lovelo333-blog

[lovelo333-blog]

Το καλύτερο προπονητικό πρόγραμμα της ζωής σου.

Βγαλμένο από σενάριο επιστημονικής φαντασίας για κάθε σκληροπυρηνικό αναβάτη των 30 χιλιάδων χιλιομέτρων που ξεροσταλιάζει σε ήλιο αέρα ενώ τον υπόλοιπο καιρό βολοδέρνει στη βροχή - διάβασε γιατί ίσως τα 6,000 χιλιόμετρα είναι η καλύτερη “προπόνηση” που έκανες ποτέ! 

 Μα καλά, μόλις 6,000χιλιόμετρα; Σαφέστατα ναι - για το 90% των αναβατών. Δεν μιλάμε για επιδόσεις ProTour αλλά για όλους τους άλλους. Τα 120 χιλιόμετρα την εβδομάδα μπορούν να γίνουν ιδανικά σε 3 προπονήσεις ή σε 2 ή ακόμα και σε μία για παράδειγμα το Σάββατο αφήνοντάς πολλές ελεύθερες ημέρες για οικογένεια, παιδιά ή άλλου είδους δραστηριότητες. Έτσι και αλλιώς ο αγώνας ή ή εκδρομή που θα επιλέξετε δεν θα ξεπερνά κατά πολύ αυτή την απόσταση ενώ συνήθως θα είναι στα μισά της. Ακόμα και στην περίπτωση που επιλέξετε κάποιο brevet των 200-300 χιλιομέτρων αυτή η συντήρηση είναι αρκετή για να σας φέρει με αξιοπρέπεια στον τερματισμό. 

 Επίσης τα 120χλμ συνολικά ή μονομιάς μπορούν να γίνουν σε 4 ή 5 ή 6 ώρες ανάλογα με τις ανωφέρειες που θα επιλέξετε ή δεν θα επιλέξετε στην διαδρομή σας. Επίσης αυτές οι ώρες μπορούν να χωρέσουν από χαλαρή ποδηλασία μέχρι και τα πιο περίπλοκα intervals που μπορείτε να φανταστείτε. Η μικρή σχετικά σωματική καταπόνηση θα σας επιτρέψει να έχετε λιγότερο χρόνο για ξεκούραση, μικρότερη απουσία από τις παρέες και λιγότερα νεύρα στη δουλειά. Επιπλέον θα σας αφήσει χρόνο για τρέξιμο, γυμναστήριο ή/και κολύμπι εάν σας ενδιαφέρει το τρίαθλο. 

 Ένας ποδηλάτης 20-30 ετών με ύψος 1,75 μπορεί εύκολα να έχει βάρος 59-64 κιλά. Βάρος που σίγουρα θα γίνει 10 κιλά συν μετά το τέλος της έντονης αγωνιστικής του δραστηριότητας. Κάτι τέτοιο, δηλαδή 10 κιλά συν είναι απολύτως φυσιολογικό και δεν πρέπει να μας αναστατώνει. Ίσα ίσα είναι φυσιολογικό. Παν μέτρον άριστο λοιπόν σε όλες τις περιπτώσεις και η μανία των πολλών χιλιομέτρων όπως και το lifestyle της νευρικής ανορεξίας σίγουρα είναι δύσκολο να συμβαδίσει στις ηλικίες 35-40+. Δύσκολο και “περίεργο” από όλες τις απόψεις. 

 Τα 120 χιλιόμετρα εβδομαδιαία δηλαδή τα 500 χιλιόμετρα το μήνα είναι ευεργετικά για τη διατήρηση του σωματικού σας βάρους χωρίς να σας ρίξουν στην παγίδα των πολλών χιλιομέτρων με μεγαλύτερες ενεργειακές απαιτήσεις, περισσότερο και επιπλέον φαγητό για αποκατάσταση. Σημαντικό επίσης για την ψυχική σου υγεία αλλά και την περιουσιακή σου κατάσταση, ο δικηγόρος της γυναίκας σου δεν θα βρει πολύωρες προπονήσεις εις βάρος σου στο Strava. 

Κάποιοι ειδικοί θα τρέξουν να σκεφτούν πως αυτά τα χιλιόμετρα είναι λίγα και πως ίσως με 120 την εβδομάδα δεν γάβγισε κανείς. Λάθος προσέγγιση αφού έτσι και αλλιώς και με 30 χιλιάδες και με 50 πάλι κανείς. Τα πολλά χιλιόμετρα δεν είναι για όλους και δεν είναι βασικά ούτε για τους πολλούς. Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσει κάποιος τόσο το καλύτερο για όλους μας - αλλά βασικά για τον εαυτό του. Επίσης το παρόν έτσι και αλλιώς απευθύνεται σε προχωρημένες ηλικίες δηλαδή σε αθλούμενους που γεννήθηκαν νωρίς…

[lovelo333-blog]

Giro 2018 #giro101

Καλησπέρα από το Alpe-d'Huez !!!

https://youtu.be/q826xW7xx-0 (από την άφιξη των μεγάλων δυνάμεων στη Ρώμη / images: #vincephoto)

Το Tour de France του 2018! έχει πάρει φωτιά και βρισκόμαστε στην 19η Ιουλίου όπου η θρυλική ανάβαση θα ζήσει ακόμα μία εντυπωσιακή εμφάνιση του Sir Chris Froome σφραγίζοντας ακόμα έναν τίτλο, αφήνοντας σκεπτικούς για ακόμα μια φορά θεατές, ειδικούς και μη.....

(αλυτάχης και ο πιο καλός ο μαθητής συζητάνε εάν θα μετρήσει ή όχι το ετάπ / images: #vincephoto) Tο κειμενάκι που κρατώ στα χέρια μου γράφτηκε μερικές ημέρες μετά την αυλαία της 101ης έκδοσης του Giro στη μαγική Ρώμη με τους αθλητές να επιστρέφουν στα σπίτια τους και στις δουλειές τους αφού σε μεγάλο ποσοστό πολλοί από αυτούς έχουν καθημερινές ασχολίες και ίσως απασχολούνται σε κάποιο καφέ ή αθλητικό μαγαζί της γειτονιάς του. Ποιος θα θυμάται αύριο τον Chad Haga που έκανε 3,500 χιλιόμετρα κουβαλώντας τον Dumoulin; Τα φανταχτερά χρώματα των τριών εβδομάδων Giro κάποια στιγμή τελειώνουν θυμίζοντας σε όλους πως η ποδηλασία δρόμου είναι άθλημα ελιτίστικο, ακριβό, δύσκολο και απαιτητικό. Να θυμηθούμε πως καμία σχέση δεν έχουν οι 2-3 αστέρες με τον όγκο του πελοτόν και ας πάρουμε για παράδειγμα τον αμένσιοτο Lance με τα διαφορετικά ποδήλατα, τα ξεχωριστά μπάτζετ, τους γιατρούς, τους motoman και τις μυστικές προετοιμασίες σε πανύψηλα βουνά. Στα βήματα του ο Froome θα προετοιμαστεί για το TOUR μέσα σε ασθματική κρίση σαλβουταμόλης όπως προετοιμάστηκε για το GIRO και όπως θα κυνηγηθεί για να μην μετρήσει η νίκη του και να μην τρέξει την Vuelta, επειδή οι Ισπανοί με πρώτο τον Αλμπέρτο δεν μπορούν να το χωνέψουν πως τον αφήνει η UCI και τρέχει πιασμένος ενώ τα δικά τους παιδιά δεν μπορούν να παίξουν μπαλίτσα.

