kendikendimihapsettim

[kendikendimihapsettim]

Ben kendimden nefret ediyorum. Dışarıdan korkuyorum. İnsanlarla iletişim kuramıyorum. Kendi yüzüme bakamıyorum. Kendimi en dipte görüyorum. Çok yoruldum bu durumdan. Aynaya bakıp çok güzelsin diyememekten. Sürekli başkalarıyla kıyaslanmaktan. Çok yoruldum usandım. Her şey geçse de geçmiyor bu içimdeki nefret özgüvensizlik umutsuzluk. Geçmeyecek mi hiç?

[kendikendimihapsettim]

Bir boşluk nasıl doldurulur? Nasıl kaygılar yok olur? Nasıl uykular geri gelir ki? Normallik neydi biri hatırlatabilir mi peki? Sanmam. Sanmıyorum. Sanmayacağım.

[kendikendimihapsettim]

Öbür yarım ruhuma düşman, ruhum başkalarına..

ikiye bölünmüş bir bütün gibi yaşıyorum

bir yanım öbür yanıma düşman

[kendikendimihapsettim]

23.07.23

3 yıl 4 ay geçmiş yazmayalı. Kocaman bir savaştan çıktım ben ve kazandım da. Peki neden kaybetmiş gibi hissediyorum şimdi. Yine ne oldu? Yoruldum aynı şeylerden. Kafamın içindeki sesleri durdurmanın bir yolu yok mu? Bu fırtınayı göndermenin bir yolu yok mu?

[kendikendimihapsettim]

Bir daha dünyaya gelsem aynı hayatı daha ustaca ve korkusuz yaşarım.. Ama bu sefer seni tanımakta gecikmem.

[kendikendimihapsettim]

Dediler ki, bir gece balkondan ellerini uzatmış, bir yıldızı tutabilecegine inanıyormuş. Delirdi diyemiyorum, aşık olmuştu sadece.. Çok seviyordu sadece.. Herseyiydi

..

[kendikendimihapsettim]

Sen gökyüzü kadar uzak ellerinle, deniz kadar; baktığımda derin olan o gözlerinle, tekrarlanan o şarkı gibi vazgeçilmez o sesinle, sadece sen, sen olduğun için seviyorum. Seni kalabalıkta aratma, kaldırımlarda ayakkabını, kitaplarda düşüncelerini aratma, yanımda ol, gel düşüncelerin beynimi doldursun, gel ayakkabıların ayaklarımın yanında belirsin, gel sesin sesime karışsın. Gel kaybolayım sende sakla beni sende... ❤️

[kendikendimihapsettim]

Ben size melankoliden bahsetmiyorum. Ya da seçilmiş, tercih edilmiş yalnızlık palavrasından, ya da şiirlerde geçen romantik yalnızlıklardan. Çaresizlikten bahsediyorum. Kimsenin olmayışından...

[kendikendimihapsettim]

Her mutsuzluğun ötesinde yine yaşam bekler; ama insana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak. Yoksa hangi balık doğmuş kendini, hangi serce atlamış damdan... "Dostoyevski.

[kendikendimihapsettim]

Çok insan var bu şehirde.

Yalnız sen.

Birtek sen yoksun.

Hep öyle olur zaten;

Karanlık gökyüzüne,

Kimse kanat açmaz.

Herkes maviye uçar.

Bu şehir karanlık,

Sen, mavi peşinde...

[kendikendimihapsettim]

Bazı insanlarla nasıl yaşanır bilmiyorum. Yani insanlarla nasıl konusulur, nasıl vakit geçirilir, biriyle arandaki mesafe nasıl ayarlanır. Bunlarin hiçbirini bilmiyorum.

[kendikendimihapsettim]

Vedalaştıktan sonra dönüp dönüp arkana baktıran bağ..

[kendikendimihapsettim]

"kendine yaslanırsan dik yürürsün" başkaları için ölmeye değmez, yaşamaya değmediği gibi.

[kendikendimihapsettim]

Kendim için yaşayan bencil bir insana dönüştüm. Yalnızlığa aşık oldum zamanla, kendimi o'na terk ettim...

[kendikendimihapsettim]

Çoktan bıraktım, anlıyor musun? Çoktan bıraktım insanlara kendimi ispat etmeyi. Gerek yok. Kimseye birsey kanıtlama ispatlama ya da göstermeye gerek yok. Kimseye birsey ispat etmek zorunda olmadığınızı bilerek yaşadığınız vakit, özgürlüğe kavusmussunuz demektir...

[kendikendimihapsettim]

Kızmadım, öfkelenmedim. Kibirli ya da gururlu da değilim. Sadece, sadece "çok üzüldüm" ve bu senin anlayabilecegin gibi değil..

Keşke anlayabilsen beni, keşke biraz daha düşünsen.. Ama ne var biliyor musun? Artık sana olan sevgim azalıyor.. Bu beni çok daha fazla yıpratıyor, gerçekten daha fazla üzüyor. Ne olur sevgini azalttırma ne olur..

[kendikendimihapsettim]

Arkanızdan oyunlar oynanır ama siz hiç çocuk sesi duymazsınız..

~25.02.20