heybonjournee - Tumblr blog

[heybonjournee]

[heybonjournee]

Bu ne çıldırtan denge.

[heybonjournee]

12.08

Tam bir yıl oldu, kapıları kapatıp üzerine kilit vurup çıkalı tam bir yıl oldu. Şimdi bi sigarayı şerefine yakıyorum fonda da Sezen’den Biliyorsun çalıyor. Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı, olmayacağını çok iyi biliyordum. Artık hayatlarımız hiç denk gelmemiş gibi yabancıyız ve inanır mısın seni hatırladığım gün sayısı gittikçe azalıyor hatırladığımda hissetmiyorum bi gün seni bi boşluk olarak hatırlayacağım hiç aklıma gelmezdi doğrusu. Benim için ölmüş birinden farksızsın, ne yazık.. Seni sevdiğim değer verdiğim günleri hatırlayıp fotoğraflara baktığımda artık çok uzak ve çok eski bi anı olduğunu daha iyi anlıyorum. Miadımız doldu ve çıktık birbirimizin hayatından. Koca bir yıl geçti yaralarım kabuk bağladı, geçti izi kalmış olsa da.. Belki şimdi görsen tanımazsın beni, içimden söküp attıklarım büyüttü olgunlaştırdı beni. Artık rüyamda da görmüyorum, galiba sen de artık arkana dönüp bakmıyorsun. Denk gelmeyelim, hatırlamayalım hatırlatmayalım, yaşandı ve bitti öyle kalsın. Benim için kayıp giden bi yıldızsın, artık kafamı kaldırıp baktığım gökyüzünde yoksun. Mazi gerçekten de mazide kaldı, boğazın derinliklerinde. 

[heybonjournee]

[heybonjournee]

17.05.22

Bugün rüyamda gördüm, her seferinde uyandığımda sinirlenip sonra da efkar yapıcak mıyım böyle? Niye hâlâ rüyalarımdasın mesela neden her seferinde konuşmaya çalışır gibi bekliyosun? Çamaşır asmış bi yere gidicek gibi hazırlanmıştı, arkamı dönüyorum görmemek için, görmeye rüyalarımda bile cesaretim yok. Annem de ‘Dönüp baksana hafif kilo almış yakışmış da’ diyodu. Görmek istemiyorum, diyodum dönüp bakmıyodum ama içimde yine devletler yıkılıyordu o burukluğu o ağlama hissini çok net hissettim. Yanından geçip giderken kafamı kaldırıp bakmıyodum o da ‘Ne zaman konuşucaz bekliyorum’ diyodu, ‘Konuşucak bişeyimiz kalmadı’ diyip geçip gidiyodum yanından. Bizim bu dünyadaki hikayemiz bitti, rüyalarla kendini hatırlatmaya devam etsen bile ben çıkıp sana gelemem artık, sen de bekleme. Tek isteğim; aklımdan da rüyalarımdan da çıkıp gitmen artık. Nolur daha fazla kötü hissettirme, başka hayatlardasın olduğun yerde kal beni de bekleme artık. 

[heybonjournee]

Hiç keyfim yok, yine tenha hissediyorum kendimi. Yazmak çizmek istemiyorum durup içimi dinlediğimde aynaya baktığımda kafamı yastığa koyduğumda uyandığım ilk birkaç dakika öyle tuhaf öyle kötü hissediyorum ki bunun tarifi nasıl yapılır bilmiyorum. Konuşmak iyi gelirdi belki, kaç gün oldu konuşmadık yazmadın niye yazmadın bilmiyorum ama düşündükçe hem kırılıyorum hem de kendime kızıyorum kırıldığım için. Kafamı derse vermeye çalışıyorum başka şeylerle oyalamaya çalışıyorum ama bu ara galiba biraz da duygu yoğunluğum fazla demek ki gücüm kendime yetmiyor. Bu ara yine bulutluyum işte, gözümü kapatıp sahilde oturup denizi seyrettiğimi düşünüyorum bu kez konuşmak değil susmak yetiyor. Uzun bi sessizlik yaralarımı sarıcakmış gibi.. Bulutlar gibi günün sonunda başımı alıp gitsem yeterdi belki. ☁️

[heybonjournee]

