maviyleolsun

[maviyleolsun]

Biliyor musun mitolojik inanca göre zeytin ağacı yeryüzüne armağan olarak gönderilmiş geçen gün belgeselde izledim. Ölümsüzlüğü simgelermiş, bir sürü ağaç türü varmış da en çok efsaneler yazılanı , en yetiştirmesi emek isteyeni oymuş. Sen geldin aklıma. Hem ne de olsa zeytin dalı da barışı simgeliyor.

Senin kendi sonun hakkında yürüttüğün fikirleri biliyorum, sonsuzluğu sevmediğini, istemediğini. Ama istedim ki buna her baktığında birisi için armağan olduğunu , varolmanın ne kadar önemli olduğunu hatırla. Hayatının sadece senin için önemli olmadığını hatırla.

Bir sürü şeyler yaşadık seninle kim bilir neler daha yaşacağız. Belki bir gün sen sıkılacaksın benden, canını sıkan yanlarıma katlanamayacaksın belki. Ya da o zaman belki hiç gelmeyecek ama biz bir an önce ekicek bir yer bulalım bunu. Ve hayat bizi ne kadar yıpratırsa yıpratsın buluşabilelim bu ağacın gölgesinde . Denk gelmemizin armağan olmasını konuşalım. Onunla beraber büyüyüp, ne kadar yaşlandığımızı ölçelim boyundan. Daha bir sürü şey . Yeter ki biz olalım, iki dost , aynı can.

Seni Seviyorum.

[maviyleolsun]

VAZGEÇME

En çok canın içine battığında anlıyormuşsun şuursuzca mutlu olmanın bedelinin nefesinin eksilmesi olduğunu. Düşündüklerini anlamlandıramadığın da anlıyormuşsun bir yalanı da dünyadaki tek gerçeğin gibi yaşayabileceğini. Düşünmek dahi istemediklerini yaşadığında anlıyormuşsun yaptığın hiçbir planın tutmayacağını,Sevilmediğini anladığında görebiliyormuşsun dünyanın aslında çok uzağında döndüğünü. Aslında sen olmasan da döneceğini. Kendin dışında kimse için varolmadığını.

Ne kadar küçülüp değersizleşebilirse insan o kadarım. Öylesine çıktığın uzun bir yolda denk geldiği için durulan çorbacı gibiyim. Durup dinlenildi,diğer yolculuklar temize çekildi. Belki olur da o yoldan tekrar geçerse hatırlayacağı bir anıyım artık. Tekrar girip çorba içmeyecek kadar önemsiz bir anı. Sende yaş olan, onda küçük bir tebessüm olacak bir anı. Anladım ki adalet aşka hiç ulaşmıcak. Adil olmak değerle alakalı, haketmekle alakalı..

Biliyorum her şey yaşandığından daha kısa sürede unutulur. Geçer biliyorum,adını hatırlarken zorlanırım bazılarının biliyorum. İnsan dediğin varlık (iyiki) unutulur çünkü. Ama şunu biliyorum ki bu hissi unutmayacağım. Artık bu histen uzakta kalmak isteyecek gönlüm refleks olarak. Kabuk bağlıcak üzeri, biliyorum canım bir sonrakinde daha az yanıcak. Ama tüm güzel şeylerde o kabukların altında kalıcak. En hesapsız hisler hapsolacak orada. Sızıntılarla yaşayacağız belki de Ferhata dağları deldiren, Sezen’e şarkılar yazdıran, tüm insanlığın en çok gözyaşı akıttığı Aşk’ı. İlk defa korktum çünkü ben. Hiçbir şey yapamadığım çaresiz kaldığım denediğim başaramadığım çok olmuştur ama yapılacak hiçbir şey bulamadığım,konuşsam anlatamadığım, paylaşsam azaltamadığım,gitsem uzaklaşamadığım olmamıştır.

Hayatımın hangi evresindeyim? Neyden öncesi neyden sonrasındayım. Geç artık. Neresinden tutarsam elimde kalıyor. Sivri köşelerini batırma bana . Törpülen bir yerde nolur.ne kadar daha sağa sola çarpmam gerekicek? Her şeyden vazgeçene kadar mı?

