konmarkimageswords

[konmarkimageswords]

Ο αυτόχειρας

Για το καράβι κάνετε τέτοια χαρά; Λεκιάζει τη θάλασσα με το πανί του. Εγώ σε βαθύτερο θέλω βυθό Να γίνω λάσπη, κομμάτια, αόμματο χιόνι.

Ω των παγετώνων μελιστάλαχτη γλώσσα! Τι να την κάνω την κορφή – Ήλιος την έχει πατήσει! Στα όρη με θέλγει ο γκρεμός, Ο εκτονωτής, ο σωτήρας, ο δέκτης.

Πτώση, ευεργέτισσα πτώση! Σιδερένια ορμή καταλύει τους τρισάθλιους ανθρώπους.

Χαίρε ο θάνατος! Γιατί αφτί σημαίνει δεσμά, στο μυαλό κατοικεί η οδύνη, το μάτι στενεύει τον κόσμο κι είναι σιχαμός ο οργασμός που στον κόσμο μας φέρνει.

Ωραίο είναι να `σαι σκελετός, να `σαι άμμος.

-Albert Ehrenstein

Ο Albert Ehrenstein(1886-1950) ήταν Γερμανός εξπρεσιονιστής ποιητής αυστριακής καταγωγής. Η ποίησή του αποτελεί παράδειγμα της απόρριψης των αστικών αξιών και της γοητείας με την Ανατολή, ιδιαίτερα με την Κίνα. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Βερολίνο, αλλά ταξίδεψε επίσης ευρέως σε Ευρώπη, Αφρική και Άπω Ανατολή.

[konmarkimageswords]

Death is nothing at all

Death is nothing at all. It does not count. I have only slipped away into the next room. Nothing has happened. Everything remains exactly as it was. I am I, and you are you, and the old life that we lived so fondly together is untouched, unchanged. Whatever we were to each other, that we are still. Call me by the old familiar name. Speak of me in the easy way which you always used. Put no difference into your tone. Wear no forced air of solemnity or sorrow. Laugh as we always laughed at the little jokes that we enjoyed together. Play, smile, think of me, pray for me. Let my name be ever the household word that it always was. Let it be spoken without an effort, without the ghost of a shadow upon it. Life means all that it ever meant. It is the same as it ever was. There is absolute and unbroken continuity. What is this death but a negligible accident? Why should I be out of mind because I am out of sight? I am but waiting for you, for an interval, somewhere very near, just round the corner. All is well. Nothing is hurt; nothing is lost. One brief moment and all will be as it was before. How we shall laugh at the trouble of parting when we meet again! (Henry Scott-Holland)

This poem is often read at funerals. The author, Henry Scott-Holland (1847 - 1918), a priest at St. Paul's Cathedral of London, did not intend it as a poem, it was actually delivered as part of a sermon in 1910. The sermon, titled, "Death the King of Terrors" was preached while the body of King Edward VII was lying in state at Westminster.

[konmarkimageswords]

A groundbreaking dive into the role psychedelics have played in the origins of Western civilization, and the real-life quest for the Holy Grail that could shake the Church to its foundations.

The most influential religious historian of the 20th century, Huston Smith, once referred to it as the "best-kept secret" in history. Did the Ancient Greeks use drugs to find God? And did the earliest Christians inherit the same, secret tradition? A profound knowledge of visionary plants, herbs and fungi passed from one generation to the next, ever since the Stone Age?

There is zero archaeological evidence for the original Eucharist - the sacred wine said to guarantee life after death for those who drink the blood of Jesus. The Holy Grail and its miraculous contents have never been found. In the absence of any hard data, whatever happened at the Last Supper remains an article of faith for today’s 2.5 billion Christians. In an unprecedented search for real answers, The Immortality Key examines the archaic roots of the ritual that is performed every Sunday for nearly one third of the planet. Centuries in the making, religion and science converge to paint a radical picture of Christianity’s founding event. And to solve history’s greatest puzzle once and for all.

