maksandcheese123 - Tumblr blog

[maksandcheese123]

Reactie op recensies: Oeroeg

Voor de laatste opdracht heb ik twee recensies geanalyseerd, op gereageerd en daarbij ook nog mijn mening gegeven.

In de eerste recensie is het centraal idee dat Oeroeg duidelijk de situatie geeft in het Nederlands-Indië. De recensent zegt dat het boek een goede indruk geeft van wat de verhouding is tussen de Nederlanders en de zogenaamde inlanders, waarbij de Nederlanders zich zeker slecht gedragen tegenover de inlanders.

Hier ben ik zeker mee eens. Hella S. Haasse is zelf ook geboren in Batavia, waardoor ze een particuliere kijk heeft op de situatie, zij heeft het ook werkelijk heeft geleefd. Daarbij wordt de situatie ook op heel geloofwaardige wijze beschreven, wat de recensent/e ook vond.

Verder werd er in de recensie gezegd dat het boek erg goed werd geschreven, dat het boek niet te lang was maar dat er geen gebrek aan informatie was en in de recensie staat ook dat het gebruik van Indonesische termen een nadeel was.

Ik ben het eens met de schrijver dat het boek niet te lang was, dat er geen gebrek aan informatie was en dat het gebruik van Indonesische termen het volgen van het verhaal wat lastiger maakte, maar ik vind wel dat de schrijfstijl wat ouderwets was. Natuurlijk is het boek ook meer dan 70 jaar geleden geschreven, maar de manier waarop Haasse schrijft, is niet het element dat het boek aantrekkelijker maakte voor mij.

In de tweede recensie wordt extreem fanatiek gesproken over het boek. Naast het feit dat de recensent/e vond dat Hella S. Haasse “prachtig schrijft”, wat mij een beetje overdreven lijkt, ben ik het niet mee eens met hun mening. In de recensie staat dat de ik-persoon “onmiddellijk sympathie oproept” en dat de beschrijving van Nederlands-Indië “sfeervol” is.

Ik ben hier helemaal niet mee eens. Ten eerste roepen de ik-persoon, en de Nederlanders in het algemeen geen sympathie op. Het is erg duidelijk dat er een ongelijkheid is tussen Oeroeg en de ik-persoon, en Oeroeg komt juist in het begin van het verhaal als sympathiek over. Ten tweede zijn evenementen zoals de dood van Oeroeg ’s vader, die probeerde de familie van de ik-persoon te helpen erg opmerkelijk, in deze gevallen is de situatie helemaal niet sfeervol.

Volgens de recensent/e is daarbij het thema van kinderonschuld ook centraal. In de recensie staat dat de ik-persoon in het boek terug op zijn jeugd kijkt en probeert te beschrijven hoe hij toen in zijn kinderlijke onschuld tegen het leven aankeek.

Dit idee vind ik zeker niet verkeerd, ik had er nog nooit zo aan gedacht maar ik ben er wel mee eens, je ziet op een gegeven moment een soort van breuk in het verhaal, wanneer de twee vrienden minder en minder bevriend worden.

Ten slotte vond ik mijn persoonlijke leeservaring van Oeroeg gemengd. Het verhaal en thema vond ik zeer interessant, ook omdat ik laatst voor school de stille kracht van Louis Couperus moest lezen. In het boek wordt heel goed de relatie beschreven tussen Nederland en Indonesië, waar ik weinig van wist. Daarbij vond ik ook nog bijzonder dat het thema van het kolonialisme werd gecombineerd met de situatie net voor de tweede wereldoorlog. Het boek was nota bene best kort (ong. 100 pagina’s), waardoor het verhaal natuurlijk niet al te complex kon zijn, wat ik wel een beetje jammer vond.

Ik wilde toch melden dat, ook al het een beetje tegensprekend is, ik soms verdwaalt raakte in het verhaal, omdat ik de schrijfstijl nogal ouderwets vond. Een beetje zoals bij de stille kracht, waren er zeer lange zingen, die gemengd werden met een combinatie van Indonesische woorden, waardoor ik tijdens het lezen wel soms afhaakte.

