hamomilaki

[hamomilaki]

hamomilaki-T.Astéri Tou Voriá from Dimitrios Mygdanis on Vimeo.

[hamomilaki]

Περί Ευθύνης ... - Το μήνυμα της ημέρας:

"Να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω της γης, αν δεν σωθεί εγώ φταίω".

"Ποια 'ναι η πιο αντρίκια χαρά; Ν' αναλαβαίνεις την πάσα ευθύνη''

Νίκος Καζατζάκης

https://ift.tt/MidZWqV

[hamomilaki]

Ορατές και αόρατες, βίαιες γονεϊκές συμπεριφορές / The Impact of Violence on Children

Το πολυπρόσωπο της βίας στα παιδιά

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΛΕΚΚΟΥ*      Παρότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας μένει εμβρόντητη μπροστά σε περιστατικά βίας στα σχολεία ή μπροστά σε ακραία περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, εξακολουθεί να τη θεωρεί σαν κάτι απομακρυσμένο και απρόσωπο. Θεωρεί ότι ασκείται από μια κοινωνική ομάδα σε άλλη, από τον/την εκπαιδευτικό στο παιδί, από συνομηλίκους σε παιδί, από κράτος σε κράτος αλλά από γονιό σε παιδί το θεωρεί ακραίο και σπάνιο. 

Η βία είναι η επιβολή της θέλησης αλλά και της διάθεσης του δυνατού προσώπου προς το αδύνατο. Ο γονιός όμως είναι φορέας εξουσίας, δύναμης και επιβολής. Όταν οι γονείς, για λόγους ψυχικούς ή κοινωνικούς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους, δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος και στις απαιτήσεις του τότε η όποια αγάπη προς το παιδί τους δεν μπορεί να συγκρατήσει ή ακυρώσει την επιθετικότητά τους. 

Η αγάπη και η θετική συνδιαλλαγή παιδιού-γονέα, βασικές προϋποθέσεις για την ψυχική, συναισθηματική, κοινωνική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού, έχουν χαθεί.      Η βία στην καθημερινότητα εν��ς παιδιού μπορεί να έχει μορφή προσβολής και ντροπιάσματος, ταπείνωσης, ενοχοποίησης και στο ντρόπιασμα του παιδιού από τους γονιούς, στην κατάργηση της προσωπικότητας του. 

Οι μορφές της λοιπόν είναι πολλές και εμφανίζεται σε στιγμές κατά τις οποίες οι γονείς δεν μπορούν να διαχειριστούν την συμπεριφορά των παιδιών τους ή τις ανάγκες τους αλλά ούτε να αντέξουν την δική τους ένταση. Όσο πιο αδύναμος είναι ένας γονιός στο ρόλο του τόσο περισσότερο καταφεύγει στη βία.

The Impact of Violence on Children Μια πρώτη, εμπειρική, ανίχνευση των πιο εμφανών μορφών βίας προς τα παιδιά.

Η λεκτική βία («είσαι ηλίθιο», «δεν αξίζεις τίποτα») είναι η πιο συνηθισμένη μορφή της, που δυστυχώς, θεωρείται από πολλούς ακίνδυνη ή ανώδυνη. Μέσα από αυτή τη μορφή βίας, το παιδί αρχίζει σιγά σιγά να αυτοπροσδιορίζεται και να αποκτά τα χαρακτηριστικά που του αποδίδονται. Θα χρειαστούν χρόνια ολόκληρα να τα αντιπαλέψει και να λειτουργήσει όπως είναι πραγματικά.

Ο συναισθηματικός εκβιασμός των παιδιών ο οποίος συναντάται συχνά στο λόγο κάποιων διαζευγμένων γονέων αλλά και γονέων με διαταραγμένη συμβίωση ή άλλες ευρύτερες διαταραγμένες σχέσεις («Αν μιλήσεις του πατέρα σου/μητέρας/ σου κλπ σου, ξέχασε με»)

Η απόρριψη των συναισθημάτων του παιδιού («τώρα σε έπιασε ο καημός;», «τα αγόρια δεν κλαίνε», «τελείωνε, μεγάλωσες τώρα»)

Η συμπεριφορά που εργαλειοποιεί τους φόβους του παιδιού (απ’ τον μπαμπούλα του σκοτεινού δωματίου, μέχρι την οποιαδήποτε φοβία του παιδιού που ανασύρεται σκόπιμα για να του επιβληθεί συμπεριφορά)

Η δημιουργία ενοχών ή τύψεων στο παιδί για την επιβολή μιας συμπεριφοράς από μέρος του γονιού, ή σαν έκφραση κόπωσης («θα με τελειώσεις. με αυτά που κάνεις», «είδες που πήγα στο γιατρό; Εσύ φταις»)

Οι δυσανάλογες με την ηλικία τους απαιτήσεις των γονιών ή οι ευθύνες που ανατίθενται στα παιδιά. (π.χ. η φροντίδα μικρότερων αδελφών, το μαγείρεμα ή σιδέρωμα, η ανάθεση εξωτερικών υποχρεώσεων που κανονικά βαρύνουν ενήλικες κλπ.)

Οι αντικρουόμενες οδηγίες, διαταγές, επιβραβεύσεις ή επιπλήξεις.

Η ταπείνωση του παιδιού μπροστά στα άλλα μέλη της πυρηνικής ή ευρύτερης οικογένειας.

Η «χρήση» του παιδιού για επίλυση διάφορών των γονιών, είτε για την πρόκληση προβλημάτων (π.χ. σε περίπτωση διαζυγίου)

Η εξάρτηση του γονιού απ’ το παιδί, η οποία το εμποδίζει να αναπτύξει τις δικές του κοινωνικές και φιλικές σχέσεις.

Οι σκηνές είτε βίας ανάμεσα στους γονείς είτε αλληλοταπείνωσης τους, ενώπιον των παιδιών.

Υπάρχουν όμως και συμπεριφορές που μπορεί να μην εμπίπτουν με την πρώτη ανάγνωση σε αυτό που λέμε βία. Είναι όμως εκφάνσεις του ίδιου κακού.

Είναι βία η σύλληψη του γονέα μπροστά στο παιδί από τις αρχές.

Είναι βία, όταν το παιδί γίνεται αποδέκτης απειλών ότι θα σταλεί στον άλλο γονιό (σε περίπτωση που υπάρχει διαζύγιο)

Είναι βία, όταν ένας απ’ τους δύο γονείς φλερτάρει με φίλους ή φίλες του παιδιού του.

Είναι βία, όταν απορρίπτουμε τους φίλους των παιδιών μας χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε ο γιατί.

Είναι βία, όταν το παιδί θεωρείται κτήμα μας και προδικάζουμε μπροστά του την αποτυχία του στη ζωή.

Πέρα από τα πολύ όμορφα και ανταποκρινόμενα στην πραγματικότητα συνθήματα για το σπάσιμο του κύκλου της βίας, πρέπει σαν εκπαιδευτικοί να φροντίσουμε κι εμείς στην πράξη. 

Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να μιλήσουν. Ας τα ακούσουμε, όταν είναι έτοιμα. Όταν κωφεύει η οικογένεια, το σχολείο πρέπει να ακούσει ενεργητικά. *Σχολικός Σύμβουλος Δημοτικής paideia-news Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/OrVUm3K

[hamomilaki]

Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν απλά

Mε λύπη αναπολώ τους παλιούς γονείς που όταν έλεγαν «ναι» εννοούσαν «ναι» και όταν έλεγαν «όχι» ήταν «όχι».

Αυτούς που δίδαξαν τα παιδιά τους ότι δεν μπορούν να έχουν τα πάντα και όμως να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και να νοιώθουν όμορφα.

 Αυτούς που τους εξήγησαν ότι ένας άνθρωπος κρίνεται από τη συμπεριφορά του και όχι από τον πλούτο του.

Αυτούς που δεν έδωσαν στα παιδιά τους οτιδήποτε ήθελαν, αλλά μόνο αυτά που χρειάζονταν και αυτά που ήξεραν τι αξίζουν.

