lutfenbanadanisma

[lutfenbanadanisma]

Sen bana “Üşüdüm,” dedin diye ben kendimi yaktım, biliyor musun? Ama sen bunun değerini bilmedin. Ben evimde seni hayal ettim, çocuklarımızı hayal ettim, dünyanın seninle daha güzel olabileceğini hayal ettim. Ama sen içeri girmeyi reddettin, evimi başıma yıktın ve ben altında kaldım. Ama önemli değil, çünkü ne ev kaldı, ne de enkaz. Ben o enkazdan çıktım. Sen bana sevgisizliği öğrettin. Keşke seni hiç tanımasaydım... Yanıldım bu hayatta, birçok kez yanıldım. Ama en çok sana yanıldım. Sende yanıldım. Belki dönersin diye düşündüm, olmadı. Bıraktığın yerde öylece duruyorum, ne bir adım ileri gittim, ne geri. Yapbozun kayıp parçaları olur ya, bir tanesi kaybolur. Asla tamamlanamaz. O kayıp parça sen değilsin, benim. Sen geri kalanısın. Ve sen yoksun. Ben yapbozun o tek parçası olarak geçiriyorum hayatımı. Ve galiba birisinin beni bulmasını istiyorum, birisi çıksa da bulsa beni, diyorum. Bu dünyada belki birçok insana sevgiyi anlattım, bir tek sana anlatamadım. Ben ol ki anla! Kendi değerini anladığın zaman anlayacaksın ne demek istediğimi. Gün gelecek, herkese “Keşke tanımasaydım sizi,” diyeceksin. Ben diyor muyum? Dedim. Ve demesi bir ömür sürdü.

[lutfenbanadanisma]

Mecnun yollar geçmiş sevdiği için ve Ferhat dağları delmiş. Sevgime bir kanıt istersen bunları belki yapamam ama sonsuz kucaklayışımla sana onlardan daha fazlasını verebilirim sevgilim. #sadecesen

[lutfenbanadanisma]

Bazı yaralar vardır, ne kadar yara bandı yapıştırırsan yapıştır tutmaz, dikiş atmak gerekir.

[lutfenbanadanisma]

Yazmak hiç kolay değilmiş, eskiler hakkında

Ne varsa birikti bak hepsi şuan aklımda

Biraz da kirli hatıralar aslında, şimdi farkına varmak gerek

Hava karardığında, bu aynı cadde, aynı sokak lambasının altı

Yürürken hangi sahte yüzler bana baktı?

Büyürken azaldık, sokaklar daraldı ve, masaldan uyandık

Kuytu bir mezarlıkta elleri cebinde hayal kuran bi' kaç gençtik

Karanlığına gömüldü herkes bu Eskişehir'in

Kimse bu hikayenin sonunda demeyecek geçmişte ne olduysa oldu

Boş ver haydi hepsi geçti

Çabalarsın bazen usanmadan, defalarca karalarsın kağıdı kimse uyanmadan

Canın yansa da susarsın, üzülürler duyarsalar

Bir hayal gerçek olur, bir kaçı rüya sanarken

Dar gelir dünya sana zaman acımaz asla ve

Artık çok geç ne yapsan da kahkahalar sahte

Biraz daha sabret, sonunda soğuk duvarlar eski bi' hastane

Git haydi herkes gibi, dönmem asla de

Yaşamak öldürse de fazla acımaz pek

Bu gece yalnızlık fondip ve acılar sek

Ne olur yani sesini biraz fazla açıversek?

Boğulduk boğulacağımız kadar

Yolumda engeller hep bir gün yorulacağımı sanar

Hepsi aynı kabusta tek başımayken taarruzdalar

Cam bir fanustayım yalnızlığa maruz kalan

Ruhum abluka da, hayal gücüm sanki çocukluğumun geçtiği bir avlu kadar

Şimdi tam buradan geriye doğru aynı nakarat

Ve bu hayal içinde düştüm yere havlu atarak

Yarıda kalan umutlar gibi kaçarak büyüdüm

Yaşayarak gördüğüm rüya

Yarıda sönen sigaram gibi hep, yaşamak öldürür

Yaşamak öldürür, dünya

[lutfenbanadanisma]

