jazzpoeticus-blog

[jazzpoeticus-blog]

Titus & Boris Log (Boek II) Deel I

Titus & Boris Log (Boek II) Deel I

Inleiding : Het relaas van Titus & Boris, de jongens, de wonderjaren. (de eerste vier dus)   Ik heb op het einde van vorig jaar de eerste periode schrijven over Titus & Boris afgesloten. Opnieuw heeft mijn vriendin en de meest geweldige grafisch vormgever die ik ken, Jirka De Preter, zich van de taak gekweten er een geweldig mooi boek van te maken. Ik gaf de 31 delen die gespreid zijn over de…

[jazzpoeticus-blog]

ER zij geen alternatieve feiten. De feiten zijn de feiten. WTF? Hoe moet je reageren???

ER zij geen alternatieve feiten. De feiten zijn de feiten. WTF? Hoe moet je reageren???

We weten het allemaal, we lazen er allemaal over. Wat je schrijft op facebook, of zelfs meestal wat je tegen iemand zegt op café, dat is meestal een gesprek met gelijkgestemden, er ontstaat wel eens een discussie, onder vrienden, maar toch, het is meestal een preken voor eigen – pun not intended – kerk. Dan is er nog het andere niet te onderschatten fenomeen : mensen kunnen niet interpreteren,…

[jazzpoeticus-blog]

Hét Pact

Gisteren schreef ik iets over een grappig uitgedraaid gesprek met een meisje van proximus dat mij opbelde, tot nu toe hebben mensen het geliked op facebook. Het is herkenbaar zegt men dan. ‘en niet te lang’ zullen anderen er aan toevoegen. Mijn aandacht ging na het schrijven uit naar mijn laatste zin : ‘Wat moet een mens anders?’ Mijn immer kritische lief vroeg me gisteren na een pittig gesprekje…

[jazzpoeticus-blog]

Springstof (Stripped)

[jazzpoeticus-blog]

Ga naar buiten als u binnen zit.

Plaats u, en plein public, pakweg op een terras, bij voorkeur op 25 mei.

Neem dat van Les Brasseurs, schuin tegenover de beurs.

Stel al lang niet meer vast dat alle bloemen vervangen zijn door een

te kort schietende herdenkingskrans.

Voor de vorm, en omdat het er toch niet meer zo fris uit zag.

Geef beleidsmakers terloops even fluks gelijk.

Zie niemand nog foto’s nemen

Van wat niet langer is. Denk aan  poserende Japanners en out of the blue, en passant,

  ineens ook Zuid-Koreanen met een spandoek.

En zie dan die vriendin die op de trappen danste,

drie dagen nadien…

Omdat ze daar zin in had. En dat je haar de mooiste troost vond.

Zet dan – omdat je na al die jaren waarop het niet meer gebeurde, niks anders meer horen wilt –

Für Elise van Beethoven op.

Stel vast dat het écht lang geleden is.

Overschouw de situatie. De etende, drinkende, pratende, ronddwalende mensen.

Koppel jezelf los, toon per toon, aanslag per aanslag. Zie het zwart-wit van de toetsen

Als een heen en weer springen waar bijvoorbeeld

die vrouw daar aan de overkant geen touw aan

Vast zou kunnen knopen, ook al had ze nog al haar vingers.

Zie hoe men op staat, een stoel verschuift,

de schaduw langzaam maar zeker opschuift naar de rand

Van het dak.

Bedenk dat je nog een kwartier, maximum twintig minuten hebt.

Leg jezelf deze deadline op.

Kijk voor het eerst bewust naar dat standbeeld op de top

Van het gebouw dat ooit de tempel van het geld was.

Bestel vervolgens een eenvoudig pintje.

Blijf kijken naar het beeld. Zie een vrouw die in de verte tuurt.

Weiger dieper graven : vraag je niet af wie ze is, ga niet googelen,

vraag niemand om duiding.

Zie een vrouw.

Turend in de verte.

Hervindt

Het straatbeeld als focus.

