kucukhanimdanfaydasiza

[kucukhanimdanfaydasiza]

 faydasız, ben büyüdüm! ne yalan söyleyeyim aklıma hiç gelmiyorsun. biraz acı bi gerçek bu benim için. adını ne zaman duysam herhangi birinin ağzından artık kalbim yerinden çıkacakmış gibi çarpmıyor, ellerim birbirine dolaşmıyor, karnımda koca bir boşluk varmış gibi hissetmiyorum. 

 çocukluktan ya işte senin bana aşık olmanı beklerken aşkın filmlerdeki gibi hep mükemmel olduğunu zannederdim. değilmiş! bu gerçekle neredeyse 21 yaşında yüzleşiyor olmam üzücü. seni tek taraflı severken yanlış öğrenmişim sevmenin ne olduğunu 

bu yüzden

eksik sevdim insanları,

çünkü ben o sevginin bi kısmını hep sana sakladım. 

ben büyümüşüm faydasız, keşke seni seven o yedinci sınıftaki küçük kız olarak kalsaydım. hayatında hep mutlu ol!

23.07.21      01.27 a.m 

[kucukhanimdanfaydasiza]

Konuştuk...uzun uzun...sahil kenarında...hep hayal ettiğim gibi. Ağladım hem de deliler gibi, çaresiz hissediyordum o gece başka birinin kollarında olmak istedim. Yanımdaydı; belki aramızda bir metre bile yoktu korkak olduğum için gidemedim yanına ama kilometrelerce uzakta olan sana, senin sesine sarılmaya koştum. Yıllar geçmişti unutmuştum her şeyini hatta yeni seni, yeni hayatını hiç tanımıyordum. Tanıdık biriyken bir o kadar da yabancıydım sana.

 Her şeyin aksine o gece seni sevmiş olmamı kabullenmek canımı yakmamıştı belki de ilk defa. Artık sana olan aşkım özgür. Artık içimde bir yerlerde özgürsün. Meğer biz seninle sadece iki eski dost olabilirmişiz. 

07.09.20

[kucukhanimdanfaydasiza]

ben,üzerime yıktığın duvarlara rağmen başka yuva bulmadım

 Daha önce de söylediğim gibi zaman zaman düşüyorsun aklıma, Hafızamda tekerrürden ibaretsin. Çoğu zaman unutmak istiyorum seni hatta bambaşka bi şehirde yepyeni bi hayat kurdum, yeni o kadar çok insan tanıdım ki ve kimisinin içimdeki o boşluğu, eksikliği doldurabileceğini düşündüm fakat bunun koskoca bir yanılgıdan ibaret olduğunu anladım. Kimse gerçekten sevmek ne demek bilmiyor. İnsanları tanıdığımı zannetmişim her seferinde elimde kalan ise yine birkaç kalp kırıklığı. Gerçi yeni yerlerin, yeni insanların senin bana hissettirdiklerini değiştirme fikri tamamiyle aptallık çünkü nereye gidersem gideyim, kim olursam olayım hafızamı kaybetmediğim sürece her zaman benimle olacaksın. Böyle söylediğim zaman kendimi hep seni rahatsız ediyormuş gibi hissediyorum fakat beni yanlış anlamanı istemem çünkü şimdi sana karşı duygularımdan emin değilim, eskisi gibi aşık mıyım sana bilmiyorum hatta dürüst olmamı istersen sanmıyorum fakat emin olduğum tek bir şey var  o da canım yandığında, üzüldüğümde seninle konuşmak istiyorum, derdimi sadece sana anlatmak istiyorum, bir şeye çok sevindiğimde bunu hemen sana söyleyebileyim istiyorum, üzüldüğümde ya da sevindiğimde ben herkesten önce sana sarılmak istiyorum.

