greyzsky - Tumblr blog

[greyzsky]

• มีชีวิต

หากหลังจากที่ตัดสินใจแล้ว ว่าตัวเองจะไม่ตาย

และได้ถือว่าหลังจากนั้นคือการกำเนิดใหม่

แผนการทุกอย่างถูกล้มเลิก

ความทรงจำก่อนหน้านี้ถือว่าเป็นของอดีตชาติ

หากฉันคนใหม่คือการที่ได้ฆ่าตัวตนนั้นทิ้งไป

ตอนนี้ฉันคงอายุราวสี่ขวบกว่า

ความทรงจำจากตัวตนเก่ายังชัดเจน

ฉันยังคงจิตนาการว่าได้ฆ่าอยู่เป็นบางครั้ง

ฉันได้ตายไปแล้วนับร้อยศพ

แต่มันก็เป็นเพียงจิตนาการ ยังคงแยกจากความเป็นจริงได้

ฉันฆ่าตัวเองน้อยลง ความรู้สึกผิดนั้นเริ่มเข้มข้นมากขึ้น

แต่ฉันไม่มีวันให้มันเกิดขึ้นจริง ไม่เด็ดขาด

ด้วยคำสัญญา และความรัก ฉันตัดสินใจแล้ว

แม้จะเคยเป็นการตัดสินใจเพื่อผู้อื่นมากกว่า

แต่สุดท้ายแล้ว ยินดี ที่มันก็เพื่อตัวเองด้วยเช่นกัน

จงเติบโตต่อไป มีหลายอย่างให้เธอเรียนรู้

เธอเก่งขึ้นมากจากเธอเมื่อนานแสนนาน

หรืออาจจะไม่นาน

แต่เธอจะแข็งแรงกว่าเธอคนเมื่อวานเสมอ

อย่าได้คิดว่าการตัดสินใจอยู่ต่อคือเรื่องผิดเลย

เธอทำดีมากแล้ว เธอเก่งแล้ว เธอไม่ได้ผิดพลาด

ถึงมีเรื่องให้กังขาในการมีอยู่ของตัวเอง

ถึงจะเผลอทำร้ายหรือฆ่าอีกสักกี่รอบ

ถึงจะรู้สึกว่าตัวเองกากด้อยเพียงใด

แต่ฉันภูมิใจในตัวเธอเสมอมา

ฉันจะไม่ทิ้งเธอไปไหน

ฉันยังคงรักเธอ

เหมือนดั่งที่เธอรักฉันเช่นกัน

ที่ผ่านมาทำดีมากแล้ว

จงกล้าหาญเข้าไว้ และเมตตาตัวเองเถิด

แด่เธอและฉัน ผู้ที่จะอายุมากขึ้นไปด้วยกัน

ดีใจ ที่เธอยังอยู่

[greyzsky]

ฉันส่งเสียงประหลาด

ฉันเกลียดเสียงนั่น

มันดังซ้ำๆคล้ายเสียงคลื่น

และจู่ๆก็กลายเป็นสึนามิ

หลายคราวที่ฉันอับปางลง

ในกระแสความทุกข์ระทมของตัวเอง

แต่ถึงอย่างไร ฉันก็ภูมิใจที่ได้เป็นกัปตัน

[greyzsky]

• Sundown (เมื่อตะวันลา)

