incurablescar - Tumblr blog

[incurablescar]

And gosh, calling me “SENYORITA” for the second time, and this time paulit ulit pa. As if you have done something for this house aside from buying anything na kailangan dito sa bahay, yelo, ketchup and others. Goodness, may I remind you na dapat ikaw ang naghahanap buhay para sa pamilyang to but look at me, providing for your needs. And bullshit ka sa pagtawag mo saken ng ganyan. Indirect but srsly, you are one piece of a bullshit. Dahil ikaw ang walang ginagawa. Wag ako. Dahil malamang sa malamang ako na ulit ang sasagot ng kakainin ng buong pamilya niyo sa mga susunod na linggong naka lockdown pa din ako dito. Pinagsisisihan kong sumama ako dito para sa lockdown, i should have stayed alone and and i should have jut saved my money and buy something valuable for myself instead of spending it for ungrateful people like this bullshit fam.

Gustong gusto ko nang umuwi. Manhid ka ba??? Di na nga maayos pakikitungo saken maiinis ka pa bakit gusto ko nang umuwi? Di mo nararamdaman yung ambiance? At ang tanong baket? Anong ginawa ko? O anong di ko nagawa at ganon magsalita saken? Huy, nagttrabaho ako para may kainin tayong lahat. Nagrereklamo ba ko??? Kumikilos ako hanggat di ako baon sa trabaho. Lol. Nagdamot ba ko sa inyo? Tanghali ako nagigising? Ops sorry me time ko kasi yung hating gabi. Ano pa?? Uy, naglaba. Thanks sa pagsabay nung lima hanggang sampung pirasong tshirt at shorts ko. And sensya na, pero binabad ko yung underwear sa banyo niyo, bibili ako ng sabon ko panglaba pero kinuha mo na at sinabing nilabhan mo na. Tapos sumunod sasabihin mo na kanya kanya na? Like did I even asked you to do MY laundry??? Nakakagigil pero di mo yun marealize. Di mo maramdaman na kakaiba yung pakikitungo saken. Tangina. Sana namuhay na lang ako ngmag isa tutal dun naman ako nasanay. Ganon din naman dito, may tao nga lang sa paligid. Putang ina.

[incurablescar]

Kung susumahin, wala kang dagdag gawin para saken okay? Just to be clear. Dahil kung titingnan maigi mas argabyado ko dito. Kung di ko kailangan makisama pwede akong wag magtrabaho ng mahigit isang buwan kung di ko kayo binilhan ng makakain ninyo dahil kasya na saken yung ginastos ko sa loob ng mahigit isang buwan. Wala pang samaan ng loob. Di pa ako obligado kumilos, at lalong walang magpaparinig saken na binibilangan ako ng kung anuano. Di din ako masasabihan ng "Señorita" ng taong isang beses lang naghugas ng pinggan sa loob ng dalawang linggong inilalagi ko dito kasi nahiga ako buong araw dahil dinidysmenorrhea ako. Dahil kung ako lang mag-isa walang kaso di ako masusumbatan ng ganyan. Tangina. Dami kong sana ng loob pero di makaramdam. Paranf ang dating "nagiinarte" lang ako na gusto ko nang umuwi.

Gustong gusto ko nang umuwi. Manhid ka ba??? Di na nga maayos pakikitungo saken maiinis ka pa bakit gusto ko nang umuwi? Di mo nararamdaman yung ambiance? At ang tanong baket? Anong ginawa ko? O anong di ko nagawa at ganon magsalita saken? Huy, nagttrabaho ako para may kainin tayong lahat. Nagrereklamo ba ko??? Kumikilos ako hanggat di ako baon sa trabaho. Lol. Nagdamot ba ko sa inyo? Tanghali ako nagigising? Ops sorry me time ko kasi yung hating gabi. Ano pa?? Uy, naglaba. Thanks sa pagsabay nung lima hanggang sampung pirasong tshirt at shorts ko. And sensya na, pero binabad ko yung underwear sa banyo niyo, bibili ako ng sabon ko panglaba pero kinuha mo na at sinabing nilabhan mo na. Tapos sumunod sasabihin mo na kanya kanya na? Like did I even asked you to do MY laundry??? Nakakagigil pero di mo yun marealize. Di mo maramdaman na kakaiba yung pakikitungo saken. Tangina. Sana namuhay na lang ako ngmag isa tutal dun naman ako nasanay. Ganon din naman dito, may tao nga lang sa paligid. Putang ina.

