hell-in-soul

[hell-in-soul]

Jedna osoba potrafi tak wiele zmienić. Może wprowadzić spokój do twojego życia, pokazać czym jest miłość, może rzucić cię na dno, uświadomić cię, czym jest prawdziwa tęsknota, wprowadzić chaos, gdy wszystko się stabilizuje, dać ci szansę, aby udowodnić przed samym sobą, ile tak naprawdę jesteś wart. Dać szansę na wybaczenie... Ty zrobiłaś to wszystko.

[hell-in-soul]

edit

[hell-in-soul]

Pół roku temu z lustra wbijał się we mnie pusty wzrok cienia, który kiedyś był mną. Nie widziałem w nim nic, poza wrakiem człowieka. Pamiętam, jak do oczu napływały mi łzy, bo znów się obudziłem. Chciałem przestać istnieć, żeby w końcu przestać czuć i myśleć. Już od dawna nie potrafiłem odczuwać żadnych pozytywnych emocji. Rozpacz, poczucie samotności i wyrzuty sumienia pożerały mnie od środka. Byłem na dnie, przeżywałem najgorszy okres w swoim życiu. Dziś spojrzałem w lustro i dostrzegłem pewność siebie w oczach które spoglądały na mnie. Teraz znam swoją wartość i siłę jaka drzemie we mnie. Świadomość tego ile pracy i wytrwałości włożyłem w to, by podnieść się z dna, pomimo braku jakiejkolwiek nadziei na zmianę, daje mi motywację do dalszej walki o siebie. Musiałem zmierzyć się ze swoimi najgorszymi lękami i je przezwyciężyć. Musiałem stracić wszystko co kochałem, by pokochać siebie. Dowiedziałem się, komu naprawdę zależy na mnie i kto zasługuje na moją przyjaźń, a kto wykorzystał moje nieszczęście dla swojej korzyści. Wiem też teraz jak ogromna ilość osób jest zakłamana i nieszczera. Teraz wiem, że upadamy, by stanąć na nogi silniejsi. Nie wolno się poddawać, trzeba walczyć do końca, bo życie mamy jedno i warto je przeżyć tak, by kiedyś nie żałować.

[hell-in-soul]

Bezsilność to jedno z najgorszych odczuć... To okropne, gdy chcesz działać, ale wiesz, że możesz tylko czekać, bo nie masz wpływu na sytuację.

[hell-in-soul]

Najgłębsze relacje nie rodzą się w wybuchu – tylko w cierpliwym składaniu siebie nawzajem.

[hell-in-soul]

Ludzie często szukają szczęścia, nie zdając sobie sprawy, że ono jest tuż obok na wyciągnięcie ręki. Dostrzegają to dopiero, gdy tracą to co mieli.

[hell-in-soul]

Kiedy myślisz, że osiągasz stabilizację, życie wywraca wszystko do góry nogami.

[hell-in-soul]

"Wszystko mi popsuła tym swoim powrotem. Miałem już wszystko zaplanowane — jak na dłoni widziałem ścieżkę, którą pójdę. Pogodziłem się z tym, co było, z tym, co minęło. Przysiągłem sobie ciszę — życie bez żądań, bez nadziei, bez bólu. Chciałem umierać wtedy, kiedy sam wybiorę, w spokoju, bez zgiełku uczuć, które tylko mieszają w głowie i rozrywają serce. Ale wróciła. I wszystko runęło. Znów będę musiał kochać, chociaż wiem, że to będzie jak wrzód, który nie da mi spokoju. Znów będę musiał mieć nadzieję, choć każda nadzieja to pułapka, która prowadzi prosto do rozczarowania. I cierpieć — cierpieć tak, jak tylko miłość potrafi zadać cios. Nie pytałem o to, nie chciałem tego. Przecież po to uciekłem w milczenie i brak pragnień, żeby uniknąć właśnie tego. A teraz znowu — zawieszony między miłością a bólem, między marzeniami a rozczarowaniami. I nie wiem, czy wytrzymam tę grę, w której role rozdaje ona, a ja tylko gram według jej zasad. Ale może właśnie w tym jest życie — w tej nieustannej walce, w tym chaosie uczuć, których nie sposób ujarzmić. Może nie ma spokoju, jeśli chce się naprawdę żyć. I może to właśnie jest ten ból, który trzeba przyjąć, jeśli chce się kochać?"

