kendiniarayanbirisii

[kendiniarayanbirisii]

Özür dilerim, gidecek yolum kalmadı...

[kendiniarayanbirisii]

Oysaki ruhumun parçasıydı gözlerin...

[kendiniarayanbirisii]

Seni ilk gördüğüm gün bu şehre o yılın ilk kar taneleri düşüyordu. Usul usul yeryüzünü kaplayan beyazlık, harlanıp yanan kalplerimizi de söndürmüştü. Senle geçirdiğim o zamanlar güzeldi. Şimdi ise senin olmadığın bu şehre iki yıldır düşen ilk karda sadece ağlıyorum. Yokluğun çok acıtıyor.

[kendiniarayanbirisii]

Kimsesizliğimin son çığlığıydı bu da. Son defa bu gece...

[kendiniarayanbirisii]

Bizim ki bir serzenişti sadece, kimsenin duyamayacağı ama herkesin hissedeceği. Çünkü bazı şeyler duyulmadan da hissedilirdi...

[kendiniarayanbirisii]

" Aslında her söz temizdir. Sen kirli bir zihinle duymadığın sürece." Bunu bana sen söylemiştin sevgilim. O kadar içime sinmişti ki bu cümlelerim sürekli söyleyip durmuştum. Hala kullanırım bu cümlelerini. Sen farklıydın sevgilim. Diğer insanların görmediklerini görürdün. Herkese göre sen hatalıydın. Oysaki tek doğru sendin benim için.

Kendini sana adayan kadın...

[kendiniarayanbirisii]

Biz kimselere hayatımızı anlatamamıştık sevgilim. Çünkü anlatılabilecek bir hayat yaşamamıştık seninle. Hayliylede bayağı acı da çekmiştik. Oysa bizim kimselere zararımız yoktu ki. Benim senden, senin de benden başka kimsen yoktu. Biz kimsesizler diye adlandırılan ama bir o kadar da kimsesiz olmayan iki kişiydik bu hayatta. Bir o kadar kimsesiz bir o kadar da kalabalıktık, biz ikimiz. Yeterdik biz birbirimize, yetemediğimiz yere kadar.

Kendini sana adayan kadın...

[kendiniarayanbirisii]

Aslında masumduk biz. Yaşadığımız onca şeye rağmen, acıdığımız onca anıya rağmen... Kimileri için kötü bir durumdaydık. Oysa biz bizim için mükemmeldik. Bizi hiçbir zaman anlamak istemediler. Belki de bundan dolayı hiç anlaşılmadık.

İyi ki de anlamadılar bizi can içim. Yoksa biz birbirimizi nasıl bu kadar iyi tanıyıp, anlayabilirdik ki?

[kendiniarayanbirisii]

Sevgilim, bizi aydınlığa zorladılar. Oysa biz karanlık geceleri daha çok severdik...

[kendiniarayanbirisii]

"Senin ruhun yaralı can içim. Ondan dolayı çocukluğun kanıyor..." Bunu bana söylediğinde çok üzerinde durmamıştım sevgilim, ama şimdi ne kadar haklı olduğunu bir kez daha anladım. Çünkü bizim çocukluğumuz hep kanamıştı can içim.

[kendiniarayanbirisii]

Kimseye söyleyemediğim sözlerim vardı. Sen dışında kimsenin anlayamadığı. Oysaki sana da söyleyemezdim. Benim yüzümden canın sıkılmasın diye. Bunun için sürekli alınırdın bana sevgilim, hatırlıyor musun? Ben hiç unutamıyorum. Seninle yaşadığım hiçbir anıyı unutmuyorum. Çünkü biliyorum ki, insanlar bu dünyayı terkedince bile anıları yaşar. Biz seninle sonsuz olacak birçok anı bırakacağız bu pis dünyaya. Belki de bizim için bu dünyada ki tek iyi şey olacak o anılar...

Unutma sevgilim biz seninle mutlu son peşinde diğildik hiçbir zaman. Çünkü biz sonu olan hiçbir şeye inanmazdık.