Recensie nr. 1: http://leesdossierlarsvermeulen.blogspot.com/2015/11/recensie-oeroeg-hella-s-haasse.html

Recensie nr. 2 http://www.mpobooks.nl/recensies/haasse-oeroeg.htm

[maksandcheese123]

Video 5: het gouden ei

[maksandcheese123]

video 4: het gouden ei

[maksandcheese123]

Video 3: het gouden ei

[maksandcheese123]

Video 2: het gouden ei

[maksandcheese123]

Video 1: het gouden ei

[maksandcheese123]

kijkdoos: advocaat van de hanen

Voor mijn kijkdoos heb ik het boek "advocaat na de hanen" gekozen, van A.F.T.H van der Heijden. Hieronder komt de verklaring van de photo's.

De achtergrond: op de achtergrond heb ik een prent geplaatst van een gevangenis, die verwijst naar de verlaten gevangenis waarin groot deel van het verhaal plaatsnam.

De punk: de man met de hanenkam, ook wel punk genoemd, verwijst naar de titel van het boek (advocaat van de hanen). Daarbij zijn deze hanen ook cruciaal in het verhaal, omdat zij veel invloed hebben op de hoofdpersonage (Ernst Quispel) en ook verbonden zijn met Dr. Nop, een ander belangrijk figuur in het verhaal.

De cocaine: Dr. nop is aan een overdosis van Cocaine overleden.

De whisky: Ernst Quispel (hoodpersonage) drinkt erg veel en zijn drank van keuze is Whisky. Deze leefstijl (advocaat die vaak drinkt) heeft ook een grote invloed op het verhaal, omdat het karakter van Quispel erg wordt bepaald door de drank.

De panty: Ernst Quispel heeft een vrouw, maar heeft vaak relaties (vooral seksuele) met andere (vaak jonge) vrouwen. Deze panty's symboliseren dat.

De moordplaats tekening/silhouette: deze prent die helemaal vooraan is in de doos verwijst naar het moord onderzoek van Dr. Nop. Dit onderzoek ligt centraal in het verhaal.

Bonus: het zijdepapier is rood, omdat het het bloed symboliseert, van de moorddaad.

[maksandcheese123]

Nieuw jaar, nieuw project

Hallo iedereen, ik ben nu in s6 en in dit jaar moeten we een boekportfolio maken, waarbij we voor drie boeken drie verschillende projecten moeten maken. Bij deze projecten hoort een kijkdoos, een recensie/reagering op deze recensie en een aantal videos

[maksandcheese123]

Nieuw boek: Dit zijn de namen

Hallo mensen, in de komende weken ga ik een nieuw boek lezen, namelijk "Dit zijn de namen" van Tommy Wieringa. Deze keer komt er geen leesdagboek.

"Dit zijn de namen" is een heel bekend boek die ook veel prijzen heeft gewonnen, het gaat over migranten die van het oostblok en andere westerse landen naar Europa vluchten. Het blijkt niet een typisch verhaal over Migranten te zijn, geen verhaal over de routine van een migrant dus.

Ik ben hier heel benieuwd naar, ik verwacht ook beter te begrijpen hoe migraties in elkaar zitten, daar bedoel ik mee dat ik niet per se benieuwd ben naar hoe "zwaar" het leven van een migrant is maar meer de politieke kant, hoe de landen er over denken. Ik ben van principe voor het idee dat mensen die geen migranten willen in hun land populistische zakken zijn maar wie weet, kan ik deze mensen ook begrijpen, ik hoop dus om na het lezen van dit boek een meer overzichtelijk idee krijg over migraties.

[maksandcheese123]

Opdracht 4 - alternatieve openingsscène

Hey mensen, hier ben ik dan, voor de laatste opdracht. In deze opdracht moeten we een alternatieve openingsscène verzinnen voor ons boek. In ons verhaal is de eerste scène degene waarin Alex éen van die nachtmerries heeft waar hij Camille ziet. Ik dacht dat het wel leuk zou zijn als de eerste scène de ontsnapping van Novak zou zijn. Ik denk dat in een film er een soortgelijke openingsscène zou zijn.

