mariagkirto

[mariagkirto]

#?_Σχέδια που ξεχώρισα!

Παραπάνω απεικονίζονται κάποια σχέδια της Λυδίας (https://lidiageorgiadou.tumblr.com/). Τα σχέδια αυτά ανήκουν στην ενότητα #9 των χαρτογραφήσεων ή αλλιώς στις δυναμικές γεωγραφίες. 

Αρχικά οι συ��κεκριμένοι χάρτες είναι πολύ ιδιαίτεροι! Ο πρώτος μου θυμίζει patchwork από υδρόγειο σφαίρα, ο δεύτερός κάποιο είδος καταστασιακού χάρτη, ο τρίτος κάποιο ψυχολογικό τεστ, ενώ ο τελευταίος κάποιου είδους τοπογραφικό.

Και έτσι καθώς μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον αυτοί οι ασυνήθιστοι χάρτες διαβάζω το κείμενο της Λυδίας και μου αποτυπώνεται η συγκεκριμένη φράση “ Συνήθως οι χάρτες σε βοηθούν να μην χάνεσαι , όμως εγώ έχω χαθεί φτιάχνοντας τον”. 

Έτσι αντιλαμβάνομαι το πόσο ο κάθε χάρτης αποτελεί μια μοναδική περιπλάνηση και ένα ταξίδι που συμβαίνει επιτόπου την στιγμή της δημιουργίας του. Ίσως στα μέρη όπου χάνεται η Λυδία βρίσκει κομμάτια του εαυτού της και  συνθέτει αυτούς τους χάρτες που φαίνονται τόσο προσεγμένοι, μεθοδικοί και αβίαστα δημιουργημένοι.  

[mariagkirto]

#11_Συλλογικές Χαρτογραφήσεις

Τελευταίο μάθημα και αυτό μεταφέρθηκε ηλεκτρονικά, μου θυμίζει εποχές καραντίνας. Νιώθω πως περιορίζομαι αρκετά, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι stick figures, χαρούμενα προσωπάκια και γραμμές. Ααα!! και κύκλους και τετράγωνα μπορώ να κάνω! Χαχα...όμως η πυκνότητα που δημιουργείται στο συλλογικό σχέδιο είναι τρομερή, μέσα σε λίγα λεπτά γεμίσαμε όλο το χαρτί! Αλλά από την άλλη τα όρια ήταν πολύ περιορισμένα.... δεν μπορείς να βάψεις λίγο θρανίο αν τύχει! 

Λοιπόν ας συνοψίσουμε...πιστεύω ότι έχουμε δοκιμάσει πάρα πολλά σε αυτό το εξάμηνο, υπάρχει μια εξέλιξη σε όλη την ομάδα και αυτή φαίνεται στη πορεία μας. Επίσης όντως νιώθω πως είμαι μέλος μιας ομάδας που ποτέ δεν με έκρινε, με ενθάρρυνε και με γνώρισε...θα μου λείψει αυτό το ξέγνοιαστο μάθημα που με έκανε να αφεθώ και να είμαι ο εαυτός μου...η ‘ψυχανάλυση’ μας όπως λένε πολλοί <3

[mariagkirto]

#10_Περιπατητικές χαρτογραφήσεις

Συνεχίσαμε για λίγο το μάθημα μέσα στην τάξη όπου συναντήσαμε περίεργά πλάσματα από ανακυκλωμένα υλικά. 

Περπατούσαν σχεδόν φυσικά με την δύναμη του αέρα. Φάνταζαν αυτόνομα και αυτό τα έκανε λίγο τρομακτικά... χάραζαν κι’ αυτά τις δικές τους μοναδικές διαδρομές όπως κάναμε και εμείς σήμερα.