Kadın, senden sonra bir süre kendime gelemedim. toparlamam öyle kolay olmadı aslına bakarsan alışmak epey zaman aldı öyle basit bir şey değil inan bana hayatını geleceğini hayallerini yalnızca bir kişiye ayırıp daha sonra ondan ayrılmak hiç kolay değil. ne kadar acı bir tecrübe olduğu hakkında en ufak tecrüben bile yok hiç yüzüstü kalmadın, aldatılmadın.bütün alışkanlıklarından vazgeçilmek zorunda bırakılmadın. bu yüzden beni anlamanı beklemiyorum senden sen sevgiden ne anlarsın ki zaten senden sonra çok şey denedim seni unutmak için bende kalan bütün eşyalarını attım fotoğraflarını sildim bana aldığın bütün hediyeleri geri gönderdim sevdiğin şarkıları dinlemedim bi daha beğendiğin her şeyden nefret etmeyi denedim ama işe yaramadı daha sonra çok sigara içmeyi denedim mesela sigara efkarı dağıtır derler ya yemin ederim yalan her nefeste biraz daha özlemin doldu ciğerlerime ve gözlerimi yaşartan sigara dumanı değil yokluğundu sadece efkar değil yürek oldu dağlanan sonra içimden bir ses git dedi buralardan git, bir daha dönme onun yaşadığı şehirden uzaklaş anılarından kaç, her şeyden uzaklaş. ve git bu şehirden gözden uzak olan gönülden de ırak olur zaten ne mi yaptım ? gittim. gittim ama o da olmadı. gözden uzaksın diye gönülden ayrı olmadın aslında gönlümüzde ayrıydı zaten ama zihnimden çıkarmayı başaramadım seni insan giderken geride bırakamıyor ki kalbini en sevdiğim renkti siyah. ne kadar da yakışırdı sana sırf ben seviyorum diye ne zaman benim yanıma gelsen, siyah giyerdin hatırlıyor musun? simsiyah olurdun kahrolası dünyada o kadar karanlığın içinden doğan bir umuttu gülümseyen yüzün ve ben yüzünü avucuma her alışımda umudu ellerime bıraktığı için Allah'a şükrederdim. sonra gittin işte umudu kaybettim.sonra, sonra siyah sevmekten de vazgeçtim.seni bu kadar çok seviyorum diye sakın kendini bir şey zannetme çünkü benim seni sevdiğim kadar güzelsin sana herkesten farklı baktığım sürece özelsin şimdi acı çekiyorsam özlüyorsam üzülüyorsam seni hala yokluğuna alışamayacağım için çok sevdiğimdendir yani sen kalbimi kırıyorsun ya benim kırılganlığım sana olan sevgim aslında emin ol o da zamanla son bulacak ama unutma bir gün o kadar çok mutlu olacağım ki o kırıklar en çok sana batacak senden sonra aslında senden sonrası hiç olmadı. Ne yaşadığımı bildim ne de sevdiğimi ne de sevildiğimi öyle bir boşluğa ittin ki beni değil bir çıkış yolu bulmayı kendimi bile bulamıyorum hala kurtulmaya çalıştıkça daha çok battım yeni bir başlangıç diye diye gömülüp kaldım her seferinde geçmişe sevdiğim en güzel kadının mezarını ellerimle kazıp yüreğime gömdüm arkasından sövdüm arkasından sevdim arkasından özledim arkasından ağladım farklı birileriyle de her şeyi baştan başlamayı da denedim bunun sebebi de yine sensin ama bu da olmadı kime sığındıysam seni daha çok hatırladım kime sarıldıysam en çok senin kokun değdi burnuma en çok senin saçlarını sevdim en çok seni düşündüm öyle ya en çok sen acıttın içimi dilerim ki en mutlu olduğun anda kırılsın umudun sana kıyamadığım kadar çok kırıldım incindim benim gibi ol eksik kal, hep biraz yarım hep eksik ağla sevgilim ağla sayamadığım o kadar çok ahım var ki sana tırnağın kırılsın beni hatırla…