We bevinden ons in de gevangenis van Sint Gillis, éen van de oudste gevangenissen van Europa. Van buiten ziet de gevangenis eruit als een mooi kasteel maar zodra je naar binnen loopt, begrijp je dat dit niet het geval is. De gevangenis van Sint Gillis in namelijk erg overbevolkt, in gevangeniscellen van twee personen kunnen soms wel vijf personen leven. De bewakers worden ook drastisch onderbetaald waardoor de frustraties en geweld heel erg aanwezig zijn.

In een van deze overbevolkte cellen bevindt zich een grote, gespierde maar aardige man, John “Johnny” Novak. Novak was in de gevangenis geraakt door een paar domme acties, die vaak voorkomen bij jongens die niet naar school gaan en dan geen opties hebben voor het werk. Novak was een paar keer een chauffeur geweest voor dieven die een bankoverval hadden gedaan. En nu was hij hier, in een donkere, muffe cel. Gelukkig was zijn kamergenoot een kalme man, de man heette Marco Altrieri, de bekendste drugsbaron van Marseille maar een heel respectvolle man. Altieri en Novak hadden in de tussentijd een grote band gelegd, een paar maanden geleden wou een gevangene een mes in Altieri’s buik steken maar Novak kwam ertussen en redde de baron.

De twee criminelen hadden ook een plan bedacht; ze zouden deze nacht ontsnappen. Om 2 uur ’s nachts wisselen de bewakers, er zijn dan altijd een paar minuten van chaos waarin er concreet niemand in de gevangenis bewaakt. Met zijn charme was Novak het gelukt om een sleutel te stelen van de infirmerie, waardoor ze nu ook uit de cel konden geraken. De gevangenis van Sint Gillis leek voor de rest op een gepantserd fort, waardoor ze niet langs de muren de poorten konden geraken. De ontsnapping moest dus vanaf de lucht gebeuren. Een medewerker van Marco, Davy, had een paar dagen geleden een helikopter gestolen van het rode kruis in Antwerpen, dit had hij aangekondigd via een telefoon die Altieri had binnengesmokkeld. Aan de helikopter zou een touw hangen, aan dit touw zullen Altieri en Novak hard aan vasthouden, zodat ze niet wegglippen.

Het was zover, op het schermpje van de gesmokkelde telefoon duidde de klok 2:00 aan, de hekken gingen open zodat de bewakers konden wisselen. De twee criminelen zouden dan moeten sprinten tot het pleintje waar de gevangenen éen uur per dag mochten sporten. Daar wachtte het touw van de helikopter. Ze begonnen te rennen, moesten op de weg een hek opeen schoppen, daar ging het alarm. Een bewaker kwam tevoorschijn.

-       Hey! Wat moet dat daar?

Novak vond dit beroerd, maar nam een metalen staaf en sloeg de bewaker met volle kracht in zijn gezicht.

-       Aaaargh!

Een kreun en toen zat hij stil op de grond, ze konden verder. Ze renden naar het pleintje, daar stond een stevig zwart touw met knopen erin zodat je op de knopen kon zitten. Altieri en Novak namen plaats, het was hen gelukt. Nog snel kwamen een paar bewakers op het plein en probeerden het touw vast te houden maar het lukte niet.

-       Blijf, hier! Jullie worden toch gezocht! Jullie houden het nooit vol!

-       Vaarwel, rotplaats, tot ziens, hopelijk tot nooit!

Met de wind in de haren, klommen ze langzamerhand naar boven, ze zaten nu in de helikopter en gooiden het touw weg. Brussel, maak je klaar, twee van de gevaarlijkste gevangenen zijn ontsnapt en ze hebben slechte bedoelingen.

