İçim soğudu. Ne oldu tam olarak bilmiyorum ama bu hissi başka türlü anlatamıyorum. Sadece içim soğudu. Yani, içim şey oldu böyle, eksildi gibi oldu. Kendime dair umudum bir tık daha azaldı. Neden derseniz, ben de bilmiyorum. Üzüldüm, belli etmedim ama, çok üzüldüm..
Ben çok gülerdim, çok konuşur saatlerce aynı konudan bahsedebilirdim. Ama bir şeyler oldu sonra, gerçi bir şeyler hep oluyordu ama ben geç fark ettim işte, bazı konuları aşamadım, bazı şarkıları susturamadım, bazı cümleleri unutamadım ve kalbimi yaşanmışlıklardan arındıramadım. Birileri uzun uzun bir şeyler anlatıp durdu ama cevap veremedim hiçbirine...
Yani şimdi Tumblr'dan yazdıkları mı görüyorlar zannediyorlar abartıyor saçmalıyor böyle süper bir hayat sürmek istiyor ve ben zaten arkadaşlar 4,4'lük bir hayatım olsun demiyorum ki benimde azda olsa insanca yaşamaya hakkım var şimdi şey düşünecek buradakilerin çoğu yine en ufak zorlukta isyan ediyor abi yemin ediyorum alakası yok yaşadıklarım o kadar boktan ki bu yaşadıklarıma dağ dayanmaz...