melaniewebbers - Tumblr blog

melaniewebbers · 2 years ago

Text

Ecuador - Guamote, Cuenca en Montañita

Na een busrit van 3,5 uur, komen we aan in Guamote. Ik merk bij mezelf dat ik last heb van de hoogte. Pim had hier in Quito al last van, dus we hadden al bedacht dat we niet hoger dan Quito (2800 meter) zouden gaan. We hadden alleen niet opgezocht hoe hoog Guamote ligt, dus nu zitten we op ruim 3100 meter hoogte en dat is toch niet zo fijn. Gelukkig maar voor 1 nachtje. Het hotel waar we slapen, doet heel veel mooie projecten voor de gemeenschap hier en de kosten die wij hier maken aan het verblijf en eten; gaat naar de projecten toe, want ze zijn non-profit. Het is nogal prijzig allemaal, maar we weten dat het naar een goed doel gaat. Na aankomst hebben we een rondje gelopen door het dorp en zijn we naar de aardappelmarkt geweest. Hier waren alleen maar locals in prachtige traditionele kleding. Er waren een paar voedselkraampjes waar je eten kon kopen en we zagen er 2 waar een compleet geroosterd varken lag. Dus echt letterlijk van kop tot staart geroosterd met alles er nog in. We kregen wel aangeraden om dit te proeven, dus we hebben een stukje van de buik van het varken gegeten, wat bijzonder smaakvol was. In de namiddag hebben we in het hotel geholpen met het maken van empanada's en quinoa kroketten. Best leuk om te zien hoe je dat maakt en natuurlijk mochten we ook proeven, super lekker!

Tijdens het eten van de empanada's kwam de eigenaresse en een vrijwilliger naar ons toe om te vragen of we mee zouden willen naar het kerkhof. Het is vandaag namelijk Dag van de Doden en dat wordt hier heel groots gevierd.. alle locals komen in prachtige kleding naar het kerkhof om het te versieren en er een dagje door te brengen. Natuurlijk willen wij mee! Onderweg halen we nog 10 kindjes op die achter het hotel wonen en ook onderdeel zijn van 1 van de projecten. De kindjes kwamen uit de poort gerend en we werden door iedereen gelijk geknuffeld. Super lief! Ook wel schrijnend, want de kindjes zijn allemaal super vies, zitten helemaal onder de vieze vegen en ze hebben smerige kleren aan. Best confronterend, want je zou er zo graag iets aan willen doen, maar het enige wat je ze kan geven is aandacht. De kindjes zijn gelijk onafscheidelijk van ons en ze willen allemaal je hand vasthouden. Bijna vechten ze met elkaar om onze handjes vast te mogen houden. Eenmaal aangekomen op het kerkhof, bezoeken we een paar graven van familieleden van de kindjes. Aangezien dit de meest arme kinderen van het dorp zijn, zijn deze graven ook niet meer dan een hoopje aarde en een getimmerd kruis. Terwijl er omheen de meest kleurrijke, dure graven liggen van rijkere families. Wat we echt heel erg vonden, was dat er vaders en moeders van de kinderen rondliepen op het kerkhof (stomdronken) en hun eigen kinderen niet eens begroeten, gewoon straal voorbij lopen.. moet je nagaan hoe weinig liefde deze kinderen kennen. Na 1,5 uur door te hebben gebracht met deze kinderen, brachten we ze weer thuis en we kregen van alle kindjes een hele dikke knuffel. Dit is een ervaring die we niet snel meer gaan vergeten, we zijn blij dat we dit hebben meegemaakt! En ook mooi om te zien waar ons geld (deels) naar toe gaat .

De volgende ochtend brengen we een bezoek aan de markt. Eigenlijk is heel Guamote 1 grote markt geworden en iets buiten het dorp ligt nog een dierenmarkt, waar we eerst heen lopen. Onderweg komen we een ezel en paardenmarkt tegen, waar we getuigen waren van onderhandelingen van 1 ezeltje. Na een stuk lopen, kwamen we op de grote dierenmarkt, op deze markt werden koeien, varkens en schapen verhandeld.. heel bijzonder om te zien. Eenmaal terug bij het dorp zijn we naar de aardappelmarkt gegaan, waar er naast aardappels ook allerlei soorten groenten en fruit werden verkocht. Door alle straatjes heen zijn ook kraampjes met kleding, schoenen, gereedschap etc. In het dorp zijn ook eigenlijk geen winkels, dus alle locals uit Guamote en omliggende dorpjes komen hier elke donderdag om hun aankopen te doen, naar de kapper te gaan en naar de dokter of tandarts te gaan. We bezoeken vervolgens de kippen en cavia markt. Dit vond ik erg zielig en wilde hier snel weg, want de kippen zitten allemaal op elkaar in kooitjes en de cavia's werden (levend!) in zakken gedaan. Cavia is in Ecuador een delicatesse, dus voor deze mensen is het net alsof ze kip kopen. Daarna liepen we langs de vismarkt waar alle kraampjes precies dezelfde vis (tilapia) verkochten. Iets verderop waren allemaal eetkraampjes waar je rijst, vis (van de markt) en aardappels kon krijgen. Het zag er goed uit en werd vers voor je neus bereid, dus we hebben het er op gewaagd. Voor $2 hadden we een enorme bak vol rijst, aardappels en een complete vis. Super lekker! Onderweg hebben we voor $1 een hele zak met enorme aardbeien gekocht, welke we onderweg uitdelen aan kindjes, die erg dankbaar zijn. De markt was een hele beleving en mooi om te zien hoe de locals hier écht leven. Er waren ook bijna geen toeristische spullen te koop, we hebben maar 1 kraampje gezien met de truien die we 1000x op de markt in Otavalo hadden gezien. Toen we terug liepen naar het hotel, liepen we nog door de varkensstraat waar volledige varkens weer op tafel lagen, met kop en al. Door de straten liepen de locals trouwens met hun schaap, koe of varken aan een touwtje alsof het hun huisdier was. Erg grappig om te zien.

Pim en ik hadden allebei een schuldgevoel dat wij het zoveel beter hebben dan de mensen hier en ondanks dat we echt al best veel geld hebben betaald in Guamote, hebben we ook nog wat van onze kleren achter gelaten voor de kindjes uit de buurt. En we hebben in het hotel een lama poppetje gekocht, gemaakt van lama wol, gemaakt door een local die aan 1 van de projecten mee doet. Tot slot hebben we nog een local gesteund om ons naar het volgende dorp te brengen om de bus naar Cuenca te pakken, wat voor ons ook wel veel gedoe scheelde. Het maakte zijn hele dag weer goed!

De busrit van Alausi naar Cuenca verliep nogal rommelig. We hadden extra betaald voor gereserveerde stoelen, omdat we gewaarschuwd werden dat de bus erg vol zou zitten i.v.m. een feestdag in Cuenca. Toen we in de bus stapten, was die al helemaal vol en moesten wij op de bijrijdersstoel van de buschauffeur + op de trap zitten... Best eng want je rijd langs enorme berg kliffen en je kan alle kanten op vliegen. Na ongeveer 45 minuten, stopten we ergens waar veel mensen uit gingen en mochten we eindelijk op een echte stoel gaan zitten. Ondanks dat, bleef het een enge rit want we reden door hele dichte mist en je zag echt letterlijk niks anders dan mist. Wij hadden goed uitzicht op de weg en dus het uitzicht van de buschauffeur, maar je kon nog geen 1 meter vooruit kijken. Gelukkig reden we na een tijdje de dikke mistwolk uit en klaarde het op. Het was rondom Cuenca onwijs druk met enorme files. Iedereen wil nu naar Cuenca om te feesten. Na 4,5 uur kwamen we dan eindelijk aan. We hadden al opgemerkt dat hotels in Cuenca echt enorm duur zijn, het goedkoopste was €100 per nacht, maar wij hadden nog een appartement kunnen scoren voor €30 per nacht. Helaas was de verhuurder onbereikbaar en konden we er niet achter komen waar het appartement precies was, dus na lang stalken hebben we de moed opgegeven en toch maar een hotel voor €100 geboekt. Belachelijk veel geld, maar we moeten toch ergens slapen. De hotels hebben nu hun prijzen 2 of 3 keer verhoogd door het feestweekend, dus we hebben dikke pech. Na een prima nacht in een veel te duur hotel, kunnen we een nachtje in een hostel boeken voor €60, nog steeds veel te duur voor wat je krijgt.. maar dan zitten we wel midden in het centrum en veel keuze hebben we niet. We hebben een hele dag door het historische centrum van Cuenca geslenterd. Een voordeel aan de feestdag is dat het eigenlijk meer een feestweek is en heel Cuenca 1 grote fiësta is. Alle straten zijn gevuld met marktjes en podia met livemuziek. Het is enorm levendig overal en iedereen is vrolijk. Langs de rivier staan allemaal tenten met marktkraampjes, waar we ook lekker gegeten hebben. We hebben op meerdere plekken in de stad genoten van de livemuziek. We zijn ook nog even naar boven gegaan in de grootste kathedraal van Latijns Amerika, waar we prachtig uitzicht hadden over de stad. Na een hele dag slenteren en lekker eten en drinken door het prachtige Cuenca besluiten we dat we de stad wel gezien hebben en morgen weer door gaan reizen, 1 volle dag in een stad is voor ons ook wel genoeg. Opzich zou je nog meer activiteiten in de omgeving kunnen doen, zoals een bezoek aan het Cajas Nationaal Park of Ingapirca, maar dat ligt allemaal weer op een te hoge hoogte voor ons. De volgende ochtend kwamen we na het ontbijt ineens in een enorme parade terecht, waar we nog even van hebben kunnen genieten. Super mooi verklede mensen en praalwagens door de straten van Cuenca, een echte fiësta!We gaan na 2 nachten Cuenca dus weer lekker door, helaas alweer naar onze laatste bestemming; de kust van Ecuador. We hebben gekozen voor het surfdorpje Montañita, waar we vooral lekker gaan relaxen, wat yogaklasjes gaan doen en surfen.

De rit van Cuenca naar Guayaquil was adembenemend mooi. Het eerste deel reden we door het Cajas Nationaal Park, precies het park waar we heen wilden maar niet heen konden door de hoogte. Nu hebben we door deze busrit toch 'veilig' kunnen genieten van de uitzichten op 4200 meter hoogte. Vervolgens reden we nog door ver door de bergen van de Andes, met prachtige uitzichten en (angstaanjagende) diepe valleien. Na een lange tijd rijden, zien we ineens dat het Andesgebergte abrupt ophoud. De berg stopt gewoon ineens en daar voorbij is 1 grote wolkendek van fluffy wolken zo ver als je kan kijken (die je vaak ook vanuit het vliegtuig ziet). Heel bijzonder om te zien vanuit de bus. Vanaf dat punt moesten we dus ook ruim 4000 meter gaan dalen, waardoor we door de dikke wolk reden en ineens in een heel ander klimaat terecht kwamen ; allerlei tropische bomen en bananenplantages. Heel bizar dat je kort daarvoor nog in een enorm ruig en koud landschap hebt gereden. De rit duurde 3,5 uur dus we waren er al veel sneller dan we hadden verwacht. Eenmaal in Guayaquil moesten we overstappen op een andere bus, wat makkelijker klonk dan het was. Het busstation van Guayaquil is volgens ons groter dan het vliegveld van Guayaquil. Met héél veel geluk hadden we per ongeluk heel snel het kantoortje gevonden waar wij ons ticket moesten kopen, maar eigenlijk was dit gewoon niet te vinden. Na een uurtje wachten, maakten we de 3 uur durende rit van Guayaquil naar Montañita, waarbij het landschap niet zo bijzonder was. Montañita is een populair kustplaatsje. Wel is het nogal een partystadje wat gericht is op alcohol en drugs, maar daar hebben we weinig last van. Overdag is het stadje bijna uitgestorven en 's avonds liggen wij al lang in bed als de feesten beginnen. Het heeft wel een hele relaxte sfeer en we voelen ons hier super veilig.Na 2 nachtjes in ons hostel, verhuizen we naar een ander hotel omdat we er beide erg slecht sliepen. We sliepen de 3 nachten erna letterlijk aan de zee, vanuit onze kamer horen we de golven en we hebben hier een stukje privéstrand, wat ook wel lekker is want het hele strand ligt vol met hondenpoep en koeienpoep. Naast heel veel straathonden en katten, lopen hier ook gewoon koeien los op het strand.Helaas is het weer niet heel goed, best frisjes en erg bewolkt, dus met lange kleren aan liggen we op een strandbedje. De temperatuur van de zee is wel oké. Pim heeft een surflesje genomen, ik een yogalesje gevolgd. Verder hebben we maar weinig gedaan, op wat strandwandelingen en boeken lezen na. Heerlijk even bijkomen zo, voordat we weer naar huis toe gaan. Veel foto's hebben we dan ook niet gemaakt.We gaan straks met de bus naar Guayaquil, wat ongeveer 3 uur zal duren. Omdat er niks te beleven is in Guayaquil en het als een onveilige stad wordt gezien hier, slaan wij een bezoekje aan de stad over en gaan we rechtstreeks naar het vliegveld.

0 notes

melaniewebbers · 2 years ago

Text

Ecuador - Quito en Baños

We waren natuurlijk al een paar keer in Quito geweest om de bus te pakken naar diverse bestemmingen, maar eigenlijk hadden we nog niks van Quito gezien behalve de busstations en autowegen. We zijn met een Uber naar Mitad del Mundo gegaan, waar het middelpunt van de aarde te vinden is en je wat experiments op de lijn van de evenaar kan doen. We hebben een paar rondjes gelopen door het gebied, waar je o.a. ook huisjes kan zien waar de lokale bevolking in heeft gewoond vroeger, of nog steeds in woont. Verder is er een plein waar veel dans optredens waren, talloze souvenirwinkels, een paar restaurantjes, een biermuseum, een chocolademuseum, een kunstgalerij, en een monument waarin je naar boven kan, wat in het trappenhuis een museum blijkt te zijn. Best veel te zien dus. De ruimte met experiments viel ons een beetje tegen, omdat we hadden gehoopt meer dingen te kunnen doen. Wel konden we een ei balanceren op een spijker; het is mij gelukt! Toen gingen we even snel Googlen en toen bleek dat we op de 'oude' lijn van de evenaar zaten in dit centrum, welke was bepaald voordat GPS bestond. Blijkbaar is de lijn van de échte evenaar qua GPS 200 meter verderop en is daar een ander experimenten centrum.

We zijn daar heen gelopen en kwamen al gauw tot de ontdekking dat dit de plek is waar we eigenlijk voor kwamen; Intiñan Site Museum. We kregen hier een hele interessante rondleiding waar we veel van hebben geleerd. Ook hier hebben we weer een ei op een spijker gebalanceerd, Pim en ik zijn nu beide egg-master! We kregen uitleg over de natuurlijke zonnewijzer hoe je de tijd kan lezen, op deze manier werd ons ook duidelijk hoe een schrikkeljaar eigenlijk werkt. Een dag bestaat namelijk uit 23 uur, 56 minuten en 4 seconden. Dat komt er op neer dat je per jaar 6 uur tekort komt en er om de 4 jaar 1 dag wordt ingekort, logisch eigenlijk! We hebben gezien hoe water door het putje recht omlaag wegloopt óp de evenaar, 2 meter naar het noorden linksom en 2 meter naar het zuiden rechtsom. Bizar dat dit op 3 punten kan verschillen. We hebben een krachtmeting gedaan óp de evenaar en 2 meter er naast, ongelofelijk dat dit zo'n groot verschil uitmaakt. We moesten ook een rechte lijn proberen te lopen óp de evenaar, maar Pim en ik raakten allebei binnen 1 seconden onze balans kwijt. We hadden niet verwacht dat deze lijn zoveel kracht zou hebben. Na een super leerzame dag, wordt het al weer bijna donker en pakken we een Uber terug naar ons hostel. Het is dit weekend Halloween en blijkbaar is dit echt een enorme happening in Ecuador. Álles staat in het teken van Halloween en mensen lopen allemaal verkleed en geschminkt over straat, het is super druk overal!

De volgende ochtend zijn we lekker op tijd opgestaan, om nog even de zondagochtend door te brengen in het historische centrum van Quito. Met een Uber zijn we naar een restaurantje (Chuta Madre) gebracht met een prachtig uitzicht over de hele stad, waar we echt overheerlijk hebben ontbeten. Vervolgens zijn we rustig aan naar beneden gelopen via een enorme basiliek, een paar mooie pleinen, kerkjes en hele drukke winkelstraatjes. We hadden niet verwacht dat er zóveel leven zou zijn op de zondagochtend. Wij waren wel echt de enige toeristen, maar dat maakt het juist leuk. We zijn bij de San Francisco kerk naar binnen gegaan, welke echt práchtig is. De hele binnenkant is gedecoreerd met grote hoeveelheden bladgoud. Precies toen wij binnenkwamen, begon er net een dienst waar we nog even voor zijn gebleven. Na een paar uurtje slenteren door de warme stad, vinden we het wel weer mooi geweest en pakken we een Uber terug naar het hostel (welke trouwens echt compleet in een foute buurt van Quito blijkt te staan, in hét uitgaansgebied...) We reizen vervolgens af met de bus richting Baños, vanaf nu zullen we ook niet meer terugkomen in Quito. In de bus naar elke willekeurige bestemming in Ecuador komen er regelmatig verkopertjes binnen die je flesjes drinken, chips, snoep, empanada's en ijsjes proberen te verkopen. Normaal gaan we hier nooit op in, maar we hadden opgemerkt dat er elke busrit wel heel veel ijsjes werden verkocht, dus we hebben er ook maar 1 gekocht. Wij hadden de kokos-variant, maar er bestaan nog veel meer smaken in de winkeltjes. Super lekker, dit is wel voor herhaling vatbaar! Tijdens de busrit kregen we ook nog entertainment; een man met een gitaar en een panfluit maakt er een feestje van in de bus!

Baños is een stadje gelegen in een vallei, dus overal waar je kijkt zie je enorme bergen om je heen. Ondanks dat het erg toeristisch is, is het ook wel sfeervol. Na een heerlijke nacht in een supergroot en lekker bed, besluit Pim om mee te gaan met de canyoning activiteit. Ik ga niet mee, in plaats daarvan heb ik genoten van een gezichtsbehandeling bij een van de vele massagesalons in Baños. Pim vond het wel mooi om de canyoning tour te doen, maar het was een beetje kort. Hij ging abseilen door 4 watervallen achter elkaar, de eerste 3 waren niet zo spectaculair, maar de laatste was heel erg hoog en spannend. Na een super lekkere lunch in het stadje, werden we opgehaald om te gaan ziplinen. We konden kiezen tussen 2 routes; 1 met 6 ziplines en 1 met 3 ziplines, een aantal bruggen en een stukje klimmen langs een rots. Wij hebben gekozen voor de 6 ziplines en dat was echt heel erg mooi. We sjeesden over super mooie valleien met watervallen en beekjes.

's Avonds zijn we een hapje gaan eten met de 2 Nederlanders die we in de jungle hadden ontmoet. De hele stad was 1 groot feest, want het is vandaag Halloween. Alle restaurantjes, winkeltjes en hotels zijn versierd en ze geven allemaal snoepjes aan de kindjes die verkleed en geschminkt rondlopen met een plastic pompoen waar ze de snoepjes in verzamelen. Sommige hotels zijn zelfs omgebouwd tot spookhuis, waar enorme rijen voor staan. Gelukkig zitten wij met ons hostel net buiten het centrum en de drukte, maar het was toch wel leuk om even mee te maken.De dag erna hebben we een mountainbike gehuurd en zijn we de 7 watervallen route afgefietst van 20km. Gelukkig was het meeste bergafwaarts. Sommige watervallen konden we al vanaf de weg zien, dus die waren makkelijk afgevinkt. Maar we zijn ook gestopt bij 3 watervallen om vervolgens nog een hele lange wandeling te maken naar de waterval zelf. Dit was best pittig. 1 van de watervallen was wel heel bijzonder, je kon daarbij kiezen tussen 2 routes; de korte route naar de bovenkant van de waterval of de lange route naar de onderkant van de waterval. Wij hadden besloten voor de korte route te gaan, na verhalen te hebben gehoord dat de lange route erg zwaar was. Het startpunt was een beetje vaag, maar meerdere mensen hebben aangewezen waar we dan moesten beginnen en na een tijdje lopen kwamen we bij een splitsing waar een bord naar links stond met : easy and beautiful. Nou, dat klinkt goed! We hadden geen idee hoelang de korte route zou duren, maar het viel me wel op dat we wel erg ver naar beneden moesten lopen. Toen we de waterval zagen kletteren en bovenaan een brug zagen, beseften we ons pas dat we per ongeluk toch de lange route hebben bewandeld.