[mariagkirto]

#10_Περιπατητικές χαρτογραφήσεις

Κάποια στιγμή εστίασα την προσοχή μου στα φυτά που τα περικύκλωνε το νήμα. Μου φάνηκε περίεργη εικόνα το φούξ νήμα μέσα στα γήινα χρώματα, τυλιγμένο σε κλαριά και κορμούς. Είμαι σίγουρη η φύση μπορεί να επιβληθεί και να επιβιώσει. Τα νήματα-διαδρομές μας δεν θα την πείραζαν, θα κόβονταν και θα είχαν αποσυντεθεί μετά λίγο.. τι κι’ αν όμως δεν γίνονταν έτσι;

Σκέφτομαι πως θα ήταν αν ο καθένας από εμάς όταν περπατούσε άφηνε πίσω του μια χρωματιστή γραμμή .Ο κόσμος θα ήταν τόσο διαφορετικός, γεμάτος με χρώμα από τις ποικίλες και πολυάριθμες διαδρομές ή τα ξεχωριστά μονοπάτια, σαν πολύχρωμος ζωντανός χάρτης.

[mariagkirto]

#10_Περιπατητικές χαρτογραφήσεις

Αυτή την φορά είμαστε μια ομάδα από περιπλανώμενους, όλοι με έναν σκοπό: να κάνουμε διαδρομές και να αφήσουμε πίσω μας νήμα... μου θυμίζει κάτι σαν το μίτο της Αριάδνης ή τον Κοντορεβιθούλη θα έλεγα.

Απολαμβάνω αυτή την δημιουργικότητα και τον αυτοσχεδιασμό που πλανιέται στον αέρα. Έτσι πλανιόμαστε και εμείς στο χώρο δειλά δειλά με μικρά αβέβαια βήματα στην αρχή, που καταλήγουν σε σκα��φαλώματα και μακρινούς περιπάτους. Μερικές φορές πρέπει όντως να εμπιστευόμαστε την διαδικασία.

Έχουμε γεμίσει τον χώρο από διαδρομές με φούξια νήματα και ήρθε η ώρα να τα σκιτσάρουμε καθώς τα ακολουθούμε. Όπως περπατάω μέσα στο χάος που δημιουργήθηκε και προσπαθώ να σκιτσάρω, σκοντάφτω και πέφτω πάνω σε νήματα, ψηλά και χαμηλά, που μου κόβουν την πορεία.

Παρατηρώ γύρω μου την ατμόσφαιρα και πολλοί δυσκολεύονται να κινηθούν… Σαν το θύμα μέσα στον ιστό μιας μεγάλης αράχνης. Τελικά είναι εύκολο να πιαστείς στα δίχτυα της όταν απλώνονται παντού.

[mariagkirto]

#9_ Χαρτογραφήσεις

Αναζητήσεις και χαρτογραφήσεις του ψυχικού μας κόσμου. Αχ και όμως σήμερα δεν είμαι καλά, δεν θέλω να το συζητήσω, δεν θέλω να το ανακαλύψω. Ψυχικά νιώθω κουρασμένη και μόνη μου...ξέρω όμως ότι δεν είμαι. 

Έτσι ενώ ξεκίνησα με ένα μουντό σχέδιο για να απεικονίσω το πως νιώθω, μέσα από μια σειρά σχεδίων κατέληξα σε κάτι πολύ διαφορετικό που νομίζω με αντιπροσωπεύει και καλύτερα.

Είμαι ένας κύκλος. Ένας κύκλος που αλλάζει χρώματα ανάλογα με την διάθεση του και πολλές φορές ενώνεται με το περιβάλλον του, ενώ άλλες φορές υψώνει τοίχους προς αυτό. Η ατμόσφαιρα γύρω του αλλάζει συνεχώς καθώς μεταφέρεται από χάρτη σε χάρτη, δηλαδή από μια περίσταση σε μια άλλη.

Μου αρέσει που μπορώ να απεικονίζω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο...όπως με εκφράζουν. Είναι τέλειο που δεν υπάρχει σωστό και λάθος.. που δεν με κρίνει κανείς για τα σχέδια μου και που έχω την ελευθερία να είμαι ο εαυτός μου....ο κύκλος μου.

