k2tt2yd3wn7

[k2tt2yd3wn7]

İkimizde sönmüş bir yıldızdık sevgilim,ölmeye mahkum. Sonra girdik birbirimizin hayatına parlamaya başladık yine yavaş yavaş. Kendi ölümümüzü düşünmek yerine hep birbirimizi düşündük,bu yüzden parlamaya basladık belki de. Birimizin ölümü ikimizin ölümü olursa diye yaşıyorum sevgilim çünkü sen ölmek için fazla güzelsin.

[k2tt2yd3wn7]

Yağmur altında yürüyorlardı,birbirlerine karşılıklı besledikleri arzudan habersizdirler. Adam dayanamadı fısıldadı kadına istemsizce "İzin ver, yağan yağmurun altında öpeyim seni.Dudaklarımın ıslaklığı kıskandırsın dudaklarına sızan yağmur tanelerini." Kadın şaşırdı uzun zamandır arzuladığı adamın ağızından çıkanlar kalbini hızlandırdı dili tutuldu sanki. Adam yanıt kabul ettiği sessizliği uzaklastı kadından, kadın anladı sessizliğin güzel bir cevap olmadığını ne yaptığını kendi bile bilmeyerek öptü adamı. Normal bır öpücük degildi bu bir kavusmaydı ikisininde birbirine olan arzularını daha da fark ettiren bir kavusma. Uzun sure öylece durdular sonra geri çekildi kadın ama hala anlınları bir birine dayanmıs duruyordu sanki ayrılsalar hayatlarının sonuna geliceklermiş gibi. "Dudaklarınızın birleşmesi için yağmurun tanelerinin bizi kıskanması gerekiyorsa sel basın bu şehiri ama o sel bizi öldüresiye kadar kıskanmaya devam etsin yağmur taneleri bizi."dedi kadın. Sessizlik yine cevap oldu ikisi içinde ama bu sefer kötü bir cevap degildi sanki büyük kavusmadan önce gelen güzel sessizlikti.