[incurablescar]

Gustong gusto ko nang umuwi. Manhid ka ba??? Di na nga maayos pakikitungo saken maiinis ka pa bakit gusto ko nang umuwi? Di mo nararamdaman yung ambiance? At ang tanong baket? Anong ginawa ko? O anong di ko nagawa at ganon magsalita saken? Huy, nagttrabaho ako para may kainin tayong lahat. Nagrereklamo ba ko??? Kumikilos ako hanggat di ako baon sa trabaho. Lol. Nagdamot ba ko sa inyo? Tanghali ako nagigising? Ops sorry me time ko kasi yung hating gabi. Ano pa?? Uy, naglaba. Thanks sa pagsabay nung lima hanggang sampung pirasong tshirt at shorts ko. And sensya na, pero binabad ko yung underwear sa banyo niyo, bibili ako ng sabon ko panglaba pero kinuha mo na at sinabing nilabhan mo na. Tapos sumunod sasabihin mo na kanya kanya na? Like did I even asked you to do MY laundry??? Nakakagigil pero di mo yun marealize. Di mo maramdaman na kakaiba yung pakikitungo saken. Tangina. Sana namuhay na lang ako ngmag isa tutal dun naman ako nasanay. Ganon din naman dito, may tao nga lang sa paligid. Putang ina.

[incurablescar]

TANGINA NO?

[incurablescar]

I am tired of being strong for so long. I have been struggling to show a mighty girl on the outside when I have lost the battle a long time ago already on the inside. I have always been weak but wasn't allowed to be. I have to crawl my way just to survive everyday of my life. How could I use any help if the moment I loosen up my grip a little no one will be there to hold for me, to hold unto me. How could I when just barely thinking of resting will put everything at the edge and have everything at stake. How could I still stand strong when I have been crippled many times in different ways.

[incurablescar]

Umaga na naman. Panibagong araw para magpasalamat sa Diyos dahil akin ka, dahil binigay ka niya sakin. Panibagong umaga pero makalumang hiling. Na sana sa tamang panahon, ikaw ang unang madadatnan ng mga mata ko pagdilat ko sa umaga.

Araw-araw pamahal nang pamahal. Araw-araw ikaw at ikaw pa din ang pinipili. At araw-araw sa'yo pa din uuwi.

Ngayong nawalan ka ng phone, mas lalo kitang namimiss, lalo sa gabi, kapag nagkkwentuhan at nagtatawanan na tayo tungkol sa mga nangyari sa atin buong araw. Yung makita yung mukha mo bago ko tuluyang pumikit at matulog.

Hindi ko man mapagaan yung loob mo o mapasaya ka dahil hindi ko naman maibabalik yung nawala sayo, at kahit na nadadamay ako sa pagkamoody mo at pagsusungit mo pati na sa pagkamainiyin ng ulo mo sana naman eh kahit papaano may naitutulong ako sayo. Hindi ko alam kung anong tulong ang nagawa ko pero sana meron.

Ang traffic dito sa bus. Wala akong kachat. Di din kita makausap kaya dito na lang ako dadaldal. Miss na miss na miss na kita. At mahal na mahal na mahal na mahal din kita.

[incurablescar]

"Clingy mo masyado jusko"

"...Kasi di mo kayang mabuhay ng ganyan "

Minsan or maybe palagi, sinisisi ko kung anong klaseng pamilya meron ako. Bakit kailangan maging ganito ka-cold, ka-lonely s pamilya ko. Bakit kailangan kong maging indifferent at maleft out sa sarili kong pamilya. Sinisisi ko kung bakit ganito yung kinalakihan ko that I grew up always longing for love, always seeking for true attention, for someone who would care and who would be sincerely concern over me. Who would make me feel loved and would make me feel I do have worth and that I am needed and wanted.

