kusurluanne

[kusurluanne]

Bu aralar hiç yazamıyorum. Sorunları yazmaktan da kaçar olmuşum sanırım:)

Sanırım büyük cesaret gerektiren bir karar alıyorum hayatımda. Yerleşik hayatımdan vazgeçip minimalist bir yaşama geçiyorum. Nedense kalabalıktan, teknolojiden, çıkar uğruna kurulan dostluklardan ve insanlardan uzaklaşmak bana iyi gelecek. Hayatta o kadar yalnızız ki aslında bu kendini bir buluş olacak benim için.

Kısaca şöyle anlatayım;

Taşınabilir bir ev yaptıracağım ve kızımla doğanın için de bütün bu insanların robot gibi uyması gereken hayattan bir nebze uzaklaşacağım. Ev alamayacak hale gelen ekonominin daha bana gelecek kaygısı yaşatmasına izin vermeyeceğim.

Çünkü bu kaygıları yaşarken hayatı kaçırıyoruz. Hayattan zevk almıyoruz. Sanırım kızıma bırakacağım tek miras bu olacak. Mutluluk❤️

[kusurluanne]

Merhabalar herkese. Bu aralar kendimi sorguluyorum çok fazla. Nasıl yaşıyorum, nasıl devam edecek? Bazen çok yalnız hissediyorum. Dünyada herkesin bir yol arkadaşı bir dayanağı yada en kötü şekilde de olsa yanında nefes alan biri varken hep yalnız kalacağım duygusu bazen çok yoruyor. Her şeyi doğru yapmaya çalıştığım zamanlar da çok üzüldüm. Sonra o kadar yoruldum ki yanlışlar yaptım. İki şekilde de hep savaşmak zorunda kaldım bir yudum mutluluk için. İnsanların başına ne kötülükler, ne kayıplar ne hastalıklar geliyor elbette. Ancak yaşadığınız hayata göre bakıyorsunuz ve yorumluyorsunuz. Bu dünyadan gitmeden önce özgürce, bi kere de sorun düşünmeden, kalbime ve omuzlarıma yüklenen bu kadar sorumluluk olmadan 1 gün yaşayabilecek miyim?

Yaşasam peki artık mutlu olabilecek miyim? Gitsem ve yok olsam kimin hayatından ne kadar eksilirim? Sanırım ailem ve çocuğum için acı bırakırım. Gerisi her şekilde unutacak. Bir söz vardı ;

Vefatından sonra insanların seni ne kadar çabuk unutacaklarını bilseydin, kesinlikle hayatını başkasını razı etmek için yaşamazdın”

Bunu kabul etmek zorda olsa aslında hayat bu. Sonuçta herkes sıra sıra unutuluyor. Yaşam devam ediyor. Acı hafifliyor. Ölenle ölünmüyor. Bu hayatta mutlu olmak için sarf edilen bu kadar emeğin sonu toprak. Ne yaşarsak yanımıza kar. Takma kafana yaşa hayatını demesine diyoruz ama hangimiz yapabiliyor. Ben yapamadığımı anladım. Çok güçlü olduğumu yaşadıklarımı başarmanın zor olduğunu söyleyen çok kişi var. Ancak içimdeki güç öyle tükenmiş öyle yorulmuşum ki kimse çığlıklarımı duymuyor gibi. Böyle görünmeyi yaşamayı kimse seçmez.

Hiç bir kadının bu saatte bunları düşünüp uyumasını istemem. Mutlu olun kendinizi sevin bu aralar ben yapamıyorum. İyi geceler

[kusurluanne]

Merhabalar👋 Uzun süredir yazamıyordum. Tatil bitti okullar başladı. 2. Döneme hızlı girdik. Bahara doğru ilerliyoruz. Çok sevdiğim canım bahar gelse, çiçekler açsa miss gibi güne uyansak. Çünkü Antalya’nın en güzel zamanları o zaman oluyor. Yazın çok sıcak biliyorsunuz:)

Gelelim ikinci dönem konumuza. Yeni nesil veliler ve öğretmenlerimize. Eskiden öğretmenlere toplantı dışında yaklaşamazdınız. Ben çok iyi hatırlıyorum annem çalıştığı için toplantıya gelemiyordu. Bir gün okul çıkışına denk getirdi ve öğretmene bir kaç bir şey sormak istedi ama öğretmenim onu öyle bir tersledi ki annem kalakalmıştı. Çokta duygusal olan canım annem:) ağlamıştı bu tepkiye. Şimdi ise durum tam tersi oldu. Sınıfta çocuğunun hiç bir sorun çıkarmayacağına inanan benim kocam yapmaz diyen kadınların yerini benim çocuğum yapmazlar aldı. Arkadaşlar çocuk bu yapar. Her şeyi dener, yapar, söyler. Öğretmenin vurduğunu söyleyen bir velinin öğretmene yalancısınız lafına kadar ileri gidilmiş gerçekten. Sınıftaki çocukların hepsine soruldu ve vurmadı dediler. İnanın çok naif bir öğretmen bu laflara karşı bile büyük tepkiler veremedi. Hemen idareye şikayetler, tutanaklar. Zar zor atanıp bu işe gönlünü veren öğretmenlerimiz bu davranışları haketmiyor bana göre. Çok kutsal ve zor emek isteyen bir meslek çünkü.

