marinasofo - Tumblr blog

[marinasofo]

Ναι, είναι πάλι ο τύπος που δε μπορεί να καταλάβει πως δε χαθήκατε απλά, χάθηκε κάθε ικμάδα, κάθε πιθανότητα να ασχοληθείς με οποιονδήποτε τρόπο μαζί του. Επειδή κάπου στην πορεία συνειδητοποίησες πως δεν αξίζει να σπαταλάς το χρόνο σου μαζί του. Επειδή δεν άξιζε. Ή είναι εκείνη η φίλη σου που σου στέλνει μήνυμα όποτε χρειάζεται κάτι, όποτε ψάχνει παρέα να βγει για καφέ επειδή βαριέται τη ζωή της. Επειδή δεν είναι στην πραγματικότητα φίλη σου. Επειδή δε σε είδε ποτέ σαν φίλη, απλά ψάχνει τροφή για κουτσομπολιά με τις δικές της φίλες.

[marinasofo]

Το μυαλό του είναι μπουρδέλο. Είναι από εκείνα τα άτομα που κανείς ποτέ δεν τα κατάλαβε. Οι κοπέλες γι’ αυτόν είναι παιχνίδια και τις αλλάζει σαν σεντόνια, λερωμένα. Το μυαλό του είναι πουτάνα. Ψάχνει κάποια να γαμάει για να ευχαριστεί το εγώ του, και αφήνει τον εγκέφαλό του μακριά, να μην τον αγγίξει κανένας, μιας που όταν τον άγγιξε εκείνη για λίγο κάηκε ένα μέρος. Η ζωή του δεν είναι συμβατική. Περιφέρεται. Κάνει βόλτες, πηδάει τοίχους, ανεβαίνει σε βράχους, για να φτάσει στον ουρανό, αφού ανήκει στα αστέρια. Έχει την παρέα του, πάντα εκεί, πάντα δίπλα του, τρία άτομα που τον κάνουν να είναι ο εαυτός του. Ως εκεί. Το μυαλό του είναι χάος. Θέλει να γυρνάει ανάποδα τις ζωές όλων. Δίνει ελπίδα σε κοπέλες με μοναδικό σκοπό να τις ρίξει στο κρεβάτι και αν δεν τον επιτύχει απλά υπόσχεται και υπόσχεται ώστε να πονέσουν μετά, όπως πονούσε εκείνος, όπως πόνεσε εκείνος τη μέρα που η αγάπη του του είπε να χωρίσουν, τη μέρα που έγινε πιο σκληρός από ποτέ. Περνάει ωραία, το χάος του δεν τον κυριεύει ακόμα, γελάει μόνιμα, γελάει αληθινά. Ζει σε έναν κόσμο αποκλειστικά δικό του. Δεν πατάει στο σχολείο κι ας τον πήγαν στο ιδιωτικό μπας και αλλάξει, μήπως και ενδιαφερθεί, μήπως και σταμάτησει τις “κακές παρέες”. Τζίφος. Όλοι εκεί είναι φλώροι και ντίβες, ισχυρίζεται. Βρίσκει λίγα άτομα όμοια με αυτόν και αναρωτιέται γιατί κατέληξαν εκεί, τους μυεί στο χάος του. Τα όνειρα του είναι κόκκινα. Είναι νάρκισσος. Αγαπάει την σωματική επαφή. Μερικές φορές δουλεύει, ώστε να νιώσει ανεξάρτητος, και το άφηνει μόλις βγάλει αρκετά χρήματα για διακοπές. Θέλει τόσο να φύγει αλλά υπάρχουν τόσα που τον κρατάνε να μείνει. Και μένει σωματικά. Μα το μυαλό του είναι αλλού. Είναι πάντα αλλού. Ακόμα κι όταν είναι εκεί, δεν είναι εκεί, ταξιδεύει. Σε κάτι καλοκαιρινές βουτιές από ψηλά, σε καθημερινή ολοήμερη κατανάλωση γαρων. Το μυαλό του περιστρέφεται γύρω από την οικογένεια του και την πάρτη του. Είναι πάντα αυτός για τον εαυτό του, το μοναδικό στήριγμα που χρειάστηκε ποτέ. Είναι από τα άτομα που φοβάσαι να γνωρίσεις μην και σε πάρουν μέσα στο χάος τους και δε βγεις ποτέ. Βέβαια ποτέ θα σου δείξει πως είναι. Ποτέ δεν θα παραδεχτεί πως δεν του αρέσει η ζωή που ζει, πως δεν θελει να ζήσει αυτή την προκαθορισμένη από άλλους ζωή, πως θέλει να φτιάξει το δικό του μέλλον. Ακολουθεί το επάγγελμα που του επιβάλλουν, γιατί απλά δεν έχει την ψυχική διάθεση να σκεφτεί τι θα του άρεσε. Ξέρει πως θα καταλήξει αλλά εύχεται να μην γίνει ίδιος ο πατέρας του. Δεν την θέλει την προκαθορισμένη ζωή αλλά δίχως αιτία επιβάλλει τον εαυτό του σε αυτή, στην εύκολη και έτοιμη λύση, μη και ψάξει λίγο το κάτι διαφορετικό και κουραστεί. Είναι ψυχικά κουρασμένος, της είχε δηλώσει. Ένα παιδί ούτε 18 χρονών, ψυχικά κουρασμένος. Σάστισε. Τι λες σε κάποιον που ισχυρίζεται πως είναι ψυχικά κουρασμένος; Με το δύναμη ψυχης του απαντάς; “Όλα θα πάνε καλά, εγώ θα είμαι εδώ.” Ούτε όλα πήγαν καλά, ούτε εκείνη ήταν εδώ. Μα πλέον έχει πείσει τον εαυτό του πως μόνος του είναι καλύτερα. Τα μαλλιά του γίνονται ένα με τον ήλιο όταν το φως χτυπάει πάνω τους. Θυμάται εκείνη τη μέρα στο παγκάκι, μετά από ένα μεθυσμένο βράδυ. Θυμάται την τότε κοπέλα του να του λέει “σε σιχαίνομαι”, την μοναδική κοπέλα που άντεξε για πάνω από ένα χρόνο δίπλα του, τη μοναδική κοπέλα που πίστεψε πως μπορεί να τον καταλάβει. Αλλά δεν τα κατάφερε. Έφυγε και εκείνη. Ή μάλλον καλύτερα την έδιωξε, με τις κλωτσιές, με τον δικό του τρόπο, όσο πιο μακριά μπορούσε. Δεν υπάρχει πλέον. Μα όταν το μυαλό του υπολειτουργούσε, γυρνούσε πάντα σε εκείνη τη φωτογραφία που είναι αποτυπωμένη ανάμεσα στο χάος του, σε κάτι σκαλιά, με ποπ κορν και μαύρη μπύρα, δύο σώματα αγκαλιασμένα, γελάνε. Τότε ένιωθε.