ช่วงเวลาหนึ่ง ที่ฉันได้ครอบครองดวงอาทิตย์

วงกลมเจือแสงอันอบอุ่นภายใต้ฟ้าใสสีคราม

แสงที่ส่องนั้นเคลือบเกือบทั้งหมดของตัวฉัน

ความอบอุ่น ปลอดภัย ที่มอบให้สำหรับฉันแต่เพียงผู้เดียว

ช่วงเวลาหนึ่ง ที่ฉันโหยหา และหวงแหนดวงอาทิตย์

จนบางครั้งคิดว่าตัวเองอาจเอาตัวไม่รอดจากยามราตรี

ดั่งแสงที่สาดส่องให้น้ำตาฉันเหือดหายได้

และแสงจ้าที่ทำให้เกิดน้ำตาเหล่านั้นขึ้นเอง

เมื่ออัสดงมาถึง ชั่วขณะนั้นอารมณ์ฉันถูกย้อมด้วยสีสัน

เหลืองอมส้ม เฉดที่ฉันไม่เคยชอบ และช่วงเวลาที่อ่อนไหว

แต่แค่เพียงชั่วครู่ เมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป

ฉันยังคงอยู่ได้ ยามรัตติกาลไม่ได้กลืนกินฉัน

ฉันอยู่ได้

หากแต่ดวงอาทิตย์ไม่ได้จากไปไหน เพียงแค่ลับตาไป

ช่วงเวลานี้ ฉันไม่ได้เป็นผู้ครอบครองดวงอาทิตย์อีกแล้ว

เป็นเพียงแสงในความทรงจำ ที่ระลึกถึงว่าครั้งหนึ่งเคยอบอุ่นเพียงใด

ยินดี ดีใจ ภูมิใจ และเชื่อมั่น ว่าเธอจะเป็นดั่งตะวัน

ผู้ที่ส่องสว่าง และปกป้อง

แสงของเธอจะไม่มีวันจางหาย ไม่ใช่แค่สำหรับฉัน

ขอบคุณทุกความอบอุ่นที่มอบให้เสมอมา

[greyzsky]

ทั้งหมดทั้งมวน

หลังจากทิ้งทั้งหมดแล้วหยุดไปหลายเดือน

หนึ่งมวนที่บังเอิญเจอ

ไม่เป็นไรหรอก แค่ขอสักหน่อย

ถึงแม้จะอ่อนยวบแล้วกลิ่นหืนนิด ๆ

เมื่อเปลวไฟเริ่มเผาไหม้

ความซ่านปนขม และกลิ่นที่คุ้นเคย

ไอควันแพร่สู่ประสาทสัมผัสทั่วทั้งกาย

สีเทาที่บิดเป็นเกลียวอยู่ในอากาศ

ความถูกต้องบอกว่ามันไม่ควร

แต่ความรู้สึกนั้น มันช่างดีเหลือเกิน .

8/06/20

[greyzsky]

สตัฟฟ์

ผีเสื้อปีกหักกับดอกไม้ที่ดูแลเท่าไหร่ก็ไม่งาม

แต่ยังมีคนที่ประคับประคองให้มันอยู่

ถ้าเกิดมาเพื่อโบยบิน แต่บินไม่ได้

ถ้าเกิดมาเผื่องดงาม แต่งามไม่ได้

ฉันอยากเหี่ยวเฉาไป และไม่ได้ต้องการเดินบนพื้นดิน

อย่ารั้งฉัน .

[greyzsky]

" ความสุขของคนเราไม่ได้อยู่ที่สิ่งที่ได้หรือสิ่งที่มี แต่อยู่ที่ความคิด ถ้าคิดในสิ่งที่ดีเรื่องดีๆ จิตใจก็สบาย "

" เห็นในกูเกิ้ลเท่ดีเลยก้อปมา 55 "

5 กันยายน 59

ประโยคจากคนนึงที่เราอยากขอบคุณ

[greyzsky]

"Listen Before I Go"

Take me to the rooftop

I wanna see the world when I stop breathing, turnin' blue

Tell me love is endless, don't be so pretentious

Leave me like you do (Like you do)

.

If you need me, wanna see me

Better hurry 'cause I'm leavin' soon

.

Sorry can't save me now

Sorry I don't know how

Sorry there's no way out (Sorry)

But down

Hmm, down

.

Taste me, the salty tears on my cheek

That's what a year-long headache does to you

I'm not okay, I feel so scattered

Don't say I'm all that matters

Leave me, déjà vu (Hmm)

.

If you need me, wanna see me

You better hurry, I'm leavin' soon

.

Sorry can't save me now (Sorry)

Sorry I don't know how (Sorry)

Sorry there's no way out (Sorry)

But down

Hmm, down

.

Call my friends and tell them that I love them

And I'll miss them

But I'm not sorry

Call my friends and tell them that I love them

And I'll miss them

.

.