[mariagkirto]

#8_Εθνογραφικά σχέδια. Η περίπτωση του κήπου

Άρχισα, όπως και κάθε φορά άλλωστε στα τελευταία μαθήματα, να αφήνομαι και να εμπιστεύομαι όλο και πιο πολύ το πινέλο και το νερό. Σιγά σιγά τα περιγράμματα χάνονται, δεν είμαι πλέον τόσο περιγραφική...κατάλαβα πώς τα πολλά χρώματα δίνουν το στοιχείο που έψαχνα για να δημιουργήσω τους κήπους μου...

Τελικά οι στάμπες που ήθελα να κάνω, χρησιμοποιώντας λουλούδια και φυτά, δεν μου χρειάστηκαν καν... αποτέλεσαν απλά πηγή έμπνευσης και παρέμειναν στο ποτηράκι με το -πολύχρωμο- πλέον νερό.

[mariagkirto]

#8_Eθνογραφικά σχέδια. Η περίπτωση του κήπου

Κήποι γεμάτοι έθνος; Παρατηρώ τους πίνακες του Yun-Fei, είναι γεμάτοι πυκνότητα και πληροφορία...πόση ώρα λες να του έπαιρνε ο κάθε ένας πίνακας; Βασικά το πραγματικό ερώτημα είναι πως θα ήταν άραγε οι πίνακες του αν είχε γεννηθεί σε μια άλλη χώρα; Φυσικά αυτά τα ερωτήματα είναι τελείως υποθετικά. Λογικά τα σχέδια του θα ήταν τελείως διαφορετικά γιατί τα ερεθίσματά του θα ήταν επίσης.

Αυτό βεβαία συμβαίνει και στην δικιά μας περίπτωση. Παρατηρώ τα σχέδια των συμφοιτητών μου, που είναι σαν ένα πολύχρωμο χαλί καθώς απλώνονται πάνω στα θρανία, είναι όμοια αλλά και διαφορετικά. Έτσι και στο συλλογικό σχέδιο, ενώ έχει ο καθένας την δικιά του πινελιά και την δικιά του κλίμακα,  δημιουργείται τελικά ένα ενιαίο, αρκετά ομοιόμορφο σύνολο, αποτελούμενο από μικρότερα, επιμέρους. 

Πως θα μπορούσαμε άλλωστε να καταφέρουμε αυτήν την πυκνότητα σχεδίων σε αυτό τον χρόνο αν δεν σχεδιάζαμε όλοι μαζί; Προσπάθησα μόνη μου να γεμίσω μια κάτοψη με τον δικό μου κήπο και κατάλαβα πως ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρο...

[mariagkirto]

#7_Απραξία 

Πριν αρχίσει το μάθημα είδα όπως πάντα το ενημερωτικό σημείωμα της καθηγήτριας. Σήμερα επιβάλλεται να βαριόμαστε. Ωραία...αλλά ταυτόχρονα και άσχημα. Τι περίεργη κατάσταση αυτή η αδράνεια; Μα ποιος μπορεί να μείνει αδρανής τόση ώρα; Σκέφτομαι πως ο χρόνος πάει χαμένος και δεν μου αρέσει, νιώθω πως πρέπει να με κρατήσω απασχολημένη με κάτι. 

Αρχίζω να σχεδιάζω μα πραγματικά δεν έχω ιδέα τι. Πινελιές και χρώματα...σκέφτομαι το πρόγραμμα της μέρας, της εβδομάδας... σκέφτομαι τα  άλλα μαθήματα που έχω να κάνω και τις υποχρεώσεις μου. Προσπαθώ να τα βάλω σε μια σειρά. Χάθηκα στις σκέψεις μου... επανέρχομαι στο μάθημα και παρατηρώ τα βίντεο που παίζουν από το προβολικό. 

Άραγε τι να σκέφτοταν κάποιος αν μας έβλεπαν να καθόμαστε και να βαριόμαστε, σχεδιάζοντας γραμμές, λουλουδάκια και μοτίβα; Θα καταλάβαινε; Πολύ θα ήθελα να δω την αντίδραση του.

