josephinesliteraireblog - Tumblr blog

[josephinesliteraireblog]

De Aanslag

Hallo lezers,

Wat vond ik van De Aanslag?

Ik vond De Aanslag een heel interessant boek. Het had een pakkend verhaal met een concreet einde. Het had ook geen "goed" einde, dat het al te meer interessanter maakte.

Toen ik enkel postsgeleden zei dat ik ging zoeken naar overeenkomsten tussen de Ontdekking van de Hemel en De Aanslag, had ik niet veel verwacht. Maar toch waren er wel enkele.

Het boek was verdeeld in stukken, episodes. De ontdekking van de hemel had dat ook. Vervolgens ging ook De Ontdekking van de Hemel een groot stuk over de tweede wereldoorlog. Bijvoorbeeld de familie en geschiedenis van Max Delius. Ook de manier van schrijven verschilde niet. Zoals bij de Ontdekking van de Hemel, had ik de impressie dat het boek veel informatie gaf en feiten over verschillende gebeurtenissen dat niet per se verwant waren aan het verhaal. Dit maakte het ook wel heel leuk om te lezen, omdat je altijd iets nieuws leert.

Het boek was in z'n geheel een tof boek om te lezen. Het was niet te lang en het verhaal was boeiend. Ik had altijd het gevoel dat ik meer moest weten en verder moest lezen, omdat het zo leuk was en spannend. Het had ook veel climaxen en cliffhangers op het einde van hoofdstukken/pagina's dat het lezen toffer maakte.

Het verhaal zelf was ook goed doordacht met fascinerende personages en gebeurtenissen. De hele verhaallijn was met elkaar verbonden en niets bleef onbeantwoord. Hierdoor was het einde ook werkelijk een einde.

Dit was het perfecte boek om te lezen voor een boekopdracht. Ik raad dit aan aan mensen die een spannend boek willen lezen dat goed doordacht is. Ik geef het boek een 8,92/10.

Josephine :)

[josephinesliteraireblog]

De Aanslag Leesdagboek

Hoofdstuk 4, p165

De familie reed naar een restaurant. De Graaff zag dat Anton zich droevig voelden. Ze stapte naar buiten en begonnen te praten. Na het eetentje vertrokken De Graaff en mevrouw De Graaff. Anton, zijn vrouw en hun dochtertje kleedde zich aan om naar Wijk aan Zee.

Helaas heb ik de rest in de auto gelezen en ik heb daarbij geen samenvatting ofzo gemaakt. Sorry hiervoor.

Op de volgende post vinden jullie mijn appreciatie over het boek en wat ik ervan vond.

Josephine :)

[josephinesliteraireblog]

"Als jouw ouders, in een van die huizen had gewoond, had je hem daar ook dan neergeschoten?" - Anton

[josephinesliteraireblog]

De Aanslag - Leesdagboek

Vierde Episode 1966

Hoofdstuk 1-2, p 131

Anton had verschillende meisjes, maar een diepere connectie, zoals liefde, had hij vond hij niet. In 1959 deed hij artsexamen en toen werd hij een assistent bij de anesthesie. Hij verhuisde ook naar een ander appartement, dichtbij een ziekenhuis. In 1960 ontmoette hij zijn eerste vrouw in de kerstavakntie in London. Hij was betoverd door haar. Ze heette Saskia de Graaff en was stewardesse bij de KLM. Een jaar later trouwde ze. Antons oom was inmiddels gestorven van een auto ongeluk.

Het was inmiddels al 1966 en anton had een vier jaar oud kind, Sandra. De familie ging naar een begrafenis, waar veel mensen van het Verzet aanwezig waren. Aan een tafel, tijdens het eten, kwamen er acht mannen bij hem zitten, een daarvan zijn schoonvader, dat ook in het verzet zat. Ze praatte over van alles en nog wat, dat Anton niet echt interesseerde. De politek, de communisten, Amerika etc... Hij luisterde vooral en knikte natuurlijk. Toen hij even naar de minister keek ving Anton deze zin op: "Ik schoot eerst in zijn rug, en toen een keer in zijn schouder en in zijn buik, terwijl ik hem voorbijfietste."