Ondanks dat het toch wel vermoeiend was, hadden we zeker geen spijt van deze keuze, want je kon hier door grotten heen klimmen onder de waterval door. Op het hoogste punt kon je ook nog een stukje door de waterval heenlopen. Pim heeft dit uiteraard uitgeprobeerd en was compleet doorweekt. Na 7 uur fietsen, wandelen en klimmen waren we er dan ook wel een beetje klaar mee. Gelukkig hoefden we niet ook nog 20km bergopwaarts terug te fietsen, want er rijden vrachtwagentjes tussen het beginpunt en eindpunt. Wij zaten met z'n 14'en in de laadbak van een vrachtwagentje en daar achteraan reed een ander vrachtwagentje met onze 14 fietsen. De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan, want we pakken de bus naar Guamote! We gebruiken deze plek om de lange reis naar Cuenca even op te breken en om de donderdagmarkt te bezoeken.

0 notes

melaniewebbers · 2 years ago

Text

Ecuador - Cuyabeno (Amazone)

De nachtbus van Quito naar Cuyabeno duurde 12 uur, maar was opzich nog best te doen. Gelukkig slapen we hier 4 nachten, dus we hebben nog even voordat we de lange terugreis weer moeten maken. We stapten in Quito in met onze alpacatruien en een alpacadeken omdat het zo koud was en we stapten in Cuyabeno uit in vochtige, tropische temperaturen waardoor een t-shirt nog te warm was. De bus zat helemaal vol met toeristen; ze zijn er dus wel! In Cuyabeno werd iedereen uit de bus opgehaald door zijn eigen lodge en wij bleken maar met 4 anderen onze lodge te hebben geboekt; 2 Fransen en 2 Denen. Na een boottocht van ruim 2 uur in een gemotoriseerde kano, hebben we al heel wat aapjes, vogels en vlinders gezien en komen we aan in de lodge. Onze kamer heeft niet echt muren, maar meer een soort van gaasnetten waardoor je ruim uitzicht hebt over de jungle waar we middenin zitten, super mooi! Na een siësta gaan we weer de kano in om richting de lagune te varen. Deze lagune is alleen gevuld tijdens het natte seizoen, in het droge seizoen is het hier helemaal droog. Wij zijn er nu in het natte seizoen en kunnen er dus makkelijk heen varen. Het grappige is dat de lagune verbonden is aan de rivier, maar dat je in de lagune wel kunt zwemmen en in de rivier niet, i.v.m. piranha's en krokodillen. Pim heeft dan ook een verfrissende duik genomen tijdens een prachtige vuurrode zonsondergang. Onderweg zien we een paar roze dolfijnen zwemmen en zien we een slang.

Tijdens het terug varen naar de lodge genieten we een hele gevulde en heldere sterrenhemel. Terug in de lodge blijkt dat de douche een heel dun straaltje koud water is, dat is dan weer jammer! In bed kunnen we genieten van een concert van insecten, vogels en andere beestjes. Na een prima nacht, varen we na het ontbijt naar de lagune, waar we aan land gaan en een wandeling maken van ruim 2 uur door de dichtbegroeide jungle. Paden zijn er niet, dus we lopen kriskras door alle planten heen (net zoals in de films, alleen zonder machete). Het is wel oppassen waar je loopt, want soms zaten er ineens giftige rupsen op de bladeren en overal kunnen natuurlijk spinnen, slangen, kikkers of andere gevaarlijke beesten zitten. Heel veel dieren vinden we niet, maar dat is waarschijnlijk door de extreme hitte. Wel zien we veel medicinale bomen, waar we uitgebreide uitleg over krijgen. Van een boom wordt het schors gebruikt om thee van te trekken tegen hoofdpijn en koorts. We zien een andere boom met schors tegen malaria, eentje met een hallucinerende werking, eentje met dodelijke sap waar gifpijlen van gemaakt worden en ga zo maar door. Ik zou de bomen nu niet meer kunnen terug herkennen, dus we kunnen maar beter niet verdwalen hier.

Voor mij voelt het een beetje dubbel om hier rond te lopen; aan de ene kant is het echt genieten om hier rond te mogen lopen, aan de andere kant heb ik de angst weer iets geks op te lopen na mijn uitgebreide lijst aan tropische ziektes in het verleden. We zitten nu zó afgelegen!Na een hele mooie wandeling, stappen we dit keer een kano in waarin we zelf moeten peddelen, het duurde ongeveer 1,5 uur voordat we de lodge weer hadden bereikt. De felle, hete zon en de luchtvochtigheid van 90% maakten dit niet makkelijk. Wel hebben we hele mooie papegaaien gespot! Inmiddels zijn er ook 2 andere Nederlanders aangekomen die zich bij onze groep voegen. Bij zonsondergang varen we weer naar de lagune waar we genieten van de vuurrode lucht en een verfrissende duik. Onderweg spotten we nog een toekan, een luiaard, een stekelvarken en veel roze dolfijnen. Toen de zon eenmaal onder was, vaarden we weer naar de plek waar we overdag hadden gewandeld. Dit keer gaan we de wandeling in het donker maken. We zien hier enorm veel (grote!) spinnen, een paar kikkers, een slang en een schorpioen. Onder wederom een super heldere sterrenhemel, varen we weer terug naar de lodge.

De volgende ochtend na het ontbijt varen we richting een lokaal dorpje aan de Amazone, 1 van de 5 stammen die aan dit deel van de rivier woont. Het dorpje stelt niet bijzonder veel voor, er zijn een paar houten huisjes, een kerkje en een grasveld. In 1 van de huisjes gaan we onze lunch klaarmaken ; cassave tortilla. Om dit te doen, mogen we het hele proces doorstaan. Eerst hakt het vrouwtje een paar bomen om, vervolgens moest Pim helpen met de boomstronkjes uit de grond te trekken, waardoor alle wortels mee kwamen (de wortels is de cassave). Daarna werden de wortels van de stam afgehakt en mochten we ze gaan pellen, zodat de bruine barst er af viel en er alleen een nog witte wortel overbleef. De stammen werden terug geplant in de grond, want die groeien gewoon weer terug. Toen mochten we de witte cassave wortels gaan wassen, vervolgens gingen we alle cassaves met de hand raspen in een enorme rasp. Meerdere mensen (waaronder ikzelf) missen sindsdien stukjes nagel, en 2 hadden zelfs bloedende vingers. Dat ging dus niet helemaal goed. De cassave rasp viel in een uitgeholde boomstam. Vervolgens werd alle rasp in een soort net van boomschors gelegd, en met een stok werd al het vocht er uit gewrongen tot er een droge substantie overbleef. Toen werd deze substantie op een zeef gegooid en moesten we het met de hand door de zeef heen vegen, zodat er heel fijn meel overbleef. Tot slot werd dit meel in een hele hete pan van klei gelegd, boven een houtgestookt vuur en zonder enige toevoegingen, dus alleen pure cassave, kwamen de cassave tortilla's tot stand. Heel bijzonder dat zo'n natuurproduct zoiets kan creëren. De lokale bevolking eet dit 3x per dag. Wij aten het met cevice gemaakt van rauwe ui, tomaat en tonijn in limoensap en jam. Eigenlijk wel heel erg lekker! Daarnaast lag er een piranha gebakken in bananenblad boven het vuur, wat je er dan bij kon eten. Die heb ik even overgeslagen, maar Pim vond het nogal smaken naar baggersloot. De lokale bevolking eet de cassave tortilla met wat ze kunnen vinden in de jungle (aap, slang, rat, vogel, vis, krokodil etc.)

Na de bijzondere lunch, varen we naar een dorpje verder, van dezelfde stam. Ook dit deel oogde niet heel bijzonder authentiek. We gingen 1 van de hutten in en daar zat de lokale sjamaan klaar. Ik sta altijd echt wel open voor culturen en tradities; dat vind ik reuze interessant, maar dit was echt een raar onzin verhaal. Zelfs onze gids die is opgegroeid in dit dorp, zei dat ze de sjamaan maar onzin vind. Het komt er op neer dat de sjamaan een medicijnman is die alleen kan functioneren met alcohol en drugs achter de kiezen, maar wij vonden het meer een verstrooide hippie. Hij beweert dat hij na het drinken van een bepaald zelfgebrouwen hallucinerend drankje (gemaakt uit de bast van een liaan), hij het lichaam kan zien als een soort MRI en hierdoor ziektes kon zien en diagnoses kon stellen. Echter kon hij alleen dingen genezen die normaal gesproken ook uit zichzelf zouden overgaan zoals griep. Overdag slaat hij alleen mensen met takken om te genezen, maar 's avonds doet hij pas de rituelen met de hallucinerende drank. Het echte ritueel hebben we dus niet gezien, maar hij heeft wel op iemand voorgedaan hoe het ongeveer gaat. Ik was blij dat ik niet degene was die daar zat, want ze werd ongeveer verminkt. Wat ons betreft was het bezoek aan de sjamaan zonde van de tijd en hadden we liever gezien hoe de lokale bevolking hier écht leeft. Tijdens een mooie boottocht terug naar de lodge, zien we weer aapjes, slangen en vogels. Vlak voor zonsondergang varen we weer naar de lagune voor een duik en gaan we in het donker krokodillen proberen te spotten. Dit is echt niet te doen, die dieren zijn zó goed verstopt. Onderweg zien we een uil en een slang... en opeens varen we recht de bosjes in door de mangrove. We moesten echt uitwijken voor alle takken die tegen ons aankwamen. Onze gids zag namelijk 1 oog van een krokodil. Na lang zoeken, zien wij dit oog ook, niet heel indrukwekkend want je ziet alleen en rood stipje omdat de zaklamp dit oplicht.Wat wij jammer vinden aan deze trip, is dat de gids en bootchauffeur maar weinig respect hebben voor de natuur. Ik had expres een ecolodge geboekt, met het idee dat het natuurvriendelijk zou zijn.. maar de gids loopt dwars door de planten en bomen heen en de boot vaart echt meerdere bomen kapot om dingen te spotten. Dat is voor ons echt een groot minpunt van onze jungle-ervaring, omdat we hier juist zijn om nog een stukje van de Amazone te kunnen zien wat nog niet kapot gemaakt is door mensen.Na het avondeten, liep de gids nog even naar de steiger van onze kano om te kijken of er nog wat krokodillen te zien zijn en ineens horen we haar roepen: COME! Dus wij gingen braaf die kant op met een zaklamp, en ja hoor; daar stonden we ineens oog in oog met een enorm monster. De krokodil van ruim 4 meter lag precies voor de steiger, dus we hadden perfect zicht op dit imposante beest.

De volgende ochtend ging Pim om 06:00 uur al mee met de kano tijdens zonsopgang om dolfijnen te spotten. Ik ben zelf nog even blijven liggen. Helaas was het nogal mistig, dus Pim heeft weinig gezien. Na het ontbijt vaarden we naar een andere lagune, waar we afscheid namen van de 2 Nederlanders en 2 Denen; die gaan weer weg. Wij werden overgeplaatst in een normale kano waar we zelf in moeten peddelen. Mijn energie ligt in deze hitte echt op een nulpunt, dus een paar uur peddelen zaten we niet op te wachten. Ondanks de hitte, hebben we een hele mooie route afgelegd met de kano door mangrove, waar je met de motorkano niet kan komen. Hier hebben we geprobeerd te vissen naar piranha's met stukjes rundvlees, maar dit was geen succes. Uiteindelijk kwamen we uit in een hele verlaten lagune waar we aan land zijn gegaan. Daar hebben we lekker geluncht en nog even een beetje gerelaxt en van het uitzicht genoten. Het is echt een prachtige omgeving! Daarna hebben we weer door de mangrove terug gepeddeld naar de rivier en vanaf dat punt zouden we nog wel 2,5 uur terug moeten peddelen in de hitte, maar toevallig kwam er net een motorkano aanvaren waar Pim en ik in mochten stappen, omdat de zon ons echt teveel werd. De gids en de 2 Fransen hebben de kano verder terug gepeddeld. Na een heerlijke siësta komt er ineens een groep aan van 23 Nederlanders. Het zal toch niet.....?! En ja hoor, we zitten midden in een NRV groepsreis. Hoe toevallig?! Voor de laatste keer varen we de zonsondergang tegemoet. Onderweg zien we roze dolfijnen en dit keer heeft Pim zijn drone opgelaten waardoor we ze nog beter konden spotten. Na zonsondergang, varen we nog 1 keer de mangroves in bij de lagune en ineens zien we daar een enorme vogelspin op een boom zitten. Hij was zeker niet kleiner dan Pim zijn hand. Wel heel bijzonder om dit beest van zó dichtbij in het echt te zien. Toen we terug vaarden naar de lodge, zagen we weer 2 rode oogjes oplichten; daar lag een krokodil! Behalve de 2 rode oogjes, zagen we hem verder weer niet. In de lodge 's avonds zijn we nog even bij de steiger gaan kijken of onze krokodillenvriend er weer lag, en ja hoor; meneer Pancho lag er weer! Hij kwam weer best dichtbij, op zo'n 2 meter van de steiger vandaan... En ze kunnen 2 meter hoog springen, dus dat was best spannend. Op de steiger konden we ook genieten van een hele heldere sterrenhemel. Echt genieten hier!

Na een verblijf van 5 dagen, zit ons avontuur in de Amazone er al weer op. We zien wel op tegen de busrit terug naar Quito van 12 uur. Normaal gesproken zou het een rit zijn van 8 uur, maar de hoofdweg is 2 jaar geleden weggespoeld door de rivier, waardoor we heel veel langer moeten rijden. Na 4 dagen van felle zon, is er vandaag alleen maar regen. Niet zomaar regen, maar echt enorme stormbui aan regen inclusief de hardste onweer die ik ooit heb gehoord. Niet zo gek dat het regent in een regenwoud, maar we hebben dus wel geluk gehad met het droge weer. Helaas moésten we echt weg, om niet de bus te missen.. dus nadat de ergste onweer voorbij was, vaarden we in de stortregen 2 uur lang terug naar het punt waar je de bus kan pakken. We hadden wel een regenjas gekregen, maar dat was meer een zeef. Volledig doorweekt kwamen we aan en hebben we ons snel omgekleed naar wat droge kleren. Na een paar snelle happen lunch naar binnen te hebben gewerkt, moesten we snel naar de bus, we waren nét op tijd! De busrit voelde nu echt wel heel erg lang, pas rond middernacht kwamen we aan in het hostel in Quito. Alle mooiste foto's staan weer op mijn camera, dus die kan ik helaas nog niet uploaden.

0 notes

melaniewebbers · 2 years ago

Text

Ecuador - Mindo en Otavalo

We zijn van Galapagos via Guayaquil weer naar Quito gevlogen, waar we pas 's avonds aankwamen. We hebben weer een nachtje geslapen in de b&b van Patricio, waar we de eerste nacht ook sliepen. We hadden daar ook 1 backpack laten staan, omdat we niet zoveel bagage nodig hadden voor de Galapagos. De volgende ochtend zijn we door het lieve mevrouwtje van de b&b naar een busstation in Quito gebracht, vervolgens moesten we met een bus naar een ander busstation. Na lang zoeken bleek onze bus naar Mindo bij een busstation achter een ander busstation te staan. Gelukkig waren we nog op tijd voor de bus van 11:00 uur. De rit naar Mindo was super mooi, helemaal door de bergen heen. Hoe dichter we bij Mindo kwamen, hoe tropischer de planten werden. Eenmaal aangekomen in Mindo blijkt dat we in een paradijs te zijn van tropische planten en vogeltjes. Super mooi! We hebben een hutje gevonden om te slapen, waar we alleen kunnen komen door een prachtig pad van tropische, gekleurde planten te bewandelen. We weten nog niet hoelang we precies in Mindo willen blijven, maar we denken zeker wel 4 nachten. We zijn omringd door paradijsvogelplanten, bananenplanten, monstera's, varens en nog meer kleurrijke planten waar ik de naam niet van ken. Er vliegen onwijs veel kolibries door de tuinen, wat erg fascinerend is om te zien, het is alleen echt onmogelijk om er een foto van te maken, zo snel dat ze vliegen. In Mindo hebben we vooral heel veel in de hangmat gerelaxt, lekker gegeten en gedronken, spelletjes gespeeld, gelezen, gewandeld en van het uitzicht genoten. Het eten en drinken in Mindo kan je heel goedkoop maken, als je gewoon lokaal eet; krijg je voor $3 een kom super gevulde soep, een bord met rijst, bonen, keuze uit vis/vlees/kip en een verse smoothie. Erg lekker ook! Je kan er trouwens makkelijk met z'n 2'en van eten, zo veel krijg je.

We hebben ook een keer gegeten bij een stoere bbq mevrouw waar we voor 1 persoon eten hadden besteld omdat ik niet zoveel honger had, maar we kregen ongeveer alles wat op de bbq lag. Kip, worstjes, varken, rund, aardappeltjes, groenten, yucca. Daar konden we ook makkelijk met z'n 3'en van eten. We hebben een chocoladetour gedaan bij Yumbos, waar we het hele proces hebben gezien van het openmaken van de vrucht (en het proeven van de rauwe cacaoboon, wat gek genoeg erg citrusachtig smaakt!) tot aan het gieten van de chocolade in de mallen. Daarna mochten we allerlei soorten percentages chocola en smaken proeven, van 60% tot 100% cacao. Smaken zoals gember, chili, limoengras, sinaasappel, koffie. We dronken daarnaast ook nog 100% cacao chocolademelk en aten een brownie. De 100% cacao was eigenlijk helemaal niet zo puur als wij in Nederland kennen, de smaak was best intens maar toch zacht. We hebben hier weer superveel geleerd! Mijn favoriete smaak was 70% cacao met gember. Pim heeft een reepje van zijn favoriete smaak gekocht : 60% cacao met koffie. Het kleine reepje kostte maarliefst $5, maar dan heb je ook wel iets heel lekkers. Mindo staat naast de vogeltjes, ook bekend om de vlinders. We hebben in de tuin van onze accommodatie al veel vlinders gezien, maar zijn ook nog naar een echte vlindertuin gegaan, Mariposas de Mindo. Alleen al de weg er naar toe is prachtig, langs de rivier. In de vlindertuin zagen we echt super veel vlinders, in allerlei soorten kleuren en maten. Ook was er een pop-station waar alle poppen hingen om die dag nog uit te komen. We hebben er aandachtig zitten wachten tot er een paar uit de cocon kwamen, heel bijzonder om te zien! Helaas regende het ook heel veel, waardoor we de hike langs 7 watervallen, het ziplinen en het tuben in de Rio Mindo telkens moesten uitstellen. Uiteindelijk hebben we het ziplinen en tuben maar overgeslagen, want dat kunnen we ook nog in Baños gaan doen. Wel hebben we de hike langs 6 van de 7 watervallen gedaan, waar je via een soort kabelbaantje kan komen. De kabelbaan wordt aangedreven door een automotor. Er zat een mannetje in een hokje met een gaspedaal en rem, waar hij de kabelbaan echt mee moest aandrijven op afstand. Pim vond dit erg fascinerend. In het ritje van de kabelbaan zagen we voor het eerst een toekan! De hike was echt prachtig, we blijven ons verwonderen over de indrukwekkende, prachtige natuur in Mindo. Eigenlijk was dit al een beetje het beeld wat we hadden van de Amazone terwijl Mindo hier niet in ligt, dus we zijn nu heel nieuwsgierig wat de Amazone ons nog gaat brengen! Eigenlijk sinds we in de Ecuador zijn aangekomen, zijn we in een natuurdocumentaire gestapt. Het is echt precies zoals je het op televisie ziet, alleen mis je dan de stem van David Attenborough die uitlegt waar je naar moet kijken.

Na 4 nachten in het prachtige Mindo, pakken we de bus richting Otavalo. De rit van Mindo naar Quito duurde 2 uur, toen moesten we nog 45 minuten met een bus van de ene kant van Quito naar de andere kant van Quito en toen nog 2 uur in de bus naar Otavalo. Al met al best een lang ritje zo. Otavalo is wel even wennen na al die dagen in prachtige natuur te hebben doorgebracht, want het is echt een stad. Het stinkt naar uitlaatgassen en overal rijden toeterende auto's. We merken al gauw dat we allebei niet echt behoefte hadden aan het stadsleven, dus we zijn blij dat we hierna lekker de Amazone in kunnen gaan. Op zaterdag bezoeken we de beroemde Otavalo markt. Op het plein is er elke dag markt, maar op zaterdag zijn ook alle straten er omheen markt. Na een paar meter lopen vanuit ons hotel, lopen we al de markt in. De kraampjes liggen vol met spullen gemaakt van alpacawol en heel veel prullaria. In sommige straatjes vindt je alleen maar groenten en fruit, wat er allemaal heerlijk uitziet. We hebben een heerlijke warme alpacawol trui, een dekentje, sokjes en een tuinbroekje gekocht. Helaas was het niet super goedkoop, dus we hebben ons nog ingehouden. Ineens begon het te onweren en er ontstond een enorme chaos op de markt; iedereen pakte in alle haast zijn kraam in. Toen het eenmaal ging regenen, hield het niet meer op. Op zondag zijn we nog een keer naar de markt gegaan. De markt was nu veel overzichtelijker en rustiger, wat ons betreft een veel beter moment om te gaan, er zijn nog meer dan genoeg kraampjes om dingen te kopen. Vervolgens zijn we naar de Cascada de Peguche gegaan, een heel mooi park met een enorme waterval. Het was erg warm en zonnig weer, ook wel even lekker na al die regen! Het grappige is dat wij tot nu toe amper toeristen zijn tegengekomen, overal waar drukte is; zijn alleen maar locals. Zelfs op de (best wel toeristische) Otavalo markt! 's Middags zijn we weer met de bus naar Quito gegaan. We hebben nog wat uurtjes in Quito te besteden voordat we om 23:00 uur in de nachtbus naar Cuyabeno moeten stappen. We hebben 1 bed in een slaapzaal van een hostel geboekt voor $7 zodat we de bagage veilig konden stallen en nog even lekker konden relaxen voordat we aan onze slapeloze nacht in de bus zouden beginnen.