(μεγάλες μάχες για έναν αγώνα που τελικά δεν έγινε / images: #vincephoto)

Όπως ακριβώς οι Ευρωπαίοι γενικότερα δεν ήθελαν τον Αμερικανό και τους συνταγματάρχες του, το ίδιο συμβαίνει για με τον Sir. Άδικα ή μη, η ζωή πολλές φορές είναι άδικη. Να τρέξει ή να μην τρέξει και γιατί να τρέξει, έπρεπε ή δεν έπρεπε με Β δείγμα θετικό, αλλά ο κόσμος τον θέλει και ποιος τολμά να τον αφήσει έξω από το Tour; Μην ξεχνάμε πως στην UCI εργάζονται και μερικοί – αρκετοί Άγγλοι οι οποίοι υποστηρίζουν και ενδεχομένως όπως ίσως αποδειχθεί συγκαλύπτουν καταστάσεις αφού ήδη έχουν μεγάλη προϋπηρεσία με τα δικά τους παλικάρια, Millar, Wiggins κλπ και ίσως η zero needle policy να μην είναι και τόσο zero τελικά και τα μικρά marginal gains να είναι ίσως περισσότερο beneficial από ότι λέγεται και εμείς οι φουκαράδες να γινόμαστε τακτικά sceptical και να χάνουμε τον μεσημεριανό μας υπνάκο. Να την πέσω στον καναπέ ακούγοντας Tdf με τα μάτια κλειστά ή να μου ξαναβγούν τα μάτια από καταστάσεις τύπου Floyd, Festina, Ferrari, οέο;

(στην παραπάνω φωτό ο νικητής του Γύρου Ιταλίας 2018 - θα ανακοινωθεί και επίσημα μετά το φετινό TdF... / images: #vincephoto) Ευτυχώς δεν υπάρχει απάντηση. Έχουμε κατάσταση αναμονής ανάστασης Ανδρέα Παπανδρέου, το άθλημα πουλάει, θα πέσει χρήμα, όλα είναι έτοιμα να μιλήσει και ο φτωχός όμως φίλε όλα και όλα. Υπάρχει η διαδικασία. Δείγμα Α, δείγμα Β, κάθεσαι σπίτι. Προσωπικά δεν πιστεύω πως ο Sir εξωγήινος κάνει κάτι παραπάνω από τους αντιπάλους του. Η απόδοσή ήταν εξαιρετική άλλα όχι εξωπραγματ��κή τύπου Floyd με 5 τεράστια βουνά. Επίσης όσο και εάν γελάμε η υπόθεση άσθμα δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με το μολυσμένο κρέας του ερασιτέχνη σεφ του Αλμπέρου. Ο Yates στο 18ο ετάπ έδειξε σημάδια απελπισίας. Στο επόμενο ετάπ η ομάδα της SKY δεν είχε τίποτα να χάσει οπότε έπαιξε το όλα ή τίποτα. Επίσης μην ξεχνάμε πως για 5 ετάπ η καλοκουρδισμένη ομάδα του Bailsford κουβαλούσε με 150βατ βόλτα τον χτυπημένο και σακατεμένο Froome. Η ομάδα στήθηκε και ετοιμάστηκε για επίθεση αυτοκτονίας 80 χιλιομέτρων κάτι που κανείς δεν περίμενε και κάτι που κανείς δεν πίστευε οτι μπορεί να αντέξει ο υπό τιμωρία Froome μετά από 3 εβδομάδες αγώνα.  Από την άλλη από το πρώτο λεπτό της επίθεσης κάτι μου έλεγε μέσα μου πως θα τους ρίξει 3 λεπτά. Ποιοι κυνηγούσαν; Ο τελειωμένος Pinot; Οι δύο νεαροί της άσπρης φανέλας; O Reichenbach που κατηφόρα έχανε χρόνο; Βασικά μόνος του ο Dumoulin κυνήγησε – σίγουρα αιφνιδιασμένος τόσο που εάν δεν είχε να σέρνει τους άλλους ίσως να μην έχανε το Γύρο. Ο Froom δεν έχασε χρόνο στην κατηφόρα κατεβαίνοντας με 55 χλμ ανά ώρα ενόσω οι άλλοι κοιτιόντουσαν μεταξύ τους. Για μενα η Sky ίσως έχοντας την καλύτερη ομάδα κέρδισε τον αγώνα με τόλμη και τακτική. 

(είναι πολλά τα βατ? / images: #vincephoto) Βασικά ο Doumoulin έχασε τον αγώνα επειδή περίμενε να τον βοηθήσουν οι νεαροί και επειδή πίστεψε ότι ο Froom δεν θα αντέξει. Από την άλλη ο ροζ Yates πυραυλωμένος και τσιτωμένος να πυροβολάει ότι κινείται, επίσης ασθματικός, τα άρπαξε τα 4 μηνάκια. Εδώ έχουμε το φάουλ και τους αθλητές δύο ταχυτήτων. Ο απλός αθλητής πιάνεται και τιμωρείται. Ο πεντάστερος πιάνεται του κάνουν μασάζ και ξεπιάνεται. Αυτό θυμίζει χειραγώγηση καταστάσεων τύπου Lance και αυτό δεν αρέσει σε Γάλλους, Ισπανούς, Ιταλούς....

(legend ή όχι - χάρισε ένα τεράστιο ετάπ στο καταναλωτικό κοινό / images: #vincephoto) Καλό βράδυ από το Alpe-d'Huez – βρισκόμαστε στον καυτό φετινό Ιούλιο όπου το 12o ετάπ του Γύρου Γαλλίας 2018 έχει ολοκληρωθεί και ο Sir Chris Froome οδεύει για την κατάκτηση ενός ακόμα τίτλου. Ή μήπως όχι;

(νερό και ψωμί / images: #vincephoto)

Ο Ξεκολλημένος διαβάζει ξανά το βραβευμένο "The Secret Race" και αναπολεί:

"Ο Bjarne κι εγώ ξεκινήσαμε άμεσα να φτιάχνουμε τον αγωνιστικό σχεδιασμό. Αντί να στοχεύσουμε τον Γύρο Γαλλίας, θα έβαζα στόχο των τριών εβδομάδων Γύρο της Ιταλίας το Μάιο. Οι λόγοι που το κάναμε αυτό ήταν μια μίξη στρατηγικής και πρακτικής. Ο Γύρος της Ιταλίας είχε πολύ μεγάλο κύρος και είχαμε περισσότερες πιθανότητες διάκρισης από ό,τι στον Γύρο Γαλλίας. Επίσης ένας από τους βασικούς χορηγούς μας, η Tiscali, ήταν μια Ιταλική εταιρία τηλεπικοινωνιών. Τότε ο Bjarne μου έδωσε το τηλέφωνο ενός ανθρώπου που θα καθόριζε τη ζωή μου για τα επόμενα χρόνια. Ο Dr. Eufemiano Fuentes. O Bjarne μου είπε πως ο Fuentes ήταν ένας αξιοσέβαστος Ισπανός γιατρός, πολύ έμπειρος και πως είχε δουλέψει με κορυφαίους ποδηλάτες για χρόνια. Ο χαρακτήρας του είναι λίγο περίεργος, είπε ο Bjarne, αλλά μην ανησυχείς. Ο Fuentes είναι πολύ έμπιστος. Δεν θα έπρεπε να ανησυχώ. Όπως αργότερα διαπίστωσα αυτό είναι ακόμα ένα παράδοξο που συνέβαινε συχνά. Όταν κάποιος έδινε έμφαση στο πόσο ασφαλές είναι κάτι, συχνά συνέβαινε το αντίθετο. Πήγα να δω τον Fuentes στο γραφείο του στη Μαδρίτη την επόμενη άνοιξη. Φαινόταν περισσότερο σαν σταρ του κινηματογράφου παρά σαν γιατρός. Ένας ψηλός άνδρας γύρω στα σαράντα πέντε με σκούρα μάτια, τραβηγμένα μαλλιά προς τα πίσω, αεροπορικά γυαλιά, λινά κοστούμια, Ιταλικά μοκασίνια. Ο Fuentes μιλούσε γρήγορα. Κινούνταν γρήγορα. Είχε εγκάρδιο τρόπο συμπεριφοράς. Πολύ φιλικός και εκδηλωτικός. Του άρεσε να παίζει το παιχνίδι. Είχε 6 μυστικά τηλέφωνα, βοηθούς και συνδέσμους σ’ όλη την Ευρώπη. Άκουσα ότι ο Fuentes μερικές φορές παρευρισκόταν σε ιατρικά συνέδρια μεταμφιεσμένος προσπαθώντας να βρει σκευάσματα ή φαρμακευτικά δείγματα που ήθελε να δοκιμάσει σε αθλητές. Στα αρχεία της αστυνομιας, ο Fuentes ήταν καταχωρημένος ως ο “El Importante”, δηλαδή“ο σημαντικός”. Εγώ τον αποκαλούσα Ufe..."

http://www.topodilato.gr/en/gifts/2300-the-secret-race-greek-edition.html

[lovelo333-blog]

4 λεπτά, να τα αφήσω?

Ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα γατάκι ο Γύρος έχει ακόμα 1 εβδομάδα πόνου και δακρύων. Μέσα σε αυτή την τελευταία "χαλαρή εβδομαδούλα", την οποία τηνβλέπω τεράστια, υπάρχουν 15 δυνατές αναβασούλες. Τα 4 λεπτά δεν είναι τεράστιο πλεονέκτημα ειδικά εάν συνυπολογίσουμε τις τυχόν ατυχίες που μπορούν να εμφανιστούν. Βέβαια σε έναν τόσο δύσκολο αγώνα με τόσες ώρες και τόσα πολλά χιλιόμετρα οι ατυχίες είναι μέσα στο πρόγραμμα και πρακτικά μόνο ατυχίες δεν είναι. Επίσης σαν χρόνος τα 4 λεπτά είναι λίγα όταν σκέφτομαι πως ένα ετάπ διαρκεί 4 ή 5 ώρες. Όλοι βιάζονται να βρουν το νικητή και να τελειώνει ο Γύρος - sorry no.

Το χθεσινό ετάπ (Σάββατο 18 Ιουλίου) μου φάνηκε περισσότερο σαν τρολάρισμα και μάλλον ο Αλμπέρτο δεν ήθελε και ίσως δεν μπορούσε να μειώσει τη διαφορά. Τι σημαίνει όμως δεν μπορούσε; Σκεφτόταν την εβδομάδα που έρχεται; Ήρθε στο Γύρο να κερδίσει και να δώσει μάχη. Μια μάχη που ακόμα δεν είδαμε να προσπαθεί να δώσει. Με την καριέρα του να κλείνει το τέλος του 2016 και με το πείσμα που τον χαρακτηρίζει πιστεύω πως θα το κυνηγήσει.

Ο σημερινός τερματισμός (Κυριακή 19 Ιουλίου) δείχνει χαλαρός και το φαντασιώνονται οι σπριντέρ. Δηλαδή όσοι έχουν απομείνει τουλάχιστον. Οι διεκδικητές της γενικής κατάταξης ίσως σκέπτονται να ξεκουραστούν και να χαλαρώσουν - τι γνώμη όμως έχει ο Αλμπέρτο; Μπορεί να κάνει χαλάρωμα ή μπορεί να προσπαθήσει να κερδίσει κάτι. H ανάβαση 2ης κατηγορίας στο L' Escrinet θα θυμίσει στους αναβάτες πως ο αγώνας δεν τελείωσε ακόμα ειδικά εάν κάποιοι θέλουν να ξεφορτωθούν τους σπριντέρ ή να κερδίσουν κάτι στην κατηφόρα που οδηγεί στον τερματισμό. Συνεργασίες μεταξύ Ιταλών και Ισπανών και γιατί όχι Γάλλων ίσως παίξουν τον ρόλο τους. Ο άνεμος το ίδιο - ειδικά για τον Άγγλο εξωγήινο που τις προηγούμενες χρονιές έδειξε αδυναμία στους αέρηδες και όπου άλλου έσπασε το γκρουπ έχασε χρόνο και ήταν εκτός τόπου.

Βέβαια λέγοντας για τον εξωγήινο θα έλεγα πως ίσως θα έπρεπε να ξανασκεφτεί το κατηφοράκι της Δευτέρας στο Col de Manseο. Εκεί που ο Andy απλά έχασε το TdF και στην ίδια κατηφόρα όπου ο τεράστιος Beloki αποφάσισε να εγκαταλείψει την ποδηλασία. Μήπως εάν έβρεχε λιγάκι τα 4 λεπτά θα δείξουν λιγότερα;

Και πάμε και στην Τετάρτη με μία ίσως από τις πιο επικίνδυνες κατηφόρες αυτή του Allos - Froomako σε νιώθω να τραγουδάς “και άλλος για Μυτιλήνη”. Ίσως ο Nibali ορμήξει αφού μέχρι σήμερα κοιμάται. Βαριέμαι πραγματικά να ακούω όλους αυτούς που λένε πως κέρδισε το 2014 επειδή οι άλλοι 2 έπεσαν. Σίγουρα δεν πρέπει να υποτιμάμε την αξία τέτοιων αθλητών αλλά ακόμα και έτσι είναι η μισή αλήθεια. Ακόμα και πριν πέσουν ο Nibali πατούσε τρελά το 2014. Κατηφορίζει - γενικά - σαν δάιμονας και ο Άγγλος δεν μπορεί ούτε με βοηθητικές. Το ότι έπεσε ο Xρηστάρας, ο ΕΤ, στο 4o ετάπ απλά επιβεβαίωσε την αδυναμία του, δεν φταίει ο Nibali. Επίσης ο Vincenzo είχε επισκιάσει και τον Contador πολύ πριν εγκαταλείψει από πτώση και ας θυμηθούμε και τη διαφορά που του έκανε στο pave και πάλι με την αξία του ο Σικελός. Τέλος η διαφορά από το δεύτερο στην γενική ήταν η μεγαλύτερη των 15 ετών - απλά respect. Παράλληλα και σαν να μην έφτανε αυτός ο πονοκέφαλος της κατηφόρας, η δύσκολη ανηφόρα στο Allos είναι ταμάμ για Quintana που μπορεί να απειλήσει σαν νέος, καθόλου ωραίος, άπειρος αλλά πολύ δυνατός στην ανηφόρα και στο υψόμετρο.

Την Πέμπτη είναι ένα από τα δυσκολότερα ετάπ με την κούραση να συσσωρεύεται και οι συνεργασίες θα παίξουν το ρόλο τους αφού οι συναθλητές και βοηθοί τα έχουν κλάσει. Μη ξεχνάμε πως η SKY έχει προετοιμάσει πολύ δυνατή ομάδα και όπως φάνηκε και στην ομαδική χρονομέτρηση είναι η δυνατότερη φέτος. Εάν η ομάδα κουραστεί θα αντέξει μόνος του ο Froome εναντίον όλων;

Παρασκευή 24 Ιουλίου η τελευταία μάλλον ευκαιρία του φίλαθλου κοινού να δει μάχη με βουνό, βουνό και πάλι βουνό. Κανένα σημείο για ξεκούραση - attack και πάλι attack.

Το Σαββάτο βέβαια δεν αφήνει πολύ χώρο σαν προτελευταία ημέρα για να καλυφθούν μεγάλες διαφορές αλλά το Huez είναι Ηuez. Mπορεί να να είναι η προτελευταία ημέρα αλλά πολλά μπορούν να συμβούν.