Vazgeçme Aslı!

[maviyleolsun]

Var olduğum dünyaya aşığım ben. Ölümü kabul ettikten sonra da. Neden bu kadar korkuyor insanlar ölmekten bilmem . Ne olacağını bir türlü kestiremediğimizden midir? Ben kaybolamam ama bilinmezlikte. O yüzden gözyaşlarımın bu kadar akmayışı, üzülmediğimden değil. Nasıl üzülmem ki.Mümkün mü?

Ama bu hayatta nefes almak diye bir gerçek var , sevgi var, aşk var belki bir insana olmasa da börtü böceğe, aldığının nefesin içine batışı var ama kahkaların nefesini kesmesi de var.

Ben mesela toprak çok severim. Daha bereketli bir şey var mı bu dünyada ; bulamıyorum. Hep bir yere köklendiğimi düşünürüm. Sevgim, gelişlerim, gidişlerim, kararlarım, umutlarım hep toprakla ilişiktir. Rengarenk değildir toprak ama dünyaya en çok,en güzel renkleri de o verir. Sonra bir gün gelir toprak bambaşka bir anlam yüklenir üstüne.Sadece bir günde ..

Babam hergün olduğu gibi garip uyandırma şekilleriyle şenlendirir sabahı, uzun sürer yine 5 kişiyiz ve annem yine uyanmakta zorlanır.Annem hep zorlanır bu arada , çok sever uykuyu. En kolay ben uyanırım evde sırf babamın her sabah yaptığı rutini kaçırmamak için. Herkes uyanır ve kahkahalarla dolar duvarlarımızın içine işleyene kadar huzur. Annem fesleğenlerini sular ben çiçeklerimi. Her sabah dokunuruz toprağa. Toprak biz de gelenektir.

Ama bir gün gelir bir toprak yığını ilişir gözüne. Kendini o toprağın üstünde kimin olduğunu bilmediğinin birinin kucağında etrafı izlerken bulursun. Ağaçların rengi soluk gelir sana. İmamın ezberlediği duaları ve hareketlerini izlersin. İnsanlar, sesler,sessizlikler,çamur olmuş toprak , bolca gözyaşı. Sonra bir bakarsın evini kahkalarla dolduran ailen birbirinden kaçıyor görmek acı verdiği için, beyaz bir mermerin üzerine oturtulmuş anneanneni görürsün mermerden daha beyaz yüzü. O çok sevdiğin toprak kokusu çiğ bu kez. Gözlerini sıkıca yuman ailenin göz bebeği, tıpkı okula gideceğiz diye zorla uyutulduğumuz anlardaki gibi. Yattığım toprak buz keser.Daha önce ördeklerimiz ölmüştü ve geri gelmemişti biliyordum ne olduğunu.

Bu kez çok sinir bozucuydu toprak, bembeyaz bir beden üzerine atılan mutluluğumuzdu. Ağlamamıştım hiç, güveniyordum sanırım toprağa . Ne kadar uzağa gitmişti ki?

Halbuki sabah babamızın rutiniyle uyanmıştık, en erken yine ben kalkmıştım, annem uyanırken zorlanmıştı, suda vermiştik çiçeklere, toprağa da ihanet etmedik yani, herşey her zamanki gibiydi.

Eve geldiğimizde kalabalık azalmıştı ve sessizliğe bürünüyordu ev. Zaten hiç eskisi kadar seslenmedi evimiz.

Ne zaman toprak bulaşsa elime , iyi ki vardı derim , yaşadıklarımız iyi ki vardı. Yaşamakla alakalı konuşmaktan vazgeçme derim ama vazgeçmekten de hiç bahsetmeyelim. Herşeyi konuşacak kadar cesaretli olalım. Ölüm var. En alakasız yerde gülmeli , hiç yakışmayacak yerde ağlamalıyım derim .Sevmediğim yerden anında kalkmalıyım, birisini seviyor muyum? Koşmalıyım her gittiği yere. Yorulduğumda daha da çok koşmalıyım. Hatta yanlışlarıma gülmeli , doğrularıma ağlamalıyım. . Sevmeliyim sevişmeliyim, özlemeliyim. Yaşamayı hiç unutmamalıyım. Artık iki kişilik yaşamalıyım ben Abi.