0 notes

melaniewebbers · 2 years ago

Text

Ecuador - Galápagos eilanden

Na een hele rustige vlucht, zijn we na zo'n 11 uur vliegen in Quito. We stonden binnen de kortste keren al buiten, want ondanks dat Quito de hoofdstad van Ecuador is, is het vliegveld niet groot en lag de bagage al op de band voordat wij er waren. We nemen een taxi naar de b&b die ik heb geboekt, vlakbij het vliegveld. Vandaag gaan we namelijk nog niet echt naar Quito stad, morgenochtend vertrekken we alweer richting Quito airport voor onze vlucht naar de Galapagos eilanden. In de namiddag komen wij aan bij de b&b, wat eigenlijk gewoon iemands huis is met 3 slaapkamers, waarvan wij er in 1 mogen slapen. We werden gelijk verwelkomd door onze host Patricio en ondanks dat mijn Spaans niet meer helemaal vers in mijn geheugen zit, kan ik hem toch wel prima verstaan. Terugpraten in het Spaans wordt wel wat moeilijker, want hele zinnen kan ik niet meer maken. Met wat hakkie takkie woorden Spaans van mij en de 3 woorden Engels van Patricio, komen we er gelukkig wel uit. Patricio blijkt echt de meest aardige Ecuadoriaan te zijn die we ooit hebben ontmoet. Oké... toegegeven; is hij ook pas de eerste Ecuadoriaan die we ooit hebben ontmoet, maar de standaard ligt nu wel hoog voor alle komende Ecuadorianen!Pim krijgt een zelfgebrouwen biertje van de b&b en ik de lekkerste verse passievruchtsap die ik ooit heb gedronken! 's Avonds eten we een heerlijke zelfgemaakte pizza van Patricio. De pizza is zó groot dat je er makkelijk met z'n 3'en van kan eten.Na een heerlijke nachtrust, verlaten we na het ontbijt de b&b alweer voor onze vlucht naar de Galapagos eilanden, waar we heel erg naar uitkijken!

De vlucht naar Baltra verliep prima. Het eilandje Baltra is eigenlijk gewoon een platte rots met een klein vliegveld er op, meer is er niet. Bij aankomst op Baltra moesten we $5 betalen voor de bus van de luchthaven naar het veerbootje. De rit duurde een paar minuten. Toen moesten we $1 betalen voor het veerbootje naar de overkant, om op Santa Cruz aan te komen. Vervolgens moesten we weer $5 betalen om met de bus van het noordelijkste punt naar het zuidelijkste punt te komen. Op het eiland Santa Cruz is er eigenlijk maar 1 stadje; Puerto Ayora. Na een rit van ongeveer een uur door heel veel soorten landschappen, komen we aan in dit havenplaatsje. We hebben een beetje rondgestruind door het dorpje, wat voor 95% bestaat uit toeristenkantoortjes, souvenirwinkels en restaurantjes. Bij het haventje lagen er op de pier allemaal zeeleeuwen. We lazen dat je super last minute nog wel eens 50-70% korting kon krijgen op een cruise, maar online konden we niet echt iets vinden. We besloten toch maar even 1 van de toeristenkantoortjes binnen te lopen om te vragen naar een last minute cruise. We hadden niet echt een idee naar welke eilanden we precies naar toe zouden willen en voor hoelang, maar het moest in ieder geval niet te duur zijn. Het mannetje kwam met een unieke deal; we konden wel mee met een cruise voor 70% korting op een luxe boot voor 4 nachten... maar dan moesten we wel binnen 1 uur vertrekken. Oei, daar hadden we niet helemaal op gerekend, maar na kort twijfelen besloten we dat we deze kans niet konden laten schieten. Snel hebben we onze backpacks opgehaald uit het hostel en moesten we naar de ATM rennen, want de cruise moest wel cash afgerekend worden. Een ander mannetje reed ons vervolgens met volle snelheid naar de opstapplek, precies datzelfde punt waar we eerder op de dag waren aangekomen in het noordelijke puntje. Aangezien het inmiddels al avond was, werden we in het donker opgehaald door een motorbootje en vaarden we in ongeveer 30 minuten onder een prachtige heldere volle maan naar onze cruiseboot, Monserrat. Het mannetje had niet gelogen; de boot is super luxe, we hebben ook nog eens een cabine op het bovendek met prachtig uitzicht over zee. We zijn met 14 anderen op de boot, veel mensen van onze leeftijd.

Na een heerlijke nacht in een super comfortabel bed, moeten we om 06:45 uur al ontbijten. Na het ontbijt varen we naar South Plazas Island en maken we een prachtige wandeling over dit bijzondere eiland. Er waren gelijk al heel veel zeeleeuwen en leguanen te vinden die absoluut niet verlegen zijn. Na de lunch was het tijd om te gaan snorkelen bij Isla Santa Fé. We snorkelden tussen enorme roggen, zeeschildpadden, zeeleeuwen, white-tip haaien en super kleurrijke vissen. Het leukste vonden wij de zeeleeuwen, want die waren echt op 2 meter afstand onder water met elkaar aan het spelen. Na een prachtige snorkeltocht in het ijskoude water, gaan we weer terug naar de boot waar we even de tijd hebben om op de warmen onder een warme douche. Erg lang de tijd hadden we niet, want de kleine boot lag al weer klaar om ons naar het strand van Santa Fé te brengen. Het héle strand lag vol met zeeleeuwen en ze waren echt niet bang. Naast de ontelbare zeeleeuwen, zien we weer leguanen, maar ook diverse vogelsoorten van heel dichtbij. Het is echt een prachtig ongerept eiland! Eenmaal terug op het strandje, zien we ineens 3 haaien in de branding en plots kwamen er 1 voor 1 allemaal zeeschildpaddenhoofdjes het water uit. Wauw! Als dit nog niet genoeg was, kwam er ook nog even een enorme rog kijken. Op dat moment zagen we samen met de zeeleeuwen in het water, deze 4 super bijzondere dieren in 1 oogopslag. Toen we op het kleine bootje stapten om weer richting onze boot te gaan, werden we omringd door allemaal zeeschildpadden hoofdjes. Iets verderop vaarden we tussen honderden roggen, overal waar je keek zwommen gigantische roggen.

De volgende ochtend gingen we na het ontbijt naar het strand van Isla Española, naar Gardner Bay. We hebben hier een heerlijke strandwandeling gemaakt en kwamen weer een paar zeeleeuwen tegen en ontelbare krabbetjes. Vervolgens zijn Pim en ik op een sup gestapt om langs de hele kust te suppen. Al gauw raakten we bevriend met een zeeleeuw, welke ons de hele suptocht heeft gevolgd en elke keer onder onze sups ging zwemmen en spelen. Ook zagen we onze eerste blue footed boobie van dichtbij, dat is zo'n typische vogel met blauwe poten. Na een klein stukje varen met de boot, gingen we weer snorkelen. Het water was echt ijskoud, maar we zagen echt oneindig veel zeeschildpadden. Daarnaast ook veel soorten vissen en zeesterren. Bijna onderkoeld, gingen we weer terug aan boord. Na een heerlijke kop warme chocolademelk, konden we even lekker opwarmen onder de warme douche. Ineens hoorden we getoeter van de boot; dit betekend dat de kapitein iets heeft gespot in het water. We renden allemaal naar het voordek en werden getrakteerd op een prachtig uitzicht van een moeder walvis met een baby walvis. Vervolgens gingen we aan land bij Suarez Point. Hier waren wederom ontelbare zeeleeuwen en leguanen te vinden. Helaas ook een paar dode zeeleeuwbaby's. Ook zagen we heel veel albatros en albatros nesten met baby's en super veel blue footed boobies op een paar centimeter afstand.

De volgende ochtend stond er een snorkeltripje bij Devil Crown op het programma, direct na het ontbijt. Deze rots ligt bij het eiland Floreana. Het water was nogsteeds ijskoud, maar beter te doen dan gisteren. We gingen een rondje om de rots snorkelen, de stroming was alleen enorm sterk. De eerste helft hoefde je bijna niet te bewegen om vooruit te komen, maar de tweede helft kwam je amper vooruit. Hier zagen we weer superveel zeeschildpadden, een enorme groep roggen, 4 white-tip haaien, zeesterren en veel soorten gekleurde visjes. Eenmaal terug op de boot, uiteraard weer een warme douche en even relaxen. Er werd weer getoeterd en we renden naar buiten. Óveral waar we keken waren echt honderden dolfijnen, aan alle kanten van de boot zag je tot in de verte alleen maar dolfijnen. Wauw, wat bijzonder! Ze kwamen ook heel dichtbij de boot dus we hadden super mooi uitzicht. We kregen een Ecuadoriaanse lunch, cevice. Dit bestond uit rauwe garnalen, tonijn, komkommer, paprika en ui gemarineerd in citroensap met een geheime saus van abuela (oma). Ik had een vegetarische variant met palmharten. Tijdens de lunch werden we gezelschap gehouden door nog meer dolfijnen om ons heen. Na de lunch gingen we naar Cormorant Point, waar we een wandeling hebben gemaakt langs een meer met flamingo's. Aan het einde van de wandeling kwamen we bij een strandje waar in de branding meerdere Galapagoshaaien lagen, natuurlijk weer oneindig veel zeeschildpadden, een paar zeeleeuwen en veel enorm grote stingrays. Vanaf het strandje konden we dit erg mooi bekijken. Pim en ik gingen vervolgens vanaf een ander punt bij dat eiland met een kayak de baai in waar we omringd werden door ontelbare zeeschildpaddenhoofdjes. We waren even helemaal samen met zoveel zeeschildpadden. Dat was wel heel erg bijzonder. Daarna hebben we nog even gesnorkeld vanaf het strand tussen alleen maar zeeschildpadden. Ik denk dat we er deze trip wel genoeg hebben gezien, maar ze blijven super bijzonder! Op het strandje was ook een 'postoffice'. Een soort van groot vogelhuisje met een deurtje waar echt heel veel zakken met ansichtkaarten lagen die door toeristen worden meegenomen en ook door toeristen op bestemming worden afgeleverd. Dus als je dan een kaart ziet die in je eigen woonplaats of omgeving bezorgd moet worden, mag je die meenemen en zelf bezorgen.

De ochtend erna kwamen we aan bij North Seymour Island. De wandeling begon al om 06:00 uur, dus we waren al vroeg uit de veren. Op dit eiland zagen we voornamelijk heel veel soorten vogels zoals fregat vogels en nog een paar zeeleeuwen. Hiermee is gelijk een einde gekomen aan onze Galapagos cruise, waar we absoluut geen spijt van hebben dat we dit gedaan hebben, ookal was het wel een beetje boven budget. We vinden het ook wel weer lekker dat we nu op eigen houtje verder de Galapagos kunnen ontdekken.We reizen weer naar het eiland Santa Cruz, naar Puerto Ayora, waar we de eerste dag ook aankwamen. Onderweg zijn we nog gestopt bij een gebied waar enorm veel en enorm grote landschildpadden leven, met een gemiddelde leeftijd van 100-150 jaar. We hebben hier veel geleerd over deze indrukwekkende dieren en vervolgens zijn we door 3 lavatunnels gelopen, wat ook erg bijzonder was!Eenmaal terug in Puerto Ayora zijn we naar het Darwin Research Centre gegaan. Dit gebied wordt echt gebruikt als onderzoeksgebied van diverse planten en dieren op de Galapagos, daarnaast hebben ze ook een broedcentrum voor landschildpadden, om deze populatie in de toekomst weer terug te brengen naar hoe het ooit was en te voorkomen dat ze uitsterven. Pim vond het Darwin Research Centre super interessant, ik heb zelf weinig meegekregen van de uitleg. Mijn hoofd was nogal overprikkeld door alle indrukken van de afgelopen dagen. Puerto Ayora is wel echt een heel gezellig plaatsje. We krijgen hier wel een vakantiegevoel. De meeste foto's staan nog op de camera en GoPro, maar die moeten we nog even uitzoeken en op de telefoon zetten. De beste foto's zien jullie wel als we weer thuis zijn!

Om 06:00 uur stonden we al klaar bij de haven, want we pakken de boot naar het eiland Isabela. Dat leverde nogal wat stress op, want het mannetje die de boottickets voor ons zou boeken, die had de boottickets niet geboekt. Hij was er gelukkig wel zelf en uiteindelijk konden we alsnog mee op de boot omdat er 2 mensen niet kwamen opdagen. We moesten ons alleen wel voordoen als Daniel en Virginia. Op dat moment dachten we dat de stress wel gedaan was, maar toen wisten we nog niet dat we daarna 2,5 uur over een super ruige zee moesten varen. Het was wel echt een hele heftige boottocht en als we dit vooraf hadden geweten, waren we waarschijnlijk niet naar Isabela gegaan. Het eiland is echt super groot, maar het enige dorpje is heel erg klein en nog helemaal niet zo bebouwd. De meeste wegen zijn ook nog gewoon zandwegen en de restaurantjes en huisjes zijn nog wat authentieker. Het strand is erg breed en mooi, maar helaas is het niet zo heel warm op de Galapagoseilanden sinds we er zijn, dus we kunnen niet lekker op het strand liggen. We hebben een mountainbike (nee geen elektrische dit keer!) gehuurd voor $10 en zijn het Galapagos National Park ingefietst, een hele lange zandweg met allemaal plekjes onderweg waar je kan stoppen voor verre uitzichten, flamingo's spotten, strandjes etc. Ineens zag Pim tijdens het fietsen een gigantische landschildpad in de bosjes naast het zandpad, hij was lekker aan het eten. Echt een prachtige fietsroute zo over het eiland van Isabela! Vanaf het uitzichtpunt zagen we pas hoe groot het eigenlijk is, aan de ene kant kon je heel ver over zee uitkijken en de andere kant zag je alleen maar land. Na de fietstocht van zo'n 3 uurtjes, hebben we onszelf getrakteerd op een veel te duur drankje en bordje patat bij de Pink Iguana Bar. Deze strandtent is wel echt heel sfeervol en je kan lekker met je voetjes in het zand zitten. De volgende ochtend hebben we een combi kayak & snorkeltripje gemaakt bij Las Tintoreras, hier zagen we weer heel veel zeeschildpadden en vogels, maar deze keer ook zwemmende leguanen. Ons doel was eigenlijk om pinguins te spotten, maar helaas hebben we die niet gevonden. Het is nu geen pinguinseizoen. Na het snorkelen zijn we weer terug gegaan naar de haven, want vandaag pakken we alweer de boot terug naar Santa Cruz. Achteraf was een extra dagje op Isabela wel lekker geweest, maar onze terugvlucht naar Quito staat al vast en daarvoor moeten we eerst terug naar Santa Cruz. Na opnieuw een hele wilde boottocht van ruim 3 uur, staan we eindelijk weer op land. Blijkbaar is de zee in deze tijd van het jaar het ruigst, dus daar hebben we geen geluk mee gehad. 's Avonds heeft Pim een hele kreeft naar binnen gewerkt. Opzich kan je best met laag budget reizen op de Galapagos als je wil. Wij slapen meestal voor zo'n $25 - $35 per nacht in een basic hotel, in een 2-persoonskamer met eigen badkamer. Het kan eventueel nog wel goedkoper, maar wij hadden niet zoveel zin om te onderhandelen. Qua eten kan je voor zo'n $5 een maaltijd krijgen, maar dan krijg je wel een bord met rijst, bonen, aardappel en iets van de bbq naar keuze (bijv. kip, chorizo, vis) of je kan voor $20 een hele kreeft krijgen. Wij hebben niet elke keer de goedkoopste opties opgezocht, dus we hadden ook soms een belegd broodje voor $10, maar daar tegenover kan je ook een empanada kopen voor $1,50. Het is maar net waar je naar op zoek bent. De excursies zijn wel aan de dure kant, maar je kan ook gewoon een snorkel en een fiets huren en zelf opzoek gaan naar mooie plekjes.

0 notes

melaniewebbers · 3 years ago

Text

Accommodaties Jordanië 2022:

15-17 mei Amman : Arab Tower Hotel

17-18 mei Dode Zee : Dead Sea Resort & Spa

18-20 mei Petra : Petra Cabin Inn Hostel

20-21 mei Wadi Rum : Wadi Rum Desert Adventures

21-23 mei Aqaba : Bedouin Garden Village

23-24 mei Dana : Dana Tower Hotel

0 notes

melaniewebbers · 3 years ago

Text

Jordanië 15-24 mei 2022

Eindelijk gaan we naar Jordanië! We keken al 2 jaar uit naar dit moment. Ruim 24 uur geleden begon de vakantiestress met het bericht dat onze vlucht met Transavia geannuleerd is naar Amman. Even zag het er naar uit dat onze 3e poging om naar Jordanië te gaan, weer zou mislukken, maar gelukkig hebben we gauw kunnen omboeken naar een vlucht 2 uur later met Royal Jordanian! We besloten ruim op tijd (3,5 uur van tevoren) naar Schiphol te gaan in verband met de aangekondigde drukte. Het duurde precies 2 uur om van de ingang van Schiphol bij de gate te komen, dus we konden lekker rustig aan doen.

De vlucht met Royal Jordanian verliep goed ondanks een flinke vertraging. We hebben nergens een mondkapje hoeven dragen en nergens onze QR code hoeven laten zien. Toen we in alle haast een nieuw ticket moesten kopen bij Royal Jordanian, hebben we de Fast Lane bijgeboekt voor ca. €9 per persoon voor de immigratie in Amman. Dit waren echt de beste €9 die ik ooit in mijn leven heb besteed, want we mochten gelijk de dikke rij voor het visum en de dikke rij voor de paspoortcontrole in 1x overslaan en voor we het wisten, stonden we al bij de koffers. We gingen allebei nog even plassen en toen ik terugkwam, zag ik al gelijk de koffer op de band voorbij komen. De auto ophalen was ook in no time geregeld en de autowegen waren bijna leeg waardoor we zo bij het hotel waren. Volgens mij ben ik nog nooit zó snel van het vliegtuig in een hotel beland.

We besloten een dagje in Amman te blijven omdat we in de Lonely Planet een leuke looproute hadden gevonden door Amman. Ik wist niet zo goed wat ik aan moest doen, want het is wel erg warm buiten maar je moet je knieën en schouders bedekken in Jordanië. Toch heb ik gekozen voor een 'korte' broek die net tot mijn knieën viel. Ons hotel (Arab Tower Hotel) ligt midden in het centrum, dus we konden alles lopen en de auto laten staan vandaag. We begonnen bij de citadel en vervolgens liepen we zigzag naar beneden richting het Romeinse theater. Heel bijzonder om te zien hoe dat allemaal gebouwd is en hoe oud alles al is. We hebben een rondje gelopen over de lokale markt waar we echt de enige toeristen waren. Alles rook super lekker en zag er heel lekker en vers uit. Helaas hebben we niks geproefd, maar het was erg leuk om te zien hoe de locals daar hun heerlijke verse producten verkochten. Via een wirwar aan straatjes en winkeltjes, liepen we weer langs hotel omdat ik me toch niet helemaal fijn voelde in mijn korte broek. Ik heb even een kledingwissel gedaan naar een lange rok, maar ik wilde nog wel even in het centrum gaan kijken voor een luchtige lange broek. Helaas niet gevonden.. wat we wel hebben gevonden is een restaurantje uit de Lonely Planet : Hashmi Brothers. Hier mag je zelf niet kiezen wat je wil eten, iedereen krijgt hetzelfde. We kregen een hele mand vol pitabrood, hummus, een soort pittige bonenhummus, falafel, tomaten, uien, wortel, augurk en munt. Daarnaast nog water en thee. Echt héérlijk gegeten met alleen maar locals om ons heen. Bij het afrekenen moesten we met z'n 2en een bedrag betalen van 4 JOD. Dat is echt helemaal niks!

