kileopatra

[kileopatra]

Uyuyamadıysan otur yaz demişler. Dememişler mi yoksa? Neyse derdim büyük zaten. Ne derdim mi var? Özledim çok fena. Haklısınız bu süreçte herkes birilerini bir şeyleri özledi belki ama benimkinin karantinayla ilgisi yok. Ben ayrı kaldığımız vakitten beri özlüyorum.Bir yıldan fazla oldu. Buraya yazmak yerine ona yazabilirdim ama cevap vermez kesin. Bilirim prensiplerinden vazgeçemez. Neden mi ayrı düştük derseniz ben eşeklik ettim. Gitmez sanırken sabrının sınırlarında dolanmışım meğersem. Göremedim o vakit. Düzeltmeye uğraştım tabii ki ama geç kalmıştım.Klasik derseniz üzülürüm çünkü sıradışı bir diyalogdu bizimkisi. Eski bir sevgili hikayesi değil bu.Ben canım dediğim , o varken hiç bir şeyden korkmadığım , ‘’arkadaş’’ kelimesini ona az bulduğum birinden bahsediyorum. Kaybettim onu. Çok zıttık biz ama çok güzeldik. En iyi ve en kötü haberleri aldığımda o yanımdaydı hep.Ya beraber ağladık ya da beraber güldük. Onunla yaptığım birçok şeyi ondan sonra yapmadım nerdeyse. Doğum günlerim onsuz eksik. Tabii ki yanımda sevdiklerim var ama o içlerinde yok. Biz konuşmayı bıraktıktan sonra evlendi. Düğünü olduğunda yurt dışındaydım. O gün yanımdaki arkadaşıma  ‘’Evlendi bugün.Ne güzel olmuştur şimdi’ demiştim.Sonra gördüm düğün fotoğraflarını.Tam da hayal ettiğim gibiydi naif ve güzel. ‘’Mutluluklar diledim’’ içimden. Her şeyi ona anlatırdım ilk. O yokken aşık oldum mesela ama koşup ona söyleyemedim.(Hoş! Aşık olduğum kişiye de söyleyemedim.) Deprem oldu bir gün onun yaşadığı şehirde.Çok korktum kardeşine mesaj attım iyiler mi diye. Merak etmiştim çünkü.İyilerdi şükür.Bir yerden sonra böyle oluyor işte. Madem beni istemedi hayatında bensiz mutlu olsun iyi olsun diyorsun. Sonra ben bu konuyu konuşmayı bıraktım.Soranlara görüşmüyoruz diyordum hep.Sonra sormaz oldular onlar da ama bu benim unuttuğum anlamına gelmez tabii ki. Ama ne diyecektim ki gitmişti artık.Yerini doldurdum falan sanmıştır belki ama kolay değil o öyle.Ben zaten gidenlerin yerine birini koyabilen biri değilim. Onun yerine birini koymaya çalışmadım bile zaten. Her şeyi hala ona anlatacak gibi biriktiriyorum aslında.Belki okuduğunuzda size saçma gelecek olan şeyler benim gerçeğim. Ama ben artık hiç bir şeye ‘’benim’’ demiyorum.Her şey herkes gidiyor nasılsa diyorum. Böyle de zor inanın. Daha çok anlatırım ama bir faydası yok gibi.Ben geçirdiğimiz her an için ‘’iyi ki’’ diyorum.İyi geceler..

[kileopatra]

Uzun bir aradan sonra merhaba...Okuma yazma biliyorum tabii ama yazabiliyor muyum derseniz işte...Neden buradayım peki? Içimi dökesim var.Beraber toplarız belki sonra ya da dağınık kalır...Mühim değil.

[kileopatra]

“gözlerimden öptü, ellerimden öptü, ellerimden. avuç içlerimden öptü. unutabilir misin şimdi? ben, ölsem unutamam.”

[kileopatra]

