juicebasic-blog - Tumblr blog

[juicebasic-blog]

Day One.

Nagsimula ako sa firm, Dec 3, 2015. Nung pumasok ako dun, I was inlove with my college study buddy. But come early 2016, everything fell apart. Kasi di lang siguro ako kayang panindigan. And yeah, moving forward. Wala ng sumunod. Yung mga sumunod, ayun. Nagkagusto lang ako pero nothing deep and laging one-sided. Ako lang lagi. Kasi hello? Ang busy ng buhay ko. And... I am afraid. Afraid that if I let someone into my life again, mararamdaman ko ulit na hindi ako mamahalin ng buo. Yung sasabihin sa akin at ipararamdam na “Mahal kita. Mahal kita araw-araw.”. 2 and a half years. After 2 and a half years. Lumitaw ka. Alam mo? I was very busy working. Puro career lang. Para may maipambuhay sa family. Para umangat sa laylayan. Kasi syempre galing sa ibaba kaya kailangan kumayod. So moving forward, ayun dumating ka. Pumasok ka sa firm. Di kita kilala. Wala akong pakialam sayo. Kasi sino ka ba? Wala akong pakialam sa kung sino yung mga tao sa reception. Kasi for what? Never naman ako nakipagcommunicate sa mga tao sa RMA. Kasi pwede namang e-mail. Diba? ATH OCEANIA! Haha. Hanggang sa may isang araw ng bandang early April. Na nakasalubong kita. Palabas ako ng pinto. Ikaw pabalik ka sa lungga mo. Tapos nagkatinginan tayo. Tumingin ka. Ngumite ka. And never will I forget that smile. Syempre nawirduhan ako. Kasi bakit ka tumingin at ngumite ng ganon parang ang creepy lang knowing na HINDI TAYO MAGKAKILALA. Haha. Pero pag naaalala ko. Ang galing. Nakakakilig ng very light. Sinimulan kong isipin yun nung time na napansin ko na sa araw araw na ginakwa ng Diyos na dadaan ako sa 9-2 at magbabadge in at out ako, eh makikita kitang tumitingin. Iba yung tingin. Hanggang sa uy. Narealize ko na may itsura yung nasa gilid sa reception no? Yan na yan yung sabi ko kay Dick. Hahaha. So ayun. Masaya ako pag nadaan sa 9-2. Kasi may tumitingin sakin na “cutiepie”. Alala mo? Yan lagi kong tawag sayo. So there. Nagkaron tayo ng chance na makapagchat. Work related pero sobrang di naman na need na ipagchat. Naalala mo?  Kasi ako yung ginawa mong replacement. Sa staff na magleleave. It wasn’t really a big deal for me. Kasi charging yun. Work means charging. Kaya it’s okay. Workaholic eh. So ayun. Nagchat ako sayo. Chinat kita. At ang saya saya ko nun. Sobrang saya ko nun. At alam ni Dick yun. Lahat ng yun. So dun nagsimula lahat. 

[juicebasic-blog]

Hello, Jeremy. Hello, Mahal.

Good day.

Hi! It’s me. Habyby. Habibiscus. Byyyy. Baby. Mahal. This is my second tumblr account. I made this just for you. I made this for you mahal. I made this for us. Kumbaga diary ng love story nating dalawa. Hindi May 3 yung una nating usap. Unang text natin yun. Kasi binigay ko yung number ko sayo nung araw na magsabay tayo pauweng Cavite. It was during the days na naguuwian ako  madalas sa amin sa Perpetual kasi my Lola’s dying. Paano nga ba nagsimula lahat ng to? 

[juicebasic-blog]

May 3, 2018. First text!

J: Ingat kit!

M: Sino po sila?

J: Hulaan mo. Hahaha

M: Ano to? May pahula hula ka pa dyan. Hahaha.

M: Nakauwe na ako. Ikaw, stranger? Haha.

J: Nakauwe na din. Odba 7:30 hahaha

M: Hahaha. 8:36 wag kang timang. Haha. Mag iisip isip ka na nyan. Hahaha.

[juicebasic-blog]

Love starts with a feeling and ends with a choice