Before the rise of Christianity, the Ancient Greeks found salvation in their own sacraments. Sacred beverages were routinely consumed as part of the so-called Ancient Mysteries – elaborate rites that led initiates to the brink of death. Athens’ best and brightest flocked to the spiritual capital of Eleusis, where a holy beer unleashed heavenly visions for two thousand years. Others drank the holy wine of Dionysus to become one with the god, achieving immortality. In the 1970s, renegade scholars claimed this beer and wine - the original sacraments of Western civilization - were spiked with mind-altering drugs. In recent years, vindication for the disgraced theory has been quietly mounting in the laboratory. The constantly advancing fields of archaeobotany and archaeochemistry have suggested the use of psychedelic drinks in antiquity. And with a single dose of psilocybin, the psycho-pharmacologists at Johns Hopkins and NYU are now turning self-proclaimed atheists into instant believers.

If these sacraments survived for thousands of years in our remote prehistory, from the Stone Age to the Ancient Greeks, did they also survive into the age of Jesus? Was the original Eucharist of Christianity, in fact, a psychedelic Eucharist? Is this the real secret behind the Holy Grail?

With an unquenchable thirst for evidence, Muraresku tours the ruins of Greece with its government archaeologists. He gains access to the hidden collections of the Louvre Museum to show the continuity between pagan and Christian wine. He unravels the Ancient Greek of the New Testament with the world’s most controversial priest. He spelunks into the catacombs under the streets of Rome to decipher the lost symbols of Christianity’s oldest monuments. He breaches the secret archives of the Vatican to unearth documents never before translated into English. And with leads from the archaeological chemists at the Massachusetts Institute of Technology and the University of Pennsylvania, he unveils the first hard data for the ritualistic use of psychedelic drugs in antiquity.

The Immortality Key reconstructs a suppressed history of women consecrating the forbidden, drugged Eucharist that was later banned by the Church Fathers. Women who were later targeted as witches during the Inquisition, when Europe’s sacred pharmacology largely disappeared. If the scientists of today have resurrected this technology, then Christianity is dead. Unless it returns to its roots.

[konmarkimageswords]

Dawn Surratt earned a B.A. in Studio Arts from the University of North Carolina in Greensboro and a Bachelor and Master’s Degree in Social Work from the University of Georgia. Her years of work with dying patients in hospice settings is the backbone of her imagery combining photographs with photography based book structures, installations, and objects as visual meditations exploring concepts of grief, transition, healing and spirituality.

Her work has been widely published for book covers and publications such as The Sun, BETA Magazine, Lenscratch, SHOTS, Diffusion and The Hand. She has exhibited in galleries across the United States including The Center for Fine Art Photography, Southeast Center for Photography, A.Smith Gallery, Photoplace Gallery and the Griffin Museum of Photography. She is a 2016, 2020 and 2024 Critical Mass Finalist and her work is in collections across the United States including the Peabody Essex Museum and the Rubinstein Library at Duke University, Archive of Documentary Arts. She is a 2018 nominee for the Royal Photography Society’s 100 Heroines. She has published two books including a handmade limited edition of Sweeping The Graves in 2024.

Dawn is a full time artist living in rural North Carolina and teaches multi-media process and photography object work through Maine Media Workshops and College. You can find her roaming the countryside with her camera, her husband, and their Pembroke Welsh Corgi Winston who doubles as their photography assistant.  

[konmarkimageswords]

A carefully handpicked collection of some of the greatest, and most zealous Christian-based hymns, chants, choirs, and harmonies, dating all the way from the 8th century A.D, to the 20th century.

[konmarkimageswords]

About True Seekers

Wayfarer, know that in the battlefield of pain, love may come with annihilation. You whose existence is mingled with nonexistence, you whose joys are mingled with grief, if you don't experience some ups and downs, how will you ever know relief? You bravely strike like lightning, then cover yourself with rubbish to protect against the shock. What are you doing? Rise up like a true seeker. Set fire to reason and flare into a mad lover. If you hesitate over this alchemy, at least come and take a quick look. How long will you stay in your head? Become like me, leave your self. For once, show foresight so that in the end you too can become a dervish and joyfully arrive at annihilation of the self. I who am neither myself nor other than myself have traveled beyond reason, good and evil thoughts. I've lost my self within myself. The only cure is the incurable. When the sun of poverty landed on me, both worlds twirled together into a single shaft of light. And when I saw that column of light I passed on into no self; became a drop of water and joined the stream. All that I had won and lost, I threw away into black waters. I disappeared, became lost, void. I became a shadow without a single atom, a drop of water that had joined the ocean. Good luck finding that droplet. Such loss of self is not for all, but I joined the eternal union and there are many like me. Who in the world, from a dust mote to the moon, wouldn't want to be lost this way?