H Sky έχει όλη την πίεση επάνω της – είναι και θέλει να δείχνει η καλύτερη ομάδα αλλά στο Giro την πάτησε. Πριν το TDF του 2013 ο Χρηστάρας πέταγε, σε 20 αγωνιστικές ημέρες έκανε 7 νίκες όλες σε Ηors Category και επάνω. Φέτος σε 19 αγωνιστικές ημέρες έχει κάνει 3 νίκες και αυτές με το ζόρι (οι δύο ήταν Routa del Sol και ΤΤΤ στην Ρομανδία)

Το αστειάκι του Όλεγκ είναι κατά φαντασία ασθενικό αφού το σενάριο για 3 γύρου ςαπλά δεν υπάρχει αλλά είναι μια καλή ευκαιρία για δημοσιότητα. Ο Contador παρά τα εις βάρος του προγνωστικά - ακόμα και να κάνει το double – το πιθανότερο είναι να μην τρέξει, απλά θα έχει μόνο να χάσει και τίποτα να κερδίσει.

Ας συγκεντρωθούμε στο Γύρο και τα 4 λεπτά δικά μας.

[lovelo333-blog]

τι σου έμελε να πάθεις πασάκα μου - ολομόναχος τώρα ποιον θα βρεις να ξετρυπήσεις πάλι............ θα βρεις, θα βρεις, ξέρεις εσύ!

και το νού σου σε Talansky & Valverde προσεκτικά, όσο για τον καρχαριοδοντάκια μην τον λυπάσαι........βάρα αλύπητα αγόρι μου!

[lovelo333-blog]

nice

Vincenzo Nibali win the second stage of the Tour de France.

[lovelo333-blog]

Δώσε πόνο!

[lovelo333-blog]

Τίγκα και όλα μέσα λοιπόν. Συγκινήσεις που δύσκολα θα ��ανά-ζήσουμε.

The 1998 Tour de France was known as the “tour of shame,” because less than 100 riders crossed the finish line after several teams were disqualified for doping.

[lovelo333-blog]

someoneisalwaysfaster: source - soigneurcc

ΞΕΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ

Η καημένη του κατακαημένου ποδηλάτη

Έχετε σκεφτεί ποτέ αθληταράδες μου τι τραβάνε οι κοντινοί άνθρωποι ενός κατά συρροή ποδηλατιστή? Μετά από επαφές με μία από τις συζύγους...σας παραθέτω τις δηλώσεις της και τα σχόλια δικά σας - κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή γεγονότα είναι συμπτωματική. Δε γνωρίζω τι είναι μεσαία τριβή, δε γνωρίζω για ποιο λόγο οι ρόδες των ποδηλάτων να είναι 26άρες, 29άρες και να μην είναι ας πούμε, 27άρες (από το στόμα σου, επιτέλους ήρθαν) ή 28άρες. Δε γνωρίζω γιατί ένα ποδήλατο να έχει ανάρτηση εμπρός ή πίσω ή στη σέλα ή και παντού, δε γνωρίζω πως είναι δυνατόν με ένα μικρό φιαλίδιο - αμπούλα να μπορείς να φουσκώσεις ένα λάστιχο χωρίς να χρησιμοποιήσεις τρόμπα, αλλά, αγαπημένοι μου ποδηλάτες γνωρίζω πολλά για εσάς. Είμαι σύζυγος ποδηλάτη και ίσως σας φανεί περίεργο αλλά έχω κουραστεί περισσότερο από εκείνον. Αχ εκείνον.... τον γνώρισα πριν από 3 δεκαετίες και ακόμα και σήμερα εξακολουθεί, μα τι άλλο, να ποδηλατεί. Χωρίς εποχές, εορτές, σαββατοκύριακα και αργίες. Σε κρύο, ζέστη και βροχή - αυτός το ��ιολί του - ποδηλατεί. Τον γνώρισα όταν ήμασταν πρωτοετείς στο πανεπιστήμιο, αυτό σήμαινε ότι τα βράδια ξενυχτούσαμε και πίναμε. Ο φίλος μου ο ποδηλάτης όμως, δε ξενυχτούσε και το μόνο που έπινε ήταν καμιά κοκακολίτσα και αυτό μόνο εάν ήταν περίοδος αγώνων. Τον είχα πετύχει αρκετές φορές στην παραλιακή, γύρω στις 6 με 7 το πρωί. Εγώ γυρνούσα από τα clubs σπίτι μου και αυτός πάνω στην κουρσίτσα του πήγαινε 4ώρη προπόνηση. Ήμουν απολύτως σίγουρη ότι μυαλό δεν υπήρχε μέσα στο κεφάλι του. Αργότερα βέβαια, το επιβεβαίωσα αλλά συνειδητοποίησα ότι απουσίαζε και μέσα από το δικό μου.

Τα καλοκαίρια πηγαίναμε όλοι για μπάνιο στη θάλασσα. Με το που τελείωνε η εξεταστική ορμάγαμε στις παραλίες της Αττικής και όχι μόνο, καθώς εάν τύχαινε να έχουμε κάποιο κομπόδεμα παίρναμε σβάρνα τα νησιά. Ο φίλος μου ο ποδηλάτης όμως, δεν πήγαινε για μπάνιο στη θάλασσα καθώς Ιούνιος και Ιούλιος ήταν περίοδος αγώνων και δεν έκανε λέει να κολυμπήσει, αλλά ούτε και να κάτσει στο ήλιο με τα αλάτια γιατί κάτι τέτοιο δε θα έκανε καλό στην απόδοσή του. Δεν κατάλαβα ποτέ τι θα μπορούσαν να πάθουν τα πόδια του και πως είναι δυνατόν η θαλασσίτσα να κάνει κακό στην απόδοση του. Ακόμα και τώρα που έχουμε παιδιά και τα καημένα για να μη σκάσουν μεσοκαλόκαιρο πρέπει να τα πάμε για κάνα μπάνιο, ο σύζυγός μου ο ποδηλάτης, μας στραβοκοιτάει και εάν δεν πάει Αύγουστος το ποδαράκι του δεν το βάζει μέσα, προτιμά να κάθεται έξω, στην ακροθαλασσιά.