Εκείνους που δεν τα μεγάλωσαν απλά τα παιδιά τους, αλλά τα προετοίμασαν για το στίβο της ζωής.

Μεγαλώνοντας, αυτή τη συμπεριφορά την ονόμασα σοβαρότητα τώρα ξέρω ότι ήταν παιδεία ...

 A.Curnetta.

  Mε λύπη... - Δημήτριος Ι. Πετρούνιας - Κλινικός Ψυχολόγος | Facebook

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/TpeQ0fL

[hamomilaki]

"Στο Διεθνές το Μαγαζί" - Κώστας Χατζής

Επίκαιρο όσο ποτέ...

Στο Διεθνές το Μαγαζί πήγαν παρέα δυο χαζοί και λέγαν τα δικά τους Λέγαν για τους πολιτικούς πως μοιάζουν σαν τους ποντικούς που τρώνε τα παιδιά τους

Τα καφενεία του Παύλου Σάμιου

Στο Διεθνές το Μαγαζί μονολογούσαν οι χαζοί για της ζωής το κρίμα πως ειν’ ντροπή πως ειν’ ντροπή όλου του κόσμου οι σοφοί να πουληθούν στο χρήμα Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός παράμερα πιο πέρα κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη θα βλέπαμε άσπρη μέρα

Στο Διεθνές το Μαγαζί γίνανε φέσι οι χαζοί κι ελέγανε πως φτάνει πως κάθε πόλεμο στη γη τον κάνουν οι λαθρέμποροι και οι βιομηχάνοι Στο Διεθνές το Μαγαζί μιλούσανε οι δυο χαζοί γι' αγάπη και ειρήνη κι όμως οι άσοφοι σοφοί αφήνουν νηστικούς στη γη και πάνε στη σελήνη Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός παράμερα πιο πέρα κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη θα βλέπαμε άσπρη μέρα Στο Διεθνές το Μαγαζί γελούσανε οι δυο χαζοί ελέγανε αστεία Λέγαν πως ψέμα αν θες να πεις, αν θέλεις να γελά κανείς λέγε Δημοκρατία Στο Διεθνές το Μαγαζί αφού τα ήπιαν οι χαζοί τα είπαν κι ένα χέρι λέγαν πως θα ‘ρθει η στιγμή να αγκαλιαστεί όλη η γη με τ’ άσπρο περιστέρι Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός παράμερα πιο πέρα κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη θα βλέπαμε άσπρη μέρα

https://ift.tt/apKqe3w

[hamomilaki]

Μη Τόποι: Εκεί όπου ο άνθρωπος γίνεται μονοδιάστατος / Marc Augé: “Non-Places” - The Theory of Supermodernity

Διεθνή Αεροδρόμια, Εμπορικά Κέντρα, Super-Market, Πολυκαταστήματα, Εύπορα Προάστια, Τουριστικοί Παράδεισοι, Μέγα-χώροι της Οργανωμένης Διασκέδασης.

Sarah Peters Photography     Όλα, μη τόποι· προκατασκευασμένες ατμόσφαιρες όπου οι συναντήσεις έχουν τεθεί υπό έλεγχον, οι σκέψεις είναι καθ’ υπαγόρευσιν, τα συναισθήματα υποβάλλονται, οι συμπεριφορές είναι προκαθορισμένες.     Μη τόποι, όπου η ζωή και οι αλήθειες της δεν τίθενται και αν, κατά παράβασιν, κάτι τέτοιο συμβεί αποτελεί μια ανωμαλία και σκάνδαλο που πρέπει ευθύς να διορθωθεί. Τόποι όπου ο άνθρωπος είναι απών έχοντας υπαχθεί σε ένα μηχανικό σχέδιο. Θα μπορούσα να ακριβολογήσω ακόμα περισσότερο, αν έλεγα ότι εκεί ο άνθρωπος γίνεται μονοδιάστατος.     Αν οι παραπάνω τόποι είναι κραυγαλέα παραδείγματα ενός φαινομένου που συνεχώς εξαπλούται, ένα στριπτηζάδικο είναι επίσης ένας μη τόπος, όπως και ένα living room, όταν μια τηλεόραση είναι ανοικτή, αποκτά κάποια χαρακτηριστικά του.