(Farid ud-Din Attar)

Farid ud-Din Attar was born in Nishapur, in what is today north-east Iran. There is disagreement over the exact dates of his birth and death but several sources confirm that he lived about 100 years. He is traditionally said to have been killed by Mongol invaders. His tomb can be seen today in Nishapur.

About thirty works by Attar survive, but his masterpiece is the Mantic at-Tayr (The Conference of the Birds). In this collection, he describes a group of birds (individual human souls) under the leadership of a hoopoe (spiritual master) who determine to search for their king, the legendary Simurgh bird (God). The birds must confront their own individual limitations and fears while journeying through seven valleys before they ultimately find the Simurgh and complete their quest. The 30 birds who ultimately complete the quest discover that they themselves are already one with the Simurgh they sought, playing on a pun in Persian (si and murgh can translate as 30 birds) while giving us an esoteric teaching on the presence of the Divine within us collectively.

[konmarkimageswords]

Journeys to the Edge of Consciousness is a part-animated feature length documentary film by producer / director Rob Harper.

Take an animated trip into the depths of the human mind with three brave pioneers of the 1950’s/60’s Aldous Huxley, Timothy Leary and Alan Watts. The film presents three psychedelic trips by these three world-famous authors that together changed them, and Western culture, forever.

Combining stylish, minimalist animation with a rich, immersive soundscape, Journeys creates a unique cinematic spectacle, inviting you to relive the highs - and the lows - of the psychedelic experience from the edge of your seat.

https://www.journeysmovie.com/eng

[konmarkimageswords]

A Juxtaposition Of Distant Realities (book/cd)

Paw Grabowski, known artistically as øjeRum, is a Danish visionary whose work exists in the evocative realms between memory, dreams, and the passage of time. Renowned for his intricate and meditative collages and musical output, øjeRum transforms fragments of vintage materials into timeless compositions that resonate with haunting beauty. His art invites viewers to engage with a dialogue of silence—one that whispers of loss, transformation, and the fragility of existence.

øjeRum’s approach to art is deeply intuitive, driven by a fascination with decay and renewal. His work often reflects a process of deconstruction and reconstruction, echoing the cycles of nature and life itself. Themes of detachment, transience, and emotional depth permeate his pieces, encouraging viewers to pause and contemplate their own experiences of time and space.

[konmarkimageswords]

The merkaba, a captivating symbol with roots stretching back millennia, has long captivated the imaginations of mystics, philosophers, and spiritual seekers alike. This intricate three-dimensional star, with its deep symbolic resonance, has been the subject of intense study and contemplation across various religious and esoteric traditions. Derived from the Hebrew words "mer" (light), "ka" (spirit), and "ba" (body), the merkaba is believed to be a divine vehicle capable of transporting the individual into realms of higher consciousness and spiritual enlightenment.

The merkaba's geometric structure, with its interlocking tetrahedrons and intricate symmetry, has captured the imagination of those interested in sacred geometry. The merkaba is often described as a three-dimensional representation of the Star of David, with the two opposing tetrahedrons symbolizing the union of masculine and feminine energies, or the integration of the earthly and cosmic realms.

The merkaba's geometric properties, such as its ability to create a stable and balanced energy field, have led to its incorporation into various spiritual and healing practices. Merkaba meditation and visualization techniques have been developed to help individuals access higher states of consciousness, activate the pineal gland, and restore balance to the body's energy systems.

The merkaba's role in inducing altered states of consciousness and mystical experiences has also been a subject of fascination. The intricate visualizations and breathing techniques associated with merkaba practices are believed to facilitate the activation of the pineal gland, also known as the "third eye," which has been linked to heightened spiritual awareness and the expansion of consciousness.

By synchronizing the spinning of the upper and lower tetrahedrons of the merkaba, practitioners report experiencing a sense of profound connection, unity, and the transcendence of the physical self. These altered states of consciousness have been described as gateways to higher dimensions, the divine realm, and the universal source of consciousness.

