lappeldelavide

[lappeldelavide]

göğsünde yattığımı unuttu, o uyurken bile bir saniye uyuyamadığımı mırıldandığında ninni söylediğimi unuttu gökyüzüne de ihtiyacım yoktu oysa benim gözlerinde uçuyordu uçurtmaların en güzel tonları o çakır gözlerinde kalbi parmak uçlarıdma atarken bir daha şiir yazmak istemiyorum demişti ben okurken şiirlerin binbir türlüsünü gözlerinden ayılmaya çalışıyorum tam otuz dokuz gündür zaman nasıl da çabuk geçiyor, acı hâla ilk gün olduğu gibi sabit gözüm yolda oysa birileri geliyor, birileri gidiyor birşeyler söylüyor birileri dinler gibi yapıyorum duymazken onları güler gibi yapıyorum, yaşar gibi yaptığım gibi birilerinden gidiyorum, acımıyor aklımda soru işaretleri cevapsız sorular içine döktüğümden beri içimi konuşamıyorum kimselerle açamıyorum kapıları kilit üzerine kilitler işliyorum avuçlarımda sesin parmak uçlarımda nefesin sanki telefon çalacak da gelecek gibisin bu kaçıncı yarın rüyamda bile göremiyorum seni demek isterdim uyuyabilseydim gittiğinden beri gezdim tüm sokaklarını bu şehrin tüm ağaç dallarında aradım seni ormanlarında yürüdüm yürüdüğün ormanlarda kamp çantam da hazırdı çantalarımızın rengi bile birbirini tamamlıyordu oysa sen, gözlerin gibi en mavisini seçmiştin her şeyin bense saçlarımla uyumlu olsun diye toprak tonlarını gök ve yerin birleşimi gibi onlar hazır şehirden kaçmaksa huzur ikimizin de tek derdi bu değil miydi? gözlerin gibi maviler ve yeşiller bir orman, bir gökyüzü ve bir deniz ve bir güneş isteğimiz bu değil miydi? son baharın en güzel hediyesiydin belki de mutlu bile olabilirdik belki de belkilerde yaşamasaydık hayatı keşkelere sığınmasaydık yağmurların huzur getirdiği bir ekim akşamında geldiğin gibi yağmurların gözyaşlarımı yıkadığı bir ekim gecesinde sildin, eksilttin ve ben, o geceden beri bir adım bile ilerleyemedim flu bir sokakta yankılandı gözyaşlarım sen bunları bile hiç bilemedin.

◈ Simge · Aralık‘15 Via: @belkibirazflu

[lappeldelavide]

bul beni kaybolduğum bu derin uçurumda ara beni sor bilenlere nefesim kesiliyor ellerim eksik içim dışım eksik paramparçayım bul beni kalmadım bende bile karışmışken sana bir ekim sabahı nasıl yaralar bilmezmiş gibi bakma gözlerime bul beni silikleşiyorum hayattan içimden silinmeden ben bul beni söylediğin ezgiler hâla çınlarken kulaklarımda silinmezken saniyeler gözlerimden zihnim bulanmadan daha fazla bul beni seni bul ben de bizi savrulmadan daha fazla eksilmeden biz birbirimizi eksiltmeden daha fazla zor korkuyordum oysa korkuyordun korkulara yenilmek zor tabi bir bocalama yenilgisi bir yanılgı olmadan bul beni tütün bile saramıyor parmaklarım yaraları nasıl saralım az da içmeye başlamıştım başlamıştık yokluğunda kızdığın her şey tam da tahminindeki gibi fazla fazla biz az iken, azalmış iken belki de nasıllara nedenlere yenilmeden bulmalısın beni kaybolmadan ◈ Simge · Ekim’15

Via: @belkibirazflu

[lappeldelavide]

belkibirazflu

Belki bir ağustos sabahında Güneşin doğuşunu bekler gibi Uykusuz gecelerde ya da hayallerde Görmek gibi yüzünü Bilinmedik bir sahilde Belki de bir kumsalda Gelmeyişin ◈ Simge · Ağustos’14 via: @belkibirazflu

[lappeldelavide]

Gerçek şu ki, yoruldum. Anlıyor musun? Ciddi anlamda, seni böylesine içimde taşımak, böyle umarsızca sevmek yorucu anlıyormusun. Hazır mevsimi de gelmişken, açsan ya kanatlarını o sonsuz mavi gökyüzüne…

- Simge / 18:08 5 Eylül’14

[lappeldelavide]

Hatırlamak bakışını, Gülüşünü gözlerinin derinlerinde anlatmak istediklerini O hiç bitmeyecek sonsuzluk hissini! Ah sanırım en kötüsü bu. Sonsuzluk… Sahi nerede kalmıştık O his, gitmeyecekmiş hissi, Yanınızdaymış hissi ve gittiğini anladığınızda hissettikleriniz… Bulutların üzerinden yerin en dibini bulmak gibi. Berbat hissetmek! Siz her şarkıda, her şiirde, her renkte ya da herhangi ona benzeyen birisini gördüğünüzde acaba diye düşünürken, içinizde kalan o son ümit, hatırlanmak? Sahi hatırlıyorlar mıdır acaba gerçekten gidenler? Düşüncesi bile daima işkence gibi gelen bir eylem.  

