Statistics
We looked inside some of the posts by ingridenrita2018 and here's what we found interesting.
Average Info
Notes Per Post
87
Likes Per Post
81
Reblog Per Post
2
Reply Per Post
4
Time Between Posts
18 hours
Number of Posts By Type
Photo
12
Text
5
Last Seen Tumblr Blogs
Fun Fact
Users from the US are the majority of Tumblr visitors.
Text
1- 4 aug: Triacastela - Rente - Castromaior - Melide - A Rúa
De dag begint (alweer) met een stevige klim. Het is een kille en natte ochtend en op het terras bovenaan de top genieten alle pelgrims die we de laatste dagen ontmoetten dicht bij elkaar van koffie en ontbijt. De zon breekt daarna door zodat we kunnen genieten van de mooie landschappen van Galicië. De meesten stappen door tot in Barbadelo, maar wij hebben een kamer geboekt in een casa rural in Rente (een grote boerderij) waar de boerin ons 's avonds een stevige caldo voorschotelt.
's Morgens om 6u vertrekken we als een dief in de nacht, maar het erf verlaten is niet zo gemakkelijk met een grote waakhond voor de deur. Er is een hittegolf voorspeld, dus zit er niets anders op dan vroeg te vertrekken. Het is nochtans geen sinecure om je weg te vinden met een zaklamp in het bos. We stappen door want voor 14u willen we graag op onze volgende bestemming zijn. En dan bereiken een mijlpaal, het mythische 100-kilometerpunt.Vanaf dan zou je vleugels krijgen, maar met deze hitte is dat wat optimistisch. Met wat vertraging arriveren we om 16u in Castromaior, een gehucht met 5 huizen en één bar waar we de rest van de dag doorbrengen. Het is snikheet.
De tocht naar Melide lijkt wel een overlevingstocht: goed doorstappen, veel drinken, zoveel mogelijk de schaduw opzoeken. Melide valt wat tegen, een druk, stoffig stadje met weinig uitstraling.
De laatste 54 km...
We leggen vandaag 34 km af. Het is een lange wandeling met nog enkele beklimmingen en veel kleine dorpjes. We zijn heel moe, maar stilaan zijn die vleugels er. Voor vanavond hebben we een leuke hostal gevonden met zwembad. Even ontspannen voor we morgen aan de laatste 20 km beginnen.
4 notes
·
View notes
Text
30 - 31 juli: Villafranca del Bierzo - O Cebreiro - Triacastela
Villafranca dankt haar naam aan de kleine Franse gemeenschap die er in de 11de eeuw kwam wonen. Het dal van de Valcarce (gebergte) waarin deze stad ligt, was de enige natuurlijke doorgang tussen Castilla en Galicia. Hier nemen we afscheid van twee Braziliaanse peregrinas die regelmatig ons pad kruisten. De dames hebben minder geluk dan wij, hun voeten zijn er erg aan toe.
Het is nog donker als we richting O Cebreiro vertrekken. Het wordt een uitdaging vandaag, 30 km waarvan de eerste 20 vlak zijn en dienen om de spieren op te warmen. Daarna volgt er immers een zeer steile klim. Voor we die aanvatten, krijgen we nog wat advies van twee wijze Spanjaarden aan de toog.
Na 3u is bolletjestrui binnen en bereiken we 'de poorten van de hemel' . We zijn in Galicië. Op de bergpas in O Cebreiro, 1300 m hoog, bestond een van de eerste opvangcentra voor pelgrims. Alle albergues zitten vol, maar wij vinden nog een kamer in een kleine hostal. Onze jonge vrienden ( twee Zwitsers en een Belg) die we vaak tegenkomen, zullen de nacht buiten doorbrengen. 's Avonds krijgen alle pelgrims ( het hele dorp dus) de pelgrimszegen in het kerkje.
Het is een vochtige, kille ochtend in O Cebreiro en er hangt een dichte mist. We besluiten tot Triacastela te stappen, een vlakke wandeling van 22 km langs kleine dorpjes en boerderijen. Onderweg kopen we een pannenkoek van een oud vrouwtje dat zo probeert een centje bij te verdienen.
5 notes
·
View notes
Text
28 - 29 juli: Foncebadon - Ponferrada - Villafranca del Bierzo
Foncebadon was tientallen jaren geleden het enige onbewoonde dorp op de pelgrimsroute. Door de vele pelgrims die hier passeren, kent dit dorpje stilaan een heropleving. Het lijkt echt wel een pelgrimsdorp, want overal zie je de was hangen...sokken, broeken, ondergoed.
Twee kilometer verder, op het hoogste punt van de Camino Francés (1500 m) staat het Cruz de Fierro (hierro). Om 8u 's morgens bereiken we dit punt en laten we net als de andere peregrinos onze steen achter. En dan volgt een zeer lange en moeilijke afdaling langs een smal en grillig keienpad tot in Molinaseca, een historisch pareltje aan de Meruelo (rivier). Alle pelgrims die we de laatste dagen tegenkwamen, rusten hier uit. Velen overnachten hier, maar wij stappen door tot in Ponferrada. En daar hebben we geen spijt van. Het indrukwekkende castillo del Temple, een fort gebouwd door kloosterridders ter bescherming van de reizigers onderweg naar Compostela domineert deze stad. Het is zaterdag en de Spanjaarden gaan op stap. De terrasjes zitten vol en wij zijn erbij...
De wandeling naar Villafranca del Bierzo verloopt rustig en zonder problemen. De peregrinos zijn hier erg welkom. Dankzij het succes van de pelgrimsroute kunnen de vele, kleine kerkjes immers blijven bestaan.
8 notes
·
View notes
Text
25 - 27 juli: León - San Martín del Camino - Astorga - Foncebadon
Een stad verlaten is zwaar, dat weten we ondertussen. Ook in León is dat zo: kilometers stappen door buitenwijken en langs een industrieterrein. Voor ons is deze etappe de zwaarste tot nu toe. Na 30 km stappen in de brandende zon komen we heel laat aan in de albergue. We zijn net op tijd voor het avondmaal. Het gezelschap aan tafel dat alleen uit Spanjaarden en Italianen bestaat, maakt onze dag goed met een zeer geanimeerd gesprek.
We vertrekken zeer vroeg en zonder ontbijt (koffie !) naar onze volgende bestemming, Astorga. Onze laatste tocht door het ruige landschap van León. Daarna wordt het terug groener en glooiender. Astorga is een mooie, aangename stad, trots op haar museo de los Caminos, een voormalig bisschoppelijk paleis ontworpen door Gaudí. Vandaag beginnen de feesten 'Astures y Romanos' met een plechtige opening en een openluchtmuseum. En we zijn erbij, alweer een extraatje op onze weg!
Na Astorga is het afgelopen met de eindeloze en vermoeiende vlakte van Castilla y León. We bereiken de montes de León, een ruige bergketen die uiteindelijk voor ons gemakkelijk te beklimmen blijkt. Na onze tocht door Baskenland zijn we immers meer gewoon. In Rabanal del Camino, is er een receptie. Een bekende en zeer oude inwoner wordt gevierd met hapjes en dans.
6 notes
·
View notes
