kirbysnotes

[kirbysnotes]

sanki yok oldum

[kirbysnotes]

İmtihanımı kabullendiğim zaman, geçti. Geçmedi ama geçti işte. İçimden çıktı. Omuzlarıma pıt pıt.

[kirbysnotes]

Dişlerimi sıkmadan, kaşlarımı çatmadan, kambur durmadan yeni bir hayat. hoşgeldin ikibinyirmibeş.

[kirbysnotes]

23 Aralık. Bugün rana gözüme tam anlamıyla büyümüş bir bebek gibi geldi. Anlıyor, konuşuyor, tepki veriyor. 3 aylık oldu çünkü 🥲 canım kuzum. Büyüdükçe aramızdaki bağ kuvvetleniyor sanki. Çook az yazıyorum, biraz daha yazmalıyım yalnızca.

[kirbysnotes]

29 Ekim.

Kırklanmamıza 2 günümüz kaldı :) ben sana alıştım, sen dünyaya. Dünyamıza. İtiraf etmeliyim ki hamileliğim boyunca -10 ay neredeyse- seni bu kadar seveceğimi tahmin etmiyordum. Gün geçtikçe sevgin nasıl katlanıyor, aklım almıyor Rana. Hep derlerdi lafla çok klişe imiş. Her geçen gün daha çok bağlanıp daha çok seviyorum seni. Sen benim için şimdiden en ön sırama yerleştin bile. Saat 03:13, beni bu saatte ayakta tutup da böyle motive başka neye görebilirdik, çook zor. Belki bir seyahat anca :)

2 gündür düzgün kaka yapmıyordun. Gaz sancın oluyordu. Masajla karnını rahatlattım, baban da zıplattı durdu onca işinin arasında. O da sana bayılıyor ve her gördüğünde onu gülücükler saçıyorsun. Sizi uzaktan izlemek bugünlerde beni en çok duygulandıran şey. Neyse, kaka yapmıyordun ve 02:30 gibi öyle bir yaptın ki, tam da sana dua ediyordum :)

Baban da yatsıyı kılmış biz senle salonda uyurken, o da etmiş. Tam şifa diledim ki bir pırt sesi kocaman. Ailecek biz yaptık gibi sevindik. Baban içerden sesini duymuş pırt sesini koşarak geldi. Bugünlerde sen benle baban salında yatıyoruz. Çünkü onun eğitim uçuşları var ve gece boyu uyanmak istemiyor haklı olarak. Ben de başında uyumanı bekliyor, seni izliyorum. Ellerin yüzünden 20 kez falsnnuysndın. Sana ellerine kundak kemeri aldım şimdi, gelince çoook rahat edeceğiz. Çok küçüksün. Ellerin, dudakların, küçücük. Ama dünyamsın bu küçük halinle bile. 28 yıldır yoktun, 37 gündür geldin hayatımın ortasına kelebekler kondurdun. Seni bana nasip edene de binlerce hamdolsun, sana da teşekkür kızım. İyi ki varsın. İlk Cumhuriyet bayramın. Vatana millete hayrın ve katkın olsun. Dualarım bugün, buna.

03:18

[kirbysnotes]

Doğdun. 27 saat sürdü. Mücadele ile, inat ile, azim ile doğdun. Beni anne yaptın. Salihi baba. Gönlümü çiçek. Ömrüme bahar geldi 21 Eylül, 14:28 de. Sana uzun uzun yazacağım söz. Çünkü annen kendini en güzel bu şekilde anlatıyor çocukluğundan beridir :)

22 günlüksün. Keşke ilk günden yazsaydım. Normal doğasın diye sabah ezanlarında çektiğim sancıyı, kendimi unutup sana can oluşumu, son kez içimde nefes aldıktan sonra kucağıma konduğunda Mukaddes Rana oluşunu. Nefes alışımı, şükrümü.