Όταν τον είδα για πρώτη φορά με τα ποδηλατικά ρούχα δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Μη βλέπετε τώρα εσείς -και αυτός μαζί- που μου κυκλοφορείτε μοντελάκια, με τα εισαγόμενα μπλουζάκια, με τα κολάν που έχουν τις σούπερ ντούπερ επενδύσεις, οικολογικές, αντιβακτηριδιακές κλπ. Πριν από 20 και, χρόνια, τα κολλάν και οι μπλούζες ήταν τραγικά κακόγουστα. Ήταν και αυτός ο καημένος, αδύνατος, μαυρισμένος και πάντα σουρωμένος από την προπόνηση που τον λυπόμουνα. Πως κυκλοφορούσε με τέτοια ρούχα; τουλάχιστον δεν μπορούσε να κάνει τους σωστούς χρωματικούς συνδυασμούς; Ας πούμε, μαύρο κολλάν με μαύρο μπλουζάκι για μια σοφιστικέ εμφάνιση ή μπλε σκούρο κολλάν με άσπρο μπλουζάκι για μια πιο καλοκαιρινή νότα. Πως του ερχόταν να φορέσει κολλάν με ένα κάρο λογότυπα και μια μπλούζα που είχε όλα τα βασικά χρώματα και τα παράγωγά τους; μα ούτε και στους σπόνσορες δεν ταίριαζαν κολλάν και μπλούζα! Επίσης είχε μόνο μία φορεσιά ή στην καλύτερη περίπτωση δύο σετάκια τα οποία άλλαζαν κάθε δέκα χρόνια. Τα τελευταία 2-3 χρόνια όμως, εάν δεν ταιριάξει μπλούζα, κολλάν, κάλτσες, παπούτσια, μπορεί να χάσει και προπόνηση. Άσε που θα γίνουμε και μπίλιες γιατί μπορεί να μην έχω φροντίσει να πλύνω το σετάκι που πρέπει να βάλει στον αγώνα.. και ερχόμαστε στο θέμα μπουγάδας. Πιο εύκολα πλένω μεταξωτά παρά αυτά τα ρούχα της ποδηλασίας και για να μη με πείτε υστερική, εξηγούμαι. Θέλουν πλύσιμο σε χαμηλή θερμοκρασία αλλά συνήθως είναι πανβρώμικα μιας και μετά από 2, 3, 4 και βάλε ώρες προπόνησης, έχουν μαζέψει επάνω τους όλο το διοξείδιο του άνθρακα της Αθήνας. Εάν έχει πάει ο καλός μου για mountain, τα ρούχα του θα έχουν επάνω λάσπες, χώματα, σκόνες, κλαράκια ή και πετραδάκια στις πίσω τσέπες, ειδικά εάν έχει προηγηθεί και καμιά τουμπίτσα. Εάν έχει γυρίσει από αγώνα, στην μπλούζα θα έχουν τοποθετήσει εμπρός και πίσω το νούμερο με 100+ παραμάνες. Μα είναι με τα καλά τους; τόσες πια παραμάνες; βαριούνται οι αθλητές να τις βάλουν και εμείς μετά για να τις βγάλουμε κατεβάζουμε καντήλια και όχι μόνο. Και μια και ανέφερα τους αγώνες, ο ποδηλάτης μου, δεν έχει αφήσει αγώνα για αγώνα. Κάθε σαββατοκύριακο και ένας αγώνας. Παλιότερα, που δεν είχαμε και τα παιδιά, γυρίζαμε όλη την Ελλάδα, αυθημερόν, τώρα τη γυρίζει μόνος του. Άσε που πριν από κάθε αγώνα έχουμε και την προετοιμασία. Τι να αναφέρω πρώτα; Τη διατροφή; που τρώμε μόνο μακαρόνια; νερόβραστα, χωρίς ίχνος σάλτσας, χωρίς τυράκι; Το ψυγείο μας λέει, δεν πρέπει να περιέχει πειρασμούς, ούτε καν ζαμπόν, και τυράκι να φτιάξουμε κάνα τοστάκι, ούτε χυμούς, ούτε αναψυκτικά (μόνο κοκακολιτσες είπαμε, για μετά τον αγώνα). Κανονικά, πρέπει να βγάζουμε το ψυγείο από την πρίζα, τσάμπα ρεύμα.. Α, ξέχασα! επιτρέπεται να τρώμε και αποξηραμένα σύκα. Βέβαια! Είναι λέει, μεγάλη πηγή ενέργειας. Πάλι καλά που έχουμε συκιές στο χωρίο και βγάζουμε το χειμώνα. Όλα τα ντουλάπια μας είναι γεμάτα με κάτι ζελεδάκια, κάτι μπάρες, κάτι ηλεκτρολύτες, κάνει λέει καλό. Στο τσακ τον πρόλαβα ένα πρωί, ήταν έτοιμος να δώσει μπάρες στα παιδιά αντί για πρωινό.

Κάτι άλλο σημαντικό για πριν από κάθε αγώνα είναι η αποχή από το σεξ. Κάτι είχα ακούσει κάπου, κάτι είχε πάρει το αφτί μου. Οι αθλητές αποφεύγουν το σεξ κατά την αγωνιστική περίοδο. Οπότε λέω, να και κάτι καλό από όλη την ταλαιπωρία των αγώνων, θα ησυχάσω και λιγάκι. Έλα όμως που του δικού μου κάπως του έρχεται και πριν από κάθε αγώνα μου θέλει και σεξουαλικές επαφές. Ρε φίλε του λέω, μη βάζεις σε κίνδυνο την απόδοσή σου για μερικά λεπτά ευχαρίστησης, τσάμπα τόση προπόνηση; τέτοια διατροφή; θα πας στον αγώνα και θα σέρνεσαι. Τίποτα αυτός, δεν καταλαβαίνω εγώ από αυτά, μου λέει. Αχ και να ήταν και μόνο το πριν τους αγώνες... είναι και το μετά! που αφού έχει ανέβει όλη την Πάρνηθα μου γυρίζει σπίτι και πάλι θέλει. Αφού λέω, δε μπορεί να συμβαίνει αυτό. Καλά όταν ήταν 20, 25, 30, 35 αλλά και στα 40 του, ακόμα; Είμαι πλέον πεπεισμένη ότι κάτι έχουν όλα αυτά τα τζελάκια που καταναλώνει επάνω στο ποδήλατο.. δεν ξέρω, το θέμα είναι ότι δεν γλυτώνω από πουθενά.

Α έχουμε και το ξύρισμα πριν από αγώνες ή και ενδιάμεσα σε προπονήσεις. Έχει ένα πόδι ο άτιμος όταν ξυρίζεται, μια γάμπα απίθανη! Το κακό είναι ότι δεν μου αφήνει ξυραφάκι για ξυραφάκι! Να σου κλείσω του λέω ένα ραντεβού στην αισθητικό μου να κάνεις κερί να ησυχάσεις; όχι μου λέει, δεν κάνει, αποδυναμώνει τους μύες το κερί και η χαλάουα.. τρίχες λέω από μέσα μου, δεν αντέχει τον πόνο.

Και αφού έχει τελειώσει ο αγώνας και η ξεπέτα, αρχίζει το "αχ βαχ". Αχ τα πόδια μου, αχ τα μπουτάκια μου, αχ οι γαμπίτσες μου. Έλα μωρό μου να μου κάνεις μασαζάκι γιατί πονάω, μου λέει, έχει μαζευτεί γαλακτικό οξύ και δεν αντέχω. Εκεί είναι που δεν υποχωρώ με τίποτα, γιατί πρώτον δεν έχω καθόλου δύναμη στα χέρια μου να του κάνω μασάζ. Μα και πως να έχω αφού με έχει ταράξει στο μακαρόνι και στο σύκο; που την τελευταία φορά που έβαλα κρέας στην κοιλίτσα μου ήταν την Κυριακή του Πάσχα, και δεύτερον, γιατί μετά από μασάζ έπεται και σεξ και από αυτό πήξαμε, νισάφι πια!