Tam da vakti. Herkes uyumuşken yazmalı biraz. saçma sapan oradan buradan.içinden geldiği gibi yazmalı ama içinden gelenin tarifi yoksa da zorlamamalı.Tanımı yoktur her şeyin.bazen de acıklaması. ararsan yanılırsın.hata yaparsın.gerçi hatayı her türlü yaparsın. bazen tanımlar bulursun bir şeylere ama başkalarınınkine uymaysa sıçarsın işte.hayatı yaşıyoruz ya hepimiz.felsefelerimiz var falan.sıçtığımın felsefeleri.ne felsefesi,kuralı ya soyleyin bakalım aşk acısı çekmemenin kuralı nedir? nasıl bir yaklaşım izlemeliyiz? noldu yemedi mi o hayatın her aşamasına koyduğunuz kurallarınız? kırıldı kalp yerle bir ettiniz nasıl düzelecek? hayatının içine ettiniz birinin özür dilediniz geçti mi ya da özür dilemediniz elinize bir şey geçti mi? geçer koca bir hiç geçer elinize.hayata dair aşka dair size dair. sonra...sonrası yok işte var da yok...zaman geçer ama her şey senden geçmiştir.bir yerinden yakalamaya çalışırsan ancak komik olursun mutlu değil...mutluluk kavramını direk geçiyorum hiç uğraşamam gece gece..gece güzel...saf..huzurlu..kıymetini bilmeli..ama bizim kıymet bilme stilimizde değişik kaybedince anlıyormuşuz....götümle gülüyorum buna da...kaybedince kıymet bilmezsin ki..özlersin mesela.çok hem de..kızarsın küfredersin ama dur kıymet bileyim bir de demezsin...aman neyse ya bir süre sonra özlemezsin de...ama kızarsın..o hiç geçmez galiba ya da inşallah geçer.ama geçerse affetmişsin demektir..yok yok o da olmadı evet geçmez kızgınlık hiç geçmez...

[kileopatra]

[kileopatra]

[kileopatra]

[kileopatra]

      Hep düşünürdüm acaba bu ayrılıktan sonra seni görsem ne hissederim diye.Kesin ağlarım diyordum ya da dayanamaz yanına gelirim,biraz buruk biraz kızgın bir merhaba derim falan diye kurguluyordum aklımda.Sonra da kızıyordum kendime ne merhaba dicem be allah belasını versin onun diye.      Hiç bir şey hayal ettiğim gibi olmadı.Koca bir kalabalığın içinde geçtin önümden.Bakakaldım sadece.Elim ayağım buz gibi oldu birden bir şey cız dedi koptu gitti içimden.Sen görmedin beni.Gerçi görsen nolcaktı ki.Biz yabancıydık artık birbirimize.Sokaktaki herhangi biriydik artık birbirimiz için.Yürümeye devam ettim öylece.Ağlamadım.Yanına gelmek istemedim.Kızmadım.Anladım ki o zaman geçmişim artık senden sayende.      Merak etmiyorum artık nerdesin napıyorsun diye ama yine de tuhaf sanki bir şeyler.Bu olayın üzerinden bir defa geçti ilk defa bu konu hakkında bir şeyler yazma cesareti bulabildim.Hala ağlamıyorum.Şimdi olsa yine gelmem yanına ama hala yazıyorum işte.      Ama yine olsa yine severmişim seni.Sadece baksan,sussan olurmuş aslında.Olurmuşuz.Ama olmadık.Sağlık olsun o vakit.

[kileopatra]

Gerçekten masal gibiymişiz. Bir varmışız,bir yokmuşuz.Evvel zaman içinde kalmış artık her şey. Pireler berberliği bırakmış, Develerin tellallığını insanlar devralmış. Ben seni öpmüşüm kurbağaya dönmüşsün. Mecazi anlatımların içine sıkışmışız yıllarca.Şimdi uyuyamıyorum bu masalı okuyunca. Ninemin beşiği gibi sallanır olmuş başım.Çokça zaman geçmiş artık aradan.Di'li geçmiş,miş'li geçmiş her şey.

[kileopatra]

          Uyumak iyi gelmez bazen insana.Görmek istemediklerini rüyaya taşıyıverir,sıçarsın.Sıçrarsın uykudan baktın kimse yok sonra olmayışına yanarsın.Sonra neden gitti,iyi ki bitti derken sabah olur.Her gün üç aşağı beş yukarı aynıysa sıkılırsın.Kızmalar başlar kendine.Kafanı yastığın altına sokup unutmaya çalışırsın.           Kalkıp bir su içersin en havalısından sanki bir turlayınca geçecek gibi gelir her şey.Her fırsatta kontrol edersin unutup unutmadığını.Hep de unuttun sanırsın.Tıpkı senin beni sevdiğini sandığın gibi.          Sanmak iyi değildir ki.Ya da iyidir ne bileyim düşündüm de sandığın zamanlarda mutluyduk(m) ya da  her neyse.Ama ben başarılı ilerliyorum unutma konusunda rüyalar haftada üçe düştü,kafam yastığın üstünde yatıyorum falan işte.

