internethatirati

[internethatirati]

Son 6...

...evime dönmeye. Bu kadarı yetti Almanya.

Özledim.

[internethatirati]

Böyle bir sendrom var mıdır?

Her yaşadığına sendrom demek de... Ne bileyim? Biraz kendini beğenmişlik...

Biraz sonra bahsedeceğim tarif eden bir sendrom var mıdır bilmiyorum. Yoksa da ben adını koyacağım. Çünkü bir protein keşfedip adımı veremedim. Zaten keşfedilmiş proteinlerin görevlerini falan araştırıyorum. Birileri zamanında böyle bir protein var deyip sikim sokum isimler vermiş zaten. PCM1... PCM1 nedir ya? Ben olsam Ezgi proteini derdim :P Şimdi yazının daha başından konuyu alıp başla yerlere götürmemden bence anladınız ki çok dağınık bir yazı olacak bu.

Sendroma geri dönelim. Sendromumuzda kişi asla olmasa da sıklıkla içinde bulunduğu zamandan, konumdan ve durumdan memnun değil. Ve böyle hissettiği zaman şu cümle istemsizce ağzından dökülüyor: Eve gideceğim. Eve gidince de dışarı çıkıp eylemde kalmak istiyor gerçi. Ev kuşu değil anlayacağınız ama evde olmak bildiği konumda ve çoğunlukla kontrol edebileceği koşulları içeriyor.

İçinde bulunduğu koşullardan memnun olmadığından ya gelecek günlerin daha güzel günler olmasını umuyor ya da geçmişte o anı yaşarken memnun olmadığı zamanların aslında iyi zamanlar olduğunu hatırlıyor.

İşte sendrom olarak tanımlayıp, ad vereceğimiz durum bu. Yaşarken memnun olmadığın durumları üstünden zaman geçince güzel olarak hatırlamak. Şu an Münih’teyim. Yaklaşık bir ay buradayım. Evimden uzakta, Ocak ayında sıfırın altındaki sıcaklıkta, tanımadığım insanlarla bir aradayım. Evime gitmek ve şikâyet ettiğim işime dönmek istiyorum. Buradayken de Fransa’da, İngiltere’de ya da yine daha önce Almanya’da yaşarken çok rahatsız hissettiğim ve bir an önce evime dönmek istediğim zamanlardan güzel anları hatırlıyorum. Sanırım rahatsızlık hissettiğim anlar daha kolay siliniyor. Gerçi güzel olarak andığım duygular mesela müzelerini gezerken ve ya sokakları keşfederken hissettiğim güzel duygular.

Tıpkı geçen hafta sonu Paris’te olduğu gibi. Hiç istemeyerek çıktım yola. Otele vardığım zaman seçtiğim yer beni çok huzursuz etti. Açtım ve yorgundum. Yine de merkeze yürüyerek gittim ki şehri göreyim. Ana caddelerden birine vardığımda hala huysuzdum ama merkeze güvenle varabildiğim için daha rahattım. Yemek yedikten sonra yağmurda yürürken artık hep ekranda gördüğüm Paris’te olmaktan mutluydum. Onur yanımda olmadığı için içim buruktu ama kulağımda güzel bir şarkıyla yürüyünce hiç istemediğim bu yolculuğun beni Paris’te yağmur altında güzel bir şarkı eşliğinde yürümeme sebep olduğunu bir kez daha hatırladım ve şükrettim.

Kısacası sendromumuzun adı: hiçbir şeyden memnun olmayan, mutluluğu geçmişte ve gelecekte arayan şımarık kız

12.01.2024

Münih

[internethatirati]

Üniversite yıllarında açtığım bu Tumblr hesabını yazmak istediğim yazıları toplayacağım bir platform olarak kullanacağımı düşünmüştüm. Lise yıllarında kağıtlara ve defterlere yazdığım yazıları üniversite sınavının ilk aşamasından kendimden beklemediğim kadar kötü bir sonuç alınca yırtıp atmıştım. Yazılarımı online bir platformda tutarsam yazılarımı bir cinnet anında yırtıp atmaktan korurum diye düşünmüştüm sanırım. İlerleyen yıllarda kendimden ve yazdıklarımdan sıkılıp hatta belki utanıp buradan da yazılarımı sildim, tabi ki. Üniversiteden sonra ise yazdığım yazılar artık sadece bilimsel makaleler oldu. Ben içimden geleni yazamaz oldum. Şimdi kendimi dinlemek ve iyileştirmek için yazmak istediğimde ise yazamıyorum.

