heimelijkedichters - Tumblr blog

[heimelijkedichters]

Soms weet ik dat je blijft

Ik dacht vroeger weleens nu Ik dacht vroeger later Ik dacht vroeger nu ik groot ben alles wel te weten.

Ik dacht minstens rijk of dood of gek te zijn maar niet zo klein en sterk tegelijk. Weet ik nu soms minder dan toen later?

Nooit gedacht je zo te missen terwijl je er nog bent.

Of mezelf kwijt te raken, waar ik zoveel mensen ken.

Ik had nooit gedacht dat tijd een plek is, en pijn zo lang kan duren. Nooit gedacht niet bang te zijn alleen of voor een man onder mijn bed, maar

bevreesd dat ik mijn hoofd nu op je schouder leg, je hand vastpak en vast tegen je zeg: Ik kende je al uit een droom van later.

Anna Boof ~ Designer by day, poet by night. Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).

[heimelijkedichters]

Op de liefde

Nou, merci! Het was lastig niks te zoeken achter de te krap gefrankeerde enorme - bijna - valentijn enveloppe.

In kleuren viel de sprankeling uiteen. Een ballon zwierf langs zomerse luchten bracht glans naar neerslachtigheid.

Zeker kanjer, dat is meer iets voor jou. Mijn hoofd is doorgaans vrij normaal volgens mijn psycholoog.

We leken - verdomme - wel een leeg huis wederom waren wij verwaterd verliet ik stil ons kroost en al die dromen - ze behoren mij niet toe.

Nou ok, merci, dat jij er bent opdat wij niet stranden in een kleffe canon van goeds op de liefde; daar ga je!

Anna Boof ~ Designer by day, poet by night. Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).

[heimelijkedichters]

Scherpe geur van lichte wanhoop. Ik schilder hen die verraden. Pigment klampt zich vast aan mij. Zoals ik aan voorbije jaren. De kleur van wijsheid wijkt voor het palet van ooit. Nog altijd Ben ik het waard vindt men. Brunette uit een potje. Erika Pling ~ Project Manager by day, poet by night. Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).

[heimelijkedichters]

M

Middenin al het gedruis dwaal en vind ik mezelf in het flikkeren van het licht eindelijk terug.

Slierten van genot doen mijn mondhoeken krullen. Ik strek mijn armen, spreid mijn vingers en voel hoe wij één worden.

Zij danst met de ballon in rondjes om haar middel. Mijn lichaam voelt zacht en heel dichtbij. Ze beweegt welvend in genoegen.

Alles is weer rond, alles dat we krijgen geven we in achtjes dansend door, aan de lucht, aan de grond, aan elkaar. Het zet mijn tanden aan het denken.

Ik weet niet of al het ongenoegen genoeg is geweest, om dit verlangen te stillen maar stil, stil maar nu.

De paal hoort weer bij haar. Ze blijft erbij. Niels had gelijk, het is een besloten club en wij zijn toegelaten.

Anna Boof ~ Designer by day, poet by night. Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).

[heimelijkedichters]

De witte wereld

Witte lakens licht vielen over de dagen en wij lagen als één.

Bewust zijn in de gaten van de tijd terwijl dit waarschijnlijk de enige tijd is die echt bestaat.

Wat kon ons scheiden van jou of mij?

De schaarste wordt voelbaar als tijd eigenlijk energie is is er geen plaats voor het tikken van de klok in het vacuüm, dat wij zijn.

Anna Boof ~ Designer by day, poet by night. Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).

[heimelijkedichters]

Jole

Waar tijd zich in bier vergiet en zoveel thuiskomen is als de scherven van nieuwe wegen kunnen dragen.

Waar we ons omtrekken langs de grootse schaduw van jaren die we achterlieten.

Waar we lachen zonder woorden en zorgen het tempo willen geven.

Waar we angsten delen voor milde denkers en rigide voornemens missen.

Waar ik je door mij heen voel en telkens weer de sfeer rook van stiekeme kleuren.

Waar we altijd vallen door onszelf te zien met spijt in de ogen van een ander.

Waar als ik je aankijk alles klein is en eigenlijk nooit veranderd.

Daar, wil ik altijd bij jou blijven.

Anna Boof ~ Designer by day, poet by night. Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).

[heimelijkedichters]

Grijs

Schreeuwend word ik wakker uit een lange slaap van vorst Ik bedaar maar voel aan alles dat het waar is.

Alsof, zonder zicht op ogen de man in mij weer zichtbaar is Ben ik pas ontwaakt met een zonnebril op mijn gezicht.

Ik schreeuw nog eens een ijzig korte kreet. Ontzichtbaar. Enkel dromen kan ik zien.

Emiel Bartels ~ Entrepeneur by day, poet by night. Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).

[heimelijkedichters]

Alverna

We zaten er weer warmpjes bij aan de kust bij Alverna. Het parasolletje stond fier in je sorbet op mijn bord lag een spiegelei.

Ik keek naar jou en twijfelde. Je rieten hoed maakte een patroon van blokjes op je gezicht was het waar? - Ik strooide met zout.

We lieten het gebeuren de dagen waren lang en licht ons gesprek reikte verder dan het ondergaan van de zon.

In een zee van sweaters tekende ik een kast uit kubussen. Jij sprak over de asbak van glas. We lachten hard.

Ons geel en blauw was helder nog altijd vrij van goedkoop gedoe. De gloed van vergane glorie raakte niet. Ik hield van ons; dat was genoeg.

Anna Boof ~ Designer by day, poet by night

Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).

[heimelijkedichters]

Lieve,

Wens haar, hoop haar, stel haar voor. Vorm haar, voel haar, laat haar erdoor.

Ontvang haar, zie haar, geef haar een naam. Voed haar, streel haar, kijk haar aan.

Beloof haar, geloof haar, zie haar staan. Begrijp haar, vraag haar, voel haar aan.

Praat met haar, lach met haar, kijk haar bestaan. Bescherm haar, leer haar, laat haar gaan.

Vang haar, bedank haar, zet haar rechtop. Speel met haar, deel met haar, wek haar op.

Rem haar, stimuleer haar, help haar vooruit. Motiveer haar, inspireer haar, respecteer haar besluit. Adviseer haar, benijd haar, geef haar aandacht. Ken haar, waardeer haar, bewonder haar kracht.

Erika Pling ~ Project Manager by day, poet by night. Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).

[heimelijkedichters]

Snottebel

Een volwassen man met een snottebel. Ik ken ‘m niet, maar je kent het wel. Je zegt het niet, maar ziet het wel. Zeg je het dan of merkt ’ie het wel? Zou hij zeggen “Dank je wel” als ik zou zeggen “Meneer, u hebt een snottebel”? Erika Pling ~ Project Manager by day, poet by night. Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).

[heimelijkedichters]

Bloei

Met jouw zoveelste vaarwel begint dan eindelijk alsnog de late lente. En de meisjes dansen ze bloeien op tussen vele zaden die zij samen met de bomen als confetti strooien door de lucht. En de jongens barsten ze schreeuwen het uit ze trappen de neuzen van schoenen kaal en ruw op de stenen van de straat. Even staan wij in het oog maar wij kunnen niet vervliegen erbinnen of erbuiten wij kunnen niet, dus staan. Ach lach maar om de vruchten, laat ze groeien, laat ze gaan maar de afgewende zal de peultjes nooit zien rijpen. Anna Boof ~ Designer by day, poet by night. Alle rechten voorbehouden aan de auteur(s).