-> Ik had al een vermoeden, het moment dat ze begonnen te praten over de oorlog en de zin: 'En dat gaat jou nog je kop kosten', dat Harry Mulisch een shokerende alinea ging schrijven. Ik had het een beetje verwacht. Op sommige momenten ging Harry heel snel in het verhaal, maar de gesprekken tussen de mensen van het verzet duurde al enkele pagina's, er moest wel iets belangrijkst gezegd worden/ gebeuren. Toen viel mijn Frank een pagina ervoor. Ik ben toch wel een beetje verrast en ik vind het leuk hoe hij dit heeft geimplementeerd in het verhaal.

Hoofdstuk 3, p 143

Anton vroeg de man verder over wat hij had gezegd. Na enkele vragen viel de frank van de man ook. De man trok hem mee naar buiten om te praten. Hij zei dat hij er niks aan kon doen, het was inmiddels 20 jaar geleden gebeurd. Hij vertelde hoe hij een hufter was. Deze regels bleven bij me:

"Voor mij wel. Hij had een zweep met ijzerdraad er in gevlochten, waaromee hij de vellen van je gezicht sloeg, en van je blote kont, en dan douwde hij je met je achterste tegen de gloeiende kachel. Hij stopte een tuinslang in je reet en liet hem zo lang spuiten tot je je stront uitkotste. Hij heeft weet ik hoeveel mensen afgemaakt en nog veel meer de dood ingejaadgd in Duitsland en Polen." - Gijs tegen Anton

Anton zag Gijs als nog een slachtoffer van de oorlog. Hij verwijtte hem niet echt, maar toch was er iets dat niet klopte. Ze praatte verder over de gebeurtenis. Gijs noemde het toeval, terwijl Anton maar zat te kijken. Hij wist niet wat hij ervan moest vinden. Takes /Gijs vond het een "leerzame middag". Hij wist dat zijn daden veel erge dingen hadden veroorzaakt, een soort butterfly effect. Ze analyseerde de gebeurtenis en hoe het lijk tot bij hun huis kwam. Anton heeft het verleden begraven, terwijl Gijs het terug naar boven wou halen.

En ineens klikte het. De vrouw waarmee hij praatte de avond dat zijn hele familie was gestorven was de vriendin van Gijs dat hem die avond hielp. Ze waren inmiddels met z'n twee toen het gebeurde. Toen Anton dat vertelde begon Gijs te huilen.

Dit hoofdstuk is mijn favoriet van het boek. Het was een hoofdstuk van besef en raakvlak. Echt mooi.

Josephine :)

[josephinesliteraireblog]

Daughter of China

Hallo lezers,

Een maand of twee geleden was ik begonnen met het boek, Daughter of China, te lezen. Ik heb het nu uit en zal er een beetje over vertellen in deze post.

Het boek is geschreven door Larry Engelmann en Meihong Xu. Het is een biographie van Meihong Xu haar leven en dat vertelt ze in een verhaal.

Ik heb enkel puntjes opgeschreven over het boek en wat er me bij is gebleven:

Zij herinnert zich dat een van haar schoolmeesters naar een werkkamp werd gestuurd omdat hij, door een schoolmeisje geschreven, onjuiste letter van Mao Tse Tung's naam had doorgestreept en gecorrigeerd.

Zij herinnert zich ook het luide haatdragende woorden tegen personen die ervan werden beschuldigd "klassenvijanden" en "rechtsmensen" te zijn op bijeenkomsten om deze ongelukkigen te vernederen en hen voor te bereiden op gevangenisstraf of executie.