Gözlerimi kapatıyorum ve her umutsuzluğa kapılır gibi olduğumda yaptığım gibi hayal kurmaya başlıyorum. İnşaa etmeye çalıştığım hayalleri seviyorum çünkü orda her şey yolunda. Mesela çok yakın bi tarihte atanıp İstanbul’a yeniden dönüyorum. İlk olarak kesin ev bakarım, hayalimdeki evi ve eşyaları planlarım kafamda. Haki renk koltuklar alırım, o ev büyük ihtimal amerikan mutfak olur bişeyler hazırlarken televizyon izleyebilirim ve mutfağa gitmeye üşenmem mesela. Yere kadar cam olmalı, koltuğa uzandığımda gökyüzünü bulutları seyredebilmeliyim, yeni yıl zamanı o camın önünde çam ağacım olur muhakkak. Koltuğun yanında bir lambader akşamları loş ışıkta oturmayı severim. Renk renk mum alırım, canım sıkkın olduğunda ışıkları kapatır mumları yakarım fonda da hafif bi şarkı çalar uzun uzun düşünürüm. Balkonda geceleyin sigara içtiğimde yıldızları seyredebilmeliyim. Sen çıkıp geliyosun sık sık, yıllar sonra artık mesafe yok çok mutluyum. Balkonda oturup birer kahve içiyoruz hava kapalı hafif atıştırıyor, böyle anlarda konuşmak ne iyi geliyor. Yıllarca bunun hayalini inşaa etmeye çalıştım şimdi mutluyum bu hayallere bi tık daha yaklaşmış hissediyorum. 💫

[heybonjournee]

Veda.

Her şeyi dolu dolu yaşadık seninle. Bunu bir veda mektubu say, neyin hayalini kurduysak anıya dönüştü. Beni yaralı bi şekilde tanıdın, sevginle değerinle iyileştirdin evcilleştirdin gökyüzüm derdin hep, İstanbulum derdin. Hatta her sene bayramı beraber geçirmek istesek de tatillere denk geldiği için hep ayrı geçirirdik geçen sene pandemi yüzünden gidememiştik ve bayramı beraber geçirmiştik. Kurduğumuz hayalleri yaşadık dolu dolu. Uzun vadeli hayaller kaldı tabi, bundan sonra tek başıma gerçekleştirmeye çalışıcam. Hem çok kırgınım hem çok öfkeliyim, anıları hatırlamak acı veriyor şuan. Bi gün yine toparlandığımda anıları acıyla hatırlamak istemem. Hiçbir şekilde haber almak görmek duymak istemiyorum. Sanki içimde ölmüş gibisin. Mezarının başına gelmeye cesaretim yok. Bi gün affedebilir miyim bilmiyorum, söylenecek her şeyi söyledim konuşulacak her şeyi konuştuk sarılmamız gereken her konuda sarıldık içimde pişmanlık yok. Bi gün affedersem mezarına çiçek bırakırım ama şuan bunu yapamıyorum elimden sadece bi sigara yakıp bu satırları yazmak geliyor. Başka hayatlardasın, aklına gelmek istemem sen de artık aklıma gelme. Biz bu dünyadaki hikayemizi bitirdik o kapılar kapandı artık. Sen ve ben acıdan bir dağız, sen ve ben bi daha bu dünyada hiç karşılaşmayacağız. 

[heybonjournee]

Yine yüz yüzeyiz bak, dün geceden beri keyfim yok. Bugün uyudum sürekli, düşünmekten içimin sızısından kaçtım. Konuşmayı anlatmayı ilk defa bu kadar beceremiyorum sanırım. Kaçıp gidebilsem sahile, otursam biraz denizi seyretsem ne iyi gelirdi. Böyle zamanlarda içime attığım için gerginlikle kendini gösteriyor ve her şeye hassas davranıp olmadık şeylere sinirleniyorum mesela. Bugün kendimi çok tenha hissettim. Konuşabilir miydim bilmiyorum ama dizlerine uzanıp gökyüzünü izlemek beni kendime getirirdi eminim. 💫

[heybonjournee]

