hikingfrenzy-blog - Tumblr blog

hikingfrenzy-blog · 8 years ago

Text

Porto Covo – Vila Nova de Milfontes

We wandelen Porto Covo uit. We beginnen met zachte stijgingen en dalingen op de eerste kliffen. Tussen Baia Porto Covo en Forte Do Ilha zijn geen markeringen en volgen we het strand.

In de buurt van het fort bestellen we een expresso, de poetsvrouw is zo vriendelijk om het voor ons te regelen. We vervolgen het strand, na deze verkwikkende koffie. Surfers tonen hun kunsten. Aan Praia Do Queimado maken we de fout om niet de duinen in te trekken maar op het strand te blijven. Met gevolg dat we over keien, groot en klein, verder wandelen, met het tij op onze hielen. Het gaat langzaam omdat ik niet zoals Gerd over de stenen huppel. Vanaf nu letten we toch beter op.

Er komen ons prachtige uitzichten op de wonderlijke baaien tegemoet.

We zoeken stilaan een plekje om te eten. We hopen op een schaduwrijk plekje maar die vinden we spijtig genoeg niet. aan Angra Do Norte is een grote parking en daar vinden we banken om onze botterhammen te nuttigen. We zien op de enkele campers van het surfvolk dat komt genieten van de krachtige golven. Hier zijn enkele uitzichtpunten gemakkelijk bereikbaar en wel de moeite waard.

Vanaf nu wordt het ruwer en komen we geen ‘echte’ stranden meer tegen. Alhoewel we wel hopen om een toegankelijke baai tegen te komen waar we even kunnen bekomen in de schaduw. Ik voel me soms letterlijk in de woestijn. Zand en zon. In de verte ziet Gerd volk op een klein stukje strand in een baai. Zouden we dan toch kunnen gaan zwemmen? Maar het padje gaat te steil neerwaarts en we komen op onze passen terug. We bevinden ons nu ongeveer op Ponta Do Landeiro. Een zeemeeuw heeft een nest van een ooievaar ingepalmd op 1 van de prachtige rotsen. De echte ooievaars zullen we later nog ontmoeten.

Onderweg hebben we meerdere klifvissers gezien op de meest woeste plekken, op de meest ontoegankelijke kliffen. Ook nu passeert ons een bebaarde, woeste visser.

Tot aan Ponta Das Barca zeggen we niet veel meer tegen elkaar. We zijn vermoeid, na een tocht door het mulle zand. Ik heb nu vooral oor voor het roffelen, rommelen van de golven tegen de rotsen. Ik voel soms de grond onder mijn voeten bewegen alsof er een aardbeving aan de gang is.

Het laatste stuk naar het dorp is rustig. We passeren wijken in aanbouw. Ook de airbnb ligt in een opengebroken straat. Van een buurman krijgen we aanwijzigingen in kleuren; azul, rosso … . Het blijkt de bruine gevel te zijn.

Na een maaltijd die niet aan de verwachtingen voldeed, genieten we nog van een slaapmuts. Een belangrijke nota aan mezelf: kies geen restaurant dat modern oogt, ga voor het authentieke. Waar we een laatste drankje nuttigen, geraken we aan de praat met de eigenaar. Een gezellige man met kennis van goede biertjes.

Vila Nova de Milfontes is groter dan ik had verwacht met een waardige winkelstraat en een grote keuze aan drank- en eetgelegenheid, zelfs in november. Overal in het dorp waren wegenwerken. Dit is natuurlijk in het nadeel voor de gezelligheid in het centrum. Toch heb ik hier ‘s morgens mooie plekjes aan het kasteel en het water gevonden.

Vila Nova de Milfontes – Almograve

We ontbijten gezellig met ons tweetjes op het terrasje van de airbnb. We hebben een klein huisje geheel voor onszelf. Zo smaken die versgemaakte croissants nog lekkerder. Maar waarom toch die oploskoffie?!

We volgen 4 km de autobaan. Niet zo gezellig en buiten de voorbij razende auto’s en de brug weinig spectaculaire zichten. Als we uiteindelijk de brug over zijn (het is een lange brug), kunnen we afdraaien naar rechts en komen we uit op een groot weiland. We horen belletjes om ons heen. Tingting, en een geitje komt tevoorschijn, tingting, en nog één, tingting, en nog één, …

Ter hoogte van Praia das Furnas kunnen we ons al niet langer bedwingen. Het is 9u en reeds 24 graden. Dringend tijd voor een zwemmeke. In ons nakie spurten we naar de zee en laten de golven ons overspoelen. Opgefrist en klaar om verder te trekken, kleden we ons al sukkelend terug aan. Hier het zand uit de kousen en de kleren houden, is niet gemakkelijk.

We draaien af richting binnenland. Akkers en weilanden in ons vizier. Even weg van de duinen. Het is hier opvallend vlak na de rotsachtige kliffen van daarnet. En ook een beetje saai. Maar een tijdje later draaien we terug de duinen in. Vlak naast de zee is het toch fijner met de zeebries in je gezicht, het gerommel en het geruis van de zee en de zoutige smaak in de lucht.

Vandaag willen we een idyllische plek vinden om de middagpauze door te brengen. Langs kleine duinpadjes begeven we ons op een rots met prachtig uitzicht over een ruwe baai. Op enkele meters zitten een 3-tal vissers die uitbundig babbelen over de laatste vangsten. We bevinden ons nu aan Angra do Navio de Trigio.

Nadat we ons door enkele rietbossen hebben geworsteld, komen we stilaan ter hoogte van Parque Natural do Sudoeste Alentejano e Costa Vicententia. Het is belangrijk om bij de ingang van het park rechts af te slaan, in de richting van de zee. Linksaf zou ons dwars door het park leiden, en dat is niet onze bedoeling.