[hell-in-soul]

Bywa, że najgorsze piekło to to, w którym wszyscy uśmiechają się do Ciebie, a Ty wewnątrz krzyczysz, nie wydając dźwięku.

[hell-in-soul]

Myślałem, że jestem silny, że w końcu panuję nad swoim życiem. Okazało się, że jedna rozmowa rozłożyła mnie na łopatki. Znów mam mętlik w głowie i targają mną emocje, które ciężko jest opanować...

[hell-in-soul]

"Chcę się odnaleźć, nie wiem co się dalej stanie

Wiem, często ranię, to jak polski kabaret

Miało być miło, zabawnie ale spierdoliłem sprawę

Warty tyle co żart z chłopem co się przebrał za babę

Znajdę siłę, pytanie czy coś wtedy naprawię

Na prawie każde pytanie zazwyczaj odpowiadam jadem

Chciałem płynąć w górę rzeki, chciałem uciekać przed stadem

Czasem boję się po prostu, że sobie nie poradzę"

A.J.K.S. - "Postpersona"

[hell-in-soul]

Od kilku dni wspomnienia wracają z większą intensywnością. Było naprawdę dużo lepiej, jednak zaczyna pojawiać się obniżony nastrój. Może to przez zmianę jednego z leków. Zaczynam się bać nawrotu depresji. Oby to było tylko chwilowe pogorszenie związane z przestawieniem się mózgu na inną substancję aktywną.

[hell-in-soul]

Widocznie w twoim przekonaniu nie zasługiwałem już na to, by spróbować mi pomóc. Zasługiwałem na porzucenie. Nie wiem, być może miałaś rację. Nie zmienia to jednak faktu, że nigdy w życiu nie zawiodłem się jak wtedy. Zraniło mnie to aż do samej duszy i chociaż powoli godzę się z tym wszystkim, to rana ta wciąż się jątrzy i nie może się w pełni zagoić. Jak mam po czymś takim komuś znów zaufać? Na tą chwilę jest to dla mnie niemożliwe i nie wiem czy kiedykolwiek się to zmieni. Najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że gdybyś tylko poprosiła mnie o pomoc, udzielił bym jej pewnie bez wachania. Może i to żałosne, ale nie potrafiłbym się odwrócić w takiej sytuacji do ciebie plecami.

[hell-in-soul]

"Dlaczego tyle czasu dławiła mnie pustka?

Lepka od wspomnień poduszka leży na skraju łóżka.

Czy było warto? Jaka tego cena?

Co musiałem oddać, by móc samego siebie pozmieniać?"

[hell-in-soul]

„Czasami to, czego szukamy na zewnątrz, musimy znaleźć w sobie. Wewnętrzna równowaga to klucz, który otwiera wszystkie drzwi do prawdziwego szczęścia.”

[hell-in-soul]

Dałaś mi najważniejszą lekcję w moim życiu: żeby nikomu już nigdy nie zaufać bezgranicznie.

[hell-in-soul]

To dziwne uczucie, kiedy po tak długim czasie bycia w totalnym mroku zaczynasz dostrzegać promyk nadziei. Poruszając się po omacku poobijałem się o przeszkody, lecz w ciemności tego nie dostrzegałem. Teraz kiedy pada na mnie światło, dostrzegam jak bardzo poraniony jestem. Część z tych ran się zabliźniła, część nadal krwawi. Brnę mimo tego w stronę, z której wydobywa się ta jasność, niczym ćma, która za wszelką cenę podąża do światła. Wiem, że tam czeka na mnie piękna, otwarta przestrzeń, to daje mi motywację, aby podąrzać wciaż przez te mroczne korytarze, jednak już nie na ślepo. Rany się zagoją, a blizny będą mi przypominać o drodze, jaką przebyłem by znów poczuć wolność.