journakidsdordt-blog

[journakidsdordt-blog]

Journakids op bezoek bij Peter Heijkoop

In de Raadszaal van het Dordtse Stadhuis spraken Journakids Emma en Jesse met wethouder van onderwijs Peter Heijkoop. Het was druk in het Stadhuis. Overal liepen juffen en meesters, want de middag ging over ouderbetrokkenheid. Emma en Jesse gingen op onderzoek uit: want wat is ouder betrokkenheid? En wat doet een wethouder eigenlijk? En ambtenaren? En wie zijn al die mensen die rondlopen in het Stadhuis?

We beginnen bij het begin. Want, wat is een wethouder precies?

“Een wethouder is een bestuurder. Samen met de burgemeester en met andere wethouders besturen wij de stad. De burgemeester is de baas over de veiligheid en de wethouders zijn de baas over andere dingen zoals parkeren of zoals ik over het onderwijs. Samen zijn wij het stadsbestuur. En er zijn heel veel mensen die voor mij werken. Dat zijn de ambtenaren en dan werk ik ook samen met bijvoorbeeld scholen.”

Wat zijn ambtenaren?

“Dat zijn medewerkers van de gemeente. Dus als ik iets afspreek met een school, dat er een nieuw schoolgebouw komt bijvoorbeeld, dan gaan de ambtenaren zorgen dat het allemaal voorbereid wordt en dat er een school gebouw wordt. Die voeren uit wat ik en mijn collega’s in het college belangrijk vinden.”

Hoe is het om wethouder te zijn?

“Ik vind het heel erg leuk om wethouder te zijn. Het is in die zin net een baan als andere banen, alleen het is een beetje anders omdat ik heel vaak ’s avonds moet werken en ik heb vaak overleggen of dat ik moet ergens iets openen of een speech houden. Als wethouder moet je er altijd rekening mee houden dat de dingen die je bedenkt met de andere ambtenaren en wethouders in de krant komen of op tv. Dat hoort er ook bij. Dat we de dingen die we bedenken ook uitleggen zodat de mensen in Dordrecht weten wat we allemaal doen in de stad.”

Wat doet u precies met scholen en het onderwijs?

“In de eerste plaats de schoolgebouwen. Er zijn 30 basisscholen in Dordt en die moeten allemaal een mooie school hebben. En de gemeente is daar verantwoordelijk voor. Dus ik moet ervoor zorgen dat jullie allemaal in een veilig en goed schoolgebouw zitten. Als wethouder ben ik ook verantwoordelijk voor onderwijsachterstanden. Dat is een beetje een ingewikkeld woord. Dat betekent dat wij geld, best wel veel geld namelijk een paar miljoen, verdelen onder de scholen en de peuterspeelzalen zodat zij wat extra’s kunnen doen voor de kinderen die wat moeite hebben om mee te komen. Dus dan kunnen ze extra lezen of extra peuteren. En een derde is dat wij toezicht moeten houden op de kinderopvang, dus dat de groepen niet te groot worden en dat alles veilig is. Dat soort zaken.”

Waarom bent u wethouder?

“Ik ben wethouder geworden omdat ik al in de politiek zat en op den duur hebben ze mij gevraagd of ik dan ook echt in het bestuur van de stad wilde zitten. Dat werd gevraagd door de gemeenteraad. Voor wethouder heb je niet echt een opleiding. Hiervoor heb ik gewoon een baan gehad en daarna ben ik gevraagd dit te doen en over een poosje ga ik misschien weer wat anders doen. Maar ik hoop voorlopig nog even wethouder te blijven want dat vind ik wel een hele leuke baan.”

Wie zijn er vandaag in het stadhuis en waar praten ze over?

“In het stadhuis gebeuren heel veel dingen. Normaal vergaderen de burgemeester, de wethouders en de gemeenteraad hier in deze raadszaal en er worden ook huwelijke gesloten, maar vanmiddag hebben we een bijeenkomst over ouder betrokkenheid. Wij vinden het belangrijk dat alle ouders van kinderen betrokken zijn. Er zijn allemaal juffrouwen en meesters aanwezig vandaag en een aantal andere mensen die er verstand van hebben om daar over te praten.”

Maar waarom vinden jullie het belangrijk dat de ouders van kinderen betrokken zijn?