[maksandcheese123]

Opdracht 3 - monster

Voor deze een na laatste opdracht gaan we het hoofdpersonage, Alex dus, confronteren met een monster, mythische god, sprookjesfiguur of een voorhistorisch monster. Omdat in de dromen er de hele tijd een mysterieus griezelfiguur tevoorschijn komt, ga ik hem nu karakteriseren.

Alex had de wijnfles op en ging een beetje wankel naar zijn bed toe. Het uitkleden was het ingewikkeldste dit ging ontzettend moeilijk. Toen hij eindelijk in bed was duurde het niet lang voordat hij heftig stond te snurken maar met het slapen, komen ook de nachtmerries weer tevoorschijn. Uit de verre hoek van de kamer kwam een gruwelijk beest tevoorschijn, het was groot, wel 10 meters lang en het stonk naar riolering. Het monster was een basilisk, het was slijmerig, had gigantische schubben, vlijmscherpe tanden en een gigantische, vieze vuile, zwarte slangentong. De stem was verstenend, bij het minieme geluid dat uit zijn bek kwam stopten je spieren, geparalyseerd en werd je overgelaten aan je lot. Alex begon te zweten, hij had het ijskoud en zijn bed werd langzamerhand een zwembad, een zee van zweet. Toen begon de Basilisk te praten.

-       Ssstop waar je mee bezig bent, kijk naar mij, bereid je voor je lot.

-       Novak, ben jij dat?

-       Nee, ik ben de Francissscusss de Basilissssk en de koning der ssslangen.

Alex was nu gewend aan het idee dat het monster Novak symboliseerde, dat hij degene was die zijn slaap kwam verstoren. Hij Had nog nooit het monster zo goed bekeken en dacht dat het heel erg leek op de Basilisk uit de Harry Potter serie. In dat boek werd er gezegd dat als je de Basilisk recht in de ogen keek, je doodging. Alex wist n u wat hij moest doen, hij hoefde simpelweg niet te kijken in de ogen en op een gegeven moment zal die wel weg moest gaan.

-       Franciscus, wat doet u hier in mijn gedachten? Wat wilt u van een man die alles heeft verloren, en zelf niet weet waarom hij leeft?

-       Ik wil je helpen, ik wil je terugbrengen naar waar je behoort.

-       Dat geloof ik niet, u ziet eruit alsof u mij gaat vermoorden, in koudbloed, met uw enorme venijnige tanden.

-       Die tijden zijn over, elke basilisk stopt met die activiteiten rond hun 200ste verjaardag, ik ben net 250 geworden.

-       Nou, wat doe je dan hier?

Alex is nog steeds heel erg bang, maar hij voelt dat zijn spieren weer een beetje kunnen bewegen, hij voelt dat zijn vingers en tenen bevrijd zijn, misschien zegt die basilisk wel de waarheid.

-       Een trouwe vriendin van mij had gevraagd om bij de dromen van ene Berger langs te komen, ben jij dat?

-       Ja, maar wie is die vriendin dan?

-       Een schoonmooie vrouw die ik daarboven heb ontmoet.

-       Die oude vrouw op de derde verdieping?

-       Nee, daarboven, in de hemel.

-       Gaan basilisken nu opeens naar de hemel? Hoor ik dat goed?

-       Ja, zoals ik al eerder heb gezegd, rond de 200ste verjaardag gaan alle basilisken door een transitie periode, waar ze helemaal van slecht naar goed gaan. En dan komen we in de hemel terecht.

Alex had het begrepen, Camille was zeker weten in de hemel! Het kon niet anders, dit zou ook uitleggen waarom er een monster in de dromen voorkomt, dit is simpelweg nog een versie van Camille, in zijn dromen is nooit iemand anders geweest dan Camille!

-       Camille? Ben jij dat?

-       Ja, ik kom wegens haar, ze wou zeggen dat je Novak moest vinden maar dat het niet zijn schuld was dat zij is overleden, ze zei dat het lot niet door jou wordt bepaald, maar door het universum. En als het zover is, al ze trouw op jou wachten in de hemel.

-       Ok, ik zal het doen, stuur nog kusjes naar Camille

-       Vaarwel, Alexxxx

Kom morgen langs voor de laatste opdracht!

