kagithelva

[kagithelva]

Nefret ve mide bulantısı ne kadar kardeş duygular. Bazı mekanlar, bazı kokular, bazı yemekler, bağzı bağzı şiirler, hepsi.

[kagithelva]

Pamuk ipliğinden hayatımın kalan son ilmeğini hoyratça kestin ve savurup attın beni bir bakışla.

[kagithelva]

"narçiçeğim benim,dalsızım,kanatsız hayal rüzgârım ince içlenmelerle kıvrıla kıvrıla tenimde düğümlenen duygu çıkmazım. öpmesi gibi büyük suların engin kıyıları titreyerek tutkular köpükler içinde incitmeden tek bir kum taneni sürüklemeden çekileyim ömrünün ak örtüsü üzerinden usulcacık,saygılı derin kuyularına büyük yalnızlığın izler bırakarak geride yürek çarpıntılarından iyimser,kederli bir özge zaman arması gibi andıkça sevgiyle yalnızca sevgiyle ışıklanan. yanlış kıyılarda çırpınıyor bu yaşlı deniz bu ağır suyu bu ince kum kaldıramıyor..." / şükrü erbaş

[kagithelva]

Mona Roza, siyah güller, ak güller  Geyvenin gülleri ve beyaz yatak  Kanadı kırık kuş merhamet ister  Ah, senin yüzünden kana batacak  Mona Roza siyah güller, ak güller  Ulur aya karşı kirli çakallar  Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa  Mona Roza, bugün bende bir hal var  Yağmur iğri iğri düşer toprağa  Ulur aya karşı kirli çakallar  Açma pencereni perdeleri çek  Mona Roza seni görmemeliyim  Bir bakışın ölmem için yetecek  Anla Mona Roza, ben bir deliyim  Açma pencereni perdeleri çek...  Zeytin ağaçları söğüt gölgesi  Bende çıkar güneş aydınlığa  Bir nişan yüzüğü, bir kapı sesi  Seni hatırlatıyor her zaman bana  Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi  Zambaklar en ıssız yerlerde açar  Ve vardır her vahşi çiçekte gurur  Bir mumun ardında bekleyen rüzgar  Işıksız ruhumu sallar da durur  Zambaklar en ıssız yerlerde açar  Ellerin ellerin ve parmakların  Bir nar çiçeğini eziyor gibi  Ellerinden belli olur bir kadın  Denizin dibinde geziyor gibi  Ellerin ellerin ve parmakların  Zaman ne de çabuk geçiyor Mona  Saat onikidir söndü lambalar  Uyu da turnalar girsin rüyana  Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar  Zaman ne de çabuk geçiyor Mona  Akşamları gelir incir kuşları  Konar bahçenin incirlerine  Kiminin rengi ak, kimisi sarı  Ahhh! beni vursalar bir kuş yerine  Akşamları gelir incir kuşları  Ki ben Mona Roza bulurum seni  İncir kuşlarının bakışlarında  Hayatla doldurur bu boş yelkeni  O masum bakışlar su kenarında  Ki ben Mona Roza bulurum seni  Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza  Henüz dinlemedin benden türküler  Benim aşkım sığmaz öyle her saza  En güzel şarkıyı bir kurşun söyler  Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza  Artık inan bana muhacir kızı  Dinle ve kabul et itirafımı  Bir soğuk, bir garip, bir mavi sızı  Alev alev sardı her tarafımı  Artık inan bana muhacir kızı  Yağmurlardan sonra büyürmüş başak  Meyvalar sabırla olgunlaşırmış  Bir gün gözlerimin ta içine bak  Anlarsın ölüler niçin yaşarmış  Yağmurlardan sonra büyürmüş başak  Altın bilezikler o kokulu ten  Cevap versin bu kanlı kuş tüyüne  Bir tüy ki can verir bir gülümsesen  Bir tüy ki kapalı gece ve güne  Altın bilezikler o kokulu ten  Mona Roza siyah güller, ak güller  Geyve'nin gülleri ve beyaz yatak  Kanadı kırık kuş merhamet ister  Aaahhh! senin yüzünden kana batacak!  Mona Roza siyah güller, ak güller 

/Sezai Karakoç

[kagithelva]

Albümün adı olan 'Düğün ve Cenaze'ye cuk diye oturan, vokalde Işın Karaca, Şebnem Ferah, Özkan Uğur'un olduğu tam "tırlatmaya az kaldı doktorum nerde" şarkısı. Bi yandan ağlarken bi yandan kahkahalarla gülmek isteyen dengesiz ruh hallerine bukadar uyan başka bir şarkı olamazdı Sezen, ah Sezen.

[kagithelva]

'Ağladıkça ağladıkça, bozkırlar yeşerecek Görecek göreceksin, ağladıkça ağladıkça Güneşi tutacağız, görecek göreceksin'

[kagithelva]

'ben ağlardım şehirler geçerdi penceremden,

sesinde yağmurlar olan bir yalnızlıkta

saçlarımı okşardı yabancı gölgelerden

içinde hüzünlerle oyalandığım oda..'