Sorry

/ Billie Eilish

[greyzsky]

• Sun Raised (เมื่อฉันมีความสุข)

ดวงอาทิตย์อยู่ด้วยตลอด

นั่นคือสิ่งสำคัญสำหรับเรา

แสงแดดของเขาทำให้เราดูดซึมและสดชื่น

ความร้อนทำให้มีความรู้สึก

คิดอะไรไว้ ให้เข้มแข็ง

อาจจะมีวันที่แดดร้อนเกิน

แต่ไม่มีวันไหนเลยที่ดวงตะวันไม่ขึ้น

ให้ทาครีมกันแดดแทนการสร้างร่มมาบังแสงโอบกอดไว้ ความอุ่นนี้ไม่มีทางเย็นลงหรอก

ดวงอาทิตย์คือผู้ปกป้อง

เชื่อว่าแบบนั้น และนั่นคือความจริง ณ ตอนนี้ .

/ จากคุณที่ส่งให้เราเมื่อตอนนั้น

[greyzsky]

มีคนถามว่า หากเราไม่มีเธอ เราจะอยู่ได้มั้ย

“ ไม่รู้หรอกว่าอยู่ได้มั้ย

แต่ว่า

ตอนที่เราอยู่ไม่ได้

เธอเป็นคนที่ทำให้เราอยู่ได้ ”

ก็แค่นั้นเอง .

https://youtu.be/qjgnOP8f5NU

( Oh wonder - Livewire )

[greyzsky]

• ข้างสนามในช่วงเวลาเกือบค่ำ

123 1 123 2 ( หนึ่งสองสาม หนึ่ง หนึ่งสองสาม สอง )

เสียงขานจังหวะซ้อมเชียร์ลีดเดอร์

ถึงแม้จะมีจังหวะที่แน่นอนเป็นของตัวเองอยู่แล้ว

แต่การยกมือขึ้นก็ยังเป็นเวฟอยู่ดี ไล่จากหน้าสุดไปจนถึงหลังสุด

สงสัย ? ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำตามคนข้างหน้าสุดเสมอ

หากจับได้ว่าเขายก เราก็ต้องยกตาม

เสมือนว่าต้องทำตามคนข้างหน้า

อาจจะเพราะไม่มั่นใจ หรือไม่อยากดูประหลาด

ผิดกับที่คนข้างหน้ายกแขนขึ้นตรงจังหวะมากที่สุด เพราะเขาไม่เห็นใคร เขากำกับตัวเอง เพราะเหตุนี้หรือเปล่าที่เวลาทำการแสดง คนที่อยู่หน้าสุดมักจะดึงดูดสายตา

เหตุผลนอกจากอยู่ข้างหน้าและเป็นจุดรวมสายตาจึงทำให้ดูเด่นขึ้นมา อาจเป็นการที่มีความเชื่อในตัวเอง ไม่กลัวความผิดพลาดและแปลกแยก เป็นบุคคลที่ถูกสายตาจับจ้องเป็นพิเศษ

เป็นตัวของตัวเอง จึงทำให้เธอนั้นดูเด่นกว่า นอกเหนือเหตุผลที่อยู่ตำแหน่งหน้า

.

- ช่วงเวลาเกือบหกโมงเย็นที่ข้างสนามในวันหนึ่ง

[greyzsky]

• ลูกโป่งแก้ว

เรารู้สึกโมโห เราหงุดหงิดอะไรก็ไม่รู้

เราเมื่อยกรามเกือบทั้งวัน เพราะเมื่อเวลารู้สึกหงุดหงิดเมื่อไรเราจะกัดกรามแน่น แล้วค่อยๆคลาย พร้อมกับหายใจช้าๆ เพื่อกดกลั้นมันไว้

เรารู้ว่ามันไม่ดีที่เรามีความรู้สึกแบบนี้

และก็หาสาเหตุที่แน่ชัดไม่ได้ว่ามันเป็นเพราะอะไร

มักจะหงุดหงิดกับบางเรื่องที่มันดูง่ายมากในสายตา แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ ว่าทำไมคนเหล่านั้นถึงแก้มันไม่ได้กันนะ

แล้วเราก็เริ่มหงุดหงิด ไม่ได้เอาอารมณ์ไปลงที่ใคร แต่อาจจะมีหลุดบ้างเล็กน้อย

เราแค่เก็บมันเอาไว้ อดทน เพื่อให้มันหายไปเอง

ถึงแม้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะทำให้เราอยากกรี๊ด หรือความหงุดหงิดนั้นมันมีมากจนกลั่นเป็นน้ำตา

นี่ไม่ใช่ภาวะปกติเลย

เราไม่ใช่คนขี้หงุดหงิด ความโกรธ���ักเป็นอารมณ์ที่ไม่เคยแตะถึงซักเท่าไรนัก

หรือว่ามันเป็นผลจากการไม่ทานยากันนะ ?