De auteur beschrijft de verschrikkingen van openbare executies, waarbij veroordeelde onschuldigen werden doodgeschoten onder het gemene gezang van rode menigten. Heel vaak werden de vermoorde slachtoffers na de executies met spoed naar een nabijgelegen kamer of tent gebracht om hun organen te laten verwijderen voor transplantatie. Het oogsten van organen van dissidenten en minderheden (zoals de Tibetanen en Fang Gong-boeddhisten) is vandaag de dag een grootschalige industrie in communistisch China. Onderwijs in Rood China was en is niets anders dan hersenspoeling, indoctrinatie en uit het hoofd leren. Verwijzend naar de openbare executies vertelt Meihong: "Wij allen - volwassenen en kinderen - waren zo lang doordrenkt van hysterie en groepsdenken dat wat we zagen noodzakelijk en natuurlijk leek. We geloofden dat we onszelf alleen konden redden door de levens van onze vermeende vijanden op te offeren. We hebben ons geen moment kunnen voorstellen dat we door onze eigen leiders werden gemanipuleerd".

Ze vertelt ook over het massale doden van huisdieren door hondenslachters die van huis tot huis en van dorp tot dorp trokken, omdat het bezit van een huisdier door de communistische autoriteiten werd beschouwd als een overblijfsel van de oude orde, een burgerlijke praktijk.

Meihnong werd op zeer jonge leeftijd opgenomen in het "Volksbevrijdingsleger" en werd lid van een elite-inlichtingendienst. Ze werd gestuurd om een bezoekende Amerikaanse professor, Larry Engelman, te bespioneren, maar merkte al snel dat haar oude loyaliteiten verdeeld waren toen ze hem leerde kennen. Ze weigerde de activiteiten tegen hem voort te zetten en werd daarom gevangen gezet en gemarteld.

Ze vertelt ook over het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede in 1989, waarbij de PLA duizenden studenten, ouderen, vrouwen en kinderen doodde en willekeurig vuurde op appartementen waar ze lichten en bewegingen zagen.

Het boek is een beetje verfijnd en heeft enkele gruwelijke dingen een beetje mooier geschreven dan ze werkelijk waren. De auteur heeft ook enkele dingen anders geschreven om het in een verhaal te maken in de plaats van een autobiographie.

Het boek zelf was heel interessant. Ik heb een boek zoals deze nog nooit gelezen. Een boek over China en het communisme heeft me nog nooit echt aangesproken, maar toen ik het daar in de tweedehandsboekenwinkel zag had ik er meedelijden mee. Het boek was ook maar 1 a 2 euro, dus ik moest het wel kopen.

Ik verwachtte er niet zo veel van, doordat ik nog nooit echt zo geinteresseerd was in zo een soort thema. Het boek was niet teleurstellend, maar het was ook niet het beste boek dat ik ooit heb gelezen. Soms werd er te veel onnodige informatie gedeeld dat er niet zo veel toe deed in verband met het plot. Soms was het ook iets te veel op de politiek gericht dat mij niet zo veel interesseerde. Hierdoor geef ik het boek een 6,8/10. Het was zeker geen slecht boek, maar fantastisch zou ik het ook niet noemen.

Josephine :)

[josephinesliteraireblog]

"Hoe kon iemand zich zo in de leugens nestelen? Dat kwam door de liefde,- liefde tegen de klippen op." - Anton Steenwijk

[josephinesliteraireblog]

De ontdekking van de Hemel in Barcelona

Hallo lezers,

Ik ben, voor de vakantie van mei, naar Barcelona geweest. Het was een heel leuke reis met prachtige architectuur. Op een van de plekken liet het me aan het boek de ontdekking van de hemel denken. Om specifiek te zijn, het Sancta Sanctorum en de Burcht:

Deze foto's heb ik zelf getrokken in Museu Nacional d'Art de Catalunya. Ik heb zelf niet naar de schilderijen gekeken in het museum, maar ik heb wel de architectuur vanbinnen en buiten bewondert.

Doordat het boek: de ontdekking van de hemel, veel katholieke religieuse locaties en invloed heeft, liet Barcelona mij veel aan het boek denken. Ook de Sagrada Familia liet mij eraan denken, doordat het een kerk is met veel religieuze kunstwerken vanbinnen en vanbuiten.