As humanity continues to grapple with the mysteries of the universe and the nature of consciousness, the merkaba remains a powerful symbol of the human desire to transcend the limitations of the physical world and access realms of higher understanding.

[konmarkimageswords]

«Κατέβα ουρανέ στη γη/ τα σκοτεινά μας βάραθρα να φέξεις/ να γίνει η αβάσταχτη σιωπή/ κραυγή, λυγμός και λέξεις». Έτσι ξεκινά η κατανυκτική, υποβλητική αφήγηση της ραψωδίας λ της «Οδύσσειας» του Ομήρου από τον Γιάννη Αγγελάκα, για να καταλήξει στο παρηγορητικό: «Για να ‘χουν φως οι νύχτες σας/ αυτή ήταν η έννοια μου,/ τι άλλο να προσμένω;»

H «Nέκυια» είναι μια μοναδική εμπειρία θέασης και ακρόασης της πιο υποβλητικής ραψωδίας του ομηρικού έπους, από τον κορυφαίο δημιουργό της ελληνικής ροκ σκηνής, Γιάννη Αγγελάκα, στη μουσική και τον ανερχόμενο πανευρωπαϊκά χορογράφο Χρήστο Παπαδόπουλο, στη σκηνοθεσία.

Στη ραψωδία «λ» περιγράφεται η κάθοδος του Οδυσσέα στον Άδη. Ακολουθώντας τις συμβουλές της Κίρκης, ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του φεύγουν απ’ το νησί της θεάς και πλέουν με το καράβι τους για τον Κάτω Κόσμο, όπου ο Οδυσσέας θα ζητήσει τον χρησμό απ’ την ψυχή του μάντη Τειρεσία για το πώς θα καταφέρουν τελικά να επιστρέψουν στην Ιθάκη.

Στη «Nέκυια» ο θεατής δεν προσκαλείται σε μια συνηθισμένη παράσταση χορού ή θεάτρου. Δεν παρακολουθεί μια συναυλία, αλλά μια ηχοτροπική κατάσταση σαν τελετή. Μια ξεχωριστή εμπειρία «καθόδου», με συνοδοιπόρους τη μουσική σύνθεση του Αγγελάκα και τις εικόνες του Παπαδόπουλου. Την αφήγηση από σκηνής αναλαμβάνουν η Όλια Λαζαρίδου, αλλά και ο Γιάννης Αγγελάκας. Μαζί με δύο μουσικούς, τέσσερις γυναικείες φωνές και τον ηχητικό σχεδιασμό του Coti Κ., μας συντροφεύουν σε μια “surround” κατάβαση στον Άδη, στο θυμικό και στον εαυτό μας.

Μια μουσική κατάβαση σε ένα παράλληλο σύμπαν. Μια μουσική και αισθητική εμπειρία, η οποία μας ωθεί να αντιληφθούμε πόσο ιερός και σημαντικός είναι ο χρόνος που μας έχει δοθεί σε αυτή τη ζωή.

[konmarkimageswords]

Φυλακές Κορυδαλλού (απόσπασμα)

Το πρώτο πράγμα που στεγνώνει στα κελιά είναι τα δάκρυα Ύστερα αρχίζουν εξατμίζονται τα σύννεφα Ώσπου στεγνώνει τελικά και η ίδια η θάλασσα Γέρνουν στο πλάι οι ψυχές και μες στην έρημο Τρίζουν σαν πλοία που ανακάλυψαν το βάρος τους

Μη μας λυπάσαι όλους εμάς πίσω απ’ τα κάγκελα Κάποιοι εδώ θα βρουν τον δρόμο τους πιο γρήγορα Κλάψε γι´αυτούς που δεν τα βλέπουνε τα σίδερα Και φοβισμένοι κλείνουν πόρτες και παράθυρα Ψάξε γι´ αυτούς να βρεις τα λόγια τα παρήγορα

Ο Παύλος Παυλίδης είναι μουσικός, στιχουργός και τραγουδοποιός. Γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου του 1964 στη Βρέμη της Γερμανίας, από γονείς μετανάστες, και μεγάλωσε στη Βέροια.