[maksandcheese123]

Opdracht 2 - verdwaald

Hey mensen, weer terug met een opdracht. In deze opdracht laten we het hoofdpersonage, in mijn geval Alex Berger, verdwalen. Het personage moet verdwalen in een labyrint, woest landschap, een stad, noem het maar op. Ik ga kiezen voor een verwoest landschap, ook omdat ik technisch gezien al Alex had laten verdwalen in een stad in de vorige opdracht. Hierbij ga ik ook een beetje de feiten van het echte verhaal veranderen, in mijn verhaal ga ik kiezen dat de aanslagen in Parijs op zaterdag waren en de verhoring met Novak op zondag.

Het lijkt wel een post-apocalyptische film; overal is bloed en vuur, het lijkt alsof iedereen is uitgestorven en de weinige overlevenden zijn kapot van het verdriet. Nog een paar minuten geleden stonden Alex, Camille, Marie-Lou, Chloe en haar vriendje de promotie van Camille te feesten op het terras van Le Carillon. Iedereen met een Mojito in de hand, op en neer aan het springen van het plezier. Toen opeens stopte alles, ze hoorden een Arabische kreet, een explosie en toen, nihil. Alex had nog net op tijd dekking gevonden onder een tafel, omdat hij naar de wc was gegaan maar iedereen was op het terras, op een paar zuiplappen na die hun tiende biertje van de avond stonden te drinken aan de bar. Alex kon het niet geloven, het was voorbij, in minder dan een minuut was hij innerlijk gestorven, hij was nu nog een hoop botten die rondliepen, zonder nut, zonder vrije wil.

Alex moest de dag erna ook nog Novak gaan ondervragen maar daar had hij nu niet meer de krachten voor. Hij zou de taak overlaten aan Lucas, hij zei al van tevoren dat hij de zaak graag zou overnemen.

-       Lucas, met Alex, ik wil dat jij morgen John Novak gaat ondervragen

-       Alex, hoe is het in Parijs? Je zit het lekker te drinken hè? Dronkaard! Hahahaha

-       Lucas, kan je morgen Novak ondervragen Ja of nee?

-       Tuurlijk, maar ik dacht dat jij die arme man wou ondervragen, hem proberen te overtuigen niets doms te doen? Wat is er trouwens aan de hand daar? Waarom hoor ik zoveel sirenes in de achtergrond?

-       Lucas, er iets ergs gebeur, je zult het zeker weten over een paar uur zien in het nieuws, ik zal er voor een tijd niet zijn, daarom wil ik dat jij morgen die Novak gaat ondervragen.

-       Ok, dat doe ik. Ik bel je over een paar dagen voor een update.

-       Liever niet, tot dan

Het is nu twee jaar later, Alex is voor de derde keer vandaag weer in de gym, wanneer hij Lucas tegenkomt.

-       Alex, hier ben je, Emma en Sara zeiden dat ik je hier kon vinden.

-       Lucas, ik heb nog een uur te gaan, zou je me alsjeblieft niet willen storen?

-       Alex, bij de crim hebben we je hulp nodig.

-       Ik zei dat ik bezig was.

-       Novak, John “Johnny” Novak, is ontsnapt van de gevangenis van Sint-Gillis en heeft een vrouw vermoord in Jette. Jij zou hem hebben ondervraagd maar dat deed ik. Ik moet zeggen dat ik het niet had verwacht, hij leek zo een onschuldige man.

-       Nou en? Wat heb ik daar meet e maken? Ik heb deze man nog nooit gesproken, ik weet juist niks over hem.

-       Nee dat is waar, maar je bent de beste politieagent die ik ken, jouw hulp is altijd welkom.

-       Ex-politieagent.

-       Ex of niet, we hebben je nodig, Alex.

-       Luister, ik heb nog 1 uur te gaan voordat ik klaar ben, daarna moet ik naar de supermarkt om dingen op te halen en hierna heb ik een afspraakje met een oude vriendin, ik heb hier echt geen tijd voor.