Josephine :)

[josephinesliteraireblog]

De Aanslag - Leesdagboek

Derde Episode 1956

Hoofdstuk 1-2, p107

Anton studeerde verder in Amsterdam, hij wou anesthetist worden. Hij las veel en toonde geen belang aan de politiek. Hij had een paar natuurgedichten in een studentenblad gepubliceerd onder het pseudoniem ‘Anton Peter’. Hij Speelde Piano, met een voorkeur voor Schumann, en hij hield ervan om naar concerten te gaan . In 1956 deed hij zijn doctoraat en begon voor zijn artsexamen te werken, als co-assistent in een aantal ziekenhuizen. Hij las de krant niet, hij was onwetend en negerend ("ignorant") tegenover de wereld. Maar hij deed wel graag de cryptogrammen in de krant,vooral degene waar andere mensen de hoop in verloren hadden, die lagen op de trein of op een bankje.

Door verschillende politieke omstandigheden groeide er onrust in Amsterdam. Betoogers betoogde de straten geweldadig. Wanneer Anton dacht dat het op een avond rustig ging zijn was het een van de meest heftigste avonden van het jaar. Hij moest van zijn werk naar zijn apartement fietsen op het einde van de dag. Toen hij eindelijk doorheen het volk kwam en de deur van het complex open deed stond er een al bekende man: Fake.

Hoofdstuk 3, p116

Anton nodigde hem uit in zijn apartement. Fake, oftewel Fake Ploeg Jr, was de zoon van Fake die vermoord werd. Ze gingen naar dezelfde school, maar waren niet de beste vrienden.Hij was aan het protesteren buiten en had een steen in zijn hand. In het begin begonnen ze gewoon met elkaar te praten, maar dat escaleerde snel in een dicussie en een ruzie tussen de twee. Anton verweet het hem niet wat er was gebeurt met zijn ouders, maar Fake drong erop aan dat wat zijn vader deed rechtvaardig was. Dat hij niet de oorzaak was van hun dood. Uitendelijk begon Fake te snikken, alsof hij genoeg had van de wereld. Na de dood van zijn vader, werkte zijn moeder drie banen om voor hem en zijn zusters te voeden. Hij was van heel rijk naar amper eten op tafel gekomen. Zijn moeder leeft amper nog en hij werkt nu. Hij gooide zijn steen tegen Anton zijn spiegel en vertrok met een vaarwel.

[josephinesliteraireblog]

"Kun je niet van je vader houden zonder de zaak goed te praten? Van een heiligen houden is toch geen kunst. Dat is net zoals van dieren houden. Waarom zeg je gewoon niet: mijn vader was faliekant fout, maar hij was mijn vader en ik houd van hem." - Anton

[josephinesliteraireblog]

De Aanslag -Leesdagboek

Tweede episode 1952

Hoofdstuk 1-2, p 75

Na de bervijding in mei, kreeg Anton te horen dat zijn ouders waren gefusilleerd. Vervolgens kreeg hij enkele maanden later te horen dat zijn broer, Peter, was doodgeschoten, kort nadat hij naar Amsterdam vertrok. Hij voelde niet veel, bijna gevoelloos. Zeven jaar later is hij afgestudeert van het gymnasium en heeft hij zijn eerste jaar aan de universiteit voltooid.

Op een dag op een van de laatste zomerdagen van het jaar kreeg hij een uitnodiging van een oude vriend in Haarlem. Hij aarzelde maar hij besloot om toch te gaan. Toen hij er was voelde hij zich slecht. Andere vrienden waren aan het praten over de fascisten en dienstplicht, hij voelde zich niet thuis in het gesprek en bij de mensen. Hij wou hier weg en Haarlem begraven in de grond, net als zijn familie. Zo hoefde hij er nooit meer aan te denken. Hij besloot om vaarwel te zeggen, nu hij hier toch was. Hij wandelde rond en vervolgens naar zijn thuis.

Hoofdstuk 3-4, p87

Er was niks meer over van het huis. Er waren enkele bomen en veel onkruid (door het as). Mevrouw Bemeur zag hem en nodigde hem uit voor coffee. De Bemeurs leefde hier nog maar de twee andere buren vertrokken kort na de bevrijding.