 Eskiden yazdıklarımı silip, sil baştan yazmaya başlamamdan sonra dördüncü yazım olacak bu sana sebebi ise bazen içimde dolup taştığını hissediyorum. Bu hissi, bu durumu nasıl tanımlayacağımı bilmiyorum fakat bu aralar o kadar çok rüyamda görmeye başladım ki seni açıkçası nasıl olduğunu da merak ediyorum. Hayatın nasıl, iyi misin? Eğer değilsen umarım bi şekilde aklına gelirim. Umarım birkaç yıl önce garip, karanlık bi rüyanın beni sana hatırlatmasını beklemeden iyi olmadığın zaman aklına gelebilirim. Çünkü burada seni her ne olursa olsun -geçmişte, şimdi veya gelecekte- en yakın arkadaşınmış gibi dinleyecek bi küçük hanım var. Umarım bunu hiçbir zaman unutmazsın.

 İçimde her zaman sana karşı bi burukluk olacak sebebi ise hiçbir zaman seninle bi sahil kenarında oturup benim seni nasıl sevdiğimi, senin ise ben sana kor gibi yanıyorken bir başkasına yanışını konuşamayacağız. Belki daha önce bana bir kere sarılsaydın konu hiçbir zaman buralara gelmeyecekti, çocukluk aklı ya işte arkandan biraz ağlar unuturdum herhalde belki seni de sıradan eski bi anı olarak hatırlardım ama şimdi bak seni tanımamın üzerinden altı hatta neredeyse yedi yıl geçmiş ve ben oturmuş bir başıma, yine, sana yazıyorum. Bunu her seferinde kendime hatırlattığımda senin beni güçsüz, aciz, çaresiz veya zavallıymışım gibi düşündüğünü biliyorum ama düşündüğünün aksine bi insanım bunu sana pek yansıtmamış olsam da pes etmeyen güçlü bi kızımdır. Konu bana gelmişken bu zamana kadar beni tanımayı pek istemedin sanıyorum, bırak neleri sevebileceğimi bilmek istediğini adımı bile hatırlamanın senin için zor olduğunu düşünüyorum. Daha önce bana hiç sormadın hatta hiçbir doğum günümü kutlamadın ama bir gün merak edersin diye söyleyeyim doğum günüm 18 aralık, yay burcuyum, senin beni gördüğünün aksine eğlenceli şen şakrak bi insanım, duygusalımdır fakat insanlara bunu göstermeyi hiç sevmem bu yüzden mantıklı kararlar verdiğimi düşünürler, gezmeyi çok severim ve yeni yerler görmek beni büyülenmiş gibi hissettirir, küçüklüğümden beri  resim çiziyorum ve güzel sanatlara gitmeyi çok isterdim, pek kitap okumayı sevmem film izlemek daha çok bana hitap ediyor, mor ve maviyi çok severim fakat sıcak tonlar çok hoşuma gider, kahveyi de şekersiz içmeyi tercih ederim, pek yemek ayrımı yapan biri değilim ama sakatatlar hiç bana göre değil böyle garip bi adanalıyım, Bu kadarım işte kendimi sana bu kadar anlatabilirim en fazla ben. Neyse gün de aydı zaten uyusam iyi olacak umarım iyi bir uykudasındır. Hoşçakal faydasız!

[kucukhanimdanfaydasiza]

Artık deliriyorum, hem seni deliler gibi istiyorum hem de senden kaçmak istiyorum çık aklımdan, çık fikrimden istiyorum. Ben gerçekten beni sevebilecek birini istiyorum ama seni sevmeye o kadar çok alıştım ki sanki küçük bir kız çocuğuyum ve sen benim sevdiğim tek oyuncağımsın ne zaman canım yansa sana koşup sarılmak istiyorum olan biten her şeyi sana anlatmak istiyorum. Sanırım artık deliriyorum ama ben sadece bir sabah sevdiğim birinin kollarının arasında uyandığımda aklıma gelip geldiğin yeri darmaduman etmeni istemiyorum, seni kafamın içinden kazıya kazıya çıkarmak istiyorum. Sonra duruyorum sadece derin birkaç iç çekiş sonrasında diyorum ki ya devam edersem? İki seçenek var ya hiç gelmeyeceksin ben de aşk sandığım birinin yanında yarım kalmış sevdamla yaşamaya çalışacağım ya da sen geleceksin darmaduman edeceksin beni belki seversin hatta nefret bile edebilirsin ama biliyorum ki geldiğin zaman hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