ก็อาจเป็นไปได้ หรือไม่สมองเราก็คงถูกทำลายไปยิ่งกว่าเดิม

เราคิดว่ามันเป็นสิ่งไม่ดี ที่กลายเป็นคนขี้หงุดหงิด เรากำลังพยายาม เราอดทนเกือบทั้งวัน

เพราะไม่อยากให้สิ่งที่ร้ายๆจากเราไปทำร้ายใครก็ตาม แม้แต่ตัวของเราเอง

สู้ๆหน่อยนะ .

[greyzsky]

สิ่งใด.. คือความจริง

เราต่างถูกทิ้งให้เป็นแค่เพียง

ตะกอนของเวลา

อดีตถูกสายลมใดนั้น พัดมา

เธอจะรู้ว่ามันไม่เคยมีอยู่

.

ทุกสิ่งที่คิดว่ามันคือความสุข

ปลุกเธอจากฝันกลางวันนั้นคือภาพลวงตา

การเติบโตของเธอนั้นเป็นเพียงแค่วันเวลา

จงเติบโตจากความฝันที่มันไม่มีทาง

จะเป็นจริง

.

* ล๊า ลา ลา ภาวนา ให้ฉันยังมี

ลมหายใจเดินทางต่อไป พบใครซักคน

ล๊า ลา ลา ให้เสียงเพลงนำพา ล่องลอยไป

ปล่อยหัวใจในสายธาร ที่คงไม่หวนคืนมา

.

สักวัน ฮู้.. ฮู.. คงได้รู้

สิ่งที่เธอไม่เคยได้ดูมันจากควันที่ลอย

จะพาทุกเสียงที่เธอนั้นเคย ได้เฝ้าคอย

แค่ในวันนี้ ไม่มีหนทางจะพบเจอ

.

เธอยังเฝ้ารออยู่.. ใช่ไหม

เธอยังหายใจอยู่.. ใช่ไหม

.

จักรวาลสมมุติ - t_047

[greyzsky]

• ดาวตก

ระยับระยิบพราวราวดาวแสง

ทิ้งกายพุ่งเต็มแรงก่อนเลือนหาย

เหือดแร้งแห้งคงไว้แค่ผืนทราย

สูญสลายปลิวไปไร้สิ้นแรง

กระโดดจากภูเขาลงทะเล .

[greyzsky]

แสงจำลอง

ดาวสังเคราะห์

อุปกรณ์ช่วยมอง

ทางสัญจรของคน

วัตถุใสที่กั้นได้แม้แต่อากาศ

.

.

คืนหนึ่งที่รู้สึกเหมือนเป็นมนุษต่างดาว .

[greyzsky]

• ความผิดหวังหากสิ่งนั้นไม่มีหวัง

ชีวิตคืออะไร

ถ้าอยู่ๆมีคนนึงหายไปเราจะรับได้มั้ย

ถ้าวันนึงฉันหายไป ฉันจะรู้ได้มั้ยว่าฉันหายไป

แล้วถ้าทฤษฎีวิญญาณมีจริง

ฉันคงเสียใจน่าดู ที่ไม่หายไปจริงๆ

ถ้าอยู่กับตายไม่ได้ต่างอะไร

หากตายแล้วยังอยู่

ฉันจะทำไปทำไม

ช่างน่าเสียดาย .