Kendime küçük bir defter ve sevdiğim bir kalem aldım. Çantama atıyorum bu küçük defteri ki böylece aklıma bir şey geldiğinde hemen yazmaya başlayayım. Şimdi de ya yazacak düzgün bir konu gelmiyor aklıma oradan oraya savruluyorum. ya da yazdıklarım beni sıkıyor.

Bir de burada deneyelim bakalım yazabilecek miyim?

21.11.23

[internethatirati]

Mide bulantılarıyla uyanılan sabahlar size de merhaba!

Gerçi sizi 7-8 yıl öncesinde bıraktığımı sanıyordum ama işte yine buradasınız.

Bu kadar nefret ediyorsan bırak, gitme diyen tarafım da buradaymış. Tabi ki seni görmezden geleceğim.

[internethatirati]

Milletin arkasını toplayan niye hep ben oluyorum?

[internethatirati]

Yedi sene önce bu zamanlar İstanbul'a taşınan ve doktorasını başlamak üzere olan Ezgi...

Çok zaman geçti ama güzel işler yaptın.

Yedi sene sonraki Ezgi'den sana koca bir aferin

Bugün Instagram hatırlatınca duygusallaştım

[internethatirati]

İşlerimi son dakikaya bırakmazsam asla verimli çalışamıyorum. 2 haftadır yazamadığım proje önerisini son 2 günde yazdım resmen.

[internethatirati]

Biraz da...

cumartesi sabahı saat 8'de laba gitmek için hazırlanırken hayatta yaptığımız tercihleri sorgulayalım.

[internethatirati]

Sorumluluk sahibi, görev insanları olmayın.

Beni bu bilinçle yetiştiren anne ve baba,

Dönem şartlarına uygun bir birey yetiştirmediniz.

[internethatirati]

18 yaşımda çok çılgın olsaydım üniversite tercihlerinde arkeolojiyi seçerdim ama sadece moleküler biyoloji ve genetiği seçecek kadar çılgındım.

hashtag: Türkiye'de bilim yapmak

Laboratuvara sipariş verip, faturalarıyla uğraştıkça dertleniyorum

[internethatirati]

Gelecek hafta uluslararası bir seminerde ilk sözlü sunumunu gerçekleştirecektim. Dün çalışma arkadaşlarıma ve hocama bir prova sunumu yaptım. Sunumumla ilgili görüşlerini aldım. Bugün düzenleyip, yarın sabah tekrar bir prova yapacaktım. Uluslararası ilk sözlü sunumumu yapacak olmam her ne kadar heyecan verici olsa da son derece stresli de. Bu akşam seminerin Ocak ayına ertelendiğini öğrendim. Ben de son provayı erteledim tabii ve elime kitabımı aldım. Şöyle sakin sakin kitabımı okumayalı ne kadar uzun zaman olmuş. Böyle akşamlar çoğalsa keşke

[internethatirati]

Bazı laboratuvar toplantıları kendimi asma isteğine sebep oluyor.

[internethatirati]

Dönüşüm

Doktaram boyunca ama özellikle doktaranın başlarında zorlanırken asla kendi hocam gibi bir hoca olamayacağımı, öğrencilerimin bir hayatları olduğunu bildiğimi ve buna saygı duyacağımı söyleyip duruyordum. Doktara sonrası giderek hocama dönüştüğümü fark ediyorum. Hatta o kadar dönüşüyorum ki laboratuvarda kullandığımız bir aletin kullanım listesine kendi adım yerine hocanın adını yazmışım geçen hafta :/

[internethatirati]

Haziranı değil Ağustosu buldu ama sonunda bitti hepsi. En önemlisi de doktora bitti.

Doktoranın bittiğini algılamam zaman alıyor sanırım. Durup durup bitti diyorum kendi kendime.

Deneyler, makale, Tübitak projesi, EMBO kursu ve tez...

Düşündükçe ayaklarımı totoma vura vura koşarak kaçmak istiyorum bu kaostan.