Vervolgens, vertelde Mevrouw Beumer ineens over een moment, waar zei van dacht dat Anton van het bestaan wist. Maar tot haar verassing wist hij dat helemaal niet. Anton excuseerde zich en vertrok richting het Monument.

Hij pakte de eerste trein naar Amsterdam terug naar de Apollolaan. Hij vertelde over zijn bezoekje aan het monument en hoe hij niet wist dat het bestond. Zijn Tante en oom beweerden dat zij dat hadden vertelt, 3 jaar geleden. Hij had zelfs gezegd dat hij niet wou gaan, maar Anton herinnerde er niks over.

[josephinesliteraireblog]

De Aanslag - Leesdagboek

Hallo lezers,

ik heb besloten om een klein leesdagboekje te maken over de aanslag om jullie zo meer context te geven over het boek etc...

Dit is wat ik tot nu gelezen heb in:

Eerste episode 1945

hoofdstuk 1-2, t.e.m p 43

Het boek speelt zich af in 1945, waar delen van Europa al bevrijd zijn van de duitsers. De familie Steenwijk woont in Haarlem, Nederland. Op een avond speelt de familie een bordspel. Ineens horen ze zes schoten en de twee zonen, Peter en Anton (12 jaar), besluiten om te kijken wat er aan de hand is. Ze zien een fiets op de grond, bloed en een man. Maar het was niet zomaar een man. Fake ploeg, hoofdinspecteur van politie, de grootste moordenaar van Haarlem en omstreken en een beste vriend van de nazi's. De broers liepen terug naar huis. Vervolgens kwamen enkele onbekende personen en die verplaatste het lichaam naar hun voordeur. Peter besluit om het lichaam te verplaatsen naar een andere buur, maar op het moment dat hij dat deed kwam er een hele ploeg met nazi's aan. Hij rende weg met het pistool van Fake Ploeg en verliet zijn familie. De nazi's stormde het huis binnen en ondervraagde de vader, hij vertelde dat zijn zoon wegrende en onschuldig was, maar dat geloofde ze niet. Ze scheidden de ouders en Anton en staken het hele huis in brand, tot dat er niks meer over was. Anton werd vervoerd naar een politiebureau waar hij vervolgens de nacht doorbracht in een cel op de grond.

Hoofdstuk 3-4, 71

Die avond in de cel leerde hij een vrouw kennen. Ze spraken over van alles en ze was gewond. Hij vond het leuk dat de vrouw hem als een volwassene beschouwde. Ik heb een vermoedde dat de vrouw vast wel van het verzet was, omdat ze wist waar de geaillieerde waren en dat de duitse troepen zich aan het terugtrekken waren. De volgende dag verliet Anton de cel samen met de onbekende vrouw. hij werd naar de Ortskommandant gebracht, de militaire gouverneur van de stad. Voor het gesprek met de Ortskommandant kreeg hij iets te eten van een Feldwebel, genaamd Schulz. De ortskommandant gaf het bevel dat Anton mee met troepen naar Amsterdam gaat samen met Schulz om daar bij zijn oma en opa te verblijven. Hij vertrok in de auto en 20km voor Amsterdam was er een aanval op de troepen. De aanval was onduidelijk, omdat we in het verhaal Anton volgden, maar het bevatte een vliegtuigaanval. Schulz was zwaargewond(misschien zelfs dood = onduidelijk). Na de aanval reden ze verder naar Amsterdam. Ze stopte bij een villa in de stad en ontmoette een generaal. De generaal vroeg hem wat er gebeurt was en waarom hij hier was. In zijn kantoor vertelde Anton alles vanaf het begint. "Das gibt es doch gar nicht." Was zijn reactie. De generaal dacht dat de mensen in Haarlem gek waren geworden, nu dat Amsterdam wordt aangevallen en dat ze een jongen van 12 ernaar toe stuurde. Na zijn verhaal kwam zijn oom hem ophalen.