https://www.youtube.com/watch?v=D1rivX0hi2w

    Μέσα σ’ ένα οποιοδήποτε απ’ αυτά τα μέρη μια συζήτηση για το Μέλλον του Κόσμου ή για τα μυστήρια της ζωής θα έμοιαζε παράταιρη.     Μεγάλο εμπορικό κέντρο βόρεια του κέντρου της Αθήνας, μιας πόλης που βρίσκεται υπό μετάλλαξιν. Ολόγυρα, νοσοκομειακές «μονάδες» ξενοδοχειακού τύπου, κατάφωτα πάρκινγκ μες στην ψιλή βροχή και πέρα, τα τόξα που στεφανώνουν το μνήμα της πάλαι ποτέ Ολυμπιακής Ιδέας.     Παιδιά καθαρά, καλά θρεμμένα, πάνε κι έρχονται «ξοδεύοντας» χρόνο και χαρτζιλίκι· προστατευμένα από τους παιδόφιλους, τους εμπόρους ναρκωτικών, τη σκληρότητα των συνομηλίκων τους, την αποπλάνηση από ιδέες που γοητεύουν και το κακό συναπάντημα.     Μαμάδες, διακριτικά, αλλά επιμελώς μακιγιαρισμένες μπαινοβγαίνουν σε καταστήματα, διαβαίνοντας φωτοκύτταρα, ενώ ηλεκτρονικά καμπανάκια ηχούν και ξοδεύουν μισθούς και μηνιαίες αποδοχές.     Πατεράδες βηματίζουν αργά με τα χέρια απιθωμένα στη λαβή του καροτσιού. Αφήνουν το βλέμμα να πλανηθεί πάνω σε μια θάλασσα από βιτρίνες, φώτα και κυλιόμενες σκάλες.     Φτωχοδιάβολοι μάταια προσπαθούν να ξοδέψουν χρόνο, χρόνο που κουράζει, χρόνο βασανιστικό, χρόνο ανεξάντλητο - αδύνατον να ξοδευτεί. Παντού το πλήθος στροβιλίζεται. Μέσα σε φώτα χιλιάδων βατ και μια μουσική που σκοπό έχει όχι να ακούγεται, αλλά να «ενσταλάζει» και να «υποστηρίζει», κινείται μια ζωντάνια σχεδόν πένθιμη. Παντού υπάλληλοι που καλωσορίζουν, που εξυπηρετούν, που ευχαριστούν, που ξεπροβοδίζουν, που αποχαιρετούν, άγρυπνα εποπτευόμενοι από κάμερες και διαρκώς αξιολογούμενοι.     Με κάθε καλωσόρισμα, με κάθε «παρακαλώ πως μπορώ να εξυπηρετήσω;» με κάθε «ευχαριστώ» και κάθε «να 'στε καλά», με κάθε αναγγελία της τιμής, με κάθε τρόπο, σου λένε πόσο λίγο σε εκτιμούν!     Συναντήσεις διευθυντών πωλήσεων, υπευθύνων ασφαλείας, διευθυντών προσωπικού, σεκιουριτάδων, δημοσιοσχεσιτών, διαφημιστών, συμβούλων επιχειρήσεων, ειδικών «τεχνικής υποστήριξης», ψυχολόγων, ειδικών της διασκέδασης, ειδικών «επικοινωνίας», όπου κανείς δεν αγγίζει κανέναν, παρά με μια φευγαλέα χειραψία που δεν αφήνει κανένα ψυχικό ίχνος στην παλά��η.     Συσκέψεις και συναντήσεις κάτω από την αδιάκοπη πίεση ενός τυραννικού χρόνου που όμως συνεχίζονται μέσα από τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας και e-mail. Η «επιστήμη» του μάρκετινγκ σε πλήρη εφαρμογή.     Κλιματιστικά, μοκέτες, γυαλιστερά δάπεδα, ψευδοροφές, καλυμμένα καλώδια, τουαλέτες που καθαρίζονται ανελλιπώς· ένας κόσμος που εξόρισε τη φτώχεια που δεν παύει να γρατζουνάει τα τζάμια.     Χώροι διαρκώς φυλασσόμενοι, βιντεοσκοπούμενοι και σε συνεχή μετάπλαση. Και υπάλληλοι που τρέχουν, που σκύβουν, που σπρώχνουν, που τραβούν, που ανασύρουν, που χαμογελούν κι ο ιδρώτας τους είναι πάντα κρύος.     Ένας κόσμος υψηλά στρατιωτικοποιημένος όπου πίσω από την ανεμελιά κρύβεται το κέρδος, ο έλεγχος και η πιο σκληρή δουλειά.     Η γλώσσα δεν κρύβει το γεγονός: έρευνα αγοράς, διαφυγόντα κέρδη, πλάνο επιχειρήσεων, μονάδες, target group, στόχευση, δείκτης ασφαλείας, στρατηγική, τακτική, πεδίο δραστηριοτήτων κ.ο.κ.     Όμως όλα κυλούν σε μια ατμόσφαιρα επίπλαστης ευγένειας, η οποία είναι ακριβώς, το «μοντέρνο στυλ», που για να εμπεδωθεί χρειάστηκε μια εκπαίδευση υπαλλήλων η οποία περιελάμβανε «smiling course» - αφού το να λες τα ψέματα με χάρη αποδείχτηκε το πλέον προσοδοφόρο.     Και πρέπει να είσαι πλήρως ενσωματωμένος και περιχαρακωμένος για να μπορείς να παραβλέπεις όλα αυτά και να καμώνεσαι τον ικανοποιημένο.     Όντως, αυτό που προκαλεί ερωτήματα είναι, πώς ο άνθρωπος του καιρού μας γίνεται αυτόβουλα επισκέπτης τέτοιων σκηνικών ομαδικής πειθαρχίας και θήραμα τέτοιων πρακτικών και συνεργάζεται στη διατήρηση μιας κάλπικης ευδαιμονίας. Και δεν είναι μόνο ότι η σύγχρονη κολακεία έκανε, με την βοήθεια των ψυχολόγων, αξιόλογα βήματα, αλλά πρέπει να είναι βαθιά η δίψα τού σύγχρονου πληβείου να του φερθούν σαν να ήταν άρχοντας.     Γιατί ο ψυχικός πυρήνας των μη τόπων είναι η επίφαση και η πλαστότητα. Καθόλου παράξενο λοιπόν που κυριαρχεί ένας φόβος λεπτός και αδιόρατος σαν τον Υπερίτη.     Και παντού, το απλανές βλέμμα και ένα χαμόγελο σχεδόν μορφασμός.     Κανείς δεν μοιάζει να πηγαίνει πουθενά, όλοι μοιάζουν να φεύγουν. Σαν κάτι να έχει συντελεστεί: η κυριαρχία του νεκρού πάνω στο ζωντανό, το οποίο, κάθε φορά που προσπαθεί να ανασυσταθεί σαν ζωντανό, υπόκειται στη διάλυση. Ένας κόσμος διαίρεσης. Μια σύγχρονη εκδοχή του Άδη.     Οι μη τόποι είναι τόποι στοιχειωμένοι. Μόνον και μόνον η Ύβρις της σύλληψης και κατασκευής τους γνέφει προς την καταστροφή να πλησιάσει.     Η τρομοκρατία στοιχειώνει τα αεροδρόμια. Ο μασκοφορεμένος ληστής, ο ξένος, ο εισβολέας και το φάσμα του όχλου στοιχειώνουν τα προάστια και τα «σύγχρονα σπίτια». Η πυρκαγιά και ο παρανοϊκός δολοφόνος – που στη φαντασία του δεν βλέπει και δεν σκοτώνει ανθρώπους, αλλά καταστρέφει ανθρώπινες κούκλες – στοιχειώνουν τους αχανείς χώρους της οργανωμένης διασκέδασης.     Οι σύγχρονες αγορές, όπως και οι υπόλοιποι μη τόποι, διαρκώς αποκεντρώνονται - για την ακρίβεια εκρήγνυνται προς αέναα διαστελλόμενες περιφέρειες πόλεων - πόλεων που πρέπει διαρκώς να απονεκρώνονται - και συνδέονται μεταξύ τους με νέες αρτηρίες ταχείας κυκλοφορίας. Είναι η δόξα της πολεοδομίας.     Χώροι τεχνολογικής αυταρέσκειας υποβάλλουν ένα δέος σχεδόν θρησκευτικό και γίνονται ναοί όσο η τεχνολογία και το εμπόρευμα έγιναν θεοί.     Μια εικόνα καθαρότητας, μια ονειροφαντασία του άσπιλου και του αμόλυντου που ενδόμυχα ποθεί την βεβήλωση.     Μέσα στις ομοιόμορφες, ευδιάθετες μουσικές και τις υπνωτικές αναγγελίες μεγαφώνων κυοφορείται ο εμπρησμός και η λεηλασία.     Ένας κόσμος που τρέμει και φοβάται την εξαγγελθείσα και διαρκώς αναβαλλόμενη καταστροφή και ταυτόχρονα ονειρεύεται και εύχεται κρυφά το χαμό και το τέλος του.

Β.Η

metamesonyktiaemerologia Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/lxTMRN7

[hamomilaki]

Kακοποίηση ζώων και παιδιών πάνε χέρι χέρι

Μια γάτα τυλιγμένη με μονωτική ταινία. 

Μια άλλη, βαριά τραυματισμένη, γιατί ένας άνδρας την πέταξε με όλη του τη δύναμη πάνω σε τοίχο· ζήλευε την αγάπη που της έδειχνε η σύζυγός του, την οποία συχνά χτυπούσε. 

Ένας πατέρας που κακοποιούσε σεξουαλικά την κόρη του, και εξασφάλιζε τη σιωπή της με την απειλή ότι θα σκότωνε τον σκύλο της, τελικά το έκανε. 

Με έναν κόμπο στον λαιμό ακούγαμε αυτές τις περιγραφές, στο αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας στην Κατεχάκη, από την πλέον ειδική: την Μισέλ Γουέλς, ανώτερη εισαγγελέα της Βιρτζίνια, η οποία διευθύνει τη Μονάδα Δικαίου των Ζώων της αμερικανικής πολιτείας. Η κ. Γουέλς ήρθε στη χώρα μας από τη «μητέρα των προέδρων» –έτσι λέγεται η Βιρτζίνια ως τόπος γέννησης οκτώ προέδρων– μαζί με τρεις συμπατριώτισσές της: τη Νικόλ Μπλούμπεργκ, επικεφαλής της Μονάδας Παιδικής Κακοποίησης της Γενικής Εισαγγελίας της Νέας Υόρκης, τη Σούζαν Ντέι, ανώτερη αξιωματικό-ερευνήτρια της αστυνομίας στη Διεύθυνση Σοβαρών Εγκλημάτων στην κομητεία του Φέρφαξ, και τη Σιόμπαν Τσέιζ, επίσης αξιωματικό της αστυνομίας, υπεύθυνη για την προστασία των ζώων. 

