matmazel-noir

[matmazel-noir]

Life in the bus

Deyir ki, bir kitabda "ve umut koşup giderken bir sokağın köşesinde.. Arkadan yetişen kurşunla vurulup ölmekti". Yəqin ki, hamı bir nöqtədə arxadan vurulub. Təbii burda aldığın yaranın dərəcəsindən asılı olaraq ilərləmək var. Bəziləri ilərləyir, bəziləri hələ də ağır yaralıdır. Bəziləri isə ömür boyu ağır yaralı olaraq qalır. Bunda günah özlərindədir ya güllədə? Ya da güllə çıxan silahda və silahı tutan əldə?

İnsan özü özünü vurur ya başqası onu? Bəlkə də başqasının əlinə silahı elə özü verir. Ya da vurulmaq üçün əlindən gələni edib bəlkə də.. Kim bilər? Hər halda ki yaralı özü belə bu sualların cavabından əmin deyil ya da sadəcə qəbul etmək istəmir. Nə də olsa bu yaralını izləmək qədər asan deyil.

İnsan öz özünün yarasını sağaldır ya başqası ona çarə olur? Uzun zaman ağır yaralı qalanlar ya yalnızdır ya da bacarıqsız o zaman. Siz hansısız? İlk əvvəl yaralıyammı deyə sual verin özünüzə. Daha sonra hansı olduğunuza qərar verin. Dostoyevski bir kitabında deyir ki, seçmək şansınız olsaydı özünüzü dəlimi yoxsa ağıllımı adlandırırsınız sualına küstahlığınız üzündən dəli deyə cavab verərdiniz. Lakin əmin deyiləm yazarın Dostoyevski olduğuna. Amma yəqin ki o idi.

Dəlilik demişkən... Bir şeirdə də deyir ki, "delilik mi dedin? Kim bilir, belki de yerde sürünmenin bir tepkisidir bu. Ya da ne bileyim bilinçsiz bir aykırı olma duygusu." bu sualı uzun zamandır düşünürəm əzizlərim. Əgər sualın iki qolunu da tərəziyə qoysaq deyərdim ki "bilinçsiz bir aykırı olma duygusu". Siz nə deyirsiz bu suala? Bəlkə ümumiyyətlə başqa cavabınız var? Məndə küstah bir şəkildə özümü dəli adlandırardım. Hətta arsızca da deyərdim ki, "aykırı olma" duyğusu içindəyəm. Səbəbi isə yəqin ki insanları anlamamağımdı. Mənə elə gəlir ki, mən həyatı anlamışam. Lakin insanlar.. Onları anlamağa ömür yetməz. Amma bəlkə də insanlar elə həyatın özüdür və hər ikisindən də 0 almışam? Ola bilər. Kim bilər? Bəlkə siz? Bəlkə də hər şeyi anladığını deyən və hər şeyə aid ola bilən o insanlar? Bəlkə də həyatı ən yaxşı fahişə ruhlu insanlar anlayıb. Lakin onları kim dinləyir ki? Yəqin ki dinləyənlər var amma sadəcə zövq üçün olan iniltiləri. Nə bilmək olar. Kim bilər. Bəlkə onlar?

Lakin onların kim olduğunu belə bilmirik. Bəlkə də o avtobusda arxamda oturan qadındır. Məlumdur ki həftələrdir çimmir və həyat şərtləri də elə də yaxşı deyil. Hamı uzaq qaçır ondan. O isə yerə düşən su şüşəsini belə ona verməyə çalışan adamdan qorxur. Lakin insanlar da ondan çəkinir. Avtobusa daxil olanda 2 boş yer var idi. İlk o tərəfə getdim sonra imtina etdim və digər qadının yanında əyləşdim. Nə idi fərq? Kim bilər? Bəlkə də elə özüm.

[matmazel-noir]

Deyəsən biraz qırılmışam. Sınmışam ya da. Çoxdandır. İndi də hər dəfə xırdalanıram. Bir gün milyon parçaya bölünəcəm və toz olub uçacam. Ya da sadəcə siləcəklər.

Silinirəm. Hər şeydən yavaş-yavaş...

[matmazel-noir]

Məni gözəl xatırla...

