Text
mutluluğu aradım mi hiç bilmiyorum
karşıma çıkanlarla yetinmeyi bildim hep aslında
ama habire elimden alındı küçük dünyamı şenlendiren mutluluklarım
insanoğlu garip varlık
kabulleniveriyor bi şekilde, kabullenmesem ne yapacağım ki zaten
elimden gelen bişey yok
elim kolum bağlı dediklerini o kadar çok yaşadım ki...
babam öldüğünde ama ilk sanırım
ya da en ağır, en çaresizi oydu
bebeklerim ısrarla rahmime tutunamayıp benden gittiğinde..
onu benden aldıklarında
insan bu kadar kayıpla birer birer eksiliyor galiba
geride kalan başka biri oluyor
hadi al baştan
eksilen seni yeniden tanıman gerekiyor
insanın kendine yabancı kaldığı o an..
hayat kafana vura vura öğretiyor işte bir şeyleri
öğrenmek ister miydin diye sormuyor
hiç öğrenmek istemediğim şeyleri öğrendim ben
çünkü ne derler bilirsiniz
başa gelen çekiliyor..
0 notes