Met behulp van touwen geraken we van de kliffen tot aan het zeeniveau op Praia do Brejo Largo. De zee nodigt uit en opnieuw gaan we uit de kleren. De zee is woest en het is oppassen dat de golven me niet onderuit trekken. Vanaf hier volgt er nog een zware weg door het mulle zand. De warmte van de zon wordt opgevangen door het zand en zorgt voor wel erg veel zweet. Maar we geraken er, met een blaartje meer. Ik ben dood . Ik val in slaap nog voor ik zand of strand kan zeggen. En Gerd, die zorgt voor een drankje en zoetigheden.

We gaan op verkenning in het dorp. De free wifi is hier gemakkelijk op te sporen. Volg de lichten van de gsms die blauwig weerschijnen op het volk nabij de cafés en restaurants.

Het restaurant dat we uitkiezen, is het minst aantrekkelijke op het pleintje maar het blijkt hier meer dan degelijk te zijn. Het meisje is typisch Portugees: eerst zeer nors maar daarna ontdooit ze beetje bij beetje tot ze zelfs met ons kan lachen. Maar ook hier geen gegrilde vis kunnen scoren.

Almograve – Zambujeira de Mar

Zambujeira de Mar – Berja

Berja – Odeceixe

Fischermen’s Trail – Portugal – november 2016 Porto Covo - Vila Nova de Milfontes We wandelen Porto Covo uit. We beginnen met zachte stijgingen en dalingen op de eerste kliffen.

0 notes

hikingfrenzy-blog · 10 years ago

Text

De eerste langere trip van 2015. Het weer liet niet toe om eerder al een weekend te plannen. Ook bij het vertrek was het regenachtig al voelde ik de warmte van de zon door de wolken dringen.

We startten met wellness om daarna volledig uitgerust aan de uitdaging te kunnen beginnen. Dit weekend was een trainingsweekend, we gingen volledig voor de uitdaging. Dat deden we in het natuurpark Mullerthal te Luxemburg.

Mullerthal Trail Route 2: lengte: 37 km moeilijkheidsgraad: zwaar We gaan ervoor!

Link:

http://nl.camping.info/luxemburg/moezel-mullerthal-grevenmacher/mullerthal/campings

Er is ongelooflijk veel info terug te vinden. Het zal moeilijk zijn om verloren te lopen in het gebied. Ik geef enkele links mee:

Officiële link naar de mullerthal trail

Campings in de streek

Maar eerst de wellness. We verbleven in camping Officiel Clervaux. De vaste verblijfgasten waren al volop aan het installeren voor het nieuwe campeerseizoen. De camping is niet groot maar heeft wel een bibliotheek, tv-hoek, binnenspeeltuin, … . Ideale plek voor de kindjes. Daar wij geen bezitters zijn van kleine mensjes, zie ik ons nog niet terugkomen in de warmere periode. We zitten niet ver van het centrum. Op enkele minuten stappen zitten we in de wellness (in hotel Koener – jippie, jippie-). Vóór de sauna is alcohol niet aan te raden, maar achteraf smaakte dat biertje eens zo lekker.

Om middernacht en om 6 uur ‘s morgens hoorden we klokken luiden. Ah ja, het is paasweekend. Het waren de paasklokken die ons uit onze slaap hielden. Zou het …?? Nee, dan toch geen paaseieren voor de deur.

Dit heb ik gemist in Clervaux: Fotomuseum in het kasteel.

Berdorf wordt ons uitgangspunt voor de track der Mullerthal. Er zijn hier verscheidene campings. Een grote familiecamping ligt vlakbij een vertrekpunt maar tegendraads als we zijn, kozen we voor camping Bon Repos. We betaalden hier 16 euro per nacht en de vrouwe des huizes was zeer vriendelijk en sprak enkele woorden Nederlands. Luxemburgs is een taal die ik niet machtig ben, die enkele woorden Nederlands doen wonderen voor een vlottere communicatie.

De wandeling bracht ons onder, boven en tussen grillige rotsformaties. Van té smalle tunnels naar hoge toppen. Ik kende dit gebied niet en ik werd zeer aangenaam verrast. De tocht was lang maar de felgekleurde bosbloempjes die ik overal tegenkwam, geven me moed. De gele kleur fleurde me op. Ik gaf ze zelfs een naam:de maak-me-blij-bloempjes .

De Schiessentümpel, de bekende waterval van Klein-Zwitserland, is eerder schattig dan overweldigend. De houten balustrade en omgeving geven wel dát Zwitsers gevoel.

De laatste 10km was heftig. We zijn moe. Onze voeten doen pijn. We zijn uitgebabbeld en ook stilaan uitgewandeld. De zon zakt stilaan weg. Er was geen tijd om te blijven stilstaan. Bij de schemering, werden ook de dieren woeliger. Achter mij klonk geritsel en de vloer van gevallen gebladerte leek te bewegen. De grillige rotsen leken nog meer op gezichten en onbestaande diersoorten. In mijn fantasie, hoorde ik beren, ronddolend, takken verbrijzelend. (eerder die week een film gezien over een koppel op trektocht, met beren, en de film eindigt slecht). Ik was niet bang, ik genoot juist van de sfeer die het vallen van de avond met zich meebrengt. Ik vond het geweldig in deze wereld.

I love Mullerthal. :-)

Fotoverslag:

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Eerdere wandelingen: Mullerthal – tijdens het paasweekend van 2015 De eerste langere trip van 2015. Het weer liet niet toe om eerder al een weekend te plannen.

#Europa #Luxemburg #Mullerthal #pasen

2 notes · View notes