Josephine :)

[josephinesliteraireblog]

De Aanslag - Harry Mulisch

Hallo iedereen,

De tijd is aangebroken om een nieuw boek te lezen. Voor dit nieuwe boekverslag heb ik De Aanslag van Harry Mulisch gekozen. Zoals ik enkele posts gelezen al vertelde vind ik Harry Mulisch een heel goede schrijver en hij is een van mijn favorieten. De ontdekking van de hemel is een van zijn werken waar ik twee verslagen geleden over vertelde. Mijn verwachtingen voor dit boek staan niet te hoog, maar zeker ook niet laag. Ik weet dat sommige schrijvers niet altijd op dezelfde manier schrijven en een verhaal opbouwen, dus ik ben zeker benieuwd hoe Harry Mulisch dit boek zijn eigen maakt.

Ik ben benieuwd om eens een ander boek van hem te lezen en te zien of het iets heel anders is dan de ontdekking van de hemel of juist veel overeenkomsten heeft. Het boek is al veel korter dat DOVDH en heeft welzeker een ander verhaal.

De aanslagi is een roman van Harry Mulisch over een aanslag tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Het boek is uitgekomen in 1982 bij de uitgeverij De Bezige Bij. In 1986 werd het boek verfilmd door regisseur Fons Rademakers. Het heeft de genres: oorlogsroman, fictie en psychologische roman. Het heeft in totaal 236 pagina's.

Flaptekst:

Fake Ploeg, een collaborerende inspecteur van politie, berucht om zijn wreedheid, fietst tijdens zijn spertijd door de buitenwijken van Haarlem naar huis. Door de winterse avond klinken plotseling zes scherpe knallen. Ploeg ligt dood op de stoep voor een rijtje van vier huizen, waarvan er een door de familie Steenwijk wordt bewoond. De verschrikkelijke gevolgen van deze gebeurtenis zullen de dan twaalfjarige Anton Steenwijk zijn hele leven lang blijven achtervolgen.

Ik zal jullie zo spoedig mogelijk updates geven! Tot dan.

Josephine :)

[josephinesliteraireblog]

Slaap! - Leeservaring

Hallo Lezers,

Dit is mijn leeservaring van het boek Slaap!

Slaap! 

Maya lijdt aan slapeloosheid en probeert alles te doen om een paar uurtjes slaap te krijgen. Ze neemt niet deel aan de maatschappij en heeft geen baan. 's Avonds treitert ze de samenleving door belletje te trekken. Ze benijdt de mensen die wel 's avonds kunnen slapen en is gefrustreerd met haar leven. Haar vriendje maakt het uit met haar, omdat hij niet meer weet wat hij moet doen. 

Op een avond ontmoet ze haar gelijke, Benoit. Ze vertonen overeenkomsten en er groeit een tedere, bizarre relatie tussen de twee hoofdpersonages. 

Mijn verwachtingen voor dit boek waren niet hoog. Ik ben iemand die een boek beoordeelt aan zijn omslag. De omslag was niet zo indrukwekkend en ik dacht dat het boek niet zo goed zou zijn. Ik las het boek op een avond, in iets minder dan twee uur. Ik dacht: "Het is maar een boek voor Nederlands, ik zal het snel lezen en er dan vanaf zijn." Hierdoor miste ik soms details waar ik later spijt van had. Toen we het boek bespraken in mijn Nederlandse klas waren mijn verwachtingen ook niet hoog. Ik dacht dat de bespreking van het boek vlot en oninteressant zou zijn, maar tot mijn verbazing had ik het mis. Toen ik in de klas kwam, was mijn enige gedachte over het boek dat het bizar was, en zelfs dat was een understatement. Maar hoe meer we erover praatten, des te meer ik de verschillende lagen van het boek begon te begrijpen. Dit is mijn persoonlijke ervaring: welke onderwerpen ik over het hoofd zag, welke me interesseerden en hoe het boek een diepere betekenis heeft dan wat de meeste mensen zouden denken. 