Jullie zijn heel veel op school met de juf of meester en heel veel thuis met je ouders. Het is belangrijk dat de tijd op school en de tijd thuis bij elkaar komt. Dus dat de juf weet hoe het met jullie gaat thuis en jullie ouders weten hoe het met jullie gaat op school. En dat betekent dus dat je van elkaar weet hoe het met elkaar staat. Maar er zijn ouders die dat moeilijker vinden en die willen we ook graag helpen om betrokken te zijn.

Heeft u zelf ook kinderen en ben u ook betrokken?

Ik heb een zoontje van 5 en die zit in groep 2. En daar ben ik heel erg bij betrokken. Ik heb wel een baan waarbij ik best wel veel weg ben dus ik probeer hem altijd wel naar school te brengen en dan vraag ik ook aan de juf: Hoe gaat het met hem? Hoe gedraagt hij zich in de klas? Heeft hij het leuk met de andere kindjes? Af en toe probeer ik ook mee te helpen met iets en ik ga naar oudergesprekken. Maar als het minder goed gaat dan hoop ik ook dat ik met de juf in gesprek kan  over wat we daar zowel thuis als in de klas aan kunnen doen.

Na een kort gesprekje over hoe Jesse en Emma het op school vinden en hoe lastig geschiedenis is en hoe makkelijk spelling is, was het voor de wethouder tijd om verder te gaan. Wie weet tot op school.

[journakidsdordt-blog]

De Journakids op Cultuursafari

Honderden leerlingen van verschillende middelbare scholen in de regio Dordrecht waren deze week in De Blauwe Kamer voor de Cultuursafari. De Journakids gingen op onderzoek uit: Wat is de cultuursafari? Hoe ziet zo’n dag eruit? Zij spraken orginasator Melissa Prins, waren bij een workshop en interviewden cultuursafari gast Maarten Bel, over het bouwen van kattenhuizen.

Melissa Prins

Is productontwikkelaar bij de bibliotheek, wat betekent dat zij hele leuke dingen mag verzinnen voor kinderen en jongeren, en een van de organisatoren van de cultuursafari. Voor de safari begon vroegen de Journakids haar het hemd van haar lijf over wat de safari nou eigenlijk is.

Wat is de cultuursafari? Dat is een hele week waarbij kinderen vanaf 15 jaar door Dordrecht gaan en allemaal culturele instellingen bezoeken zoals de bibliotheek, het museum en de bioscoop. Ze gaan een hele week cultuursnuiven.  Bij ons komen ze kijken wat wij eigenlijk doen als bibliotheek voor kinderen van hun leeftijd. Er komt een tafel, een soort bar, met gasten zodat het lijkt op een talkshow. We hebben op de muur allemaal projecties en er komt een muur waar iedereen op kan schrijven. We vertellen wat over de gasten en laten zien wat ze doen en dan kunnen de kinderen de gasten interviewen. De gasten gaan daarna met de kinderen een workshop doen, dus gaan ze wat leren. 

Waarom heet het cultuursafari? Ze gaan eigenlijk op een soort tocht door de stad, een safari. Alleen in dit geval om cultuur te bekijken. Lang geleden was safari het thema van de tocht. Toen hadden we allemaal dingen met het thema safari gedaan, bijvoorbeeld de aankleding.

Hebben jullie nog steeds thema’s? Ja, alleen hebben we nu als bibliotheek een eigen thema. Dit jaar is dat: ’Wat maak je me nou?’. We hebben allemaal gasten die iets maken op bezoek. Dus bijvoorbeeld iemand die boeken schrijft, een kok die eten maakt, of iemand die theater maakt.

Waarom organiseren jullie dit? Omdat wij heel graag iets voor kinderen van die leeftijd willen doen, want die komen bijna nooit in de bieb. Dus we willen heel graag iets leuks doen, wat er hopelijk voor zorgt dat ze terug komen.

Waarom denk je dat ze niet zo vaak op bezoek komen?   Ik denk dat, dat is omdat ze bij de bibliotheek vooral aan boeken denken en de meeste jongeren vinden lezen niet zo leuk. En ik denk ook, omdat ze het meeste thuis op het internet kunnen vinden. Dus dan hoef je helemaal niet naar de bibliotheek.