En zie achtereenvolgens :

Iemand met slappe, doorhangende armen, mannen met borsten vol spieren, de autoloze slagader, een broodje tomates crevettes van bij Au Suisse, een ooit op je toilet in slaap gevallen vriend, die zo waterschade veroorzaakte bij de onderburen, en stop dan…

Met om je heen te kijken.

Zeg tegen jezelf dat het genoeg is geweest.

Je weet zelf wel waarmee.

Maak vervolgens écht werk van dat loskoppelen.

Duw op repeat.

REPEAT.

Beschouw het plotse schijnen van de zon als een passende meevaller.

Zeg bij jezelf dat je dit hebt verdiend.

Gebruik ‘jij’ en ‘u’ door elkaar, omdat het past.

Hang je was gewoon over een draad. (Of wijs desnoods de kuisvrouw hierop)

Draag witte broeken, zeker als man.

Wees discreet over nieuwe eigenaars & bevriende lottowinnaars.

Zoek niet, maar ontspoor op liederlijke wijze en met gepaste panache,

bij tijd en stond uzelf…

Rangschik uw kleren nooit volgens kleur,

hang uw hemden ongestreken over nieuwe kapstokken.

Verfijn uw gevoel voor relativering.

Haal nog dieper adem dan voorheen.

Verander van plan.

Desnoods tot twee, driemaal toe.

Luister naar een soundtrack van een film die u nog niet hebt gezien.

Zeg : ja!

Tegen pensioen! op uw 45!

en stel vervolgens vast dat men aan het staken is,

Wanneer je de daartoe vereiste papieren binnen brengen wil.

Vind de als blokkade brandende toorts poëtisch omdat je rood

zo mooi vindt als het brand.

Maak rechtsomkeer, fluks, gezwind,

zing ‘le vent nous portera’ terwijl je zo traag

Mogelijk door ’t drukke stadsverkeer laveert.

Ga zitten voor je aankomt.

Eet. Drink. Kijk.

Droom weg. Kijk vooruit.

Sta op.

Neem je fiets.

Rijdt nog maar eens door alles heen

De rest van je  dag in .

Stop nog snel om een praatje te maken.

Kom op tijd. Geef vuur.

Neem gas terug.

Lach naar je lief.

Negeer heel even je kinderen. Weet dat ze ook…

dit wel gaan overleven.

Denk aan morgen.

Doe vandaag.

Koop een vleugel.

Hijs een zeil.

Bel een vriend.

Leg hem niks uit.

Kijk uit naar terugzien.

Ruim wat op.

Grijp net op tijd in.

Droog hun rug af.

Haal je deadline.

Stap tenslotte uit de zich veel permitterende schaduw, reken af,

Plan elke ontsnapping zorgvuldig. Laat enkel sporen na waar u de schoonheid van inziet,

Denk aan Kaiser Soze uit Usual Suspects, en trek vervolgens uw eigen been recht terwijl u

Wegwandelt uit wat tot voor kort uw bestaan was.

Gewoon alsof er niks aan de hand is,

en het schijnen van de zon als normaal kan worden beschouwd.

Sta stil.

Zie het loskoppelen nu, vanop afstand, als voltooid.

Neem een aanloop…

Spring!

En duik tenslotte in de weerspiegeling

van wat overschiet van de maan,

In de net overslaande golf,

en weet,

Dat nu boven water komen

Zal zijn als Für Elise

terug horen

na lange,

hoognodig

aflopende…

………………………………………………………………………………………………….Tijd

  Springstof Ga naar buiten als u binnen zit. Plaats u, en plein public, pakweg op een terras, bij voorkeur op 25 mei.

[jazzpoeticus-blog]

Wij zijn lang genoeg helden geweest.

Wij zijn lang genoeg helden geweest.

lIk ken mensen die niet eens met de trein naar Brussel durven te komen. Ik ken ook mensen die niet met de auto naar Brussel durven komen. Mensen die niet per helikopter naar Brussel durven komen, ken ik niet.  Maar wat niet is, kan nog komen. Ik ken ook heel veel mensen die mij als ‘goed gek’ afdoen wanneer ze zien of horen dat ik met mijn fiets, bakfiets door Brussel rijdt, al dan niet met de…

[jazzpoeticus-blog]

Woordhoofdroute

[jazzpoeticus-blog]

5 berichten!

