mavrira - Tumblr blog

[mavrira]

Çok eski zamanlarda bir gün, birlikte çalıştığımız arkadaşım bir not uzatmıştı bana, Edip Cansever'in şiirinden bir parça... Aklına gelmiş, yazmış ve bana vermişti. (O an bilmediğimiz geleceğe düşülen bir notmuş meğer, sonradan bulacaktı anlamını.) Okuyup, kitabımın arasına koymuştum...

Sonra, bir sebepten darıldı arkadaşım bana.

Yıllar geçti, çok yıllar...

Ben o şiiri unuttum gittim, ama arkadaşımı unutmadım hiç, hep güzel andım...

Bir gün aynı kitabı okumak isteyince, o kağıt parçası karşıma çıktı. Şiiri bir daha okudum, arkadaşım burnumda tüttü... Bulsam keşke onu dedim, karşısına çıksam ve şu satırları okusam... Geçer mi dargınlığı?

Sıradan ve önemsiz yaşamını filmlere benzetme çabası hepimizde oluyor bazen işte...

Denemeye değer ulan dedim, Ankara'ya yolum ilk düştüğünde düştüm elimdeki son adresin peşine...

Sordum soruşturdum, onu değil ama kocasını buldum tesadüfi bir şekilde. Aradım, tanıttım kendimi, sonra bekledim.

Aramadı beni şıllık. Laz damarı tuttu. Bırak peşini di mi? Tabi canım bıraktım zaten. Aynen.

Biraz daha yıllar geçti, ben Ankara'ya taşındım.

Yine böyle yalnız başıma içerken ve hayat aslında ne güzel de her şeye rağmenken, aldım telefonu elime, buldum kocasının ismini, bastım arama tuşuna. Enişte çıktı, ver hele sen o yanındaki saçaklıyı bana dedim.

Telefon numaram sana ulaştı mı dedim, evet dedi.

Ve aramadın? Dedim, aramadım dedi. Böyle de net bi insan...

Dedim, ne zaman buluşuyoruz terbiyesiz kadın?

Geçenlerde buluştuk.

Ben o şiir parçasını da söyledim sohbetin bir yerlerinde. Tepkisi daha destansı olmalıydı, duyunca ağlamalıydı filan ama bi çay daha alır mısınız diyen garsonların arasında kaynadı gitti. Olur öyle...

O benim hiç değişmediğimi düşünmüş, ben de onun hiç değişmediğini düşündüm ama birbirimize hiç inanmadık hahahaa... Ah biz kadınlar...

Geçen gece bende kaldı. Sabaha kadar konuştuk, gülüştük eskilerden. Siyasetten bile bahsettik, başkası olsa kalk ulan masadan diyeceğim muhteşem(!) fikirlerini paylaştı benimle. Nihayet artık beynimizin tüm gri hücreleri şarapla mayalandığında ne tanrı ne devlet aslında biliyon mu bacım diyerek kapadık konuyu.

Fena olmadı diyorum yani...

Yazarken dargınlığımızın sebebini atlamışım. Yediğim bir şeylerden miydi ya da havalar mı kötüydü ama sanki bir öküzlük salgını vardı o ara, bilemiyorum. Bulaşmış işte bana da demek ki... O haklıydı.

[mavrira]

İranlı kadın hakları aktivisti Elnaz Sarbar'in anlamlı sözleri ile günü selamlayalım:

"Mücadelemiz çocuklarımıza bırakacağımız en güzel miras. Bir adım geri atmayacağız!"

[mavrira]

Arana mesafe koyduğun birinin gerçek yüzünü herkes görünce duyduğun o haklı gurur, sana bayılıyorum...🤟🏻