Και ο λόγος του ταξιδιού τους είναι πολύ σημαντικός: να πραγματοποιήσουν εκπαιδευτικό πρόγραμμα που απευθύνεται σε 196 αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας (και 6 του Λιμενικού Σώματος) και σε 350 δικαστικούς λειτουργούς (εισαγγελείς και ανακριτές). Η πρωτοβουλία ανήκει στην Πανελλήνια Φιλοζωική Ομοσπονδία και τη Συμμαχία για την Ελλάδα, πραγματοποιείται χάρη στη γενναιόδωρη χορηγία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, του Ιδρύματος Α. Γ. Λεβέντη και 28 εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, και ονομάζεται «Ο κύκλος της βίας: παιδική κακοποίηση – κακοποίηση ζώων». Εχουν σχέση αυτά τα δύο; Δυστυχώς ναι… 

«Η ανθρώπινη σκληρότητα απέναντι στα ζώα συνδέεται με τη βία απέναντι στους ανθρώπους, ιδιαίτερα στα παιδιά. Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, το πρόβλημα και τις διαστάσεις του, δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για την επίλυσή του. Δεν δικαιούμαστε να απέχουμε από τη συλλογική προσπάθεια αντιμετώπ��σής του», τόνισε ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ, αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Τσουβάλας, στην επίσημη παρουσίαση του προγράμματος. Πρώτη ένδειξη «Η παραμέληση και κακοποίηση παιδιών και ζώων πάνε χέρι χέρι. Επί σειράν ετών, τα εγκλήματα κατά των ζώων παραβλέπονταν με το επιχείρημα “και τι έγινε; Ζώο είναι”. 

Πλέον αναγνωρίζεται από τις Αρχές των ΗΠΑ ότι η κακοποίηση των ζώων είναι η κορυφή του παγόβουνου – πρώτη ένδειξη ότι έχουμε να κάνουμε με ένα άτομο διαταραγμένο και επικίνδυνο, που δεν θα σταματήσει εκεί, αλλά αποτελεί απειλή για το άμεσο περιβάλλον του και όχι μόνο», εξήγησε η Μισέλ Γουέλς. ....................

kathimerini

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/sfa5wHi

[hamomilaki]

Άλλο Άρρωστος Άνθρωπος και άλλο Αρρωστημένος... Καλημέρα σας...

Άλλο άρρωστος άνθρωπος και άλλο αρρωστημένος. Ο πρώτος, συχνά δεν έχει καμία ευθύνη για την κατάστασή του.

Ο δεύτερος είναι ένοχος αποκλειστικά. 

Είναι ένοχος γιατί άφησε πόρτες ανοιχτές. 

Είναι ένοχος γιατί παρέδωσε εκούσια τη ζωή του στο σκοτάδι.

Άλλο άρρωστος άνθρωπος και άλλο αρρωστημένος. Ο πρώτος μπορεί και μετανιώνει για τα λάθη του. 

Πέφτει. Σηκώνεται. 

Τον πολεμάει τον κακό του εαυτό. 

Παλεύει.

Ο δεύτερος στέκεται περήφανος στη πτώση του. 

Αμετανόητος. Χρησιμοποιώντας μόνο δικαιολογίες. 

Καλλιεργώντας το σκοτάδι. Άλλο άρρωστος άνθρωπος και άλλο αρρωστημένος. Τον πρώτο, όπου τον δεις, άπλωσέ του το χέρι για βοήθεια…

Για τον δεύτερο κάνε μόνο προσευχή… 

Γιατί, έτσι όπως πορώθηκε η ψυχή του, τίποτε άλλο εν τον σώζει.

πηγή Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/yMYBaGx

[hamomilaki]

Η Ευθύνη (Υπευθυνότητα) ως Αξία και στάση Ζωής

Τα παιδιά από νωρίς πρέπει να μαθαίνουν και να σκέφτονται με ένα τρόπο συλλογικό. 

Να οργανώνονται σε ομάδες, για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του αύριο. Αυτό επιτυγχάνεται με την καλλιέργεια δεξιοτήτων κατανόησης του εαυτού τους. 

Με τη συγκρότηση μιας εσωτερικής εστίας ελέγχου των σκέψεων και των επιλογών και την ενθάρρυνση ανάληψης ρίσκου για το σχεδιασμό και την επίλυση προβλημάτων τους. 

Με την κατανόηση βασικών «μαθημάτων ζωής», μέσα από τα οποία θεμελιώνουν την πίστη στον εαυτό τους και την εμπιστοσύνη στους άλλους. Η «ευθύνη», ως έννοια και στάση ζωής, είναι από τις πιο αμφίβολες κατανοητικές στάσεις. Αν, βέβαια, κανείς τη μετρήσει σοβαρά, ως διάθεση «ανάληψης» και ως στάση «ανταπόκρισης». Ταυτόχρονα, ως λέξη, είναι μάλλον άβολη. Για να μην πω ενοχλητική, για τους πολλούς τουλάχιστον....

Δεν είναι, επομένως, τυχαίο ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο χαμηλής ατομικής και κοινωνικής υπευθυνότητας. Οι συνέπειες είναι τρα��ικές..! Εμφανίζονται είτε ως υποτίμηση του παρελθόντος, είτε ως αδέξιος χειρισμός του παρόντος, είτε - το χειρότερο - ως αδυναμία σωστής «ανάγνωσης» του μέλλοντος. Ένα μέλλον το οποίο έχουμε ήδη τραγικά υποθηκεύσει... Κάποιοι θεωρούν τον αναστοχασμό του παρελθόντος ως άσκοπη καταφυγή. Ως ανούσια επιστροφή που «εγκλωβίζει» τον άνθρωπο σε παρελθοντική λογική και τον απομακρύνει από την αίσθηση της πραγματικότητας. Άλλοι βλέπουν την κακοδαιμονία του παρόντος ως υπόθεση ευθύνης, που δεν τους αφορά. Ενώ, οι περισσότεροι αδυνατούν να χαράξουν το μέλλον με όραμα ζωής και πυξίδα ευθύνης...! Και όμως. 

Η αξία της ευθύνης και η υπευθυνότητα, ως στάση ζωής και συμπεριφοράς, βρίσκoυν την πραγματική τους έκφραση σε προγονικές αρχές και πανάρχαιους θεσμούς. Ενδεικτικά, θα αναφέρω το θεσμό των «Εύθυνων» (δημόσιοι ελεγκτές) της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και να δείξω το πώς λογοδοτούσαν οι «υπεύθυνοι», όταν αποχωρούσαν από το δημόσιο βίο. Ακόμη, θα ήθελα να θυμίσω τα «εύθυνα» (δημόσια τελετή απόδοσης της ευθύνης, για τους υπόλογους) και να τα συσχετίσω με τα «ανεύθυνα» και «φτηνά» που συμβαίνουν στις μέρες μας. Καταστάσεις, δηλαδή, και νοοτροπίες που αλλοιώνουν το χαρακτήρα της προσωπικής ή και της συλλογικής ευθύνης μας... Ωστόσο, η αξία της ευθύνης παραμένει πυξίδα και στάση ζωής, για όσους κρατούν ζωντανό το όραμα μιας «ανθρώπινης» κοινωνίας. 

Για όσους έχουν τη γενναιότητα να αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως πηγή της ανθρώπινης εμπειρίας. 

Για εκείνους που αισθάνονται τη σκέψη, τα συναισθήματα και τις πράξεις τους ως επιλογή συνείδησης και αποδοχή των συνεπειών που επισύρει κάθε συνειδητοποιημένη πράξη... Με την έννοια αυτή είμαι υπεύθυνος σημαίνει: ότι νιώθω υπόλογος ως άτομο, ως γονιός, ως δάσκαλος, ως κοινωνικό πρόσωπο, τελικά και αναλαμβάνω την ευθύνη που μου ανήκει για τις δεινές αντινομίες του καιρού μου...

Αυτή η έννοια της αυτοαποδοχής της ευθύνης νομίζω πως είναι το κεντρικό χαρακτηριστικό της υπευθυνότητας. Όμως, το πρόβλημα, όπως διαμορφώνεται........

...............

η συνέχεια εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/zRlYgu9

[hamomilaki]

«Εάν δεν έχεις να πεις κάτι καλό, είναι καλύτερα να μην πεις τίποτα» - Μαθαίνοντας στα παιδιά την έννοια της Καλοσύνης

   Τα απρεπή ή κακόβουλα σχόλια, με στόχο την εμφάνιση, τα ρούχα ακόμα και τα φυσικά χαρακτηριστικά, που είναι συχνά στους ψιθύρους των ενηλίκων, ξεκινούν ήδη από την παιδική ηλικία. 