Het boek begint met een van de hoofdpersonages, Maya, die praat over haar slapeloosheid: "Mijn nachten waren langer dan mijn dagen, want 's nachts was ik alleen." Dit zei ze terwijl ze naast haar vriendje lag. Hierdoor kreeg ik de indruk dat ze eenzaam was, zelfs al had ze een geliefde. 's Avonds, wanneer de hele wereld sliep, was zij wakker. Ze speelde belletje trek om de tijd te laten passeren. 

Op een avond, terwijl ze belletje trok, belde ze aan een deur. Zoals gewoonlijk verwachtte ze dat er niemand open zou doen of wakker zou zijn, maar nu was er wel iemand wakker. De man heette Benoit. Hij was in de vijftig en had ook slaapproblemen. Door dit fenomeen groeide er een band tussen de twee. 

Het boek is geschreven in de ik-vorm van Benoit en Maya. Het wisselt onduidelijk af tussen de twee vertellers, waardoor het verhaal soms ingewikkeld werd. Maar hierdoor kreeg het verhaal wel iets bijzonders. Ik ben deze manier van schrijven nog nooit tegengekomen en vond het intrigerend om iets nieuws te kunnen lezen. 

In het begin van het boek dacht ik dat de enige overeenkomst tussen de twee hoofdpersonages hun slapeloosheid was, maar naarmate ik verder las, kwam ik meer te weten over de personages. Ik had enkele details over hun gelijkenissen gemist, die pas duidelijker werden toen we er in de klas over discussieerden. 

Benoit had een trieste jeugd. Zijn moeder was prostituee en dit leidde tot pesterijen op school. Uiteindelijk werd hij in een psychiatrische instelling geplaatst nadat hij een jongen had neergestoken met een mes. Toen hij met zijn moeder vluchtte, kregen ze een ongeluk en overleed zijn moeder. 

In het boek waren er veel overeenkomsten tussen Maya en Benoits moeder. Op een gegeven moment hadden Maya en Benoit een romantisch uitje, en ik vond het soms bizar hoe gehecht Benoit was aan Maya, omdat zij zo veel op zijn moeder leek. Dit wekte bij mij de indruk dat er mogelijk iets incestueus aan de hand was tussen Benoit en zijn moeder. Ik realiseerde me deze puzzelstukjes pas toen we er in de klas over spraken, maar nu ik erop terugkijk, vind ik het een belangrijk detail dat ik over het hoofd heb gezien. 

Er waren nog meer overeenkomsten tussen de twee personages, buiten hun slapeloosheid en de link tussen Maya en Benoits moeder. Ze waren allebei outcasts in de maatschappij. Ze hadden geen baan, geen vrienden of geliefden. De mensen van wie ze hielden, verlieten hen. Ze waren allebei eenzaam en vonden troost in hun eenzame bestaan. Benoit had geen familie, en Maya's familie gaf alleen om haar wanneer ze iets nodig hadden. 

Het boek was een emotionele rollercoaster om te lezen. Het was behoorlijk deprimerend, maar wel realistisch. Realistische boeken geven meer inzicht in de wereld dan boeken die alles mooier en dromeriger maken. Veel mensen vonden dit een slecht boek, omdat het onderwerpen besprak waar de meeste mensen op mijn school geen interesse in hadden. De meeste mensen willen hun leven dromeriger maken en alles romantiseren om zo positief te kunnen leven. Maar positiviteit kan niet bestaan zonder negativiteit. Elk boek leert ons iets nieuws, en bij Slaap! heb ik ook iets nieuws geleerd. Ik heb geleerd dat details en woorden er zijn om een reden. Als er iets wordt vermeld, moet je niet denken dat het er maar gewoon bij hoort zonder enige samenhang. Bij dit boek heb ik geleerd dat sommige boeken een veel diepere betekenis kunnen hebben. Daarom zal ik proberen om boeken in de toekomst met een andere blik te lezen, en de verhalen dieper te bekijken. 

Ik vond het boek niet zo indrukwekkend omdat ik de helft niet duidelijk heb gelezen, en hierdoor had ik spijt. De eerste keer is altijd de beste keer, en bij dit boek was mijn eerste keer verpest omdat ik het niet serieus genoeg nam en niet zo aandachtig las. Dit was een geleerde les dat ik hopelijk niet zal herhalen bij het volgend boek. 