Waarom denkt u dat de cultuursafari dat veranderd? Nou net als dat jullie journakids in de bieb doen, wat niet meteen iets met boeken en lezen te maken heeft, doen we nog veel meer. Op deze manier willen we aan die jongeren laten zien dat we heel veel doen op verschillende manieren. Met al die gasten tijdens de cultuursafari willen we de jongeren uitnodigen om hier in de blauwe kamer te komen met al hun creatieve ideeën.

Waarom is het niet voor jongeren kinderen?   Nou, omdat wij dit al jaren doen en omdat de scholen dat graag willen. Dus de scholen vragen ons of we dit willen doen. Eigenlijk vind ik het heel raar dat we dit niet voor jongere kinderen doen, dus misschien heb ik nu wel gewoon een idee. Zouden jullie dan komen?

Op bezoek

Vol enthousiasme roepen Emma, Jesse en Lynn dat ze het fantastisch zouden vinden. Zo’n cultuursafari lijkt ze wel wat. En terwijl ze tegenover Melissa zitten en hopen dat ze misschien wel mogen komen, vragen ze zich af of een cultuursafari voor oudere kinderen eigenlijk wel leuk is.

Vinden de kinderen het leuk? Vorig jaar vonden ze het heel leuk en dat weet ik omdat wij een iPad hadden neergezet bij de uitgang en met smileys konden ze aangeven of ze het leuk vonden. Er waren 1500 kinderen, waarvan 850 een smiley hadden ingevuld. 800 vonden het leuk.

Waarom denkt u dat ze het leuk vinden? Ik denk wat ze hier heel fijn vinden is dat ze lekker kunnen hangen, we hebben ook opblaas dieren om in te zitten, en ze mogen lekker zitten en luisteren. Ze moeten niks, hoeven niet gelijk een speurtocht te doen ofzo. Volgens mij vinden ze dat heel fijn.

Wat is er dit jaar anders? Vorig jaar hadden we heel veel gasten, maar de kinderen zijn er maar een half uur, dus we hebben gekozen voor minder gasten zodat we wat meer tijd hebben om iets met de kinderen te doen. Vorig jaar was het alleen maar luisteren en dit jaar dagen we ze uit iets te doen. 

Op safari

Als de journakids woensdag 20 september aan komen in de Blauwe Kamer,  zitten er al 2 gasten te wachten aan de tafel. Tegenover hen zitten op de houten pallets zo’n 50 leerlingen van het Johan de Witt Gymnasium. Ze hangen tegen opblaasbare krokodillen, pizza’s en flamingo’s aan, terwijl de gasten aan het vertellen zijn wat ze doen.

Maar alleen hangen is er niet bij, ze moeten zelf ook in actie komen. Na een korte opwarm oefening moeten de kinderen een verhaaltje schrijven. Een verhaal dat alleen positief mag zijn over een van je klasgenoten. Dat is natuurlijk appeltje eitje voor de journakids. De gasten kiezen enkele leerlingen uit die het verhaal moeten voorlezen en zo komt Emma ook op een kruk bij de tafel terecht. Vol trots leest zij haar positieve verhaal over haar zusje Lynn voor. En met een daverend applaus word de workshop afgesloten.

Terwijl de leerlingen van het JdW na een half uur weer weg gaan, lopen de journakids richting de tafel. Maarten Bel, kunstenaar en bouwer van kastenhuizen, is het volgende slachtoffer van de gehaaide jonge journalisten.

Maarten Bel

Hoe maak je een kattenhuisje? Wat een goede vraag. Het begint altijd eerst met het idee. Ik heb een idee om een kattenhuisje te gaan bouwen. Ik weet nog niet precies hoe het eruit gaat zien, dus daar ga ik eerst over nadenken. Dus ik ga altijd eerst beginnen met een tekening maken hoe zo’n huisje eruit kan zien. Heeft het een dak? Of geen dak? Hoe groot moet hij zijn? Watvoor kleur krijgt het huis? Zodra ik dat weet ga ik beginnen met bouwen. Het grootste gedeelte doe ik met hout, dus dan ga ik het hout op maat zagen en in elkaar schroeven. En uiteindelijk is het dan af. Het kan ook zo zijn dat ik tijdens het bouwen denk: nee ik ga toch iets anders doen of ik voeg nog iets toe. Dat kan altijd. Dat is heel mooi als je iets gaat maken. Dat je halverwege kan denken: nou toch iets anders nog een beetje.

