Text
Nakakapanghina ang pakiramdam na walang may nagkaka-interes sa akin dahil sa hitsura ko. Sawang-sawa na ako humabol at mag-initiate sa mga taong pinipilit ko ang sarili na mapalapit sa kanila. Pagkakamali ko na umasa na magkakaroon ako ng kaibigan na may pareho kaming interes. Kalokohan lang ang buhay ko. Isang malutong na putangina sa diyos mo.
0 notes
Text
It's my third time here in Tagaytay. My plan is to buy here a lot and be my permanent home. Gusto ko lang. The land is calling me.
0 notes
Text
"No two people ever read the same book"









@lighthysteriaa
98 notes
·
View notes
Text
#July 13
Stress mo ko Su/Re/Sh. I told you to wait til mag online si L4 🙄

0 notes
Text
Kala ko may ipon ako!!!
Baka 80k lang nakatabi sa akin hahaha sobrang gastos ko juskk
0 notes
Text
Kilala mo ba owner nitong shoes. Siya yung cute guy na naging bato pa. :(


0 notes
Text
#July 11
I thought I'm able to have a new friend...
This happened when I'm going to Mindoro after a long vacation on Calamba. I was looking for an empty seat when I found this guy. He looks so cute, buff, sobrang puti, looks chinito. Wala siyang katabi. On the other seat, wala ding katabi si kuya. Kuya looks normal. That time was the hardest decision I have ever made. I think may 3 secs na lang bago ako makarating sa pagitan nila. I'm asking myself, kanino ako tatabi? To the cute guy or to the ordinary guy. Page tumabi ako kay cute guy, magmumukha akong basura. Mukha siyang high maintenance at nakaka angat sa buhay. The way he dress - black short, black Puma shoes, black dress (I'm still thinking another brand yun kasi looks familiar), and nakamura eye glassssss. Shet. But at that instance I decided na tumabi to the ordinary guy. Ayaw kong madistract habang nabyahe pauwi sa Batangas.
Unfortunately hanggang sa makarating sa Batangas, I'm still taking a change to look at him. He looks so perfect kahit walang muscle. Hayst. Anong laban ko diba. Sabi ko sana may tumabi sa kanya para di ako nagnanakaw ng tingin habang natutulog siya. Nasal kalagitnaan pa kami ng brahe ng bus nang bigla siyang nagchange ng seat. Tumabi siya sa isle instead sa window. I don't know why. Wish ko that time sana magbigay siya ng hint. Hint na interested siya sa akin or gusto niya akong kausapin. Pero wala. Natulog lang siya.
Nasa pier na kami at looking for ships na maaga ang byahe. Nakita ko na naghahanap rin siya. Starlite is the earliest yata kaso ayaw ko kasi mabagal ang byahe. Luckily, available ang oceanjet kahit 1.2 hrs difference nila ni Starlite. I lined on it. The cute guy did the same way. He was behind me. Kilig hahaha kasi feeling ko hinahabol niya ako char. Narinig ko tinanong din siya ng cashier ano age niya, he said 25. Same na same kamiiii. Blushing me that time.
So after ko kumuha ng ticket, pumunta muna ako ng CR. Then hinanap ko siya pagkatapos. Napalakas yata sabi ko that time 'Lalandi tayo today'. Mygad seryoso ako. Kailangan ko mag take ng chances.
Finally found him after looking for him. Malapit lang siya sa exit 3. So lumapit ako sa kanya and asked him if pwede ako tumabi. Umoo siya. Yes! Umupo ako sa right side niya, and nag ask ako. Tagasaan ka - Pinamalayan daw. Wala ka bang work - meron bukas, nagparenew lang siya. Another work niya - academe sa SIBTECH ,custom ang course..
But what saddening?? Isang tanong isang sagot. Feeling ko inaabala ko siya that time. So tumigil na ako. Hindi siya interested making conversation. He just put his earbuds and take a nap.
Sad na ako niyan. We're not making progress....
Dumating yung time na dumating na yung barko at sasakay na kami. I thought hihintayin niya ako, pero nauna siya. Nagmamadali pa.
So nakita ko nauna siyang pumasok sa barko. But ano to tadhana, magkatabi pala kami sa upuan base sa ticket. So katabi ko siya buong byahe. Nasa window seat ako, siya nasa aisle. So nakahrang siya in case lalabas ako. Malaki kasi siya. Those thigh ughhh.
When he is able to wake up after a nap, I tap him if I can make daan (conyo) kasi i need cr break. He said yes. Pagbalik ko, sabi niya sana kanina ko pa siya tinapik kung need ko talaga lumabas. Sabi ko it's OK. Baka daw nagtitiis daw ako. So thoughtful.
Finally nakarating na kami sa Calapan pier. Nang makadaong na , nagmadali na naman siya. Iaask ko sana anong name niya at can i add him sa fb. Iniimagine ko na maguusap kami sa messenger, iinvite niya ako if may trip siya. Unfortunately hindi, naunahan ako ng hiya. Sabi ko baka yun na yun last time na masisilayan ko siya.
Nauna siya lumabas , so nahuli ako kasi may small luggage pa akong kukunin.
Sa terminal ng van, nakita ko na naman siya. Shit ano ba tadhana bakit mo kami pinagkikita pa. Di na ako umaasa pa. Pero that time sad na ako kasi alam kong Di na siya interested. Umupo sa katabi ng drive, and ako sa likod. Katabi ko window, 2 row seat. Malungkot lang ako that time. Questioning myself. i tried naman, but it is not success. Kahit friends lang , OK lang sa akin. Pero bakit wala.
Nakarating ako sa bahay and until now habang tinatype ko to, malungkot ako. Suicidal. Gusto maglaklak at magyosi. Kung wala, wala. Tangina.
0 notes
Text
Looking for friends na USTE
Hey kapalan ko na mukha ko. I’m looking for a friend na willing ako isama sa #USTPaskuhan2017 :))) I’m a male, 20 yo. Libre kita if kaya ng allowance ko haha. Message mo na lang ako
0 notes