Via nog meer straatjes en winkeltjes liepen we naar Rainbow Street. Het ligt nogal op een heuvel, dus ik dacht dat het wel iets heel bijzonders moest zijn na zo'n lange wandeltocht. Helaas bleek het nogal uitgestorven en was er niks te doen of te zien. We keken in de Lonely Planet wat er nog meer te doen was en besloten even een bezoekje brengen aan badhuis Al Pasha voor een hammam. Het gebouw zag er heel netjes en luxe uit en we boekten gelijk een hammam waarbij we allebei tegelijk mochten (normaal zijn mannen en vrouwen gescheiden). Na ongeveer 2,5 uur kwamen we als herboren weer naar buiten. Aangezien het 'al' 19:30 uur was, gingen we maar op zoek naar een restaurantje om te gaan eten. Alles bleek ook weer helemaal uitgestorven. Uiteindelijk kwamen we aan bij een heel sfeervol restaurantje (Nabeth o Fatteh) zonder andere mensen (vaak een teken voor ons om door te lopen), maar het mannetje wat er werkte was zo aardig en hij had 2 witte eenden en parkiet als huisdier bij het restaurant, dus besloten we er toch maar te gaan eten. We kregen gelijk een traditioneel Jordaans gewaad aan en een hoed op. Het mannetje vond ons blijkbaar hilarisch want we moesten gelijk met hem en zijn parkiet op de foto. Langzaam aan druppelden er nog wat meer mensen binnen, maar het leek er op dat het toerisme hier nog totaal niet op het niveau was hoe het ooit was. Blijkbaar is avondeten om 19:30 uur ook nog eens heel erg vroeg. Het eten was niet fantastisch en ook nog best duur, maar het was een fijne plek. We wilden een beetje op tijd naar bed vanavond, want morgen moeten we vroeg op om richting Wadi Mujib te rijden voor de Siq Trail. Het mannetje dacht daar anders over, want we kregen na lang op de rekening wachten, nog thee en een toetje. Nou, sla dat maar eens af!

Om 06:30 uur zaten we al in de auto richting Wadi Mujib, voor de Siq Trail. Om 08:00 uur ging het open, maar we wilden graag op tijd zijn omdat we gewaarschuwd waren voor een lange rij bij de ingang. Eenmaal daar aangekomen, waren we de eersten die begonnen aan de Siq Trail en helemaal tot aan het einde van de trail hadden we niemand voor ons, heerlijk rustig! Het was echt een super mooie en avontuurlijk trail zonder gids waarbij we moesten wandelen, zwemmen, klimmen, glijden en abseilen. We deden er in totaal 2 uur, eigenlijk hadden we wel liever gehad dat hij wat langer zou duren, want het was daar zo mooi en leuk! Om 10:00 uur waren we al weer terug en besloten we een bezoekje te brengen aan Mt. Nebo, de plek waar Moses stierf nadat hij het beloofde land zag. Aangezien we allebei het bijbelverhaal niet zo goed kennen, was het voor ons niet zo heel erg interessant en vroegen we ons af wat we daar eigenlijk deden. We reden vervolgens door naar Madaba, waar we even lekker hebben geluncht bij Ayola Cafe en wat kleine winkeltjes hebben bezocht. Madaba is wel echt een leuk stadje, veel schoner en knusser dan Amman. Jammer genoeg was Mt. Nebo en de mozaïekkerk in Madaba geen onderdeel van de Jordanpass waardoor we alsnog moesten betalen voor de entree. Toch wel weer jammer en daardoor krijg je het gevoel dat de Jordanpass toch niet echt helemaal voordeliger is. We reden vervolgens naar ons hotel (Dead Sea Spa Hotel) bij de Dode Zee om een middagje te relaxen. Gelukkig zat er een privéstrandje bij het hotel waarbij ze wat zand hadden opgespoten, waardoor het prima was om de Dode Zee in te lopen. We kwamen er al gauw achter dat je er eigenlijk niet echt kan zwemmen, door de grote hoeveelheid zout blijven je voeten ook constant drijven en lukt het niet om te zwemmen. Het drijven op je rug is wel echt heerlijk. Op het strand stonden 2 grote tonnen met modder welke constant vers geschept werd uit een soort modderpoel. We smeerde ons helemaal in met de modder en moesten het 10 minuten laten opdrogen in de zon. Vervolgens weer de zee in gegaan en alles weer afgespoeld. De bodem ligt vol met een soort van brokken zout, als je die pakt en in je handen kneed, heb je handenvol scrubzout. Mijn huid voelde echt super zacht en glad aan nadat ik het water uit kwam. De rest van de middag hebben we lekker uitgerust op een strandbedje. Als je in een hotel in de Dode Zee verblijft, voel je je eigenlijk genoodzaakt om er ook te eten, want er is geen een dorpje met restaurantjes. Ons hotel had alleen maar een Westerse menukaart, maar wij wilden graag Jordanees eten. Het hotel waar wij verbleven was alleen maar omringd door allemaal andere grote hotelketens. Gelukkig zagen we onderweg dat we langs een soort shoppingmall reden heel dichtbij het hotel, dus we besloten daar heen te gaan om te gaan eten. Er waren daar een aantal restaurantjes te vinden, wij kozen voor Elite Restaurant waar we heerlijk Jordanees hebben gegeten. We kregen een Jordaans toetje aangeboden, kunefe, die bij ons aan tafel werd gemaakt. We hadden echt geen idee wat het was, maar het leek ons wel lekker want het leek een beetje op baklava. Het werd bereid op heet zand en er werd suikersiroop en pistachenootjes op gelegd tijdens het bereidingsproces. Toen hij het eenmaal aansneed op onze tafel, kwamen we er pas achter dat we een plakkaat gesmolten kaas met een soort baklavatopping zouden gaan eten. De smaak was opzich wel goed alleen was het echt enorm machtig en zaten we er al gauw vol van.

Na een heerlijke nachtrust zonder moskeegeluiden, hebben we lekker een ochtendje gerelaxt in het hotel. We reden vervolgens door naar Kerak waar we het oude kasteel hebben bezocht en hebben geluncht. Eerlijk gezegd had ik helemaal niks van het kasteel verwacht en eigenlijk wilden we Kerak zelfs overslaan. Maar wat was het toch eigenlijk bijzonder om daar door heen te lopen, het is echt nog wel in een goede staat en er waren oneindig veel gangen en kamers te bezichtigen. Na het kasteel hebben we lekker geluncht met een falafel pitarol bij Kings Restaurant en reden we vervolgens door naar Petra. Eenmaal aangekomen bij ons hostel (Petra Cabin Inn) blijkt dat we de komende 2 nachten in een veel te hete cabine zullen slapen. In het hostel werd er gekookt door een mevrouwtje en daar hebben we heerlijk van meegegeten. Helaas was het eten pas klaar om 20:00 uur en moesten we om 20:20 uur al bij de ingang van Petra zijn voor Petra by Night. Dus we hebben heel snel moeten eten en heel snel naar de ingang moeten lopen. Gelukkig is ons hostel maar 5 minuten lopen naar de ingang. De weg naar de schatkamer was heel mooi verlicht met lampionnen en na ongeveer een half uurtje lopen achter 1000 andere mensen aan, kwamen we uit bij de schatkamer. Ook deze stond helemaal vol met lampionnen. We moesten daar in het zand gaan zitten tussen de lampionnen en 1000 andere mensen. We kwamen er al gauw achter dat het zand doordrenkt was met kamelenpies. Deze doordringende geur was echt niet te harden en onze handen en kleren stonken ook gelijk. We kregen een korte show met een Arabische fluit en een bandje met valse 1-snarige viool en daarna werd er een verhaal verteld over het waarschijnlijke ontstaan van Petra. Ondertussen kregen we een bekertje met heet suikerwater (noemen ze hier thee). Best knap dat ze dat voor 1000 mensen tegelijk kunnen maken en uitdelen in zo'n korte tijd. Na het verhaal begon er een lichtshow op de schatkamer en konden we wat foto's maken. Vervolgens liepen we weer terug naar de ingang. Ik vond het wel een leuke ervaring om even meegemaakt te hebben omdat dit de eerste indruk van Petra is maar dan ook nog in het donker en met heel veel sterren, maar het was wel heel erg irritant om met zoveel mensen tegelijk door dat pad te moeten lopen. Daarnaast was iedereen echt super luidruchtig en hadden veel mensen een zaklamp aan wat echt de sfeer met de lampionnetjes verpeste. Ondanks alles, hebben we wel een hele mooie ervaring erbij en weten we alvast een klein beetje wat we morgen kunnen verwachten als we écht Petra gaan bewonderen.

De volgende ochtend stonden we weer vroeg op om een dag in Petra door te brengen. Rond 08:00 uur waren we bij de ingang en het was echt al heel erg warm. We kregen de tip om er om 06:30 uur al te zijn, maar dat vonden we een beetje te vroeg. We maakten een mooie wandelroute van het beginpunt naar het eindpunt (monastery). Het duurde ongeveer 3 uur om er te komen, inclusief korte pauzes om te eten en te drinken. Het laatste deel van de wandelroute was best pittig, voornamelijk door de hitte waren alle trappen nogal zwaar. We werden wel beloond met iets heel moois; de monastery was het meer dan waard! Nog veel groter en veel imposanter dan de schatkamer. De terugweg van de monastery naar de schatkamer hebben we gelopen via de kerk en de tombes, ook erg indrukwekkend. De wandeling zelf is echt prachtig, maar wat het echt heel erg jammer maakt zijn de ezels, kamelen, paarden en golfkarretjes die (luie) toeristen vervoeren en de opdringerige mannetjes die een rit op hun dier wilde verkopen. Ook waren er veel opdringerige jongetjes die je tegen een bedrag via een verboden weg naar een uitzichtpunt van de schatkamer wilde leiden en nog kleinere kindjes die ansichtkaarten probeerden de verkopen waar je bijna niet vanaf kwam. Maar wat wij echt héél erg zonde vonden was de hoeveelheid aan souvenirkraampjes. De een na de ander verkocht dezelfde troep en je kon er ook niet omheen. Ze stonden echt letterlijk langs alle wandelpaden en ze waren daarbij ook nog opdringerig. Dat deed wel heel erg af van de charme van zo'n plek. Het blokkeerde daarnaast ook nog eens het prachtige uitzicht. We hadden vanuit het hostel een lunchpakketje meegenomen, maar dat stelde helaas niet zo veel voor. In Petra zelf kan je ook op genoeg plekken eten en drinken. We hebben daar een pitarol met kebab gegeten en verse sinaasappelsap gedronken. Was erg lekker! Na een lange dag wandelen in Petra, ben ik echt helemaal kapot. De hitte was echt niet meer te doen in de middag. Om even af te koelen, bezoeken we bij de uitgang het Petra Museum en leren we meer over de geschiedenis. In totaal hebben we ongeveer 7 uur gelopen. 's Avonds eten we nog bij een veel te duur restaurantje in Petra dorp (Petra Night Restaurant). Wel heerlijk gegeten en gedronken (verse hibiscussap uit de bergen) maar helaas is alles is duur in Petra!

Na een klein beetje uitslapen, was het ontbijt in het hostel op (wat toch al weinig voorstelde) en gingen we zonder ontbijt alvast op weg naar Wadi Rum. Aangezien Pim 's morgens niet zonder koffie kan en ik niet zonder thee, zijn we onderweg gestopt op een plek die aangaf dat ze het mooiste uitzicht van de wereld hebben met gratis thee. Toen we binnenkwamen, bleek het natuurlijk een grote (en veel te dure) souvenirwinkel waar veel bussen stoppen. De thee was echt niet te drinken en de koffie was zo sterk dat Pim genoeg cafeïne had voor de komende dagen. Het uitzicht was niet fantastisch, dus we reden gauw door. Eenmaal aangekomen in Wadi Rum, moesten we ons melden bij het Visitor Center en kregen we een papiertje waarmee we naar Wadi Rum dorp mochten rijden. Daar moet je dan je auto achterlaten en wordt je daar opgehaald met een jeep door het kamp waar je verblijft. Wij hadden om 14:00 uur afgesproken met ons mannetje, maar we waren er al om 11:30 uur. We waren een beetje vroeg omdat ik had gelezen dat er ook een museum en winkeltjes met handgemaakte spulletjes van lokale vrouwen zouden zijn, maar alles was gesloten. Aangezien we nog niet hadden ontbeten, gingen we maar brunchen. Er was weinig keuze in het dorp, er was maar 1 'restaurant' waar we alleen een bord rijst met kip konden krijgen. Bij het afrekenen bleek dat we waarschijnlijk voor het hele dorp een bord rijst met kip hebben betaald, want het was echt duur (22 JOD). Een bedelende vrouw liep binnen en kreeg 2 grote bakken vol met rijst met kip, dus waarschijnlijk hebben we o.a. ook voor haar betaald. We waren natuurlijk veel te vroeg klaar met eten en in de rest van het 'dorp' was er ook niks te doen of te zien. Na een tijdje wachten, werden we opgehaald door ons mannetje en hebben we een prachtige rit gemaakt van ruim 4,5 uur met diverse uitkijkpunten, supermooie wandelingen en Pim ging nog even sandboarden. We hadden allebei totaal geen verwachtingen van Wadi Rum, maar we kijken echt onze ogen uit. Zo enorm groots, ruig en super mooi. Je moet wel echt heel goed ter been zijn voor de jeeprit want de wandelingen gaan echt door dik zand en je moet best veel rotsklimmen naar bepaalde uitzichtpunten. Na een prachtige rit door de woestijn, worden we naar ons tentenkamp (Wadi Rum Desert Adventures) gebracht en bekijken we vanaf de zandduinen een super mooie zonsondergang. Echt genieten! Toen het eenmaal donker was, kregen we een heerlijk diner wat in een pot onder het zand was bereid. De smaken waren echt zo bijzonder, dat kan je zelf nooit zo namaken. Na het eten, gaan we bij het kampvuur zitten en krijgen we heel veel kopjes thee. Deze thee maken ze met zwarte thee, salie en suiker. Echt heel lekker! Bij het kampvuur zat een local die livemuziek ging maken met zijn Arabische gitaar. De sfeer was erg goed. Na een tijdje zijn we de zandduinen weer ingelopen in het pikkedonker, om sterren te gaan kijken. Helaas was het erg bewolkt en waren er bijna geen sterren te zien. Het is maar goed dat we geen dure stargazing tent hebben geboekt! Het kamp waar wij verbleven heeft zo'n 12 tenten, een heel modern sanitairgebouw en een ruimte waar je kan eten. In de tent staat een prima tweepersoonsbed met een stopcontact.

Na een prima nacht, worden we al weer heel vroeg gewekt en krijgen we een ontbijtje. Vervolgens rijden we een stuk met de jeep terug de woestijn in en vervolgens rijden we nog zo'n 45 minuten op een kameel terug naar het dorp. Wadi Rum was echt een prachtige ervaring en zeker wel een hoogtepunt van de reis! Rond 10:00 uur waren we weer bij de auto, tijd om naar onze laatste bestemming af te reizen ; Aqaba. Hier gaan we lekker even vakantie vieren en uitrusten.

Ik had op een hotel geboekt (La Riva) in Aqaba op basis van locatie (aan het strand en dichtbij restaurants), maar eenmaal aangekomen bleek de locatie van het hotel echt een nachtmerrie. Het 'strand' was helemaal volgestouwd met lokale restaurantjes en plastic stoeltjes. Er was letterlijk geen 1 meter niet bedekt met restaurant stoeltjes. Het was echt extreem druk met locals die daar met hele families weekend aan het vieren zijn en volledig gekleed in zee lagen. Dit was niet mijn idee van relaxen aan het strand.. Aqaba voelt echt aan alsof je in een steenoven stapt, zo extreem heet. Het blijkt vandaag 38 graden te zijn, maar het voelt wel heter. Iemand vertelde ons dat het binnenkort rond de 46 graden wordt, dus we hebben nog geluk. Je hebt met deze hitte dus wel echt behoefte aan een zwembad of een strand waar je gewoon kan zwemmen, want het is gewoon te heet om iets te ondernemen. Na een rondje wandelen over de boulevard van plastic stoeltjes, besloten we direct dat we hier niet wilden gaan slapen de komende nachten. We reden Aqaba uit, richting de zuidkant, nabij Tala Bay. We kozen een hostel uit die in de Lonely Planet stond (Bedouin Garden Village) en reden daar naar toe. We kwamen bij een heel schattig hostel met allemaal felgekleurde kleine huisjes en straatjes waardoor het leek alsof je in een klein dorpje liep. Het zwembad zag er goed uit en er waren heel veel loungeplekken met lange zachte Arabische banken. De sfeer was precies wat we wél zochten ; een plek waar we een paar dagen kunnen relaxen én zwemmen (in bikini!). Pim heeft gelijk een PADI open water duikcursus geboekt, dus die heeft wat leuks te doen de komende dagen.

De eerste avond hebben we een hapje gegeten in Tala Bay bij Suzana Restaurant. Best een bijzondere ervaring, want Tala Bay is een soort van ultramodern afgesloten resort gebied met een slagboom. Daar achter is een haven met allemaal super dure boten, een paar hele dure restaurantjes en hele luxe uitziende appartementen. Echt compleet ingesteld op hele rijke (Russische) toeristen. Toch was het bijna uitgestorven daar. De prijzen in de restaurants van Tala Bay zijn nog hoger dan de prijzen in Nederland, dus dat valt dan wel tegen en het eten smaakte ook niet al te best.

De volgende dag is Pim aan zijn PADI duikcursus begonnen en was de hele dag weg. Ik had wel zin in een niks-doen dag, dus heb de hele dag bij het zwembad gelegen. Rond de lunchtijd ben ik de omgeving even gaan ontdekken om iets te eten te kunnen scoren, maar toen bleek dat er nergens een winkel of restaurant was waar ik eten kon krijgen. Ons hostel bied opzich wel een menukaart aan, maar eigenlijk hebben ze geen eten. Het hotel tegenover ons hostel heeft gelukkig wel eten, daar hadden we bij aankomst ook al geluncht. Bij gebrek aan keuze, ben ik daar maar weer heen gegaan.

Bij ons hostel groeien een aantal fruitbomen ; mangobomen, limoenbomen en dadelpalmen. Ons hostelmannetje was bezig bij de dadelpalm en vertelde dat de dadels over ongeveer 3 weken goed zijn. Ik vertelde dat ik dadels zo lekker vind en ze thuis vaak eet. Toen we vervolgens weg liepen, kwam hij achter ons aangerend met een enorme doos verse dadels die wel al rijp waren en ik kreeg er 3 in mijn handen geduwd. Ik zei dat ik er thuis altijd maar 2 per keer eet, maar blijkbaar mag dat helemaal niet van Allah. Je mag alleen oneven aantallen eten.

's Avonds zijn we naar Aqaba stad gereden om te gaan eten. Na onze negatieve ervaring met Aqaba, bleek bij aankomst in het centrum dat ons originele hotel op ongeveer de slechtste plek van heel Aqaba stond en we daardoor een verkeerd beeld van Aqaba hadden gekregen.

In werkelijkheid is Aqaba best een mooie, moderne stad met een haven, een hele mooie moskee, super moderne winkeltjes en talloze restaurantjes, een gezellige markt en overal koffietentjes. Bij een lelijk restaurantje die op nummer 1 bij TripAdvisor stond (Khubza & Seneya), hebben we echt een heerlijke Jordanese maaltijd gegeten voor weinig geld. We lopen een rondje door het levendige centrum en tot slot kopen we bij een bakkertje een grote doos met heerlijke verse baklava om mee naar huis te nemen en we krijgen er allebei nog 2 om even van de snoepen, super lekker! In Aqaba heb je heel veel snoepwinkeltjes en een soort van toetjesrestaurants, Pim is helemaal gelukkig en kijkt zijn ogen uit.

Aqaba is best leuk voor een avondje, maar toch ben ik blij dat we niet in de stad slapen, want wat moet je nou 3 dagen in een stad met 38 graden? Dan wil je toch echt even ergens afkoelen! Ons hostel is ongeveer 15-20 minuten rijden van Aqaba. De ideale combinatie van locatie in de stad, privéstrand en zwembad bestaat blijkbaar wel ; hotel Mövenpick Resort in Aqaba, alleen kan je daar maar 1 nacht slapen voor de prijs van 4 nachten in ons hostel. Waarschijnlijk heb je dan wel véél meer comfort en geen plank als bed.

De laatste dag in Aqaba toen Pim weer ging duiken, ben ik in de ochtend meegegaan om te snorkelen. Heel veel mooie gekleurde visjes gezien en heel veel plofvissen gezien. Pim en ik hebben beide al een paar dagen last van onze buikjes (zoals gewoonlijk), dus na het snorkelen ging het hostel meneertje gelijk saliethee voor mij maken van gedroogde saliebladeren en gedroogde kaneelstokjes die zijn moeder had gedroogd. Super sterke thee, maar het hielp wel! Pim komt na het duiken terug met een lach van oor tot oor, want hij heeft zijn PADI gehaald!