Hatırımda kalabilecek bi konuşma geçti geçen gün arkadaşlarla. Sabah tuhaf bi rüyayla uyandım biraz buruk hissettim ama çok sürmedi geçti. Neyse rüya hakkında konuşuyorduk, artık hayatımda olmayan birini gördüm ve arkadaşım da o kişiyi görmüş aynı gün aynı kişiyi rüyada görmüşüz yani. Onu her rüyamda gördüğümde canımın acısını sızısını hissederdim çoğu zaman ağlar canımın acısını anlatmaya çalışırken görürdüm rüyamda, bu kez sular durulmuş gibiydi yanımda öylece duruyor özlemiş gibi uzun uzun bakıyordu. Sanki sarılmak istiyor gibiydi ama ben anlamamazlığa vuruyordum sarılmasına engel olmak için. Bu rüya hakkında konuşurken arkadaşlarla aramızda şöyle bi konu geçti; ‘şuan hayatta olan kişiler arasında kime sarılmak isterdiniz?’ çok düşünmem gerekmedi çünkü bunca yıl tek pişmanlığım bana ne zaman sarılmak istese izin vermeyişimdi bunun pişmanlığını yıllarca hissettim. Ve bi gün karşılaşırız da bana sarılır diye tam beş yıl bekledim. Bu yüzden cevabımı ondan yana kullandım, sarılmak istediğim kişiler listesinde ilk sırada. Onun muhtemelen ben değilimdir sarılmak istediği, bunu düşününce hafif içim sızlasa da bu konu hakkında çok düşünüp üzülmekten kaçıyorum. Bugün bulutluyum, yağdı yağacak gibi. ☁️

[heybonjournee]

Bugün sabahtan beri kendime gelemedim, güne buruk başladım gördüğüm rüyalarla alakası olabilir diye düşündüm uzun bi süre. Hayatlarımızdan çıkıp giden insanları rüyada görmek ne demek bunu düşünüyorum bu aralar. Hâlâ gördüğüm rüyalarda canımın acısını hissediyorum, çoğunluğunda ağlarken görüyorum kendimi. Bugün de öyleydi, canımın acısını en ham haliyle hissettim. Uyandığımda uzun bi süre kafamı toparlayamadım, hâlâ bi rüyanın altüst edişine yenik düşüyorum ne tuhaf. Böyle zamanlarda uyumak iyi geliyor, akşama kadar uyudum.

[heybonjournee]

Selam sevgili günlük, uzun bir aradan sonra burdayım bak yine yüz yüzeyiz. Beş yılın sonunda oturup konuşabildik. Sanki o andan sonra tüm acılarım dindi. Dilediğim dilekler, ettiğim dualar, kurduğum hayaller, yazdığım senaryolar gerçek oldu sanki. Uzun aradan sonra nasılsın diye soracak olursan, çok iyiyim. Bu kez İstanbul’dan döndüğüm için daha çok vakit geçirmek daha çok zamanımın olmamasına üzüldüm sadece. Bu kez içim rahat döndüm. Her şeyin çok başka olması için birtakım yollardan geçilmesi gerekiyormuş demek ki, takvimler on yedi martı gösterdi. Artık hayatımın en mutlu anını biliyorum. Konu yıldızlarsa mucizeler yakındır. 💫

[heybonjournee]

Eskiden ne hissedersem anlatırdım, şimdi içimde yaşıyorum böyle olmak zorundaymış gibi belki biraz da böyle olmak zorunda kaldığım içindir. Alır başımı çıkardım dolaşırdım kafamı toparlardım hava almak yürümek iyi gelirdi şimdi bunu yapamadığım için her şey içimde patlıyor. Kimsenin haberi olmadan ne hüzün bulutları gelip geçiyor gözlerimin önünden. Hatırlayınca acıtan şeyleri yutkunmak zorunda olmak bana koymasa da vücudum artık sinyaller vermeye başlıyor. Bu ara ben bile farkında değildim, üstümde tuhaf bir enerji halsizlik keyifsizlik hali vardı. Bugün tansiyonum iyice düştü gözlerim karardı bi süre kendime gelemedim. Sebebini biliyorum, canım yanarken içime içime haykırmaktan bastırmaktan bunlar oluyor. Acıyı bile erteliyorum neden, çünkü kendimi koyverirsem ayağa kalkabilecek gücü bulamazsam diye korkuyorum. Keşke sen de duvarlar örüp cevapsız bırakmasaydın beni. Keşke hissetseydin.. Keşke keşkeler geri getirebilseydi seni. 