-       Begrepen, hou je taai vriend.

Ja, het resultaat is dus dat Alex geen motivatie heeft om achter Novak aan te gaan en hij heeft aan Camille gedag kunnen zeggen, hij was erbij, waardoor hij ook niet ontzettend depressief is.

[maksandcheese123]

Opdracht 1- draai de rollen om

Hallo mensen, zoals ik al had gezegd ga ik nu aan de slag met de opdrachten, dit is de eerste. In deze opdracht worden de rollen omgedraaid: de politi agent wordt “gejaagd” door de crimineel. In mijn geval gaat dus Novak op zoek naar Alex.

Dit is al de vierde dag dat Alex vastzit in dit verrotten dorpje, diep verborgen in Wallonië. Zijn auto is in panne en de whisky is bijna op. Deze plek lijkt wel een spookstad, er zijn bijna nooit mensen op straat en het is er altijd grimmig. Het feit dat er nooit iemand op straat loopt is wel een voordeel, dit betekent dat ook Novak hem niet kan vinden. Het doel om naar Frankrijk te gaan en dan een hotelletje in Metz te regelen is compleet mislukt, het geld heeft hij ook helemaal besteden aan bier in de verschillende kroegen. Er nog maar éen optie over; Cavani bellen.

-       Sara, met Alex, ik heb je hulp nodig.

-       Alex, gaat het wel? Ik heb je al een week niet meer gezien, het team maakt zich zorgen.

-       Ik heb hier geen tijd voor, ik heb snel je hulp nodig, ik ben in gevaar.

-       Maar Alex, zonder context is het wel erg moeilijk om te helpen, kun je niet uitleggen wat er aan de hand is?

-       Ik heb hier geen tijd voor

Alex hangt op, deze nacht had hij weer een nachtmerrie waar Novak uit de hoek van de kamer langzamerhand naar zijn bed ging. Het bloed borrelde in zijn mond en hij riep satanische riten uit. Hij had ook nog een kater en was net gestopt met antidepressiva, hij was zeker niet in het humeur om Sara in het detail uit te leggen wat er aan de hand was, het was ook risicovol, wie wist of Novak of de mannen van Altieri zonden af te luisteren? De telefoon ging weer, Cavani was op de display. Alex hing op. Opnieuw, het blije gezicht van Cavani stond op de display van telefoon, ze had een T-shirt aan met daarop geschreven “I hate Mondays”. Alex was nog steeds boos en hing weer roekeloos op. Bij de derde keer bellen, nam Alex op om te zeggen dat hij niet meer wou dat ze zou bellen.

-       Sara, hou toch om met mij te treiteren.

-       Alex, ik wil he helpen, ik hoor het aan de toon van je stem dat er iets mis is, maar ik heb een paar principiële feiten nodig.

-       Luister, een paar dagen geleden deed ik de deur open en op het matje bevond zich een plastic zak en daarnaast een briefje, met daarop geschreven “ceci n’est pas un suicide”, Ik dacht dat dit Novak was die me simpelweg wou bedreigen maar een paar dagen later, stond hij voor mijn raam, aan het kijken hoe ik naar bed ging.

-       Je bent dus gevlucht.

-       Precies. En nu zit ik vast in een dorpje, Halanzy, omdat mijn auto in panne is. Hier is geen trein, geen bus en ik heb geen geld voor een taxi.

-       Begrepen, ik praat nu even met Emma om te zien of we een helikopter kunnen fixen.

-       Ben je helemaal gek? Een helikopter is veel te opvallend, stuur maar een auto, dat is goed genoeg.

-       Ok baas, dat komt voor de bakker.

Alex dacht dat het hem was gelukt, hij had eindelijk hulp zonder aandacht te trekken van de hele moordbrigade. Om dit te vieren koos hij om zijn laatste euro’s te besteden aan een lekkere half-liter glas bier. “Doe mij maar een Coca-Cola met rum” zei de man naast hem, een grote gespierde man. Alex was nooit geïnteresseerd in de andere mensen in de kroeg, maar een Coca-Cola met rum nam bijna niemand. Toen hij naast zich keek, kwam zijn hart tot stilstand, op de stoel naast hem bevond zich de man waarvan hij op dit moment het meeste bang van was; Novak, John “Johnny” Novak.