Artık biz bilinçliyiz ve biliyoruz diyen ebeveynler fazla ileri gitmiyor mu sizce de? Elbette vuran , kötü davranan öğretmenleri korumak değil burada ki amacım. Kesinlikle yakından bildiğim bir konu olduğu için velilerin saygı çizgisini kaybettiğini düşünüyorum. Umarım daha sağlıklı , saygılı çocuklar yetişir de öğretmenlerimiz de ezilmezler diye düşünüyorum.

Gelelim etüt konusuna :) Eylül etüte başladığından beri iletişimimiz çok daha iyi. Eve geldiğinde kalan zaman ikimizin olduğu için, kafası rahat bir şekilde oyun oynuyor , bir şeyler izliyor , benimle zaman geçiriyor. Gerçekten ohh be dedim 😃 Çocuğunuza yardımcı olmak ve ödevlerinde ilgilenmek tabiki çok önemli ama ilk sene çok zor arkadaşlar 😂😂 Hepimiz mutlu olduğunuza göre sorun yok:) Kendinizi sevin👋❤️

[kusurluanne]

Merhaba herkese.İyi haftasonları öncelikle. Bu hafta sonu baba evine geldim. Kızım özellikle burada çok mutlu oluyor. Ben de köye gittiğimde babaannemde mutlu olurdum. Torun olunca daha bir ilgi alaka oluyor anne babadan :) Buda çocukların çok hoşuna gidiyor. Eylül’ ün de dünyasında babam ve annem büyük rol oynuyor.

Kızımla biraz birbirimizi anlama konusunda adım attığımızı düşünüyorum. Benim üzülmem de onu etkiliyor çünkü. Bağırıp çağırmak yerine sabırlı ve anlayışlı olmak bazen zor olsa da kızımda buna karşı daha dikkatli davrandığı için çok daha mutlu oluyoruz.

Ödev yaparken özellikle 1. Sınıfta bütün anne babalar sorun yaşamıştır sanırım. Gerçekten hem çocuk için hem ebeveynler için zor bir süreç. Okuldan geldiğinde ödev ve yemek dışında hiç vaktimiz kalmıyor maalesef. Çocuk yapmak istemiyor. Okuma yazma dönemi olduğu için geri kaldığı her ders daha da zorluyor bu sefer. Sabır kat sayınız azalıyor ve bağırmaya dönüyor iş bu sefer. Çocuk açısından ağlamaklı azar yediği oyun dışında eğlencesiz bir olaya dönen ödev maalesef ilişkiniz açısından artık büyük bir sorun teşkil ediyor.

İlk dönemi bu şekilde bitirdik. Okuma ve yazma durumumuz çok şükür öğrenildi:) İkinci dönem artık tamamen hızlanan dersler de kızımla ilişkimiz adına zor olacağı için öğretmenimizin açtığı etütte göndermeye karar verdim. Bu konuda bazı veliler bütün gün okulda gerek yok, ödevi bizle yapmalı diye düşünürken; ben kızımla evde kaliteli zaman geçirmek istiyorum. Eve geldiğinde sadece ödev yapıp yatağa göndermek ne kadar sağlıklı onuda bilemiyorum. Tercih meselesi sonuçta. Etütte öğretmeni ile ilgili ders tekrarı ödev yapımı ve son saat etkinlik yaparak eve gelecek. Kalan zaman bizim olacak. Buradan bütün öğretmenlerin ellerinden öperim bence çok kutsal bir meslek. Kendi çocuğumuza bile tahammülümüz azalırken 30 çocuğa öğrettiği her harf için teşekkür ederim.