[greyzsky]

• เจ้าหมีสีเทา

ฉันเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าหมาสีดำและผู้คนที่ต้องเจอมันมามากมาย บางคนก็เลี้ยงมันไว้จนนานแสนนาน บางคนก็สามารถไล่มันให้หายไปได้

เจ้าหมาสีดำที่น่ากลัว

แต่สำหรับฉันมันไม่มีเจ้าหมาสีดำที่ว่า ฉันอยู่กับเจ้าหมีตัวใหญ่สีเทาเข้ม หากมันยืนเต็มตัวด้วยสองขาแล้วชูแขนขึ้นเหนือหัว ตัวมันใหญ่อาจจะเกือบเท่าๆต้นไม้ต้นนึงเลยก็ได้ เจ้าหมีมีอุ้งมือและฟันที่แข็งแรง มันกัดกระชาก ตะปบสิ่งใดก็ตาม หรือแม้แต่จะทับเราจนหายใจไม่ออก

เจ้าหมีมีเวลาจำศีล แต่ไม่นาน มันชอบเดินป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆ ข้อควรระวังอย่างยิ่งยวดก็คือ ห้ามกลัวมัน เด็ดขาด

เหตุการณ์ครั้งหนึ่ง วันนั้นฝนตกหนักมาก เสียงฟ้าฟาดดังไปทั่วทั้งป่า พื้นดินชื้นแฉะและหินลื่นเกินกว่าจะวิ่ง ฉันตัวเปียกโชกและหนาวสั่น อีกอย่างนึงที่ต้องระวังนอกจากความเร็วกับฝีเท้าที่เงียบเชียบนั้นก็คือ การอดกลั้นความกลัว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ห้ามกลัวเด็ดขาด

ฉันได้ยินมันแล้ว เสียงลมหายใจและเสียงขู่คำรามที่ลอดเขี้ยวเหล่านั้นออกมา อุ้งเท้าหนักๆยามกดน้ำหนักลงพื้นดิน มันค่อยๆเคลื่อนตัวออกมาช้าๆ

ฉันเห็นมันแล้ว ขนสีเทาโดนน้ำฝนจนเปียกชุ่มกลายเป็นสีเทาเข้ม การก้าวเดินที่เชื่องช้า แต่ทว่าเห็นได้เลยว่ามันเอาจริง ดวงตาคู่นั้นที่จ้องมองมายังฉัน ฉายแววไม่ต่างจากบางครั้งที่มองกระจก

ฉันสัมผัสมันแล้ว ไอความอุ่นจากตัวมัน มันเข้ามาใกล้มากขึ้น

ฉันรู้สึกถึงมันแล้ว ไม่นะ ฉันทำผิดพลาดครั้งใหญ่ “ฉันกลัว”

ฉันออกวิ่งทันทีที่ได้ยินเสียงสูดหายใจก่อนการคำรามจะเริ่มขึ้น มันดังสนั่น แทบจะเทียบเท่ากับเสียงฟ้าที่คำรามรับกับมัน ฝนหนักขึ้นเรื่อยๆ ฉันเปียกโชกกว่าเดิม ต้นไม้ทั้งหลายที่ขึ้นอยู่มันบดบังวิสัยการมองเห็นของฉัน แต่ไม่ใช่สำหรับมัน ที่แห่งนี้มันอยู่มานาน นานจนมันรู้ทุกซอกทุกมุม

เพราะตัวฉันอ่อนแอหรือนี่เป็นการเล่นตลกของโชคชะตากันแน่ ขาที่วิ่งเริ่มช้าลง ฉันเหนื่อยมากขึ้น ระหว่างทางที่หนีมันตัวฉันเต็มไปด้วยร่องรอยกิ่งไม้ที่ขูด บาดลึกจนฉันมีเส้นสีแดง การสะดุดล้มทำให้ฉันมีสีม่วงเขียวเกิดขึ้นอีก แต่เจ้าหมีไม่รีบร้อนเท่าไรนัก เหมือนมันรู้อยู่แล้วว่ายังไงฉันก็หนีมันไม่พ้น

ก็จริง ตอนนี้ฉันอยู่ตรงหน้าผาที่มองลงไปไม่เห็นก้นเบื้องล่าง ฉันรู้ว่ามันสุดทาง เพราะสถานที่แห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยผาสูงชัน วินาทีนั้นฉันหันกลับไปมองสบตาเจ้าหมี น้ำจากฝนกลิ้งหล่นมาตามเส้นขนผ่านใบหน้าของมัน

ฉันควรเอนนอนไปเลยดีไหม ?