Το τελευταίο κομμάτι που θα θίξω είναι οι διεθνείς αγώνες όπως Paris Roubaix, Giro d' Italia, Tour de France. Κάποτε, πριν χρόνια, έπεφτε το μάτι μου στην τηλεόραση σε κάτι αγώνες με δεκάδες ποδηλάτες, με πλάνα από ελικόπτερο. Το έβρισκα ενδιαφέρον, ομολογουμένως ήταν ωραία τα τοπία. Άλλαζα όμως κανάλι γιατί το ενδιαφέρον μου κρατούσε για κάνα τεταρτάκι. Όταν μετά από τρεις ώρες ξαναγύριζα στο ίδιο κανάλι, οι ποδηλάτες ήταν ακόμα εκεί! να ανεβαίνουν βουνά με χιόνια το κατακαλόκαιρο, να τρέχουν πάνω σε πέτρινους δρόμους, καταϊδρωμένοι, κατακουρασμένοι, ταλαιπωρημένοι. Με το που μείναμε στο ίδιο σπίτι, ο Μάιος και ο Ιούλιος ήταν ρεζερβέ. Η τηλεόραση, ο υπολογιστής μόνο αγώνες δείχνανε, σχεδόν όλη μέρα. Τι να κάνω και εγώ παρακολουθούσα, έτσι έμαθα τον Αrmstrong, τον Contador, το παβέ και άλλα πολλά. Ζήτησα να πάμε και μια χρονιά να παρακολουθήσουμε από κοντά έναν τέτοιο αγώνα. Πέταξε από τη χαρά του ο δικός μου. Μέσα σε μια μέρα είχε κανονίσει τα πάντα, εισιτήρια, ��ιαμονή, που θα πάμε να στηθούμε κάθε μέρα, σε πιο βουνό σε πιο πέρασμα... όπα λέω από μέσα μου, κάθε μέρα θα πηγαίνουμε και σε άλλο μέρος; να κυνηγάμε τους τρελούς που ανεβαίνουν τις βουνοκορφές; Βλέπετε είχα κατά νου να πάω μια Ιταλία, ένα Μιλάνο να δω για καμία ωρίτσα λίγο αγώνα και μετά να κάνουμε τις βόλτες μας οικογενειακά. Τότε είχαμε μόνο το ένα μας παιδί. Έλα όμως που ήμουν έγκυος και στο δεύτερο και δεν το γνωρίζαμε. Και ανέβαινα βουνοκορφές και κατέβαινα βουνοκορφές, να τσουλάω το καρότσι και να μου έχει βγει η γλώσσα, να σέρνομαι από την κούραση, να τρέχω να προλάβω να κάτσω στο καλό σημείο να τους δω να έρχονται! Τι να σας λέω τώρα, ιστορίες για αγρίους πραγματικά. Τελικά όμως, όλα αυτά μου γεμίζουν την καθημερινότητά, την κάνουν ξεχωριστή και αν και δεν φαίνεται, ξεκούραστη. Δεν έχω βαρεθεί ούτε λεπτό μαζί του. Σαν φίλη του και σαν σύζυγός του έχω περάσει απίθανα μαζί του και κάθε μέρα είμαι και πιο ερωτευμένη με τον ποδηλάτη μου! Τα ποδήλατα και όλους τους ποδηλάτους του κόσμου. Εκτεθειμένοι τόσες ώρες εκεί έξω στην ζούγκλα των δρόμων να ταλαιπωρούνται από τα στοιχεία της φύσης και τις κλίσεις του οδοστρώματος. Ένα πράγμα όμως με προβληματίζει. Γιατί όταν με βλέπουν με φωνάζουν όλοι ηρωίδα...;

[lovelo333-blog]

Greg LeMond during the 1984 edition of the Tour de France. Photo from Offside Sports, thanks to Rouleur for the heads up.

ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ, WATTS και ΟΒΑΛ γρανάζια...............μην τρελαίνεσαι σε λέω!!!

Αφού ο κάθε πικραμένος κάθεται και λέει το μακρύ του και το κοντό του, είπες και εσύ σαν παιδί να κάνεις το κομμάτι σου σχολιάζοντας επιφανειακά, γενικά και αόριστα μερικές "αλήθειες" της ποδηλασίας. Ελπίζω πως πλησιάζοντας τα 1 εκατομμύριο χιλιόμετρα και ξεπερνώντας αισίως τις 1,000 αγωνιστικές συμμετοχές την τελευταία 25έτια δια πυρός, ατσαλιού και αλουμινίου να μπορείς να εξηγήσεις με απλά λόγια μερικά τερτίπια και αν μη τι άλλο να ανοίξεις τους ορίζοντες μερικών απανταχού wanna be ποδηλάτων.

Καταρχήν ποδηλάτης και γεννιέσαι και γίνεσαι. Έκαστος στο είδος του βέβαια αφού ο χαρισματικός αναβάτης του υπερ-υψηλού αιματοκρίτη ή/και της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου θα δαμάσει τα βουνά και θα κυνηγήσει αγωνιστικές περγαμηνές ενώ ο αγνός λάτρης του ποδηλάτου και της φυσικής άσκησης απλά θα περιπλανηθεί στους δρόμους και στας εξοχάς.

Τι είναι όμως ο καλός, ο υπεραθλητής, ο επαγγελματίας ποδηλάτης? Έχει μάθει να κερδίζει και μόνον αυτο? Ναι - πράγματι - έχει μάθει να κερδίζει με κάθε τρόπο και να ξεσηκώνει τα πλήθη. Τα παραδείγματα πολλά. Lance, Di Luca, Contador κλπ, κλπ. Η λίστα είναι μεγάλη και το περίεργο στην υπόθεση είναι πως αυτοί που "πιάστηκαν" και αποχώρησαν είναι λιγότεροι από εκείνους που "πιάστηκαν" και συνεχίζουν στο πελοτόν. Αυτό καθεαυτό δηλώνει κάτι. Κακά τα ψέματα. Για να πας τέρμα γκάζι θες βενζίνη. Εάν κάποιοι είναι φουλαρισμένοι - τίγκα - με βενζίνη είναι πολύ δύσκολο ακόμα και να κολλήσεις εάν εσύ καις βιοκαύσιμο. Οι καλύτεροι αθλητές όλων των εποχών, οι πιο γρήγοροι, οι ποιο δυνατοί, οι πιο αέρινοι, οι ποιο δημοφιλείς ήταν τιγκαρισμένοι με βενζίνα σούπερ. Στην αντίπερα όχθη όσοι και όποτε προσπάθησαν με τον σταυρό στο χέρι, είδαν την δεκάδα με το ζόρι.

Γιατί συμβαίνει αυτό? Μα είναι απλό μετά τις 2 άντε με το ζόρι 3 εβδομάδες εξαντλητικής προσπάθειας το σώμα "σβήνει". Οι καλύτερες και οι πιο "εξελιγμένες" τεχνικές ανακούφισης των αναβατών ή αλλιώς recovery, απαιτούνται έτσι ώστε να μπορέσει ο ποδηλάτης να συνεχίσει στο επόμενο ετάπ. Ας μην μιλήσουμε για την τέ��αρτη εβδομάδα που ακόμα και ο τερματισμός είναι άθλος. Χωρίς "υποστήριξη" λοιπόν η τ��ταρτη εβδομάδα θα είναι απλά η μετάβαση στον τερματισμό ενώ ο  "προετοιμασμένος" αθλητής θα έχει απόθεμα δύναμης και αντοχής για το κάτι παραπάνω!

Άσε, μην βιαστείς να αρχίσεις την κλάψα τώρα και να κατηγορήσεις την μοίρα που εργάζεσαι και γεννήθηκες φτωχός. Μην ετοιμάσεις καν λίστα με αυτούς που έχουν πιαστεί. Ναι πιάστηκαν και ξεπιάστηκαν επειδή είναι φτιαγμένοι από μια ιδιαίτερη στόφα ανθρώπων, αθλητών. Δεν είσαι εσύ και ούτε θα μπορούσες ποτέ να γίνεις ότι βοήθημα και να είχες - όση προπόνηση και να έκανες, ξηγημένα. Αυτοί οι υπεραθλητές είναι όλοι εκείνοι που έχουν την υπομονή, την σωματική αντοχή, την ψυχολογική δύναμη και την ανθεκτικότητα σε τραυματισμούς να πάνε ένα βήμα παραπέρα από όλους τους άλλους. Να αυξήσουν τις επιδόσεις, να κάνουν ρεκόρ, να εξελίξουν υλικά, να δώσουν συγκίνηση σε πολύ κόσμο. Σε πάρα πολύ κόσμο. Είναι επαγγελματίες αθλητές και πέραν από τις οικονομικές απολαβές τους γνωρίζουν να κάνουν ένα πράγμα. Να κερδίζουν...