Αντιλαμβάνομαι πως τα σχέδια μού, μου αρέσουν...έχουν μια ανεμελιά και μια ελευθερία έτσι όπως δημιουργήθηκαν χωρίς σκοπό. Νιώθω πως η ώρα παίζει παιχνίδια, μια περνάει γρήγορα μια αργά. Προς το τέλος γίνομαι κάπως ψυχαναγκαστική. Θέλω να γεμίσω όλο το χαρτί μέχρι τις άκρες και να προλάβω τελειώσω τα μοτίβα μου.

[mariagkirto]

#6_Αισθήσεις 

Οι αισθήσεις δουλεύουν στο φουλ. Εμφανίζονται στο μυαλό μου τοπία και  μνήμες από σπίτια, φαγητά, γλυκά, χωράφια και πάγκους λαϊκής...οι μυρωδιές μέσα στην αίθουσα με ταξιδεύουν. 

Παρατηρώ μία κοπέλα που έχει φέρει μια ντομάτα, μία άλλη κόβει ένα μήλο με το κοπίδι, μπανάνες που ξεφλουδίζονται. Υπάρχει πολύ υλικό για έμπνευση και τρέχω με το χέρι μου να αποτυπώσω ότι μπορώ. Νιώθω τόσα πράγματα, γεύομαι φράουλες και γκρέιπφρουτ. Εκρήξεις αισθήσεων. 

[mariagkirto]

#6_Αισθήσεις 

Σχεδιάζοντας με ένα γκρέιπφρουτ... Εδώ να κι αν έχει ζουμί! 

Πικρό και στιφό θα έλεγε κάποιος, μα μόλις το συνηθίσεις λίγο, γίνεται τόσο γλυκό και απολαυστικό. Πως αποτυπώνεις όμως μια τέτοια αίσθηση σε ένα χαρτί; Πως μπορεί να σχεδιαστεί μια γεύση; Τι χρώμα έχει; Τι σχήμα έχει; 

Το γκρέιπφρουτ έχει μια φλούδα παρόμοια με πορτοκάλι, πορώδη. Επεξεργάζομαι την υφή .. συνηθισμένη και όμως τόσο ιδιαίτερη. Ένα φρούτο φαίνεται τόσο ζωντανό: με τους χυμούς του που συγκρατούνται από μεμβράνες, με τα μικρά του σποράκια, την έντονη μυρωδιά του και την χαρακτηριστική του γεύση. Κάνω στάμπες με το ‘δέρμα’ του, απλώνω τα υγρά του με τα χέρια μου, πρωτόγνωρα πράγματα πάνω στο χαρτί.

Είναι ένα φρούτο που τρώω από μικρή και πρώτη φορά με βοηθάει στο να ζωγραφίσω. Το χρησιμοποιώ με παράδοξους τρόπους και φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα.. Ίσως τελικά η καλύτερη απεικόνισης μιας γεύσης είναι με την βοήθεια του ίδιου του φρούτου.. 

[mariagkirto]

#6_Αισθήσεις 

Μ’ αρέσουν οι φράουλες.. δεν γνωρίζω κάποιο άτομο που να μην του αρέσουν. Μου θυμίζουν τόσο έντονα το καλοκαίρι, το χωριό και την ζεστή ατμόσφαιρα. Να τρέχουμε ξυπόλητοι εγώ με τα αδέρφια μου στην αυλή και να τρώμε φράουλες πλυμένες από το λάστιχο του κήπου. :)

Οι φράουλές γίνονται το μελάνι μου αυτή την ημέρα! Έχουν πολύ όρεξη και χορεύουν στο χαρτί μου. Ζουμιά στα χέρια μου μα δεν με νοιάζει! Κάνουμε ταξίδια μέσα από την γεύση της φράουλας που συνοδεύεται από άτσαλες πινελιές που θυμίζουν την ξεγνοιασιά του καλοκαιριού. 