         Hem sana ne ya da kime ne?Ben biraz uykusuz kalınca saracak yer arıyorum ondan bunlar.Hem gece gece yazacak konu bulamıyor insan.Ne alakası var yalnızlığın dibine vurmakla.Hem güzel değil miydi yalnızlık? Birçok şair savunmuş yalnızlığı.Güzel bir şey olmasa arkasında durmazlardı di mi? Di mi? 

        Biri cevap versin istiyor insan.Vermeyince yalnızlık kanıtlanıyorsa mayhoş bir tat veriyor insana.Ben pek sevmedim o vakit.         Sen de cevap vermezdin ki bazen.Ben o zaman da napsam bilemezdim şimdi de bilmiyorum.Tüküreyim suratıma arpa boyu kadar yol yok ortada.         Ben sen niye gittin onu da bilmiyorum.Peki o zaman ben neye kızıyorum ya da kızıyor muyum? Peki cevap veren yokken ben kime ne soruyorum?         Yatıyorum ben uykum geldi.Bugün seni rüyamda görmezsem haftada ikiye düşer sayı ki bu da unutmadaki başarımı gösterir.Gayet iyi bence.

[kileopatra]

      Seninki veda değildi.       Vedalar adamlara yakışır.Seninki siktir olup gitmekti.Git istedim artık zaten çünkü daha fazla bitiremezdin beni.        Beddualarla gittin yolun açık olsun.Olmaz biliyorum.Bu saatten sonra sen diye bir şey olmaz.Ben yokum diye değil sen yoksun diye olmaz.Senin yokluğundu bizi bitiren zaten.Söyleyecek iki çift lafının olmayışıydı.Çıkış yolu ararken kendine üstüme basıp geçtin.Bok vardı çünkü.Adamlığı bu sandın.Bağırırsam ona bu kız gider sandın,nefret etsin benden dedin.Bunun için uğraştın.       Ve bravo.Senin için mutlu son.Yokum artık.Ama sen bağırdın diye değil,bezdiğimden hiç değil.Artık sevgimi sana layık görmediğimden yokum.Sen sanıyorsun ki ben perişan haldeyim.Yooooo yok öyle bir şey.       Ya da öyle bilmiyorum.Ama sen düşünmezsin zaten beni.O yüzden bir önemi yok.Normale göre biraz daha asabiymişim.En büyük yaşadığım sendrom bu işte.Napsaydım yani senin gibi biri için her gün ağlasamıydım?Yetmedi mi üzdüğün de bir de defolup gidişine mi üzülseydim?      Ben demedim mi sana defalarca gitme diye.Hallorur her şey geçer hepsini aşarız demedim mi? Ama dinlemedin sen.Kendi düşen ağlamaz der büyükler.Ben niye ağlıyorum o zaman?     Sürekli kızıyorum.Sana kızıyorum,kendime kızıyorum,Kendime niye kızıyorum ki?Her şeyin sorumlusu sensin.Sana ,ömrüm boyunca affetmem seni dedim tamam dedin.Anlamadım.     Seni bir daha hiç bir kadın benim gibi sevmez dedim sevmesin,beni kimse sevsin istemiyorum zaten dedin.Saçmaydı.Adam olmasan da erkektin ya sen, hayatından kadın eksik olacak değil.Ama ben haklıyım sevmeyecekler.Sevmeyi sevişmek sanacaksınız.Olmayacak.    Neyse bana ne ki? Bu aralar ayrılıkla ilgili ne okusam hep sonunda yürekten öpüyorlar.Ne öpmesi be sen o hakkını sonuna kadar harcadın.Ben ne mi yaparım?    BEN SENİN YÜREĞİNE VE VİCDANINA SIÇAYIM...                     

[kileopatra]