Ένας τρόπος για να μην μετατραπούν τα παιδιά σε αυτούς τους ενήλικες είναι να τα βοηθήσετε να κατανοήσουν την έννοια της Καλοσύνης αλλά και γιατί την χρειαζόμαστε ��όσο πολύ στην καθημερινότητά μας.

«Γιατί είναι έτσι τα μαλλιά του; Γιατί φοράει τέτοια ρούχα;» αποτελούν μερικά από τα κακόβουλα σχόλια που μπορεί να ακούσει κανείς, μέσα σε αυτούς και τα παιδιά ενώ πλέον με το Διαδίκτυο, όπου οι αναρτήσεις φωτογραφιών πραγματοποιούνται ανά δευτερόλεπτα, τέτοιου είδους σχόλια μπορεί να συγκεντρωθούν σχεδόν στιγμιαία από γνωστούς ή άγνωστους «επικριτές» που είναι απλά αγενείς ή έχουν στόχο να πληγώσουν συναισθηματικά τον άλλον. Γιατί χρειαζόμαστε την καλοσύνη;

Σήμερα το να κρίνουμε αυστηρά τους άλλους γίνεται από ολοένα και μια μεγαλύτερη μερίδα ατόμων. 

Είναι πολύ εύκολο πια να δημοσιευθούν σχόλια για άλλους ανθρώπους, είτε πρόκειται για διασημότητες είτε για συνηθισμένους καθημερινούς ανθρώπους, αυτό όμως που οι περισσότεροι δεν αναλογίζονται είναι το τραύμα που προκαλούν. 

Βέβαια τα κακόβουλα σχόλια δεν είναι απόρροια των τεχνολογικών εξελίξεων, όμως σήμερα η κακία διαδίδεται πολύ πιο εύκολα, γρήγορα και ανώνυμα, με τις επικρίσεις να γίνονται άνευ προηγουμένου σκληρές. 

Τα παιδιά που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της τεχνολογίας και της κοινωνικής δικτύωσης μέσω του Διαδικτύου μαθαίνουν από αυτό που βλέπουν γύρω τους, που ενδεχομένως να μην είναι σωστό.

Τα παιδιά τείνουν επίσης να αγνοούν την «μεγαλύτερη εικόνα», καθώς επικεντρώνονται στο τώρα και δεν αναλογίζονται τις πλήρεις επιδράσεις της συμπεριφοράς τους σε άλλα παιδιά. 

Στο μεταξύ από την φύση τους έχουν την τάση να εστιάζουν στον εαυτό τους, γεγονός που δυσκολεύει την προσπάθειά τους να κατανοήσουν το πώς νιώθουν οι άλλοι. 

Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι εκ φύσεως κακά αλλά πολύ περισσότερο ότι χρειάζονται την σωστή και ήπια γεμάτη αγάπη καθοδήγηση.

Τρόποι για να εμφυσήσετε την καλοσύνη Για να εμφυσήσετε την καλοσύνη στα παιδιά σας, δοκιμάστε να ενσωματώσετε ορισμένες από τις ακόλουθες πρακτικές στις καθημερινές σας συνήθειες. 

Δεν είναι ανάγκη για σοβαρές και μεγάλες συζητήσεις αρκεί να βλέπουν καθημερινά έστω και μια μικρή πράξη καλοσύνης.

Ενσυναίσθηση Τα μικρότερα παιδάκια χρειάζονται υπενθυμίσεις για να καταφέρουν να βάλουν τον εαυτό τους στην θέση ενός άλλου παιδιού. Παροτρύνετέ το να σκέφτεται τις συνέπειες πριν ακόμα μιλήσει για κάποιον ή για κάτι που κάνει. 

Παράλληλα ενθαρρύνετε το να σκέφτεται καλά πώς η φράση που θέλει να πει μπορεί να επηρεάσει κάποιον, αφού η ενσυναίσθηση αποτελεί το θεμέλιο της καλοσύνης.

Εάν δεν έχεις να πεις κάτι καλό… Μάθετε στο παιδί σας το εξής ρητό «Εάν δεν έχεις να πεις κάτι καλό, είναι καλύτερα να μην πεις τίποτα», καθώς μέσα σε δύο προτάσεις μαθαίνει εύκολα το νόημα της καλοσύνης. 

Με α��τόν τον τρόπο θα βοηθήσετε το παιδί σας να μάθει να λέει μόνο θετικά σχόλια, πράγματα δηλαδή που θα κάνουν τον άλλον να αισθάνεται καλά παρά λύπη.

Ευγενικά λόγια και χαμόγελα Μια καλή ιδέα θα ήταν να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αποκτήσουν την συνήθεια να είναι φιλικά και ευγενικά με τους γύρω τους.

 Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να βλέπουν εσάς να ευχαριστείτε το σερβιτόρο στο εστιατόριο, να πείτε ένα κομπλιμέντο στην φίλη σας για την σκληρή της δουλειά ή ακόμα και να ευχηθείτε καλή συνέχεια σε αυτόν που σας εξυπηρέτησε στο σούπερ μάρκετ.

Καλοί τρόποι Η εκμάθηση καλών τρόπων, όπως ο σεβασμός προς τους άλλους, ο σωστός τρόπος χαιρετισμού ή προσφώνησης ενός ενήλικα, η ευγένεια, αποτελεί ένα κομβικό σημείο για την καλλιέργεια της καλοσύνης στα παιδιά.

Μην τα κακομαθαίνετε Τα ευγενικά παιδιά γεμάτη καλοσύνη είναι παιδιά που αγαπούν την φιλανθρωπία και καταλαβαίνουν ότι η μαμά και ο μπαμπάς δεν μπορούν να αγοράσουν όλα τα παιχνίδια. 

Εάν θέλετε να τους εμφυσήσετε την καλοσύνη, ξεκινήστε με το να είναι υπομονετικά και ευγνώμονα για όλα όσα απολαμβάνουν στην καθημερινότητά τους.

Bullying και στο Διαδίκτυο Να είστε ενημερωμένοι για τους κινδύνους που ελλοχεύουν στο Διαδίκτυο αλλά και για την δραστηριότητα του παιδιού σας σε αυτό. 

Ενημερωθείτε για τον εκφοβισμό, πώς μπορεί να συμβεί αλλά και πώς να το αποτρέψετε.

Να είστε καλοί με τα παιδιά σας Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα έχει σημασία εάν δεν δείχνετε καλοσύνη και ευγένεια στα παιδιά σας καθημερινά. 

Ειδικά αν αισθάνεστε απογοητευμένοι μαζί τους, προσπαθήστε να τους μιλάτε πάντα με ευγενικό και ήπιο τόνο. 

Η πειθαρχία δεν είναι ανάγκη να είναι σκληρή, νουθετήστε τα με αγάπη και δείτε τα να εξελίσσονται σε ισορροπημένους και ευγενικούς ενήλικες, που αποτελούν την όμορφη νότα στην ημέρα των άλλων. imommy

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/zY9HIwU

[hamomilaki]

Αλληλεγγύη: Η συνεισφορά προς αλλήλους

    Η Αλληλεγγύη σχετίζεται με έννοιες όπως η συμπαράσταση και η αλληλοβοήθεια. Στηρίζεται στο αίσθημα ενότητας μεταξύ ατόμων που τους συνδέουν κοινά συμφέροντα, στόχοι ή κίνδυνοι. 

    Είναι έννοια κυρίως κοινωνιολογική και αναφέρεται περισσότερο σε ομάδες ανθρώπων, παρά σε μεμονωμένα άτομα. 

Αφορά τις σχέσεις που αναπτύσσονται και με τις οποίες συνδέονται οι άνθρωποι μεταξύ τους σε μια κοινότητα.

    Η συνεισφορά προς αλλήλους είναι το κύριο χαρακτηριστικό της Αλληλεγγύης και αυτό που τη διαφοροποιεί από τον Εθελοντισμό και τη Φιλανθρωπία. 