We besloten dat we een nachtje minder in Aqaba wilden blijven en in de namiddag richting Dana Biosphere Reserve wilden gaan rijden en daar alvast gaan slapen, zodat we morgen op onze laatste dag in Jordanië nog een mooie hike door de natuur kunnen maken. Daarnaast breekt het ook de 4 uur durende rit een beetje op richting het vliegveld. Dat is ook wel prettig want Dana ligt precies op de helft van de rit tussen Aqaba en Amman.

Omdat Pim pas rond 17:30 uur klaar was met het duiken en we nog 2,5 uur moesten rijden, komen we in de avond pas aan in Dana. Zodra we de auto uitstappen, krijgen we ineens een enorme klap in ons gezicht. Van het bloedhete Aqaba staan we nu ineens in frisse Dana. We hebben echt een super schattig hotel geboekt (Dana Tower Hotel) wat ooit allemaal kleine huisjes zijn geweest en nu is omgebouwd tot hotel. Het dorp Dana is ooit verlaten door alle bewoners en werd een spookstad. Een local heeft toen bedacht om er een hotel van te maken en trails uit te zetten om toeristen te trekken naar dit mooie natuurgebied. Bij aankomst mochten we gelijk aanschuiven bij het eten, er was een heerlijk buffet klaargezet met echt onwijs lekkere gerechten. Na het eten kregen we onze kamer toegewezen, alhoewel; we mochten kiezen uit 3 kamers. De één nog schattiger dan de ander. We boeken een trail van 3 uur met een gids voor morgen, omdat je niet zonder gids het natuurgebied in mag. Het hotel zit weer vol met schattige loungeplekjes. We krijgen het al snel koud dus trekken toch maar even wat warme kleren aan en gaan in een binnenlounge zitten. Niet verwacht dat het zó koud kon zijn in Jordanië! En wat een enorm contrast met Aqaba...

Na een heerlijke rustige nachtrust, staan we uitgerust op en na het ontbijt beginnen we aan de hike. Onze gids neemt ons mee naar het natuurreservaat. De temperaturen zijn al weer flink gestegen want het is weer bloedheet. We maken een prachtige wandeling van ongeveer 3 uur en onze gids is echt fantastisch. Hij legt ons heel veel uit over het gebied, beschildert onze wangen met poeder uit de rotsen en maakt kruidenthee op een houtgestookt vuurtje voor ons. We dachten dat we al het moois in Jordanië wel gezien hadden inmiddels, maar als je in Dana bent, besef je je pas dat je echt hoogtepunt bovenop hoogtepunt beleeft hier. Eigenlijk zijn 10 dagen in Jordanië echt te kort, we hadden ons makkelijk 14 dagen kunnen vermaken. In Dana is er nog maar heel weinig toerisme en dat is echt zo'n verademing! Wat ons betreft is Dana echt een plek die je niet mag overslaan als je naar Jordanië gaat. Na de hike, mogen we nog even lekker douchen en de koffer inpakken omdat we helaas al weer naar huis moeten vliegen. We krijgen nog een heerlijke lunch en ontspannen nog even op het dakterras. We genieten van onze laatste uurtjes in Jordanië. We zijn beide echt betoverd door dit prachtige land en we zijn met name verrast door de bijzonder vriendelijk mensen die we hebben ontmoet. Ze zijn echt oprecht heel erg aardig, behulpzaam en geinteresseerd. Ook het heerlijke eten heeft ons positief verrast!

Helaas zit ons avontuur er weer op en moeten we weer naar Nederland... bedankt voor het lezen van onze reis door Jordanië!

0 notes

melaniewebbers · 6 years ago

Text

Accommodaties Zuid-Afrika 2019

21-27 september Muldersdrift : Misty Hills 27-29 september Mbabane : Hawane 29-30 september Witrivier : Thokozhani Lodge 31-1 september-oktober Kruger NP : Skukuza Restcamp 1-2 oktober Kruger NP : Satara Restcamp 2-3 oktober Kruger NP : Olifants Restcamp 3-4 oktober Hoedspruit : Pezulu Treehouse 4-5 oktober Victoria Bay : Surfari 5-8 oktober Plettenberg Bay : Witsend Luxury Apartment 8-10 oktober Oudtshoorn : Karoo Retreat 10-13 oktober Kaapstad : Happy Rhino Hotel 13-15 oktober Hermanus : Hermanus Backpackers 15-16 oktober Gansbaai : Uylenvlei Retreat

0 notes

melaniewebbers · 6 years ago

Text

Zuid-Afrika 2019 - week 4

12 Oktober Om 08.00 uur stonden we klaar bij de Tafelberg lift, samen met nog zo'n 1000 andere mensen. Een parkeerplek vinden was bijna onmogelijk. We hebben 1,5 uur moeten wachten op onze beurt. De kabelbaan omhoog is wel grappig want hij roteert. Zo kan iedereen het hele uitzicht zien. Al na 3 minuten staan we boven en kunnen we genieten van het prachtige heldere uitzicht. Na 20 minuutjes rondlopen en foto's maken, hebben we het wel weer gezien en gaan we weer omlaag. De rij is nu zelfs nog veel langer geworden! Als we met de auto wegrijden, zien we dat de weg bij de ingang van Tafelberg Road is afgesloten en er niemand meer in mag, zo druk is het! We rijden door naar de wijk Woodstock, waar er op zaterdag een markt is bij de Old Biscuit Mill. Er zijn hele leuke winkeltjes en kraampjes met artistieke producten en een bandje. Ook is er een hele leuke markt met heel veel kraampjes met eten waar mensen hun eigen voedsel verkopen. We kopen allemaal kleine hapjes bij meerdere kraampjes en eten dit als brunch. Hierna rijden we door naar Waterfront, waar de haven van Kaapstad is met allerlei winkeltjes en restaurantjes. Hier eten we ook nog even lekker wat bij de Foodhall. De rest van de dag struinen we door Waterfront en maken we er een relaxed dagje van. We dineren bij een restaurantje aan het water en eten lekker een visje. Daarna rijden we weer terug naar ons hotel en gaan we weer lekker optijd slapen. Ik houd het soms echt niet langer vol dan 20.30 uur! 13 Oktober We moeten weer vroeg op, want om 8.50 uur worden we opgehaald voor een excursie die hebben geboekt bij Camisa; de Gospeltour. Deze tour brengt ons naar een township waar we een kerkdienst gaan meemaken. We rijden naar het Langa township, het ziet er allemaal best netjes uit. De kerkdienst begint om 9.00 uur maar iedereen komt binnenlopen wanneer ze willen. Letterlijk iedereen in de kerk had echt een prachtige outfit aan. Mannen netjes in pak en de vrouwen in een jurk of een traditionele outfit. De taal in deze kerk is een lokale taal, dus we verstaan er niks van maar het meemaken van een dienst met de liedjes was echt onwijs leuk. Iedereen stond lekker de dansen en mee te klappen. Na de kerkdienst, lopen we met een lokale gids door een gedeelte van de township heen. Gek genoeg voelde ik me in de township veel meer op mijn gemak dan in de drukke stad. We bezoeken een hostel, wat eigenlijk een gebouw is waar meerdere families wonen op 1 kamer. We bezoeken het "huis" (kamer) van onze gids. Echt heel erg schokerend hoe hij moet leven. Een hele kleine ruimte (ik denk 2,5 bij 2,5 meter) stond 1 stapelbed en 1 normaalbed en een klein kastje met een kookstelletje. In dit piepkleine kamertje wonen in totaal 7 mensen. De gids met zijn ouders en broers en zussen. Ze liggen soms met zijn 3en in 1 bed. In het zo zijn er 4 kamers per hostel en kunnen er dus 4 families in leven. In het midden is een soort kleine gemeenschappelijke ruimte van 2 betonnen picknicktafels en er is een klein hokje met een wc. Het lijkt wel een gevangeniscel. Toch lijkt de gids trots op waar hij woont en waar hij vandaan komt. Opzich hebben we wel genoeg geld voor een groter huis, maar zijn vader staat al 40 jaar op de wachtlijst voor iets anders en is nogsteeds niet aan de beurt. De grote broer van de gids heeft wel een krot kunnen kopen, zodat hij meer privacy heeft met zijn vriendin. Zo'n krot is dus eigenlijk een soort van upgrade van een hostel. In het hostel betalen ze 50 rand per bed per maand het krot kost ongeveer 450 rand per maand, dit betalen ze aan de eigenaar van het stuk land. Toch ziet het er allemaal heel gezellig uit en is iedereen best vrolijk. Er is een gedeelte in het township met luxere huizen met een hek er omheen. Die zijn van de mensen die geluk hebben gehad en een bedrijf zijn begonnen, maar zich nog teveel verbonden voelen aan de mensen in de township en iets terug willen doen voor de gemeenschap. Heel mooi om te zien hoe iedereen elkaar helpt en steunt. Iedereen is familie van elkaar lijkt het wel. Toch is er ook gewoon een normale supermarkt en een tankstation te vinden in de township, dat had ik niet verwacht. Na de tour werden we teruggebracht naar het hotel en hebben we even geluncht. Daarna zijn we naar Betty Bay gereden, naar een pinguin kolonie. Echt honderden pinguins hebben we hier gezien, super leuk! Vervolgens reden we door naar Hermanus, waar we eigenlijk vóór Kaapstad al heen hadden willen gaan in verband met het haaien zwemmen en kayakken met walvissen. Door het slechte weer was dat gecancelled en hebben wij ons programma omgegooid. Onderweg heb ik even gebeld met het bedrijf dat de haaien en walvissen tour voor ons zou verzorgen, maar die gaf aan dat het helaas weer gecancelled is voor de komende dagen. Dus eigenlijk reden we nu voor niks naar Hermanus, maar we hebben de accommodatie nu al geboekt. Hopelijk zien we wat walvissen vanaf de kant. Aangekomen in Hermanus zoeken we een leuk restaurantje op waar we (voor veel te veel geld!) een bord vol heerlijke soorten visjes krijgen. Garnalen, calamaris, mosselen en witvis. Na heerlijk smullen, lopen we weer naar het hostel om weer op tijd te kunnen slapen. 14 Oktober Het waait echt heel erg hard buiten, dus het is ook wel logisch dat de boten niet gaan voor de excursies. Toch willen we nog echt gaan proberen om het zwemmen met haaien op een ander moment te kunnen gaan doen. Het haaienbedrijf geeft aan dat we misschien woensdag kunnen. Voor ons niet ideaal omdat we dan terugvliegen, maar we houden het als optie. Het kayakken met walvissen moeten we dan maar gewoon loslaten helaas. Na het ontbijt gaan we een stukje wandelen langs de kust om walvissen te spotten. Maar eerst nog even inkopen gedaan voor een picknick en iets gedaan wat al veel eerder gedaan had moeten worden ; naar de kapper. Bij mij is er ongeveer 10cm vanaf gegaan, het was echt nodig. De knipbeurt kostte maar 120 rand (ongeveer €7,00) voor mij en voor Pim was het 90 rand (ongeveer €5,50). Na het knippen begonnen we aan de wandeling, maar helaas helemaal geen walvis gespot. Wel een heleboel dolfijnen in 1 keer die aan het jagen waren. Nadat we een uur op 'de beste' uitzichtrots hadden gezeten en nogsteeds niks hadden gezien, gaven we het op en hebben we een hapje gegeten bij een tapasrestaurant. Echt helemaal niet lekker en ook nog best duur voor Zuid-Afrikaanse begrippen. Met maagzuur liepen we weer terug naar het hostel. Hopelijk kunnen we morgen nog wel walvissen spotten en met haaien zwemmen, want we gaan alweer bijna naar huis. 15 Oktober Tijdens het ontbijt werden we gebeld dat het zwemmen met haaien weer is geannuleerd. Helaas kunnen we er nu echt niks meer aan doen en moeten we wat anders gaan verzinnen. We besluiten overdag nog even in Hermanus door te brengen om walvissen proberen te spotten en na de lunch willen we naar Stellenbosch rijden, een groot wijngebied. We hopen onze vakantie op deze manier rustig af te kunnen sluiten. Na een paar uur walvissen spotten, zien we dan eindelijk een walvis voorbij zwemmen. Tijdens de lunch worden we gebeld door het bedrijf wat de duik met haaien organiseert, dat de boot morgenochtend sowieso gaat en we mee mogen. We moeten er eerst over nadenken want we hebben de nacht in Stellenbosch nu al geboekt. Toch besluiten we Stellenbosch te annuleren en een nacht in Gansbaai te boeken en mee te gaan op de haaienexcursie. Na de lunch rijden we naar Gansbaai waar we slapen op een soort boerderij met letterlijk niks er omheen in een grote straal. We zijn ook echt de enige die er slapen. Na een zelfgekookt maaltje te hebben gegeten onder de sterrenhemel, is het alweer bedtijd! 16 Oktober Al vroeg staan we op, want om 7.30 uur moeten we ons melden in Gansbaai voor het zwemmen met haaien. We krijgen een ontbijtje en een briefing en dan is het alweer tijd om te gaan! We zijn met ongeveer 25 mensen op de boot en er is wel iets van 10 man crew. Na ongeveer 15 minuten varen over de ruige oceaan, stoppen we midden op zee met de boot. We mogen onze wetsuits aantrekken en de 1e groep mag de kooi in. Er passen 8-10 mensen in de kooi. Al gauw zien we veel koperhaaien die gaan knabbelen aan het lokaas van vissenhoofden. We zien ook een walvis met een baby walvis! Na een hoop koperhaaien zien we dan ook de eerste echte grote witte haai. Wij mogen mee met de 3e groep in de kooi. Het water voelt echt ijskoud, maar blijkt toch nog 17 graden te zijn. We zien heel veel koperhaaien en tot 3 keer toe zien we een grote witte haai voor onze kooi verschijnen. Hij sloeg zelfs zijn achterste vin heel hard tegen onze kant van de kooi! Na 20 minuten in het water, moeten we er weer uit. Na even opwarmen op de boot en nog wat haaien te zien, zien we ook nog een zeeleeuw zwemmen achter een visje aan. We varen weer terug naar de haven en krijgen nog warme soep en ze laten ons de film zien. We mogen gelukkig nog even douchen, dat is wel fijn voordat we het vliegtuig in moeten. Na de douche rijden we naar Stellenbosch. Eenmaal aangekomen lopen we een rondje door het superleuke en knusse centrum. Je ziet er heel veel oud Hollandse koloniale gebouwen en de sfeer is er heel erg fijn. Talloze restaurantjes en leuke winkeltjes. We lunchen bij Birdcage en kopen ons laatste souvernirtje op de markt. Na nog een leuke wandeling door Stellenbosch, rijden we door de eindeloze wijnvelden naar Asara Wine Estate. Hier parkeren we de auto tussen de wijngaarden en dineren we met prachtig uitzicht op de wijngaarden, de bergen en een meertje. Tijdens het eten zien we de zon ondergaan en we genieten nog even van het laatste beetje Zuid-Afrika wat we gaan zien. Na een heerlijk diner, rijden we naar het vliegveld om deze prachtige vakantie af te sluiten. Heel erg jammer dat het er al weer op zit. Het is echt onwijs snel gegaan maar aan de andere kant voelt het ook wel alsof we al heel lang weg zijn. Misty Hills lijkt echt al een eeuwigheid geleden. Gelukkig kunnen we nog nagenieten van de foto's en filmpjes die we hebben gemaakt. We gaan naar huis met een backpack vol nieuwe herinneringen, ervaringen en mooie verhalen. Gelukkig vinden we elkaar ook nog steeds heel erg lief nadat we 3,5 week bijna 24 uur per dag bij elkaar zijn geweest. Op naar huis!

0 notes

melaniewebbers · 6 years ago

Text

Zuid-Afrika 2019 - week 3

5 Oktober De wekker stond om 8.30 uur, maar om 5.30 uur was ik alweer klaar wakker. Na een rustige ochtend, hebben we de auto weer ingepakt om naar Knysna te rijden. Onderweg in George kwamen we een markt tegen met allemaal lokale boeren die hun eigen producten verkochten in standjes. Daarnaast was een andere markt met kunst en decoratie. Heel gezellig was er ook livemuziek en wat voedselkraampjes. Na een paar uurtjes hier te hebben doorgebracht, rijden we door naar onze accommodatie in Knysna. Toen we er aankwamen, zag het er nogal vreemd en vervallen uit. Er zat een vrouw op een stoeltje die niet wist wat ze moest doen. Blijkbaar werden we niet verwacht. Nadat ze een paar keer iemand belde, gaf ze ons maar een kamer naast de ingang. Het was echt een piepklein vies, oud kamertje aan de drukke weg. Ze vroeg of we hem oké vonden en toen vroegen we naar een andere kamer. Toen kregen we een kamer helemaal bovenin waar we via uitelkaar vallende trappetjes moesten komen. Het hutje bovenin was ook echt helemaal vervallen en onwijs vies. Er lagen overal vieze dode insecten en vogelpoep en stof en nog meer viezigheid. We besloten dat we hier niet wilden gaan slapen en boekten online een nieuwe slaapplek, in Plettenberg. Na een half uur rijden, kwamen we aan in een private secured estate, een soort van enorme villawijk waar je alleen via een zwaar beveiligde poort kan komen. We hadden een studio geboekt die aan iemands huis vast zit, met een eigen ingang. Echt een super moderne studio. We waren blij dat we hier mochten slapen. Na een rondje boodschappen halen, blijkt dat Plettenberg wel leuk is en we besluiten dat we hier 3 nachten willen blijven om uitstapjes naar het Tsitsikamma NP te maken. Na lange tijd hebben we zelf weer gekookt, wat ook wel weer leuk is. We hebben wel 2x gebraaid, maar verder alleen ergens gegeten of takeaway gehaald.

6 Oktober Vandaag mogen we van ons zelf een beetje uitslapen, maar toch zijn we weer om 6.00 uur klaar wakker. Om 10.00 uur rijden we weg vanuit Plettenberg naar het Tsitsikamma NP. Een rit van ongeveer 1 uur. Onderweg komen we een tolpoort tegen waar we voor 1 kant 53 rand (ongeveer €3,00) moeten betalen, dus ook als we weer naar Plettenberg gaan opnieuw 53 rand. Bij de ingang van het Tsitsikamma NP moeten we 235 rand pp betalen voor de entree. We rijden naar de wilde zee en het uitzicht is echt prachtig. De omgeving is echt nog ongerept en ruig. Vanaf de parkeerplaats starten meerdere hiketrails, maar dat is niet waar we vandaag voor kwamen. We hebben een kayaktour geboekt bij Untouched Adventures. Hier kun je een normale kayaktour boeken of een halfday tour, wij hebben voor de laatste gekozen. Deze duurt van 11.30 - 16.00 uur. Het bleek een privétour te zijn want er was niemand anders. We kregen 2 gidsen mee voor ons samen. Aangezien het water ijskoud is, krijgen we een wetsuit en schoentjes. We moeten een zwemvest aan, een helm op, we krijgen flippers en een peddel mee. Klaar om te gaan! De trip begon met een half uur hiken naar de suspension bridge. Vanaf hier stappen we de kayak in. Normaal gesproken kan je al je kayak in bij het omkleedstation, maar op de weg er naartoe ligt een dode walvis en hierdoor zijn er veel haaien omheen aan het zwemmen en is het niet veilig. Pim en ik zitten samen in 1 kayak en onze 2 gidsen zitten samen in 1 kayak. We peddelen lekker door het water, onder ons zitten 7 haaiensoorten en heel veel soorten vissoorten. Wel het ongevaarlijke type haai, wat voornamelijk van de bodem zit te eten. Na een stuk peddelen, leggen we de kayak aan de kant en stappen we over op een lilo (soort luchtbed). We peddelen verder door het ijskouden water (zonder peddel) en komen aan bij een aantal rotsen. Hier moeten we over heen klimmen om bij het zoete water te komen, hier zijn geen haaien. We laten onze lilo achter en we moeten vervolgens een stukje zwemmen. Het water was net zo koud als de noordzee geloof ik, snel zwemmen was de enige manier om het minder koud te hebben. Na een tijdje kwamen we weer bij rotsen aan en gingen we verder in een anvil, dit is een soort van halve kayak waar je met je bovenlichaam in ligt en dan met je flippers moet trappelen om vooruit te komen. Na een prachtige tocht door het ijskoude water, gaan we met de anvil terug naar de lilo en vervolgens met de lilo terug naar de kayak. Onderweg heeft Pim nog van een 6 meter hoge rots afgesprongen! Na het laatste stukje kayakken hiken we weer terug naar het beginpunt en kleden we ons om. Helemaal kapot, maar wel voldaan, drinken we nog eventjes wat bij het Tsitsikamma restaurantje met uitzicht op zee. We rijden terug naar Plettenberg om inkopen te doen voor diner, ontbijt en lunch. Aangezien we een keukentje hebben, gaan we lekker pasta pesto maken voor de komende 2 dagen. We slapen al weer lekker vroeg, want we zijn allebei helemaal op.

