itssloeber-blog

[itssloeber-blog]

Vandaag nog maar eens poetsdag!

De baasjes blijven maar schoonmaken - kastjes, deuren, badkamers, je kan het zo gek niet verzinnen of het krijgt een aai met een poetslap!

Ook weer boordag: in een badkamer moet een hulpverwarming worden opgehangen en daarvoor wordt een horendol-makend lawaaierig tuig gebruikt. Ik doe of ik slaap.... Plots stilte: zalig. Maar de baas loopt geërgerd heen en weer, hij vindt het duidelijk minder fijn. Ik doe nog steeds of ik slaap, want nu om brokjes bedelen komt niet goed. Baas heeft met het lawaai-machine een elektriciteitskabel geraakt, waardoor alle stroom uitvalt. Er moet nieuwe kabel aangekocht worden in de China-winkel - de baasjes vertrekken met de fiets.... eindelijk weer rust. Een powernap later zijn ze alweer terug. Baas druk bezig in de badkamer, en ja hoor, na drie kwartier een zucht van opluchting: het euvel is hersteld. De airco kan weer op “warm” om de kamer enigszins behaaglijk te maken.

De namiddag verloopt verder rustig. Baas gaat koken: ideale momenten om hem met mijn liefste miauw wat brokjes af te troggelen. En ja, het lukt ook deze keer. Met voldane buik kan ik de nacht weer in.

[itssloeber-blog]

Wat een bewogen week!

Al een hele tijd hoor ik alsmaar de klanken Spanje, zon, heerlijk, …. geen idee waar die baasjes van me het over hebben.

Tot 10 nachten terug: na het ontbijt werd de grote auto gestart.  Ik werd in het blauw-grijze reismandje geduwd en overgebracht van het stenen huis naar het kleinere rijdende huis - waar ik eigenlijk niet zo van hou.  Dat rijden, dat gebrom, dat geschud, nee ik hou er niet van.  Ik ga dan ook maar zo veel als mogelijk slapen. Zij houden er duidelijk wél van, want de rij-uren rijgen zich aan mekaar.  Gelukkig stoppen ze af en toe - dan geef ik present natuurlijk: food-time!

En eerlijkheidshalve: ik rij liever mee dan te logeren in een pension, met een hospita die ik niet ken en met allerlei rare snuiters als buren….

Maar goed, 10 dagen geleden dus… na 4 nachten (man, het was soms zo koud!) kwamen we blijkbaar op de gewenste bestemming aan.  Een handvol brokken in mijn bak (lekker!) en de deur werd dichtgetrokken - eindelijk enkele uren quality-time voor mezelf ….

Gaat de deur van het rijdend huis plots weer open en word ik opnieuw gesommeerd in het reismandje plaats te nemen… om daarna in een wildvreemd huis losgelaten te worden!

Onbekende geluiden en geuren…. gelukkig hebben wij katten de reflex om in dergelijke situaties onmiddellijk in combat-modus te treden: de vier poten gebogen, buik over de grond, profiel zo laag mogelijk, continu links-rechts glurend, oren gespitst, de klauwen aanvalsbereid… Zo verken ik alle kamers. Geen verdachte individuën gezien - de baasjes mogen met gerust gemoed verder komen - “all clear”!