ให้ร่างกายของฉันเป็นไปตามแรงโน้มถ่วง แล้วคอยดูว่าข้างล่างเหวนั้นจะมีพื้น หรือฉันแค่ตกลงไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ

ความมั่นคงของขาฉันเริ่มลดน้อยลง ฉันเหนื่อยล้าเหลือเกิ�� การจ้องตากันที่นานแสนนาน ระหว่างนั้นเจ้าหมีก้าวอุ้งเท้าอันเบ้อเริ่มของมันออกมา แล้วเดินมาเรื่อยๆจนเข้าถึงตัวฉัน ฉันมองเห็นมันได้อย่างถนัด ฉันเอื้อมมือไปสัมผัสขนของมันช้าๆ แน่นอนว่าฉันยังกลัวอยู่ ชั่วพริบตานั้นความรู้สึกบางอย่างก่อเกิด

เจ้าหมียืดตัวยืนเต็มความสูง ง้างท่อนแขนอันแข็งแรงออก เหมือนกับที่ฉันนั้นขยับตัวเข้าใกล้มัน

เรากอดกัน

ฉันอยู่ในอ้อมกอดขณะที่เจ้าหมีโอบตัวของฉันไว้ ฉันรู้สึกได้ว่าฉันไม่สามารถหนีมันพ้น บางทีเจ้าหมีก็อาจจะเป็นมนุษย์และมองเห็นฉันเป็นหมีด้วยเช่นกัน เรากอดกันอยู่อย่างนั้น ฉันรู้ว่าฉันไม่อาจไปไหนได้ เจ้าหมีเป็นทั้งศัตรู เป็นทั้งเพื่อน เพราะบางครั้งมันก็ขย้ำฉันจนแทบขาดใจ แต่บางครั้งมันก็แปะมือฉันราวกับว่าฉันเป็นมิตรแท้เพียงหนึ่งเดียวของมัน ฉันหลับตาลงกระชับกอดเจ้าหมีมากขึ้น สิ่งหนึ่งที่ฉันเรียนรู้ก็คือ เจ้าหมีสีเทาตัวใหญ่ตัวนี้ มันได้ทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้นในบางที

หากฉันค่อยๆอยู่กับมัน ลองปีนต้นไม้เล่นด้วยกันบ้าง ปลอบมันเวลาโดนผึ้งต่อยบ้าง นอนบนพุงที่นุ่มนิ่มของมันบ้าง บางวันแดดออก บางวันฝนก็ตก ฉันทำให้มันหายไปไม่ได้ แต่ฉันอยู่ร่วมกับเจ้าหมีได้ แต่ต้องห้ามลืมข้อควรระวังเด็ดขาด ก็คือไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ห้ามกลัวมัน เด็ดขาด

เพราะฉันไม่รู้ว่าการที่เจ้าหมีจับได้ว่าฉันกลัว มันจะรู้ว่าฉันอ่อนแอพร้อมให้มันจัดการได้ทุกเมื่อเพราะฉันด้อยกว่า หรือว่ามันจะโมโหที่ฉันไม่เก่งและพยายามไล่ฉันให้ฮึดขึ้นมา ฉันไม่แน่ใจว่าอย่างไหนกันแน่

แต่ที่ฉันรู้ก็คือ ฉันจะต้องอยู่กับมันไปอีกนาน ถึงแม้ฉันจะกลัว ถึงแม้ฉันจะทรมาณจนแทบอยากหายไป แต่เจ้าหมีก็ทำให้ฉันอยู่ได้ ได้เรียนรู้อะไรมากมายตั้งแต่มันกำเนิดขึ้น และฉันไม่กลัวสัตว์ร้ายใดๆอีกนอกจากหมีตัวนี้

เธอเป็นทั้งศัตรูตัวฉกาจ และมิตรแท้ของฉัน

สิ่งมีชีวิตที่มีแววตาสะท้อนสิ่งเดียวกัน

เจ้าหมีสีเทาตัวใหญ่ .

[greyzsky]

วงกตที่บรรจบเป็นวงกลมแบบไม่ตรงตัว

รู้แน่แท้ว่าต้องหลงทางตามหาทางออก

แต่ไม่รู้แน่ว่าทางที่ตามหานั้นคือทางเข้า

วงกตที่บรรจบเป็นที่ที่ไม่มีวันจบแบบตรงตัว .