Yanımda küçücük yatağında yatıyorsun ve aylardır evde sıkılıp durmadan kendine bir aktivite süreden annen 22 gündür evden çıkmadı ama yetiyorsun. Tıpkı rüyamda gördüğüm gibi; yeniden yaşadığımı hissediyorum :)

Mis gibi kokuyorsun. Ellerin o kadar zarif ki… burnun minnak, kime çektin anlamadık. Bence gittikçe bana benziyorsun (inşallah). Meme emerken heyecanlanıyorsun. Altını açınca çok kazmıyorsun ilk günlerindeki gibi. Biraz biraz etrafa bakınmaya başladın bile. Ben seni çok seviyorum kızım. İçimden, canımdan kopup kalbime kondun 22 günde. Dualarım hep sana, ömrüne eşlik etmek nasip olsun. Seninle geçen her günüme şükrolsun. Güzel günlerimiz olsun, en yakın arkadaşım ol, yol arkadaşım ol. Babanla 7 senedir o kadar yerimi bulmuş ve dingin ve mutluyum ki. Çok güzel bir limana geldin. Duam, hep böyle sürmesi çünkü hayat gerçekten kısa.

Sana daha çok yazacağım. Okuyacağın yaşın geldiğinde yanındaysam bana kocaman sarıl, değilsem şimdi yanındayken her anında kocaman sarılıyorum ve seni çok seviyorum güzel yavrum. İyi ki geldin, sonbaharımı yaz ettin.

[kirbysnotes]

Elinde olmayana üzülmek yerine elinde olana sıkı sıkı sarıl ve şükret.

[kirbysnotes]

Dünyanı kendin dışında kimse aydınlatıp güzelleştirmeyecek, o yüzden kalk bir kahve yap, kızın için hazırlıklar yap. Çünkü çiçeğimin dünyama katılmasına çok az kaldı. Ve 28 yıllık ömrümde hala yolumu annem çiçeklendiriyor. Anne olmak çiçekli -bazen dikenli- bir yol. Heyecanlıyım Rana’m 🦢

Yolumuz hep çiçek dolsun, babanla, anneannenle, benimle, dobiyle :)

[kirbysnotes]

Herkesin bir geliş amacı var ya hani, belki de benim görevim 28. Yaşımda, köprü olabilmektir.

[kirbysnotes]

bunca zorluk görünce, çok şanslı bir kızım olacak diyorum. kötüsünü ben gördüm ona hep iyisini göstermek için çabalayacağım.

[kirbysnotes]

Ah benim büyük çaresizliğim. İmtihanım. Geçmeyen yaram. Kaygılarım. Çocukluğum. Geçmişim. Travmalarım.

Ne uzak sandım ama meğer ne yakın.

Şükrünü unuttuğum ne çok huzursuzluğum varmış meğer, tekrar hatırladığım.

[kirbysnotes]

şöyle rüzgarlı sabahlarda camı açtığımda gördüğüm zeytinliği özleyeceğim,dir

[kirbysnotes]

Aslında tam da kendin gibi hissedemediğin arkadaşlıklar için kendini zorlama. Gönlüne uyan ve denk geleni bulduğunda anlıyorsun.

[kirbysnotes]

sanıyorsun ya herkes sen gibi. sanma.

[kirbysnotes]

Ve sen kızım, zaman zaman hep böyle yalnız olacaksın. Hayatını nasıl yaşamak istediğine kendin karar ver. Sonra devam et.

[kirbysnotes]

yine yalnızım. beni bıraktığın yalnızlıktayım, 28 yaşıma geldim, çok sular aktı ve zamanlar geçti, bir sürü şey yaşadık.

yine de beni bıraktığın yalnızlığı unutmayacağım hiç. insan içinde büyüttüğü meleğe bu kadar duvar olmamalıydı. zaten bildim, babamın benimle olan ilişkisinin hiçbir vakit istediğim gibi olmayacağını. ama sen. belki dedim. yine de aynı.

şimdi kendi evladımı kucağıma almama nasipse çok az bir vakit kala, anlıyorum ki hiçbir beklentim kalmamalı, senden bile. üzücü ama dünya bu, burası bu kadar işte.

