinabi kong âHindi na kita mahalâ ay magagawa ko ngang hindi ka na mahalin.
Sana nga gano'n lang kadali ang magsinungaling. Nakapag sinabi kong âHindi naman masakitâ ay magagawa ko ngang hindi madurog.
Sana nga gano'n lang kadali ang saktan ka. Na kapag sinabi mong âMahal pa rin kitaâ ay masasabi kong âAyoko na, tangina mo ka.â
Sana nga gano'n lang kadali ang magpatawad. Na kapag sinabi mong âPatawarin mo akoâ ay magagawa ko ngang patawarin ka.
-Sana nga ganoon kadali; @mariamanunulat
45 notes
·
View notes
Quote
Wag ka mag-alala, okay lang ako.
Okay lang talaga (via bertybrates)
14 notes
·
View notes
Text
Paano ako kakapit sa sitwasyon na wala ng pag asa? Paano ako kakapit kung sa bawat "please bumalik ka na" ay may katumbas na "ayoko na pagod na ako"?
0 notes
Note
What if bumalik ulit ako saiyo? Na realize ko I should have not done that. Will you accept me again?
Bakit ko babalikan yung taong nagbigay sakin ng matinding sakit? But, I can forgive :)
8 notes
·
View notes