itsanewlifepost - Tumblr blog

[itsanewlifepost]

[itsanewlifepost]

Lütfen lütfen...

Allah’ım..! O kadar korktum ki! Öyle içim yandı öyle canım acıdı ki! Ona bir şey olduysa ne olur bunu bana gösterme diye düşündüm… Ne olur al canımı kurtar beni onun acısını gösterme bana diye! Öylesine basitmiş ki halbuki öylesine kolaymış ki açıklaması. Neden böyleyim neden bu kadar korkuyorum ben ufacık şeylerden?

Ne güzel bıraktın beni evime, aradın on dakika sonra hatta beni “iyi misin eve gelince aramadın” diye. Nasıl mutlu oldum nasıl güldü yüzüm ah bir görseydin keşke… Sonra yarım saat geçti, çoktan gitmiş olman gereken odana bir türlü gidemedin bir mesaj atamadın bile bana “geldim ben meleğim” diye. Ah sevgilim, bitanem, İzmirlim benim. Ne kadar basitmiş meğer, Allah’ım düşündükçe aptallıklarıma içim yanıyor resmen. Aradım seni defalarca durmadan aradım. Sadece meşgul çalıyordu. Neredeydi seni aradığımda konuşmamıza engel olan burnunu sokan o kadın, neden “aradığınız kişi şuanda başka bir görüşme yapıyor…” diyen abla? Yoktu! Sadece telefonun dıt dıt sesleri. Kalbimin yerinden çıkmaya mücadelesi… Neredeydin? Bu saatte kimseyle konuşmazdın, konuşsan da mesajlarımı aramalarımı görürdün. Neredeydin yavrum!

O kadar komik ve bu o kadar acı veriyor ki. Sadece hattın bağlanmayacağı tutuyor, sadece aileni arıyorsun ve ağabeyinle sohbet edeceğiniz tutuyor, sadece canımın acıyacağı içimin sıkılacağı tutuyor. Sonra ben ellerim titrerken gözlerim dolarken mide bulantısıyla lavaboya yaslanıp Allah’a yalvarırken bir mesaj. Öyle korkunç ki hem yaşadığını bilerek şükredip hem de ya kötü bir şey olduysa korkusu ile o telefona bakmak. “Aşk geldimmm abimle konuşuyorum arıycam hemenJ”

Neden bilmem inanamadım sana… Neden aramıyorsun ne bu kadar önemli olabilir ben burada ölürken? Ama o kadar haklısın ki ve o kadar lanet olası basit bir durum ki. Sen beni 20 dakika sonra aradın toplam 50 dakika senin korkunla 50 sene gibi beni yer bitirirken sonunda duydum o sesi, aşkın sesini aşkımın sesini.

Ah İzmirli! Seni öylesine seviyorum ki! Sana kızdığımda söylediğim her şeyi siktir et ve at aklından. Kalbinden ne kaldıysa seni yaralayan hepsini sök at yalvarırım. Ben seni bırakmak sana kızmak seni unutmak bir yana senin için ölüyorum! Açıklaması yok. Ne sevgimin sebebinin ne de boyutunun ama bildiğim tek şey eğer sırf bu gece burada yanımda olamıyordun diye sana en küçük en ufak bir zarar gelseydi ben bu evi de bu Dünya’yı da yakar koşarak sana gelirdim. Bir saniye daha beklemezdim kollarına tekrar kavuşmak için.

Ne olur yalvarırım İzmirlim, lütfen. Sevme beni, isteme, bir başkasına aşık ol beni yokluğunla öldür kabulüm. Fakat lütfen, lütfen İzmirlim sen iyi ol. Sana söylediğim kötü her şey için, yaşadığımız can sıkıcı her gereksiz aptal konu için binlerce kez özürdilerim, affet beni. Seni köpekler gibi seviyorum lütfen bu lanet Dünya’da bu boktan hayatı yaşamak için ben asla tek bırakma.

    NESSY

[itsanewlifepost]

[itsanewlifepost]

Hiç Başlık Bulacak Halim Yok Valla

Başımın ağrısına uyandım resmen kafamda filler halay çekiyor. Hemen bir kahve yaptım ama sigaram yok.

Şimdi iki sorunum var; birincisi sigara almaya gidecek götün bende olmaması ikincisi ise sigarasız uyanabilecek olan vücudumu yıllar önce çöpe atmış olmam… Off neyse sonunda kalkıp paşa paşa o yokuşu ineceğim   -5 derecede donarak küfrede küfrede markete varacağım ve sigarama kavuşacağımı. Sonra? Hmm… Orası biraz sıkıntı çünkü o yokuşu çıkana kadar anam ağlayacak belki gözlerim yine yaşaracak, “Değer mi lan kendini zehirlemek için?” diyerek kendime kızacağım.

Hem zaten benim kendime kızmama gerek yok erkek arkadaşım sigaradan günahlarından nefret etmediği kadar nefret ediyor dolayısıyla sabahımız muhtemelen biranda benim sigaramla gerilecek. Bende bu gerginliği atmak için bir sigara yakacağım ve böyle sürüp gidecek bence. En iyisi ben gideyim de alayım şunu.