[maviyleolsun]

Ben senden sonra aşktan kaçan bir insan oldum. Asil bir yanlızlığı yanlış sevdalar uğruna harcamadım . Bu benim hayat felsefemdi belki de. Seni gördüğüm zaman kurduğum çoğu düşüncenin yıkılışını izledim içimde. Yanında zamanı durdurmak istediğimi hatırladım. Ne konuşacak bir şey vardı, ne de bende onun mutluluğunu bozacak bencillik. Sessizce kaldım aylarca. Bir gün aynı metrobüste denk gelene kadar. Milyonda bir ihtimal gerçek olmuştu. Yanıma geldi, heyecan ve samimiyetle “merhaba” diyebildim sadece. Tüm kurduklarım bir merhaba ya sığmıştı sanki. O çok rahat gelmişti gözüme. Sevilmeye çok mu alışıktı dersin?

Bense her seferinde kapalı pencereden kaçmaya çalışan kuş misaliydim. Her seferinde özgürleşeceğimi sandığımda ne kadar hapsolduğumla yüzleşiyorum.

Hep düşündüğüm bir daha böyle sevemem kimse böyle hissettiremez bana. Kendimle, herkesle ve herşeyle kıyasladığım bir rekabet hali tutturdun içimde. Her defasında kazanan sen..

Sensizliğe alışamamışım hiç . Sanki tüm hayatımda yanımdaymışsın da ilk defa gitmişsin benden gibi. Tekrar öğreniyorum hayatla mücadeleyi. Çözebildiklerimi çözüyorum ,çözemediklerime anlayış getiriyorum. Ne mutlu ne de mutsuz sabit bir yerde olma hali kazandım , seviyorum bunu da. Sürekli güldüğüm ağlamaklı olduğumda nefesime döndüğüm bu yer çok güzel. Ama seni düşündüğümde, bensiz gülüp mutlu olduğun anlara gözünün içinde şahit olduğumda burnumun ucu yanıyor.

Sen beni kimsenin kollamayacağı kadar kolladın içinden. O yüzden büyüdü bu gidiş sanırım. Keşke ölseydi dediğim geceler oldu. Ölseydin daha kolay olurdu. Her seferinde geri dönecek umudum olmazdı. umut olmasa bu kadar koşmaz , yetişmez bana avuntularım. Ah benim şizofren duygularım.

Artık bana döner misin? Döndüğünde orada olur muyum? Hiç sanmıyorum . Çünkü sen doğuştan yaşlı bir ruh. Hep yorgun duyguların. Benim enerjim senin duvarlarını delemez, zedelerim sadece. Seni daha savunmasız yapabilirim bu hayata

Ama yine de sen beni unutma.

Bazen bir şarkıda, şiirde,gördüğün bir sokakta hatırla.

Hatırla ki gün geldiğinde kötü tüm duygulardan arınmış sarılalım yine.

Sana hoşçakallarım bitti benim. O yüzden iyi bak sevdiğim tüm yanlarına.

[maviyleolsun]

“Gitmek” Çok anlam yüklemişiz biz bu kelimeye. Öylece bir kelime halbu ki. Hatta tüm kelimelerin içinde en acımasızı. Tüm bahaneleri biriktirip en anlamlı gözüküp, herkesi kandıran kelime. Nefret duyuyorum gidenlere, gidebilenlere.

Gitmenin bazen doğru, erdemli ve zor olduğunu söyleyenlere. Kalabileceğin kadar hissedemiyorsan gidersin işte bu kadar . Arkanda bırakacağın hisleri sen zerre kadar hissedemediğin için gidersin. Tüm anlamlı kıldıklarından vazgeçebileceğin için.