Hoe bent u op het idee gekomen om ze te gaan bouwen? Een hele goede vraag. Ik weet nooit helemaal waar ik een idee vandaan haal. Heel vaak ben ik iets aan het doen of ik zit op de wc of op de fiets en dan ineens heb ik een idee. Of als ik in bed lig en probeer te slapen dan heb ik allemaal ideeen. Dat heeft te maken met dat je ontspannen bent en niks aan het doen bent en dan ga je nadenken. Zo ben ik ook op dat idee gekomen. En nu geef ik ook workshops in huisjes bouwen. 

Voor welke leeftijd is de workshop? In principe voor iedereen die al kan lopen. Maar je moet natuurlijk wel een klein beetje kunnen nadenken en handig zijn, dat je niet op je vingers slaat tijdens de workshop. Maar je kan ook met zijn 2en komen, dus dat je met je vader of moeder komt. En dan ga je lekker zitten en zeg je papa, mama jullie moet dat doen en dit doen.

Hoe moet je je inleven in je kat? Ik help de mensen daar altijd mee, want het is wel moeilijk natuurlijk. Ik heb oortjes gemaakt die mensen op hun hoofd kunnen zetten, dus dan hebben ze kattenogen en dan lijken ze al op een kat. En staartjes die ze achter op hun riem kunnen doen. En wat we dan doen als ze zich al een beetje kat voelen, dan vraag ik: Stel je eens voor onder de naam van je kat, wat die leuk vind om te doen. Miauwt ze veel? Houdt ze van spelen? Of misschien aan de bank krabben als je niet kijkt? Zo kan je je dan inleven in je kat. En dat neem je mee in het huisje dat je gaat bouwen.

Bent u er op gekomen omdat u zelf een kat heeft? Ja dat denk ik wel ja. Eigenlijk haal je altijd inspiratie omdat je iets ziet of iets hoort. Dus dat is ook bij het kattenhuis gebeurd. Misschien dacht ik wel: arme kat. Ik woon in een heel mooi huis, maar mijn kat heeft helemaal geen huis. Toen ik hem zielig zag kijken besloot ik een huis te bouwen.

Kijkt hij dan nu minder zielig? Ik denk wel dat hij iets blijer is geworden. Maar katten zijn ook eigenwijs he. Dus weet je wat er is gebeurd? Ik had het huisje gebouwd voor de eerste keer en in een kartonnendoos vervoert. Toen haalde ik het huisje eruit, zette het naast de doos neer en toen ging hij in de doos zitten.

Met een nieuwsgierige blik, kijken ze naar de handen van Maarten als hij aan het vertellen is. Op zijn nagels zit blauwe lak met mooie zwarte figuurtjes.

Waarom draagt u nagellak? Nou omdat ik het heel leuk vind en ik mij niks aan trek van wat iemand anders vind. En nu zitten er dan ook allemaal figuurtjes op.

Het ziet er heel mooi uit. Doet u dat zelf? Nou soms wel, maar soms dan laat ik het door iemand anders doen. Een vriendin van mij vind dat leuk.

En terwijl de kids hun beste katten imitatie doen, waarbij Lynn overduidelijk de beste kat na kan doen, komt Maarten op een idee.

“Misschien kan ik wel een workshop miauwen doen. Dan kom jij optreden Lynn. Zie je zo kom je dus ineens op een idee.”

Wilde u vroeger eigenlijk altijd al kunstenaar worden? Nou nee eigenlijk niet. Ik wist niet zo goed wat ik wilde worden. Ik was wel heel creatief en tekende veel, maar eigenlijk ging dat heel erg vanzelf. En ik vond dat heel logisch dat ik in de ochtend na het ontbijt even ging tekenen of iets maken. Op een gegeven moment werd ik ouder en kwam ik erachter dat niet iedereen dat deed. En dat dat voor mij heel makkelijk ging en ik het heel leuk vond. Dus toen ben ik naar een speciale school gegaan daarvoor, de kunstacademie. En toen heb ik die opleiding gedaan en nu werk ik als kunstenaar. Doe ik allemaal projecten, verkoop ik kunstwerken en geef ik workshops.

Is er iets dat u nog weet wat u vroeger wilde worden? Ja ik wilde beddentester worden, maar daar was geen werk in te vinden. Of ik wilde Buggles testen, die chipjes in de vorm van een hoorntje, dat ik proever kon worden. Lego ontwerper leek me ook heel leuk, net als bij Greenpeace werken. Toen ik niet kon kiezen, werd ik dus maar kunstenaar.