◈ Simge · Nisan’14

via: @belkibirazflu

[lappeldelavide]

belkibirazflu

Bir şarkı çalarsın belki bana Belki bir şiir yazarsın Ve sonra birer sigara yakar Beni niçin sevemediğini konuşuruz Bilmediğin çok şey var küçük adam, Sarma tütün içen kadınlar, Belki de derin yaralarını sarmaya çalışıyorlardır Belki de bu yüzden, Eylül hoş geldin demekken, Ekim hoşçakal'dır, Kasım ise sil baştan deme vaktidir Umuttan bahsetmemeli bu mevsimde O şimdilerde kapkaranlık, Dipsiz bir kuyuda Üzerinize milyonlarca kilit vurulması gibi Boş ve anlamsız.

◈ Simge · Nisan’14

via: @belkibirazflu

[lappeldelavide]

belkibirazflu

Bizimkisi aslında bir nevi bile bile lades demek. Benim açımdan öyle en azından. Belki de kendimiz kandırıyoruz başta kendimizi. Sonra ona biz bile inanıyoruz kimbilir? Aşk da zaten böyle birşey değil mi? Bir şeylere, birilerine tutunmak istiyor belki de insan. Sevilmek istiyor yalansız, çıkarsız hatta belki karşılıksızca. Ve sevmek istiyor pervasızca. Sonra birşeyler sarpa sarıyor… Ve o bilindik aslında beklenen son kucaklıyor bizleri. Aslında belki de sadece bu yüzden bile uzak durmak gerekli aşktan. ◈ Simge · Şubat ’15              

via @belkibirazflu        

[lappeldelavide]

belkibirazflu

Bittiğimizde çok daha iyi anladım ki; yalnızlık yokluğun değildir adam. Yalnızlık seninleyken, sen gözlerimin içine bakarken, ellerimi tutarken ve hatta beni çok sevdiğini söylerken bir boşluğa bakışındır. Ve eğer bahsettiğin gibi ben bir şairsem güzel adam, üzgünüm ki yerin asla şiirlerim olamaaz. ◈ Simge · Ocak ’2015  

[lappeldelavide]

belkibirazflu

Bir kez kaybolduysanız eğer bir kişi için, sizi sizden başka kimse bulamaz. Çevrenizde ki kalabalıklar içinizdeki yalnızlığınızsa gün geçtikçe hayat silinip flulaşır… Belkilere sığınırsınız en çok belkide yanından bile geçmemeniz gerekirken. Her gelende ondan bir parça aradığınız gibi gidenleri de onun gidişine benzetirsiniz. Bir kez paramparça olmuşsanız eğer bir daha hiçbir şey eskisi kadar kolay değildir. Acılarınızı ve yaralarınızın yerlerini yalnızca siz bilirsiniz çünkü. ◈ Simge · Kasım ’14

via @belkibirazflu

[lappeldelavide]

belkibirazflu

belki bağıra çağıra söylemem bunu kimselere ama; gözlerine bakmak yeni bir devrim yapmak gibi sevgili! Aşkın, aşkın bir kedinin insana olan sadakati gibi sonsuz ve alabildiğine derin. ◈ Simge · Temmuz ’14 

via @belkibirazflu

[lappeldelavide]

belkibirazflu

unut, kim sevdiyse en son seni ya da sen kimi sevdiysen, ve kim iyilik yaptıysa sana ya da kim yaktıysa canını en çok, en çok neye ağladıysan ondan başla silmeye anılarını,  eylül sil baştan deme vaktidir çoğu zaman, perde çekme zamanı anılara, acılara, haksızlıklara, ya da her ne yaşadıysan unut unutmadan yaşanılmıyor çocuk

◈ Simge · Temmuz ’14

via @belkibirazflu 

[lappeldelavide]

belkibirazflu

gerçek şu ki, yoruldum. anlıyor musun? ciddi anlamda, seni böylesine içimde taşımak, böyle umarsızca sevmek yorucu anlıyor musun? hazır mevsimi de gelmişken, açsan ya kanatlarını o sonsuz mavi gökyüzüne...

◈ Simge · Eylül ’14

via @belkibirazflu

[lappeldelavide]

belkibirazflu

yağmur gibi sessiz vurur önceleri cana, ardından akıcı bir roman gibi başlar öyküsü… yalanlar, hatıralar ve elde kalanlar...

◈ Simge · Ağustos ’14  

via @belkibirazflu

[lappeldelavide]

belkibirazflu

martı olmayı özler mi her insan? ruh kafesinden kurulup sonsuz okyanusları düşler mi? peki bilse sonunu kapılır mı hayallere? belki mi? ihtimaller daima flu...

◈ Simge · Temmuz ’14

 via @belkibirazflu

[lappeldelavide]

L’appel de la vide

Herkese merhabalar,

Simge ben,

Bazılarınız beni, @belkibirazflu olarak bilir hatta bir çoğunuz, öyle tanır. Bazılarınız kısaca Flu der, daha henüz lise yıllarımdayken, çok değerli bir hocam adımdan bir harf eksilterek “imge” demeye başladı bana ve adım “imge” kaldı. ve bir kadın, bir adamı ne kadar “derin” sevebilirse, bu kadın da hep o kadar “derin” sevdi. hayatım boyunca her an, hiç bitmeyen bir boşluk hissindeyim ve o his beni hep göklere çıkartıp, yere en derinlere çakılmamı sağlıyor. Ölümü hatırlamak gibi, her an sol omuzumuzda taşıdığımız memento mori gibidir L'appel du vide. işte L’appel de la vide’de buradan geliyor.

Kısaca ben, bitmeyen bir kimlik arayışındaki o en derin imgelerin sahibi, flu kadın, L’appel de la vide..

Çok sevgiler kediciklerim.