karaalioglu

[karaalioglu]

Yine sensizlikle dolu bir masadayım, Artık rakı bile eşlik etmekten yoruldu bana.
Gözlerim uzaklarda arıyorken seni, çıkarıyorum yakın gözlüklerimi, uzak gözlüklerimi arıyorum yanına gelebilmek için…
Bugün çok İçmiycem, önce arkama yaslanıp seninle mutsuzluğumla mutlu olucam, sonra derin bir nefes alıp, ya mutlu olsaydık hayaliyle tebessüm edicem bana yazılmış olan kadere...
Günaydınım. 
Akşam güneşim.
Sarhoşluğum.
Rakı ne çok yakışırdı eline, sarhoş ederdi endamın beni. Gözlerin gülerdi gamzelerinde, Allah’a yalvarırdım beni korumasın senden diye, sana kulluk etmeyi severdim. 
Yalın cümleler kuruyorum rüyalarımda, yeni yeni okumayı söküyorum gözlerinde.
Her hece birbirini takip etsin istiyorum, olmuyor. 
Baş ucumda her an bitecek bir şarkı, gözyaşları ile besliyorum bana bıraktığın begonvilleri, gözün arkada kalmasın… Karaalioğlu

[karaalioglu]

Azrailin gülüşünün ardından bir güneş doğuyor, biraz sisli, biraz puslu, güzelliği saklı. Sonra, beni esir alan bir kadın kokusu sarıyor etrafımı, her içime çektiğimde bana gündüz düşleri gösteren. Aptal cesaretimle sen giderken sana söyleyemediklerimi çıkarıyorum çakmak cebimden, derin bir nefes çekiyorum üzerime sinmiş kokundan, başım dönüyor, ayakta durmak zor. Sana sarhoşluklara sığınıyorum ellerim titriyor, dilim dönmüyor, herşey apaçık. sensiz, sahipsiz kelimlerimi doldurduğum rengarenk kelime balonları, renksiz sonbaharın üzerine çizilmiş bir gök kusağını andırıyor sanki. Olmuyor, anlatamıyorum, ayık kafayla aşık oluyorken sana, senin güzelliğini anlatacak hersey kadehimde gizli. Herşey şaşkın, arılar bal kokusunu saçlarında arıyor, akrep yelkovan anlamsız birbirini kovalıyor, gölgem beni takip etmiyor artık. seni yaşamak hep soluksuz, hep tane tane ve noktası eksik... Ne güzel yazdın elyazınla kaderimi. Karaalioğlu

[karaalioglu]

Bazen gökyüzüne küçük küçük daireler çiziyorum, bazen de gökyüzüne tavan yaparım. Bazen de Bulutları bırakırım özgürlüğüne. Toprakla konuşurum, uçurtmaları karadan uçururum, güneşi soğuttuğum da doğrudur.
Çocukken öğrendim bunları yapmayı.
Babam her sabah para koyardı yastığımın altına, uyanır uyanmaz ilk ona bakardım. Annem anlardı mutluluğumdan, tembihlerdi ‘para biriktir oğlum’ derdi. Biriktirmezdim. Rüyalar satın alırdım, hayallerimi bozup bozup yeniden kurardım. İşte orda öğrendim ben bunları yapmayı. Cennetin bahçelerine daldım mesela geçen, elmalar yedim, erikler doldurdum ceplerime. Sevdiğim kız için kiraz topladım küpe yapar diye. Büyümek istemiyorum ben tanrım, ben de senin gibi uçmak istiyorum. Kuşlarla yarışmak istiyorum. 
Denizleri boyamak istiyorum gönlümce.
Büyümek istemiyorum ben tanrım.
Annem sepetle ekmek salsın istiyorum, iki taş arası attığım gol 'den sonra sevdiğim futbolcunun adını bağırmak istiyorum. 
Ama biliyorum bende büyüycem babam gibi ve sonra beni de alacaksın yanına. 
Şimdilerde otuz yaşındayım, her sabah uyanınca uzayan sakalımı kaşıyorum, aynada baktığımda seyrekleşen saçlarımı düzeltiyorum. 
Tanrım ben hala gökyüzüne küçük daireler çiziyorum. Karaalioğlu