Nou, ik hoop dat jullie konden genieten van deze eerste opdracht, ik zie jullie morgen voor de volgende!

[maksandcheese123]

Opdrachten

Ok, het boek is dus uit maar ik ben nog niet klaar, bij "het diner" komt er nu weer een reeks van opdrachten. Ik zal ze allemaal in de volgende week posten, tot dan!

[maksandcheese123]

Hfdst 16 en 17 - Einde

Alex is dus in Colmar, hij krijgt een belletje van Marie-Lou, ze legt uit dat Camille alleen had gebeld voor een grappig detailtje.

Toen ging Alex naar een kerkhof, hij bevond zich voor het graf van Sophie Collinet, A.K.A Sophie Vincent! toen hij zich omdraaide was Novak voor hem. Novak legde uit waarom hij die mensen had vermoord en dat hij niet meer andere mensen zou doden, dit was de uitleg: toen Novak op school in Evere was, was de enige persoon die met haar sprak Sophie Vincent, de dochter van Michaux, de directeur. Sophie ging soms niet naar school en op een dag wou Novak haar zien, daarom ging hij kijken door het raam, toen zag hij het meest gruwelijke beeld ooit; Michaux had een zak op Sophie's hoofd gedaan en ze was helemaal naakt, hij verkrachte haar toen. Novak vertelde dit toen aan een leraar en toen Michaux dit te weten kwam, werd hij van school gestuurd. Toen ging Novak naar Sophie, vertelde haar dat hij wist wat er wast gebeurd en zei dat ze samen moesten ontsnappen. Twee dagen later had Sophie zelfmoord gepleegd; ze was verdronken in een vijver. Toen Michaux dit zag, bracht hij haar thuis en hing hij haar op. De dokter, Michiels, was geen pedofiel maar was wel een bewonderaar van Michaux en tekende een formulier dat bevestigde dat ze werkelijk zelfmoord had gepleegd via verhanging. Cecile Meurisse wist helemaal wat er was gebeurd, maar zei niks aan de autoriteiten, ze nam gewoon ontslag. Daarom heeft Novak de drie vermoord. En Claire Collinet dan? Ze was de echte moeder van Sophie, alleen was ze een hippie die rondging en op haar achttiende zwanger werd, ze wist gewoon simpelweg niet wat ze moest doen met de baby en gaf haar weg, Novak vond dit inacceptabel dat zij een baby aan zulk een lot over liet en doodde Claire. Het lijk van Sophie werd weer naar Elzas gebracht dankzij een tante, die Sophie Collinet/Vincent in een graf stopte in het kerkhof van Colmar. De stijl van moord kreeg Novak in gedachte na de workshop in de gevangenis, hij schokte weer heel veel toen hij "les amants 2" zag omdat hij moest denken aan Sophie.

Alex legde toen ook uit aan Novak dat hij hem wou doden en waarom, toen had hij daar niet meer zin in. Hierna heeft Alex niet meer nachtmerries gehad.

Nou mensen, wat een einde hè? Eerlijk gezegd, heb ik nu meer medelijden voor Novak, ook al heeft hij gruwelijke acties uitgehaald.

[maksandcheese123]

Hfdst 15

De crim krijgt te horen dat de dochter van Michaux zelfmoord had gepleegd toen ze 12 was, dit was in 1981, het zelfde jaar waarin Cecile weg was gegaan van Evere, de zelfmoord had blijkbaar Michaux kapot gemaakt. Ook was de dochter van Michaux een vondeling.

Cavani en Alex waren naar Evere gegaan en op de terugweg kregen ze van Leroux te horen dat Novak gespot was in Namen. Voor de een of andere reden zij Alex toen dat "zijn werk er op zat". Leroux zij dan ook dat de garage van Novak niet meer elke dag werd bewaakt wegens gebrek aan personeel. toen. werd het duidelijk voor Alex: Michaux was daar.

