isaboris-on-paper

[isaboris-on-paper]

Hoogspanningsmast

Als ik naar boven kijk in de hallen van het Vaticaan Naar de schilderingen van Michelangelo, in wonder en in waan Dan ben ik het niet altijd eens met de bewegingen van zijn kwast

Met een spetter lichtbeige en een veeg van zijn penseel Creëert hij zo dat hemels tafereel Maar steekt er in mijn keel toch een onenigheid vast

Die engelen gevangen in hun mensenlichamen Van vlees en bot doen mij beamen Ik denk toch meer aan een hoogspanningsmast

De engel, ἄγγελος (ángelos), boodschapper in Oud-grieks Kan toch niet bestaan in iets zo klassieks Meer fysieks, ervaart hij minder liefde dan last

Mijn hoogspanningsmast, met vier vleugels gespreid Raakt in mijn ziel een kern van waarheid Van die boodschapper van god… Deze vorm voelt gepast

Als je hard genoeg luistert, hoor je misschien woorden Tussen het engelengezang dat je voorouders hoorden Evenals in het gezoem van de hoogspanningsmast

Een engel is als gereedschap van god het minst heilig Minder dan wij, in onze sterfelijkheid veilig Met geboorte als schepping, en de hemel als houvast

Als kralen op een draad of een trein op een spoor Zingen engelen hun schepper’s boodschappen in koor Maar nooit een noot die henzelf verrast

En verrast hij zichzelf, als Gabriel deed, Met een val en een wens voor bewustzijn gereed Dan weet ik weder niets voor te stellen dan mijn hoogspanningsmast

Met vrije wil ben je geen engel, een robot evenzeer Maar ook geen mens, gescheiden van je heer Met je dromen van gelijkheid was jij een fantast

Jij, die nu doorzoemt in mijn hoogspanningsmast