karahindibagil

[karahindibagil]

DİLSİZ GÖZ

Kedimin gözünün içine bakıp gelen ağlama hissi yaşarmaktan yosun tutmuş gözlerimi bu aralar pek bırakmıyor. Onun dili yok ki derdini anlatsın , benimde mecalim yok ki dilim yetedursun. Uzun uzun o bana bakıyor ben ona . Ne arıyorsun benim içimde de bakıyorsun gözlerime dik dik . Ben sadece dinleyen bir çift göz arıyorum. Sen ne arıyorsun ?

[karahindibagil]

EL ATINA BİNEN TEZ İNER , SOKMA AKIL 7 ADIM GİDER  BACIM

[karahindibagil]

ÜSTÜM HAVALI AMA CÜZDANIM YAMALI

Şimdi bu ne biçim başlık anasını diye insan içinden bi geçiriyor.  Çok düşünmeye gerek yok hepimiz aslında bu durumdayız. Üstümüze giyindiğimiz kıyafetler , göt  cebimizde soktuğumuz telefonlar , kolumuza taktığımız çantalar , ayaklarımızı uçuran ayakkabılar . HEPSİ MARKA .

 Kendimi koronayı atlattıktan sonra Ümraniye’de bi AVM’nin kafesinde sırtımı kafedeki insanlara dönüp, yüzümü işlek caddeye çevirerek oturttum.10 gündür gördüğüm tek şey telefonumdaki pixel pixel görüntülerle konuştuğum insanlar. Bazen insanın kendisinin nerede olduğunu görebilmesi için , içinde nefes almaya çalışıp barındığı Dünya’ya bakması gerekiyor. Ben nerede yaşıyorum , nerede büyüyorum ? Ben şu an burada kahve içerken aynı sosyal çevrede yaşadığım iki ayaklı organizmalar ne yapıyor yahu ? Ben ileride miyim , geride miyim ? Ben neresindeyim bu insanlığın ? İnsanlığın neresinde olduğumu hala çok bulamadım açıkcası. İlla bi yerinde olmam gerekiyor mu orasıda çok ayrı felsefe sonra gireriz oraya. 

Ümraniye’nin 2021 Mart ayındaki toplumsal yaşayışı şöyle. Alevi , Sünni , Suriyeli , Kürt , Laz ,Çerkes , ırklarının hepsini barındıran , orta gelirli muhafazakar kesimin yaşadığı güzide bir ilçemiz olur ümraniye. Öyle çok janti arabalar , zengin iş adamları , para yiyici zengin gençlik çok yoktur buralarda. 

Oturdum başladım insanları izlemeye. Herkes yürüyen tekstil marka iş birlikçileri olmuş . Ümraniye meydanı marka defilelerinden fırlamış , akıllarında ay sonu ekstrelerini düşünerek podyumda yürüyen insan bolluğu yaşıyor . 

 İnsanlar ilk Nike ayakkabıyı neden aldı. Marka olduğu için mi ? Ki inanın  o zamanlar daha duyulmamıştı bile ismi . Rahat olduğu için , can yakmadığı için satın alma gereği duydular . Şimdi insanlar imitasyon ayakkabıları , ayakları nasır tutması pahasına giyip giyip koşar oldu etrafta. 

İnsanları da markalaştırdık. Gucci , Prada , Hermes , Hugo Boss giyenleri  3. nesil kahvecilere , Nike, Puma , Adidas  giyenleri 2. nesil kahvecilere , Kinetix , jump ve markası gözükmeyen ayakkabıları giyenleri çay bahçelerine oturttuk . Daha doğrusu oralara layık gördük.

Herşeyin bir rajonu oldu . Güzel bi resturantta yemek yiyeceksek , Ayakkabımız çantamız kıyafetimizin markasına göre o skalada mekan seçer olduk.

’’ - Bu kombin bu mekana gitmez ben en iyisi gelmiyim kanka ‘’ diye kaç kere mekanın kapısından döndük kimimiz.  Bir ayakkabıya , kıyafete , çantaya bilmem ne kaç bin dolar veremeyenlerin Vaniköy sahilde boğaz manzaralı resturantta cam kenarında yemek yeme keyfini çıkarmasını küçümseyici gözlerle izledik. İçimizden ‘’Allah bilir burada yemek yiyebilmek için kaç aydır para biriktiriyordur ?’’ diye geçirdik. 

Ben şu mantığı oturtamadım. Biri şu soruma cevap versin allasen. 90 TL’ye Kinetix ayakkabı almak varken bu başka markada olabilir burda bahsetmek istediğim  segment farkı ona odaklanın  , -ki tabanı ortopedik , ayakkabı markasının kendi içerisinde kendine has rahatlık iddaları da mevcut - neden 90 TL değerindeki  Nike imitasyon , tabanı kartondan yapılmış , silikon tabancası ile kumaş ve taban birbirine  yapıştırılmış ama amblemi  taa 500 metre ötelerden gözükebilen , sağlığına zararlıyım beni giyersen ayağının ağzına sıçar her yerden vururum diye bas bas bağıran ayakkabıyı alıyoruz. 