[kirbysnotes]

Merhametimin daim olmasını isterim, ancak bu yaşımda en önce kendime. Bu yaşımda önce ben varım. 28 imden tek beklentim bu’dur. Değişim gün ile başlar. 29 uma kadar, görmek nasip olur rabbim gösterirse şayet, en önemli hedefim önce kendime saygı duymak, kendimi dinlemek, insanları eleştirmeden ve beklentiye girmeden yeni bir ben inşa etmek. Şayet on aydır beni aramayan babamdan, anlattığım şeyi pek de dinlemeyen annemden, istediğim coşkuyu alamadığım aile bireylerimden, haliyle ki kendisinden Allah bin kere razı olsun hayatımın en önemli noktasında olan ancak yine de kendi sorumluluğuyla boğuşmak zorunda olan canım cananım eşimden, çok da bir şey paylaşamadığm kardeşimden, hakikatten halimi açamadığım çünkü bomboş olduğum günlerimde dahi konuşacak bir şey bulamadığım arkadaşlarımdan, dost gibi hissedemeyişlerimden, beni görsünler ben böyleyim diye kimlik yarattığım instagram dan- ancak yaratmamış gibi yaptığım, umarsız ben- elinde büyüdüğüm ancak hiç halimi hattımı sormayan aile büyüklerimden beklentiye girdiğim için ve bunların hiççççç birisi iyileşip düzelmediği için, bu 10 aylık yalnız süreç bana çok şey öğretmiş aslında. Bomboş geçirdim sanıp üzülüyordum, halbuki sabahın 06:50 sinde berrak bir zihinle bunları yazıyor olmak bana ne çok şey öğrettiğini hatırlattı.

İnsana yine eninde sonunda yalnız kendinin kaldığını. Yanına yaren olan, yoldaş olan ennnn yakınının yine kendi olduğunu hatırlattı bana. İnsana bunu yeni yaşında ya bir ölüm, ya bir kayıp, ya da gurbet öğretirdi zaten. Benimki de farkında olmadan, tüm o karanlık beklenti içinde konuşup durduğum, gözlerimin dolduğu ve kırılıp durduğum, ancak yine de bir şeyin değişmediği sabahlardan öğrenilecek imiş. Öğrendim.

Kimseden bir beklentim yok artık. Benim insanlara vereceğim ilgi- alaka da tamamen kendime olan saygımdan çıkar, sonra gönülleri ısındıracak olan Allah’tır. Çünkü şimdiki yaşıma kadar nasip olan her şey beklentimi sıfırladığımda oldu. O, bu, şu. Hepsini geçip içinden sıyrıldığım bir yaş diliyorum kendime. Hayatın acısıyla ve tatlısıyla kavrulurken, insanların gözüne bakarken ve konuşup kendimi anlatırken, en önemli şeyin kendime olan saygım ve kendimden olan beklentim olduğu, çünkü bu sorumluluğu aslında Allah’ın bana emrettiği bir vaziyet olduğunu her daim hatırladığım bir 28. Çünkü, bana nasip olan fıtrat ve hayat onun takdiri. Önce kendimi dolayısıyla onu memnun etmek, yaşamayı bilen ve yaşamdan insanların beklentileri doğrultusunda değil kendim beklentilerim ile ilerleyen bir Esma. Çünkü 27 yıldır başkalarının beklentilerine göre karar aldım ve eninde sonunda şu ayazda sırtımı sıvazlayacak olan yine benim. Bana nasip olan tüm imkanlara ve nasiplere minnettarım. Zorunda olmadığım ve fıtratıma biraz daha yaklaşabildiğim için de. Düştüysem de kendim düştüm, hayat bir nasip ve imtihan çemberi diyerek ilerlediğim bir yaş diliyorum kendime.

28 imden tek ve ilk beklentim budur. İyi ki doğdum Esma.

Gençliğimiz var dalda yasemen 🪷