[karaalioglu]

Bazen gökyüzüne küçük küçük daireler çiziyorum, bazen de gökyüzüne tavan yaparım. Bazen de Bulutları bırakırım özgürlüğüne. Toprakla konuşurum, uçurtmaları karadan uçururum, güneşi soğuttuğum da doğrudur.
Çocukken öğrendim bunları yapmayı.
Babam her sabah para koyardı yastığımın altına, uyanır uyanmaz ilk ona bakardım. Annem anlardı mutluluğumdan, tembihlerdi ‘para biriktir oğlum’ derdi. Biriktirmezdim. Rüyalar satın alırdım, hayallerimi bozup bozup yeniden kurardım. İşte orda öğrendim ben bunları yapmayı. Cennetin bahçelerine daldım mesela geçen, elmalar yedim, erikler doldurdum ceplerime. Sevdiğim kız için kiraz topladım küpe yapar diye. Büyümek istemiyorum ben tanrım, ben de senin gibi uçmak istiyorum. Kuşlarla yarışmak istiyorum. 
Denizleri boyamak istiyorum gönlümce.
Büyümek istemiyorum ben tanrım.
Annem sepetle ekmek salsın istiyorum, iki taş arası attığım gol 'den sonra sevdiğim futbolcunun adını bağırmak istiyorum. 
Ama biliyorum bende büyüycem babam gibi ve sonra beni de alacaksın yanına. 
Şimdilerde otuz yaşındayım, her sabah uyanınca uzayan sakalımı kaşıyorum, aynada baktığımda seyrekleşen saçlarımı düzeltiyorum. 
Tanrım ben hala gökyüzüne küçük daireler çiziyorum. Karaalioğlu

[karaalioglu]

Ben gitmeyi on beş yaşında öğrendim, 
ve giden insanları izlemeyi çok sevdim.
insan en çok kendisinden gidermiş, bunu da sonradan öğrendim,
bir çok şeyi sonradan öğrendiğim gibi.
gitmeyi huy eden kadınları sevdim.
güzel saçları oldukları için onlara teşekkür ettim.
güzel güldükleri için sarhoş oldum.
gitmeleri gerekiyordu, gittiler. 
kalabalıklardan kaçtım, en dik yokuşları tek nefes çıktım.
beni anlamadılar.
beni anlamıyordum.
hiç gitmediğim uzakları özledim,
hiç bilmediğim bir denize bakıp duruyorum.
bir şeyler anlatıyorlar, bir şeyler susuyorum.
bir gündüz uykusuna geç açıyorum gözlerimi,
gözlerimde geçmişe geç kalmış uykusuzluğum,
geçmiş, gelecekten güzel.
Belki de ayıp ediyorum kendime,
hayat sadece hayattır,
bunu da sonradan öğreneceğim biliyorum. Karaalioğlu

[karaalioglu]

Gönlümün meyhanesinde gördüm onu. 
Oturur musun karşıma dedim, oturdu.
Böyle saçları vardı, en kumralından güneş gördümü sarıya dönen. 
Uçları kırık, zayıf, yorgun. 
Toplarmısın saçlarını dedim, yüzünü göreyim, topladı. 
Yüzünü gördüğümde bildiğim her şeyi unuttum. 
Yüzü yüzüme gülüyordu, 
Yüzüm yüzüne. 
Konuşacak çok şey vardı, 
Olunacak çok sarhoşluk. 
Bu zamana kadar neredeydin dedim? 
Çok susadım, rakı içmeyecek miyiz dedi. 
Bir duble rakı ona koydum, 
Bir duble de bana. 
Rakı, kavunu çağırdı masaya, kavun peyniri…
İlk yudumunu büyük diğer yudumlarını küçük, küçük içiyordu rakısından. 
Arada çatalı ile biraz kavun, biraz peynir bölüp bana yediriyordu. 
Neden içmiyorsun dedi.
Bu bir rüya, değil mi? diye sordum.
İçkisini masaya bıraktı, evet dedi. 
Yanıma oturdu, saçlarını açtı. 
Deniz kokusu getirmişti yanında. 
Önce derin bir nefes çektim içime saçlarından, tıka basa doldurdum içime, 
Hemen gitmek zorundamısın dedim.
Yine geleceğim dedi. 
Sarhoşluklarım senindir dedim. 
Gitti. 
Sabah annem uyandırdı, kalk işe geç kaldın dedi, güldüm. Karaalioğlu