Di ko alam kung paano ko ieexpress lahat kasi di ko talaga maexpress ng maayos. Dun na lang tayo sa sabi nila na "You always give the love you wanted to have back". I hold this true kasi sobrang clingy ko talagang tao na palagi ko nng pinagdadasal na sana hindi na lang ako clingy, sobrang clingy ko kasi gusto ko na din na pinag-kiclingyhan ako. Sobra kong mag alaga and mag care kasi gusto ko may gumagawa din non saken. I always express myself, i love yous and i miss yous bc i also love hearing them.

Expressing love is my thing bc that's what I cant have since I was young, a genuine and sincere kind of love. Wala akong talent, wala akong bagay na kinagagalingan, pero pag minahal kita sobra sobra. But at some point kinukwestyon ko na din yung pagmamahal na binibigay ko, is it truly destructive? Annoying? A mess? I really hate myself.

Another morning to watch out.

[incurablescar]

Sa tuwing nagtatalo kami I always end up wanting to hurt myself so bad. It makes me hate myself so much. It makes me ask myseld a million times, bakit ba kasi ang clingy ko? Bakit ba kasi sobrang all in ako? Bakit ba kasi sobrang showy ko? Bakit ba kasi ang attached ko masyado?

It makes me hate my self more and more that all I wanted to do is to punish myself, harm myself, scream.

[incurablescar]

I can feel that my mom knows that something is wrong with me for the past week.

I am barely eating and was always inside my room. By barely meaning isang kutsara lang ng kanin at kakarampot na ulam for the past week.

Lagi nyang pinapansin yung pagkain ko and ang dami nyang hirit.

"Sana palagi kitang kasabay kumain eh, para konti lang din kinakain ko"

"Bakit yan lang kakainin mo?"

"Anong gusto mong ulam?"

"Masarap yung niluto ko oh"

"Ang konti mo naman kumain, wala kang gana? Parang di naman yan diet eh"

"Ayaw mo ba ng ulam?"

Then sa magkakasunod na araw nagluluto sya ng masasarap which is super unusual kasi tatlo lang naman kami sa bahay kaya bumibili n lang kami ng lutong ulam madalas.

Binibilhan nya ko ng separate ulam. Tapos nagluluto din sya ng mga gusto kong pagkain (nung okay ako) or another ulam na bili na favorite ko naman.

Ang bibo nya, binilhan kita ng yogurt, bumili ako ng digestives, may cake ka dyan tska muffins. Anong gusto mo? Gusto mo mag shake ako ng prutas?

Di ko alam. Di ko gusyong sayangin yun efforts pero wala talaga kong gana kumain. Pinipilit ko pero wala talaga. Ang gusto ko lang eh yakapin sya kahit na di naman na talaga kami ganon ka-close at umiyak at sabihin sa kanya na hindi ako okay.

[incurablescar]

Unti unti nang bumibitaw mula sa pagkakakapit yung kamay kong puro sugat at galos.

[incurablescar]

Im back in this blog again. Nilalamon ako ng lungkot, ng sakit, ng uhaw na mapag isa. Gusto kong mapag isa. Literal na mag isa. Yung tipong. Walang nakakakilala, walang kailangan intindihin na iba, walang ibang kailangan asikasuhin, walang kailangan indahin. Walang kailangan ikalungkot at walang kailangan isipin. Bigat na bigat na ko sa dinadala ko. Naghuhumiyaw na yung dibdib ko dahil gusto nang kumawala ng lahat. Di sapat ang luha. Di sapat yung sigaw. Di sapat. Di ko alam kung anong sasapat. Dahil maski ako ay hindi naging sapat.

[incurablescar]

Hanggang kelan ko pwede sabihin na nasasaktan na ako. Kelan kaya may makakarinig ng daing ko? Kailan kaya may hahaplos ng likod ko para sabihin ginawa mo ang lahat at oras na para naman magpahinga ka.

[incurablescar]

Di ko na kinaya. Sobrang nagbreakdown na ako s office. Nakakulong ako sa CR. Di ko alam pano ko pahuhupain yung maga ng mata ko at yung pamumula ko. Sobrang sakit na. Im torned between, "just let him be bear the pain that's the cost of you being so stupid" and "ipaglaban mo girlfriend ka eh he needs to hear out and you need comfort". But I chose yhe other one. Ill keep my pain in silence. I love him enough, more than enough to keep all the scars to myself. May isang tanong lang na namumuo sakin. Magiging masaya ba ako?