Bedankt om voor het lezen.

Josephine :)

[josephinesliteraireblog]

Slaap!

Hallo beste lezers,

Onlangs moest ik voor school een boek lezen. Over dit boek, genaamd Slaap! moesten we vervolgens ook een leeservaring over schrijver (die ik met jullie spoedig zal delen).

Deze post wijd ik toe aan: Hoe ik het boek vond, wat me interesseerde en een beetje de algemene informatie.

Slaap is een nederlandstalig boek geschreven door Annelies Verbeke. Het is een psychologische roman uitgegeven in 2003. Het heeft 190 pagina's en is geschreven in de ik-perspectief. Het algemene thema van dit boek is slapeloosheid, maar er zijn ook verschillende onderliggende thema's in het verhaal. Het boek speelt zich af in een stad dichtbij de kust.

De titelverklaring van het boek is dat je niet zomaar kan slapen. Een commando: "Slaap!", kan je niet effectief geven. Slapen gaat van zelf en zo niet dan rust je ook niet.

Er zijn twee hoofdpersonages in het boek: Benoit en Maya. De perspectieven verwisselen in het boek zonder waarschuwing, hierdoor werd het soms moeilijk om te weten wie er nu de verteller was. Maar door deze afwisseling werd het wel interessanter. Ik heb persoonlijk nog nooit een boek gelezen dat wisselde van perspectief zonder van hoofdstuk te veranderen, de naam er bij te schrijven of van het lettertype te veranderen. Daardoor werd het al te meer interessanter om te lezen. Ik denk dat de schrijver van het boek het opzettelijk deed. In het begin van het boek waren de verschillen van het denken en leven veel anders tussen de personages, maar hoe meer de hoofdpersonages met elkaar omgingen des te meer je het verschil niet zo goed wist. Zo liet de schrijver tonen dat de personages vrij veel op elkaar leken en meer dan alleen slapeloosheid gemeenschappelijk hadden. Misschien was het niet perse alleen dat , maar iets anders, iets dieper, dat er speelde in het verhaal. Er was iets onderliggend dat ze probeerde te vertellen des te meer je verder las.

In dit boek was detail en aandachtig lezen heel belangrijk om het boek beter te begrijpen. Persoonlijk heb ik dit boek te snel en te onopmerkzaam gelezen. Pas op het einde had ik het gevoel van: " Misschien was dit boek toch wel meer aangenamer geweest als ik maar meer attent had gelezen." Ik heb dit boek voor school gelezen. Vorig schooljaar moesten we boeken lezen die niet zo interessant waren om te lezen. Misschien omdat ze iets te kindeerachtig waren of zelfs te makkelijk waren om te lezen. Ik had de hoop verloren wanneer het ging over boeken lezen voor school. Maar dit jaar was het anders. En nu heb ik wel spijt.

De manier van schrijven, de intonatie en het verhaal was mooi geschreven. Was het het allerbeste boek in de wereld? Nee. Wat het een prettig boek om te lezen? Ja. Zou ik het opnieuw lezen? Misschien. Het boek was geen meesterwerk, maar het was niet niets. Het heeft me dingen bijgeleerd en dat is het belangrijkste dat telt. Voor mij moet een boek enkele criteria bevatten om het goed te noemen: interessant, goed geschreven en informerend. Slaap! heeft ze alle drie.

Ik geeft dit boek een 7/10. Het is een goed boek voor +15 klasse.

Josephine :)

[josephinesliteraireblog]

"Om begrijpelijke redenen had ik nooit kerken bezocht. De mogelijkheid dat er een god bestond die toekeek naar het verval van zijn schepping, deed me walgen." - Benoit, Slaap!

[josephinesliteraireblog]

"En waanzin verschilt niet veel van normale hersenimpulsen. Behalve wat de timing betreft." - Maya, Slaap!

[josephinesliteraireblog]

Ik, toen ik geen concreet einde kreeg van het boek dat ik voor 2 maanden lang las met 926 pagina's: