lbha

[lbha]

4 4 4 5 - γιααααννηηης σωτηγοοοπουλος (sp015)

https://seance-press.net/4-4-4-5/

Αυτό είναι ένα βιβλίο με τις ζωγραφιές του μικρού γιάννι, ετών 4 στα 5 ο οποίος ακόμα δεν ξέρει να γράφει το όνομά του, και τις οποίες η μητέρα του Ιωάννα κράτησε σε έναν πράσινο φάκελο όλα αυτά τα χρόνια.

Σε διάσταση Α4 το βιβλίο φιλοξενεί 56 σελίδες εκ των οποίων οι 31 είναι με ζωγραφιές.

Ένα βιβλίο που αφήνει ίχνη:

Εξώφυλλο, οπισθόφυλλο, εσώφυλλα (+2 εσωτερικές σελίδες) είναι ευμετάβλητες επιφάνειες: μαυροπίνακες ζωγραφισμένοι με κιμωλία.

Αυτό σημαίνει ότι ο αναγνώστης μπορεί να τα καθαρίσει και να τα αναπροσαρμόσει εάν και εφόσον το επιθυμεί, δλδ να γίνει συνδημιουργός – αφήνοντας τα δικά του ίχνη πάνω στα ίχνη του παιδιού και του ενήλικα, με μια διαδικασία ζωγραφικής να περάσει το βιβλίο από αντικείμενο σε 3 ζωντανές ζωγραφικές χρονικές περιόδους (1985, 2025, μελλοντική).

[lbha]

Οἱ μεταμορφώσεις τῆς γυναικός μου, 2024.

Ακρυλικό σε μουσαμά 29.7 χ 47 εκ.

[lbha]

a poem in the form of shapes for Jean Arp (sp014), John Sotiropoulos.

Το βιβλίο είναι μια υποτιθέμενη συνομιλία, ο δημιουργός-θαυμαστής του Jean Arp προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του χρησιμοποιώντας τις φόρμες και την τεχνοτροπία του Arp, αντί για λέξεις ή γραφή. Μια φανταστική αλληλογραφία μέσα από τα σχήματα, μια προσπάθεια να εξωτερικεύσει αισθήματα και σκέψεις. Μέσα από τις φόρμες ο αναγνώστης καλείται να εξερευνήσει έναν κόσμο αισθήσεων, αφήνοντας τη γλώσσα στην άκρη, δημιουργώντας έναν διαλογικό χώρο όπου η αφήγηση αποκτά νέες διαστάσεις και νόημα.

The book is an imagined conversation, where the creator-admirer of Jean Arp seeks to connect with him using forms and his technique, rather than words or writing. It’s a fantastical correspondence through shapes, an attempt to externalize feelings and thoughts. Through these forms, the reader is invited to explore a world of sensations, leaving language aside, creating a dialogical space where storytelling takes on new dimensions and meaning.”

[lbha]

Γιατί κανείς δεν ζωγραφίζει πια λουλούδια;

Petit déjeuner blanc του Le faux Elstir.

[lbha]

a poem in the form of shapes for Jean Arp (sp014) by John Sotiropoulos.

“Τίποτα δεν ακούγεται πιο συναρπαστικό από την πρόκληση να επικοινωνήσεις με τον Jean Arp μέσω των φορμών και της τεχνοτροπίας του. Ας δοκιμάσουμε να μεταφράσουμε αυτήν τη συνομιλία σε ένα ποίημα μέσω των σχημάτων και των γραμμών.”

“Nothing sounds more exciting than the challenge to communicate with Jean Arp through the forms and techniques he employed. Let’s attempt to translate this dialogue into a poem using shapes and lines.“

[lbha]

Odysseus in the Underworld, Vatican library, fresco from 46 BC

[lbha]

Max Ernst, Fleurs, 1928

[lbha]

John Constable, Study of poppies, 1832

[lbha]

[...]Σειρῆνες λιγυρῇ θέλγουσιν ἀοιδῇ

ἥμεναι ἐν λειμῶνι, πολὺς δ᾽ ἀμφ᾽ ὀστεόφιν θὶς

ἀνδρῶν πυθομένων, περὶ δὲ ῥινοὶ μινύθουσι.

"Το άσμα των Σειρήνων" —η αντιποίηση—:

Πήλινο γλυπτό με σύρμα και χαρτόνι με πόντες.

Σωτηρόπουλος Γιάννης, 2023

[lbha]

A model of a sandal with the Greek inscription of 'ΑΚΟΛΟΥΘ[Ε]Ι' ("follow me") on its sole. From Egypt, 2nd Century AD.

Commonly thought to have been worn by prostitutes but could have been worn by pimps, guides or anyone wanting to be followed.

[lbha]

ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΠΑΣΙΑΚΟΥ

Λοιπόν, τα τινάξω. Και τότες

τ’ άγαλμά μου θα στήσουν

Και πλατεία Μπασιάκου θα πουν

την πλατεία Αμερικής.

«- Καλέ, τ’ είναι τούτος;»

«- Ποιητής!»

«- Τί μου λες!» – τα χαμίνια

θα μου ’χουν λέει τη μύτη κόψει

φτερά θα μ’ έχουν λέει γαλοπούλας στολίσει.

Κι’ ωϊμέ, ωϊμένα, χώρια από την καλή μου

την Ωραία Κοιμωμένη

Οι στεναγμοί μου θα ραγίζουν την πέτρα.

Λοιπόν, το σκάσω. Μια νύχτα

του φεγγαριού θα πάρω τη στράτα.

Να λείπει η δόξα!

Στ’ απαυτά μου η Αμερική!

Εγώ – την Ωραία Κοιμωμένη μου και… ξερό ψωμί.

-

Η μύτη του ποιητή (για τον Θεόδωρο Μπασιάκο —βασισμένο στο ποίημά του: ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΠΑΣΙΑΚΟΥ).

Τεχνικά: Πήλινο μοντέλο στο χέρι σε γύψινη εκμαγείο —βάση με χτυπητά γράμματα 6χλ, φύλλα χρυσού αγιογραφίας και, ερεθισμός —στολισμός μύτης με φτερό αγνώστου πουλερικού: το ράγισμά πάραυτα επετεύχθη: οι λέξεις αποτυπώθηκαν στη βάση, το ποίημα ξεκίνησε.

-

Τεκμήριο: εργάζομαι πάνω σε αυτό το επιτραπέζιο γλυπτό γύρω στους πέντε μήνες και, ακόμα θαρρώ πως είναι ανολοκλήρωτο —καθώς το φωτογράφιζα νέες ιδέες και λύσεις φωτίστηκαν σε περιοχές που κυττώντας τες με προβλημάτιζαν —.

2022

[lbha]

"homage" στα Chants Parallèles του Luciano Berio, σκεπτόμενος συνδιαστικά τις παραδείσιες σφαίρες του Αλιγκέρι (οκτώ συν μία που δεν απεικονίζεται — κατακρεμνίζεται στην κάθε απόπειρα) και τους πάντα ανθισμένους κήπους του Θ. Τσίγκου.

https://www.youtube.com/watch?v=Drotpoh05xQ

.

Γύψινο εκμαγείο, πηλός, φύλλο αλουμινίου και σύρμα.

[lbha]

Ἠ φωλιὰ τοῦ ποιητή / poet's nest, 2022.

"Ποιεῖ δὲ καὶ δυσφωνία συνθέσεως ἐν πολλοῖς μέγεθος[...]λειότης γὰρ καὶ τὸ εὐηκοον οὐ πάνυ έν μεγαλοπρέπεια χώραν ἔχουσιν..."

—Δημητρίου, Περὶ ἑρμηνείας.

Πηλός, φύλλο χρυσού με χτυπητή την αλφάβητο (πόντες 6χλ) και κλαδί δέντρου.

[lbha]

Γεράσιμος Σκλᾶβος — Μανιφέστο Γλυπτικῆς.

[lbha]

Τα ��άκτυλα του Μίδα: γλυπτό διαστάσεων (εκ): 20Υ, 20Π, 2Β.

Πήλινα ακρυλικά βαμμένα και ξυσμένα δάκτυλα τοποθετημένα με σιλικόνη  σε ξύλινη βάση τυλιγμένα με βαμμένο ακρυλικό μαύρο σπάγκο: —τοποθετείται  επιτραπέζια, κάθετα είτε οριζόντια.

Περισσότερα: https://seance-press.net/kingmidasfingers/

Χαλκῆ παρθένος εἰμί, Μίδα δ’ ἐπὶ σήματι κεῖμαι.

Ἔστ’ ἂν ὕδωρ τε νάῃ καὶ δένδρεα μακρὰ τεθήλῃ,

Ἠέλιός τ’ ἀνιὼν λάμπῃ, λαμπρά τε σελήνη,

καὶ ποταμοί γε ῥέωσιν, ἀνακλύζῃ δὲ θάλασσα,

αὐτοῦ τῇδε μένουσα πολυκλαύτῳ ἐπὶ τύμβῳ,

ἀγγελέω παριοῦσι, Μίδας ὅτι τῇδε τέθαπται

[lbha]

Νάρκισσου προσωπογραφία σε γύψινο εκμαγείο / Narcissus portrait on a plaster cast.

Γιάννης Σωτηρόπουλος