7 Oktober Vandaag gaan we weer een beetje optijd op, want we gaan weer naar het Tsitsikamma NP, maar dit keer om te hiken. We hoorden van de kayakgids dat de waterfall trail het mooist is, dus daar gaan we voor. Om 10.00 uur kwamen we aan bij het begin van de trail. Hij duurt ongeveer 4 uur en is 6,5km lang. Het eerste stuk lopen ging goed, een prachtig pad langs de ruige kust, vervolgens door de jungle en dan weer langs de kust. Op een gegeven moment hield het pad op en moesten we verder over losse keien, stenen en rotsen. Best wel eng, want het was echt heel erg hoog en best glad. Als ik alleen was geweest, was ik al lang omgekeerd. Gelukkig heeft Pim me echt heel erg goed geholpen en bijna de hele heenweg mijn handje vast gehouden en mij veilig meegenomen. We houden een banaan-pauze en ineens zagen we 2x een enorme splash in het water. Een walvis! Na een hele lange wandeling met een hoop angsten, komen we na 2 uur lopen eindelijk aan bij de waterval. Hij is echt prachtig en enorm hoog. Nadat we daar lekker een broodje chocopasta hebben opgepeuzeld, beginnen we aan onze terugtocht. Ineens kwam de zon door en ging het al beter met mijn hikeskills. De angsten werden al minder en we gingen soepeler over alle stenen heen. Na 2 uur lopen, waren we eindelijk weer in de bewoonde wereld. Ik ben superblij dat ik deze hike heb gedaan, maar ik had toch wel graag beter voorbereid willen zijn voordat ik hier aan begon. We gaan terug naar de auto, want we moeten om 15.00 uur bij de Blaukrans Bridge Bungyjump zijn. Pim gaat springen! We eten lekker een steenoven pizzaatje tegen de spanning en toen was het zo ver! Pim vertrok met de groep springers en ik bleef achter met alle achterblijvers. Ik zocht een mooi plekje uit waar ik goed uitzicht had op de brug en foto's kon maken. Helaas was het echt heel erg ver weg en kon ik Pim alleen herkennen als mijn camera 100x ingezoomd was. Nadat er een paar mensen hadden gesprongen, was Pim aan de beurt. Ik stond echt te trillen op mijn benen en ook de camera zal geen goede beelden hebben door mijn getril. De sprong duurde echt maar een paar seconden en binnen 2 minuten stond hij weer op de brug. Nadat Pim terug kwam van de brug, zijn we terug gereden naar Plettenberg. Allebei echt hartstikke moe. We spitten door de Lonely Planet om op zoek te gaan naar een plaatsje waar we morgen heen kunnen verhuizen. Het wordt Oudtshoorn. We boeken een slaapplekje, het is ongeveer 2 uur rijden vanaf Plettenberg, dus goed te doen. Weer lekker op tijd naar bed want ik ben onwijs moe.

8 Oktober Vanuit Plettenberg rijden we naar Oudtshoorn, we hebben 2 keer een uur gestopt voor koffie met een taartje en lunch. In totaal zijn we 5 uur onderweg. We lunchen bij Smitswinkel, hier zit een winkel met allemaal vintage (of vintagelook) spulletjes, allerlei Harley Davidson spullen, oude motoren en auto's. Er zit ook een echt bikerscafé bij waar alle locals de WK rugby zitten te kijken, Zuid-Afrika speelt. Wij gaan lekker in de tuin zitten, er is een enorm grasveld waar tientallen konijnen los rond rennen, maar ook kippen, ganzen en heel veel gekleurde vogeltjes. Er is een enorm speelparadijs voor kinderen en zelfs nog wat kamers voor overnachting. Pim bestelt een monsterburger (je hebt ook de mega monsterburger) en ik neem de kinderburger. Echt super lekker vlees met een echte rooksmaak. Na 3 kwart van mijn kinderburger zat ik al vol, echt groot was die. Na de lunch rijden we door naar onze accommodatie, Karoo Retreat. We worden super warm ontvangen en de sfeer is echt onwijs fijn. We besluiten gelijk om nog een extra nacht bij te boeken zodat we morgen even een uitrustdagje hebben. We rijden naar de Cango Caves voor de Adventure Tour. Wij doen de lange versie van de 2 soorten tours. Eerst bezoeken we de kamers van de grotten en vervolgens beginnen we aan het avontuurlijke gedeelte waarbij we door hele smalle kleine ruimtes moeten kruipen. Echt een avontuur! Na 1,5 uur zit het er weer op en gaan we een hapje eten in Oudtshoorn. Als aanbeveling kregen we Nostalgie. Wel belangrijk om hier te reserveren want iedereen wil daar eten. We hebben een plekje buiten in de tuin gekregen. Het is best fris, blijkbaar is het normaal veel heter. Oudtshoorn staat bekend om de struisvogels. Je kunt echt alles van de struisvogel hier krijgen ; het vlees (steak, carpaccio, biltong), de veren, de huid (leer) en de eieren. Bij Nostalgie is er een uitgebreide keuze aan struisvogelvlees; steak, filet, kebab, carpaccio en burger. Pim neemt een salade met gerookte struisvogel. Ik neem de linzenbobotie. De smaken van mijn vegetarische bobotie waren echt bijzonder lekker! Echt heel speciaal hoe ze zoveel smaak kunnen creeëren in 1 gerecht! Na het eten gaan we weer lekker terug naar ons slaapplekje, met de auto. Het wordt hier al wat later donker dan in Krugerpark. Ongeveer 18.30 uur wordt het hier donker. 9 Oktober Al vroeg worden we weer wakker en is het tijd voor ontbijt. Het is lekker inclusief dus we hoeven er weinig voor te doen. Na het ontbijt gaan we een beetje researchen naar het boeken van een kooiduik met witte haaien en het kayakken met walvissem. Na lang zoeken, vinden we eindelijk wat. Als ik het bedrijf op bel om te boeken, blijkt dat ze deze week alles hebben moeten cancellen in verband met golven van 5 meter hoog. We besluiten onze route om te gooien en eerst naar Kaapstad te gaan en dan pas Hermanus, omdat de golven over een paar dagen lager zullen zijn. Na een paar uurtjes rusten, gaan we lunchen bij Café Brulé, een bakkerijtje in de hoofdstraat. Echt heerlijke dingen allemaal hebben ze daar en het is echt heel moeilijk kiezen. Ze maken zelf hun broden en taarten. Na een heerlijke lunch, rijden we door naar Cango Ostrichfarm, een kleine struisvogelboerderij. We krijgen uitleg over de struisvogelcultuur van vroeger tot aan nu en hoe het precies werkt met het leer, vlees, eieren en de veren. We mogen met een tamme stuisvogel 'knuffelen' (je geeft het beest eten en dan slaat hij zijn nek om je heen). Na de tour, rijden we terug naar de accommodatie waar we verder gaan met uitrusten. Pim heeft een heerlijke massage voor ons beide geboekt. De massagebedden worden op onze kamer gezet en we krijgen een uur lang een heerlijke massage. Na de massage gaan we terug naar ons favoriete restaurant, Nostalgie. Pim kiest voor de beroemde struisvogelfilet en ik, na heel lang twijfelen, de normale (vlees)bobotie. Pim is echt in de 7e hemel na zijn eerste hapje en krijgt zijn glimlach niet meer van zijn gezicht. Mijn bobotie is ook echt weer heel erg lekker, maar die met linzen was vreemd genoeg nog veel lekkerder! Helemaal propjevol keren we terug naar ons heerlijke bedje. Vroeg naar bed, want morgen moeten we ver gaan rijden! 10 Oktober We beginnen al vroeg aan onze rit, volgens Maps.ME is het 5 uur rijden. Het landschap is echt onwijs mooi en heel afwisselend. Berglandschappen en woestijnen. We besluiten een stop te maken in Swellendam om te lunchen. Overal zijn wegwerkzaamheden en het schiet gewoon echt niet op. Na een hele lange rit van totaal 8 uur, komen we eindelijk aan in Kaapstad. Op de een of andere manier had ik een stad zoals Barcelona verwacht, maar het is echt een hele grote stad met hoge gebouwen en wegen opgedeeld in blokken. Ons hotel zit echt midden in het drukke centrum, Loop Street. We zitten achter de straat met alle restaurantjes en clubs. Blijkbaar is het publiek in ons hotel ook precies om die reden in het hotel en we krijgen echt een kamer (hokje) waar je net aan de tas kwijt kon in het looppad. Het ergste aan deze kamer was dat je letterlijk iedereen kon horen praten die ook op deze gang sliep. We hebben kunnen regelen dat we in een studio konden verblijven, op een andere verdieping. Hier was het gelukkig al een stuk ruimer en vooral veel minder herrie. Helaas wel echt onwijs veel herrie van de straat, maar het blijft een stad. Het was al aardig laat, dus we zijn maar gelijk op zoek gegaan naar een restaurantje om te gaan eten. Ik voelde me niet zo heel fijn in de stad om er in het donker rond te lopen met 2 paspoorten, 2 telefoons, bankpasjes en creditcards. Al gauw vonden we gelukkig een restaurantje. Na het eten gingen we gauw terug naar het hotel. 11 Oktober Al vroeg stonden we weer op, want we willen de Tafelberg gaan beklimmen. Pim is de autosleutel kwijt dus na de nodige stress en lang zoeken, vindt hij eindelijk de sleutel terug in zijn backpack. We rijden de Tafelberg op en nadat we heel ver moesten rijden naar een parkeerplek, konden we eindelijk beginnen. De wandeling zou ongeveer 2 uur duren, dus we hadden 2 flesjes water mee. We zouden gaan lunchen op de top. Pim had een mooie route online gevonden via Woodstock Cave en Devils Peak. Na ongeveer 2,5 uur lopen door een pad wat eigenlijk geen pad was (dichtgegroeide prikkelstruiken), leken we steeds verder van de Tafelberg vandaan te lopen en kwamen we er achter dat deze hike (in het Tafelberg National Park) niet leidt tot de top van de Tafelberg. Helaas konden we ook niet echt meer terug want de wandeling was echt hels door al die prikkelstruiken. Het water was op en we hadden geen lunch mee. Na een oneindige wandeling, kwamen we na 6,5 uur helemaal uitgeput en uitgedroogd aan bij de auto. Er lag nog een flesje water in de auto, die zo warm was als drinkbare thee. Maar het kon ons niks schelen. Het bakje 'noodsnoepjes' uit de auto hebben we in 1 keer opgegeten. Helemaal kapot reden we terug naar onze fijne studio waar we heel veel water hebben gedronken, een blikje cola en wat snackjes hebben gegeten. Na een heerlijke douche en wat uitrusten, baalden we er echt van dat we de verkeerde berg hadden beklommen. Devils Peak is nog hoger dan de Tafelberg maar helaas niet zo bijzonder. We waren er eigenlijk fel op tegen om met de kabelbaan de Tafelberg op te gaan want je staat daar makkelijk 1,5 tot 2 uur te wachten op je beurt om omhoog te gaan. Maar we vinden het ook zonde om niet te gaan dus kopen we alsnog kaartjes voor de kabelbaan. We gaan een heerlijk hapje eten bij een Ethiopisch restaurantje vlakbij het hotel, Lucy. Echt heerlijk gegeten, we kregen 7 groente en vleesgerechtjes die we met onze handen moesten opeten met een soort van sponzige pannekoek. Heel lekker! Wel een beetje pittig. Na het eten gaan we gelijk terug naar het hotel waar ik gelijk in een coma beland na deze zware dag.

0 notes

melaniewebbers · 6 years ago

Text

Zuid-Afrika 2019 - week 2

28 September Al vroeg werden we wakker van het daglicht, onze strohut heeft ramen waar nogal veel licht doorheen kwam. Het was tijd om wat kleren te gaan wassen, want we hebben niet genoeg mee voor 3 weken. In ons Afrikaanse bad zaten we lekker onze kleren te wassen met z'n tweetjes. Na het ontbijt zijn we met de auto op pad gegaan en hebben we even een minitour door Mbabane gedaan, de hoofdstad van Swaziland. Het voelde helemaal niet onveilig om hier doorheen te rijden en we zijn zelf nog gestopt bij het centrum om bij de Pick&Pay boodschappen te halen. Niemand kijkt je raar aan of niemand doet vervelend als je toerist bent. We betaalden 3 Swazische Lilangeli (€0,18) voor 1 uur parkeren. Vervolgens reden we door naar de Ezulwini Valley. Hier wilden we graag naar de Mantenga Cultural Village. Na een stuk gereden te hebben, kwamen we er aan via onverharde weggetjes. De parkeerden de auto en zijn gaan picknicken met onze broodjes pindakaas bij het lokale restaurant (oeps, kwamen we later achter...). Vanaf hier konden we naar de waterval lopen (700m). Een prachtig gebied! Het uitzicht was echt heel erg mooi en bij de waterval kwamen we een lokale ranger tegen die ons wel wilde meenemen naar een uitzichtpunt met uitzicht op de top van de waterval. De wandeling was het meer dan waard en we hadden een privé uitzicht vanaf hier. Na de waterval liepen we weer terug naar het startpunt we het lokale restaurantje toch nog even gesponsord hebben door maar liefst 50 Swazische Lilangeli (€3,00) uit te geven aan frisdrank. Vervolgens kwamen er een hele hoop mensen aan in de klederdracht van Swaziland om een aantal lokale dansen te laten zien met zang en trommels. Heel leuk om te zien en echt Afrikaans (beetje Lion King muziek). Na de dansshow kregen we nog een rondleiding door het dorpje met de traditionele strohutjes en daarbij ook de uitleg met wie waar precies moet slapen en welk hutje waarvoor diende. We waren van plan om voor het donker terug te rijden naar de lodge, maar na 2 minuten rijden kwamen we al een heel leuk pleintje tegen met wat buitenrestaurantjes en kleine winkeltjes met handgemaakte spulletjes. Hier hebben we heerlijk gegeten (slowcooked pulled chicken en pork ribs uit de smoker). We waren echt de enige toeristen hier en dat gaf ons echt een unieke beleving. Swaziland is nog niet zo toeristisch en dat is onwijs leuk om nog mee te maken. Na het eten reden we over de donkere weg weer naar onze lodge. Het was een hele leuke, culturele dag!

29 September Om 9.30 uur zijn we vertrokken vanuit Swaziland naar Witrivier. We hadden ingecalculeerd dat we er weer lang over zouden gaan doen bij de douane, dus lekker op tijd weg. Het landschap van Swaziland is echt ontzettend afwisselend en mooi. Soms rijd je door bergen, dan kleine arme dorpjes en vervolgens weer door een villabuurt en bomenplantages. We nemen een andere uitgang douane, welke meer richting Nelspruit ligt. Na een mooie rit, kwamen we aan bij de douane en binnen 10 minuten stonden we alweer in Zuid-Afrika, het kan dus ook erg snel gaan! We reden gelijk naar Nelspruit, waar we zijn gestopt bij de Botanische Tuinen. Na een prachtige wandeling door dit natuurwonder, hebben we daar ook lekker geluncht. Na de lunch hebben we nog verder gewandeld. In deze tuinen leven ook nijlpaarden en je mag op sommige plekken niet komen na 15.30 uur in verband met de nijlpaarden die dan weer actief worden. Na een lange zoektocht, vonden we eindelijk de baobab bomen (boompjes) waar we naar op zoek waren. Inmiddels werd het alweer laat (en bijna donker) dus zijn we gauw naar onze accommodatie in Witrivier gereden en hebben we nog wat inkopen gedaan voor onze autoritten door het Krugerpark. Bij de Ocean Basket hebben we een lekker takeaway visje gehaald en die bij de accommodatie gegeten onder een heldere sterrenhemel.

30 September We staan al vroeg op (6.00 uur) en rijden naar de Numbi Gate, een ingang van het Krugerpark. Het gaat allemaal lekker vlot en voor we het weten spotten we al de eerste dieren. Super veel impala's, wildebeesten, bokjes, nyala's, sables, elanden, kudu's, zebra's, giraffen, olifanten, vogels, bavianen en een (dode) slang gezien. We rijden mey ons kleine categorie A auto'tje (tussen alle 4x4 jeeps) via allerlei 'gele' wegen (zandwegen) richting onze eerste slaapplek, Skukuza Restcamp. Sommige stukken doen we via de 'rode' wegen (asfaltwegen) maar die zijn minder leuk. We houden een koffiestop in Pretorius Restcamp en een plasstop in Afsaal. Na een hoop gehobbel, komen we om 13.00 uur aan in Skukuza. We krijgen gelijk de sleutel van onze safaritent. We hebben heerlijk geluncht bij het restaurantje met uitzicht op de rivier waar ontelbare olifanten te zien waren. Na de lunch maken we nog even gebruik van het zwembad op deze warme dag. We deden inkopen om lekker de braai aan te gooien in de avond. Boerenwors, rumpsteak, groentespiesjes en knoffelbrood. Terug bij de tent hebben we de band van onze nieuwe huurauto vervangen, want er zat een spijker in het achterwiel waardoor die constant zacht was. Vervolgens lekker de braai aangestoken en heerlijk gegeten. In de tent kwamen we 2 kakkerlakken tegen. Buiten was het echt pikdonker en we moesten best ver naar het sanitairgebouwtje lopen om naar de wc te kunnen. Best wel spannend in een gebied waar de hyena's langs je tent lopen.

1 Oktober Echt een slapeloze nacht gehad in de tent. Het waaide echt verschrikkelijk hard en het was echt niet fijn slapen in zo'n tent. Gelukkig gingen we weer om 6.00 uur op om te rijden. Binnen een half uur stonden we al oog in oog met een hyena en een leeuw. Een kwartier later zagen we een luipaard met een prooi. Niet veel later zagen we ook nog 3 cheetahs op hele verre afstand. Het was het zeker waar om zo vroeg op te staan! Ook zagen we nog een jakhals vlak voor de auto oversteken. Helaas was het erg koud vandaag en bewolkt met wat regen, maar dankzij dit weer hebben we wel bijzonder veel dieren kunnen spotten. Oneindig veel olifanten, giraffen, zebra's en veel te veel impala's. We wilden even een ontbijtpauze inlassen, op de kaart stond Mlondozi Dan aangeduid als picknickplek met een kopje koffie, maar nadat we na een lange hobbelweg aankwamen, was er eigenlijk niks en was het vooral erg koud. Gauw reden we door naar Tshokwane, een andere picknickplek waar we gelukkig wel een warm drankje konden kopen. Het was veel te koud om buiten te zitten (zelfs met trui en jas) dus hebben we in de auto gepauseerd. We reden langs een hele oude, grote baobab boom. Na een mooie route rijden over de gele wegen, kwamen we om 13.00 uur aan in Satara Restcamp. Daar hebben we vervolgens heerlijk (binnen) geluncht en daarna nog even een middagdutje gedaan om onze ogen weer op te laden voor de gamedrive. Om 16.30 uur begon de Sunset Game Drive die we vanuit Satara hebben geboekt. In de open truck reden we 3 uur lang met een ranger over allerlei paadjes waar je zelf niet mag rijden. Na een tijdje werd het donker en zagen we ineens hyena's en heel veel leeuwen! De grote mannetjesleeuwen liepen gewoon over de weg heen voor de auto. In totaal hebben we 3 mannetjes, 3 vrouwtjes en 3 babyleeuwtjes gezien verdeeld over 3 plekken. Eenmaal terug in het restcamp, wilden we nog wat gaan eten maar helaas was de supermarkt en takeaway al dicht, waardoor we in het restaurant moesten gaan eten. Gelukkig kwam het eten snel en konden we daarna gauw naar bed.

2 Oktober Wederom ging de wekker weer om 6.00 uur. We wilden dezelfde route gaan rijden die we bij de gamedrive hadden gedaan, waar we de leeuwen hadden gezien. Toen we daar aan kwamen, stond er al een hele file aan auto's op 'onze plek'. Gelukkig zagen wij ook nog wat leeuwen; een mannetje, 2 vrouwtjes en 3 of 4 babyleeuwtjes. Super leuk! Iets verderop zagen we een stoet van zebra's, wel meer dan 100 bij elkaar! Achteraan hobbelde een zebra die net in zijn bil was gegrepen door een leeuw. We besloten weer een stuk terug te rijden en de andere kant op te gaan, want op deze weg is nergens de mogelijkheid om uit te stappen of om naar de wc te gaan of wat te ontbijten. Bij Satara zijn we weer gestopt om even lekker te ontbijten. Via een gele weg zijn we weer door gereden waar we al gauw andere leeuwen zaten, 3 vrouwtjes en 2 babyleeuwtjes. Dit keer waren we echt de enige auto dus konden we er vol op van genieten. Na een lange rit langs een droge rivier, kwamen we in de buurt van de Olifants Rivier, waar we een hele berg nijlpaarden zaten liggen. Heel slim, ze lagen bij een dam zodat ze genoeg water hadden. Om 13.00 uur kwamen we aan bij Olifants Restcamp waar we lekker hebben geluncht met superver uitzicht over de hele vlakte. Beneden in het water lag een krokodil, maar ook heel veel andere dieren die we al eerder hadden gespot. We lassen een lekker rustig middagje in zodat we even foto's kunnen uitzoeken, alle routes kunnen uittekenen die we hebben gemaakt en zodat ik eindelijk mijn blog weer even kan bijwerken (kost ook veel tijd!) We hebben spulletjes gekocht voor op de braai zodat we lekker zelf kunnen bakken.

