hannemertens2003-blog - Tumblr blog

[hannemertens2003-blog]

Expo: ‘The Circle of Life’ ~ Lieve Blanquart

Mijn mening:

Een van mijn grootste hobby’s is fotografie, het is een passie die ik deel met mijn papa. We hebben samen elke aflevering van Birth Day, Wedding Day en Last Day gezien. Dus het was dan ook vanzelfsprekend dat we samen naar deze expo gingen. Na het zien van de foto’s van Lieve Blanquaert op tv konden we niet wachten om ze allemaal bij elkaar te zien en dit gecombineerd met andere werken van haar.

Niet alleen waren het prachtige beelden maar ook de locatie was prachtig. De expo stond namelijk opgesteld in 6 zalen van de Sint-Pietersabdij in Gent. In sommige zalen gaf de rustieke stijl van de abdij ook een heel mooi extra bij de foto’s. De locatie en het concept pasten heel mooi bij elkaar.

Lieve Blanquaert vertelde in een artikel dat ze wil dat de toeschouwers buitenkomen met het idee: fuck, dit is het leven. Dat is dan ook exact het gevoel dat je hebt na het zien van deze expo. Ze is erin geslaagd om het leven op zijn scherpste, simpelste, meest dwaze, vrolijkste en pijnlijkste momenten enorm puur weer te geven. Want als er 1 woord is waarmee je deze expo kan beschrijven is het wel puur: het leven, mensen en dingen zonder filter.

Ik heb een veel begrip en een immens respect voor Lieve Blanquaert omdat ze iedereen wil begrijpen ook al gaat het over iets waar ze niet akkoord mee is. Dit is iets wat ik enorm apprecieer en ik vind dat deze gedachte ook zeker te herkennen is in haar foto’s, wat de foto’s nog mooier maakt. Ook was er tijdens de expo een audioguide aanwezig die bij elke foto het verhaal errond vertelde. Het was Lieve zelf die je de situatie bij de foto vertelde, dit zorgde ervoor dat foto’s nog mooier en specialer werden dan ze al waren. Bijvoorbeeld bij een foto waar je eerst alleen maar meisjes ziet, zie je na het verhaal meisjes met angst omdat ze op de vlucht zijn om niet besneden te worden.

Voor mij is haar job een droom: ze beoefent haar passie, terwijl ze de wereld ontdekt en veel nieuwe culturen leert kennen. Elke foto vertelt een eigen verhaal, een verhaal waarin je wordt meegezogen en soms sprakeloos achter blijft. Iedereen kan wel een mooie foto maken, maar zeker niet iedereen kan zo een gevoel achterlaten met een foto. Hierdoor is het werk van Lieve Blanquaert een grote inspiratie voor mij. Met mijn foto’s wil ik ook een verhaal kunnen vertellen en verschillende soorten emoties opwekken.

Kortom: fotografie is meer dan alleen het schieten van een plaatje, een foto vertelt meer dan alleen maar een beeld, het gaat om sfeer en gevoel. Dit is iets dat Lieve Blanquaert steeds opnieuw weet waar te maken en dat valt zeker op te merken in deze expo.

[hannemertens2003-blog]

EXTRA: ‘Maleficent: Mistress of Evil’

Toen ik hoorde dat ze een tweede film over Maleficent gingen maken was ik enorm blij, want als er 1 ‘slechte persoon’ is van wie ik hou is zij het wel! Ik had dan ook hele hoge verwachtingen voor deze film omdat ik de eerste echt geweldig vond. Het beantwoorde helemaal aan mijn verwachtingen en was zelfs nog beter. Mijn zus en ik waren overdonderd na het zien van deze film! De enorme plottwist die er in zit is totaal onverwacht en echt prachtig en puur in beeld gebracht. Één ding is zeker: ik heb een nieuwe lievelingsfilm want echt WAUW, een machtige film!

[hannemertens2003-blog]

EXTRA: ‘Pandemonium’ ~ Lauren Oliver

Deze roman is één van mijn lievelingsboeken! Het is het tweede deel van een trilogie en na het lezen van het eerste boek had ik hele hoge verwachtingen voor dit deel. Deze verwachtingen zijn helemaal ingelost, het is een geweldig boek dat complex is opgebouwd maar toch vlot leest. Er gebeurt enorm veel in elk hoofdstuk en elk hoofdstuk eindigt dan ook met een cliffhanger. Net als je denkt dat ze terug veilig zijn komt er weer een gevaar uit een andere onverwachte hoek en dit elke keer opnieuw. Door het open einde kan ik niet wachten om het derde en laatste boek te lezen.