O yüzden bana kalabilmekten bahset. Var olmaktan bahset. Nasıl var edeceğinden ? Çünkü varlığın her zaman var eder birilerini yeter ki gerçek olmayı seç. Kimsenin boğazında yumru kalma. Bırak gerçek sevgiler içine çeksin seni. Gör bak huzurla dolacaksın. Çünkü; Sevmek iyi ki çok bulaşıcı .

[maviyleolsun]

Bunun sadece filmlerde olduğunu sanardım. Böyle rüyaymış gibi yaşananlar olur ya hani..

Hani en güzelleri hatırlanmaz da terle uyandığın mıh gibi çakılır aklına. İşte ondan. Peki sen ? Kabus olamayacak kadar güzeldin de neden mıhlandın içime. Çıkıp gitmen için ne yapabilirim ?

Yardım et bana . Sen nasıl yaptın?

Hani yanışlarımız benziyordu ya ? Sen üzüldün mü benim kadar .

Tüm doğrularımı karaladım, siyaha büründüm ben. Siyah olursak siyah severim demiştim . Ama sen hep beyaz kalmayı seçtin. Sanırım her duygu tek kişilik, karşılık alsan bile. Şimdi yorgunluğumu anlayabileceğine inandığım kimsem yok. Sevebileceğime inancım yok. Yoklukların içinde var etmeye çalışıyorum kendimi. Biliyorum ki geçicek. Her başlangıçlar gibi diğerleri de umut taşıyacak. Çünkü yine biliyorum ki düşmek için fazla güzel dünya. Geceler koşar gibi varıyor gündüze çünkü. Koştuğun yeri bilmiyorsan da ilerleyebilir miyiz peki? Yerimde saymaktan çok korkuyorum ben. Siyahların içinde çok korkuyorum ben ? Neredesin ? Hiçbir şeye söz vermedik var olacağımız dışında neredesin ya ?

Ya da boşversene sen olsan ne olur ben yokum ki. Yokum ben adının geçtiği hiçbir şeye.

[maviyleolsun]

Bırak

Gitmek kalmakla kardeş, yanılmak yanlış anlaşılmakla. Hayatımız hep incecik çizgilerin sonuçlarını üzerimizi çizecek kadar kalın çizgileri yaşamakla geçiyor. Doğru olanın bu olduğunu düşünmeye başladım ben. Doğru olan bu olmasaydı kaç milyar insan hep aynı yanılgıda yaşamazdı değil mi? Seni karşıma çıkaran tesadüftü alan yine tesadüfi olacaktı. Başkası yakışmazdı zaten hikayeye. Neden bu kadar uzun yazmadım bilmiyorum. Kabullenmeden cümleleşmiyor hisler bende . Yakında uzakta bir yerlerde iyi hissediyor ol . Ama sakın dönme. Hissettiklerimin en son hakedeceği şeydi korkaklık. Ve herhangi bir duyguyu hakediyor olman mümkün değil .

[maviyleolsun]

Varsın

İnsanların birbirlerinin en kıymetini bilmediği yıllarda tanıdık birbirimizi, vardık ama yoktuk. Kim derdi ki beynimizin içinde milyonlarca soru dolaştıracağız . Kim derdi ki kaybetmekten korkacağız. Duyguların yönü, tarzı önemli mi bilmiyorum ama seni kaybetmekten korktuğum kabul etmekte zorladığım bir gerçek . Çünkü sen tanıdığım bana en benzeyen insansın. Benim biraz daha iyi olanım. Hislerinden ifade ediş biçiminden etkilenmemek mümkün değil.

Öylece hayatımdan geçip gitmeni izlemek istemiyorum, hayatımın tam ortasına oturmanı istiyor muyum bilmiyorum ama arkandan bakarken görmek istemiyorum kendimi. Sorgusuz,sualsiz güven dolu bir yanın var. İnsanı hür hissettiren bakışın var . Meraklı ama saygılı soruların var . Acaba dokunsam mı diye tereddüt eden ellerin var. Seven bir kalbin, mantığını çemberin dışına iten beynin var. Seni görüyorum. Biliyor inanıyorum. Anlaşılmadığını düşünme diyorum ya bana çok benziyorsun.