~ Γυρνούσα σπίτι και σκεφτόμουν να αποξηράνω τα σχέδια μου στον ήλιο, θα ήταν τόσο όμορφα… και όμως τα ξέχασα. Η φράουλα μούχλιασε και για άλλη μια φορά φάνηκε το απόλυτο σημάδι του χρόνου και η σημασία της στιγμής. ~

[mariagkirto]

#5_Εξατμισμένα ίχνη

Συνεχίζουμε τους πειραματισμούς! Αυτή την φορά με πολύχρωμα χαρτιά και την ίδια διάφανη μελάνη του νερού.

Κάποιος μέσα στην τάξη, είπε πως τα αποτυπώματα που αφήνει το νερό στο χαρτί, οι λέξεις που κανονικά θα έπρεπε να είναι εκεί αλλά δεν είναι, θυμίζουν αρχαιολογικό χώρο άλλου τύπου.

Αυτό πιστεύω και εγώ. Είναι μια γρήγορη αποσύνθεση των λέξεων που κρατάει όση ώρα κάνει να εξατμιστεί το νερό.

[mariagkirto]

#5_Εξατμισμένα Ίχνη

Πειραματίζομαι με το νερό και το μελάνι. Γράφω και παρατηρώ το νερό που έρχεται με έναν τρόπο κάπως εξαγνιστικό, να καθαρίσει, να μπερδέψει, να μουτζουρώσει την γραφή. 

Απλώνει σιγά-σιγά τις λέξεις, χορεύει μαζί τους, τις αλλοιώνει και εν τέλει αφήνει ένα απαλό ανεπαίσθητο ίχνος από μελάνι στο πέρασμα του… 

[mariagkirto]

#5_Εξατμισμένα Ίχνη

Σήμερα χρησιμοποιώ διάφανη μελάνη. Το νερό είναι ένα υλικό αγνό, όπως και το άσπρο, άδειο, χαρτί μου. Ενθουσιάστηκα! Τα μυστικά είναι ασφαλή! Γράφω και ξαναγράφω και αφήνω μόνο υπολείμματα λέξεων… ή έτσι νομίζω. Σηκώνω το χαρτί στο φως του ήλιου που μπαίνει στην αίθουσα και τα γράμματα μου ξαφνικά εμφανίζονται, όμως πόσο θα αντέξουν; 

‘Εγκλωβίζω’ το χαρτί μου σε φωτογραφίες.. παιχνίδι με τον χρόνο. Ποιος θα προλάβει να διαβάσει και τι θα μείνει στο τέλος;;  Ένα άδειο χαρτί;  Αυτή είναι η τέχνη μου αυτή την φορά. Έχω τεκμήρια τις φωτογραφίες…κρατάω τις στιγμές. Μοναδικές στιγμές, μεταβαλλόμενες.

Το νερό εξατμίζεται... τελικά κάνω λάθος, τα αποτυπώματα παραμένουν. Δεν έχω πλέον ένα άδειο χαρτί άλλα σίγουρα ούτε και γεμάτο. Περίεργο, τα ανάγλυφα σχήματα να φυλάσσουν τις λέξεις που χάνονται. 

[mariagkirto]

#5_Εξατμισμένα Ίχνη

Έρωτας, έρωτας, έρωτας…

Μα...είναι δυνατόν να εξαφανίζεται έτσι; 

[mariagkirto]

#4_Το διάγραμμα ως καταστροφή 

Ένας βυθός γεμάτος χρώμα, ένταση και ζωή... αυτό σχεδιάζω. Δεν γνωρίζω πολλά για τα τρίπτυχα, πιστεύω όμως πως το δικό μου με το κοινό θέμα του βυθού, που απεικονίζει φύκια, ψάρια και ένα ιππόκαμπο, είναι πολύ απλό.

Θα ήθελα να μπορώ να ‘παίξω’ με τις αφηγηματικές σχέσεις, να δημιουργώ και άλλες, πιο υπαινικτικές, συνδέσεις ανάμεσα στις μορφές. Από την άλλη όμως, μου φαίνεται ωραίος ο ρυθμός με τις άτακτες πινελιές που έχω βάλει. Νομίζω μου αρέσει τελικά το πρώτο μου τρίπτυχο.

~ τρίπτυχο ~