Από το 1987 ως το 1988, συμμετείχε στο μουσικό συγκρότημα Μωρά στη Φωτιά, που το 1988 κυκλοφόρησαν τον πρώτο, ομώνυμο δίσκο τους. Το 1989, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και δημιούργησε μαζί με τον Νίκο Καντάρη το στούντιο «Μπρανκαλεόνε». Εκεί δημιουργήθηκε το πρωτόλειο υλικό του άλμπουμ Ξεσσαλονίκη (1993), που σηματοδότησε μια νέα εποχή για το ελληνόφωνο ροκ, ως το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος Τα Ξύλινα Σπαθιά. Στα Ξύλινα Σπαθιά συμμετείχε ως τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός έως το 2003. Το 2003 ξεκίνησε την προσωπική του πορεία, με το άλμπουμ Αφού λοιπόν ξεχάστηκα…, ενώ το 2004 δημιούργησε τους B-Movies, με τους οποίους κυκλοφόρησε έξι άλμπουμ.

Έγραψε τη μουσική για την παράσταση «Beyond Collapse», σε χορογραφία της Εύης Σούλη, στο Σύγχρονο Θέατρο (2016). Πρωταγωνίστησε μαζί με τη Μαρία Σκουλά στην παράσταση «Οδυσσέας», βασισμένη στο κορυφαίο έργο του Τζέιμς Τζόις, από τη θεατρική ομάδα Elephas Tiliensis στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2018. Συνέθεσε τη μουσική για την παράσταση «Φιλοκτήτης» του Σοφοκλή, σε μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα, για τη θεατρική ομάδα Elephas Tiliensis (2019-2021). Έχει γράψει τη μουσική για τη θεατρική παράσταση «Το Φυλαχτό» του Ρομπέρτο Μπολάνιο σε σκηνοθεσία Μάγδας Κόρπη.

Στα τέλη του 2021, κυκλοφόρησε το άλμπουμ Το μαύρο κουτί, με το νέο μουσικό σχήμα Hotel Alaska. Το 2024 κυκλοφόρησε η πιο πρόσφατη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο Μπρανκαλεόνε.

Το βιβλίο Αυτή είναι η γειτονιά μου σκύλε είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2024).

[konmarkimageswords]

think of it think of it, there were fellows like Kierkegaard and Sartre who found existence absurd, who battled against anxiety and anguish, nothingness, nausea, and death hanging over them like a Damocles sword while there are other men now so empty of concern that their first thought of the day is when are they going to have lunch? granted, it could be more comfortable to live, say, as a fly, an ant, a mugwump, but as a human, just think, as a human to live thusly, as millions do again and again. of course, hell is other people, the waste, the waste, all flushed away like it, like that. the garage mechanic walking toward you with dead eyes.

people

look at the people: elbows, knees, earlobes, crotches, feet, noses, lips, eyes, all the parts usually clothed, and they are engaged in whatever they usually do which is hardly ever delightful, their psyches stuffed with used matter and propaganda, advertising propaganda, religious propaganda, sexual propaganda, political propaganda, assorted propagandas, and they themselves are dull and vicious. they are dull because they have been made dull and they are vicious because they are fearful of losing what they have.

the people are the biggest horror show on earth, have been for centuries.

you could be sitting in a room with one of them now or with many of them. or you could be one of them.

every time the phone rings or there is a knock on the door I’m afraid it will be one of the disgusting, spiritually destroyed useless babbling ugly fawning hateful humans.

or worse, on picking up the phone the voice I hear might be my own, or upon opening the door I will see myself standing there, a remnant of the wasted centuries, smiling a false smile, having learned well, having forgotten what I am here for.