Εάν δεν με πιστεύεις, πάνε να ειδείς αθλητές υψηλού επιπέδου από κοντά, για μικρό ή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και θα καταλάβεις τι σε λέω. Κάνουν κάποια πράγματα ξεχωριστά και διαφορετικά. Έχουν συγκέντρωση και εξειδίκευση η οποία συναρπάζει. Δεν παίζει ρόλο εάν είναι ο τελικός των 110 μέτρων με εμπόδια στους Ολυμπιακούς της Αθήνας ή ένας τριαθλητής ο οποίος αγωνίζεται στο Ironman. Όλοι τους είναι προσηλωμένοι και εάν τους παρατηρήσεις με ψυχραιμία θα διαπιστώσεις πολλές μικρές λεπτομέρειες. Για παράδειγμα κάποιος που έχει στηθεί αρκετές φορές στα βουνά του Giro ή του Tour και βλέπωντας έναν - έναν τους επαγγελματίες να περνάνε από μπροστά του σε απόσταση αναπνοής θα εντυπωσιαστεί από την στάση, το πεταλάρισμα, την ένταση στο πρόσωπο και ακόμα και τον τρόπο που έχουν μάθει να αναπνέουν αυτοί οι αθλητές. Μην απορούμε γιατί δεν βλέπουμε συχνά Έλληνες αθλητές να πρωταγωνιστούν σε αγωνίσματα αντοχής. Η τεχνογνωσία, οι άπειρες λεπτομέρειες και η μεγάλη διάρκεια των αγωνισμάτων αντοχής απαιτούν παιδεία, εξειδίκευση και προσοχή στην λεπτομέρεια. Είναι αδύνατον κάποιος ειδικός ή προπονητής να μεταφέρει όλες αυτές τις "κινήσεις" που οφείλει να εκτελεί ένας αθλητής κατά την προπόνηση ή τον αγώνα του. Σε αντίθεση στο εξωτερικό υπάρχουν ολόκληρα επιτελεία από ψυχολόγους, διατροφολόγους, φυσιοθεραπευτές, μηχανικούς, προπονητές και ειδικούς σχετικά με την στάση, την μεταφορά δύναμης, την αεροδυναμική, την αναπνοή και πολλές άλλες λεπτομέρειες οι οποίες μπορούν να κάνουν την διαφορά. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα. Μου έχει κάνει τεράστια εντύπωση σε όλους αυτούς τους αθλητές ενός άλλου Θεού ο τρόπος με ��ον οποίο αναπνέουν και ειδικότερα το πως ξεφυσάνε. Έαν είσαι τυχερός και δεις από κοντά τον Froomy, τον Lance, τον Evans, τον Ullrich και πολλούς ακόμα θα σοκαριστείς πραγματικά για το πως ξεφυσάνε. Είναι απόλυτα σαφές και ξεκάθαρο το ότι έχουν μάθει, προπονηθεί, εκπαιδευτεί και συμβουλευτεί ειδικούς σχετικλα με μαθήματα αναπνοών ή για να το πω καλύτερα εκπνοων!!! Εάν του δούμε ορθολογιστικά αλλά και από πλευρά κόστους ίσως είναι ένας πολύ καλός και οικονομικότατος τρόπος για να βελτιώσει κάποιος την απόδοσή του.

Όταν αγνέ ποδηλάτιστή μου ζορίζεσαι στην ανηφόρα και εκλιπαρείς για λίγο αέρα, θα σε διαβεβαιώσω πως δεν είναι η έλλειψη οξυγόνου που προκαλεί το λαχάνιασμα. Είναι η δυσκολία να εκπνεύσεις. Δεν εννοώ να μας αποχαιρετίσεις για τον άλλο κόσμο αλλά να ξεφυσήξεις προς τα έξω. Ο ανθρώπινος οργανισμός έχει αισθητήρια τα οποία συνεχώς ελέγχουν το αίμα μας και δίνουν εντολή στον εγκέφαλο πότε να αυξήσει την αναπνοή του. Ο άνθρωπος είναι ένα από τα ελάχιστα θηλαστικά με μεγάλα - πολύ μεγάλα πνευμόνια. Μόλις τα 2/3 απαιτούνται για να οξυγονωθεί πλήρως το αίμα μας. Το να έχουμε λοιπόν αρκετό οξυγόνο είναι ένα πρόβλημα που θα σας απασχολήσει ίσως κατά την ανάβαση στο Εβερεστ - όχι του Κολωνακίου - το άλλο. Ο λόγος που αναπνέουμε βαριά, δύσκολα και λαχανιασμένα έχει να κάνει με την εκπνοή έτσι ώστε να έρθει η στιγμή να ξανα εισπνεύσουμε φρέσκο αέρα και ουσιαστικά να αγωνιστούμε σε όσο το δυνατόν υψηλότερη ένταση. Και βέβαια μην ξεχάσω αυτή την τρέλα με αυτά τα βατόμετρα. Όλοι ξαφνικά χρειάζονται και από ένα σε κάθε τους ποδήλατο. Μην παρεξηγηθώ, είναι πολύ καλή παρέα, με άμεση πληροφόρηση και όχι έμμεση όπως οι παλμοί. Εάν κάνετε πραγματική προπόνηση ή ακολουθείτε κάποιο πρόγραμμα αξίζει πραγματικά να επενδύσετε σε ένα από αυτά, απλά προτιμήστε την πιο οικονομική λύση. Θέμα ακρίβειας ουσιαστικά δεν υφίσταται αφού μας ενδιαφέρει η σύγκριση μέρα με την μέρα, προπόνηση με την προπόνηση και όχι το απόλυτο νούμερο που έτσι και αλλιώς οι αποκλίσεις μεταξύ των συσκευών είναι μικρές. Αλλά - επειδή θα με σκάσεις καρντάση μου, προς Θεού, στην διάρκεια ενός αγώνα καλό θα ήταν να μην βασίζεσαι σε αυτό, ούτε καν στον παλμογράφο. Καλύτερα πάρε με στο κινητό να σε πώ πότε να με πατήσεις. Κορμιά θα σφάζονται δίπλα σου και εσύ αθληταρά μου θα αφήσεις τα πεντάλ επειδή ανέβασες παλμούς? Επίσης μπορεί να σε μάλωσε η μάμα σου ή να έπεσε παντόφλα από το κορίτσι καλέ. Να έπεσες σε ημέρα που "δεν είσαι καλά" ή πολύ απλά να είσαι απροπόνητος μανάρι μου. Πάψε πια να με τυραννάς και να κοιτας συνέχεια τα βατ. Θα το κάψεις το μοτεράκι σου καλέ. Αρκετοί αναβάτες κατεβάζουν τα ρολά αμέσως μόλις δουν πως "πάτησαν" 2-3 φορές για υψηλά βατ. Το ζητούμενο δεν είναι να βελτιώσεις τα νούμερα, αλλά να κατανοήσεις μέσα από αυτά πως πρέπει να διαχειριστείς τα χιλιόμετρα της διαδρομής. Όταν βλέπεις τα δεδομένα προσπάθησε να εντοπίσεις τυχόν αδυναμίες. Ο καλός ποδηλάτης προπονεί τις αδυναμίες του και ένα βατόμετρο είναι χρήσιμο στο να τις εντοπίσει. Να συγκρίνεις τα νούμερα στην αρχή και στο τέλος της σαιζόν ή και από έτος σε έτος. Να φροντίζεις την διάθεσή σου πάνω από όλα. Μπορείς να κάνεις τρίλεπτα και απλά θα φανούν τα νούμερα στην οθόνη. Το ότι ο πόνος είναι ανυπόφορος και δεν μπορείς να ολοκληρώσεις τα τρίλεπτα δείχνει πως βρήκες μια αδυναμία σου. Να χρησιμοποιείς πάντα παλμογράφο και να μην σε νοιάζει εάν έχεις διαφοροποιήσεις σε σχέση με τα βατ. Η αύξηση παλμών σημαίνει κούραση, άγχος, αφυδάτωση και αντίθετα η πτώση των παλμών είναι σημάδι καψίματος - χρειάζομαι ξεκούραση......μην χρησιμοποιείς τις ενδείξεις από αγώνες, μπορεί οι παλμοί να είναι αυξημένοι λόγω αγωνιστικού στρες και εάν τους χρησιμοποιήσεις για "βελτίωση" στο προπονητικό σου πρόγραμμα υπάρχει κίνδυνος για υπερπροπόνηση=υπερκόπωση. Μην σου καίγεται καρφί για την μέγιστη δύναμη, Τα μεγαλύτερα νούμερα δεν γίνονται στον τερματισμό αλλά στην διάρκεια του αγώνα προς τον τερματισμό. Είναι σημαντικό να μπορείς να πηγαίνεις δυνατά για πολλή ώρα ή να έχεις την δύναμη και την αντοχή να κάνεις πολλές διαφορετικές επιθέσεις ή προσπάθειες. Ειδικά στους αγώνες μην ψάχνεις για μεγάλα νούμερα. Το αντίθετο κάνε οικονομία δυναμέων!!!