[karaalioglu]

Kaderimizi yazan kalemin bir silgisi olmalı. Ben çizmedim bu gökkuşağını, Benim renklerim değil bunlar. Kapılar kapanıyor üzerime bir bir Unutmakla uyumak arası umutlarımı görüyorum çaresizliğimde, Nerdeyim, nasılım bilemiyorum. Uzaktan izliyorum kendimi, sarhoşum. Özlemlerim var, sensizliğim var, Kırılmış kanatlarım. Dokunamadığım yanaklarını seviyorum gözlerimle. Bir efkara uyanıyor sabahlar, Akşamları bağlamış karanlık. Yağmur düşüyor içimdeki mevsimlere, Toprak kokuyor her damlada, Mevsim sonbahar, aylardan eylül. Şimdilerde uzandığım sensizliğimde, Ne güzel izliyorum seni bir bilsen, Ne güzelsin benim olmayışınla. Mesela sen ne zaman gülsen rakım beyazlar benim, Akşam ezanları susar, Çocuklar uçurtmalar uçurur güneşe Adın ne zaman geçse bi cümle içerisinde Cümleler maksadını aşar, Allaha şirk koşar, günahkar olurum. Ben çok şey bilmem bu hayatta, Karanlıkta yürüyemem mesela, Şarkı söyleyemem, Güzel yemekler yapamam sana. Ben bir içki içmesini bilirim, Bir de seni sevmesini. Benim seni sevmek için sana ihtiyacım yok, bilirsin.

Karaalioğlu

[karaalioglu]

Unutmak istiyorum kendimi, 
şu etrafımda olan biteni. 
Şu kış'ı, şu baharları, şu yaz'ı, şu yorgun koşuşturmayı.
-Unutmaya çalıştığın şeyleri unutmaya çalışarak unutamazsın, diyor kafamın içinde birileri. 
Birileri konuşuyor kafamın içinde. Kafamın içinde birileri koşuyor, kendine yetişmek isteyip, kendinden kaçan adımlarla, yetişemiyorum…
Kaçmak istiyorum kendime yetmezliğimden, 
Bir deniz kenarına oturmak istiyorum mesela, deniz'e bakmak hiçbir şey yapmadan. 
Bileklerime kadar deniz'e girip yalın ayak, yorgunluklarımı görmek istiyorum ayaklarımda. 
Acaba balıklarda göç eder mi uzaklara?
Veya sevdiğine kavuşamayan bir balık var mıdır?
Belki de vardır kim bilir?
İşte ben öyle… 
Devam… Karaalioğlu

[karaalioglu]

Benim onu sevmemin nasıl bir mucize olduğunu bilmiyor. Belki de sıradan ve vasıfsız bir şey gibi görüyor bunu. O da haklı. Neredeyse tanıyan herkes sevmiş onu. Farklı boyutlarda elbet. Ama bir şekilde sevmiş. Zaten onu birazcık tanıyan birinin kayıtsız kalması, sıradan biri gibi davranması mümkün değil. Fakat ben ne yapabilirim? Anlatamıyorum. Anlatamamamın sıkıntısı içimdeki telaşı kat be kat artırıyor… Seni en çok ben seviyorum desem, en başka ben seviyorum ve en başta, herkesten çok, en çok, en… Ne en? İçimden geçenleri bilse koşup boynuma sarılır. Oysa sadece anlatabildiğim kadarını biliyor. Anlatabildiğim kadarını.. Anlatabildiğim kadarıyla ne yapılabilir? Birer çay içilebilir belki. Ali Lidar

[karaalioglu]

- "...bir insan pencereyi açıp sokağa atlayabilir. Ama hiç kimse pencereyi açıp, "Bana acıyın" diye bağıramaz. #emrahserbes

[karaalioglu]

Bağırmayacaktın anton, artık ağzının yerini biliyorum.

