lovematch-blog - Tumblr blog

[lovematch-blog]

Parte lang ako. Di ako buhay mo.

Sobrang nkakaguho ng mundo marinig to galing sakanya. Sobrang daming emotions yung natrigger ng mga salitang yan. Galit. Sobrang galit ko. Putangina sorry ha?! Sorry sobrang mahal kita na ginawa ktang mundo ko. Sorry kase putangina ganon ka kahalaga sakin na tinatrato kita na parang buhay ko na. PUTANGINA. Diba ganon naman pag nagmamahal ng totoo???? Yung taong yon. Nagiging buhay mo na kase sobra mo syang mahal. Pero tangina. Hearing those words from you. Sakit. Ang sakit sakit. Hearing those words from you. Lalo mong pinaramdam sakin kung gano ko kawalang kwenta sayo. Minaliit mo ko. Pinarating mo sakin na dapat parte ka lang ng buhay ko, dapat hndi ikaw yung mundo ko, kase para sayo, parte lang ako ng buhay mo. Hndi ako yung mundo mo. Ikaw lang yung alam kong importanteng bagay ngayon sa buhay ko. Pero ikaw. Para sayo. Madami kami. Awa. Naaawa nako sa sarili ko. Bakit ba ko ganto. Bakit ko hinayaan mangyari to. Nung una nagtataka ka, hndi ka pa nga naniniwla nung sinabi kong never ako nagplan ng future ko sa ibang lalaki. Sayo lang. Alam mo kung bakit? Kase simula nung nagplano ako ng future ko kasama ka, sayo na umikot mundo ko. Lahat ng plano ko araw araw kasama kana. Kasi ikaw na yung future ko eh. Bakit ganon, bakit ako wala sa pang araw araw mo? Naaawa ako sa sarili ko kase despite ng lahat ng sakit na nararamdaman ko, putangina alam ko kasalanan ko lahat to. Dahil hinayaan ko mangyari to. Hinayaan kong umikot yung mundo ko sayo. Hinayaan kong maging ikaw yung buhay ko. Pano ba naman kasi? Umasa ako e. Na ganon dn gagawin mo. Na hahayaan mo dn na sakin umikot mundo mo. Na maging ako yung buhay mo. Ang tanga tanga ko. Ngayon ko lng narealize na kahit kelan hndi yun mangyayari. Hndi ako mapupunta sa pinaka una ng priorities mo. Not even close. Not even a second. Naaawa ako sa sarili ko kase I KNOW. I know i deserve better pero eto ako. Nagtitiis nagtyatyaga kase ayokong mawala ka sakin.

[lovematch-blog]

05-25-17

This day was supposed to be our 100th day of being together. Imbis na nagcecelebrate kami and being sweet to each other, here i am.

2:47 AM. Im feeling better. Im not talking about our relationship. Im feeling better compared kanina, when i was having an asthma attack. Hndi naman na ako mshado hinihika. Etong past few days lang. Why? I dont know. Maybe im that weak. Physically, emotionally. Hinihika ako because of extensive crying. Oo hirap ako umiyak kasi kinakapos ako ng hininga. Whats worst? Na alam nya. Alam nya na mahina puso ko. And yet wla syang ginawa kundi saktan padin ako, imbisna pnapagaan loob ko and inaalagaan ako. Napapansin na nila mama, nagaalala na sila, nagagalit na siya. Saying, i shouldnt be wasting my life crying over a ‘boy’ na obviously walang pakeelam sakin.

Actually, wla akong sinasabi sakanila. Wala akong sinasabi kahit kanino. Wla nakong mapagbuhusan ng bigat and sama ng loob. Thats why i created this. Hopefully makatulong sakin. Dito ko nlng sguro ibubuhos lahat.

Im really tired. Sinasabi ko yan sakanya and his famous reply is 'pahinga kana’ 'matulog kana’. Little did he know that i wasnt talking about being tired physically. My emotions are tired. I. Am. Tired. Of everything.