Anısı kalsın.

Haziran'dan sonra bu posta bakar "Yine kendime nasıl zehir etmiştim o günleri?" diye söylenirim.

Söylenirim, huyumdur.

14 Nisan 2021

[internethatirati]

Yeni evimiz öğleden akşama kadar güneş alıyor. Tek cephe olduğu için başka odaya da kaçamıyorsun. Zaten 1+1. Bu hafta evdeyim. Tezimi ve tez sunumumu bitirmem lazım. Bu sıcakta tez mi biter ben mi biterim? Hayırlısı...

Doktora öğrencisi olarak son serzenişlerim.

İki hafta sonra post-doc olarak serzenişlerime devam ederim.

[internethatirati]

Deneyler, makale, Tübitak projesi, EMBO kursu ve tez...

Düşündükçe ayaklarımı totoma vura vura koşarak kaçmak istiyorum bu kaostan.

Anısı kalsın.

Haziran'dan sonra bu posta bakar "Yine kendime nasıl zehir etmiştim o günleri?" diye söylenirim.

Söylenirim, huyumdur.

14 Nisan 2021

[internethatirati]

Kısır Döngüler

Bir önceki yazımı neden sürekli yapmak istediklerimi erteliyorum ve verimli çalışamıyorum diye sorarak bitirmişim. Bugün yazmak istediklerim sadece bu sorular üzerine değil ancak bu soruları da kapsayacak bir konu; hayatımdaki kısır döngüler. Verimli çalışmaya karar verip bir türlü zamanı verimli geçirememek de benim için bir kısır döngü. Kısır döngü ile ne anlatmak istiyorum peki? Hissetmek istemediğim ama dönüp dolaşıp kendimi bulduğum duygu durumları diye özetleyebilirim.

Özellikle son yıllarda farkına vardığım bir durum olsa da düşündüğüm zaman çocukluktan beri hissettiğim belli duygu durumları var. Son yıllarda sinirli bir insana dönüştüğümü hissediyorum. Dışarıdan bakıldığında küçük görünen şeylere öyle sinirleniyorum ki bu sinir benim tüm enerjimi çekip alıyor. Buna bir örnek vermek gerekirse laboratuvarda tıbbi atığın toplanması için koridora çıkarılması. Ne kadar küçük bir şey değil mi? Ancak bu işi genelde ben yaptığım, diğer insanlar dışarı taşan tıbbi atıkları görmezden geldiği ve sağlığımızı tehlikeye attığından bu konu ile çalışma arkadaşlarıma sürekli sinirliyim. Bundan dört sene önce sinirlendiğimde laboratuvardaki taburelere tekme atıp, arkadaşlara söylenip sinirimi atabiliyordum. Bu yöntemlerin sağlıklı olduğunu düşünmüyorum ancak bunlar bile artık işe yaramıyor. Akşam eve geldiğimde hala bu konuyla ilgili söylenip, kendi kendime konuşuyorum. Sonra bu konuyla ilgili kendimi boşu boşuna yorduğum için kendime de sinirlenip boş vermeye karar veriyorum. Boş vermek için belki müzik dinliyor ve tek başıma dans ediyorum. Bir hafta sonra kendimi aynı konu ile ilgili yine sinirli ve yorgun buluyorum. Bu olay kısır döngü diye adlandırdığım duygu durumlarına bir örnek. Aynı döngüleri çokça yaşıyorum. Neden bu döngüleri kırmaya yönelik aldığım kararları uygulayamıyorum? Bu durum sadece duygu durumumu değil aynı zamanda fiziksel sağlığımı da etkiliyor. Artık sağlıklı beslenmeye karar verip akşamına sinirli, yorgun ve stresli olduğum için kendimi fast food ve abur cubur yemeğe verdiğim günleri sayamazsınız.

Bahsettiğim döngüleri kırmak, kendimi daha iyi hissetmek ve en önemlisi dürtüsel yeme davranışlarımın önüne geçmek için bir psikologdan yardım almayı düşünüyorum. Uzun zamandır düşünüyorum da bir türlü harekete geçemiyorum, erteleyip duruyorum. Alın size bir ertelemenin dayanılmaz hafifliği daha…

28.02.2021