Hayatta insanı tamamlayan diğer insanlar olur. Boşluklarını,açıklarını,acılarını kapatan . Sen bişeyler kapatıyorsun ve zaman geçtikçe olmazsan bununla nasıl başa çıkacağım. Bu sözler için çok erken diyebilirsin ama biz bunu kanıtladık da sanki.Sana her ne olursa olsun çok değer vereceğim . İyi ki tanıdım gözlerinde yıldızlı adamı. Hep böyle kal olur mu?

[maviyleolsun]

Boşluk

Sen varlığınla huzur yayıyorsun. Ben burdayım ve seni kanatlarımın altına almaya hazırım diyorsun. Bazen hakediyor muyum emin değilim. Görebildiğin göremediğinde inandığın, inanmadığında güvendiğin tüm duygularınla tamsın. Yarım ne var bilmiyorum sende . Ya da sıralayacağımız o boş kriterlerden hangisi boş. Sen üzül istemiyorum hiç . Bu insanı yücelten,ışıltı veren sevme şeklinden vazgeçme hiç istiyorum . Sen de yaralar açmak, umutsuzluk katmak,inancını zayıflatmak hiç istemiyorum. Tapınası saygı ve sevgine müteşekkirim çünkü. Sana ne desem bilmiyorum . Hüzünlü hiç bir durumu da yakştıramıyorum sana. Bekliyor olacağım..

[maviyleolsun]

Vazgeçiş

Şimdi bu yazıyı neden yazıyorum? Sertap “bahçede” şarkısını söylüyor diye mi?

Yoksa beni bu hayatta en iyi tanıyan kadına bu şarkının aramızda özel olduğunu söylediğimde “Aslı ruh eşini mi buldun ?” Diye sorduğundan mı? Tapardım bu şarkıya çünkü.

Bir sonrasını düşünmek benim en iyi yapabildiğim şey .boşlukları doldurmak yetmiyor insana bilirim, her vedanın sonsuz sevgi beklettiğini iyi bilirim ben. Ama yine bilirim ki ruhlarımızı kederle besleyip, uzaklardan dönmemeye yeminde ederiz biz. Gitmeden de dilini bağlarız gönlün sonra korkuyla kaplı bedenimizde yeşermez bir şeyler.

Bizim seninle yaşadığımız dünya başka bir yerde . Ütopya’da . Buradaki dünyada sadece vakit geçiriyoruz. Bir sır gibi duruyor aramızda aslında , o yüzden ben bilirim ki okuduğun her kitabın ilk başlama heyecanında hatırlanıp son sayfasında unutulacağız.

Vakitsiz zaferlerimiz ,vakitsiz yenilgilerimiz olacak bizim. Kazanmak için mücadele verirken, yenilmek için veryansın edecek kalplerimiz. Sabır yenerse beni ve unutursam seni, korku duyacağım bir sebep kalmazsa...hayır devam etmiyorum!

Sen , geçmişimdeki her çatlaktan sızıyorsun, tüm duygularıma yayılıyorsun . O yüzden seni kaybetmek, sırf sevgiden vazgeçmek değil. Bugüne dek adı konmuş ve hala isimsiz olan tüm duygularımı cansız kılmak.

Gitmek hep kolaydır, zor olan geriye bakmak.burada geceyken orada çoktan sabah olacak. Gün aynı mutlulukla aymıcak bize. Günaydınlarımız hep eksik bu yüzden. Belki yıllar geçicek tüm gidenler kalanlar ölecek. Bu defa yenilecek olmak gücüme gitmiyor. Yanında olduğum günlerin huzuru, yokluğunun huzursuzluğuna karışacak ayırt edemeyeceğim onları. Karmançorman halde bırakmaktan başka bir şey gelmeyecek elimden .