[journakidsdordt-blog]

4 sterren voor NJoy Chocolate

In deze chocolaterie aan de Voorstraat 320 worden dagelijks de prachtigste bonbons en chocolades gemaakt in de mooiste vormen. Meer dan dertig verschillende chocolades worden er gebruikt om het brede assortiment te maken. Maar hoe smaken de bonbons? Zijn ze ook zo lekker als ze eruit zien? De Journakids geven NJoy Chocolate gemiddeld 4 sterren. Lees hieronder welke bonbons zij hebben geproefd en wat hun ervaring was. 

Guanille  ***** 

Recensie van Elize 

Onder de prachtige gouden laag zit heerlijke pure chocolade. De smaak van de vulling proef je goed, namelijk vanille. De knapperige korts en de zachte vulling maakt het een heerlijke bonbon om te eten. Al met al ziet deze bonbon er dus niet alleen prachtig uit en heeft hij een mooie naam, hij smaakt ook heel erg goed. 

Mexico Caramel *****

Recensie door Jesse

Deze bonbon zag er mooi uit. Rond met op de bovenkant van de bonbon tekentjes. De smaak die doordrong was voornamelijk de melkchocolade, caramel en ik proefde een vleugje sinaasappel. Vooral in begin proef je chocolade en de caramel erg goed. De sinaasappel zat meer in de nasmaak. De naam past perfect bij deze bonbon, omdat er heel veel caramel in zat. Daarom geef ik deze bonbon 5 sterren, een dikke 10! 

Zonnestraal *****

Recensie van Emma

De zonnestraal is een bonbon met een buitenkant van pure chocolade. Aan de binnenkant zat een creme die naar mango smaakte. Er zat ook saffraan in. Dat had ik nog nooit op, maar het was heel erg lekker. De naam vond ik erg aantrekkelijk, mango leek mij erg lekker en het zag er ook lekker en mooi uit. En dat was het allemaal. Daarom een dikke voldoende voor deze bonbon. 

Hippe meid *****

Recensie door Lynn

De naam van de bonbon vond ik heel leuk. Ik dacht direct: ‘Dat is iets voor mij.’ Het was goede melkchocolade met een stevige caramel smaak. De crunch die er in zat was ook heel lekker. En omdat hij er ook nog eens zo lekker uitzag als hij smaakte, geef ik deze bonbon 5 sterren. 

Grootmoeder ***

Recensie door Yasper

Persoonlijk ben ik niet zo’n grote chocolade eter. Ik koos deze bonbon omdat ik appeltaart wel erg lekker vind en toen ik de omschrijving las dacht dat deze daarbij in de buurt zou komen. En dat was zo. Het was stevige melkchocolade met een smaak van appel. In het begin vond ik het iets teveel naar appel smaken waardoor ik pas later een beetje kaneel proefde. Zoveel appel vond ik er niet bij passen, maar al met al was het alsnog een lekker bonbon. 

[journakidsdordt-blog]

Journakids op bezoek bij: De Giraf

Door: Emma, Jesse, Yasper en Eliza 

Kinderboekenwinkel De Giraf, aan de Groenmarkt in Dordrecht, is bekend bij elke Dordtenaar. Eigenaresse Wilma begon 23-jaar geleden met de winkel. De eerste zeventien jaar zat de winkel in een klein pandje aan De Groenmarkt, waar Wilma boven woonde. Inmiddels is het een grotere winkel een stukje verder op in de straat. Maar welke boeken lezen kinderen graag op dit moment? En wordt er eigenlijk weleens wat gestolen? En waarom nou De Giraf? 

Hoe komt u aan de naam van de winkel?

Kennen jullie Annie M.G. Schmidt? Die had het liedje ‘Dikkertje Dap’ en dat ging over een giraffe. En er was nog een boek dat ik tegen kwam in een andere boekwinkel waar ik toen werkte en dat heette De Giraffe. Dat was een boek voor volwassenen. Ik vond het eigenlijk wel een leuke naam. En dan ging ik oefenen thuis. Dan deed ik alsof ik iemand anders was en dan zei ik: ‘Mam ik ga even naar De Giraf.’ He dacht ik toen, dat klinkt eigenlijk wel goed. En hij heeft een lange nek en ik moest wel een beetje mijn nek uitsteken om het te durven een eigen winkel te beginnen. En weet je wat er toen gebeurde? In hetzelfde jaar kwam er een beeld in de stad van een giraffe. En heel veel toeristen vragen zich nu af wat Dordrecht met giraffe heeft.