    Ο σπουδαίος διανοητής Εδουάρδο Γκαλεάνο πίστευε ότι: «σε αντίθεση με την αλληλεγγύη, η οποία είναι οριζόντια και λαμβάνει χώρα μεταξύ ίσων, η φιλανθρωπία είναι πάνω κάτω, ταπεινωτική για όσους τη λαμβάνουν και δεν προκαλεί ποτέ τις έμμεσες σχέσεις εξουσίας».     Η έννοια της Αλληλεγγύης απαντάται σε μορφές εθελοντικής εργασίας και αγαθοεργιών που οργανώνονται από διάφορους θεσμούς, όπως π.χ. την Εκκλησία. 

    Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί στην Ελλάδα η λεγόμενη «Οικονομία της Αλληλεγγύης» η οποία υποστηρίζει την οργάνωση ποικίλων πρωτοβουλιών σε τοπική ή ευρύτερη κλίμακα για την καταπολέμηση της κρίσης και την ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής. 

    Με τον όρο «Οικονομία της Αλληλεγγύης» εννοούνται οι «δραστηριότητες φυσικών ή νομικών προσώπων στο φάσμα της παραγωγής, συναλλαγής και κατανάλωσης, με απώτερο σκοπό την κάλυψη συλλογικών και κοινωνικών αναγκών».  Διεθνής Αλληλεγγύη και ανθρωπιστική κρίση     Ανθρωπιστική κρίση υπάρχει όταν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων ή ακόμα και ολόκληρος ο πληθυσμός μιας περιοχής/χώρας υποφέρει από πείνα, έλλειψη στέγης, έλλειψη περίθαλψης. Όταν συμβαίνει αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμών. 

    Όταν «η ζωή ολόκληρων πληθυσμών βρίσκεται σε κίνδυνο, είτε από φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πλημμύρες, ξηρασίες, επιδημίες κ.ά.) είτε από καταστροφές που προκάλεσε ο άνθρωπος (συγκρούσεις, πόλεμοι κ.ά.), οι ζωτικές ανάγκες δεν εξασφαλίζονται και η χώρα τους δεν έχει πια τα μέσα για να τους βοηθήσει. Τα θύματα αυτών ��ων ανθρωπιστικών κρίσεων συχνά δεν έχουν παρά […] την ελπίδα ότι οι άλλες χώρες, εκείνες που διαθέτουν τα μέσα, θα έρθουν να τα βοηθήσουν». 

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/ThHEW7l

[hamomilaki]

Ο βυθός της Χαλκιδικής χωρίς φίλτρο

Ο μη κερδοσκοπικός περιβαλλοντικός σύλλογος Greek Eco Project με έδρα στη Θεσσαλονίκη παρουσιάζει ένα σοκαριστικό βίντεο.

Λένε οι ίδιοι:

«Στο πλαίσιο του μεγάλου μας project Blue Halkidiki, που υλοποιείται το καλοκαίρι στον Τορωναίο Κόλπο και περιλαμβάνει υποβρύχιους και παράκτιους καθαρισμούς, ήρθαμε αντιμέτωποι με σκληρές εικόνες που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο.

Με το παρόν θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας ένα video στο όποιο θα δείτε εικόνες από τον βυθό κοντά στο Λιμάνι του Πόρτο Κουφό Χαλκιδικής.

Οι εικόνες που θα δείτε είναι τρομακτικές. Η κατάσταση στον βυθό είναι τραγική σε πολλά σημεία στην Ελλάδα εξαιτίας της ρύπανσης και όχι μόνο. Η αποκατάσταση του περιβάλλοντος και η ευαισθητοποίηση σχετικά με αυτό είναι υποχρέωση όλων μας.»

«Κρίνεται επείγον να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του προβλήματος και να δράσουμε συλλογικά για την επίλυση του»

Με πληροφορίες από mikropragmata.lifo.gr

enallaktikidrasi.com Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/dVz8hJ3

[hamomilaki]

«Δεν μπορώ να ακούω για φωτιές, μαμά…»

Μέσα στη μεσημεριανή ησυχία, ακούστηκε ήχος ελικοπτέρων στην περιοχή μας. Τι να ΄ναι, άραγε; Η πρώτη σκέψη στο κακό, βγήκα έξω και κοίταξα να δω αν φαίνονται καπνοί κοντά μας…

«Μην ανησυχείτε, δεν φαίνονται καπνοί», είπα στα παιδιά. Και τα ελικόπτερα συνέχιζαν να κάνουν γύρους κοντά μας… «Τι να έγινε, άραγε;»

«Αστυνομικά είναι, όχι πυροσβεστικά».

«Δεν φαίνεται κάπου φωτιά, κάτι άλλο θα συμβαίνει» καθησύχασα και πάλι τα παιδιά.

«Δεν μπορώ να ακούω γι’ αυτά…» είπε ο μικρός μου ανήσυχος.

«Για ποια να μην μιλάμε, καλό μου;» τον ρώτησα.

Φαινόταν σκεπτικός και λυπημένος. Δεν ήθελε να ανοίξει κουβέντα.

Πήγα κοντά του και τον αγκάλιασα.

«Μήπως να μην μιλάμε για φωτιές;» τον ρώτησα.

Έγνεψε καταφατικά.

«Μην φοβάσαι, μωρό μου, εδώ δεν ανάβουν φωτιές, δεν έχουμε δάσος κοντά μας, δεν κινδυνεύουμε…» τον είπα κρατώντας τον πάνω μου μέχρι που ένιωσα να ηρεμεί.

Ήρθαν οι καπνοί της ανησυχίας κοντά μας. Άγγιξαν τα παιδιά μας. Στοιχειώνουν, ίσως, τα όνειρά τους. Το βλέπετε και εσείς αυτό να συμβαίνει με τα δικά σας παιδιά;…

Αν και δεν βλέπουμε ειδήσεις και αποφεύγουμε να μιλάμε μπροστά στα μικρά για τα τραγικά γεγονότα των ημερών, κάτι άκουσε, κάτι είδε και η ανησυχία φούντωσε μέσα του.

Σκέφτομαι… Πόσο τραυματίστηκαν οι ψυχούλες όσων παιδιών είδαν τις φλόγες να τους απειλούν, άφησαν τα σπίτια τους και δεν ξέρουν εάν και πότε θα επιστρέψουν, έζησαν την αγωνία της εκκένωσης της περιοχής τους… Ακόμα και τα μωρά, ακόμα και οι αγέννητες ψυχές θα κουβαλούν, μάλλον, το τραύμα των πυρκαγιών μέσα τους, όπως το βίωσαν μέσω των γονέων και του περιβάλλοντός τους.

Δεν γίνεται να αποφύγουμε τον πόνο στην ζωή, αυτό είναι αδύνατον ακόμα και για τα παιδιά. Το πώς θα διαχειριστούμε τις δυσκολίες και πού θα «ακουμπήσουμε», από πού θα αντλήσουμε δύναμη και ελπίδα, αυτό μετράει…

Ευχόμαστε και προσευχόμαστε οι κάπνες να φύγουν γρήγορα από τις ψυχές των παιδιών ��αι όλων και να μην τις μαυρίζουν για πολύ ακόμη…

Αλεξάνδρα Χ. Τ. 9/8/2021

momyof6.wordpress.com

https://ift.tt/EkiHBWt

[hamomilaki]

Να είσαι μπαμπάς κι όχι απλά πατέρας

Γράφει ο Σπύρος Γιασεμίδης

Το να είσαι πιο πολύ μπαμπάς παρά πατέρας σημαίνει να μετράς τα δευτερόλεπτα για να σχολάσεις απ’ τη δουλειά και να ξεκινήσεις τη 

μέρα σου μαζί τους.

👨 Να σταματάς στην άκρη του δρόμου για να εξερευνήσετε παρέα κάτι που τους κέντρισε το ενδιαφέρον.

👨 Να αποσυνδέεσαι από κάθε μορφή τεχνολογίας όταν είσαι στην παρουσία τους.

👨 Να μην αφήνεις καμία ερώτησή τους αναπάντητη.

👨 Να έχεις την υπομονή να πηγαίνεις με τους ρυθμούς τους, όσο αργοί ή γρήγοροι κι αν είναι αυτοί.