Kendi kafamda belirlediğim cevap şu ; Kendimizi o kadar değersiz hissediyoruz ki , önemli insan değerini görebilmek için markaları giydiğimizde onların borsa piyasasındaki gördüğü değerleri , o saygı ,arz edilen insan olmak istiyoruz. Peki insan kendisine bedenine eziyet çektirirken doğurduğu saygısızlığı neden başkasından görmek için bu kadar nasırlara göğüs gerer ki . O nasırların sızlamalarına değer mi cidden.

Ne oldu da götünde giydiği donun bile üst kesim marka olmasına dikkat eden ve donunu göstermekten çekinmeyen insanlara saygı arttı da , cebindeki para ile  aylık geçinebilme analizini becerebilen analitik zekalı insanları aşağı görür olduk. Neyse kesin bunlarda İsrail’in oyunudur. Gelecekte tüm sorularıma cevap bulup , sinirimi isyanımı dindirmek dileğiyle

-12.03.2021 Ümraniye

[karahindibagil]

%1′lik değişim loading...

Ya o değil de şaka maka harbi açtım lan bloğu. Yazıyorum da birşeyler .Kaç gündür korona muhabbetine malak gibi yatıyorum. Kaba etim nasır tutmuştu. Bide 1 haftadır bu yatışların pişmanlığı vardı tabi üstümde. Bugün kendi hayatında ufakta olsa bir değişiklik yaptın be garanhidi. Tüm 1 haftanın pişmanlığı ufacık birşeyle uçtu gitti. %1′lik değişimden başladın. Helal kız sana  . Hadi rastgele .

[karahindibagil]

Evrende Duyar Salınım Gazı

Aklıma , otobüste arkamda 5 li koltukta oturan tinerci tayf genç beni sözlü ve fiziksel olarak taciz ederken dikiz aynasında beni yalvarır bakışlarımı görmesine rağmen sesini çıkarmayan muavinle sohbetine devam eden , daha sonrada ben çığlık atıp ağlamaya başlayınca  pişkin pişkin ‘’ben seni aynadan izliyordum yae korkma bak indiler ‘’  diyen angutta şu an acaba ‘’Kadınlar çiçektir ,kadınlar gününüz kutlu olsun diye duyar kasıp evrene günlük şovunu yapıyor mudur acaba ? 

[karahindibagil]

Gece Gelen Ölüm Paniği

Ya niye böyle geceleri ölümü düşünüp kendime eziyet ediyorum.  Hayır neyin derdi bu . Bir ölüm haberi alayım hemen bir kurgu, hemen bi empati yapma çabası. Vücuduma zararlı ne varsa sokmamaya çalışıyorum. Ama şunu bi ruhuma işleyemedim. Şu an varsın , yaşıyorsun , yaşıyorlar !  Ölümün provası yapmaktan vazgeç artık çakal carlos . Kime ne yararı var bunun , hayır ağlamak istiyorsan çok dolmuşsan git suda doğum yapan kadınların videosunu izle. Bir aile kurmanın verdiği duygusallıkta ağla , yeni bir yaşama başlangıç veren  tohumlarını eken o anne ve babanın fidanı gördükleri anda yüzlerinde oluşan şaşkın duygu karmaşasın olduğu ana ,o sahneye kendini  koy öyle ağla. Sonra anne olma hayaliyle mis gibi uyursun . Biraz tebessümle , karnını tutarak yum gözünü vur kafanı yastığa . Kaç yılını böyle geçirdin. Bir ölüm haberinde , depremde , yangında , salgında hep sevdiklerini kaybettiğini hayal ettin . Sümkürerek uyudun , sabah antipatik başladın tüm o sabahlara . Birgün gelecek zaten ölüm. Ama sen tadıcaksın belki bu acıyı sevdiklerinden önce ama onlar. Başkan’ın dediği gibi ‘’zamanı gelince bakarız çakal carlos ‘’. Yorma artık bu güzel gönlünü. Elini kalbine koy ve teşekkür et . Bugünde attın 9-8′lik sağolasın. 

[karahindibagil]

Cennet hazır mı ?

Benim için, annem için, babam için. Ben ne kadar hazırım gerçekle yüzleşmek için. Ben ne kadar hazırım zamanla yüzleşmek için . Ne zaman insan hazır olur buna ? Bunun bir kriteri , eşik noktası var mı ?  Hazırlandığımız bir sınav gibi mi bu , tüm konuları yetiştirince, bitirince   verilicek notumuz. Hazırlığı atlayıp ‘’tamam’’ mı olacağız acıya. Hangi kurşun geçirmez yelek göğsümü delen bu acıya siper olabilecek.  Cennet ! merhamet varsa sınırlarında , lütfen ne benim için ne annem ne de babam için bir süre hazır olma lütfen. Çünkü ,ben ne Yeleği örmeyi bitirebildim daha ne de önümdeki konuları ayırabildim içimdeki çocuğu besleyebilmek için. Hazır olma lütfen , ben hala annesinin elini pazarda hiç bırakmayan bir çocuğum , anlık annemi kaybedince sırtımdan akan bir damla ter hala sıcak , kurumadı daha . Hazır olma lütfen , çünkü babam odama uyuyup uyumadığımı kontrol etmeye geldiğinde hala uyumuş numarası yapan peluş ayısına sarılan çocuğum hala . Hazır olma lütfen Cennet . Çünkü ben hiç hazır değilim .