[jazzpoeticus-blog]

Woordhoofdroute Spieren spannen. Moppen tappen. Koffie drinken. Vogels fluiten. drumvellen spannen. koppen kraken. Het land vermaken. Het gras nooit wieden.

[jazzpoeticus-blog]

Falling Man   

Als we moeten vallen, Laat ons dan vallen Als mannen. Mannen geschapen naar het evenbeeld van hun kinderen. Mannen met de souplesse van een geoefend danser, meteen door alle dubbele bodems heen duikend, Als we moeten vallen laat ons het dan doen in stijl, vol bravoure de moeilijkheidsgraad van onze val Ten uitvoer brengen, als koorknapen met baarden, Ja, als we moeten vallen, laat ons er dan bij…

[jazzpoeticus-blog]

Extreem Duidelijk

Gisteren was ik te moe om dit te schrijven. Dat is nog eens goed, moe zijn, dan kan een mens beslissen dat rusten nog geen zo’n slecht idee is, en de daad bij het woord voegend in slaap vallen. Maar de dag erna is alles nog steeds hetzelfde. Extreem hetzelfde zelfs. Daarom ga ik eens extreem duidelijk trachten te zijn. Ik ben hier geboren, In België. Ik woon hier graag. In België, ’t is te…

[jazzpoeticus-blog]

Erg, Erger, Ergst

Wat is er erger? Niet kunnen fietsen, of geen rijbewijs hebben? Wat is er erger? Voortdurend honger hebben of elke dag teveel eten? Wat is er erger? Nooit vriendelijk zijn of altijd vals lachen? Wat is er erger? Wat is er erger? Je kinderen slaan? Of ze een leven lang negeren? Wat is er erger? Een vriend verliezen, of er nooit één hebben gehad? Wat is er erger? Alleen zijn? Of Met teveel? Wat is…

[jazzpoeticus-blog]

Nachtgloed

Er hoeft niemand meer gebeld of ge-sms’t te worden.

Ook de deur valt weer perfect in het slot.

We vragen ons fracties van seconden dingen af.

We kunnen niet ontbreken. Hier en daar.

Het ziet er naar uit dat…

We af en toe te laat gaan komen.

Hier, en wie weet waar…

Gelukkig remmen ook de cowboys

vaak nog net op tijd voor overlopende kinderen.

De stad steekt zijn sfeerlichtjes aan.

Het is weer die tijd van het jaar.

No matter what.

Knipogen naar soldaten

die hierdoor even gaan wankelen.

Voetbaltroost op zondagmiddag.

Mannen onder elkaar.,                                                                             Vrouwen zien toekijken,

Zoals enkel vrouwen toekijken kunnen.

Zelfs al is de winter op komst,

de kinderen laten we

nog even onbezorgd buiten spelen.

Pas op, pas op voor de auto’s.

Wederom halen we heelhuids ons nest.

Opwarmen aan elkaar.

Samen eten. Dan iets drinken. Zij water, wij wijn.

Thans laten we ons met gesloten ogen achterover vallen.

In het te lauwe bad, dat afkoelde terwijl we starend

Ons huis uit gezweefd waren.

Tot aan de overkant van de straat,

Tot aan het raam van die man die we niet kennen.

Mannen onder elkaar.. .

Wordt het tussen ons vast

niet morgen.

Het water wint weer warmte.

Een vrouw kijkt toe, zoals enkel een vrouw toekijken kan.

Ze sluit de kraan net op tijd, de perfecte temperatuur…

Is die in haar bijzijn.

De telefoon staat uit.

De avond vlagt zichzelf af, binnen de tijd.  Onze tijd.

Terwijl een traan om dit zinderende zijn

onze gloed nauwelijks beïnvloedt,

Besluiten we dag, geven ons aan nacht,

met onze ondanks alles :  

Alles zeggende slot-van-de-dag-glimlach.