3 Oktober Het is echt elke dag vroeg opstaan in het Krugerpark, want dan heb je de grootste kans om dieren te spotten. We reden weer vroeg weg vanuit het restcamp. We reden de route terug naar Satara Restcamp om via daar naar de Orpen Gate te rijden en het Krugerpark te verlaten. Om de route een beetje op te breken, hebben we nog even ontbeten bij Satara. Onderweg naar de uitgang natuurlijk weer heel veel dieren gezien, maar toen we even een kleine detour namen om een museumpje te bekijken van het oudste rangershuisje, kwamen we ineens 3 hyena's tegen. Deze waren ergens naartoe onderweg en hebben wij ze voor een lange tijd gevolgd. Ze renden voor de auto langs, naast de auto en dan weer ervoor. Toen we bij de uitgang kwamen, reden we nog lang door allerlei privéreservaten. Toen we de afslag namen om naar onze volgende accommodatie, Pezulu Treehouse (Hoedspruit) moesten we over een onverharde privéweg om er te komen. Het leek wel een achtbaan, zoveel hobbels en heuvels. Na een lange, maar wel avontuurlijke rit, kwamen we dan eindelijk aan in Pezulu Treehouse. Ik had al bijna een jaar uitgekeken naar deze nacht om hier te gaan slapen. We mochten gelijk onze boomhut in en het voldeed helemaal aan mijn verwachtingen. Vanuit de boomhut die we kregen, Mountain View, hadden we uitzicht op een open veld waar we giraffen, impala's en struisvogels zagen lopen. Mijn wens was om wakker te worden met giraffen, dus ik was helemaal gelukkig. We hadden ook een bubbelbad in de boomhut, dus hier hebben we uiteraard gelijk gebruik van gemaakt. Nadat we vanuit onze boomhut de zonsondergang hadden bekeken met uitzicht op de berg, was het tijd om te gaan dineren. Toen we liepen van de boomhut naar het restaurantje, stonden we ineens oog in oog met 2 giraffen. Ze stonden echt op hele kleine afstand bij ons vandaan. Pas dan zie je hoe groot ze eigenlijk zijn! Het diner was echt heel erg leuk opgezet. In het midden een groot kampvuur en daar in een cirkel allemaal tafeltjes omheen, zodat iedereen naast elkaar zit te eten met uitzicht op het vuur. Er was een heerlijk buffet klaargezet waar we lekker van hebben gegeten. Na het diner werden we opgewacht door onze gids, Mike. Hij nam ons mee voor een nightdrive in de jeep. Onderweg zagen we giraffen, zebra's, impala's, een bushbaby, schorpioen, en nog meer dieren. Bij terugkomst in onze boomhut, hadden we uitzicht op een prachtige sterrenhemel.

4 Oktober Helaas hebben we maar 1 nacht in Pezulu Treehouse geboekt, want het is echt prachtig. Om 6.00 uur moesten we al klaar staan, want onze gids Mike nam ons mee voor een morning walk. Het was echt al heel erg warm zo vroeg op de ochtend. We hebben 2 uur lang gelopen door het gebied waar we ook de nightdrive hadden gedaan. We zagen pootafdrukken van een hyena. Gelukkig wisten we eerder nog niet dat die er leefden, anders was ik die boomhut nooit uit gekomen! Om 8.00 uur was het al 38 graden, lekker heet. Na het uitchecken hebben we nog een rondje met Mike in de jeep gereden want Pim zou wat dronebeelden gaan maken terwijl we rijden. Leuk voor onze film maar ook leuk voor Mike en Pezulu Treehouse. Om 11.00 uur moesten we weg, want die lange hobbelweg moesten we weer terugnemen om bij het vliegveld te kunnen komen. Om 14.10 uur hadden we een vlucht naar Johannesburg en een doorvlucht om 17.15 uur naar George. Het vliegveld van Hoedspruit was echt een soort van busstation. Bij de parkeerplaats was er in de buitenlucht een balie, wat de incheckbalie moest voorstellen en de koffers gelabeld werden. Vervolgens moesten we het kleine gebouwtje in om daar te wachten op het vliegtuig. Een kleine binnen-wachtruimte en een klein buitenterras, met 1 klein souvenirwinkeltje en een balie waar je wat te eten en drinken kan kopen. Echt een vliegveld kan je het niet noemen. Op een gegeven moment kwam iemand roepen dat het tijd was om door de security check te gaan, iedereen moest in de rij op het buitenterras en 1 voor 1 moesten we door een klein poortje. Binnen was er dan weer een kleine wachtruimte en ernaast stond het vliegtuig klaar. Toen we er heenliepen, zagen we dat we een klein propellorvliegtuigje hadden. De bagage gaat achterin het vliegtuig, in plaats van onderin. Het was echt een hele heftige vlucht met veel luchtdrukverschil en veel mensen werden er ziek van, waaronder ikzelf. Toen we eindelijk veilig aankwamen op de grond van Johannesburg, was ik blij dat ik eruit mocht. We moesten we bagage ophalen bij de band en deze vervolgens weer inchecken voor de volgende vlucht. Gelukkig ging het allemaal heel snel. We hadden 2 uur de tijd om over te stappen maar eigenlijk hadden we alleen even tijd om koffie en een broodje te halen en toen moesten we al weer naar de gate. De tweede vlucht van Johannesburg naar George ging erg snel en was fijner dan de eerste vlucht. Al gauw kwamen de tassen eraan en hebben we onze tweede huurauto opgehaald, een Toyota. Het was buiten natuurlijk weer pikzwart en deze auto was heel raar ingedeeld, de ruitenwisser en richtingaanwijzer zitten precies omgekeerd. Heel erg wennen dus. Na een rit van 15 minuten, kwamen we aan bij Surfari, een heel gezellig surfhostel. Eindelijk naar bed!

0 notes

melaniewebbers · 6 years ago

Text

Zuid-Afrika 2019 - week 1

21 September Om 8.00 uur werden we weggebracht naar Schiphol. Het was best druk met inchecken maar gelukkig liep het allemaal wel door. Na een ontbijtje bij Amsterdam Bread Company was het al weer tijd om naar de gate te gaan. Het vliegtuig zat goed vol. Na 3 films (Aladdin, Rocketman en Verliefd op Cuba) en wat spelletjes, landen we na zo'n 10 uur en 15 minuten vliegen in Johannesburg. Er is geen tijdsverschil met Nederland, dus dat is lekker makkelijk. De taxi stond al klaar met een bordje en na zo'n 45 minuten rijden, kwamen we rond 22.45 uur aan bij Misty Hills in Muldersdrift. Bij de receptie zat papa ons al buiten op te wachten op het bankje. Na even lekker bijgepraat te hebben, gingen we lekker naar ons huisje om vervolgens te slapen in het heerlijke kingsizebed.

22 September Na een heerlijke eerste nacht in Zuid-Afrika, gaan we met z'n allen ontbijten. Papa en Wendy en Steffie en Sjors en Roxy en Brendan en Bianca waren al in Misty Hills. Het ontbijtbuffet was super uitgebreid met verse eitjes en warme dingen zoals bacon en champignons. Maar ook heerlijke croissantjes en gebakjes en yoghurt en fruit en zalm en kaas en nog veel meer lekkers. Na het ontbijt hebben we een rondje over het park gelopen waar we wel zo'n 25 springbokjes en blesbokjes zagen, maar ook 3 paarden. Ze waren super tam, je kon er zo heen lopen. Daarna kwam de rest van de familie van Wendy aan waarmee we hebben geluncht. Na de heerlijke lunch was het tijd om te relaxen aan het zwembad en vervolgens was het al weer tijd voor diner bij de Carnivoor. Dit is een restaurant zonder menukaart. Op tafel kregen we wat brood, salade, sausjes en mieliepap. Er is een enorme grill in het midden van het restaurant waar er op grote zwaarden hompen vlees worden gegrild. Dan komen ze langs je tafel en snijden ze zo op je bord een lapje vlees voor je af. Het vlees wat je krijgt is afhankelijk van de vangst, maar wij kregen zebra, impala, kudu, krokodil, springbok, zwijn en kip. Als al het keukenpersoneel klaar is, komt iedereen uit de keuken om muziek te maken midden in het restaurant, super leuk! Na het eten ging iedereen lekker naar bed.

23 September Al vroeg zaten we aan het ontbijt, want om 9.45 uur moesten we klaar staan in onze nette outfits voor de "blessing ceremony" van papa en Wendy. Iedereen was super mooi aangekleed en we zaten echt in een mooi aangekleed plekje van het resort. De ceremonie werd gedaan door een Afrikaanse dominee en die sprak ook echt alleen maar Afrikaans. Ik heb er echt maar weinig van verstaan, maar de context was wel duidelijk. Na de ceremonie was het tijd voor champagne (en appletizer voor mij) en een fotoshoot. Vervolgens hebben we heerlijk met z'n allen geluncht en daarna was het alweer tijd om afscheid van de meesten te nemen. Gelijk na de lunch gingen Pim, Sjors, Brendan en Carlo op 'mannenweekend'. Ze gingen voor 1 nachtje naar een gamelodge om te jagen. Steffie, Nicole, Bianca en ik bleven achter (samen met Roxy, papa en Wendy) en hebben heerlijk de hele middag gerelaxed bij het zwembad. Na het avondeten heb ik gezellig bij Steffie en Roxy op de kamer geslapen.

24 September Tijdens het ontbijt kregen we een super leuke verassing; we mogen alle 4 lekker naar de spa voor een massage. Nicole en Bianca mochten samen tegelijk een massage en daarna mochten Steffie en ik een massage. We hadden beide een hotstone fullbody massage en het was echt zo onwijs lekker! Helemaal zen mochten we een badjas en slippers aandoen om vervolgens verder te relaxen in de tuin, sauna of bij het zwembad van de spa. Er was ook onbeperkt koffie en thee met muffins... dus je raad al waar Steffie en ik waren. De badjas was zo verschrikkelijk lekker, we waren beide echt helemaal in de 7e hemel. Toen we vroegen of we hem mochten kopen bleek ie nogal duur te zijn (zo'n €200,00) maar toen we later online keken was die 'maar' €85,00. Nog best duur! Na de spa zijn we terug gegaan naar de rest. Vervolgens kwamen 'onze mannen' weer terug en deed iedereen alsof ze terugkwamen van een missie in Afghanistan in plaats van dat ze maar 1 nachtje weg waren geweest. Na alle verhalen, foto's en filmpjes te hebben gezien, was het tijd voor diner. We namen afscheid van Nicole, Carlo, Brendan en Bianca. We waren allemaal al moe van deze intensieve relax dag dus lekker vroeg naar bed.

25 September Na een relaxt ochtendje, rijden we naar het olifanten reservaat, een stukje boven Johannesburg. Daar mochten we de olifanten voeren, er een stukje mee lopen (niet op de rug, maar gewoon op de grond, dan houd je de slurf vast) er mee knuffelen. We mochten alle deeltjes van de huid voelen (de slurf, oren, buik, staart, elleboog en we mochten in de mond kijken). Super leuk en het voelt echt heel gek! Tot slot kreeg iedereen een heel modderig kusje van de olifant. Na de olifanten te hebben bezocht, reden we naar Cameleon Village waar er een markt is met allerlei houtsnijwerk en kunst en spulletjes voor in huis. Pim en ik hebben een mooi houtsnijwerk van een giraffe nek/hoofd gekocht. We willen ook graag nog iets leuks voor aan de muur kopen onderweg tijdens de reis. Na het shoppen, is het alweer tijd om terug te rijden naar Misty Hills. Het was echt ineens heel erg afgekoeld en ik had het ook echt koud. Met een lange broek, schoenen en een vest zaten we in de bar bij de open haard. Heerlijk warm! Na het avondeten gingen we weer lekker naar de kamer om lekker in een warm bad te gaan liggen. Ik hoop dat we de rest van de reis niet zulke koude avonden meer hebben!

26 September Om 10.30 uur vertrekken we uit Misty Hills naar Cradlestone, een grote shoppingmall. Pim en ik willen een simkaart kopen, pinnen en een wegenkaart kopen van Zuid Afrika. Wendy weet gelukkig precies waar we moeten zijn en wat we moeten kopen. Na een simkaartje te hebben gekocht bij Vodacom en een wegenboek bij de boekhandel, rijden we naar het Lions and Safaripark. Eerst hebben we een heerlijke lunch bij het restaurant en vanaf daar kan je ook giraffen knuffelen. Na een uitgebreide fotosessie was het tijd voor de safari. We kregen een super leuke uitgebreide 3 uur durende safari door het gebied. We zagen echt onwijs veel dieren. Leeuwen, zebra's, giraffen, cheetahs, wilde honden, hyena's, impala's, nyala's, wildebeesten, springbokjes, luipaarden en struisvogels. We hadden een picknick aan een super mooie plek langs het water tijdens de safari. Na de safari kregen we nog tijd om te knuffelen met 3 babyleeuwtjes. 1 was heel erg rustig en aaibaar en de andere 2 waren veel te druk. Na het babyleeuwen aaien gingen we weer terug naar Misty Hills voor ons laatste diner met elkaar. Het was alweer tijd om de backpack in te pakken, want morgen gaan we al weer vroeg op pad!

27 September Om 10.00 uur werd onze huurauto afgeleverd bij de accommodatie door Bidvest Car Rental. We kregen een super nieuwe Nissan Micra. Na afscheid te hebben genomen van papa, Wendy, Steffie, Sjors en Roxy, was het nu echt tijd om op pad te gaan! Na 3 kwartier rijden, kwamen we aan bij onze 1e stop van de rit; Pretoria. We gingen even op de thee bij Brent, de broer van Wendy. Na een uurtje zijn we weer op pad gegaan en hebben we 2 uur gereden naar Alzu Pitstop, een tankstation met allemaal restaurantjes en uitzicht op een gebied met allemaal wilde dieren zoals neushoorns, struisvogels, waterbuffels, elanden, sable's, kudu's, zebra's, emu's en nog meer dieren. Heel erg leuk als tussenstop! Na deze stop ging ik voor het eerst zelf rijden in de auto. Best spannend zo aan de verkeerde kant van de weg. Na ongeveer een half uur rijden, toen ik net even wat minder verkrampt achter het stuur begon te zitten, tikte een steentje onze voorruit in. Het sterretje werd een barst en heel langzaam aan werd de barst steeds langer. Na Bidvest gebeld te hebben, was het geen probleem en mochten we gewoon doorrijden. Toen moesten we nog 1,5 uur rijden naar onze lodge in Swaziland volgens de kaart. Helaas duurde het allemaal wat langer en moesten we ook nog 2,5 uur wachten bij de douane. Het was een heel gedoe met de exit-stempel en een entry-stempel. Om 18.15 uur is het echt pikkedonker en we hadden ingecalculeerd dat we rond 17.30 uur er zouden moeten zijn. Helaas kwamen we pas 20.10 uur aan en moesten we ook nog eten. We kregen een leuke traditionele strohut toegewezen waar we de komende 2 nachten mogen gaan slapen. Helemaal in Afrikaanse stijl, inclusief kleurige badkamer. In Hawane Resort zit ook een restaurant in diezelfde stijl met in het midden een houtvuur. We hebben heerlijk gegeten en opgewarmd, want het was best koud buiten. Na het eten zijn we naar de kamer gegaan, waar we eerst nog 2 spinnen moesten vermoorden voordat we "veilig" konden gaan slapen. Steffie zou hier gillend weggerend zijn!

0 notes

melaniewebbers · 6 years ago

Text

Accommodaties China 2019

20-22 april Shanghai : Holiday Inn Express Gongkang

22-25 april Beijing : Rosedale Hotel & Suites

25-26 april Beijing-Xian : nachttrein

26-28 april Xian : Skytel Hotel

28-29 april Guilin : Universal Hotel

29 april - 1 mei Yangshuo : New West Street Hotel

1-3 mei Hong Kong : Pentahotel

0 notes

melaniewebbers · 6 years ago

Text

China deel 5 (Hong Kong)

1 mei 2019

Om 6.30 uur gaat de wekker. Na het ontbijt, verzamelt iedereen zijn bagage weer bij elkaar en wachten we op de bus in de lobby. We rijden weer terug naar Guilin, een rit van ongeveer 2 uur. Rond 9.30 uur komen we aan in Guilin, waar we 2 uur vrije tije krijgen bij het meer. Het is gelukkig heerlijk weer en de zon schijnt! De wandeling om het meertje heen is prachtig, we zien daar pagodes, tempels en mooie bruggen. Er zijn wederom weer Chinezen bezig met hun ochtendritueel, de dansklasjes zijn druk aan de gang, maar ook de tai-chi en vrouwen die met badmintonrackets, met waaier en met zwaarden aan het dansen zijn. Na een heerlijke wandeling, hebben we een uitgebreide lunch in een hotel aan het meer. Na de lunch vertrekken we met de bus naar het treinstation. Na een tijdje wachten, mogen we naar het perron. De trein stopt maar 4 minuten waarin er heel veel moet gebeuren in korte tijd; er moeten mensen uit, inclusief bagage, de nieuwe mensen moeten er in en een plaatsje zoeken en de bagage moet er in en ergens geplaatst worden. Dit is nogal veel voor zo'n korte stop van 4 minuten dus het was echt even stressen. Gelukkig was iedereen inclusief bagage op tijd binnen. Ik had in de trein een raamplaatsje, dus ik kon lekker naar buiten kijken. Het landschap is echt adembenemend mooi! Omdat het vandaag zo'n heldere, zonnige dag is, maakt dat het zelfs nog veel mooier! Prachtige berglandschappen waarbij je echt kilometers ver kan kijken. Tussendoor zie je regelmatig hele kleine dorpjes op het platteland die dingen verbouwen zoals rijst. Ik geniet intens van deze treinrit! Na een tijdje, houd het mooie landschap helaas en wordt dit verruild voor torens, gebouwen en industrie. Een goed moment om even lekker te gaan lezen. Na ongeveer 3,5 in de trein, komen we aan op het station, West Kowloon Hong Kong. Eerst moeten we door de douane om China uit te kunnen komen. Na ongeveer 45 minuten in de rij staan, krijg ik een exit stempel voor China. Vervolgens lopen we binnen het station over een soort streep op de grond waarop staat dat je de grens passeert van China naar Hong Kong en het is ten strengste verboden om weer terug over deze streep te komen. Hierna komt er weer een nieuwe douane controle waarbij ik een soort mini papiertje krijg waarop staat dat ik Hong Kong in mag, helaas geen stempel. Eenmaal door de douane heen, verzamelt de groep zich bij onze nieuwe lokale gids, Jovita. We stappen in de bus en na 20 minuten zijn we al bij het hotel. Onderweg heb ik het een en ander van Hong Kong kunnen zien maar het zijn vooral heel veel enorm hoge torens en heel veel oude, vervallen flatgebouwen. Ik merk al gelijk dat Hong Kong echt niet mijn ding is. Hong Kong is wel erg duur. In het hotel komen in 1 keer ineens alle Whatsappjes, Facebookmeldingen, Instagrammeldingen en e-mails weer binnen. De afgelopen 2 weken werkte dat niet in China, maar in Hong Kong werkt het wel. Ik heb wat te doen!