👨 Να δίνεις πάντα δεύτερο αποχαιρετιστήριο φιλί. Και τρίτο, και τέταρτο, και πέμπτο…

👨 Να τσαλακώνεσαι μαζί τους, ολοκληρωτικά και αυθεντικά, όπως μόνο τα μικρά παιδιά ξέρουν να κάνουν.

👨 Να τους μιλάς στα εστιατόρια και στις καφετερίες, αντί να αφήνεις ένα iPad να το κάνει για σένα.

👨 Να έχεις διαβάσει αναρίθμητα βιβλία για το πώς να τα αναθρέψεις σωστά, μα να μην θυμάσαι ούτε λέξη από αυτά, όταν σε βλέπουν με εκείνο το συγκεκριμένο τους βλέμμα που ρωτάει “μπαμπά, μπορώ;”

👨 Να χάνεις τον εαυτό σου στο παιχνίδι μαζί τους, σε σημείο που να γίνεσαι πιο παιδί από εκείνα, ενίοτε πειρατής και άλλοτε δεινόσαυρος, ποτέ όμως μεγαλύτερος τους σε ηλικία.

👨 Να τους δείχνεις πόσο πολύ αγαπάς τη μανούλα τους.

👨 Να τους παίρνεις αγκαλιά όταν κοιμούνται, και στην ανάσα του ύπνου ��ους να ακούς την πιο γλυκιά μελωδία.

👨 Να κάνεις προσωπικές θυσίες που να σου εξασφαλίζουν όση πιο πολλή ώρα γίνεται μαζί τους.

👨 Να τους γεμίζεις τις μέρες με μικρές και μεγάλες εμπειρίες, τις οποίες να φυλάγουν κατευθείαν στην καρδιά.

👨 Να τους μαθαίνεις πως η αξία η πραγματική βρίσκεται στην αγάπη και στις στιγμές, κι όχι στα χρήματα και στην ύλη.

👨 Να μην περνά μέρα που να μην τους κοιτάξεις στα μάτια λέγοντας τους “σου έχω πει σήμερα πόσο πολύ σ’ αγαπώ;”

👨 Να τα κρατάς στην αγκαλιά σου και να τα παίρνεις βόλτες κουβαλώντας τα στον ώμο σου, ξέροντας πως στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, λίγο το βάρος τους, και λίγο το “μεγάλωσα μπαμπά”, δεν θα σου επιτρέπουν πια αυτού του είδους τις βόλτες.

👨 Να σβήσεις από το λεξιλόγιο σου τις φράσεις “δεν μπορώ τώρα” και “είμαι κουρασμένος”.

👨 Να ξαναζείς μαζί τους τα Χριστούγεννα, όπως τότε που ήσουνα κι εσύ μικρό παιδί.

👨 Να τους λες λόγια που να τα ανεβάζουν σε αξία αυτοεκτίμησης παρά λόγια τα οποία να τους αποσβένουν το εγώ τους.

👨 Να τους εγκρίνεις τα όνειρα τους, ακόμη και αυτά που μιλάνε για αστροναύτες.

👨 Να κοιτάζετε συχνά μαζί τον νυχτερινό ουρανό, και να νιώθετε τα αστέρια δικά σας.

👨 Να κάνετε το υπνοδωμάτιο τους τον δικό σας προσωπικό μικρόκοσμο.

👨 Να είσαι στο εδώ και στο τώρα, όσο πιο πολύ γίνεται.

Τα παιδιά μας μεγαλώνουν, και μαζί τους κι εμείς. Ο χρόνος είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που μας έχει δοθεί στη ζωή, αλλά και το πιο εκδικητικό για εκείνον που δεν τον σέβεται. 

Αποτελεί το δομικό υλικό των στιγμών, αλλά και των τύψεων, αν διαλέξουμε να τον επενδύσουμε σε “άδεια” δωμάτια αντί σε “γεμάτα”. 

Στην τελική, μπορεί να είμαστε το άθροισμα των εμπειριών μας όπως λένε, μα όταν αυτές οι εμπειρίες χτιστούν παρέα με τα παιδιά μας, τότε δεν μιλάμε για άθροισμα, αλλά για γινόμενο, κι αυτό γιατί οι συγκεκριμένες εμπειρίες τείνουν να πολλαπλασιάζονται μεταξύ τους αντί να προστίθενται, ανεβάζοντας κατακόρυφα σε αξία το πνευματικό μας κεφάλαιο. 

Το μόνο που μένει να αναρωτηθούμε είναι πόσο πλούσιοι αισθανόμαστε σε μονάδες της καρδιάς…

loveletters

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/jka1pwH

[hamomilaki]

Έχω κουραστεί, μ’ ακούς;

Οι μικρόψυχοι άνθρωποι είναι κομπλεξικοί

Έχω κουραστεί να ζω σε αυτόν τον κόσμο που ξέρει μονάχα να κρίνει και να κατακρίνει τον κάθε άνθρωπο για τις πράξεις, τις επιλογές και την ζωή του.     Έχω κουραστεί να είμαι ανάμεσα σε ανθρώπους που η κύρια τους ασχολία είναι οι ζωές των άλλων. Έχω κουραστεί με αυτόν τον κόσμο που νομίζει πως ξέρει περισσότερα για εσένα από εσένα. Έχω κουραστεί, μ’ ακούς; 

«Ο ανώτερος άνθρωπος κρίνει τον εαυτό του. 

Ο κατώτερος, τους άλλους.»

    Μιλώ για όλους εκείνους που ίσως είχαν βάλει την μάσκα του φίλου, σε πρόδωσαν και συμπεριφέρονται σαν να τους πρόδωσες εσύ. Για όλους εκείνους που για να καλύψουν τις δικές τους άσχημες πράξεις διαδίδουν ψέμματα για τον δικό σου χαρακτήρα. Μιλώ για όλους αυτούς που δεν σε γνώριζουν, τους πίστεψαν και σε κατακρίνουν για πράγματα που δεν έκανες ποτέ.     Μιλώ για όλους αυτούς που έχουν κάνει τρόπο ζωής τους το κουτσομπολιό και την κατινιά. 

Κρίνουν με τον πιο άσχημο τρόπο ακόμα και ανθρώπους που κάποτε τους έδωσαν το χέρι βοηθείας. Μιλώ για όλους αυτούς που δεν αντέχουν να κοιτάξουν στον καθρέφτη και κρυφοκοιτάζουν την δική σου ζωή, διότι δεν μπορούν να βρουν κανένα νόημα στην δική τους…     Εσύ, όμως, μην δίνεις σημασία σε αυτά τα ρηχά άτομα. Δεν έχουν ζήσει την ζωή σου και δεν έχουν περπατήσει με τα παπούτσια σου. Ναι, σε εσένα απευθύνομαι που σε πνίγει το δίκιο και θέλεις να φωνάξεις. Να τα κάνεις όλα ρημαδιό. Δεν χρειάζεται.     Ο κόσμος, μάτια μου, πάντα ακούει ό,τι τον συμφέρει να ακούσει. Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν. Εσύ είσαι ο καλύτερος κριτής του εαυτού σου, εσύ γνωρίζεις τα μονοπάτια που έχεις περπατήσει και τα εμπόδια που σου έχουν βάλει. Ζήσε την ζωή σου όπως εσύ την θες.     Μέσα από τα λάθη σου, τα πάθη σου, τις εμπειρίες σου, τις χαρές και τις λύπες. Εξάλλου, ελεύθερος είναι όποιος έχει απελευθερωθεί από τα δεσμά των επικριτών του. Η ζωή και οι επιλογές είναι δικές σου και όσο δεν είναι εις βάρος άλλων, δεν έχεις να απολογηθείς για τίποτα και σε κανέναν.     Διάλεξε εσύ τον δρόμο που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός και μην κάνεις ποτέ ό,τι δεν θα ήθελες να κάνουν σε εσένα. Να είσαι απασχολημένος με τους ανθρώπους που ��γαπάς και σε αγαπάνε. Τους μικρόψυχους ανθρώπους απομάκρυνέ τους από την ζωή σου, μα πάντα να προσπαθείς να βλέπεις το καλό που μπορεί να κρύβουν μέσα τους. Μην τους κρίνεις, μην γίνεις σαν αυτούς… ολόκληρο το άρθρο εδώ:  athensvibe.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/YCfnFpW

[hamomilaki]

Τα Παιδιά πρέπει να πίνουν Νερό, όχι αναψυκτικά / Choose Water for Healthy Hydration

Τα παιδιά δεν πίνουν όσο νερό θα έπρεπε, και η έλλειψή του μπορεί να έχει ριζικές επιπτώσεις, όπως υποδεικνύει μια νέα μελέτη.