Extracts from a little red notebook #01 (via tu-me-manques06)

#this

[marinasofo]

[marinasofo]

[marinasofo]

[marinasofo]

Αστέρι μου 💜

[marinasofo]

[marinasofo]

[marinasofo]

Σου ‘πα πως πάω για ύπνο. Σου ‘πα “καληνύχτα”. Έπρεπε να σου πω την αλήθεια, πως απλά δεν αντέχω τους ανθρώπους σήμερα, πως ούτε σε εσένα δεν αντέχω να μιλήσω σήμερα. Ψυχολογικά πτώμα. Πνευματικά πτώμα. Σωματικά πτώμα. Πτώμα. Ποτέ δεν πάω για ύπνο, μα ακόμα να με μάθεις, ακόμα πιστεύεις ό,τι σου λέω. Γιατί άλλωστε να κάνεις το αντίθετο; Ποτέ δεν κοιμάμαι. Πάντα βρίσκομαι σε μία ενδιάμεση κατάσταση. Χρειάζομαι απλά ένα τηλεφώνημα για να σταματήσω τα όνειρα στη μέση και να γυρίσω στο παρόν. Και χάρηκα που πληκτρολόγησες μέσα απ’ τον ύπνο σου στις 4 και κάτι την ξεχασμένη καληνύχτα σου. Και χάρηκα που με αγαπάς. Μου είναι δύσκολο να εμπιστευτώ ανθρώπους, μου είναι δύσκολο να αφεθώ. Γιατί τα άτομα που ένιωσα, που έβλεπα, που ήξερα (που όλοι ήξεραν) που με αγάπησαν πιο πολύ από όλους και μου το έδειχναν καθημερινά με κάθε μέσο..ήταν αυτοί που έφυγαν, με την πρώτη ευκαιρία, τρέχοντας, κοιτώντας συχνά πίσω, θλιμμένοι, που δε με άντεξαν.

Μιμιλού (via tu-me-manques06)

Den antexa..

[marinasofo]

τοτε...

[marinasofo]

She’s trying to get over him. But when she has to get out of the house, she can’t stop her eyes from looking behind the steering wheel of every red car that drives by. He kissed her last on a Thursday, she didn’t hesitate to brush her teeth till her mouth bled just to get the taste of him off her tongue. Last Wednesday she bought the same flavor gum he used to steal from her. She finished four pieces because it tasted more like his lips than berries. She didn’t bother brushing her teeth after that. She’s been writing poems about him since the day he left and I guess that’s proof that she’s not doing too well with moving on and she went and reread all her old journal entries where his name was so neatly printed. She wished she never lost the pen he gave her. It was the only thing she had to remember him by. And oh god does she still love him. She’s kissing boys to try to move on but they don’t give her the same butterflies like he did. She’s told everyone how much she hates him and that she couldn’t careless about him, but she still smokes at night in hope that he will stop by in her dreams. She really is trying to get over him It’s just that he still exists somewhere out there where she can’t quite reach.

(via unknown-taylor)

[marinasofo]

Ακόμα και το παρελθόν δεν είναι πια, αυτό που ήταν κάποτε

[marinasofo]

Το παρελθόν είναι φάρος, όχι λιμάνι

[marinasofo]

!!!

Πέτα το το ρημάδι!! 

[marinasofo]

hahahhah

ΠΩΣ???

[marinasofo]

νιωσε λιγο

[marinasofo]