Charles Bukowski (1920-1994) was a prolific underground writer who used his poetry and prose to depict the depravity of urban life and the downtrodden in American society. A cult hero, Bukowski relied on experience, emotion, and imagination in his work, using direct language and violent and sexual imagery.

https://bukowski.net/

https://www.poetryfoundation.org/poets/charles-bukowski

https://www.poets.org/poetsorg/poet/charles-bukowski

https://www.poemhunter.com/charles-bukowski/

[konmarkimageswords]

Το Tehom (μια βιβλική εβραϊκή λέξη που σημαίνει το αρχέγονο βάθος) ακολουθεί την επώδυνη διαδρομή της απώλειας των μελών της οικογένειας της Ρενέ Ρεβάχ από τη Θεσσαλονίκη στο Άουσβιτς. Από τον Μάρτιο και μέχρι τον Αύγουστο του 1943 μεταφέρθηκαν από τη Θεσσαλονίκη 46.061 Εβραίοι στα στρατόπεδα, όπου, στην πλειοψηφία τους, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. Μεταξύ των θυμάτων ήταν η προγιαγιά της Ρενέ Ρεβάχ, Σολ Βενέτσια, και τα παιδιά της Όλγα, Λίνα και Ισαάκ, καθώς και άλλοι συγγενείς. Μοναδικός επιζών ήταν ο παππούς της, Αλβέρτος Ρεβάχ, ο οποίος είχε διαφύγει στην Αθήνα και μέχρι το τέλος του πολέμου τους περίμενε προετοιμάζοντας την επιστροφή τους. Η Ρενέ Ρεβάχ τον συναντά τη στιγμή της συντριβής του, όταν μαθαίνει πως η οικογένειάτου έχει αφανιστεί και υπόσχεται να τον οδηγήσει στον τόπο του εγκλήματος, τον οποίο ο ίδιος μέχρι το θάνατό του δεν βρήκε το κουράγιο να επισκεφτεί. Θα ακολουθήσουν δύο διαδοχ��κά ταξίδια της Ρεβάχ στα στρατόπεδα Μπίρκεναου και Άουσβιτς.

Σε κάθε βήμα της διαδρομής της η Ρεβάχ μιλά στο πρώτο πρόσωπο, απευθύνεται νοερά στον παππού της, του στέλνει φωτογραφίες και μοιράζεται μαζί του τις σκέψεις και τα συναισθήματά της.

Με φωτογραφίες, βίντεο και κείμενα συνθέτει εικαστικά μια αφήγηση της επώδυνης διαδρομής της οικογένειάς της από τη Θεσσαλονίκη στο Άουσβιτς. Ακολουθεί τα ίχνη τους, στο σκοτεινό βαγόνι του τρένου που τους μετέφερε στα στρατόπεδα, στο γκρίζο τοπίο του Μπίρκεναου, στους διαδρόμους, στις σκάλες, στους κοιτώνες του Άουσβιτς και στους τοίχους των θαλάμων αερίων. Ένα λευκό πλεκτό ύφασμα, κειμήλιο της οικογένειας, είναι το νήμα της αφήγησης που διατρέχει το έργο της. Η Ρεβάχ το σκηνοθετεί, αποδίδοντας σε αυτό διαφορετικές σημασίες. Το συναντάμε αρχικά απλωμένο μέσα στο βαγόνι που μετέφερε τους δικούς της στο Άουσβιτς, να εκπροσωπεί «το πνεύμα της οικογένειας». Έπειτα το βρίσκουμε χρωματισμένο με το κυανό αποτύπωμα του θανατηφόρου Κυκλώνα Β και πιο πέρα μπλεγμένο στα κλαδιά ενός δέντρου πάνω από τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου. Στο τέλος της διαδρομής της έκθεσης το βλέπουμε να απλώνεται μέσα στο νερό μιας λίμνης, να τυλίγεται στο σώμα μιας γυμνής γυναίκας και να την παρασύρει στο βυθό της. Η αφήγηση της Ρεβάχ εκπορεύεται από μια ενδιάμεση μνήμη, ένα απόσταγμα εικόνων που διαμορφώθηκαν από τις αφηγήσεις της οικογένειάς της και τις μαρτυρίες αυτών που επέστρεψαν ζωντανοί. Ως «μετα-μάρτυρας» η ίδια, επεξεργάζεται το παρελθόν και μετουσιώνει το κληρονομημένο τραύμα σε μια τελική σκηνή εξαγνιστικής ανάδυσης του σώματος από το νερό της λίμνης, κενοτάφιο των ανθρώπων που δολοφονούνταν κατά χιλιάδες καθημερινά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η Ρενέ Ρεβάχ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε υποκριτική τέχνη στη Δραματική Σχολή του Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας (1997–1999), ενώ παράλληλα παρακολούθησε σεμινάρια τραγουδιού, χορού, φωτισμού θεάτρου και μαθήματα ελεύθερου σχεδίου και ζωγραφικής. Έχει εργαστεί επαγγελματικά σε θεατρικές παραστάσεις από το 1999 έως το 2001. Από το 2001 μέχρι σήμερα ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία και τη γραφιστική. Το 2009 παρακολούθησε το «Σεμινάριο φωτογράφισης και κριτικής» και το μονοετές σεμινάριο με θέμα «Εισαγωγή στην ��αλλιτεχνική φωτογραφία» του Πλάτωνα Ριβέλλη, ενώ παράλληλα φοίτησε στη σχολή φωτογραφίας «Focus». Το 2011 παρακολούθησε το Masterclass του φωτογράφου Simon Norfolk. Το 2016 ξεκίνησε την υποβρύχια φωτογραφία με ελεύθερη κατάδυση. Έργα της έχουν εκτεθεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