Şimdi Ütopyadayız, sen parmaklarına dokunuyorsun yeşil kitaba, bende aynadaki yansımamı görüyorum kendimi izler gibi bakıyorum sana . Huzurdan boğuluyorum kitabın sayfasını her çevirişinde. Yaşıyorum ben bunları .

İşte şimdi korkutmuyor beni zaman çünkü zaman izleri silinmiş bir hayat ve bir uçak bileti. artık gitmekte dönmekte korkutmuyor beni. Çünkü;

Ütopyalar hep güzel kalır.

[maviyleolsun]

K

Sen ve ben

Düzenin içinden fırlatılan iki istenmeyendik.

Tüm düşünce balonlarımızla

Hayata anlam arayan iki filozoftuk belkide. Hayat istedi tanışmamızı. Ve neler oldu;

Yanına uzandığımda değişti şiirlerim benim . Tüm geçmiş sanki gökteki yıldızlara , tüm gücünü geceye yakışmak için kullanan aya bıraktı hatırlanmayı. En insana benzeyen mevsimdi sonbahar, değişebilmeyi, tükenmeyi anlatırdı bana. Yapraklar bile renk değiştirmeden dökülmez düşünsene.

Yanına uzandığımdan beri yeniden başlamak sonbahar,bahara ön adım. Eskiyi temizleyip yeniye zemin hazırlarmış aslında.Hissetmek ne de güçlü bir duygu .

Sen ve ben iki kelimenin,söz öbeklerinin arkasına sığınılcak hisler barındıramayız. Özetlenemez bizim için yaşanmışlıklar. Ya da sıradan bir şey gibi konuşulamaz.Kullanılır kelimeler sorun değil. Ama biliyoruz ki birbirine söylenen kelimelerin dahi anlamları değişebilir. Yetemeyecek tam anlatılamıcak kelimelerle çizemeyiz sınırları.

Seninle ben büyük ihtimal beceremeyiz bu durumu yönetmeyi .Hatta sonumuz olacak gibi de. Bir şekilde rızamız dışında değişecek dünya , yarım bırakılmışlar hep kapının diğer ucunda olur zaten. Sonbahar yine tükenmeyi anlatıcak. Yine mantığının arkasına saklamalısın duygularını diyor bana bastırmayı iyi beceren yanlarım. Ayrı ya da bir arada yeterki güzel değişsin dünya .

[maviyleolsun]

Kırıntı

Teoman dinliyordum sadece. Aşk kırıntısından bahsediyor . Doyulmayacağından yetemeyeceğinden. Küçükken kırıntı bırakırdım halbuki ben gideceğim patika yollara . Yoldu benim için kırıntı. Büyüyünce anladım kırıntılardan yol olmaz . Aslında rastgele atılmış parçalarmış sadece. İnsanın kafasını karıştırıyor. Hadi gelişigüzel fırlatılanlar içinden yolu bulduk, nereye varacak ki. Gittiğin o yolda defalarca çalılara sürtündün de ne oldu ? Yeni bir yola baktık mı? Neremiz soyuldu baktık mı? Ya bu yol yanlış mı dedik mi ? Hasarlı bir şey doğru olabilir mi? Yolumuz mu yanlış yoksa yol arkadaşımız mı? Sonra yeni birinin yoluna bakarken diğer yol arkadaşlarımızı dağıttık belki de . Bazıları tutundu bazıları el dahi uzatmadı. Ama hepimiz bıktık değil mi uğraşmaktan. Ya umursamadık ya da kabul ettik. Ah kabullenmek insanlığın son evresi sanırım..

Yürümeye başlasak farklı noktalardan yine de teğet geçeriz belki de birbirimizi istersek koşarca atalım adımları. Sanki tüm güzellikler bizleri teğet geçiyor. İçime çekemiyorum mutluluğu ciğerlerim temizlenene kadar. Nefesim gibi kesik sindirebiliyorum herşeyi. İstemekse asıl mesele burada, bir şeyi kendimi unutacak kadar istemeyi canı gönülden istemeyi çok istiyorum. Ama toprağına saygı duymadan kök salamam. Ve sanırım benim köklerim olduğum yerde çok derinde. Başka toprakta çiçeklenemiyorum sanırım. Gerçeklerim ya da öyle sandıklarım ürkütüyor beni.