Welk boek las u het eerst toen u de winkel had?

Dat is best wel lang geleden. Toen ik de winkel net begonnen was, kwam al vrij snel Harry Potter. Dat was heel bijzonder om mee te maken. Dan gingen we hele grote feesten houden waarbij mensen midden in de nacht een boek kwamen kopen. En iedereen was verkleed. We hadden dan alle hoofdpersonen op het feest. Ik ben benieuwd of we zoiets nog gaan meemaken. Nu is de Grijze Jager populair, maar dan gaan mensen naar Het Archeon.

Hoe zijn jullie bekend geworden dat mensen hier boeken gingen kopen?

We hebben heel veel activiteiten georganiseerd. Met de kinderboekenweek beroemde schrijvers uitnodigen, feestjes organiseren en zorgen dat je in de krant komt te staan. Toen had je nog geen Facebook. Heel vaak deed ik dingen samen met de bibliotheek. En steeds vaker gingen mensen zeggen: ‘Je moet naar die winkel, dat is leuk.’

Waar komen de boeken vandaan?

Die komen van de uitgevers. Je hebt de schrijver, die schrijft het verhaal en dan zoeken ze een uitgever die het boek gaat maken. Dan heb je ook een drukker nodig en de uitgever die zorgt dat het boek in de boekhandel komt.

Zijn er al vaak bekende mensen in de winkel geweest?

Ja bekende schrijvers zijn hier al heel vaak geweest. Ik denk dat jullie wel van Paul van Loon hebben gehoord? Die is hier al vaker geweest. En Tosca Mente.

Weet u welk boek er dit jaar het meest is gekocht?

Dat weet ik wel ja. En dat komt omdat het een koopje was. Dat boek kostte namelijk maar 2 euro terwijl het normaal 13,95 kost. Dat is De Gruffalo. Dat is een boek dat in april voor 2 euro te koop was zodat zoveel mogelijk kinderen dat boek kunnen hebben. Zo komt er ieder jaar zo’n koopje. De andere die we ook veel verkocht hebben was Achtse Groepers Huilen Niet. Die was ook maar 2 euro.

Welke komt er volgend jaar in de aanbieding?

Dat weten we nog niet. Maar meestal zijn het hele beroemde verhalen. Misschien Kruistocht in Spijkerbroek? Of Brief voor de Koning.

Wat is uw favoriete kinderboek van dit moment?

Ik heb heel veel favorieten, maar op dit moment is het Lampje. Tot nu toe heeft Annet Schaap alleen nog maar boeken getekend, maar ze kan ook heel goed schrijven. Het gaat over een meisje die iedere dag met lucifers de vuurtoren aan moet steken. En als ze op een dag op het vaste land komt om lucifers te kopen, gaat het heel hard waaien en waaien de lucifers weg. Dan kan ze niet meer op tijd bij de vuurtoren zijn en vergaat er een schip.

Wat is uw boekentip voor de zomer?

Natuurlijk Lampje, want dat is een van mijn favoriete boeken nu. Een andere leuke tip is Siem Subliem. Het is heel avontuurlijk, maar ook heel grappig.

Heeft u zelf beide boeken gelezen?

Lampje heb ik wel gelezen, maar Siem Subliem nog niet. Dit is het tweede deel, de eerste Siem heb ik wel gelezen. Ik zou alles wel willen lezen, maar het lukt helaas niet. Ik moet natuurlijk ook nog weleens mijn huis schoonmaken en helpen in de winkel. Dus ik lees wel zo veel mogelijk, want ik vind het leuk dat ik jullie en jullie ouders goede tips kan geven.

Is er weleens een boek gestolen?

Ik heb wel eens gezien dat iemand een krant aan het stelen was. Dat zag ik echt gebeuren. En het is heel raar als je dat ziet gebeuren. Dan denk je het zal toch niet waar zijn dat iemand dat doet. En ik denk dat er misschien ook wel eens een boek is gestolen, maar ik heb het gelukkig nog nooit gezien. Soms missen we wel eens een boek en dan denk ik altijd maar, misschien hebben wij een foutje gemaakt, want ik kan nooit geloven dat mensen bij ons spullen stelen.