Alex en Cavani raceden daar naartoe en toen ze zich in de garage bevonden, werd het al duidelijk dat iemand langs was gegaan. Ze zagen dat een soort put bedekt was met een ketting eromheen, terwijl de laatste keer de deksel losjes er half op zat. Ze hoorden toen ook een gemoffelde stem, de stem kwam van de put. Het duurde even om de put te openen en toen het zover was, was het te laat: Michaux was dood, met een zak over zijn hoofd, hij was dus gestikt en naast zijn lichaam zat het briefje met erop geschreven "Ceci n'est pas un suïcide".

De crim was weer bij het politiebureau om de laatste evenementen te bespreken, ze dachten nu misschien dat "Ceci n'est pas un suïcide" mee te maken had met de zelfmoord van Michaux' dochter, Sophie Vincent. Ook probeerden ze weer te link te vinden tussen de slachtoffers: De dokter, directeur en Cecile waren makkelijk te verbinden: Novak ging naar dezelfde school in Evere. Maar Claire Collinet? wie weet. Toen Alex het gebouw uit liet kwam hij langs de lockers en pakte hij zijn pistool, we vermoeden dat Novak hier mee te maken had.

Dan belt Alex ook nog Chloe (vriendin van Camille), hij wou nog steeds weten wat Camille wou zeggen toen ze had geprobeerd om hem te bellen, 8 minuten voor de aanslag. Chloe zei nog steeds dat ze het niet wist maar blijkbaar was de andere vriendin van Camille naast haar toen ze probeerde hem te bellen, Marie-Lou, die wist het misschien wel. Chloe gaf hem haar nummer.

Op het einde van het hoofdstuk pakte Alex wat spullen bij elkaar (kleren, sjaal van Camille en pistool), hij ging weer naar Colmar, Elzas.

[maksandcheese123]

Hfdst 13 en 14

Cavani en Alex gaan weer in Evere rondkijken en krijgen de naam van een man te weten, Delorge Jr, wiens vader, Delorge Sr, bevriend was met de dokter Michiels en de directeur Michaux. Delorge zegt dat de drie mannen bevriend waren en op elke woensdag zamen scrabbelden, volgens hem had dokter Michiels nooit gedaan aan aanranding en wist niet waarom Cecile Meurisse weg was gegaan van Evere. Cecile bleek namelijk wel een beetje de rechterhand van Michaux te zijn, dat ze voor hem kookte en poetste, dat ze op school iedereen hielp, daarom is het wel mysterieus dat zij weg is gegaan.

Verder krijgen we te weten dat Alex inderdaad iets in Elzas te weten had gekregen maar we weten nog niet wat. We weten nu ook dat Alex een echt drink probleem heeft en dat zijn handen ervan trillen.

Alex zegt dan ook officieel gedag aan Cecile; hij gooit al de details over de aanslag die hij had samengevoegd (kranten artikels, namen van de wapens van de aanslag, kleine informaties, de naam van de bar,...) in het vuur.

Alex loopt ook door de stad en komt Leroux tegen, ze gaan een glas drinken en overleggen over Novak, ze komen weer tot de conclusie dat de link tussen Novak en de drie slachtoffers onverklaarbaar is.

Daarna Loopt Alex weer door de stad verder, hij komt bij het justitie gebouw en loopt door, hij komt voor het Magritte museum te staan. Zonder er bij na te denken loopt hij naar binnen.

Dit is het Magritte Museum, ik denk dat jullie hier al langs zijn geweest omdat het simpelweg een heel mooi museum en gebouw is.

In het museum komt hij verschillende doeken tegen. Hij weet niet waarom, maar wordt emotioneel, vooral toen hij een doek zag die "De terugkeer" heette, in het doek was de achtergrond gevuld met sterren en in het midden was een vogel, waarvan het lichaam gevuld was met wolken.

Hier is een beeld van "De terugkeer", zodat je een beter beeld krijgt.