[karaalioglu]

- O böyle kolalı, ütülü bir adam istiyor. Ben de akşam vakitleri meyhaneleri seviyorum. Deniz kıyısında sandalda balık kızartanları seviyorum. Sarhoşladım mı şarkı söylemeye, bayram yerlerinde cambaz seyretmeye bayılıyorum. Istasyonlarda sırt üstü yatıp trenleri seyretmeye bayılıyorum. #sadrialışık

[karaalioglu]

- Geceleri koynuna girdiğim iddia olunan kadın ile aynı yatakta yatmazdık. Başlangıçta iki figuran olarak bir araya getirildiğimizde, birbirlerini yeni tanıyan kişiler olarak, karşılıklı kibardık. O daha kibardı ve hikâyeyi kibarca terk ediyordu. #ilhamialgör

[karaalioglu]

- Genç de olunca, kendine kıymak ne kolay oluyor elbet, şimdi şöyle bir düşünüyorum da. Can ne kıymetsiz, ne ucuz oluyor gençken. Ama güçsüzdüm, orası muhakkak. Hiçbir şeye bağlanacak gücü kalmayanlar bağımlı olurlar bir şeylere, ben öyle oldum. İçkiyle ve kadınla dövdüm durdum ruhumu senelerce. #MahirÜnsalEriş

[karaalioglu]

- Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar. Kimseye anlatılamaz bu dertler, çünkü herkes bunlara nadir ve acayip şeyler gözüyle bakarlar. Biri çıkar da bunları söyler ya da yazarsa, insanlar, yürürlükteki inançlara ve kendi akıllarına göre hem saygılı hem de alaycı bir gülüşle dinlerler bunları. Çünkü henüz çaresi de, devası da yoktur bu dertlerin. Tek ilâç şarap yardımıyla unutmaktır; afyonun ve uyuşturucu maddelerin sağladığı sahte uykudur. Ama ne yazık ki bu tür devaların da etkileri geçicidir, acıyı kesecekleri yerde çok geçmeden daha şiddetlendirirler. Sadık Hidayet | Kör Baykuş

[karaalioglu]

- “Yaşa, işe, güce, itibara en ufak hürmeti olmayan bu acıya aşk acısı diyorlar. Kolay kolay geçmiyor, geçtiğinde de sen geçmiş olduğunu bile fark etmiyorsun. Çok sevdiğin bir şeye benzeyen, ama o olmadığında da bal gibi bildiğin bir tat; acı, buruk,portakala benzeyecek nerdeyse, değil ama işte. Hani kelime çok havalı olmasa, “kekre” diyeceğim. İstediğin kadar yutkun, üstüne istediğini ye, iç; geçmiyor, genzinden aşağı yuvarlanıp gitmiyor. Ne yediğinden anlıyorsun ne içtiğinden. Allah belasını versin.” Mahir Ünsal Eriş / Olduğu Kadar Güzeldik #MahirÜnsalEriş

[karaalioglu]

Duru : Dünyanın en şık halteri... Ömer : Hüznümün üzerine ağırlık koymam lazım, di mi ama? Yani vakitsiz bir gözyaşı olmasın diye muhtelif duygularımıza kas yapıyoruz. Duru : Sen çok acayipsin ya... Ömer : Ben şahin görünümlü serçe gibiyim yani peugeot motorlu vosvos gibi... İçim dışıma uymuyor ama her yere beraber gidiyoruz, hatta seni bile aynı anda seviyoruz.