[kucukhanimdanfaydasiza]

Bilmiyorum, tam anlamıyla mezarlık gibi hissediyorum. Zor geliyor bir başkasını sevmek, nasıl olacağını da bilmiyorum fakat hatırla, bir şiir vardı Özdemir Asaf’ın unutma o şiiri hiçbir zaman çünkü sen ne vakit beni hatırlayacak olsan benim kalbimde sana ait kısımda o şiir tekrar tekrar okunacak hatta çok isterdim o şiirin her bir kelimesi olabilmeyi belki o zaman okuyabilirdin beni gerçi hatırlayabildiğim kadarıyla sevmezdin okumayı ama doğru ya sanmıyorum zaten içinde ‘ben’ geçen herhangi bir şeyi sevebileceğini. Yerdeki taşı severdin, duvardaki resmi belki hiç tanımasaydın beni bile severdin ama diyorum ya hiç tanımasaydın...

Saat üçe geliyor yıllardan 2019 ne zaman okunur bunlar billmiyorum fakat yıllar geçiyor ve sen bir şekilde kalıyorsun belki bir yara belki de bir iz gibi ama biliyor musun ne kadar artık seni sevmediğimi düşünsem de aldığım derin nefeslerde, iç geçirmelerimde aklımdan geçiyorsun bir şey var şuramda diyorum içimde ukde kalan sonra geçiyor zaten sonsuz kısır döngü seni sevmediğimi, istemediğimi kabullendiriyorum sana. Yalan dünyada kendime söylediğim ufak çaplı yalanlarım bunlar da işte benim.

‘’Eskisi kadar özlemiyorum seni, Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.. Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.. Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. Biraz yorgunum.. Biraz kırgın.. Biraz da kirletti sensizlik beni! Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama “İyiyimler” yamaladım dilime. Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.. Gel diye beklemiyorum artık, Hatta istemiyorum gelmeni.. Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum Benim derdim yeter bana banane! Alıştım mı yokluğuna? Vaz mı geçiyorum, varlığından? Tedirginim aslında, Ya başkasını seversem? İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem.’’

[kucukhanimdanfaydasiza]

"Her kim ki bir şiiri çok severse, şair kalbine sırrını üflermiş."

 Yıllar birbirini kovaladı, saçlarıma aklar düşmedi fakat her gece gökyüzümden bir yıldız eksildi. Adını sayıkladığım uykuların uçurumuydun, bildiğim tüm şiirlerin konusu ve hatta yıllarca aklımda durmadan çalan tek şarkıydın. İnsan bilemiyor, tam buradasın derken gece oluyor, gündüz oluyor ve yok oluyorsun. En ufak hücrelerime kadar hissedebildiğim bir yanılgı bana avaz avaz "bekleyişlerin boşa" diyor. Bu zamana kadar hissettirdikleri bile her zerremde heyecanı yaşatmışsa bana bu bekleyişin, son perdeye kadar bekleyebilmişsem eğer ve halâ kor gibi yanabiliyorsam sana, bir gün kalbinin benim için de atacağı umudu var demektir. 

 Halâ nefes alabiliyorken söylemek isterim ki senden başkası haram bana. Ne başkasını sevebiliyorum ne de senden vazgeçebiliyorum. "Unuttum, yoksun artık, basit şeyler seni hatırlatmıyor bana" diyorum, baksana şu halime. Bir selamına vuruldum ummadığım bi anda. Dengelerim sendeliyor böyle olmaması gerekiyordu. Senden vazgeçmek için sabahını zor ettiğim geceler birkaç sözünle bomboş olmamalıydı, yüzünü ezberlediğim tüm fotoğraflarını aklımdan kazıyarak çıkarmışken hepsini tekrar ezberlemem bu kadar kolay olmamalıydı.