[heybonjournee]

Benden adım adım uzaklaştığın duvarlar ördüğün, aramıza mesafeleri yığdığın gibi oldum ben de. Tüm bunlara anlam veremediğim zamanları şimdi boğazımda düğümlerle anlamlandırmaya çalışıyorum. Çok kırmışım seni, hayat bunu aynısını yaşatarak öğretti bana. Şimdi çok kırgınım paramparçayım ve belki de bi daha kimseye güvenim olamayacak hatta bi daha kalbimin kıyısı bile yeşillenmeyecek gökyüzü bulutlarla dolmayacak.. Gözlerimin içi gülerdi, şimdi boşluklardan çekip çıkarmaya çalışıyorum kendimi. İnsan burkulduğu zaman araya dağlar yollar yıllar girsin istiyormuş. Bunları dile getirebilecek kadar güçlü değilim, yazarken bile duygulara boğarken konuşabilmem anlatabilmem imkansız. Ben yine gözlerimi kapattığımda sahilde o bankta oturup denizi seyrediyorum. Bu bana zamanla birlikte ilaç olacak belki yaralarımı sarması zor ama içimin sızısını hafifletir diye düşünüyorum.

[heybonjournee]

İçimde öyle bi sızı var ki bazen geçti sanıyorum acımıyor bitti diyorum, bazen de bi fotoğrafla bi kelimeyle bi şarkıyla öyle diriliyor ki bu sızı nasıl geçer derken buluyorum kendimi. Gözlerim uzağa dalıp bulutlanırken neden hâlâ hayatımdaymışsın gibi geliyorsun aklıma diye kızıyorum. Bi zamanlar o kadar kalıcı gördüğüm insanı şurda üç beş aydır artık olmadığına ikna etmeye çalışıyorum sürekli kendimi. Neden peki? Yoksun işte neden hâlâ canım yanıyor? Birbirimizden bi haber yok olup gidicez bu dünyadan, içime bıraktığın acıyla devam etmeye çalışıcam ne kadar zor olsa da bunu yapmak zorundayım. Öfkem hep diri kalsın ki özlemeyeyim yoksa dayanılır gibi olmayacağını çok iyi biliyorum. İki yabancı gibi bile değiliz çünkü onlar bi gün tanışabilirler, biz o yolu çoktan geçtik. Anıları toplayıp bi bavula boğazın derinliklerine gömdüm. Herkes pes ettim de geldim sanıyor olsa da ben acı vericek anılardan kalkıp kaçtım. Şehir değiştirme kararını bi gecede almadım ben. Yaralarımın kabuk bağlaması ve seni maziye gömmek için başka yolum yoktu. Öfkeyle de olsa hatırlamak hele de gözyaşı dökmek -sırf canım yanıyor diye- istemezdim. İnsan çok sevdiği yerlerden de gidebiliyormuş, sayende bunu öğrendim. 

[heybonjournee]

Ne zaman konuşucaz ya da konuşucak mıyız bi gün? Günler haftalar gelip geçiyor, bi gün değişir mi her şey? 

[heybonjournee]

Nasılsın? İçini sızlatan gözlerini bulutlandıran herhangi bir detay olduğunda aklına geliyor muyum? Kaç gün kaç hafta kaç ay geçti, bi sahil kenarında oturup düşündüğünde keşke diyor musun? Bitirilmeyen işler söylenmeyen sözler karşılaşılmayan duraklar dinlenmeyen müziklere denk gelince için sızlıyor mu? Nasılsın bunca zaman görüşmedik mesela, telefonda bile görüşmedik.. nasılsın her şeye rağmen? Bi yıldıza aynı anda bakıp konuşmuş muyuzdur veya bi şarkıyı aynı anda dinlemiş miyizdir? Hayat en hassas yerimizden vurduğunda keşke konuşabilseydik keşke her şey yolunda olsaydı, dedin mi? Gözlerin uzağa dalıp her şey başka türlü de olabilirdi diye iç geçirdin mi? Şimdi nasılsın bunca zaman sonra kaç yara aldın kaç kez kalbin kırıldı kaç kez yeniden gülümseyerek ayağa kalktın kaç kez affettin kaç kez kaçmaya çalıştın her şeyden, kaç kez pişman oldun, şimdi nasılsın çok zaman geçti ama konuşacak anlatacak ne çok şey var diyebilir misin mesela? Nasılsın, her şey yolunda olsa bile konuşulmayan bitirilmeyen işler yük oluyor mu? Nasılsın sen eskiden duyardın hissederdin beni, şimdi yine hissikablelvuku oluyor mu?