keeplouking

[keeplouking]

[keeplouking]

Carolyn

[keeplouking]

c o f f e e

b r e a k

.

Pic & concept: @keep__louking

[keeplouking]

Analogue 🤎

Pic by @keep__louking.

[keeplouking]

“Misschien zijn sommige mensen ook gewoon niet gemaakt om voor eeuwig in je leven te blijven. Misschien passeren sommigen gewoon. Alsof ze langs komen om je iets te brengen: een geschenk, een zegen, een les die we moesten leren. Dat is waarom ze er zijn.”

—

[keeplouking]

“Ik hoop dat je geneest van de dingen waar je niet over spreekt.”

—

[keeplouking]

Is het beter om rotsvast overtuigd te zijn van je succes en niet succesvol te zijn, dan succesvol te zijn en niet zelfzeker te kunnen zijn?

[keeplouking]

“Heb nooit spijt van de liefde die je aan iemand hebt gegeven, ze hadden het op dat moment waarschijnlijk nodig”

[keeplouking]

“are you afraid to fall in love?”

i’m afraid of being the only one who falls

[keeplouking]

Dit is het soort verlies dat in uw kleren blijft hangen

[keeplouking]

“Kom we stelen een campervan en rijden naar Zuid-Spanje”

-Kafé België

[keeplouking]

't verbaasde je met hoe veel je weg kon komen als je het bracht met een lach. je zei: "ik zou het niet erg vinden om nu te sterven" en je lachte. je zei: "ik haat mijn lichaam alleen maar meer sinds ik me gerealiseerd heb dat het langer duurt voor hij klaarkomt als hij mijn naakte lichaam in daglicht ziet," en je lachte. of je nu zei dat je eten te zout was of je legde je donkerste, lelijkste gedachten op tafel, het maakte niet uit, zolang je maar lachte.

je lacht niet meer nu. je praat niet meer ook. je zwijgt in alle talen, verzint excuses als iemand je vraagt wat er is, omdat je jezelf niet meer lijkt. je krijgt niet over je lippen dat je alleen maar leegte ziet als je jezelf in de ogen kijkt. alsof je rechtstreeks in het dal kijkt waar je terug ingesukkeld bent en je denkt: "hier zijn we weer." je denkt: "honey, i'm home."

[keeplouking]

Ik wou dat ik met mijn gevoelens aan tafel kon gaan zitten. Dat ik ze kon vragen wie ze waren en wat ze kwamen doen. Waarom ze zo plots binnengewandeld zijn en wie hen tot bij mij heeft gebracht. Dan kon ik ze vragen hoe lang ze gingen blijven en of ik iets kon doen. Ik zou op z'n minst bij ze kunnen zitten tot ze terug weggingen. Misschien zou ik ze dan beginnen herkennen na een tijd en zou ik ze niet steeds dezelfde vragen moeten stellen. Misschien zou ik sommige van hen een kamer kunnen geven, omdat ik weet dat ze er zullen zijn voor een tijdje. En met een beetje geluk is dat geluk.

[keeplouking]

Kom, stort uw hart uit in mijn schoot, ik beloof u dat ik niet zal reageren. Leg uw lasten op mijn schouders en ik beloof u dat ik ze niet zal dragen. Laat uw tranen de vrije loop; 'k zal ze niet drogen. Schreeuw de longen uit uw lijf, kots uw pijn uit en verdrink in zelfmedelijden, ik zal niet kijken. We hoeven niet te praten en de stilte moet niet spreken voor ons, maar ik beloof dat ik er zal zijn voor u en dat mijn aanwezigheid geen greintje verlichting zal brengen.

[keeplouking]

Ceramics. pic by @keep__louking

#pottery

[keeplouking]

moments

[keeplouking]