Schrijft u zelf boeken of verhalen?

Nee, ik schrijf wel een dagboek zelf.

Is de giraffe uw lievelingsdier?

Ja natuurlijk. Wist je dat het, het dier is met het grootste hart? En hij eet geen vlees.

Maar was het voor de winkel ook al uw lievelingsdier?

Misschien komt het ook wel een beetje door de winkel ja. Daarvoor was het misschien wel gewoon een poes.

[journakidsdordt-blog]

3 dingen om naar toe te gaan in Dordt

Door: Yasper, Elize en Anna

Naar het buitenland gaan is leuk, maar in eigen land zijn er ook een hoop leuke dingen te doen. Om precies te zijn Dordrecht. Houd je van zwemmen, wandelen en een ijsje? Dan moet je in de zomervakantie zeker naar deze plekken gaan. 

1. Merwestein Park

Ben je dol op naar buiten gaan? Om te fotograferen of te wandelen? Ga dan zeker een keer naar Het Merwestein park, het oudste park van Dordrecht. Je kan er prachtige wandelingen maken, foto’s maken en picknicken.

Dieren Er zijn in Het Merwesteinpark ook dieren. Er leven Damherten in gevangenschap met jonge hertjes. Er leven ook zebravinkjes, niet in het wild maar in een grote voilere. Ook leven er meerdere ganzen en vogel soorten. Honden zijn aan de lijn toegestaan, en aan de ingang zijn er gratis zakjes te vinden om de hondenpoep op te ruimen.

Wat is er te doen? Wat valt er precies te doen? Je kan er een leuke bomen route doen door middel van tegels die bij bijzondere bomen liggen, ze zijn bijzonder door de leeftijd, de soort of de reden waarom hij geplant is. Je kan er ook hele mooie foto’s maken van de bomen, dieren en de monumenten. Het is ook een heel mooi park om te picknicken omdat er veel gras is waar je je deken op kan leggen.

Waarom is het een bijzonder park? Het Merwestein park is het oudste stadpark van Dordrecht. De eerste eigendoms bewijzen die zijn gevonden van het park komen uit 27 november 1610.

2. La Venezia 

Heb je zin in een ijsje? Ga dan naar La Venezia aan de Vest. Waarom? Het kan je afkoelen, het is lekker, het is goedkoop en het is bij het water.

Je zit heerlijk aan het water terwijl je kan genieten van lekker koud Italiaans ijs. En moet je eigenlijk ook nog naar de winkel? Dan kan je dat na je ijsje doen, want de Dirk zit om de hoek. 

La Venezia heeft 38 smaken zelfgemaakt Italiaans ijs, ijstaarten, bruidstaarten, verse wafels, crepes, Italiaans gebak en natuurlijk Italiaanse koffie. En de prijs valt reuze mee. Een goedkoop uitje dus. Een bolletje is maar 1,20 euro en per bol komt er een 1 euro bij. De slagroom is lekker en kost maar 1,70. 

Het is romig en vol ijs, maar toch niet de beste van Dordrecht. Volgens magazine Grazia werd Eigenwys vorig jaar uitgeroepen tot beste ijssalon van Dordrecht. Dordtenaren komen al zo lang bij La Venezia dat het gewoon een zomer traditie is geworden. 

3. Wantijbad

Lekker zwemmen in het Wantijbad kan je niet overslaan deze zomer. Waarom? Nou, dan heb je het niet meer zo heet. 

Deze zomer had het bad problemen met een lekkage in het wedstrijdbad. Gelukkig is het dankzij wat extra geld opgelost. Er zijn dus weer 4 baden. Het Wantijbad is al 80 jaar oud.

Je kan er leren zwemmen, er is een glijbaan, elke woensdag kan je spelletjes spelen en er is een duikplank. Veel Dordtenaren hebben al sinds ze klein zijn een abbonoment. Vorig jaar kwamen er wat minder mensen omdat het een slechte zomer was, maar gelukkig wordt het dit jaar mooi weer. 

Er is heel veel groen gras om lekker in het liggen. Het is dichtbij het Wantijpark en je kan er makkelijk naar toe fietsen. Aan het einde van het seizoen kan je het je hondje zwemmen.