ineptiae

[ineptiae]

Carmen Delphicum

Multa per montis iuga vectus ad te, Phoebe caelestis, neque patris expers fulminum et densis subito ruentis       nubibus imbris

ante iam mirans adytum ac vetustam intuens aram tumidum recordor ore Pythonem celebrisque prolem       Deucalionis,

supplici olim cui properans Olympo ferre venisse et rapidis dedisti protinus leto rabidum sagittis       denique monstrum,

atque Parnasum prope nunc colentem te precor gaudens: animum patronae suscita Musae et mihi cinge lauro,       Delphice, crines.

[ineptiae]

P. Ovidi Carmina Breviter Explicata

De P. Ovidi carminibus modo cum sodalibus aliquot disputans hos versus scripsi, ut cuncta ab illo scripta breviter sint explicata:

Nunc mihi felici se dicit velle puella,     ut commota meo carmine flava Venus! Nunc, eheu, non vult. “Quare?” fortasse requiris.     quippe scelus lenae—non mihi culpa fuit!

[ineptiae]

Carmen Sapphus

Δέδυκε μὲν ἀ σελάννα καὶ Πληίαδες· μέσαι δὲ νύκτες, παρὰ δ᾽ ἔρχετ᾽ ὤρα· ἔγω δὲ μόνα κατεύδω.

Sappho, Diehl 94 / Voigt 168b / Cox 48

Iam nunc cecidere luna et Vergiliae; recedunt nox atque hora pervolans; sed lecto modo secubamus.

[ineptiae]

[ineptiae]

De Solitudine Poetae

Densa sine uncti, Musa, alios frui turba sodalis, seu tumidum viros    flavis avare congerentes       altius et cumulatum Olympo

auris acervum, seu rigidos manu fasces tenentes, seu vacuis novi    vulgo placere aevi poetas       carminibus solitos profano.

Me consequi non divitias iuvat contaminatas aut hominum mea    vulgarium fungi caterva;       non mihi fama libet, nec ullos

poscam, vetusti fertilis ut lyrae vates, honores: stamina non decet    vitare Parcarum, neque umbras       arcuerit Libitina cuiquam.

Quondam poesin fecit Horatius virtute plenam, quam aere perennius    perstare iussit, dum Maroni       usque deae tribuere famam

primo ex poetis; nunc et ineptiae crescunt Catulli laude recentium.    Fato sed erepti, neque umquam       capta videre tropaea possunt.

Nequam suavi sollicitum modo— nequam—canendo quaerere gloriam    nomenve. Me tantum meae, di,       assiduum tabulae stiloque

praebete lectorem, et mihi noxios arcete plausus: praecipuis meae    tantum canam Musae patronae       auribus egregioque Phoebo.

[ineptiae]

Ad Sappho

Sappho, suaviloquens Aeolicae lyrae cantrix, quot lacrimas diceris umidis profudisse sacro luminibus tuo,       nobis qui datus est, libro

tristes, cum duplicem virgine perfrui videbas iuvenem concubitu tibi coniuncta, misera quot modulata eris       nequiquam cithara mele

invicto, generis quod maris est, viro, quamquam turpior? At parce, precor, tua, Musis quae melius carmina regiis       perfecit, faciem manu

claram radere! Pro te medicatae aquam ultro Salmacidis, si iubeas, bibam, nec taedet reliquis esse tuam malis       me dici famulam viris,

aut, si praetuleris, blandula amica ero, vel quisquis placeat: si veniat tibi priscus forte comes, laeta ego serviam       qui nuper mihi par fuit,

tum a me servitii quaesierit mei causam. “Tu dominae carmina splendidae nosti nulla meae? Nonne mihi satis       semper deliciae esse ei?”

[ineptiae]

Ad Musas

Aspera est, quae prima mihi dearum caeca nascenti genium poetae contulit, simulque animum calentes       ursit in ignes:

tum dolere, tum facibus peruri corde sentiens cithara tetendi, pauper ampliora, melos paterna       fingere cultum,

sed nequebam: vetuit dea ipsa, apta praeclaro dare tecta vati immemor meum rudiore liquit       corpus in aevo

pallidum, valent ubi non poetae, non Apollonis celeber sacerdos regii, nec ulla benignitas nec       ulla venustas

me pias docere solebat artes, tibiaeve, quam dedit ipsa, verba praebuisse digna meae aut lyrarum       pellere nervos:

haec tamen, Musae, patiar, nec umquam conticescam: vos mihi, vos patronas inscita quamvis cithara canam, vos       ore nitentes.

[ineptiae]

Ad Aphacen

“Cui praebes, aphace, primo nova semina vere,       dum comites properant praemia ferre tui?” “Carpe, puer, quamvis illos sustolleque flores:       mox nobis stirpem flamina sana prodent.”

[ineptiae]

Hymnus in Minervam

Auctrix summa Minerva erat prima omni genere artium: puellae puerique, opus dimittamus, amabiles,       canamusque Minervam.

Ades, fulgida praegravi fronte nata Diespitris, optumeque patrem iuvans, et quae prima scientiam       doctrinamque creasti.

Tu campos Libyae feros hac pro origine diligis, sed magis tibi nunc placent doctae, ponere quo soles       scutum telaque, Athenae.

Quae prima ex gladio stilum fecisti, lapibusque humi formasti tabulas novas, quo inlustrare soles rudis       nostras lumine mentis.

Tu meo quoque carmini inflasti, dea, spiritu: nam tua sine gratia futili nihil artium       mente ducere possem.

Sit carmen tibi nunc meum maxumo, dea, gaudio, et, quod numine si tuo forsitan licet, in fluens       usque splendeat aevum.

[ineptiae]

De Poesibus Emendandis

Zevulus has lepidus vult emendare poesis.       Quid ni? Nam est melius discere quam metui.

[ineptiae]

Ad Asinum in Bibliotheca

Emergit (mirum est!) asinus portasque penetrat       bibliothecae et nunc ipse sedile tenet. Immo asinus non es? Cur foedos, mule, sonores,       heu, sonitumque sonas? Haec asinina negas?

[ineptiae]

Ad Putinum Tyrannum

Puter Putine, nonne scis scelus tantum cunctis patere? Cur, tyranne, conaris celare, quod di maximi nihil possunt? Nam nulla caedes esset, improbus lucrum ni quis parasset, et nihil lucri, ni cui bono fuisset. Nos putas subegisse? Mens te fugit! Semper verenda mutabit fortuna: quidquid conseris resumendum est.

[ineptiae]

Ad Beniaminum

Quaesisti, liceatne, Beniamine, nostri attendere quidquid hoc libelli monerique novissimas poesis: maxime mihi, dulcis, hoc libebit! Nam cui non placet impigro poetae lector assiduus? Tamen libentes vati sunt celeberrimo petendae aures. Nunc, lepidissime O sodalis, quamdiu haec tibi ineptiae placebunt, tamdiu mea docta carmina audi!

[ineptiae]

De Properatione

Hoc quisquis studium properat, nihil egerit artis;       lente qui laborant: his modo Musa favet!

[ineptiae]

Ad Zevum

Salve, Zeve, comes venuste Marci: Parnaso tibi summa nunc petenda est Pleiadum domus et corona Phoebi. Nam dicis lepidos, amice, versus scripturum esse tuo stilo iocoso; Musis sed dubiis caves, fateris, Suffenique times nomen probrosum. Haec times, sed iter boni poetae numquam perfacile est: placet patronis nostris virginibus labor perennis. Quare nunc faciamus, O sodalis, paucos versiculos venustiores, ne, si forte quis hoc legat libelli, tum meas modo rideat poesis!