[kagithelva]

"Yâ Nebî, şu hâlime bak! Nasıl ki bağrı yanar, gün kızınca, sahranın; Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın! Harîm-i pâkine can atmak istedim durdum; Gerildi karşıma yıllarca ailem, yurdum. “Tahammül et!" dediler... Hangi bir zamana kadar? Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var! Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak; Önümde durmadı artık, ne hânümân, ne ocak... Yıkıldı hepsi... Ben aştım diyâr-ı Sûdân'ı, Üç ay "Tihâme!" deyip çiğnedim beyabanı. Kemiklerim bile yanmıştı belki sahrada; Yetişmeseydin eğer, yâ Muhammed, imdada: Eserdi kumda yüzerken serin serin nefesin; Akar sular gibi çağlardı her tarafta sesin! İrâdem olduğu gündür senin irâdene ram, Bir ân için bana yollarda durmak oldu haram. Bütün heyâkil-i hilkatle hasbıhâl ettim; Leyâle derdimi döktüm, cibâli söylettim! Yanıp tutuşmadan aylarca yummadım gözümü... Nücûma sor ki bu kirpikler uyku görmüş mü? Azâb-ı hecrine katlandım elli üç senedir... Sonunda alnıma çarpan bu zâlim örtü nedir? Beş altı sineyi hicran içinde inleterek, Çıkan yüreklere hüsran mı, merhamet mi gerek? Demir nikaabını kaldır mezâr-ı pâkinden; Bu hasta ruhumu artık ayırma hâkinden! Nedir o meş'ale? Nurun mu? Yâ Resûlallâh!... " / Mehmet Akif Ersoy

[kagithelva]

'Benim payıma düşen, bir perde asılmasının benden aldığı gökyüzüdür, benim payıma düşen, terk edilmiş merdivenlerden inmektir ve ulaşmaktır bir şeylere çürüyüşte ve gurbette,  benim payıma düşen anılar bahçesinde hüzünlü bir gezintidir.' / Füruğ Ferruhzad

[kagithelva]

12 angry men / Sidney Lumet

Senaryosu zekice kurgulanmış ve zihni daima dinamik tutup seyirciyi düşündürdüğü için sevilesi film. Belki bir tiyatro oyunu gibi seyirciyi içine alıp, kendilerini jüri üyelerinin yerine koydurtmayı başarabildiği için ya da tek mekan filmi olmasına karşın gerek kamera hareketleri, gerek açıları bakımından gayet başarılı olması sebebiyle bir başyapıt niteliği taşır.

[kagithelva]

her gece uyumadan bir doz alınması gereken şarkıdır kendisi.

[kagithelva]

[kagithelva]

Unutulmuş bir yaz için

' anımsa bizim unutulmuş bir yazımız vardı kıyısından çocukların dokunarak geçtiği yaz kirli denizlerin körfezine çekildi biten o yaz mıydı düşün istersen bir taşra melankolisine kaptır kendini -şimdi anımsanması gereken birşeyler vardır bir çığlık kadar sessizlik de anımsanır hoyrat sevinçlerle sularında yüzülen olağan duygularla yüreği örten bir aştan geriye suskunluk kalır- yazdan ne kaldı sana yazdan ne kaldı birkaç dize ölü ozanların gezindiği kimsesiz romanlara sığınan yürek ağrısı denizle aranızda ortak dil gibi usulca çoğalan yaz kederleri -her zaman paylaşılan duygular vardır yeri gelince ölümler de paylaşılır bölüşmek bir ölümü dostluğu ve şiiri benzemez beyaz evlerden mavi sulara aynı pencereden iki yabancı gibi bakmaya- ..' / Haydar Ergülen

[kagithelva]

"Ben oysa herkes gibi herkesin ortasında burada, bu istasyonda, bu siyah paltolu casusun eşliğinde en okunaklı çehremle bekliyorum.."

/ İsmet Özel

[kagithelva]

  yemyeşil limon ağaçlarıyla dolu bir bahçe. ve o bahçenin iki farklı tarafı.

bir tarafta yeni taşındığı evinin etrafını yüksek duvarlarla çevirip, tüm güvenlik önlemlerini almayı yeterli görmeden limon bahçesine göz diken İsrail savunma bakanı, diğer tarafta ise tek geçim kaynağı babasından yadigar kalan, dostu olan 40 yıllık limon ağaçlarını kestirmemenin micadelesini veren Filistinli Salma.. 

Esasen apolitik bir duruş sergileyen filmde, Filistin’lilerin kendi topraklarında çektikleri hiç yansıtılmamış olsa da tema biraz irdelenince İsrail’lilerin, Filistin’lilerle beraber yaşamaya sıcak bakıyormuş imajının altında, kendi istekleri doğrultusunda olmayan herşeye diretmekten çekinmeyecekleri sonucu çıkıyor. -amma karışık cümle oldu!-

malesef ki limon ağacı simgesel olarak barışı temsil etse de, o limon ağaçları kesilince Salma’nın da zaten kırık olan dalları onlarla kesilecektir.

[kagithelva]

ben anlatamıyorum, sen anlat benim yerime lena..

susmak ağır gelse de, kalbin dolup dolup taşsa da hayata karşı bir duruş belirlemek, tüm sözlerini dişlerini çiğnercesine çiğneyip yutmak gerekiyormuş..

ben susayım ama sen hep söyle lena! benim susmama inat susma, anlat ..

[kagithelva]

"ben bir gemiciyim ki uykulu hatt-ı üstüva denizlerini  geniş ananas yaprağı kayıklarımla dolaşmak emelindeyim ve bir yağmur duasından sonra bereket sularına ulaşmak emelindeyim ben bir bezirganım ki dokunmuş bir metre basmam bile yok komşulara üzüm için söz verdim halbuki bahçemde  bir tek asmam bile yok ve ben güneşli bir şehrin satıcısıyım ki sayısız hünerlerimi unuttum ve adımı çağıran müşterileri  işsiz kaldığım zamanki arkadaşlarımla taşa tuttum"

  bezirgân / Salâh Birsel