Öğretmenlerden bahsetmişken bir daha ki konumuz yeni nesil veliler ve öğretmenler olsun. Bu konudan baya üzgünüm öğretmenler adına. Çok bilmiş bir Veli grubu oluşuyor maalesef. Gerekli değeri kaybeden öğretmenlerimiz ile ilgili konuşalım. Kendinizi sevin ✋🏻

[kusurluanne]

Merhabalar haftasonuna bağlanmaya hazır mısınız? Dün yaşadığımız sorunlardan sonra akşam kızımla konuştuk. Aslında her şeyin farkında ve bunun bir tepki olduğunu söyledi bana. 6.5 yaşında ve kendisine göre bir tepki oluşturmuş. Çocuklar gerçekten çok akıllı ve bilinçliler. Etrafında dönen her şeyin farkında olup kendi dünyalarında yaşarlarken, size bunun tepkisini farklı şekilde veriyorlar.

Yetişkinler gibi direk konuşmak yerine bir düzen için de yaşamak yerine kurallarına uymayacağım diyorlar. Aslında hangi yetişkin kusursuzca sorunlarını konuşuyor ki? Çocuklardan bunu bekliyoruz.

Çoğu uzmanların söylemlerine bakıyorum ve denemişliğim de var. Ancak hiç biri çocuğun üzerinde denilen bilinçli ebeveyn kalıbına uymuyor. İstediğinizi deneyin o kalıptaki instagram storylerinde ki anne baba olmuyorsunuz. Çünkü çocuklar öyle değil. Yaşam öyle değil bir kere.

Kirayı vermeye, faturaları ödemeye ve ne yiyeceğiz diye düşünürken,çalıştığınız insanların stresini çekerken çocuğunuzu buna karıştırmasanız da kusursuz olmayan hayatımızın yanında kusursuz çocuklar istiyoruz. En büyük sorun ise furyanın sosyal medya ile giderek büyümesi.

Çünkü para kazanmak uğruna açılan anne, baba ve çocuk kanallarını ne kadar engelleseniz de izliyorlar bir şekilde. Orada görünülen hiç bir şeye kızmayan sürekli oyun oynayan dağıtan döken ve eğlenilen mutlu aile tablosunun gerçek olmadığını anlatsanız da çocuğun gözünden özenilen bir aile tablosuna dönüşüyor. Bu yüzden gerçek yaşamdaki ilişkiler çocuğu mutlu etmemeye başlıyor. Benim gibi tek çalışan ve başkasıyla çocuğunun sorumluluğunu paylaşamayan bir annenin o hayatı o ilgiyi nasıl yaşatacağına cevap verebilen yada yapabilen kaç kişi var? Ben bu çağı hiç sevmedim. Ne yaşam tarzını nede insanlarını.. Uzun uzun yaz yaz bitmeyecek sanırım. Yarın başka bir konu ile devam edelim. Yorumlarınızı düşüncelerinizi yazın mutlaka.✋🏻

Her şeye rağmen anne olmak çok güzel.

[kusurluanne]

Ben eşimden 4 senedir ayrı bir ebeveyn olarak kızımı tek başıma büyütmeye çalışıyorum. Özel nedenlerden dolayı babası çok uzak kaldı ve şu an 7 yaşında olan kızım baba eksikliğini 3 yaşından beri yaşıyor. Hayatta her şey olabiliyor. Hiç düşünmediğimiz olaylar karşısında ne yapacağımızı bilemediğimiz zamanlar.. Hemen hemen bu sürede hepsini yaşadım. Mükemmel kusursuz anne olmak için uğraştım bazen de yaşananlar çok ağır geldikçe isyan eden tahammülsüz sabırsız bir anne olarak davrandım çocuğuma. Duygularımızda ki bu tutarsızlıklar aslında o an düşünmesekte çocuğumuzu o kadar çok etkiliyor ki. Sanırım şu an yaşadığımız sorunların temeli benim hem anne hem baba olma çabam yüzünden. Çünkü çocuklar için anne annedir. Baba babadır. Bir şeyin yerini doldurma çabası aslında sizi ebeveynlikteki kimliğinizi kaybetmenize neden olur.Ne daha iyi anne oluyorsunuz ne de daha iyi baba. İşin Aslı şu ki sorumluluğu fazla alan bir ebeveyn sağlıklı bir iletişim kurmayı kaybediyor çocuğuyla. Şu an içinden çıkamadığım zor bir girdaptayız gibi hissediyorum kızımla. Bu girdaptan beraber çıkamazsak ileride onunla iletişimi mi kaybedeceğim korkusu daha da belirgin hale geldi bende. Şimdi genel bir anlatımdan sonra yaşadığımız sorunlarıda ele alacağım yarın ki yazımda. Siz de yazdıklarımda kendinizden bir şeyler bulursanız mutlaka yazın✌🏻

[kusurluanne]

Merhaba sabah aldığım bir kararla artık burada ebeveyn olarak bir şeyler karalayacağım ✋🏻 Umarım yaşamın içinden anlattıklarıyla siz de bir şeyler bulursunuz.