[konmarkimageswords]

ΣΙΧΑΘΗΚΑ

Σιχάθηκα να είμαι άνθρωπος, Να είμαι διαρκώς σε πόλεμο, Μέσα στις βόμβες και ��ίπλα σ’ αυτές Σιχάθηκα αυτούς που είναι υπέρ του πολέμου Κι αυτούς που είναι κατά του πολέμου Σιχάθηκα τις ανοιχτές κρεβατοκάμαρες Και τις κλειστές κρεβατοκάμαρες Τους αγίους και τους αμαρτωλούς Τα σκοτάδια και το φως Την αγάπη και το μίσος Τους συνηθισμένους και τους ξεχωριστούς Τους επιτυχημένους και τους αποτυχημένους Το ναρκωτικό ζωή και το παυσίλυπο θάνατος Το αθώο αίμα και το ένοχο αίμα Τον άνθρωπο λύκο και τον άνθρωπο πρόβατο Σιχάθηκα να είμαι μέσα στο μυαλό μου και στο σώμα μου Σιχάθηκα την παγκόσμια στάνη βοσκής Σιχάθηκα να είμαι ένας κλόουν της ζωής Σε μια καταδικασμένη παράσταση.

Ανέκδοτο ποίημα, δημοσιευμένο στη σελίδα της Μαρίας Κουγιουμτζή στο Facebook (19/11/2024)

Η Μαρία Κουγιουμτζή γεννήθηκε το 1945 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά “Η λέξη”, “Εντευκτήριο”, “Πάροδος”, “Πανδώρα”, “Παρέμβαση” και “Ένεκεν”. Ποίησή της έχει δημοσιευτεί στα περιοδικά “Εντευκτήριο” και “Πάροδος”. Το βιβλίο της, “Άγριο βελούδο”, τιμήθηκε με τα βραβεία διηγήματος του περιοδικού “Διαβάζω” (2009) και του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2010).

[konmarkimageswords]

https://bukowski.net/manuscripts/displaymanuscript.php?show=poem1991-09-14-a_note_on_the_masses.jpg&w=357

https://bukowski.net/manuscripts/displaymanuscript.php?show=poem1986-06-06-buddha_chinaski_says.jpg&w=782

https://bukowski.net/manuscripts/displaymanuscript.php?show=poem1991-00-00-a-vote-for-the-light.jpg&w=4534

[konmarkimageswords]

The “Internal Flight” is a soundtrack that marked a shift in Estas Tonne’s music towards longer sound journeys unfolding differently in every performance. It is an inner experience expressed through sound, capturing the essence of what human life is: struggle, drama, pain, solitude yet joy, celebration, silence and ultimately a unification of these opposing forces.

[konmarkimageswords]

Started by Dan Gibson, a Canadian photographer, cinematographer and sound recordist, in 1981, Dan Gibson’s Solitudes has grown to become the world’s preeminent source for environmental and nature music with global sales of over 30 million albums. Among the more than 350 released albums there are more than 100 albums that have gone Gold, two dozens that have gone Platinum or Double Platinum. The recordings feature original music compositions that integrate nature and environmental sounds to create a relaxing, soothing blanket of music.