Kaç gündür senin uyuduğun tarafta uyuyorum gece uyanıp sen var mısın yok musun kontrol etmeyeyim diye ama olmuyor bu sefer öbür tarafta arıyorum seni.Sen benim her yanımsın.Hep yanımdaydın.Evde bizim için ikişer tane aldığım her şeyi teke indirdim.Belki olur da alışırım yokluğuna diye.Bir bok olmadı.Beraber izlediğimiz filmlerin reklamını bile izleyemiyorum tv de.Benim yüzümden pazar gecesi gitmek zorunda kaldığımız eğlenceye de gitmiyorum.Beraber sürekli içtiğimiz barın önünden bile geçmiyorum içerideki anılardan korktuğum için.Herkesin yüzünde seni arıyorum.Herkes seni tanıyormuş da bana seni soracakmış gibi geliyor yüreğim hopluyor.Dayanamıyorum artık seninle ilgili bir şey duymaya.Özlemin en dibini yaşıyorum.Seni tanıdığım güne lanet ede ede her gün biraz daha özlüyorum seni.Bazen kendimi sensizliğe alıştığım yalanına inandırmaya çalışıyorum.Tahmin edebileceğin gibi sonuç fiyasko.Elbiselerinin olduğu çekmeceyi açamıyorum.Diş fırçan hala senin koyduğun yerde yerini değiştirmedim.Olur da bir gün gelirsen yerini yadırgama diye.Aldığın kinder sürpriz yumurtaları özledim.Yaptığın yemekleri.Yanında şımarabilmeyi sonra senin bana şımarık deyip sarılışını.Sen başkasın derdin sanırım gerçekten başka biriyim artık senin için.İlk gittiğinde olumlu düşün olumlu olsun dediler.Sonra sürekli bir kareye bizi koydum hayalimde geldiğinde uzun bir süre dönmemek üzere gideceğini söyledin.Demek ki neymiş olumlu enerji diye bir şey yokmuş.Ya da herkese var da bir bana yok.Anlamadım.Duyduğuma göre biraz kilo almışsın hani bir tek benim yemeklerim sana kilo aldırırdı? Hem keyfin de yerindeymiş demek ki tek mutlu olduğun yer olmaktan çıkmışım.Yazdıkça değiştirdiğim kategoriyi ve kayıplarımı görüyorum.Bu iyi değil.Kinim artıyor canını yakmak istiyorum ama biliyorum ki bu yazıyı sonlandırınca geçecek.Çünkü gün içinde hep yaşadığım şeyler bunlar.Haa son olarak sanırım dönüyormuşsun.Dönmesen mi acaba?

[kileopatra]

Kapı deliğinden izliyorum onu.Her zamanki gibi fonda ecnebi bir müzik, önünde tuali.Üstünde salaş ama içimi gıcıklayan şarap kırmızısı elbisesi.Sırtı dönük kapıya.Ahşap alçak tabureye oturmuş çiziyor yine.Saçlarını fırçalarından biriyle özensiz bir şekilde tutturmuş.Böyle de yakışıyor be yosmaya!Alçalıp yükselen müziğin ritmiyle sanki onun fırça darbeleri de şekilleniyor.Bazen kavga eder gibi,bazen sevdiği adamı okşar gibi dokunduruyor fırçayı tuale.İlk defa onu görünce ikna olmuştum bir insanın güneşe ihtiyaç duymayabileceğine.Arada bir kalkıyor tualin başından.Bir sigara yakıyor kendine.Dumanıyla resmine devam ediyor havada ahenkle.Neler geçiyor kim bilir aklından yine.Çizdikleri söylediklerinin ötesinde bir kadın o.Kelimeleri kısır belki ama fırçaları rengarenk doğuruyor her bir duyguyu.Öyle güzel çiziyor ki o zarif eller onun elinden çıkmış bir eser olmak istiyorsan insan istemsiz..Bizimle aynı zaman diliminde yaşıyor bir sonraki yüzyılı.Belki de o yüzden yalnızlığın o vücuttaki bu denli asaleti.Akıbetinden ürkmüyor bu durumun ki tam tersine insanı ürkütüyor onun bu duruşu.Yaktığı sigaradan son bir nefes daha alıp yandaki izmaritlerin taştığı kül tablasında söndürüyor sigarasını.Ve bara doğru yaklaşıyor.Her zamanki gibi rengi kadar tadını da sevdiği şaraptan bir kadeh dolduruyor kendine.Bir yudum alıyor ve fırçasına sarılıyor bir sevgiliye sarılır gibi.Öyle güzel konuşturuyor ki o fırçaları kıskanıyorum bir an bir odun parçasını.Parmak uçlarında yükselse gökteki yıldızları toplayabilecek kadar emin kendinden..Ukalalık tadından yenmiyor o tende.Aklıma olan mukayetimi zorluyor bu kadın yaradılışından ötürü.Kendi cennetinde cehennemi yaşatır insanoğluna.Miladını o surette doldurmuş adamlar görüyorum ona bakınca.Kalkıyor yine tualin başından ve pencere kenarındaki antikacılardaki mobilyaları andıran koltuğuna kuruluyor.Yorgun...Pencereden sızan ay ışığında demleniyor düşüncelerinin ateşinde.Rüyama giren hiç bir varlığa benzemiyor lanet olası!O üzüm karası kocaman gözleri yavaş yavaş küçülüyor ve pencerenin açıklığından duyulan rüzgarın ninnisine aldanıp uykuya dalıyor kadın.Ve hikaye kadını yazmaya başlıyor.