                                                                                                NESSY

[itsanewlifepost]

[itsanewlifepost]

Bi Mektup?

“Boş boş tavana bakıyorum şuan, gözyaşlarımı durduramıyorum, kalbim sıkışıyor sanki…”

Üff. Olmadı olmuyor! Adama intihar mektubu yazıyorum sanki alt tarafı bakma şu orospuya demek isteyeceğim işte hepsinin sonunda. Hem ne mektubu aslında hangi devirdeyiz der okumaz o hayvan oğlu hayvan kesin. Ayrıca yalan yok, öyle ağlayıp duvarla konuştuğum falan da yok yani, o kadar da değil pardon da. Aslında keyfim yerinde, sigaram, kahvem, çikolatam yanımda. Yatağımda uzanıyorum ne biliyim evet hava karardı kalkıp lambayı yakmaya falan da üşeniyorum, böyle uzanırken boynumda çok rahat değil ama diğer türlü kahveyi dökerim gibi geliyor. Bilemiyorum bir iki saat sinirle arkasından söverek arkadaşımla telefonda konuşup sonra bir başkasıyla konuşup sonrada ağlak bir ifadeyle duş aldım ama iyiyim. Saçlarım da kurudu gibi. Boyamda aktı gerçi tipimi düzeltmem lazım sanki.

Neyse konuya dönmem gerekirse tek sorunumuz kızlar. Sen kızları çok seviyorsun ve ben o orospuların hepsinden nefret ediyorum. Ya ben senin sevgilinim bir yıl oldu lan! Beni se-ve-cek-sin! Senin kız kankanda, arkadaşında, sevgilinde ben olacağım! Tabi bunları sana söylemenin bir anlam ifade etmediği ortada, biliyorum çünkü beş bin defa kavga ettikten sonra bu konuda senin beni sikine takmadığını gördüm. Böyle yazınca da ayıp mı oldu acaba? Umursamadın deyim o zaman. Ama hiç yani! Evet Allah var şimdi sen de biraz üzülüyorsun benim ağlayıp sinir krizleri geçirmeme ama bazen o sırada kaçırdığın basket maçına ya da o kaltaklardan birinin Instagram’da ki fotoğrafını beğenebileceğin dakikalarının boşa gitmiş olduğuna daha çok üzülüyorsun gibi de gelmiyor değil bana. Aslında başta aşağı bu yazdıklarımı silip atsam mı ki ya? Görsen bir sürü delirirsin “Ben böyle bir adam mıyım ya! O zaman ne boka benlesin ne boka senleyim ben Nessy!” demez misin? Dersin dersiiiin!

Bilmeni isterim ki çok itsin. Piç değilsin kabul ediyorum iyisin bile. Mutlu da ediyorsun beni… Yeni yılda bana sürpriz yapıp her yere ışıklar asıp kocaman bir yılbaşı ağacını salona getirip süslediğini, eve girdiğim zamanki heyecanımı unuttum mu sanıyorsun sanki? I ıı! Asla! Zaten unutsam beni mutlu eden her şeyi geriye biz kalır mıydık ki? Sende unutmuyorsun değil mi seni nasıl sevdiğimi, yaptığım kekleri, aldığım hediyeleri? Hayır, unutmazsın duygusal çocuksun aslında. Ah keşke bir bana duygusal olsan, gözlerini açıp bir beni görsen. Bir kere kavga ederken, ben ağlayıp bağırırken sende bana bağırsan ve desen ki “Aptal! Sen sadece aptalsın! Hangisi senden bir damla daha kıymetli olabilir Nessy? Hani gözü senin yeşil gözlerinden daha çok sevebilirim? Hangi bacak daha güzel hangi gülüş daha neşeli olabilir benim için?”

Ama demezsin. Hiç demedin. Sen asla bana “Haklısın” demezsin. Evet özürdilersin evet “Beni bırakma seni çok seviyorum sensiz olmaz Nessy” dersin ama hatalarını hata olarak hiç görmezsin. Onun için değil mi zaten tüm bu bağırış çağırışlar. Mesele haklısın lafında değil. İnan bana sihir bu değil. Mesele inanmakta, bir kere olsun haksız olduğuna ya da onların gerçekten orospuluk yaptığına, ya bir kez olsun o beş kızdan birine takıyorsam o birinde vallahi de billahi de bir şey olduğuna inanmanda.

Yok… Mektup falan yok sana. Neyi nasıl anlatabileceğime inandım ki zaten aslında? Özürdilerim sevgilim kapıyorum çenemi sen ve tüm diğer kızlar hep haklısınız. Bak gördün mü,öğrendim bende içi boş özürler saçmayı ortalığa. Hani hep özürdilerim deyip yine yapıyorsun ya. Bende söz veriyorum senin gibi olacağım. Şimdi özürdilerim ama hepsini bir daha yapacağım.

NESSY