Κλείνω γιατί σε κούρασα και κουράστηκα με τα οβάλ γρανάζια. Ίσως κάποιοι θυμούνται την κατά τα άλλα πολύ καλή προσπάθεια της Shimano με το σύστημα Biopace την δεκαετία του 80΄ με τα δικά της πρωτοπόρα τότε οβάλ γρανάζια. Osymetric και Rotor είναι παρεμφερή συστήματα με αρκετές διαφορές από το Biopace με την ίδια λογική όμως. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι πως το Biopace αν και προέρχεται από την Shimano ποτέ δεν κατάφερε να έχει μεγάλη απήχηση στο πελοτόν τα "νέα" συστήματα χρησιμοποιούνται από πολλούς αθλητές της Garmin Sharp αλλά και βέβαια τα χρησιμοποιούν οι Sastre, Froome και Wiggins με κατακτήσεις γύρου Γαλλίας, αλλά και οι Marianne Vos και Taylor Phinney. Επίσης να μην λησμονείς πως ότι βλέπεις στους Pro θέλεις να το αποκτήσεις - χμμμ.....και δεν σε νοιάζει και τόσο πολύ εάν δουλεύει τελικά. Στον καθημερινό χρήστη τα οβάλ γρανάζια προσφέρονται σαν ��ία οικονομική (σχετικά) λύση για να βελτιώσει "δραματικά?" τις επιδόσεις του - ας πούμε κάτι σαν να αλλάζουμε τροχούς......

Όλα τα συστήματα έχουν την ίδια λογική - να κάνουν αποτελεσματικότερη "την πεταλιά" του ποδηλάτη ουσιαστικά "συγκεντρώνοντας την δύναμη στο σημείο περιστροφής του δισκοβραχίονα όπου είναι μέγιστη. Δηλαδή εκεί που ετο πετάλι είναι παράλληλο με το έδαφος και να μειώσουν την κόπωση στο πιο αδύναμο σημείο της περιστροφής δηλαδή στις ώρες 12 και 6 γνωστά και ώς "νεκρά σημεία". Ουσιαστικά σαν να έχουμε μεγαλύτερο γρανάζι - περισσότερα δόντια όταν πατάμε και λιγότερα όταν τραβάμε.

Πρακτικά πατάμε βαρύτερο πάτημα όταν το πόδι μας έχει την μέγιστη δύναμη και ασκούμε πολύ λιγότερη πίεση στα νεκρά σημεία με αποτέλεσμα το ομαλότερο πεταλάρισμα και ταυρόχρονα πιο αποδοτικό. Οι κατασκευαστές υποστηρίζουν πως με το ομαλότερο πεταλάρισμα μειώνεται η παραγωγή γαλακτικού, αυξάνεται η δύναμη - ισχύς - watts - και μειώνεται η κούραση στις μεγάλες αποστάσεις.

  Από μελέτες που έχουν γίνει φαίνεται πως πραγματικά υπάρχει όφελος, τόσο σε απόδοση/δύναμη αλλά και σε κούραση/αντοχή. Σε σχέση με τον ντόρο που γίνεται για το Γαλακτικό οξύ - η μικρότερη παραγωγή του ίσως ισχύει μόνο σε αναβάτες κορυφαίου επιπέδου και δεν αφορά τους καθημερινούς χρήστες. Θα μου πείς βέβαια αφού είναι τόσο καλ�� τα οβάλ γιατί δεν τα βάζουν όλοι? Καταρχήν σε όλο τον κόσμο αρέσουν οι καινοτομίες αλλά από την άλλη οι περισσότεροι ποδηλάτες φοβούνται τις αλλαγές. Επίσης ο απλός ποδηλάτης δεν είναι εύκολο να δεχθεί πως όντως υπάρχει βελτίωση στην απόδοση.

  Επίσης η αλήθεια είναι πως οι αλλάγες του μπροστινού εκτροχιαστή χειροτερεύουν. Σίγουρα είναι πολύ χειρότερες από ότι με τα γρανάζια Shimano-Campagnolo-Sram και λογικό είναι εάν σκεφτεί κανείς την δεκαετίες εξέλιξης που έχουν δαπανηθεί για τα "συμβατικά" γρανάζια από τους κολοσσούς της ποδηλασίας. Ειδικά σε ηλεκτρονικές σειρές υπάρχει η πιθανότητα να μην δουλέψει ποτέ το εμπρόσθιο σασμά σωστά. Μην ξεχνάμε επίσης κάτι πολύ σημαντικό: οι εμπρόσθιοι εκτροχιαστές ΔΕΝ έχουν κατασκευαστεί λαμβάνοντας υπόψη τα οβάλ γρανάζια. Σε ποδήλατα χρονομέτρου - τριάθλου όπου οι αλλαγές γίνονται με παραδοσιάκο χειριστήριο τα πράγματα είναι σαφώς ευκολότερα και οι αλλαγές δεν έχουν κανένα πρόβημα. Επίσης αναβάτες που πηγαίνουν παντού και ��άντα μόνο με μεγάλο (ή μόνο με μικρό) δίσκο δεν θα αντιμετωπίσουν προβλήματα - :). Στα πολλά βατ - μιλώντας για αναβάτες που βγάζουν 290 έως 340+ - ίσως επίσης υπάρχουν προβλήματα κακής ροής της αλυσίδας, πηδήματα, στρεβλώσεις.

  Επίσης αφού "ολόκληρη" Shimano ουσιαστικά απέτυχε με το Biopace πολλοί ποδηλάτες έχουν κάθε λόγο να είναι επιφυλακτικοί για τα νέα οβάλ συστήματα. Βέβαια τα καινούργια συστήματα είναι σαφώς πιο εξελιγμένα αλλά η "ρετσινιά" έχει μείνει. Επίσης εάν μία από τις μεγάλες εταιρείες όπως η Campagnolo, Sram ή Shimano κάνει το βήμα για οβάλ γρανάζια, να είστε σίγουροι πως θα ακολουθήσουν και οι άλλες - αμέσως...

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Ειδικά για ποδήλατα χρονομέτρου ή τριάθλου όπου απουσιάζει και η ανάγκη για πολλές αλλαγές στον δισκοβραχίονα το πλεονέκτημα στο στροφάρισμα γίνεται αντιληπτό από την πρώτη στιγμή. Επίσης όσο πιο αρχάριος ο αναβάτης, με όσο χειρότερο πεταλάρισμα ή καλύτερα όσο χειρότερη περιστροφή έχει, τόσο περισσότερο θα επωφεληθεί από τα οβάλ γρανάζια και παράλληλα θα εκπαιδευτεί στο στροφάρισμα. Περίοδος προσαρμογής ή μεταπήδησης από στρογγυλά σε οβάλ ή το αντίθετο ουσιαστικά δεν υπάρχει αφού μέσα σε λίγα λεπτά το πόδι και το μυαλό έχουν προσαρμοστεί. Αυτά .................και καλά Ανοιξιάτικα χιλιόμετρα, ποδηλατώντας με βατόμετρο και με όβαλ ή στρογγυλά γρανάζια!