Bunlar son misralar...

Fərz et ki, bir külək idim, əsib keçdim həyatından...

Ya da bir yağmur, sel oldum çöllərdə...

Sonra torpaq çəkdi suyu canına

Yox olub getdim, bəlkə röya idim səninçün

Oyandın ve mən bitdim...

Məni gözəl xatırla...

Çünki sevdim sənin mən hər şeyini...

Sənə sirdaş oldum, dost oldum

Qoynumda ağladın...

Üzünə vurmadım heç bir nöqsanını

Məni üzdün qınamadım

Alışmışdım vəfasızlığa, el oldun aldırmadım...

Məni gözəl xatırla...

Səhifələrcə məktub buraxdım sənə

Şeirler yazdım her gece çoxunu oxutmadım...

Saxladım günahını, savabını içimdə, səssizcə getdim

Səndən əvvəlkilər kimi sən də başa düşmədin...

Meni gözel xatırla...

Sənə unudulmaz gecələr buraxdım

Sənə en yorğun sabahlar

Gülüşümü, gözlərimi, sonra səsimi buraxdım...

Söylənməmiş ”Salamlar” buraxdım hər küncə

“Vidalar” buraxdım dayanacaqlara...

Nə axtararsan bir sevdanın içində

Artıqlamasıyla buraxdım arxamda...

Məni gözəl xatırla...

Dizlərimdə yuxuya getdiyini düşün

Saçını oxşadığımı, üşüyən əllərini isitdiyimi düşün...

Sevincli olduğun anları gətir gözünün önünə

Alnından öpdüyüm dəqiqələri...

Bir azdan qapını döyəcəyimi düşün...

Təəccübləndirməyi sevirəm bilirsən

Buda sənə son surprizim olsun...

İndi səninlə yaşanan günləri atəşə verirəm...

Məni gözəl xatırla...

Gedirəm...

— Mikayıl Müşfiq

[matmazel-noir]

Əgər beynin susmursa və danışmağa kimsə yoxdursa yəqin ki ən yaxşı variant yazmaqdır.

Saat 2. Son 2 saatdır yatmağa çalışıram. Və hər sınaqda başqa şey düşünürəm. Bədənim keyləşib. Ama beynim. İşləməkdən ağrıyır.

Bugün çətin bir gün idi. Baş verənlər bugün baş verib ya dünən bilmirəm

Hərdən bipolar olduğumu düşünürəm. Ama sonra olmaz deyirəm.

Gözlərim yumulur yaza bilmirəm. Ama düşüncələrim..

Sadəcə yatmaq istəyirəm və qucaqlamaq kimisə

[matmazel-noir]

Yeni bir şeyler söyle ne olur. Yeni bir şeyler. Yoruldum aynı sesleri aynı sözleri duymaktan

[matmazel-noir]

Did it happen today? Or yesterday? I don't know

[matmazel-noir]

Həyat çox qısadır. Onda niyə bu mənasız tavana baxıb etmək istədiklərimizi edə biləcəyimiz halda etmədiyimizi düşünür. Niyə sadəcə alınmır bu

Bu günlər bir də gəlməyəcək

[matmazel-noir]

Bir şeirdə deyir ki,

"susmak yalnızlığın ana dilidir, ömür hanım, şiiridir beni konuşmaya zorlama ne olur. sözün sularını tükettim ben, kaynağını kuruttum. geriye bir büyük sessizlik kaldı yüreğimde, kalabalıklar, kalabalıklar kadar büyük..."

[matmazel-noir]

Yəni nəticə etibarilə

Anlıyor musunuz sayın bayım, bu dünyada insanın hiç değilse gidecek bir yeri olması gerekmez mi? Anlıyor musunuz?

[matmazel-noir]

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı? Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?

[matmazel-noir]

But you know, I can see

[matmazel-noir]

Yoruldum

[matmazel-noir]

Don't worry. Everything will be okay

[matmazel-noir]

13 şubat.

[matmazel-noir]

Deməli belə. 22.02.2024.

[matmazel-noir]

Gerçekmiş..

Olmaz elə şey deyirdim :)

[matmazel-noir]

Bir zamanlar?

Kaybolmak istemiştim bir zamanlar