Ares'in savaşçılığındayım. Nemesis'in intikamıyla yanıyorum. Asopos'un ırmaklarındayım. Helios beni huzura erdiriyor güneşiyle. Eros ve Afrodit'in, en sancılı rüyalarındayım.
Don't wanna be here? Send us removal request.
Text
Hadi herkes bunu reblog yapan kişilere anonimden şiir sözü yazsın :’)
1K notes
·
View notes
Text
Ama nasıl hissediyorum biliyor musun? Şimdi böyle insanın hayatta güvendiği bazı şeyler vardır ya hani. Başı sıkışınca falan... Ne bileyim mesela 155. Bir şey olursa polis gelir. Nedir işte itfaiye. Yangın çıkınca ararsın. Bilirsin ki gelecek. asansörde kaldın diyafon var. Basarsın birisiyle konuşursun. Ne bileyim. O seni rahatlatır. Panik butonları vardır. Bir yerde kaldığın zaman basarsın. Polis gelir yada birisi seninle konuşur. Ne bileyim rahatlatır en azından seni. Şimdi, bunların hiç birinin çalışmadığını düşünsene. Bir şey geliyor başına 155'i arıyorsun bakan yok. Yangın çıkmış itfaiyeyi arıyorsun gelen yok. Asansörde diyafona basıyorsun birisi seni duysun diye. Panik butonu mesela orada duruyor öyle. Basıyorsun, "kimse yok mu kimse yok mu? duyuyor musunuz beni?" diye bağırıyorsun ama hiç çıt yok. Ya diyorsun ki arkadaş buna bir şey mi oldu ya. Böyle bakıyorsun. Açıyosun duvardan bir ayırıyorsun onu. Aaaa! Ananı avradını! Bağlantısı yok. Kablo yok. O duvarda öyle duran bir şeymiş. Senin hayatın ona güvenmekle, inanmakla geçmiş. Halbuki seni kazıklamak için koymuşlar onu oraya. Sen ona güven diye. Sen ona güven. Başını kaldırmadan, soru sormadan, işine gücüne bak diye koymuşlar. Sen de ona öyle salak gibi güvenmişsin. Aslında güveneceğin hiç bir şey yokmuş. İşte kendimi şimdi öyle hissediyorum. Bir şeylere öyle haybeye inanmışım. O da çok boktan bir durum. O yüzden şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
9 notes
·
View notes
Text
Kıvrıl yanıma, altını çizdiğim satıları okumak istiyorum sana.
2K notes
·
View notes