[maviyleolsun]

Vicdan

Vicdan,

Sanırım bazılarına yük, bazılarına terazi. Ve öyle aşk gibi falan da değil.

Aşk başarı gibi duygularda ortak duygular taşıyabilirsin insanlarla ama vicdan herkese has hisler barındırır. Ağırlığı da bundandır belki

Çıkarların konuşup vicdanların sustuğu bir dünya da onu duyabilmek için realist ol,en çok sen eleştir kendini. Çünkü beynin engel olacaktır,etrafındaki iyi şeyler söylediğinde çok seveceğine inandığın tüm insanlar aksini söyleyecektir. Sen bil ki adil olmak seni maviliklerin içinde huzura götürecek. Ve adalet her zaman vicdanından geçicek. Onu kaybedersen senden başka hiçbir şey kalmayacak geride. Ve birde sana bir sır veriyim mi? En az onu duyduğunda pişman oluyorsun. Çünkü beyne kalbe söz geçirebiliyorsun yanıldığında kahroluyorsun. Vicdan,öyle bir duygu ki refleks gibi hissettiğinde bir ilerisi bir gerisi yok. Bırak hayatını, çevreni o düzene koysun bazen. Hatta hep.

Vicdan deyince aklıma hep Stefan Zweig gelir,senin de gelsin

“Vicdan baki kaldıkça hiçbir günah affedilmiş sayılmaz “

[maviyleolsun]

Tahammül

Ne denli önemli olduğuyla alakalı çok yoğun fikirlerim yoktu. Ama çok da önemliymiş . Herşeyin ölçüsüymüş aslında. Bir insana ne kadar tahammül edebildiğin,senin sevgine,tükenmişliğine,onun senin nezdinde ne kadar doğru bir insan olduğuna kadar tüm duyguları barındırırmış. Tahammülünüz azalıyorsa bunlardan biri azalıyordur. Bunlardan biri azalıyorsa karşınızdaki artık sizin o koyduğunuz sıfattan oldukça uzaklaşmıştır. Şimdi ne mi yapacağız? Kabul edeceğiz karşınızdakiyle geldiğiniz o seviyenin farkına varıp artık sadece o kadar davranacağız . İçinizde aman buna da katlanırım demeyin. O neredeyse bir altı mutlaka vardır. Düşürün oraya doğrularınız bu çünkü ne yaparsanız yapın bildiğim tek şey ve geri alamayacağınız tek şey kendinize olan saygınızı kaybetmeyin! Hayatta kendi tercihlerimizin her zaman alternatifi vardır!

[maviyleolsun]

Sonsuzluk☁️

Artık birazda huzurdan bahsetmeliyim. Var olduklarımdan , geleceğimdeki umuttan. Çünkü iyi söylemlerin iyi olayları çağırdığına inanıyorum. Her olumsuz olaydan sonra bir gün bakarsın ki biri gelmiş almış üzerindeki onca yükü. Başta mahcup olursun. Taşınması zor dertlerin olduğunu düşünürsün, bir yabancı neden alsın ki dersin? Taaa ki senin derdinin aslında onunda olduğunu anlayana kadar. Sonra biz bencil insanoğlu kendi sıkıntımızla yeterince ilgilenmedi diye sorgulamaya başlarız. Hep bilin bunu . Tüm sorunlarımız beklentilerimizden, şımarıklığımızdan. Ben değer bileceğim. Bildiğim değerden fazlasını vereceğim. Çünkü böyle yaparsak karşılıklı sonsuzluğa ulaşacağız. Bırakın sadece mevsimler, etrafınızdaki insanlar, şehirler ve yaşınız değişsin. Siz her zaman olmak istediğiniz yerde olmak istediğiniz gibi ve bir ötesinde olun . Veeee herşeyden önemlisi sonsuz olun☁️