[kendiniarayanbirisii]

Koskocaman bir evren, bir o kadar da boşluk...

[kendiniarayanbirisii]

İnsanoğlu hep sevgiye ve ilgiye açtı. Kimse tarafından unutulmak istemezdi. Nedenini hiçbir zaman anlayamayacağım sevgilim. Oysaki ben seninle bu koca evrende kimse tarafından hatırlanmak istemezdim. Sadece ikimizin olduğu bir hayat düşünsene sevgilim. Kimsenin bizi tanımadığı bir hayat. Kimsesiz olduğumuz bir hayat...

Ama olmaz sevgilim. Tanrı bile bizi unutmuşken, kalpleri ve ruhları zifiri bir karanlığa saklı insanlar bizi asla unutmuyorlar. Bize acı çektirmeyi seven insanlar onlar sevgilim. Sevgiyi hiç tatmamış ama sevgiden nefret eden insanlar...

Kendini sana adayan kadın...

[kendiniarayanbirisii]

Sevgilim, sana "ay'ımı yoksa güneşimi seviyorsun?" diye sorduğum günü hatırlıyor musun? O gün sana sanki dahası mümkün müş gibi daha çok aşık olmuştum. Gözlerimin içine bakarak cevaplamıştın beni. "ikisi bir bütünken nasıl cevap vereyim bu soruna canımın içi," demiştin. Sonra da eklemiştin o kendine hayran bırakan cümlelerine. "Ay olmadan güneş olmaz , güneşin olmadığında ayın olmadığı gibi. Onlar birbirlerini tamamlayan bir bütündür. Gece olduğunda güneş kendinden vazgeçer çünkü sevdiği görünsün diye. Aynı şey sabah olunca da oluyor bu sefer ay kendinden vazgeçiyor. Çünkü güneş doğsun diye. Şöyle düşün sen olmadan ben olabilir miyim? İşte onlar da öyle canımın içi. Ay neyse benim için güneşte öyle."

Artık dön sevgilim. Yoksa beni sensiz bıraktığın gibi ayın da güneşi bıraktığını düşünmeye başlayacağım...

[kendiniarayanbirisii]

Kadın.

Sadece bir kelime ama barındırdığı anlam bir evren. Bu kadar özelken, bu kadar güzelken en çok canı yanan varlıktır kadın. O canı yakanda hep sevdiğini iddia eden kişidir. Oysa sevgi böyle bir şey mi ki? Hayır, değil. Sevgi acıtmaz, en önemlisi sevgi öldürmez. Sevgi, sevdiğin bir saniye daha fazla nefes alsın diye sürekli dua etmektir. Kadın ya kadın. Söylerken ki zarafeti hissediyor musunuz? Ben çok net hissediyorum. Çünkü kadın demek sadece bir cinsiyet değildir. Annedir, kardeşdir, arkadaşdır veya sevgilidir. Bir kadın bu kadar kişiyken ona zarar vermek adice değil de nedir?

Sürekli korunmaya muhtaç kişilermişiz gibi gösterdiniz bizi. Oysa biz bize yeterdik, siz bizleri öldürmeseydiniz. Bir kadını öldürmek sadece o kişinin nefesini kesmek değildir. İnsanlığın vicdanını köreltmektir de. Alıştık diyorsunuz çünkü. Sanki alışılabilecek bir şey miş gibi... Buna alışılmaz, çünkü buna alışmak demek insanlığımızı kaybetmek demektir.

Işıklarımızı söndürdünüz ve hakkınız varmış gibi bundan şikayet ettiniz...

[kendiniarayanbirisii]

Sensizlik çok zor, sensizlik çok yalnız...

[kendiniarayanbirisii]

Asıl kıyamet bizim seninle tekrar karşılaştığımızda kopacak. Koşup boynuna atladığımda veya dudaklarımı dudaklarınla mühürlediğimde. İşte o zaman gerçek kıyamet kopacak ve biz seninle sonsuz olacağız. Herkese ve herşeye rağmen...

Kendini sana adayan kadın...