«Ακόμα και η ήπια αφυδάτωση μπορεί να επηρεάσει την φυσιολογική λειτουργία, και να προκαλέσει κούραση, μυϊκή αδυναμία, πονοκεφάλους και ξηρότητα στο στόμα», είπε η Samantha Heller, συντονιστής κλινικής διατροφολογίας στο Κέντρο για τη Θεραπεία του Καρκίνου στο νοσοκομείο Griffin στο Derby του Connecticut, που δεν εμπλεκόταν στη μελέτη.

Choose Water for Healthy Hydration

Διαταραγμένη γνωστική και πνευματική απόδοση συνδέονται επίσης με ανεπαρκή ενυδάτωση, είπε η Heller.

Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Οκτωβρίου της Αμερικάνικης εφημερίδας για Κλινική Διατροφολογία (American Journal of Clinical Nutrition), μόνο το 15-60% των αγοριών και 10-54% των κοριτσιών, αναλόγως της ηλικίας καταναλώνουν την ελάχιστη ποσότητα νερού που συμβουλεύει το Αμερικανικό Ινστιτούτο Ιατρικής. Τα παιδιά λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του νερού τους από γλυκά αναψυκτικά και δεν προτιμούν το καλό Η2Ο, ανακάλυψαν οι ερευνητές. 

Και αυτοί που πίνουν περισσότερο απλό νερό καταναλώνουν λιγότερα γλυκά αναψυκτικά και καταναλώνουν λιγότερα φαγητά υψηλών θερμίδων.

Για τη μελέτη, η Ashima K.Kant από το Queens College του City University της ΝΥ και ο Barry I.Graubard του Εθνικού Αμερικανικού Ινστιτούτου Καρκίνου (US National Cancer Institute) παρακολούθησε την κατανάλωση νερού 3.978 αγοριών και κοριτσιών, από 2 έως 19 ετών, που είχαν λάβει μέρος σε εθνική μελέτη διατροφολογίας από το 2005 έως το 2006. Στην ανάλυση συμπεριλαμβανόταν το ίδιο το νερό, νερό σε φαγητά που διατηρούν υγρασία και το νερό που υπάρχει σε όλα τα αναψυκτικά και θρεπτικά ροφήματα όπως το γάλα και οι χυμοί. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως η κατανάλωση νερού που προερχόταν από όλες αυτές τις πηγές ποίκιλε ανάλογα με την ηλικία: τα παιδιά 2-5 χρονών έπιναν 5.9 κούπες την ημέρα, 6-11 χρόνων λάμβαναν 6.8 κούπες και τα παιδιά 12-19 χρόνων κατανάλωναν 10.1 κούπες καθημερινά. Τα κορίτσια γενικότερα έπιναν λιγότερο από τα αγόρια, σημείωσαν οι Kant και Graubard. Παιδιά από όλες τις ηλικίες είναι πολύ πιθανότερο να καταναλώσουν αναψυκτικά αντί για νερό με το γεύμα τους, όπως υποδεικνύουν τα ευρήματα. Πάνω από τα 2/3 της κατανάλωσης νερού προέρχονται από αναψυκτικά τα οποία κατανάλωναν με το κύριο γεύμα, ενώ μόλις 1/3 απλού νερού καταναλώνονταν με τα γεύματα, ανακάλυψαν οι ερευνητές. «Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ηλικιακές διαφορές στο εύρος της ποσότητας του νερού που προσφέρεται από διαφορετικές πηγές στα διαιτολόγια των παιδιών της Αμερικής», έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης. «Η ποιότητα στις επιλογές των φαγητών που αναφέρθηκαν σε σχέση με την καταναλισκόμενη ποσότητα απλού νερού ήταν καλύτερη από αυτή που αναφέρθηκε με αυξανόμενη υγρασία αναψυκτικών, και η δύναμη αυτών των συσχετισμών ποικίλει με την ηλικία», προσέθεσαν. «Προσπάθειες για την κατανάλωση με μέτρο γλυκών αναψυκτικών και προώθηση της κατανάλωσης απλού νερού θα έπρεπε όχι μόνο να συνεχιστούν αλλά επίσης θα έπρεπε να αναγνωριστεί η σημασία της αντικατάστασης μη θρεπτικών αναψυκτικών την ώρα του γεύματος με απλό νερό», κατέληξαν οι Kant και Graubard.

Καθώς τα παιδιά μεγάλωναν, η κατανάλωση απλού νερού αυξανόταν ενώ η καταναλισκόμενη ποσότητα θρεπτικών αναψυκτικών, όπως το γάλα, μειώνονταν, ανακάλυψαν οι ερευνητές.

Το νερό αποτελεί το 55-75% του συνολικού σωματικού βάρους, είπε η Heller. «Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς νερό για παραπάνω από λίγες ημέρες γιατί το σώμα μας δεν μπορεί να αποθηκεύσει νερό. Έτσι, είναι σημαντικό να αντικαθιστούμε την ποσότητα του νερού που το σώμα μας χάνει κάθε μέρα» Η Heller, διατροφολόγος και διαιτολόγος, συμβουλεύει να ξεκινάμε να δίνουμε νερό στα παιδιά από νωρίς. «Δώστε τους νερό αντί για γλυκά αναψυκτικά κατά τ�� διάρκεια της ημέρας και μεταξύ γευμάτων», είπε. Για να το κάνετε πιο ελκυστικό, βάλτε μέσα κομμένα σε φέτες αγγούρια, πορτοκάλια, λεμόνια ή φράουλες σε παγωμένο νερό, πρότεινε. Και αν το παιδί σας είναι γαντζωμένο στα αναψυκτικά, πρότεινε τη μετάβαση σε αεριούχο μεταλλικό νερό ή αεριούχο μεταλλικό νερό με γεύσεις αντί αυτού. Η διατήρηση της ενυδάτωσής μας έχει ζωτική σημασία για καλή υγεία σε όλες τις ηλικίες, ιδιαιτέρως σε μικρά παιδιά. 

Δεδομένης της τεράστιας ποικιλίας αεριούχων ποτών που είναι διαθέσιμα με μαγαζιά και σουπερμάρκετ και τα λεφτά που καταναλίσκονται στη διαφήμιση και προώθηση τέτοιων προϊόντων, δεν αποτελεί έκπληξη όταν διαβάζουμε πως το νερό δεν είναι η πρώτη τους επιλογή. Τα ενυδατωμένα κύτταρα λειτουργούν πολύ καλύτερα από τα αφυδατωμένα κύτταρα. Πίνοντας μεγάλες ποσότητες νερού ενισχύουμε και την καλή λειτουργία των νεφρών και τη κύστης και την διατήρηση της υγείας του ουροποιητικού συστήματος. Αφυδάτωση (...)

ολόκληρο το άρθρο εδώ Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/1uD2ywp

[hamomilaki]

Καληνύχτα, από το χαμομηλάκι 🌜🌜🌜🌜🌜

«Να σ’ αγναντεύω θάλασσα»

Να σ’ αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω απ’ το βουνό ψηλά στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά.        Κώστας Βάρναλης

ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΑ Ν.6 ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ "ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΕΣ" ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΑΤΟΥ ΠΙΑΝΟ-ΒΙΝΤΕΟ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΑΤΟΣ

youtube

Το Χαμομηλάκι

https://ift.tt/lL1wUEk