[hannemertens2003-blog]

Film: ‘Le portrait de la jeune fille en feu’

Recensie:

Mijn mening:

Ik wist helemaal niet wat ik moest verwachten van deze film, zeker niet omdat het een Franse film is, maar toch trok de trailer mij aan. Toen mijn zus en ik de filmzaal binnenstapte, zat de zaal vol met oudere mensen en dachten we: oei oei, misschien toch de foute keuze gemaakt. Maar niets was minder waar. Nu ik er op terugblik ben ik bijzonder blij dat ik deze film het gekozen en de stap naar een Franse film heb durven zetten, want het is een bijzonder mooie film!

Het zat vol wondermooie momenten, decors en kostuums, kortom het verhaal was gewoon af. Ik deel 100% de mening van de recensent, zeker als het gaat over de indruk die de film achterlaat en dat ze het jammer vinden dat de film niet zo een groot publiek aantrekt als andere films, gewoon omdat hij in het Frans is.

Ook al begrijpten mijn zus en ik bepaalde stukken van de film niet, nu nog altijd niet, belemmerde dit ons helemaal niet om het verhaal wel te begrijpen. Het ging dan over details en beïnvloedde de andere stukken niet echt.

Volgens de recensie is het ‘een ontroerend liefdesverhaal dat uitdrukking geeft aan één van de ergste aandoeningen waaraan een mens kan lijden, namelijk de hunkering naar die ene die we niet mogen aanraken’. Hier ben ik het helemaal mee eens, dit is één van de aspecten waarbij ze in de film geslaagd zijn ze heel mooi weer te geven.

Ik vind het geweldig hoe de regisseuse personages kan creëren waarin iedere vrouw zich kan herkennen, de film ligt zo ver van onze wereld omdat het zich in de 18de eeuw afspeelt, maar toch ligt de film ook zo dichtbij onze wereld doordat je je kan herkennen in de personages. Ook zou je deze personages perfect in een film over de hedendaagse tijd kunnen plaatsten. Het feit dat er geen mannen in meespelen maakt deze film nog beter, de film was gewoonweg helemaal anders geweest met een mannelijke acteur, ik kan me deze film echt niet voorstellen met mannen in. Je merkt hun afwezigheid ook helemaal niet op. Het zijn dan ook gewoon sterke en geweldige actrices die het liefdesverhaal prachtig spelen.

Het einde gecombineerd met de muziek van Vivaldi is zo overweldigend en mooi, niet normaal, echt pakkend. Net zoals ze in de recensie zeggen. De hele film laat een diepe indruk na. Nadat de film afgelopen was, moest ik even bekomen na alles wat er in de film gebeurd was.

Dit is echt wel een film die ik iedereen enorm hard aanraad!

[hannemertens2003-blog]

EXTRA: Roberto Zucco - Eigen kweek - collectief NOK

Ik ben zaterdag 5/10 naar het toneel stuk ‘Roberto Zucco’ van Collectief NOK gaan kijken. Het werd gespeeld door 7 jongeren die nog maar net afgestudeerd zijn aan LUCA drama. Het stuk gaat over Roberto Zucco een Italiaanse seriemoordenaar. Ze speelden 15 verschillende taferelen die over zijn leven gaan en dit met heel wat drama en een grote portie humor. In het begin snapte ik helemaal niets van het stuk, het was 1 grote waanzin doordat ze van tafereel naar tafereel overgingen met luide muziek en veel licht. Op het einde viel het hele stuk gelukkig in elkaar en als ik er op terugblik heb ik er echt van genoten. Ik heb heel veel respect voor de acteurs omdat ze deze productie slechts enkele maanden na hun proclamatie al konden voorbrengen. Het einde en het decor vond ik persoonlijk geniaal gevonden en heeft dan ook het meeste indruk op mij achtergelaten! Ze speelden het hele stuk namelijk op een half podium, op een wankelende stelling met allemaal hokjes. Hier lagen enkele attributen in zoals een strijkplank, een koffiezetapparaat, knuffels en rode stoelen die met genoeg verbeelding een woonkamer, slaapkamer en treinstation weergaven. Op het einde van het stuk begonnen ze de hele stelling af te breken en alles op te ruimen waarna het licht uitging. Na enkele minuten kwamen ze terug op het podium en er volgde een luid applaus. We zaten ongeveer met 30 personen in het publiek en weliswaar op het podium, wat het stuk nog veel levendiger en intiemer maakte. Kortom ik heb erg genoten van dit stuk en vond het heel goed gebracht!