2 mei 2019

Om 7.30 uur gaat de wekker en ik ga naar het ontbijt. Het ontbijt in dit hotel is echt super uitgebreid, het ziet er onwijs luxe uit en er is echt super veel keuze, zowel Aziatisch als Westers. Ik wordt een beetje hebberig van de chocoladebroodjes, croissantjes, bolletjes, pindakaas, Nutella, yoghurt en fruit. Dus ik prop mezelf helemaal vol. De laatste 2 weken heb ik voornamelijk toast met jam gegeten, Aziatisch ontbijten gaat er bij mij helaas niet in. Dan komt alles er net zo snel weer uit. Na het heerlijke ontbijt, gaan we met de bus naar Victoria Peak, waar we uitzicht hebben over heel Hong Kong. Er is ook een shoppingcentrum op Victoria Peak gebouwd. Op deze berg zijn héle dure woningen te vinden, die eigenlijk allemaal alleen maar worden bewoond door rijke Britten en Europeanen. Na de Victoria Peak rijden we naar Aberdeen, dit is een haven vol met luxe jachten maar ook authentieke vissersbootjes en zo'n groot Chinees boot-restaurant. We krijgen 30 minuten de tijd om rond te kijken, maar eigenlijk kan je hier niets anders doen dan een rondvaartje doen op een vissersboot. We varen met een vissersbootje (60 HK dollar) door de haven heen. Het stinkt er enorm naar een combinatie van vis, benzine en afval. Na de boottocht rijden we naar Repulse Bay, een gebied aan het strand waar enorm dure huizen en appartementen te vinden zijn, ook wederom voor rijke Britten en Europeanen. Vanuit de bus zagen we een kabelbaan, deze brengt je naar Disneyland en een ander attractiepark. Na een wandeling langs het strand, rijden we weer terug naar het hotel, vanaf nu hebben we geen programma meer. Dus we hebben nog een hele vrije middag en avond en morgen nog een hele vrije dag voordat we 's avonds naar het vliegveld vertrekken. Ik ben met de metro naar de Ladies Market geweest, deze straat ligt midden in het drukke centrum van Hong Kong en hier is alles te koop wat je op Ali Express kan vinden. Het is er echt achterlijk druk en dus totaal niet mijn ding. Ik loop gauw een rondje op en neer om de sfeer te proeven en daarna vlucht ik gauw terug naar de metro. Ik dineer weer in het shoppingcentrum vlakbij het hotel en de rest van de avond doe ik lekker rustig aan. Hong Kong is niet aan mij besteed.

3 mei 2019

De laatste dag is aangebroken! Vandaag gaat er geen wekker, maar om 5.00 uur ben ik al klaarwakker. Ik check online in voor mijn vluchten en heb lekker een plekje bij het raam kunnen krijgen. Bij het raampje slaap ik altijd wel wat beter. We mogen vandaag om 14.00 uur uitchecken uit het hotel. Ik weet nog niet wat ik ga doen vandaag. Bij het ontbijt kom ik een groot deel van de groep tegen. Eigenlijk weet niemand zo goed wat ze moeten doen vandaag in Hong Kong, 1 dag was wel voldoende geweest. Ik besluit lekker even mijn reisverslagen uit te typen, foto's uit te zoeken en rustig mijn tas opnieuw in te pakken. Ik loop naar de shoppingmall om de rest van mijn middag door te brengen, daar is het lekker rustig en koel. Eenmaal terug in het hotel heb ik met wat reizigers bij het zwembad gelegen en daarna hadden we een afscheidsborrel met een hapje en een drankje in het hotel. Super gezellig om zo de reis af te sluiten! Om 19.30 uur werden we opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Bij de bagagebalie hebben we afscheid genomen van onze reisleider Bob en iedereen ging zijn eigen weg. Het vliegveld van Hong Kong is best wel heel erg groot. We vliegen met een enorm groot vliegtuig van 2 verdiepingen.

4 mei 2019

De vlucht van Hong Kong naar Munchen verliep prima. Het vliegtuig is super stil en je voelt bijna niet dat je vliegt. Het eten viel wel echt onwijs tegen. Ik had zowel bij het diner als bij het ontbijt geen keuze meer omdat keuze 1 al op was. Ik kreeg dus beide keren de Aziatische maaltijd waar ik totaal geen behoefte aan had. Het vliegtuig landde om 5.10 uur in Munchen, na een korte bagagecontrole en paspoortcontrole, moet ik tot 8.50 uur wachten op mijn volgende vlucht naar Amsterdam. Dat is best lang in een terminal waar alleen een dutyfree winkel is en 1 veel te duur restaurantje. Ik vind ineens een paar ligstoelen met uitzicht op de opkomende zon en een Nespresso apparaat waar je voor €2,00 je eigen koffie eruit kan laten persen. Met een cappuccino in de hand, installeer ik mijzelf in een van de ligstoelen. Ik vermaak me wel! Helaas was er nog een uur vertraging, dus het duurde allemaal erg lang. Na een vlucht van een uur, arriveer ik op Schiphol. Mijn bagage komt al gauw aan en ik neem afscheid van de groep. Eindelijk zie ik Pim weer en samen rijden we naar huis. Ik kijk terug op een fantastische ervaring en een mooi avontuur in China!

0 notes

melaniewebbers · 6 years ago

Text

China deel 4 (Guilin & Yangshuo)

28 april 2019

Om 6.30 uur ging de wekker. Het is weer tijd om de tas in te pakken, want na het ontbijt vertrekken we naar de luchthaven van Xi'an, voor een binnenlandse vlucht naar Guilin. Na wat vertraging en een prima vlucht, komen we om 15.15 uur aan in het hotel. Onze lokale gids heet Julie. We hadden niet erg lang de tijd om in te checken, want om 15.30 uur kwam de bus ons al ophalen voor de optionele excursie naar Daxu en het Tea Research Institute. We rijden eerst naar het Tea Research Institute waar we door de theevelden mogen lopen, helaas regent het. Vervolgens krijgen we binnen een theeceremonie waarbij er op traditionele wijze wordt laten zien hoe je thee zet, thee schenkt en thee drinkt. We mogen 3 soorten thee proeven. Na de ceremonie worden we naar een winkeltje geleid waar de thee gekocht kon worden voor een veel te hoog bedrag. Niemand kocht iets. Toen we weer buiten kwamen, zagen we het fabriekje waar de thee wordt gekneden en we zagen de schalen waarop de thee wordt gedroogd. Daarna zagen we een paar theeplukkers. Na een uitgebreide fotoshoot van de hele groep tussen de theevelden, rijden we met de bus naar een traditionele begraafplaats. Tegen het karstgebergte op, zijn allemaal mooie graven te zien van steen en gedecoreerd met (nep)bloemen. Na deze interessante middag, rijden we door naar het dorpje Daxu. Dit is een heel oud (1000 jaar oud) handelsdorpje aan de Li Rivier. De hele authentieke oude straatjes met houten huisjes zijn nog steeds bewoond. Veel van de huisjes hebben een soort kraam voor hun huis staan waar ze souvenirs verkopen voor toeristen. Echt restaurants zijn er hier niet. Helaas is het echt noodweer en moeten we constant schuilen voor de regen. De straten zijn niet echt ingesteld op veel regen, ook al regent het hier wel vaker veel. Het is namelijk regenseizoen in dit gebied van China. De straten staan helemaal onder en het is onmogelijk om droge sokken te houden. Na een prachtige wandelig door Daxu, mogen we een kijkje binnen nemen bij iemand thuis. De meneer die hier woont laat met trots zijn antieke gereedschap collectie zien. Hij wil het liefst elk spulletje in zijn huis aan ons laten zien, maar helaas moeten we al weer door.

29 april 2019

Vandaag ging de wekker om 7.00 uur. Na het ontbijt vertrekken we, inclusief bagage, om 8.30 uur vanuit het hotel naar Yangshuo, een rit van ongeveer 2 uur. Na een prachtige rit door de bergen, arriveren we in een klein gezellig toeristendorpje Xingping, bij Yangshuo. Op het programma stond een rafttocht op een bamboevlot door het karstgebergte. Helaas staat het water te hoog waardoor dit niet mogelijk is. Als alternatief doen we een riviercruise. Behalve onze groep, was de boot verder helemaal gevuld met Chinezen. Het was een drukte en een chaos bij de opstapplaats, maar we hebben gelukkig wel allemaal een stoeltje weten te bemachtigen. Deze omgeving is zo ongeveer identiek aan Halong Bay in Vietnam. Echt onwijs mooi! We mogen boven op het dek staan om goede foto's te kunnen maken. Na een half uur varen, meren we weer aan bij de opstapplaats. Met een hoop foto's rijker, stappen we de bus weer in. We rijden naar een klein Chinees dorpje. Hier bezoeken we een schooltje, helaas mogen we niet naar binnen want daar is geen toestemming voor. In China moet je alles precies volgens schema doen, de Chinese overheid accepteert het niet om hier vanaf te wijken. Dit maakt het best moeilijk om bepaalde dingen voor elkaar te krijgen die de reizigers willen. Je wordt ook echt overal waar je komt gecontroleerd. Op de gekste plekken hangen camera's. Dit maakt China wel erg veilig, maar ook wel wat ongemakkelijk. Vervolgens bezoeken we een workshopje die waaiers maakt, de Chinese waaiers komen oorspronkelijk uit deze streek. Vervolgens stappen we de bus weer in. Het is inmiddels 13.30 uur geweest en iedereen rammelt van de honger. We rijden richting het hotel in Yangshuo, waar we de komende 2 nachten zullen verblijven. Op de een of andere manier is het nogal lastig om bij het hotel te komen en laat de chauffeur ons een uur op een parkeerplaats wachten in de bus omdat hij ons niet voor het hotel durft af te zetten. Hij is bang voor een boete en inname van punten op zijn rijbewijs. Dit is onzin want er is wel een toestemming gegeven dat de bus daar mag uitladen. Na een uur wachten, is het inmiddels al 15.00 uur, is iedereen een beetje geirriteerd (door de honger) en worden er golfkarretjes geregeld die ons volgepropt naar het hotel brengen. Blijkbaar was het maar een heel klein stukje rijden dus we hadden net zo goed kunnen lopen. Als een stel uitgehongerde leeuwen vrat iedereen zich vol tijdens de late lunch. Helaas is het wederom noodweer buiten en niemand had echt zin om de omgeving te verkennen, aangezien het dorp er niet erg leuk uitzag toen we er doorheen reden. Helaas hebben we tijdens de reis bijna alleen nog maar regen gehad elke dag, er zijn nog weinig momenten zonder regen geweest. Vooral in Guilin en Yangshuo zijn het echt enorme stortbuien die dag en nacht doorgaan.

30 april 2019

Vandaag ging er geen wekker, heerlijk! Wel werd ik uit mezelf om 6.30 uur wakker. Het heeft de hele nacht weer doorgeregend, het houd hier gewoon niet op met regenen! Ik ga een kookcursus doen bij restaurant Cloud 9. De prijs hiervoor is 180 yuan (ca. €23,85). Om 9.30 uur wordt ik bij het hotel opgepikt en loop ik met de kookcursus instructeur en 7 andere kookcursus deelnemers (4 uit Suriname en 3 uit Zuid-Afrika) naar de lokale markt, op een hele korte loopafstand van het hotel. Op de lokale markt is echt van alles te vinden. Vooral heel veel soorten groentes, maar ook vissoorten, kikkers, slangen, schelpen, eend, gans, konijn, kat en hond. Ik zie al een aantal kooien die helemaal volgepropt zitten met enorme levende konijnen en ganzen maar ook met eenden. Iets verderop die ik de kooien met honden en met katten. Precies voor het hondenhok ligt een soort van teil vol met bloed. Ook overal op de grond ligt bloed. Hoe afschuwelijk ik het ook vind, ben ik toch best wel nieuwsgierig en ik ga een kijkje nemen van dichterbij. De honden zijn vergelijkbaar qua uiterlijk met straathonden, het vuilnisbakkenras. De katten zien er wel gewoon normaal uit zoals bij ons, van die grijze. Boven de kooien met levende honden, hangen de gefileerde honden. Ook staan er enorme kookpotten achter de kooien waar veel stoom uit komt. Het echte vlees zie ik niet liggen, maar dat kwam misschien omdat ik ook niet echt heel goed heb gekeken van afschuw. Na deze bijzondere ervaring, lopen we met onze aankopen naar het restaurantje toe. Ik heb aangegeven dat ik liever geen vlees eet, dus ik krijg tofu inplaats van kip. We maken er een geplette komkommersalade bij. De dumplings moeten wel met vlees worden gemaakt en we maken een lokaal gerecht: biervis. Ik zal overal wel een hapje van proeven maar ik zal dan voornamelijk de tofu en de komkommer eten bij de lunch. De kookcursus is onwijs leuk, informatief, gezellig en lekker. Ik ben onwijs blij dat ik dit heb gedaan! Uiteraard blijft er onwijs veel eten over, maar de Surinamers kunnen dit uiteraard niet laten staan! Ze regelen 8 bakjes die je normaal bij de Chinees krijgt en vullen ze allemaal tot aan de rand toe. Ik hoef niks mee te nemen dus mijn portie nemen ze ook mee. Na de kookcursus loop ik wat rond in het centrum van Yangshuo en ik kom er achter dat het hier eigenlijk hartstikke leuk en gezellig is! Gezellige straatjes met restaurantjes en winkeltjes. Een hele fijne sfeer. Nu snap ik wel dat we hier 2 nachten blijven. Ik ben gisteren gewoon de verkeerde kant opgelopen. Helaas gaat de avondshow niet door vanwege de enorme regen en weersvoorspelling. Er is een alternatieve show beschikbaar die binnen wordt uitgevoerd, in Romance Park. Om 18.30 uur zouden we opgehaald worden, maar om 19.10 uur staan we nog steeds te wachten in de lobby. Eindelijk komt er een minibusje ons ophalen en komen we om 19.25 uur aan bij het theater. Het is ongeveer een heel pretpark wat er omheen is gebouwd dus we moeten rennen naar de ingang, wat niet eens heel makkelijk te vinden is. De show begon al om 19.30 uur dus helaas hebben we een stuk gemist. Nadat we onze zitplaatsen hebben gevonden in het donker, kunnen we eindelijk genieten van de show. Het was prachtig in elkaar gezet met real-life effecten zoals regen op het publiek en watervallen op het podium. Het was een indrukwekkend optreden van 1 uur. Toen we het theater uit kwamen lopen, was er buiten nog een soort van after-show bezig met een groot vuur in het midden waar we nog even van hebben kunnen genieten.

0 notes

melaniewebbers · 6 years ago

Text

China deel 3 (Xi’an)

26 april 2019

Om 7.30 uur wordt de deur van de treincouchette open getrokken en moeten de gordijnen open van de Chinese medewerker. Ik heb een goede nacht gehad, prima geslapen in het bedje. Rustig aan pakt iedereen zijn spulletjes weer in en gaat de tanden poetsen. Om 8.30 uur komt de trein aan in Xi'an. We stappen met zijn allen uit en lopen naar buiten. Daar ontmoeten we onze lokale gids, Harry. We stappen de bus in en rijden naar het hotel waar we onze bagage achter laten en gelijk mogen ontbijt. Na het ontbijt kleed iedereen zich even om en rijden we met de bus naar de oude stadsmuur van Xi'an. Hier huren we een fiets (45 yuan). Samen met de groep fietsen we 14 kilometer over de hele stadsmuur heen. De uitzichten zijn niet fantastisch, maar onderweg zijn er een hoop mooie gebouwen op de muur zelf. We doen ongeveer 2 uur over de fietstocht van 14 kilometer met wat fotopauzes. Na het eten rijden we naar de Wild Goose Pagoda. Eenmaal aangekomen, zien wij een enorm modern plein met allerlei grote ketens. In het midden van het plein staat een boeddha standbeeld en op de achtergrond de pagode. Hier is het Chinese boeddhisme ontstaan. We zijn de entree van het pagode gebied in gegaan en hebben hier wat rond gelopen. Het was wel weer een beetje herhaling van wat we inmiddels al veel hebben gezien. De pagode zelf was een hoge toren waar je tegen betaling ook in kon. Er wonen 40 monniken in. Ik ben zelf niet binnen geweest want de wachtrij was er lang. Na de Wild Goose Pagoda liepen we via de andere kant van het plein naar de weg waar de bus stond. De bus reed ons naar het hotel waar we hebben ingecheckt. Een vrije avond hebben we in Xi'an. Na een heerlijke douche, begin ik aan mijn verkenningstocht door de winkelstraat van Xi'an. Het is er eigenlijk onwijs modern en Westers. Allerlei grote ketens zijn er wel te vinden. Ook een groot aanbod aan Westerse winkels.. De beltoren op het midden van het plein is eigenlijk wel het enige Chineze wat hier te vinden is buiten de Chinezen om. Om de beltoren heen is een enorme rotonde van auto's, hier kun je niet oversteken. Als oplossing hebben ze een soort van ondergronds gangenstelsel gebouwd, een beetje het idee van de metro, maar dan zonder metro. Dus je kunt op elke kant van de rotonde weer omhoog om op die manier ondergronds over te steken.

27 april 2019

Om 7.30 uur gaat de wekker weer. Bijna elk hotel doet een wake-up alarm via de telefoon op de kamer, om zeker te zijn dat iedereen uit de groep wakker is. We vertrekken om 9.00 uur met de bus naar het beroemde Terracotta Leger. Dit ligt op ongeveer een uur rijden buiten Xi'an. Het Terracotta Leger is al ongeveer 2000 jaar oud en schijnt bijzonder gedetailleerd te zijn. De beelden schijnen tussen de 1.75 en 1.95 meter groot te zijn. Grappig om te denken dat de mensen in die tijd waarschijnlijk nog kleiner waren dan nu en dat ze toch van die grote mensen hadden gemaakt. Na een uurtje rijden komen we aan bij een fabriekje die de terracotta beelden namaakt voor de verkoop. De klei die hier voor gebruikt wordt is de zelfde klei die is gebruikt voor de originele beelden. Na de korte uitleg van het maken van de beelden, mogen we rondlopen door de winkel.Na de lunch rijden we naar de ingang van het Terracotta Leger gebied. We lopen door de enorme entree heen en na een stuk wandelen door de tuinen, komen we aan bij de echte ingang van de gebouwen. Er zijn namelijk 3 gebouwen ; pit 1, 2 en 3. In Pit 1 is het bekende terracotta leger te zien zoals we die van de foto's kennen. Het is een enorme hal waar je om de opgraving heen kan lopen. Het is echt werkelijk extreem druk, hélémaal vol met Chinese toeristen. Het is hier duwen of geduwd worden. Ik wordt echt constant opzij geduwd en kan eigenlijk de beelden niet zo goed zien door de mensenmassa. Na een tijdje ben ik zelf maar een weg door de mensenmassa gaan duwen en heb ik snel wat foto's kunnen maken. Via de linkerkant ben ik langs de beelden gelopen, er is wel echt heel erg veel kapot en leegte. Veel stukken zijn nog niet opgegraven dus dat zijn vooral nog bergen met aarde en klei. Ik werd nogal kriebelig van de enorme drukte en ben gauw naar de uitgang gelopen om Pit 3 te bezoeken. In deze hal was weinig te zien, vooral veel leegte en stukjes van de beelden die nog niet aan elkaar waren geplakt. Wel zie je hier veel gereedschap van de werkers die hier nog dagelijks bezig zijn met het opgraven en repareren van de beelden. Vervolgens liep ik naar Pit 2. In deze hal was ook niet erg veel te zien, hier moet nog veel aan gewerkt worden. Na Pit 2 ben ik naar het museum gegaan waar oude foto's hangen van de opgravingen en er stonden ook wat belangrijke beelden tentoon gesteld. Na het museum doe ik nog een poging om de beelden in Pit 1 te bekijken. Ik wurm me door de mensenmassa en ga dit keer via de rechter kant. Het is nog veel drukker dan de 1e keer, dus ik duw wat Chinezen aan de kant (zoals ze ook bij mij doen), ik schiet nog wat foto's, wat nogal lastig is door de gekke lichtinval en vlucht snel het gebouw weer uit. De beelden werden pas in 1974 ontdekt door een boer die op zijn eigen landgoed een waterput probeerde te maken. Hij stuitte op een beeld. Vervolgens heeft hij de overheid benaderd en is er een team van archeologen langs gekomen. Ze hebben hem 30 yuan (€4,00) gegeven en hiermee raakte de boer gelijk zijn land kwijt. Sindsdien zijn ze bezig met het opgraven en restaureren van het hele leger. Het is een van de meest bezochte plekken in China. Het repareren van 1 beeld wordt gedaan door 2 mensen, zij doen hier 3 maanden over. Dit is een project wat nog honderden jaren zal gaan duren voordat het helemaal af is. Nadat ik Pit 1 met succes heb weten te ontsnappen, besluit ik de rest van de tijd uit te zitten in het café, reisleider Bob zit hier vast en zeker ook. In het café naast de hallen, is een VR-experience te vinden. Hier krijg je een Virtual Reality bril op en moet je op een krukje zitten die 360 graden rond draait. Vervolgens wordt er een film gestart waarin je goed kunt zien hoe de soldaten in die tijd met elkaar vochten en hoe ze er in het echt uitzagen. Een prachtige film en een superleuke ervaring! Na de film kom ik in het café een andere reiziger tegen die het ook wel gezien had allemaal en we bestellen samen lekker een kopje koffie. Langzaam aan stroomt de hele groep 1 voor 1 binnen. We kregen 2,5 uur de tijd voor het ontdekken van het Terracotta Leger. Ik was zelf na 1 uur wel klaar, al heb ik het weten uit te rekken tot 1,5 uur. Dat kwam ook wel omdat ik niet zo goed wist waar ik nou moest kijken in de hallen zonder beelden, maar ik denk als je een boek met info of een persoonlijke gids mee hebt dat het al veel interessanter is. In de avond heb ik nog een stukje door het centrum van Xi'an gewandeld, er is een 'moslim buurt' op korte loopafstand van het hotel, een straat met allerlei soorten streetfood kraampjes.

0 notes